n Jaap van Kesteren deed het niet expres".,. a ihirtreclame ;omt, iestuur betaald voetbal verdwijnt ÏIÈ Alleen Choufoer en Van der Kroft blijven roordwijkse ater na rferwachte Vendam I GIM MAANDAG 20 NOVEMBjl WÊÊÊÊÊÊÊÊBÊÊÊÊKÊÊIÊÊÊÊM nkofJ fwel bi ïningl ikrekj akingi Ms dat tien! uton» er? H mach rposi Deze r nun enii erij lerli - 1ST Mr. Eric Vilé, voorzitter van de voetbalwerkgevers, hield voet bi] stuk namens de betaalde clubs. Achter de microfoon: „We willen dat u met ons definitieve besluit gaat praten met de externe geldgevers". - Op de achttiende november 1978 i minuten over vier in de middag n vijf leden van het sectiebestuur voetbal van de KNVB - voorzitter mr. s Hogewoning, financieel expert Ton a, juridisch expert mr. Max Tripels, Jo een namens de oefenmeesters en drs. Snoeck namens de WCS dat zij n. Slechts Herman Choufoer en Leo Kroft bleven aan. Oat was het at van de rumoerige en somwijlen najaarsvergadering van het be- roetbal, zaterdagmiddag in het KNVB- intrum te Zeist waar de betaald-voetba- satles niet afweken van hun reeds men standpunt shirtreclame te aan* Het sectiebestuur was niet tegen enst een minder rigoureuze, definitieve Jng waardoor het volgens Hoogewo- kenvoudiger zou zijn met de andere fiebbenden - de externe geldgevers onderhandelingstafel te gaan zitten, de clubs zich hierover hadden beraden, lat de standpunten lijnrecht tegenover stonden. De FBO wenste niet, als te gebruikelijk In Nederlands grootste end, de zaak weer vooruit te schuiven een definitief besluit Het bestuur bleef principebesluit Er werd gestemd, lame werd met grote meerderheid en vijf leden van het bestuur, die aangekondigd „hun consequenties te trekken als de shirtreclame definitief rden aanvaard", deden aldus en legden ncties neer. 1 kin pi ■troela Geen principe-besluit dus, wat het bestuur betaald voetbal wilde - behalve Choufoer en v.d. Kroft die bleven zitten - zodat er vijf opstapten. Dat was het dan, schijnt mr. Tripels te zeggen tegen aftredend voorzitter Jacques Hogewoning. Zittend de secretaris van de sectie betaald voetbal, Jan Huijbregts. Achter Hogewoning staat Ton Zwikstra te wachten op de hand van Tripels terwijl helemaal achteraan de aanblijvende Herman Choufoer vertoeft. wilt ontraden. Wij zeggen „nee" tegen u en willen dat de shirtreclame uiterlijk 1 juli 1979 wordt ingevoerd. Dat is het voorstel dat ter tafel ligt en u krijgt als bestuur de opdracht het uit te voeren. De reglementswijziging die nodig is, volgt dan op de voorjaarsvergadering. Of nemen we weer eens geen besluit?" Steun kreeg het sectiebestuur van oefenmees ters en spelers. Bert Jacobs (trainer): „Er zijn ons te veel onduidelijkheden en we willen de hele zaak wel eens drastisch onderzocht heb ben alvorens een beslissing te nemen". Later zou Bruggink (speler) verklaren dat de spelers raden op het standpunt staan dat de spelers niet gedwongen kunnen worden reclame te voeren". Hogewoning probeerde het nogmaals: „Ik kan moeilijker met de geldgevers gaan praten als het al definitief is. Het Budget Bewakings Instituut (met o.m. de externe geldschieters), stuurde bovendien een brief waarin staat dat die instantie er toch wel eerst eens over wil praten". Vergeefse moeite want Vilè stelde keihard: „U wilt vrijheid tot onderhandelen hebben, wij willen dat u mét ons besluit gaat praten". De vergadering werd geschorst. Gezichten waarop paniek te lezen stond want het zou hard tegen hard gaan. Hogewoning stelde het nogmaals kort en duidelijk: „De FBO zegt: nu besluiten. Wij willen pas effectueren in de voorjaarsvergadering. Dan is er voor ons ruimte voor onderhandelen, althans meer". ss een volkomen onverwachte wending debat dat het gelijk aan de zijde van ctiebestuur leek te hebben. Howel de Betaald Voetbalorganisaties al lang ed de wereld kond had gedaan dat deze wersorganisatie shirtreclame wenste, liet iHogewoning waarschuwende woorden inde overvolle zaal. Evenwel had als hoofdpunt: nu beslis- Ide shirtreclame uiterlijk per 1 juli 1979 zal zijn. De bijkomende, maar zeker belangrijke zaken als uniforme contracten, grootte van reclame, eventueel veto tegen reclame van bezoekende clubs, aard van de reclame, waren echter slechts aangestipt, maar niet uitgewerkt, wat een zwak punt moet worden genoemd. Hogewoning speelde zijn grote troef uit om te komen tot het afhouden van de boot tot met de externe geldgevers was overlegd. „Het bestuur zou de opdracht moeten krijgen dat er shirtreclame moet komen maar dat eerst met de belanghebbenden con tact moet worden opgenomen, zodat In de Consequentie voorjaarsvergadering een definitief besluit wordt genomen". Waarbij Hogewoning nog aansloot „dat men van reclame niet te overdreven verwachtingen moet hebben, ook al gezien de voorwaarden die we zullen stellen". Mr. Eric Vilè (voorzitter FBO) spoedde zich naar de mircrofoon en riep beheerst maar uiterst nadrukkelijk uit: „Al uw argumenten hebben we in de FBO al uitvoerig aan de orde gesteld. U doet bijna overdreven voorzichtig wat de indruk wekt dat u ons shirtreclame „Indien u toch ja zegt, zullen vijf leden van dit bestuur daaruit de consequentie trekken". Paniek alom, behalve bij Stoop die lakoniek repliceerde: „Dus u treedt af? Daar zijn we dan mee akkoord". Drs. Cor van Rijn deed nog een duit in het zakje door op te merken, „dat die Vereniging van Nederlandse Gemeenten niets voorstelt omdat de gemeenten autonoom zijn en die VNG eigenlijk niets te zoeken heeft in het BBI". Van Rijn zei ook duidelijk wat eenieder dacht: „Ik vind aftreden een inadequaat middel om iets af te dwingen". Waarop Hogewoning natuurlijk zei dat het niet om dwingen ging maar om een betere gespreksbasis. De FBO verzocht om schorsing zodat beraad mogelijk was. Wie gedacht had dat de FBO een formulering zou uitdenken waarbij de werkgevers hun gezicht niet zouden verliezer, en het bestuur tevreden kon worden gesteld, vergiste zich. Ook de spelers trokken zich acher een gordijn terug. HanAaven Om vijf over half vier zei Vilé: „Hoewel we het onbegrijpelijk vinden dat vijf bestuursla- den dergelijke consequenties aan het voor- stel-shlrtreclame verbinden, blijven we bij ons standpunt Vijfendertig van de zevenendertig clubs handhaven hun besluit". Hoekema (spelers): „Onze mening is nooit gevraagd, we stellen ons achter het standpunt van de oefenmeesters". Vilé scherpte de zaak nog aan met te zeggen dat uiterlijk 15 maart 1979 alle kwesties rondom shirtreclame door het bestuur geregeld moesten zijn. De paniek greep steeds heftiger om zich heen. De vergadering werd niet eens meer geschorst maar iedereen sprak door elkaar, overlegde en gaf meningen. Hogewoning, enige uren tevoren herkozen, besloot tot stemming waar van de uitslag bij voorbaat al vaststond omdat de stemmenverhouding zodanig is geregeld dat clubs meer „punten" krijgen dan de anderen, de trainers en spelers die er geen twijfel over hadden laten bestaan dat zij hun werkgevers in hun hemd lieten staan. De verdeelsleutel bepaalde déze uitslag van de stemming: 463 voor, 109 tegen, 33 blanco. Van de clubs waren Heerenveen en Volendam niet aanwezig, stemden Veendam, Sparta en Telstar blanco en Dordrecht tegen vanwege de consequentie dat het bestuur grotendeels zou aftreden. Van de spelersraden bleken Feyenoord en Excelsior voor shirtreclame te zijn, geen unaniem standpunt derhalve van de spelers, maar te verwaarlozen. Om tien over vier. een half uur nadat Vilè het keiharde standpunt na het beraad had verwoord, kondigde Hogewoning aan dat alleen Choufoer en Van der Kroft aanbleven. De betaald-voetbalorganisaties hadden gewon nen maar dat had een groot offer gekost, het sectiebestuur betaald voetbal, welk onderdeel van het totale voetbal al zo dikwijls negatief naar buiten is getreden. Vandaar de verzuchting van een gerenommeerd amateurbestuurder: „Het is weer eens zo ver. De chaos is compleet en het ergste is dat dit zijn weerslag heeft op het gehele voetbal, ook op de amateurs die er niets mee te maken hebben". HERMAN VAN BERGEM /an onze sportredactie) IDWIJK En zo kwam rwachte uitslag toch op ledstrijdformulier. Noord- folendam 1-3. Een niet |Hdan logische, voor de HHlagamateurs niet oneer- fH score zelfs. Toch kon «Keker gevoel van onvre- de nfet worden onderdrukt. Daarvoor was het krachtsver schil tussen het „amateuristi sche" Noordwijk en het „be taalde" gedeelte van Volendam in die negentig mi nuten bekervoetbal ook te klein geweest Hadden de in on-Volendams blauw gestoken eredivisionis- s~- foment waarop Noordwijk Volendam op achter had kunnen zetten. De door een wanhopige Andrê achtervolgde Albert Spaanderman zal el net naast richten... ten toch te weinig meerd naar deze derde beker ronde. Kwam Volendam zelfs bij een 3-0 stand in de twee de helft nauwelijks tot aan vaardbaar voetbal, moest ook in die fase nog te vaak wor den teruggevallen op, voor er edivisiespelers toch wel erg zwak ogend „paniekwerk". Noordwijk profiteerde slechts ten dele van het matige Vo- lendamse spel. Akkoord. De formatie van trainer John Eel- man werd niet uit de wed strijd gespeeld, kon vijf minu ten voor tijd ook nog eens de eer reddende treffer begroe ten, maar de kater bleef. Want: reeel gezien had er im mers meer in gezeten? Meer in ieder geval dan Noordwijk vooraf had gedacht. Uitgaande van die vrijwel kan- slose positie, startten de ama teurs ook bijzonder behou dend. Een gesloten verdediging stond voorop in het tactisch spelconcept, te scoren doelpunten vormden punt c. Een uitgangsstelling waarmee, vreemd genoeg, inderdaad een in eerste instantie gelijk opgaande wedstrijd werd be werkstelligd. Na een nerveus begin van Noordwijk-zijde (Jan Plat werd al in de eerste mi nuut een niet te missen kans aangeboden door geblesseer de Ruud Broring) konden de beste mogelijkheden zelfs nog voor het af en toe soepel counterende Noordwijk wor Jan Siem Klinkenberg van Noordwijk (midden) gooit zich vol overgave in de strijd. Oud-Katwijk, tegenwoordig Volendam-voorstopper Cees Guyt, wenst weinig toe te geven den genoteerd. Rob Suttorp en Broring kwamen glijdend evenwel enkele centimeters te kort en Albert Spaanderman, door laatste (Volendam)man Fred André een vrije loop ge offreerd, zag zijn inzet langs Jaap Bloem maar net langs het Volendam-doel verdwijnen. Hoewel Volendam geen mo ment de indruk wekte het spel echt te kunnen maken, zou die ploeg na een half uur spelen toch op voorsprong komen. De manier waarop echter was tekenend voor het nauwelijks bestaande krachts verschil. De na een 1-2-combinatie met Klaas Kwakman doorgebroken Jaap Jonk was door een ge zamenlijke reddingsactie van Sjoerd Boot en laatste man Gerard Tio al tot een kanslo ze toeschouwer geworden op het moment dat linker vleu gelverdediger Jaap van Keste- ren tot een terugspeelbal be sloot. En ook doelverdediger Dick Dortmundt verwachtte de beslissing, tergend langzaam vond het leer de rechterhoek van he t Noordwijkdoel: 0-1. Een score die de rust zou ha len. Ook al omdat Boot vanuit moeilijke positie net over richtte, de doorgebroken Rob Suttorp door Volendam-voor stopper Cees Guyt werd ge vloerd en. de grandioze actie van Jan Willem Bogers door de knap koppende Suttorp net niet tot doelpunt kon wor den gepromoveerd. Hoewel storen op de Volen- dam-helft ook de tweede peri ode verboden leek te zijn. maakte Noordwijk na rust aanstalten op een soort pres sievoetbal. Een speltype dat echter al in de 59ste minuut tot bijna zinloos werd ge maakt. Toon Veerman benutte een foutje van Albert Spaan derman en kwam vrij voor aarzelende Dick Dortmundt. Enig herstelwerk van Spaan derman mislukte en op rechts vrijgelaten Frank Kramer be wees zijn waarde dit keer als koele kansenbenutter: 0-2. Omdat de buitenspellucht die aan deze treffer hing niet door uitstekend fluitende spel leider Van Swieten werd op gesnoven, betekende de vijf minuten later door invaller Visser met een uiterst fraaie lob gescoorde derde treffer de genadeklap voor het nog altijd niet mindere Noordwijk. De op dat moment bereikte 0- 3 score leek voor Noordwijk wel het sein alles op de aan val en de erg verdiende eer reddende goal te zetten. Ter wijl Kramer en Dick Bond aan de ene zijde stelselmatig wei gerden de goed spelende Dortmundt voor een vierde maal te passeren (het ongeor ganiseerd naar voren trekken de Noordwijk bood Volendam daartoe alle mogelijkheden), waren Boot en Hans Westge est al enige keer in de buurt van 1-3 geweest, op het mo ment dat Noordwijk, vijf minu ten voor tijd die treffer inder daad mochten begroeten. Invaller Manuputty (voor Bro ring in de ploeg gekomen) speelde Fred André op snel heid uit. Een strakke voorzet van Jan Willem Bogers in het Volendam-net. Een laatste fraaie afstandspoging van Boot stuitte op de lat af. Maar ook een tweede goal had Noordwijk niet meer aan de winst en verder bekeren kunnen helpen. Waardoor de zaterdagtopper na afloop met een kater zat. En de idee dat er meer had in gezeten GERT JAN ONVLEE Van onze sportredactie Noordwijk Het breekpunt van de bekerwedstrijd tussen Noordwijk en Volendam was ongetwijfeld die ongelukkige terugspeelbal van Jaap van Kesteren. Tot verbijstering van de Noordwijkaanhang schoot de verdediger de bal achter zijn tevergeefs grabbelende doelman. Keeper Dlck Dortmundt reageerde later erg laconiek op deze tegenslag: „Ik moet zeggen dat Jaap die bal mooi In de hoek schoot, Ik kon er echt niet bij". Jaap van Kesteren gaf nog de verzekering dat hij het echt niet expres had gedaan... Een nederlaag die sportief werd opgevangen, toch hadden veel spelers onvrede met de nederlaag. Er heerste een stemming dat „er meer had ingezeten". Ruud Broring, uitgevallen in de tweede helft vanwege zijn oude blessure, opgelopen in de bekerstrijd tegen Haarlem, baalde van de nederlaag: „We hadden ze kunnen pakken, we hebben alleen te veel kansen gemist. We speelden zeker zo goed als Volendam, echt vlot lopende aanvallen zag je alleen van onze kant", aldus Broring die verwachtte volgende week niet van de partij te zijn. Trainer John Eelman, die zijn ploeg de underdogpositie in praatte door de hoop uit te spreken met 6-0 te verliezen, moest na het eerste doelpunt van Volendam zijn tactiek wijzigen: „Het uitgangspunt was Volendam het initiatief te laten en via counters tot scoren te komen. Na die eerste treffer moest ik alles omgooien met een onrustig team als gevolg. We hadden natuurlijk achterin kunnen blijven hangen en dan had je de schade misschien kunnen beperken tot één tegendoelpunt, maar daar schiet je niks mee op. Ik heb inderdaad geprobeerd mijn elftal in een underdogpositie te manoeuvreren maar de ploeg geloofde wel degelijk in een overwinning, dat kon je aan alles merken. Het waren ongelukkige tegendoelpunten, alle drie ontstaan uit persoonlijke fouten", aldus een toch wel teleurgestelde Eelman. Volendamtrainer Jan Mak gaf toe dat zijn team niet „briljant" had gespeeld: „Het resultaat is in zo'n wedstrijd het belangrijkste, een ploeg als Noordwijk is een slechte loting, winnen is normaal verliezen is een schande. Ik ben erg blij dat we op een voorsprong kwamen. Daarna hebben we Noordwijk onder druk gehouden en die 1-0 uit kunnen bouwen. Als je dat niet doet ga je voor schut. Een positief resultaat hadden we gewoon nodig. Zowel financieel als sportief gaan we er op vooruit. Door die extra bekerwedstrijden is het mogelijk andere spelers in te passen in het elftal". Volendam kampt met een groot aantal blessures en moet daarom veel spelers uit het tweede elftal naar het eerste halen. Ook Noordwijk's laatste man Gerard Tio meende dat de nederlaag wat schlemielig tot stand was gekomen: „Jammer, een overwinning behoorde echt wel tot de mogelijkheden. Misschien gaan we nu wel wat gemakkelijker voetballen. Als we Volendam ook nog uitgeschakeld hadden dan was het waarschijnlijk nog moeilijker geworden in de competitie. Je merkte het al aan de scheidsrechters, zo van jullie hebben Haarlem dan wel uitgeschakeld maar dat zal mij een zorg zijn. Trouwens ik ben ergens ook wel blij dat het achter de rug is. Nu kunnen we ons weer volledig met de competitie bezighouden". Ruud Brörling geloofde niet zo in de invloed van de beker op het competitiegebeuren: Je bent in feite het hele jaar bezig om in het volgend seizoen weer mee te mogen doen in de bekerronde". Jaap van Kesteren tenslotte: „Jammer van dat eigen doelpunt, maar we hadden toch weinig geluk vandaag. Ballen die er tegen Haarlem wel ingingen, schoten we er nu allemaal net naast...". KEES VAN HERPEN

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1978 | | pagina 11