Jerry Brown is al op weg naar 1980
Hoop voor Wereldmissiedag gericht
op voortgaande stijging giften
Priester be raad vraagt bisschoppen
om eigen nationaal beleid
GOUVERNEUR VAN CALIFORNIE ZORGT VOORPOLITIEK VUURWERK
Lawaai. 7
lawaai.
lawaai...
BINNENLAND/BUITENLAND
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 19 OKTOBER 1978 pagi?
Van onze correspondent Jonathan Stee-
Ie)
WASHINGTON Om de indrukwek
kendste politieke maestro van het ogen
blik aan het werk te zien moet men de
zer dagen naar Californië reizen. Camp
David was dan wel een briljant stukje
staatsmanschap, maar het echte politie
ke vuurwerk werd deze zomer niet afge
stoken door Jimmy Carter maar door
Jerry Brown.
De gouverneur van Californië is net
veertig geworden. Hij begint wat te grij
zen om de slapen, maar hij is nog even
dynamisch als in 1976, toen hij tijdens
de laatste voorverkiezingen van de De
mocratische Partij de toekomstige presi
dent Jimmy Carter verschillende malen
versloeg.
Jerry Brown is nu op weg s naar een
nieuwe verpletterende politieke verras
sing. De gouverneur had zich uitgespro
ken tegen „Voorstel 13". de Californische
belastingrevolutie die desondanks met 2
tegen 1 stemmen bij het referendum van
vier maanden geleden werd aangenomen.
Toch wijst alles erop dat Brown zijn Re
publikeinse tegenstander bij de verkiezin
gen voor het gouverneurschap, die vol
gende maand zullen plaatsvinden, met
enorm verschil zal verslaan.
Dat is slecht nieuws voor het Witte Huis.
Brown en Teddy Kennedy, weet men
daar, zijn de enige mogelijke leiders van
een eventuele „Weg-met-Carter"-bewe-
ging, wanneer in 1980 weer een president
gekozen moet worden. Als Kennedy zich
verkiesbaar zou stellen, zou hij de linker
vleugel van zijn partij zonder slag of
stoot kunnen meekrijgen. Op het terrein
van de binnenlandse politiek maakt Ken
nedy de indruk gezag te hebben, iets
waar Carter twee jaar lang zonder dui
delijk succes naar gestreefd heeft.
Niettemin zijn er genoeg overwegingen
om Kennedy te doen besluiten zich niet
verkiesbaar te stellen, hoe goed hij het
ook zou doen. En zo Kennedy de rege
ring zorgen baart, bezorgt Brown de re
gering lange slapeloze nachten. Hij heeft
Carter eerder verslagen en zou dat weer
kunnen doen. Net als de president zelf is
Brown een slimme politieke kameleon.
Waar het om samenlevingszaken gaat is
hij vooruitstrevend, maar op financieel-
economisch terrein is hij conservatief,
zoals trouwens de politieke mode is. En
op nog subtielere wijze heeft Brown
kans gezien, zonder daarbij de steun van
de vooruitstrevende kiezers te verliezen,
zich voor te doen als een nog grotere
voorvechter voor „recht en orde" dan de
kandidaat van de Republikeinen, die dat
thema toch sinds jaar en dag als een
soort monopolie hebben aanvaard.
Onlangs was Brown op een persconfe
rentie in Los Angeles, waar hij de offi
ciële steun ontving van de 7000 man tel
lende politiebond van die stad. „De
Amerikaanse Bond voor de Burgerrech
ten (ACLU)", zei Brown niet zonder
trots, „heeft gezegd dat er geen verschil
bestaat tussen Jerry Brown en Ronald
Reagan. Wij hebben de meest strenge
anti-misdaadwetten doorgevoerd die Cali
fornië in 25 jaar gezien heeft".
Het indrukwekkendste staaltje van poli
tiek kunnen was de wijze waarop Brown
zich herstelde van „Voorstel 13". Die wet
hield in dat belastingen op onroerend
goed ingesnoerd dienden te worden, wat
een grote terugval van de overheidsin
komsten tot gevolg had. Brown zette het
mes in de uitgaven, sprak zijn veto uit
over prijscompensaties voor de salarissen
van ambtenaren, en hevelde wat van het
overschot aan staatsgelden over naar de
plaatselijke besturen die met tekorten te
kampen hadden. „Brown heeft de klap
prachtig opgevangen, en daar heeft hij
alle eer voor gekregen", zei een bewon
deraar. Brown riep vervolgens een niet
partij-gebonden commissie in het leven
die moest gaan kijken naar de gevolgen
op lange termijn van „Voorstel 13". In
die commissie zaten zakenmensen, kran
tenuitgevers, een vakbondsleider en bur
gemeesters.
Ondertussen kon Brown zijn Republi
keinse tegenkandidaat Evelle Younger,
de huidige procureur-generaal, om de
oren slaan met de beschuldiging dat hij
het zich na „Voorstel 13" gemakkelijk
had gemaakt. Reklame-spotjes op de ra
dio brachten dit nieuws de huiskamers
in. Met op de achtergrond het geluid van
zacht brekende golven zei een stem:
„Veertien juni 1978. Gouverneur Brown
en de volksvertegenwoordigers, zowel
Democraten als Republikeinen, waren
hard aan het werk om Voorstel 13 in te
voeren. De tijd drong. Tientallen rech
tskundige vragen dienden beantwoord te JerrY Brown .nog grotere dingen
kan
kwaliteit
van
het leven
goed
aantasten
Drie jaar na de indiening is het wetsontwerp
geluidshinder door de Tweede Kamer aan
vaard, maar het zal nog wel even duren, vóór
het ontwerp kracht van wet heeft en er zal
nog heel wat meer tijd nodig zijn voor de
beoogde resultaten van de wet merkbaar wor
den. Het ontwerp voorziet in een tijdsperiode
van tien jaar, maar er staat zoveel te gebeuren
aan snelwegen en stedelijke voorzieningen, dat
aangenomen mag worden dat deze tien jaar
zeer aan de krappe kant zal zijn.
De Engelsen omschrijven geluidshinder als
„ongewenst geluid". Zo'n ongewenst geluid
behoeft niet hard te zijn om te hmderen. Denkt
u maar eens aan een druppelende kraan. De
druppels maken nauwelijks geluid, maar kun
nen op den duur verschrikkelijk irritant gaan
werken.
Maar gewoonlijk gaan mensen geluid pas echt
hinderlijk vinden, als zij elkaar zonder stemver
heffing met kunnen verstaan. Hiervan uitgaan
de, vinden de deskundigen een geluidssterkte
van 35 decibel (decibel: eenheid van geluids
sterkte) volkomen aanvaardbaar en bepaald
niet hinderlijk. Een geluidssterkte van bijvoor
beeld 50 decibel kan hinderlijk zijn, als dit
afkomstig is van de stereóinstallatie van de
buren, maar niet als het voortgebracht wordt
door een paar kinderstemmetjes die dochterlief
op haar verjaardag toezingen.
Zoals gezegd wordt de sterkte van geluid
uitgedrukt in decibels. Maar geluid heeft ook
nog zoiets als een toonhoogte en het gehoor
is nu eenmaal niet gevoelig voor alle toonhoog
ten. Als men rekening houdt met de gehoorei-
genschappen dan wordt het geluidsniveau aan
gegeven met decibel A, hetgeen betekent dat
men door middel van filters de lage tonen ten
opzichte van de hoge tonen heeft verzwakt.
Heel globaal komt het wetsontwerp geluidshin
der er op neer, dat langs bepaalde geluidsbron
nen, zoals industrieterreinen en snelverkeerswe-
gen, geluidszones worden vastgesteld. Buiten
die zones mag de geluidsbelasting gemiddeld
overdag niet meer bedragen, dan 50 decibel A.
Hierop zijn evenwel weer de nodige uitzonderin
gen mogelijk.
Stichting Bio-wetenschappen en Maatschappij
vindt het in haar Bio-bulletin 56 opvallend dat
men bij het vaststellen van de norm van 50
decibel A is uitgegaan van de gemiddelde
gevoeligheid. Als men nu weet dat ongeveer
30 pet van de bevolking, en dan beslist niet
alleen babies en bejaarden, extra-geluidsgevoe-
lig is, dan is de vraag gewettigd, of de wet
wel zo gemakkelijk mag omspringen met zo'n
dertig pet van de Nederlandse bevolking
Het feit, dat veel mensen zich ergeren of storen
aan lawaai is op zichzelf meer dan voldoende
reden om geluidshinder te bestrijden: de kwali
teit van het leven is er mee gemoeid. De
Wereldgezondheidsorganisatie definieert het be
grip gezondheid aldus: „Gezondheid is het totale
lichamelijk, geestelijk en sociaal welbevinden
van de mens en met alleen de afwezigheid van
ziekte en gebreken".
Geluidshinder kan kwalen veroorzaken. De
slaap kan er door gestoord worden en een goede
nachtrust is nu eenmaal noodzakelijk voor het
behoud van een goede gezondheid. Geluidshin
der kan de oorzaak zijn van stress. Een onder
zoek onder de bewoners rond het vliegveld
Zürich gaf een verband te zien tussen het
gebruik van slaappillen en vliegtuiglawaai. Ook
in Nederland heeft een onderzoek aangetoond
dat de verkoop van slaappillen, kalmerende
middelen en maagtabletten sterk was gestegen
met de toename van het vliegtuiglawaai. Boven
dien kwam bij tweemaal zoveel mensen hoge
bloeddruk voor als elders. De effecten van
geluidsoverlast kunnen, uiteraard, versterkt
worden door angstgevoelens voor de vaak laag
overvliegende straalvliegtuigen.
Proeven in laboratoria hebben aangetoond, dat
geluid wel degelijk veranderingen in het li
chaam kan veroorzaken, zoals gestegen bloed
druk en veranderingen in de hormoonspiegels.
Al deze dingen pleiten toch wel voor grote
voorzichtigheid met lawaai
Indien iemand lang aan hoge geluidsniveaus
blootgesteld wordt, kan zijn gehoorscherpte
verminderen. Zo iemand wordt dan min of meer
lawaaidoofLawaaidoofheid is onherstelbaar en
een gehoorapparaat brengt nauwelijks soelaas.
Lawaaidoofheid bestaat praktisch alleen bij
worden. Op datzelfde moment genoot
Evelle Younger van de koele oceaanwin
den op Hawaii".
Jerry Brown heeft zoveel vertrouwen in
de wijze waarop hij „Voorstel 13" opge
vangen heeft, dat hij nu zegt: „Ik veran
derde van gedachten toen het volk
sprak. Ik had het minder snel door dan
dit had gemoeten".
De vooruitstrevende bevolking van Cali
fornië heeft zich erg kwaad gemaakt
over de successen van Brown. Ze geven
hem er de schuld van dat „Voorstel 13"
er doorkwam. Het oorspronkelijke voor
stel om huiseigenaren minder belasting
te laten betalen, kwam juist van de lin
kervleugel van de volksvertegenwoordi
ging. Maar die wilde zo'n wet dan kop
pelen aan een andere wet op
landspeculaties. Brown vertelde de volks
vertegenwoordiging dat hij tegen dit
voorstel was, omdat de wet inkomens
van de rijken naar de armen zou overhe
velen en omdat de meerderheid van de
bevolking er tegen zou zijn. Het wets
voorstel bleef uiteindelijk in de een of
andere commissie hangen.
De vooruitstrevende volksvertegenwoordi
gers bleven echter voor hun wet vechten,
omdat die de mensen voor wie zij wilden
opkomen ten goede zou komen. Maar de
rechtervleugel nam het initiatief over en
stapte direct met een referendum naar
de mensen. Omdat er geen alternatief
was voor „Voorstel 13". stemden duizen
den gewone huiseigenaren voor een wet
waarvan vooral grote huisbazen en za
kenmensen zouden gaan profiteren.
De vooruitstrevenden hebben wel respect
voor Brown's vakmanschap, maar ze zijn
teleurgesteld in wat hij tot nu toe ge
daan heeft. Een vooraanstaand hoofdre
dacteur zei van hem: „Brown is een en
al symbool, maar er steekt niets achter.
Het goede aan hem is dat hij meer ne
gers, meer vrouwen en meer Chicano's
(Amerikanen van Mexicaanse oorsprong)
heeft benoemd in overheidsbaantjes en
als rechters dan elke gouverneur voor
hem". Brown veroverde het vertrouwen
van milieubeschermers door zich uit te
spreken voor zonneënergie en tegen ker
nenergie. Hij won de harten van de fe
ministen door geld van dè staat beschik
baar te stellen voor vrouwen die van de
sociale voorzieningen leven en die zich
willen laten aborteren. De federale rege-
mensen die in de industrie werken. De geluidsni
veaus kunnen daar erg hoog zijn. Het TNO
geeft als grens tussen veilig en onveilig geluid
90 decibel A. Dat houdt ongeveer in dat men
iemand hard in zijn oor moet schreeuwen om
zich verstaanbaar te maken. Geschat wordt dat
ongeveer 270.000 industriële werknemers wer
ken met een geluidsbelasting van meer dan 90
decibel A. Voor het geluidsniveau in de industrie
bestaat in Nederland geen wettelijke norm. Ook
niet als de wet geluidshinder van kracht is.
Eisen aan industrieel geluid kunnen alleen
gesteld worden door de minister van sociale
zaken.
Gehoorbeschermers gebruiken is een nood
maatregel. Zij zijn hinderlijk voor de werkne
mers en het is niet bewezen of zij op de lange
duur wel helpen.
De wet geluidshinder pakt het lawaai als milieu
probleem aan. Het vliegtuiglawaai valt er bui
ten. Dat valt dan ook onder het ministerie
verkeer en waterstaat. De wet biedt de regering,
provincie- en gemeentebesturen een kader aan
om maatregelen te nemen tegen de allerergste
vormen van lawaaioverlast. Voor hen, die in
een gehorig huis of langs een drukke verkeers
weg wonen, kan de wet weinig doen. Zij moeten
hun buurman maar vragen of hij zijn radio
wat zachter wil zetten of een spandoek over
de weg spannen, waarop staat: „Rijd wat
kalmer, denk aan onze oren.
ring had de fondsen daarvoor stopgezi
Beide besluiten plaatsen Brown 1
van Carter. Hij heeft een moderne!
nieuwere stijl dan Jimmy Carterl
president bedient zich het liefst vaf
schreven memoranda. Brown gaat
aan een tafel zitten en urenlang p
met zijn adviseurs. Carter is langi
voorzichtig en uiterst precies in zijj
nier van uitdrukken. Brown is snell
bespraakt en gevat. Carter is sentj
teel. Brown is cynisch en adrem. I
krijg je de indruk dat regeren voorl
een beetje een goede grap is.
„Hij is van onze generatie", zei eenl
ge econoom uit de linkervleugel val
Democratische Partij die ooit vool
gouverneur gewerkt had. „Hij was I
de oorlog in Vietnam. Hij steunt nil
tijd en automatisch het economisch
ralisme. Hij is bereid ruw op te tiT
tegen de grote zakenwereld. Hij I
geen beloftes. Hij heeft een gemakka
stijl. Het vervelende is dat hij ookf
plannen heeft. Hij speelt politiek m$
media om aan de macht te blijven".
Dat zijn vooruitstrevende partijgen
zo teleurgesteld in hem zijn baart Bi)
weinig zorgen. Hun stem heeft hij]
al binnen. Hij hamert nu op tya
rechtse thema's, wat zijn tegensta
Evelle Younger op de rand van wan}
heeft gebracht. Younger's weinigzeggl
persoonlijkheid heeft ook al niet g(
pen. Zijn tegenstander in de Rep^
keinse voorverkiezingen was Ed Dj
de voormalige commissaris van prf
van Los Angeles. Evelle Younger, zei]
vis van de man die hem verslagen
„is ongeveer even opwindend als I
broodje aardappelpuree". k
Younger verkeert in zulke grote moeiu
heden (hij loopt 19 procent achter
Brown) dat Gerald Ford en Ronald
gan zich voorlopig met elkaar verzet
hebben. Vorige week kwamen die t)
voor het eerst sinds de Republikel
Conventie van 1976 privé bij elkaar. 1
volgens namen ze samen een aantal l
vee-spotjes voor Younger op. Maar i
dat zal waarschijnlijk niet de oven.
ning van Brown kunnen tegenhouden;
een overwinning die een eerste stap
betekenen naar nog grotere dingen. je
(copyright The Guardi
Afrikaanse
kerken
achter
Wereldraad
De Panafrikaanse Raad
van Kerken (AACC) heeft
zich in een verklaring in
krasse bewoordingen ge
steld achter het besluit van
de Wereldraad van Kerken
om financiële steun te ge
ven aan het Patriottisch
Front van Rhodesië. De cri
tici verliezen hun geloof
waardigheid bij de Afri
kaanse kerken, aldus de
verklaring.
Wij verzekeren u van onze
volledige steun, aldus de
AACC aan de wereldraad,
in het bijzonder juichen we
de giften toe aan het Pa
triottisch Front van Zim
babwe (Rhodesië) en aan de
Swapo (Namibië). De giften
aan de bevrijdingsbewegin
gen symboliseren de toewij
ding van de kerk aan de
edele zaak van de bevrij-
dingdsstrijd, aldus de ver
klaring. De AACC wil dan
ook, dat de wereldraad
doorgaat fondsen in geld te
schenken zonder de beste
ding ervan te controleren.
Wat de critici betreft: toen
de wereldraad en andere
organisaties opriepen tot
economische sancties tegen
Zuid-Afrika, gaf menig
westerse criticus niet thuis,
aldus de AACC. Daarom
worden hun uitspraken
over bevrijding en menselij
ke waardigheid in Zuidelijk
Afrika ernstig in twijfel ge
trokken.
De Pauselijke Missiewerken
hebben voor 1979 een hulppro
gramma opgesteld ter waarde
van 120 miljoen gulden. De
hulpverlening is besterad voor
vierendertig plaatselijke ker
ken (bisdommen) in de ontwik
kelingslanden. Het internatio
nale hulpprogramma van de
Pauselijke Missiewerken wordt
voornamelijk mogelijk ge
maakt door de opbrengst van
de inzamelingsacties, die in de
wereldmissiemaand oktober
door de 92 nationale bureaus
der Pauselijke Missiewerken
worden gehouden en die zich
voor Nederland concentreren
op zondag 22 oktober.
Uit Nederland wordt op een
bijdrage gerekend van 3,5 mil
joen gulden. De in Nederland
ingezamelde gelden gaan voor
een belangrijk deel naar Indo
nesië en Oost-Afrika. PMW-Ne-
derland onderhoudt met de
kerk in deze landen vanouds
bijzondere relaties.
In het cahier „Woorden van
waarde", uitgegeven door
PMW-Nederland ter gelegen
heid van wereldmissiedag doet
het nationaal bureau in Den
Haag gedetailleerd mededeling
van de subsidies en bijdragen,
die dit jaar aan de kerken in
Indonesië en in Oostafrikaanse
landen konden worden overge
maakt dank zij de opbrengst
van de inzameling in oktober
1977, een bedrag van 3.467.909
gulden
Aan dit totaal kan nog worden
toegevoegd de opbrengst van de
eigen campagne in het bisdom
Roermond, waarvan 200.000
gulden via Rome ter beschik
king van de Pauselijke Missie
werken kwam. Qver de mis
sieactie in het bisdom Roer
mond, dat een geheel eigen be
leid voert, afwijkend van het
nationaal bureau, deelt dit bu
reau mee, dat het van 182 paro
chies in Limburg eind 1977 een
bedrag van 345.233 gulden had
ontvangen. De overige 169 paro
chies oriënteerden zich op de
actie van het Diocesaan Missie
bureau in Roermond of lieten
een plaatselijke missionaris
profiteren van hun collecte.
De groeiende samenwerking
tussen het nationaal bureau van
de Pauselijke Missiewerken en
de Bisschoppelijke Vastenactie
heeft dit jaar geleid tot de publi-
katie van twee op elkaar aan
sluitende cahiers. PMW-Neder-
land hebben, zoals gèzegd, een
cahier uitgegeven onder de titel
„Woorden van waarde" in een
oplage van twaalfduizend
exemplaren. Voor de „veertig
dagentijd 1979" verschijnt vol
gend voorjaar het cahier ,,'t
Leven op aarde" van de Bis
schoppelijke Vastenactie.
Beide cahiers gaan uit van de
basisgedachte, zoals die is vast
gelegd door het tweede Vati
caanse concilie en de vierde
bisschoppensynode, namelijk
dat „de aardse werkelijkheid
met haar economische, sociale
en politieke verhoudingen vol
strekt ernstig genomen moet
worden, wil de beweging van
Jezus Christus voortgang ma
ken". Met andere woorden, wat
de Pauselijke Missiewerken
doen en wat de Bisschoppelijke
Vastenactie doet, vult elkaar
aan.
Uit het financieel overzicht van
het nationaal bureau der Pause
lijke Missiewerken blijkt, dat
zijn inkomsten blijven stijgen.
Over 1977 kwam bijna zeven
miljoen gulden binnen, ruim
zeven ton meer dan in 1976.
Over 1977 werd bijna zes mil
joen uitgekeerd, over 1978 zal
dit ruim zes miljoen zijn.
Er zijn lichte verschuivingen
merkbaar in de bronnen, waar
uit de Pauselijke Missiewerken
in Nederland putten. De gezins
bijdragen en de Wereldmissie]
dag van de kinderen vertoonden!
een daling respectievelijk van
57.000 en 20.000 gulden. De c
lecten op Wereldmissiedag enji
Roepingenzondag vertonen e
ter een flinke stijging, namelijk|r
bijna zes ton.
Het Nederlands Priesterberaad heeft
bij de bisschoppen aangedrongen op
een eigen nationaal bisschoppelijk
beleid. Aanleiding ertoe is de (afge
dwongen) ontslagaanvrage in juni
van dit jaar van dr J. Waldram van
de Amsterdamse Katholieke Theolo
gische Hogeschool vanwege diens
voorgenomen huwelijk, alsmede de
weigering der bisschoppen hun goed
keuring te geven aan de benoeming
van dr A. Houtepen aan de Nijmeegse
universiteit als opvolger van dr P.
Schoonenberg S. J.
Het Nederlands Priesterberaad be
staat uit zeven priesters, die door
diocesane priesterraden of gelijk
waardige instanties als dekensconfe
renties en diocesane pastorale raden
(behalve uit het bisdom Roermond)
zijn aangewezen voor het Europese
priesterberaad. Dr O. ter Reegen is
voorzitter en secretaris.
Volgens het priesterberaad moeten de
belangen van de plaatselijke kerk
binnen de universele kerk op een
eigen wijze behartigd en verdedigd
worden, ook al zou dit enige spannin
gen met zich meebrengen. Het pries
terberaad herinnert hier aan de de
marche van kardinaal Alfrink in Ro
me in 1970 over de binding van pries
terschap en celibaat, „ook al wist hij
daar niet gemakkelijk begrip te zullen
vinden".
Het priesterberaad constateert na tien
jaar ervaring met de katholieke theo
logische hogescholen dat vele mogelij
ke ambtsdragers onder de studenten
door het huwelijk van een volledige
ambtsbediening worden afgehouden.
Daarnaast gaat het in op de gevolgen
van ambtsuittreding, vergrijzing en
gebrek aan nieuwe toevoer van pries
ters.
Toch zegt het priesterberaad de situa
tie van de kerkleiding niet hopeloos
te achten, wanneer de bisschoppen
maar gebruik zouden kunnen maken
van de gehuwde priester. Bij positieve
begeleiding door hun medepastores
zouden de gehuwde priesters zonder
veel moeite door de gelovigen worden
aanvaard.
Het priesterberaad maakt er zich ech
ter zorgen over, dat de hogere kerklei
ding de dreigende pastorale noodsi
tuatie niet open ter sprake brengt en
weinig of geen maatregelen treft om
te komen tot een nieuwe visie op het
kerkelijk leiderschap. Daarmee on
derbreekt men een- gedachtengang en
praktijk, die met het Pastoraal Conci
lie van Noordwijkerhout een goede
aanzet kreeg. De afwijzing van de
gehuwde priester lijkt het priesterbe
raad voort te komen uit de klassieke
angst voor het huwelijk.
Het priesterberaad wijst op de drei
gende daling van het wetenschappe
lijk niveau van de katholieke theologi
sche hogescholen als gevolg van de
afwijzing van deskundige krachten
vanwege huwelijk.
Opgemerkt wordt nog, dat een „onge
nuanceerd en onkritisch beroep op de
richtlijnen van de congregatie van de
geloofsleer", zoals de bisschoppen dat
inzake Waldram en Houtepen hebben
gedaan, moeilijk of niet aanvaard kan
worden. Deze richtlijnen bevatten vol
gens het priesterberaad bepalingen,
die enorm met het rechtsgevoel van
de huidige mensen in strijd zijn. De
bisschoppen houden zich er zelf dan
ook niet helemaal aan, zo constateert
het priesterberaad.
Schlattman,
directeur
HKI
NIJMEGEN Met ingang
van 1 januari 1979 is G. M.
J. A. Schlattman benoemd
tot directeur van het Hoger
Katechetisch Instituut in
Nijmegen. Hij volgt in deze
functie pater C. J. Neven
CSSP op, die sedert okto
ber 1967 het HKI heeft ge
leid.
De heer Schlattman (53) is
afkomstig uit Haarlem,
waar hij in 1951 priester
werd gewijd. Tot 1972 heeft
hij gewerkt in de directe
zielzorg in parochies of als
moderator, respectievelijk
godsdienstleraar aan het
Maartenscollege m Voor
burg en het Edith Stein
College in Den Haag. Se
dert 1972 was de heer Sch
lattman verbonden aan het
HKI, waarvan hij laatstelijk
adjunct-directeur was.
