„We eindigen
bij de
eerste drie"
Lisse C6 doorbreekt traditie
CEES VAN DER PLAS:
LEIDSE COURANT ZATERDAG 11 NOVEMBER 1978 PAGINA 15
van der Plas (voorgrond) en Jaap Bax (als laatste op de Van der Pias-bank):
tduo achter de Katwijkse zaalvoetbal successen.
van onze sportredactie
Katwijk Van der plas BMW
is de revelatie van het nieuwe
zaalvoetbalseizoen. De eerste
drie wedstrijden werden welis
waar gewonnen van zwakke
tegenstanders, Cleijn Duin,
Landwer JMB en van Gerven
de Jong, maar deze week lever
de de ploeg van coach Jaap Bax
een opzienbarende prestatie
door de nummer twee van Ne
derland, Godyla Vt, met 42
te verslaan. Van der Plas BMW
staat nu dan ook verrassend
alleen aan kop van de ranglijst.
Cees van der Plas, sponsor van
de Katwijkse ploeg is door deze
resultaten erg optimistisch ge
stemd: „Als we in deze vorm
blijven spelen dan eindigen we
zeker bij de eerste drie". Aan
het eind van het seizoen gaan
de drie hoogst geklasseerde
ploegen over naar de nieuwe
districts hoofdklasse. Erg be
langrijk dus die klassering bij
de eerste drie.
Een goede competitiestart is de
Katwijkers niet vreemd. Vorig
jaar werden in het begin van
het seizoen ook erg goede resul
taten behaald. Daarna was het
gedaan met de overwinningen
en zakte het team, toch wel
terecht, naar de gevarenzone.
Van der Plas, die onlangs zijn
functie als coach overgaf aan
Jaap Bax, houdt daarom ook
een slag om de arm: „We moeten
niet te vroeg juichen, volgende
week spelen we tegen Oegst-
geest en dat is altijd een lastige
tegenstander voor ons geweest.
Trouwens je mag geen enkele
hoofdklasseploeg onderschat
ten, zeker niet nu we bovenaan
staan. Ze zijn er allemaal op
gebrand om ons te pakken".
Van der Plas BMW werd dit jaar
versterkt met Johan van Duyn.
Dat de ploeg goede reserves
achter de hand heeft, bewees
Freddie Eijsberg. Deze jonge
speler verving sterke Lourens
Mouter in de belangrijke wed
strijd tegen Godyla. Hij behaal
de met zijn optreden een ruime
voldoende, Eijsberg scoorde
zelf» eenmaal en stond boven
dien aan de basis van het eerste
doelpunt.
In tegenstelling tot het vorig
jaar volgen de Katwijkers een
andere tactiek, Jaap Bax:
„Vroeger speelden we teveel op
de aanval, er werd maar wat
aan gevoetbald. Nu zit er meer
systeem in de ploeg, we combi
neren nu goed vanuit de verde
diging". Cees van der Plas: „We
proberen het wel zo aanvallend
mogelijk te houden want daar
gaat het bij zaalvoetbal immers
om. Je moet het publiek wat
bieden". Vorig jaar trad van der
Plas BMW iedere week weer
met een ander team binnen de
lijnen, daar is nu verandering
in gekomen.
Jaap Bax: „We hebben nu een
vaste spelersgroep, de interesse
voor het spelen in onze ploeg
is veel groter geworden. Er
heerst een goede sfeer en iede
reen toont honderd procent in
zet. En door de goede resultaten
stijgt het zelfvertrouwen, gevolg
is een steeds opgaande lijn in
de prestaties". Wordt die ver
grote belangstelling van de spe
lers gestimuleerd door geldelij
ke bijdragen van de sponsor?
Cees van der Plas: „Nee, ik
betaal de spelers helemaal niets.
Er is ook geen sprake van dat
ik de jongens gratis service geef
in mijn garage. Het gaat er mij
alleen om dat ik een net gekleed
team in het veld zie. Verder
betaal ik na afloop van de wed
strijden consumpties en organi
seer enkele malen per jaar een
feestavond. Natuurlijk sponsor
ik de ploeg om publiciteit te
krijgen voor mijn bedrijf maar
dat is toch logisch", aldus van
der Plas die overigens niet ont
kent dat hij verhalen heeft ge
hoofd over zaalvoetbalclubs die
him spelers wel betalen. Van
der Plas beschouwt zich niet
alleen als geldschieter, elke
wedstrijd woont hij vanaf de
bank gespannen bij.
De ploeg van Jaap Bax bestaat
volledig uit spelers van zaterda
gamateur Quick Boys, op Johan
van Duyn na. Voetballers die
toch veel met hun sport bezig
zijn, twee keer in de week trai
nen en twee wedstrijden spelen.
Voor het zaalvoetbal wordt niet
getraind, men volstaat met een
bespreking voor de wedstrijd,
Jaap Bax: „Het is niet nodig
om in de zaal te trainen, de
jongens kennen elkaar al jaren.
Conditie doen ze ook wel in het
veld op". Van der Plas: „Zaal
voetbal is nou eenmaal minder
belangrijk dan veldvoetbal,
daar kom je geloof ik nooit
vanaf. Gelukkig is het goed te
combineren, we spelen op
maandag of woensdag zodat de
trainingen van Quick Boys niet
in gevaar komen. We hebben
trouwens een erg goede samen
werking met die club". Met de
komst van de nieuwe districts
hoofdklasse is Van der Plas best
ingenomen: „Wil je het zaalvoet
bal omhoog brengen dan moe
ten we daar gewoon naar toe.
Nadeel is dat de afstanden gro
ter worden en dus de reiskosten
drastisch gaan stijgen. De spon
sors komen dan voor grotere
uitgaven te staan. Zaalvoetbal
is een pure sponsorsport. Ga je
hogerop voetballen dan moeten
de clubs eigenlijk echte vereni
gingen worden".
De verwachtingen voor dit sei
zoen zijn hoog gespannen. Cees
van der Plas en Jaap Bax besef
fen goed dat de weg naar de
top lang is en dat er iedere week
weer een zware wedstrijd
wacht. Het liefst spelen ze hun
wedstrjden in sporthal Cleijn
Duin, volgens het tweetal een
ideale zaal voor voetbal. Spelen
in de Groenoordhal wordt als
een verschrikking ervaren:
Jaap Bax „In Leiden spelen we
helemaal niet graag, het is er
sfeerloos door de grote ruimte
en de vloer is eigenlijk niet
geschikt voor zaalvoetbal". Ko-'
mende week ontmoet van der
Plas BMW Oegstgeest in de
Groenoordhal. Van der Plas:
„Nogmaals het wordt een erg
zware wedstrijd, wij hebben
meer klasse in huis, maar Oegst
geest is een ploeg die blijft gaan
al staan ze met 50 achter"
voetbalde bij de welpen met dispensa-
ie, terwijl ik bij de junioren had mo-
en spelen. Ik vond het vreselijk om zo
lein te zijn. Maar ondanks mijn be-
icheiden lengte van onder de 1.60 m, zit
er nu niet meer mee. Vroeger had ik
a minderwaardigheidscomplex, maar
dnds de dag dat ik met mijn moeder
idigt ontdekte is dat afgelopen".
liario van Gisteren is jockey. Dit seizoen
zijn vierde zelfs een van de beste
op de Wassenaarse renbaan Duindigt.
Zijn grootste eigenaren op stal, Ger de
Kroes en Thomas van der Lubbe, zijn
op de lichtgewicht die dit seizoen
voor een doorbraak zorgde en menige
„_grote ren op zijn naam wist te brengen.
rW ilario van Gisteren, een oer-Hollandse
jockey. Erik Bloem, Henk van der
its, Rober Wetemans en Mario van
Gisteren en Marianne Ooms, dat zijn de
„eigen" jockeys die Nederland rijk is.
Mario van Gisteren is er een van, en hij
heeft met zijn twintig jaren de mogelijk
heid om een grote te worden op Duin
digt In Katwijk geboren en opgegroeid
in Sassenheim had Mario van Gisteren,
voor zijn vijftiende jaar nog nooit op
een paard gezeten. Met een cola bij de
hand doet Van Gisteren zijn verhaal.
"Mijn moeder had op de televisie een
filmje gezien over Duindigt. Daaruit
bleek dat ze op lichte jongens zaten te
wachten. Toen we de volgende dag naar
Den Haag gingen, brachten we eerst
^even een bezoek aan Duindigt. Ik vroeg
aan de poort waar de trainers van de
renpaarden waren en kwam even later
bij Hans Wolffers terecht. Eerst ging ik
er in het weekeind en in de vakantie
helpen. Later liet ik de MAVO er voor
in de steek. De renpaarden, dat was het
helemaal. Onbegrijpelijk dat er zo weinig
jongens van mijn lengte te vinden zijn
voor de rensport. Het is toch heerlijk om
altijd met paarden buiten te zijn".
Begin 1975 was de dag voor Mario van
Gisteren daar. Hij mocht als leerling-joc-
key van start in zijn eerste ren en deed
dit met het paard Balilia.
NIET GEK
„Ik kwam nergens. Mijn eerste ren die
ik wist te winnen was nota bene met een
paard van een andere trainer. Van Henk
Leenheer bracht ik de merrie O. Marian
ne als eerste over de eindstreep. Op het
ogenblik heb ik 34 overwinningen op
mijn naam staan. Geen gek aantal dacht
ik voor een jongen van pas 20 jaar".
Vorig seizoen was de leerlingtijd van
Mario van Gisteren achter de rug. Hij
had zijn twintig overwinningen. Op het
ogenblik weegt Mario van Gisteren 48
kild één kilo meer dan vorig jaar. „Als
lichtgewicht hoef je bijna bij geen enke
le ren langs de kant te Staan. Goed of
slecht, ze moeten je nemen, want er is
niets anders. Daarom ben ik blij dat ik
de meeste overwinningen boekt met 53
of 54 kilo. Als ik rond de vijftig kilo
blijf, kan ik goed mijn brood verdienen.
Daar ben ik vast van overtuigd"
Reeds nu kijkt Mario van Gisteren al
weer uit naar het volgend seizoen. „We
hadden dit seizoen een zeer behoorlijk
Mario van Gisteren met Queen Raaphorst. Naast het paard Wouter de Kroes.
jaar op stal. Afgelopen zaterdag was er
een paardenveiling op Duindigt. Veel
paarden van onze eigenaar Ger de Kroes
werden niet verkocht en daar waren we
toch wel een beetje blij om. Nu blijft dat
prachtige materiaal gelukkig nog bij ons
op stal staan. Je kunt nog zo'n goede
jockey of trainer zijn zonder goede paar
den speel je het in deze sport toch echt
niet klaar".
Mario van Gisteren heeft een grote toe
komst in de rensport. Daar zijn de insi
ders het met elkaar wel over eens. Dit
bijna afgelopen renseizoen bracht hij
twaalf winnaars over de streep en dat
nog wel als tweede jockey aan de stal
van trainer Wim van Dijk, achter Rober
Wetemans. Mario van Gisteren: „Het is
fijn werken' bij ons aan stal. De samen
werking met Rober Wetemans is enorm.
Aan hem heb ik veel te danken. Hij liet
soms paarden aan mij over, anders had
ik als tweede man nooit tot twaalf win
naars gekomen".
Met Mario van Gisteren kan je uren
over de rensport praten. De kleine joc
key zit niet meer in over zijn bescheiden
lengte. Maar toch brengt hij tijdens het
gesprek even naar voren: „Ik ben toch
blij dat ik niet zo klein ben als de klein
ste man van Duindigt, de Engelsman
Toni Treanor. Die is maar 1.50 meter.
Dat is toch erg klein." De kleintjes op
Duindigt zitten er niet mee. Zeker Trea
nor niet, volgens Van Gisteren. Hij heeft
immers de mooiste vrouw van de Wasse
naars e renbaan.
De rensport een apart wereldje in de
paardensport. Mario van Gisteren zou
niets anders meer willen.
ARTHUR VAN RIJSWIJK.
lan
|8et is allemaal wel vreemd (en
el) gegaan met die besnorde
voorzitter van de Leidse zaal-
etbalcommissie. Speelde ooit
i Leidse jeugdelftallen eh in
VS één. Vertrok naar ADO en
i bij RCL. Was daar van
[plan nog een aantal jaren gezel-
"r door te voetballen op zijn
nier. Maar zag die plannen
[gedwarsboomd door een ernsti
ge, in de zaak opgelopen blessu
re.
Op dat moment, vorig seizoen
stond er een andere Jan
Duyn op. Werd hij leider
het derde team van RCL
'at moet hogerop") en promo
veerde begin dit seizoen naar
het eerste team van de Leider-
dorpse Racing. Kort geleden
volgde de voorlopig - laatste
villi step- Jan werd voorgedragen en
LE G Sekozen als voorzitter van de
Leidse zaalvoetbalcommissie,
toch wel onverwachte zet
autos van tacticus Jan van Duyn.
We zijn daii ook bijzonderbe-
stau/f nieuwd naar de volgende stap.
*lld®' Of zou hij volgend jaar „ge-
20,3 woon weer gaan voetballen
Trainer
(yoetbal)trainer zijn is niet al
tijd leuk. Als een elftal een
beetje leuk draait, gaat alles nog
best Als de opkomst op de
I trainingen dan ook nog goed is,
heb je eigenlijk als trainmeester
weinig om over te klagen.
™aar ja. Als het allemaal wat
minder gaat, dan, ja dan wordt
het ook allemaal wat minder.
i °r ®rom was deze weék een
voorbeeld. Je ploeg voor
- het oog van de wereld met 8—0
hen verleizen - een pretje zal
rorref ^zeker niet zijn.
rans van der Zeeuw is een
ander voorbeeld. Het ging zo
goed. Bij de Roodenburg-jeugd
Frans van der Zeeuw
is toch ook best grapig. Maar
nu. Slechts pech en blessures
kende Van der Zeeuw knappe pioenschap in die tweede klasse achtervolgen de sympathieke
ftsultaten, had zijn werk duide- zat er dan wel niet in - meedoen Leidse oefenmeester. Een com
binatie van factoren die zijn
Katwijk troosteloos onderaan
op de ranglijst heeft gebracht.
Een trainer moet er wel moede
loos, wel kribbig onder worden.
Niet Frans. Minder opgewekt
(dat wel), maar nog altijd even
vriendelijk beschouwt hij de
wekehjkse prestaties van het
oranje vlaggeschip. En daarom
dit stukje. Zo prettig in de
omgang blijven als het zo slecht
gaat - dan verdien je een pluim.
Frans: bij deze
Lesje
Noordwijk leek dit jaar opper
machtig. Ondanks tegenstan
ders die best wel gerenommeerd
mogen worden genoemd, wer
den moeiteloos overwinningen
en dus punten vergaard. Als
betrof het een soort van Parker
in het zaterdagvoetbal. Zelfs
Haarlem werd in de bekerstrijd
bedwongen en, ach, werd er
eens een punt verspeeld, dan
gebeurde dat vaak nog op een
erg ongelukkige wijze.
Toch sloop er een zekere ge
makzucht het toch zo gerouti
neerde team binnen. Gemak,
dat zaterdag wel fataal werd.
Spijkenisse kwam op inzet tot
een 2—0 overwinning, een zege
die Noordwijk kostbare punten
deed verliezen.
Maar ook een zege die best wel
eens positief voor de Noordwij-
kers door zou kunnen werken.
De les van Spijkenisse is im
mers heel duidelijk. Hoe goed,
hoe sterk een elftal ook mag
zijn, hoe groot het verschil in
techniek en tactiek ook weke
lijks mag blijken - een zekere
arbeid dient wekelijks toch wel
te worden verricht
Met die wetenschap in het ach
terhoofd kan het lesje uiteinde
lijk weer wel erg positief door
werken. Kan de ditel „met dank
aan Spijkenisse" aan het eind
van dit seizoen worden opge
streken.
(Van onze sportredactie)
LISSE Sportclub Lisse heeft, voor het eerst sinds jaren weer
een laatste C-elftal dat zo af en toe eens wint. De C6 van Lisse
komt de eer toe dit elftal te zijn, en het resultaat is er dan
ook naar. Unaniem stemde men in Lisse voor juist die C6 als
ploeg van de week. De door Sporthuis Wout Bergers geschonken
Leidse Courant Bal vormt de terechte beloning voor het team.
Op de foto, v.l.nj.: staand: leider P. Vermeulen, Jos Ruigrok,
Robert van Velzen, Pieter Ruigrok, Wim van der Lans, Richard
de Jong, Marc Rutgerink en Marco Hoogkamer. Knielend: Eric
Smakman, Co Schipper, Jan Wijnands, Richard Hoogervoopink,
Feter de Haas en René van Zonneveld.
