Parijs
gooit
roer
om
BINNENLAND
MAANDAG 25 SEPTEMBER 1978
LEIDSE COURANT
Nude
modeshows in
Nederland op
volle toeren
draaien, is het
aardig een
terugblik te
geven op het
Parijse
modefeest,
waarop de
couturiers het
roer voor 1978-
1979 volledig
omgooiden.
Het nieuwe Parijse modebeeld kwam van Yves St. Laurent,
die wijdte uit het silhouet verbande. Dior deed dapper mee
en toonde een schitterend herenpak: grijs flanellen panta
lon, waarop een bordeaux met zwart „gilet" herenvest.
Daarover een zwart flanellen jacquet naar het model van
grootvaders receptiekleding. Schoenen met steile hakken.
Een der fraaiste stukken uit de collecties en volstrekt repre
sentatief voor de nieuwe haute couture.
Paco Rabanne, de eertijdse „smid" van de mode (zo'n tien Nina Ricci met stijlvolle avondrobe van zijden crepe „clo-
jaar geleden creëerde hij jurken van aaneengesmede stuk- qué". De rok bestaat uit een asymmetrische volant, die ook
ken metaal) toonde een avondensemble: zwarte rechte ere- het bovenlijfje markeert. Brede zijden ceintuur.
pe rok met split, waarop een met schitters geborduurde
sluike casaque-blouson met bijbehorende „trucker" (mutsje
dat vrachtrijders dragen).
Courrèges, enfant terrible van- Parijs, toonde een wit over
slagjurkje, dat met een ingecrustreerde ceintuur wordt dich-
tgestrikt. Voorts zwarte strikjes te over: om de nek, om de.
benen. Teenloze schoentjes, kanten kousen met bijpassende
handschoenen. Transparante wit-zwarte plu. Roklijn: kort. 1
HAVELTE In de Drentse legerplaats Havelte, basis
van de 43e pantserbrigade, zijn zo'n tweeduizend mili
tairen gelegerd. Zonder hen als beroepsgroep met de
vinger na te wijzen is bekend, dat militairen best een
glaasje lusten. De 29-jarige luitenant Arno van der
Valke maakt het echter te bont: hij kan er niet meer
vanaf blijven. Voor er misverstanden ontstaan: wel van
de drank, maar niet van de glazen. Van der Valk heeft
namelijk een voor „normale mensen" pijnlijke hobby;
fakirisme. Hij ligt op spijkerbedden, spuwt vuur, steekt
saté-pennen dwars door zijn wang en eet glas zoals
gewone stervelingen een
boterhammetje.
Arno van der Valk, die al
ruim tien jaar met volle
teugen van zijn hobby ge-
niet heeft van dit genoegen
een schnabbel weten te J|||||iX
maken. Vele avonden per
maand treedt hij in dienst
van een impressario op in
het land. Tot groot genoe-
gen van bomvolle zalen, Jïl
waaruit tijdens zijn show £*2
meestal wel enkele dames
spierwit verdwijnen.
Eerste luitenant Van der |Spf
Valk zegt echter in de eer
ste plaats militair te zijn.
In zijn schitterende boer- Jwi
derijtje in het Friese dorp-
je Blesdijke vertelt hij over
zijn leven als fakir; „Het is 4$$»^
allemaal begonnen met het
houden van reptielen. In
mijn jeugd bezat ik veel 15 centimeter lange ver
slangen en hagedissen. Ik roeste spijkers steken, een
.heb een tijdje biologie ge- vlijmscherpe zwaardvormi-
studeerd en in die periode ge pen van om en nabij de
ben ik eens op een avondje 40 cm., een saté-pen eri een
met mijn slangen opgetre- glas vloeibare brandstof,
den". Madrahasj komt op in een
„Je ontdekt dan opeens dat lange mantel, waaronder
je geld kunt verdienen met hij een goudkleurige knie-
zo'n show en dat kon ik in broek draagt. Het bovenlijf
mijn studietijd best gebrui- is ontbloot en het hoofd is
ken. Ach, later ben ik met met een tulband getooid,
de studie gestopt en moest
ik in militaire dienst. Dat Zijn entree is spectaculair,
beviel mij uitstekend en na Snel bewegend toont hij
verloop van tijd heb ik be- zich aan het publiek, en
sloten in beroepsdienst passant een brandende si-
over te gaan. Tja en dat garet opetend. Coulissen
stukje hobby is eigenlijk zijn er niet dus de fakir
steeds verder gaan uit- kan niet snel iets uit zijn
groeien. Op een gegeven mond verwijderen.-
moment heb ik de slangen Bij de volgende vuurproef
aan de kant gedaan en heb
ik een show als fakir ont
wikkeld". |k I 1 li
Honderd procent echt! N3 iï)6t VOllÉ
Hoe ik dat gedaan heb?
„Nou, geloof mij: dat is
gewoon een kwestie van 1^ U aUU am m
doen. Even in alle eerlijk- TfJ H R li M M 8
heid: wat ik doe is niet I I v w WVI I
getruceerd en dus 100 pro
cent echt. Als ik een glas
lijk6naarbinnen'en^een VcM 66(1 Q0(
pen door mijn wang zit er w
dwars door. Dat mag iede
re bezoeker eigenhandig
controleren. Raadselach- h\/AAAOA O'lO
tig? Weineen.MyMl'UOv G'Ö
„Het berust in beginsel al- T
lemaal op het stellen van
de geest boven het li- 11
chaam. Dat gebeurt niet A K C| A M A A Q
zomaar. Ik heb jaren ge- UI CU IUI v vv
werkt aan het verhogen
van de pijndrempel. Op dit
moment ligt die op een
hoogte dat ik zonder ver- Qlfjl
doving een kies kan laten VIV/ l
trekken. Zo eenvoudig is J!:!)»-.v-
het
Wie Madrahasj (dat is de
theaternaam van Van der A
Valk en betekent letterlijk P
„moeder van het bovenzin-
nelijke") aan het werk ziet,
lopen binnen enkele minu-
ten de kriebels over de rug.
Zijn attributen zijn een-
voudig. Een spijkerbed,
waaruit enkele honderden
klinken in de zaal al ner
veuze gilletjes van dames.
Madrahasj druppelt brand
stof op zijn borst en tong
en teistert vervolgens beide
lichaamsdelen met bran
dende toortsen.
De eerste mensen verlaten
de zaal als de fakir zich op
zijn spijkerbed vlijt en drie
personen vraagt plaats te
willen nemen op zijn li
chaam. Een gewicht van
zo'n 250 kilo komt extra op
Madrahasj te drukken.
Nochtans blijkt er na
afloop van de show geen
lekkage te zijn aan rug of
benen. Wel te zien zijn de
plaatsen waar de spijkers
het lichaam geraakt heb
ben.
Helemaal te gek wordt het
als de fakir twee pennen in
zijn gezicht steekt. Een
gaat er dwars door zijn.
wang en de ander door het
strottehoofd. Frappant
vind ik vooral dat er geen
bloedende wonden achter
blijven. En dat de pennen
letterlijk dwars door het
vlees gaan, hebben wp zelf
kunnen constateren.
„Denk nou niet dat ik geen
pijn voel. Ik heb na afloop
van een optreden in het
land wel eens zitten grie
nen van de pijn. Dan denk
je bij jezelf: waar "doe ik
het voor.
Zijn vrouw Willemien met
een ijzige blik in de op zich
lieve ogen: „Dat vraag ik
me nog steeds af". Zij licht
toe: „Voor mij is de lol van
het fakirisme er af. Ik ga
bijna altijd met Arne mee,
maar ik vind het niet leuk
meer. Niet dat ik er niet
tegen kan, o, je, dat zegt
mij niets. Ik lach mij vaak
naar om die gillende vrou
wen. Neen dat is het niet.
soms na uren. „Er zijt ic
mensen die ik niet ondei ar
hypnose kan brengen tt,
maar een ander slaagl
daar wel in. Voor mijn m
show vraag ik zo'n 25 vrij
willigers. Die mensen ko- j£
men een uur van te voren
op het toneel en daar zoek
ik de mensen uit die vrij
snel onder hypnose te j]
brengen zijn. In mijn show n
heb ik uiteraard niets aan
iemand waar ik twintig mi- itt
nuten aan moet werken al- S]
vorens hij in trance is, 0|j
Heel belangrijk is dat de ige
mensen je vertrouwen. Al-
leen op die basis kan ik K]
werken".
„Alle mensen gaan bij mij
fit naar huis. Een heel be
kend grapje is het zoge
naamde oproepen. Iemand
die onder hypnose is gaat
bijvoorbeeld in zijn han
den klappen als hij de eer
ste tonen van het Wilhel- i
mus hoort. Dat is prachtig
in een zaal en op een po
dium, maar als je dat er
niet „uithaalt" kunnen er
de grootste ongelukken ge
beuren. Zo'n man rijdt drie
dagen later in zijn auto op
de snelweg en hoort via
zijn autoradio de eerste to
nen van het Wilhelmus...
Nou je kunt je voorstellen
wat daar voor brokken
kunnen ontstaan. Daarom
forg ik er altijd voor dat
ik alle tijd kan nemen om
de mensen de juiste nazorg
te geven".
Die nazorg krijgt hij zelf in
het landelijke Blesdijke,
waar Arno van der Valke
na zijn normale dagtaak en
na elk optreden zich kan
ontspannen met de paar
den van vrouw Willemien,
de geiten, eenden, kippen
en de hond. j}<
SJOERD POST
Daarna hapt Madrahasj
nog even snel een gedeelte
van een sherryglas weg. De
microfoon geeft de kraken
de geluiden van glas tussen
zijn tanden nog een extra
dimensie. Inmiddels heb
ben heel wat bezoekers de
blik afgewend. Als de fakir
de laatste hap genoeglijk
doorgeslikt heeft, kun je
een speld horen vallen.
In een grandioos slot van
de show laat Madrahasj
iets zien van zijn tweede
gave: het hypnotiseren van
mensen. Hierbij zoekt hij
een medewerker uit de
zaal, die overigens uit vrije
wil onder hypnose wordt
gebracht, waarna hij de
man een soort haakpen in
de wang „breidt". Als de
pen weer uit de wang van
de vrijwilliger getrokken
wordt zonder dat daarbij
een druppel bloed vloeit,
barst een oorverdovend
applaus los in de zaal. Het
publiek heeft genoten en
gegriezeld. Alle ingrediën
ten voor een puur stuk
theater waren aanwezig en
Madrahasj heeft het voor
treffelijk gebracht.
dekt dat ik auto-didact ben
op dit gebied. Dus lees ik
wel eens iets op het terrein
van de hypnose, maar het
belangrijkste moet ik toch
zelf ontwikkelen".
Hypnose, staat de laatste
tijd in negatieve zin nogal
in de belangstelling. Is het
niet erg gevaarlijk dat een
wildvreemde door middel
"van hypnose een ander zijn
Arno van der Valk: „Op
zich niet, maar ik erken
direct dat er op dit gebied
charlatans werkzaam zijn
Dat zou inderdaad verbo
den moeten worden. Ik heb
voor mij zelf strenge gren
zen getrokken. De mensen
die ik op het toneel vraag
gaan niet af. Ik zorg er
voor dat ze zich zelf niet
belachelijk maken. Ook
houd ik rekening met de
leeftijd van de mensen. De
grens voor mij ligt daar
waar ik mij afvraag of ik
het nog leuk zou vinden als
ik er zelf als „patiënt" zou
staan.
Volgens Madrahasj is in
beginsel iedereen onder
hypnose te brengen. Wel
zegt hij er bij dat dit bij
de ene persoon in een mi
nuut lukt en bij een ander
Ik persoonlijk vind zijn
hypnoseshow veel beter".
Arno: „Ja, die vind ik zelf
ook veel fijner om te doen,
maar het vreemde is dat
mensen nog altijd liever
het sensationele en specta
culaire in een fakirshow
zien. Toch heb ik sinds eni
ge tijd een tweede show
opgebouwd, waarin ik uit
sluitend als hypnotiseur
optreed. Kijk, op zich heeft
het natuurlijk wel met el
kaar te maken. In wezen is
fakirisme niets anders dan
zelfhypnose. Ik heb ont-
Na afloop vertelt hij:
