doorbraak
met 9Tell me your plans9
SHIRTS
it
Concert-agenda
ANNIE GOLDEN
PLATEN
1978 ZATERDAG 21 OKTOBER 1978
LEIDSE COURANT/
uggaa e hadden er geen idee van wat een platen-
dep» maatschappij was of hoe je een elpee zou moe
ien opnemen. We waren erg na 'iel. Het enige
'«-at telde was de muziek. Er was natuurlijk wel
lette! !,e droom van een plaat maken en beroemd
lefoo»ivorden, maar hoe je dat moest aanpakken, daar
tbbeitj» hadden we geen kaas van gegeten. Door de ja-
worden ren heen werden we wijzer, gingen door ver-
schillende stadia, schreven eigen nummers,
ktrom !Pec'den andermans materiaal en kregen genoeg
mag u 1®'^ hij elkaar om goede instrumenten en een
geven geluidsinstallatie te kopen. We begonnen op te
roedsü Ireden in de Brooklynse CBGB's club en dach-
en gelen dat de weg naar een platencontract niet
Ph"s IPS' meer W3S- Het was alsof we midden in de
ptenbusiness zaten en alleen nog maar het
mntract miste. Er waren journalisten en men-
ijen, die naar ons
illemaal heel groots,
brooi
E
iÜ
u geet Rn van platenmaatschappijen, die naar ons
hvamen kijken. Het leek allen,
edrai naar dat was het niet."
ven en
laarvan
«rijgen;
die
n do(
wa-
geval
je mei
htigen,
en
Stro
lekking
ir wat
absor-
verzor-
ar ple-
'50 sch'
e>".
toe-
opko-
e toen
fboom-
Dkomo-
lip. H«
te dan-
1 toort
anding-
ta ver
zegels
ntwerp
diehard
was in
td."
Amerikaanse new wave
bancf The Shirts staat mo
menteel met de single „Teil
me your plans" hoog geno-
'rd in de hitlijsten. Ook de
jee „The Shirts", waarop
lekkere samenzang gesteund
door een prima spelende
band staat, stijgt wekelijks
een aantal plaatsen.
Praten met The Shirts is een
trvaring apart. Iedereen, van
eze vriendelijk overkomende
roep, zit al snel op het pun-
e van zijn stoel om zodoen
de als eerste antwoord te
kunnen geven. The Shirts ko
len naar voren als een een-
eid en omdat iedereen
sprak en elkaar spontaan
vulde staat in dit verhaal
niet wie wat zei.
The Shirts bestaat uit Arthur
La Monica (gitaar, zang, pia
no), Ronald Ardito (gitaar,
lang, piano), Robert Raciop-
po (basgitaar, zang), John
Piccolo (piano, gitaar, zang),
John Criscione (drums, zang)
de aantrekkelijke Annie
Men (zang). De Tsjechi-
'te Amerikaan Milos For-
die de film „Hair",
waarin Annie de rol yan Je-
annie speelt regisseerde zei
eens: „Als je naar haar kijkt,
wordt je verliefd op haar".
Ze zegt: „Als ik moet kiezen
tassen een filmrol en The
ts dan kies ik de laatste
ook al zou de film meer geld
leveren".
ie Shirts begonnen zes jaar
geleden. De leden kenden el
kaar van de lagere school en
Honald Ardito, Robert Rad
en John Piccolo zijn
zeJfs neven van elkaar. „An-
nie ontmoetten we in een bar
waar ze bij de juke-box
stond' mee te zingen. Als tee
nagers hadden we in andere
bandjes gespeeld. In die tijd
waren er erg veel groepen,
die het vaak niet langer uit
hielden dan een week of
twee. Met het vormen van
The Shirts begonnen we se
rieus over een carrière in de
muziek te denken. We gingen
in één huis wonen, vormden
een soort commune en had
den om te overleven verschil
lende banen als o.a taxi
chauffeur. Annie heeft een
tijdje bij een platenmaat
schappij als secretaresse
gewerkt. „Ik heb er toen
nooit over gedacht om mijn
baas een bandje te brengen.
We speelden in die tijd voor
al voor vrienden en kennis
sen en traden af en toe op
op zogenaamde „blockpar-
ties". Het was de gewoonte
in Brooklyn om in de zomer
zo nu en dan de straat af te
sluiten. „Iedereen kwam dan
bij elkaar om gezamelijk te
eten. Wij speelden op dat
soort gelegenheden voor een
klein bedrag. Dat waren ei
genlijk onze eerste optre
dens". Nadat The Shirts
eerst vooral in clubs top-40-
werk speelden, besloten ze
na een desastreuze avond,
hiermee te stoppen. „We kon
den ons hart er niet inleg
gen" en begonnen eigen ge
schreven materiaal te spelen.
„In die tijd ontdekten we
CBGB's. De eigenaar Hilly
Kristel zag wat in ons en
werd The Shirts' manager.
Sinds 1975 hebben we er re
gelmatig opgetreden.
„Op een dag kwam Nick
Mobbs van EMI in de club
naar ons kijken en zond eni
ge dagen later een telegram
waarin een platencontract
werd aangeboden. Het kwam
als een complete verrassing
omdat we niet eens wisten,
dat hij geweest was. We heb
ben toen niet met hem ge
sproken". The Shirts tekende
in Engeland bij EMI en in
Amerika een aantal weken
later bij Capitol. „De Ameri
kaanse maatschappij wilde
dat we een al bestaand num
mer als single zouden uit
brengen. We waren het daar
niet mee eens, gingen naar
huis en namen in onze eigen
vier-sporen studio 25 nieuwe
nummers op. Onze productie
aan nieuwe nummers is erg
groot omdat we allemaal
schrijven. We hebben band
projecten zoals het nummer
„Reduced to a whisper",
waaraan we een maand
werkte en dat stukje bij bee
tje in elkaar werd gezet. Het
is echter ook mogelijk dat een
van ons met een compleetnum
mer komt aanzetten.
Vóór het opnemen van de el
pee in Engelanbd hebben we
de producer een tape met 50
nummers gegeven. Hij heeft
er 20 uitgezocht, die hij goed
vond en verdeelt in een A en
B-kolom met de goede en
iets minder goede nummers
erin. We hebben toen met
z'n allen rond de tafel geze
ten en ruim vijf uur gedis
cussieerd en gepraat over
hoe we de elpee wilden en
welke nummers het beste in
die structuur pasten. De pro
ducer gaf daarbij adviezen.
We hebben voor de elpee 5
pas geschreven en 5 oude
nummers gebruikt. Voor de
plaat hebben we de Engelse
producer Mick Thorne ge
bruikt, die ook het tweede al
bum zal produceren. We had
den eerst iemand anders en
wilden niet eens met Mike
Thorne praten. Hilly zei dat
het geen kwaad zou kunnen
en had gelijk want het klikte
meteen.
We gingen naar Engeland om
„The Shirts" op te nemen
omdat dat altijd een droom
van ons is geweest. Onze mu
zikale wortels liggen in Enge
land. We hebben altijd geluis
terd naarThe Who, The
Rolling Stones, The Beatles
en The Kinks en nauwelijks
naar Amerikaanse bands.
Mick Thorne was gewend om
in Engelse studio's te werken
en zei dat we ons daar ook
comfortabel zouden voelen.
Een 'andere reden om naar
Engeland te gaan was omdat
EMI, een Engelse maatschap
pij, de eerste was die ons een
contract aanbod. Alles wees
dus eigenlijk in die richting".
Het opnemen duurde twee
maanden en was een rond
reis langs de Engelse studio's
omdat de studio die The
Shirts wilden gebruiken bezet
was. "Onze tweede elpee ne
men we in januari en februa
ri in New York op. We zijn
nu zoveel van huis dat we
weer eens een tijdje in New
York willen zijn". Het tweede
album wordt anders. „Onze
eerste elpee is The Shirts
aan de basis. Nu gaan we
van daaruit bouwen in ver
schillende richtingen, want
The Shirts betekent variatie.
We staan voor veranderingen
in welke richting dan ook,
maar hebben wel ons eigen
geluid. Als we een reggae num
mer schrijven dan, dan is het
wel Shirts-reggae".
"We worden op de volgende
elpee meer experimenteel. Zo
gaan we op de plaat een
aantal instrumenten gebrui
ken, die we niet konden ge
bruiken tijdens onze „live"-
optredens. Later willen we
die instrumenten ook tijdens
de shows gebruiken. Tot nu
toe hebben we altijd korte
sets van een minuut of 50
gespeeld. In een club wissel
je niet van instrument omdat
er vaart in de show moet zit
ten. Mensen komen daar niet
om naar je te kijken maar
omdat ze willen dansen.
Wanneer we nu in een con
certzaal of theater spelen,
wordt dat opeens heel an
ders. Het publiek komt om
naar je te luisteren. Ze zijn
geïnteresseerd in de muziek
en zitten rustig in stoelen. Je
kunt in een twee uur duren
de show meer elementen in
troduceren. Je kan rustig van
instrument wisselen omdat
het publiek veel geduldiger
is. Als je in een club succes
hebt, dan moet het niet moei
lijk zijn om voor een con
certzaal vol mensen te spe
len. In clubs werken is
namelijk het moeilijkste wat
er is".
The Shirts leven nu nog in
één huis. „Ons ideaal is om
een huis te hebben waarin
een 24-sporen studio geves
tigd is en waarin we ieder
kamers hebben om te verblij
ven als we in de studio wer
ken. Daarnaast willen we
ook ieder onze eigen flat in
of even buiten New York.
Het liefst gaan we dan ook
werken met nieuwe groepen
als producers, maar zover is
het nog niet. We komen voor
lopig eerst naar Nederland
voor een aantai concerten op
24, 25 en 26 november. Onze
idealen zijn toekomst muziek,
die ooit nog eens werkelijk
heid worden, zolang we er
zelf maar in blijven geloven.
Hans Piët.
Golden Earring Neer-
lands meest rockerige vijftal
heeft vlak voor het zoveelste
vertrek naar de V.S. de
langspeelplaat „Grab it for a
second" uitgebracht. Over
het algemeen doen de num
mers op de plaat in compo
sitie en uitvoering (te) sterk
denken aan de lichtende
voorbeelden van George,
Barry. Rinus, Cesar en Eel-
co: de Rolling Stones. Voor
al Barry schreeuwt soms zo
enthousiast, dat het ten kos
te gaat van de zuiverheid.
Dat euvel had ook de elpee
Contraband in sommige
stukken. Verheugend is het
dat er op „Grab it for a se
cond" meer evenwicht is ge
vonden tussen de diverse in
strumenten. Vooral de
gitaren van Eelco Gelling en
George Kooymans dringen
zich minder op de voor
grond. Het dubbelloops-gi
taargeweld dat zij leveren is
overigens prima. In het
nummer Against the
grain", zijn de stemmen van
Hay (laag, beheerst) en de
overige bandleden (met pro
fessioneel uitgevoerde koor
tjes) de moeite van het be
luisteren waard, naast een
voortreffelijke gitaar-riff en
een scheurende saxofoonso
lo. Kant twee van de plaat,
met onder andere dit num
mer, de titelsong, en „Cell
29", maakt goed wat op de
eerste plaatkant niet zo lek
ker uit de verf komt. „Cell
29" is een autobiografisch
werkje over de recente ge-
vangenisavonturen van
Barry. (Polydor)
Dolly Parton Deze Ame
rikaanse zangeres laat lang
zaam maar zeker het voor
haar zo succesvolle country-
image varen. De beperkte
speelruimte in Nashville
ging haar waarschijnlijk be
nauwen. Voor de nieuwe el
pee „Heartbreaker" toog zij
dan ook naar Hollywood,
waar ze onder het country-
juk vandaan andere muzika
le richtingen insloeg. Een
vaste keus heeft ze nog niet
gemaakt, hetgeen de elpee
een wat wisselvallig karak
ter heeft gegeven. Verras
send is het pure disco-num
mer „Sure thing", dat verre
uitstijgt boven het abomina
bele discogeweld waarmee
we dagelijks om de oren
worden geslagen. De elpee
telt weinig hoogtepunten.
Laten we Dolly nog even de
tijd gunnen om zich ook in
de andere genres te bekwa
men. Haar eerste poging
daartoe is in elk geval rede
lijk geslaagd. (RCA)
Al Stewart Waarom zou
je je als artiest een andere
muziekstijl aanmeten, als de
oude nog succes heeft. Dat
zal Al Stewart ongetwijfeld
gedacht hebben bij het ma
ken van zijn nieuwe elpee
„Time Passages". Pure ro
mantische, lichtelijk easy-Jis-
tening muziek, waarbij je
nog net niet in slaap valt.
Niks-om-het-lijf-muziek ei
genlijk. Dat Al Stewart toch
niet verveelt, komt in hoofd
zaak door de uitgekiende
produktie (werderom Alan
Parsons) en de soms aardige
teksten. Voor de begeleiding
is ook nu weer gekozen voor
een breed opgezet orkest,
dat precies aansluit bij de
wat wankele stem van Ste
wart. Veel valt er over dit
album niet te zeggen. Niet
slecht, niet opzienbarend.
(RCA).
Klaatu Ook op de derde
elpee van de formatie Klaa
tu wordt in alle toonaarden
gezwegen over de afkomst
van de musici. Het grapje
deed het erg leuk twee jaar
geleden. Allerlei namen wer
den genoemd, tot zelfs die
van de Beatles toe. Wat we
inmiddels wel weten is dat
het hier om een Canadeze
studioformatie gaat. Laten
we het daar maar op hou
den. „Sir Army Suit" is de
titel van het derde KIaatu-
project, dat wat afwijkt van
de vorige twee elpees. Zocht
Klaatu het vroeger hoofdza
kelijk en alleen op het wel
erg bombastische symfoni
sche rockvlak, nu is hun
muzikale interesse verlegd
naar redelijk verteerbare
rocknummers. Het heeft de
muziek wat toegankelijker
gemaakt, maar om nu te
zeggen beter. nee. beslist
niet. Daarvoor is de Klaatu-
aanpak te bombastisch. Bes
te nummers Everybody
took a Holiday". (EMI).
Dolly Parton
Van Morrison Na de di
verse meer of minder teleur
stellende platen, die Van
Morrison de laatste jaren
heeft gemaakt, is zijn nieuw
ste Wavelengtheen regel
rechte verrassing. We moe
ten ver teruggaan in
Morrsion's verleden om een
plaat te vinden, waarop hij
voor het laatst zo geïnspi
reerd en emotioneel in de
weer was als nu. Want dat
is verreweg het opvallendste
aan Wavelengthde enor
me kracht en felheid die
plotseling weer in Morrison's
stem ligt, en die een enorme
tegenstelling vormen met de
matheid die zijn werk de
laatste jaren uitstraalde.
Kant 1 bevat een aantal op
gewekte met veel soul door
spekte composities, die ech
ter hun bijzondere kracht
ontlenen aan de contraste
rende rauwe, expressieve
stem van de zanger. Het
zwaartepunt van de lp ligt
duidehjk op kant 2. Hierop
vinden we een paar schitte
rende ballads, waaronder
„Beautiful Obsession" en het
breed uitgesponnen „Take It
Where You Find It". Het is
vooral in deze nummers dat
zich een vergelijking aan
dient met Morrison's onover
troffen meesterwerk „Astral
Weeks". De teksten zijn af
en toe van een zelfde dich
terlijke schoonheid, en Mor
rison maakt eenzelfde geob
sedeerde indruk als op
genoemde plaat. Van Morri
son lijkt met „Wavelength"
kortom helemaal terug te
zijn. (WEA).
Janis Jan De kleine Ame
rikaanse zangeres, die tot nu
toe op haar vier langspeel
platen de luisteraars wist te
boeien en te ontroeren, is er
wederom in geslaagd een.
klasseplaat af te leveren.
„Janis Ian" bevat elf num
mers waarin haar mooie en
beheerste zang centraal
staat. Daarnaast speelt Janis
zeer verdienstelijk piano en
gitaar. Met alle gemak van
de wereld fietst de dame
van hoog tot laag door de
toonladders, veelal op rusti
ge en eenvoudige begelei
ding. waardoor de nadruk
terecht op haar stem
komt te liggen. De knappe
teksten zijn veelal somber
getint en handelen over hoe
slecht de wereld in het alge
meen en de mensen in het
bijzonder kunnen zijn
(„Some people"). Hotels
and one-night-stands" behan
delt de frustratie van het
ster-zijn zonder inhoud. Ja
nis' kwahteiten komen het
mooist naar voren in de
zacht gezongen stukken. Alle
facetten van haar stem kan
ze dan rustig en beheerst
aan bod laten komen. „I
need to be alone again" is
het aangrijpendst van in
houd, ontroerend gezongen
met heel mooi pianospel van
Janis zelf. (CBS)
Ian Matthews Voortkab
belende, romantische muziek
om bij tot rust te komen; zo
kan het best de nieuwste
langspeelplaat van Ian Mat
thews „Stealin' home" gety
peerd worden. De Engelse
gitarist/zanger die ooit deel
uitmaakte van Fairport Con
vention en daarna zo'n ze
ven langspelers op de markt
heeft gebracht, is elf num
mers lang relaxed in de
weer met onder andere con
certvleugel, strijkers, akoesti
sche gitaar, en electrische
gitaar waar veelal country-
invloeden in doorklinken.
Easy-listening met meerstem
mige mooizingerij en boven
dien uiterst vakkundige be
geleiding. Het klinkt
allemaal helder en doorzich
tig. Toch komt Matthews
pas in de wat snellere num
mers met een eigen gezicht
naar voren. Luister bijvoor
beeld naar „Man in the sta
tion" en „Shake it". Een
aparte plaats neemt het kor
te „Carefully taught" in: eeh
kort a capella-nummer,
waarin alle stemmen door
Ian zijn gezongen. Verder is
het erg prettige, maar niet
bijzondere middelmaat. Ari-
ola)
Jethro Tuil Een ware
sensatie is de nieuwe live
dubbelaar van Jethro Tuil.
De elpee, een cadeau aan de
fans vanwege het 10-jarige
bestaan van de groep, werd
opgenomen tijdens de eerder
dit jaar gehouden Europese
tournee. Ian Anderson, de
frontman van de groep
komt, gesteund door de rest
van de voortrteffelijk spelen
de band, naar voren als een
goed zanger en instrumenta
list. Luister bijvoorbeeld
naar zijn zo typerende fluit
spel in „God" en acoustische
gitaarspel in de prachtige
uitvoering van „Skating
away on the thin ice". De
diverse muziekstijlen van
Jethro Tuil komen op de el-
pee naar voren, waar oud
en nieuw materiaal afgewis
seld wordt. Jethro Tuil
blijkt niet alleen in de stu
dio, maar ook live een hech
te eenheid te zijn, die muzi
kaal zijn mannetje
staat.(Ariola
Golden Earring.
Zaterdag 21 oktober De Engelse new
wave groep The Clash geven hun tweede
concert in het Amsterdamse Paradiso.
Zondag 22 oktober AC/DC geeft éen
middagconcert in de Jaap EdenhaJ in Am
sterdam. Aanvang 14.00 uur.
Dinsdag 24 oktober Optreden van de
Franse zangeres Frida Boccara in het Ne
derlands Congresgebouw in Den Haag.
Aanvang 20.15 uur.
Woensdag 25 oktober Rory Gallagher in
de Jaap Edenhal in Amsterdam. Aanvang
20.00 uur.
Donderdag 26 oktober B.B.King geeft
zijn jaarlijkse voorstelling in het Neder
lands Congresgebouw in Den Haag. Aan
vang 20.15 uur.
Vrijdag 27 oktober Optreden van de En
gelse Kinks. Aanvang 20.15 uur.In het voor
programma staat de Engelse CafeJacgues.
Zondag 29 oktober Popmanifestatie 1978
in het gebouw Amicitia. Aan dit evenement
doen meer dan 20 groepen uit de Den
Haag en omstreken mee. Aanvang 13.30
uur.
