PETERSON
OVERLEDEN NA
BOTSING OP
MONZA
„Ik moet nog maar eens goed oefenen"
SPOM I miBUIME
UITSLAGEN MONZA
Litjens na missen
strafbal kort voor tijd:
LEIDSE COURANT,
PAGINA 2:
MONZA-De
veertiende race,
meetellend voor
het wereldkam
pioenschap formu
le 1. kende giste
ren op het circuit
van Monza in Italië
een dramatisch be
gin Luttele secon
den na de start
botsten de wagens
van Ronnie Peter
son en Victór
Brambilla. De Lo
tus van de Zweed
vloog onmiddellijk
in brand. Vanmor
gen is hij - 34 jaar
oud overleden
Volgens het me
disch bulletin had
Ronnie Peterson
beide benen op diverse plaatsen gebro
ken en voorts brandwonden aan gezicht, handen en
benen. In een Milanees ziekenhuis, waarheen hij met
spoed was overgebracht werd hij vannacht tweemaal
geopereerd. Vanmorgen raakte hij in een ernstige
coma, toen zijn bloedcirculatie verslechterde. Kort
daarna overleed Peterson. De Italiaan Brambilla, die
eveneens ernstig gewond werd kwam vanmorgen
weer bij bewustzijn. Later werd opnieuw gestart. Niki
Lauda schreef uiteindelijk de Grote Prijs van Italië
op zijn naam. De Oostenrijker kwam als derde over
Ronnie Peterson raakte
gisteren zwaar gewond tij
dens de Grote Prijs van
Italië.
de eindstreep achter Mario Andretti en Gilles Villeneu-
ve. Beide rijders werden echter beboet met een
straftijd van één minuut wegens te vroeg starten.w
aardoor de zege alsnog bij Lauda belandde. Mario
Andretti was overigens al voor de tweede start van
de race wereldkampioen geworden. Door het uitvallen
van Peterson was hij de enige concurrent kwijt, die
hem in de resterende drie races van de wereldtitel
kon afhouden.
Over de mogelijkheid van een herstart werd door de
coureurs lang gediscussieerd. Bernie Ecclestone, de
primus inter pares in het racegezelschap, moest zijn
gewicht in de schaal leggen om de rijders opnieuw
te laten starten. Maar niet nadat een delegatie be
staande uit Lauda, Reutemann, Andretti, Hunt en
Fittipaldi, het traject op de veiligheid testten on eisten
dat de vangrails voor honderd procent hersteld zou
den worden. Aldus geschiedde tot enthousiasme van
de 150.000 toeschouwers, die het lange wachten beu
waren en hun rusteloosheid uitten in striemende
fluitconcerten.
Hoewel voor de tweede start Andretti zoals gezegd al
wereldkampioen was, heëft de Amerikaan van Italiaanse
afkomst er desondanks een spectaculaire race van
gemaakt. In het uitgedunde veld - vijf coureurs (Stuck,
Lunger, Pironi, Peterson en Brambilla) bleven langs de
kant- nam de als tweede gestarte Gilles Villeneuve in
een -Ferrari de leiding na de start. Andretti kwam na
de eerste van de veertig ronden (232 km) - de race
was ingekort van 52 naar 40 ronden over 5,8 kilometer-
als tweede dóór gevolgd door Laudat Reutemann en
Watson. Het werd een nek-aan-nek race tussen Villeneu
ve en Andretti. In de vijftiende ronde had de Canadees
vijf seconden voorsprong op Andretti, veertien op
Lauda, vijftien 05 Reutemann en drieëntwintig op
Paniek bij de baancommissarissen. In het midden wordt de juist uit het wrak van zijn wagen bevrijde Peterson verzorgd.
Watson, toen de jury de mededeling doorgaf dat
Villeneuve en Andretti beiden één minuut straf kregen
opgelegd wegens te vroeg starten. Op dat moment had
Lauda in feite de leiding hoewel hij op de derde plaats
reed.
De coureurs werden echter van deze maatregel niet
op de hoogte gesteld en het publiek kon tot het einde
genieten van een zeldzaam boeiend duel tussen Ferrari,
dat in „eigen huis" reed en Lotus, dat in dit seizoen
al meermalen had laten blijken de snelste te zijn.
Na 31 ronden had Villeneuve nog twee seconden
voorsprong op Andretti. De rest van het veld was
uitgeschakeld voor de eerste plaats, althans voor de
eerste aankomst op de streep, want administratief
gezien lag Niki Lauda nog steeds aan kop. Na 34
ronden kwamen beide wagens gelijktijdig door, een
ronde later Tiad Andretti een neuslengte voorsprong en
na veertig ronden passeerde de wereldkampioen als
eerste de eindstreep met 2,5 seconde voor op Villeneu
ve.
Lauda kwam als derde door, gevolgd door zijn stalge-
noot Watson. Door de straftrjd van de eerste twee werd
het in Monza uiteindelijk nog een, de eerste van dit
seizoen, Brabham-zege. Maar de gebruikelijke festivitei
ten na een Grand Prix-zege bleven uit. De gebeurtenis
rond Peterson herinnerde Lauda aan zijn crash in 1976
op de Nürburgring, toen hij juist op het nippertje uit
zijn brandende bolide werd. gered en wekenlang in
levensgevaar verkeerde.
Het ongeluk met Peterson gebeure luttele seconden na
de start, na zo'g driehonderd meter afstand in de eerste
dubbele chicane. Volgens ooggetuigen zou Peterson,
die de vierde startpositie ingenomen had, om onduide
lijke "redenen plotseling vaart hebben geminderd en
aldus zijn collega's gedwongen hebben tot uitwijkma
noeuvres die de botsing, waarbij in totaal negen wagens
waren betrokken, tot gevolg hadden.
De McLaren van James Hunt zou rechts midden zijn
geraakt door een onbekende rijder en door de klap
in aanraking gekomen zijn met de Lotus van Peterson,
die op dat moment een snelheid van ongeveer honderd
tachtig kilometer per uur had. Peterson klapte daarna
tegen de vangrail, de wagen explodeerde direct waarbij
meters hoge vlammen uit de bolide sloegen. De Lotus
caramboleerde vervolgens van de vangrails via de
wagen van Carlos Reutemann op de bolide van Victor
Brambilla.
De officiële lezing van de organisatie in Monza legt
het accent overigens op een stuurfout van één van de
coureurs. Depailer of Patrese. Wel zeker is in ieder
geval, dat de brandweer alert reageerde en binnen
dertig seconden ter plekke was om de brand te blussen.
De Engelse oud-wereldkampioen sprintte direct na
botsing naar de Lotus en bevrijdde de vierendertigjarig
Zweed, die klem zat in zijn wagen.Helaas heeft dez
bliksemsnelle reactie van James Hunt het leven va
Peterson niet kunnen redden.
De ironie wil, dat Peterson gistermorgen tijdens ee
vrijwillige training zijn Lotus total-loss had i_
doordat hij uit de bocht vloog. In de officiële race wa
hij van start gegaan in de reservewagen van Man
Andretti, die vyas aangepast aan zijn lengte.
De overige coureurs, die zonder verwondingen bleven
doch wier wagens brokken opliepen, waren: Ham
Stuck, Clay Regazzoni, Didier Pironi, Patrick Depaillei
Carlos Reutemann Arturio Merzario en Brett Lungei
Het laatste ongeluk in de formule 1-wereld waarbij i
wagen in brand vloog, dateert ui 1976 toen op
Nürburgring Niki Lauda op het laatste moment uit zij
brandende wagen.kon worden gesleept.
Het circuit van Monza staat bij de coureurs te boel
als een relatief veilig traject. In de historie van
formule 1-races op het 5600 meter lange parkoers zijl
„slechts" twee dodelijke ongelukken voorgekomen.
1961 verongelukte de Westduitse graaf Berghe va
Trips. Negen jaar later vond Jochen Rindt de dood
Monza.
Schots en scheef staan de race-wagens op de baan. Metershoge vlammen geven
de foto een extra tragisch karakter.
De officiële uitslag van de formule een race om de Grote
Prijs van Italië op het circuit van Monza is:
1. Niki Lauda OosBrabham: 232 km. in 1.07.4 (207.52$
km./uur).
2. John Watson/Ier) Brabham, op 1.48 sec.
3. Carlos Reutemann (Arg) Ferrari, op 20.47 sec.
4. Jacques Lafitte (Fra) Llgier, op 37.53 sec.
5. Patrick Tambay (Fra) Mc Laren, 1.07.44.
6. Mario Andretti (Vst) Lotus, 1.07.51.
7. Gilles Villeneuve (Can.) Ferdrri, 1.07.53.
8. Emerson Fittipaldi (Bra) Copersuger, 1.07.59.
9. Nelson Piquet (Bra) Mc Laren, 1.08.11.
10. Derek Daly (Ier) Ensign, 1.08.13.J
Stand wereldkampioenschap na veertien races:
1. en wereldkampioen: Andretti 63 punten.
2. Peterson (Zwe) Lotus, 51.
3. Lauda 44.K
4. Reutemann 35.
5. Depailler (Fra) Tyrrell, 32.
6. Watson 25.
7. Lafitte 19.
8. Fittipaldi 16.
9. Jody Scheckter (Zaf) Wolf 14.
10. Patrese (Ita) Arrows, 10.
De baan van het circuit van. Monza wordt gereinigd van olie. Op de achtergron
het wrak van de wagen van Ronnie Peterson.
HANNOVER Ook in de vijfen
zeventigste wedstrijd onder het
bewind van prestatietrainer Wim
van Heumen kon het Nederland
se hockeyteam geen internatio
nale titel bemachtigen. Na de
vierde plaats op de Olympische
Spelen van 1976 in Montreal en
het verlies in de finale van het
toernooi om de wereldbeker (be
gin april in Buenos Aires) eindig
de Nederland in de strijd om het
Europees kampioenschap in
somber Hannover opnieuw als
tweede. „We zijn rijp voor een
titel", had Van Heumen telkens
gezegd. Rijp of niet, West-Duits-
land liet voor vijfenveertighon
derd toeschouwers zien dat al
leen het gastland recht op het
kampioenschap had. Met een
nederlaag van 3—2 kwam Neder
land er nog genadig af.
Toch forceerde Oranje, aange
moedigd door vele overgekomen
supporters, in de slotfase nog
bijna een verlenging. Tot afgrijzen
van alles wat West-Duitsland was
kende de Franse scheidsrechter
Segui Nederland met nog zes
minuten te spelen.een strafbal toe
omdat de zwaarlijvige doelman
Ludwiczak de bal had geblok
keerd bij een gezamenlijke actie
van Leefers en Van 't Hek. Paul
Litjens, het hele toernooi danig
op schot, getuige zijn eerste
plaats op de topscorerslijst met
zestien treffers, zou het vonnis
voltrekken. Onder -oorverdovend
gefluit van de tribunes zag Litjens
(in de nacht van zaterdag op
zondag nog laat in een bar gesig
naleerd, hetgeen door de West
duitse boulevardpers breed werd
uitgemeten) zijn inzet gekeerd
door een uitgestoken been van.
Paul Litjens: topscorer in
Hannover.
Ludwiczak. Zei ausputer Bart Ta-
minaiau later: „Ik snap niet waar
om Paul die bal in die herrie toch
nam. Hij had moeten wachten tot
het stil werd. Dat hoort gewoon
zo bij een strafbal". Litjens voelde
zich echter zo zeker dat hij toch
schoot. „Ik kan eigenlijk geen
goede reden bedenken waarom ik
toch miste", aldus de speler, Van
Kampong die na afloop zoals ge
bruikelijk direct een sigaret op
stak. „Ik moet nog maar eens
goed oefenen".
Verdiend
Een gelijkspel, en daarmee de
verlenging, zou voor Nederland
veel te veel van het goede ge
weest zijn. „Bij ons was vandaag
niemand echt goed in vorm",
constateerde Van Heumen spij
tig. „De Duitsers hebben de
overwinning eerlijk verdiend. Zij
maakten twee fantastische tref
fers en toen het ook snel 3—0
werd, kregen onze spelers een
geweldige mentale klap. Het her
stel kwam te laat. Bovendien
hebben we eigenlijk geen uitge
speelde kans gehad".
Na de hoog uitgevallen overwin
ning op Engeland in de halve
finales (50 door twee treffers
van Litjens en Van 't Hek en één
doelpunt van Leefers) en de na
een voorsprong van 3—0 toch
nog moeizame 3—2 van West-
Duitsland tegen titelverdediger
Spanje waren de verwachtingen
ih het Nederlandse kamp bijzon
der hoog gespannen. „We moe
ten nu maar eens kampioen wor
den", vond menigeen. „We zijn er
gewoon aan toe".
Het pakte hepl anders uit. Voor
dat de Nederlanders (met negen
„Olympische spelers" barstend
van ervaring) goed en wel besef
ten wat er gebeurde stond West-
Duitsland al met 2—0 voor. In de
vijfde minuut snelde uitblinker
Reiner Seifert langs de "hele Ne
derlandse verdediging en schoot
hard in. Eén minuut later kreeg
Wistuba alle vrijheid om op aan
geven van Seifert voor 2—0 te
zorgen.
„Ik stond het in de voorhoede
met verbazing aan te zien", zei
Van 't Hek later. „Er was afge
sproken dat ons middenveld de
Westduitsers geen centimeter
ruimte zou gunnen. En dan zie
je ze stuk voor stuk vrij lopen".
Seifert (één van de vier spelers,
die in 1972 goud wonnen tijdekns
de Olympische spelen van 1972
Paul Litjens in duel met twee Engelsen in de met 50 gewonnen wedstrijd van
zaterdag.
in München) was voor Timmy
Steens ongrijpbaar, Ron Steens
had zijn handen vol aan de pas
achttien-jarige belofte Stefan Blo-
cher en Hans Kruize werd een
voudig voorbijgelopen door Peter
Trump.
Wouter Leefers had dan ook veel
kritiek op zijn medespelers. „Een
aantal kon de opdrachten kenne
lijk niet aan*. Nu moesten Ronnie
en ik veel te veel kilometers vre
ten. Wij kwamen er gewoon niet
aan toe om het spel te maken".
Als troost mocht <Je -donkere Ha
genaar, die zich morgen weer
voor de vervulling van de militaire
dienst in Amsterdam moet mel
den bij het rijksmagazijn genees
middelen, een grote beker in ont
vangst nemen als beste speler
van het toernooi.
„Ik hecht daar niet zo veel waar
de aan. Liever had ik die gouden
plak gehad. Het is ook iedere
keer weer raak, steeds trekken we
aan het korste eind".
Het zou niemand hebben ver
baasd als West-Duitsland in de
eerste helft een nog veel grotere
voorsprong had genomen. Seifert,
Wistuba en Blöcher kregen volop
kansen. De Nederlandse verdedi
ging liet zich telkens weer verras
sen door de snel opkomende
Westduitsérs. Herhaaldelijk moest
de Oranjedefensie door het slim
me gebruik van de lange pass in
de Westduitse ploeg tegen een
numerieke minderheid optornen,
enkele seconden nadat het 2—0
was geworden moest Sikking ze
ker vijfentwintig meter uit zijn
doel komen om de op hem afstor
mende aanvallers te snel af te
zijn. De man uit Breukelen was
inderdaad de eerste bij de bal,
maar zijn misser was haast lach
wekkend om aan te zien. In zijn
haast schoot Seifert echter in
vrije positie naast. De eerste straf-"
corner leverde West-Duitsland het
derde doelpunt op. Wtétuba kreeg
na negentien minuten in de re
bound alle gelegenheid aan te
leggen (3—0).
Debacle
Nederland leek een debacle te
gemoet te gaan. Elke aanval van
de Westduitsers hield een poten-
tieeël gevaar voor Nederland in.
„We speelden een soortgelijk
spelletje als in Buenos Aires
tegen India, toen we met 7—0
wonnen", aldus Hugo Budinger,
naast Klaus Kleiter de begelei
der van de Westduitse ploeg. „Ik
had de spelers ingepompt in ie
der geval het initiatief te nemen.
Een afwachtende houding zou
tegen dit Nederlandse elftal fu
nest zijn geweest". Van Heumen
had alle bewondering voor de
Westduitse speelwijze. „Ik heb
me suf gepiekerd om er iets aan
te doen. Ik kon echter geen
oplossing bedenken. De Duitsers
hebben schitterend uitverdedigd.
Zij onttrokken zich meteen al
goed aan de dekking".
Nog voor de rust kon Nederland
op het loodzware veld iets terug
doen toen Paul Litjens een straf-
corner benutte (3—1). Het hiefd
echter geen belofte voor verder
herstel in. Nederland kwam iets
meer in de aanval, maar de com-,
binaties verliepen veel stroever
dan bij de Westduitsers. Geert
van Eijk, die zijn laatste interland
speelde, probeerde zijn medespe
lers' tevergeefs te bereiken.
Ve
Nederland moest pressie uitoef*
nen om nog iets te bereiken^
Wilde dat ook wel, maar kon deze
taak niet aan. Toch kroop Oranje u
met nog zestien minuten te spe
len dichterbij toen Litjens ander
maal een strafcorner achter Lud
wiczak mikte (3—2).
Net als zaterdag liet West-Duits
land een tegenstander onnodig ZW
van 3—0 naar 3—2 terugkomen n
Nederland putte wel moet uit de- S
ze verkleinde marge, maar kon de -
aanvallende activiteiten nauwe
lijks verbogen. Totdat het
ment kwam dat Litjens een straf
bal mocht nemen. Zijn misser
betekende gerechtigheid, leder
ander resultaat dan een neder
laag zou te veel zijn geweest vóór
deze met zichzelf en nog meer Va
met de tegenstander worstelende ïP
Nederlandse ploeg.
Engeland heeft zich gisteren ver-r
zekerd van de bronzen medaille g
tijdens het toernooi om het Euro
pees kampioenschap. De Engelse
ploeg versloeg titelhouder Spanje
met 2—0. Bij de rust leidden de
Engelsen reeds met 10. De
doelpunten kwamen op naam van
Godwin en Cotton.
Polen eiste de vijfde
zich op. Na een ruststand van
1—0 werd een eindstand bereikt
van 4—1 tegen de ploeg van
Wales. In de strijd om de zevende
plaats won Frankrijk met 3—1 van
Ierland. De rust brak aan bij de
stand 1—0 in het voordeel van de
Fransen.
Eindstand:
1. West-Duitsland: 2. Nederland; 3.
Engeland: 4. Spanje: 5. Polen: 6. Wa
les; 7. Frankrijk; 8. Ierland: 9. Rusland,
10. Tsjecho-Slowakijke; 11. Schotland
12. Gibraltar.
