Keetie Hage
weer de beste
Als ik schilder heb ik
geen kwade gedachten
Van der Feen
kanshebber
op Leidse Hout
Oranje sterk in
stereotiepe spelpatronen
Goose slachtoffer gedeelde
verantwoordelijkheid
,,Ik heb het gevoel
nu pas bezig te zijn
Twaalfde
remise
99
aal
r.
gebrekEELS" Kunstraad Amsterdam wil staken
SPORT/KUNST
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 26 AUGUSTUS 1978
PAGINA lj
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG Niet bij de revanche van
het wereldkampioenschap op de baan in
Alkmaar maar in de Ronde van Over-
bosch voor dames kwam gisteravond de
wereldkampioene op de baan en tweede
van de wereld op de weg Keetie van
Oosten-Hage aan de start. En ze deed wat
van een kampioene werd verwacht, ze
zegevierde voor haar zuster Bella van der
Spiegel-Hage in de uitstekende tijd van
1.11.26 seconden over vijfenveertig kilo
meter.
Het was haar 38e overwinning van dit
seizoen. De nationale kampioene: „Een
snelle tijd maar het is dan ook een prach
tig parcours hier in Mariahoeve". Dat laat
ste zal niemand haar tegen willen spreken
daarom is het ook zo goed als zeker dat
er volgend jaar een wielertweedaagse zal
plaatsvinden ter afsluiting van de jaarlijk
se zwemvierdaagse in het buitenbad van
het sportcomplex Overbosch. Kees Kou-
wenhoven van de Stichting Organisatie
Sportevenementen is druk in de weer om
volgend jaar eind augustus de revanch"
van het merkenkampioenschap van Neder
land op het parcours Overbosch te laten
rijden met de avond daarvoor de liefheb
bers, veteranen en dames.
Enkele ronden voor het eind sprong ze
samen met haar zuster weg uit het peloton
en was er geen vuiltje meer aan de lucht.
Een goede prestatie leverde de pas zestien
jarige Haagse Monique Kauffman die in
het sterke veld tot de zesde plaats wist te
komen.
Een kleine honderd veteranen en liefheb
bers gingen over de zelfde afstand van
start. Hier een verrassende winnaar in het
sterke veld in de vorm van Ron Meeldijk
uit Vlaardingen, die door een val geruime
tijd vorig jaar uit de strijd is geweest. Hij
won de sprint van een kopgroepje van zes
renners.
De uitslag dames: 1. Keetie van Oosten-Ha
ge, 2. Bella van der Spiegel-Hage, 3. Truus
van der Plaat, 4. Betsy van IJken en 5.
C. Leyveld. Liefhebber s/Veteranen: 1. Ron
Meeldijk, 2. Leo van der Flier, 3. J. Hof
man, 4. H. Hoek en 5. J. Ursem.
WEST-BERLIJN - Het Neder
lands waterpoloteam heeft gis
teren een begin gemaakt te
bewijzen dat het in de onder
ste regionen niet thuishoort.
Het won met 7-1 (2-0, 2-0, 1-0,
2-1) van Canada, waarbij
coach Ivo Trumbic zijn spelers
toeriep: „Kijk wat er gebeurt
als je met plezier speelt". Waar
dat op sloeg, bleef enigszins
onduidelijk.
Van gedurfd, open aanvalsspel
was geen sprake. Wel van het
benutten van numerieke meer
derheden en het verhinderen
van doelpunten bij situaties
met een man minder, dus van
het uitvoeren van stereotiepe
spelpatronen, die het waterpolo
als kijkspel een geringe amuse
mentswaarde bezorgen.
Twee keer werd die voorspel
bare gang van zaken onderbro
ken. Snelle uitvallen bij zes
tegen zeven leverden treffers
op van Ton Buunk (4-0) en
Eddie van Es (6-0). Opvallend
ste speler was Dick Nieuwen-
huizen. Hij scoorde driemaal
en werd er twee keer uitge
stuurd. De Canadezen waren
taktisch zo weinig onderlegd,
dat zij pas tegenscoorden, toen
zij voor de vijfde maal een
man meer in het water hadden
(7-1).
Scoreverloop: eerste periode:
Stroboer 1-0, Nieuwenhuizen
2-0; tweede periode: Nieuwen
huizen 3-0; Buunk 4-0; derde
periode: Nieuwenhuizen 5-0;
vierde periode: Van Es 6-0;
Buunk 7-0; Gross 7-1.
„Erg onder de indruk en erg
elegant", zo vatte IOC-presi-
dent Lord Killanin de indruk
ken samen die het kunstzwem-
men op hem hadden gemaakt.
De Ierse Lord maakte van de
gelegenheid gebruik om met
eigen ogen te zien met wat
voor discipline de internatio
nale zwembond het Olympisch
programma uitgebreid wil
zien.
Hij reikte de gouden medaille
uit aan het Canadese duet He
len Vanderburg. Michele Cal
kins van wie eerstgenoemde
twee dagen eerder al de soloti-
tel had veroverd. In de vrije
uitvoering gingen de hoogste
cijfers overigens naar de Ja
panse tweeling Masako en Ya-
sako Fujiwara, die door het
water ging als waren zij door
touwtjes verbonden met een
onzichtbare dirigent. De recen
te opwaardering van de uitvoe
ring ten opzichte van de ver
plichte figuren reikte echter
niet zo ver dat er ook maar iets
aan de volgorde veranderde.
Zo bleef het Nijmeegse/Alp-
hense duo Marijke Engelen/Ca-
trien Eyken op de zevende
plaats hoewel muziek en uit
voering bij de Nederlandse
meisjes veel beter harmonieer
den dan bij het Zwitserse duo
dat op de vijfde plaats bleef
staan.
Degelijke zege
Italiaanse
honkballers
BOLOGNA Italië is het
toernooi om het 25e wereld
kampioenschap honkbal ge
start met een overwinning van
30 op Australië. In een nau
welijks twee uur durend duel
kregen de Australiërs prac-
tisch geen enkele scoringskans
op het werpen van Riccardi
Landucci, de man die vorig
jaar Nederland in de vijfde
wedstrijd voor de Europese ti
tel ook aan banden legde.
Met 5-1-4-1 was Landucci in
derdaad te sterk voor de ploeg
van coach David Went, die
slechts eenmaal (in de achtse
innings) een man op het derde
honk kreeg. Italië speelde geen
groots, maar wel degelijk
honkbal. In linksvelder Ri
chard Spica bezit Italië een
sterke slagman met drie honk-
slagen in vier beurten.
Geen degradatie
dames AV Leiden
LEIDEN De dames van AV
Leiden zullen het komende
jaar vermoedelijk toch nog in
de tweede klasse mogen uit
blijven komen. In de voorlopi
ge eindstand, de punten zijn
nog altijd niet gecontroleerd,
zodat er nog steeds veranderin
gen op kunnen treden, zijn zij
uiteindelijk verhuisd naar de
tiende in plaats van de elfde
positie. Voor de dames van AV
Holland is het verder plezierig
dat het aantal finaleplaatsen in
de vierde klasse is uitgebreid
tot twaalf. Hun zevende plaats
in de rangschikking zorgt er nu
voor dat zij nog altijd kans
maken op promotie naar de
derde klasse.
BAGUIO De zesteinde par
tij in het wereldkampioen
schap schaken tussen uitdager
Kortsjnoj en titelverdediger
Karpov, is gisteren vijf uur
voor hervatting in remise
geëindigd.
De Britse secondant van
Kortsjnoj, Raymond Keene,
bood even voor de middag re
mise aan. Het aanbod werd via
de Tsjechoslowaakse scheids
rechter Miroslav Filip aan de
secondant van Karpov, Joeri
Balasjov overgebracht. Het
voorstel werd even later door
Karpov aanvaard. Het is de
twaalfde keer dat de twee
grootmeesters het punt delen.
Karpov leidt met 31.
Dit voorjaar waren
er in Zwolle schilde
rijen te bezichtigen
van mevrouw B.
Elzinga. De aankon
diging daaromtrent
vermeldde naast de
sluitingsdatum van
de expositie slechts
de leeftijd waarop
de schilderes haar
liefde voor penseel
en palet leerde ken
nen, namelijk 75
jaar. Over haar hui
dige leeftijd niets.
Voor ons reden ge
noeg om haar eens
op te zoeken.
Mevrouw B. Elzinga, bezig met haar hobby.
82-JARIGE SCHILDERES BEGON OP HAAR 75-STE
ZWOLLE - „Schilderen vind ik fijn om
dat ik dan geen kwade gedachten heb".
Het is één van de vele wijze uitspraken
die de Zwolse amateurschilderes me
vrouw Baukje Elzinga doet om uit te
leggen hoe ze er zo toe gekomen is".
Ze is een aardige, wat filosofisch inge
stelde vrouw, die spreekt met een be
scheidenheid die haar siert. Wie eenmaal
een blik op haar vergezichten, boerenle
vens en stadsgezichten heeft geworpen,
ziet dat een laatbloeister nog net op tijd
haar talenten heeft ontdekt.
Mevrouw Elzinga bewoont een knus fla
tje in Zwolle. Dat flatje staat er evenlang
als zij in Zwolle woont: vierentwintig
jaar. Van oorsprong komt ze uit Harlin-
gen. het Friese havenstadje waar ze in
1896 geboren werd. Waarmee we gelijk
zijn beland bij haar leeftijd. Ze is 82...
Er zijn mensen die pas op latere leeftijd
hun interesse voor het een of ander
kunnen omzetten in een daadwerkelijke
deelname. Mevrouw Elzinga heeft daar zo
haar eigen gedachten over: „Vroeger kon
dat niet. Je stond er niet bij stil dat er
óok nog andere dingen dan je werk
waren. Zelf ben ik ook. pas door toeval
op het schilderen gekomen, tijdens een
najaarsvakantie in het Belgische stadje
Spa. nu zeven jaar geleden, werd ik
getroffen door de kleuren en tinten van
de bossen in de Ardennen als alles wat
groen is verkleurd. Toen ook, op dat
moment, realiseerde ik me dat ieder
mens op een bepaald ogenblik van het
kven afscheid moet nemen. Daar stond
ik bij stil en ik vond dat ik dat beeld,
de veelheid van de kleuren die de bomen
en landschappen bezitten in het najaar,
moest vasthouden".
Tijdens diezelfde vakantie nog kocht ze
in Spa een doosje met waterverf en
begon ze de schoonheid van de Ardennen
om te zetten in de eerste (uiteraard)
aarzelende penseelstreken. Weer thuis in
Zwolle ontdekte ze de voordelen van
olieverf en ging daarmee aan het werk.
Sinds die tijd zijn zeven jaren verstreken
en omvat haar oeuvre 55 schilderijen van
uiteenlopend formaat. Uit haar schilderij
en spreekt een goed gevoel voor kleuren
en diepte. Ha ar interesse voor „natuurlij
ke" onderwerpen stamt uit het verleden:
ha ar jeugd in Harlingen waar ze midden
in het groene Friese landschap opgroeide.
Mevrouw Elzinga licht dat toe: „Ik heb
uit een soort hang naar het verleden een
voorliefde voor natuurlijke onderwerpen.
Met name landschappen, oude huizen en
kastelen in hun natuurlijke omgeving en
bijvoorbeeld ook watervallen hebben
mijn belangstelling. Af en toe mag ik er
ook graag een stilleven van vazen en
bloemen tussendoor doen".
Sp<
oorwegen
In Franeker, Friesland, behaalde ze in
1915 het diploma van onderwijzeres, een
papier waar ze op dat moment niets mee
kon beginnen door het gebrek aan banen
voor onderwijzend personeel. Ze vertrok
naar Den Haag en accepteerde daar een
baan op de kantoren van de Nederlandse
Spoorwegen. Bij die werkgever zou ze tot
haar achtenvijftigste blijven. Hoewel ze
in de tussentijd ook voor de Spoorwegen
in Utrecht en Rotterdam zat, maakte ze
de oorlog weer in Den Haag mee. Vlak
voor het einde van die oorlog gebeurde
er iets waaraan de schilderes ongaarne
terugdenkt. Het was voor iedereen een
moeilijke tijd. Ik woonde toen in de
Haagse wijk Bezuidenhout. De geallieer
den stonden al in Brabant toen onze wijk
geheel werd platgegooid door een bom
bardement van de Engelsen. Ze moesten
eigenlijk een startbaan voor de V-2's
hebben die bij het Bezuidenhout in de
buurt lag.... Schrijf daar maar niet teveel
over", zegt ze tenslotte. Hoewel ze have
en goed verloor bij dat bombardement
bleeft mevrouw Elzinga nog tot 1954 in
de Randstad wonen voordat ze naar
Zwolle kwam.
Dat ze toen nog meegemaakt heeft dat
ds oude stadskern in haar oorspronke
lijkheid onaangetast was en de herinne
ringen daaraan nog levend zijn, heeft
mevrouw Elzinga op een idee gebracht.
„Vroeger zag je hier elke vrijdag de
Staphorsters in hun klederdracht voorbij
fietsen, op weg naar de markt. De Meppe-
lerstraatweg was een rustige laan met
fraaie oude eiken. Echt, Zwolle is erg
veranderd in die vierentwintig jaar. Maar
de monumenten zijn er nog. Die wil ik
nog eens schilderen. Het zal veel werk
zijn, maar dat heb ik er wel voor over".
Op de vraag of ze er ooit over gedacht
heeft teken- of schilderlessen te nemen,
antwoordt ze vriendelijk maar zeer be
slist: „Ik hoef geen lessen. Ik ben maar
een gewoon amateur, ik wil ook niet
meer zijn. En ik zie zelf wel of het goed
is of niet". En dan lachend: „Bovendien
kan ik niet tekenen. DAkr heb ik het
talent niet voor!" Een markante uit
spraak van een markante vrouw.
Sjak Jansen en Ben Claessens
Waarschuwing voor
Nederlands waterpolo-arbil
West-Berlijn Na vier Olym
pische Spelen en drie wereld
kampioenschappen te hebben
meegemaakt is scheidsrechter
Wil Goose uitgerekend bij zijn
laatste grote waterpolotoer-
nooi het wereldkampioen
schap in West-Berlijn zelf als
scheidsrechter tegen het geel
aangelopen.
De 54-jarige Rotterdammer
floot woensdagavond bij de ge
ruchtmakende wedstrijd Roe-
menië-Rusland aan de ene kant
van het Olympische bad, toen
het publiek eiste dat zijn colle
ga Petrasovits aan de overkant,
met wie hij de verantwoorde
lijkheid deelde, wegens bevoor
deling van de Russen in het
water zou worden gesmeten.
Goose floot treffers af van zo
wel Roemenië als Rusland, ter
wijl Petrasovits een Russisch
doelpunt goedkeurde op het
moment dat Roemeense spelers
de kant opkwamen om verhaal
te halen. Ze weigerden de laat
ste zeven seconden uit te spe
len en kregen de reglementaire
nederlaag van 5-0 aan de natte
zwembroek, een gang van za
ken waartegen de Amerikanen
protesteerden omdat zij in ge
val van een gelijkspel zouden
zijn overgegaan naar de laatste
vier. Dat protest werd afgewe
zen. Tegen Roemenië werden
aanvankelijk verdere maatre
gelen in het vooruitzicht ge
steld, maar het bleef bij een
waarschuwing. De FINA-
beoordelingscommissie bekriti
seerde de leiding van Goose en
in geval van herhaling volgt
uitsluiting.
Goose, die negentien jaar lang
als scheidsrechter de touwtjes
alleen in handen had en min
der dan een jaar van zijn arbi
trale pensionering afstaat,
vindt de gedeelde verantwoor
delijkheid maar niets. Hij voelt
zich de dupe van het systeem
van de tweehoofdige leiding,
dat anderhalf jaar geleden
werd ingevoerd, de stoot ertoe
gaf de Verenigde Staten bij het
congres van Montreal met
steun van landen uit Afrika en
Azië, waar het zwemmen op
zich al als een verfoeilijke zaak
wordt beschouwd, laat staan
zwemmen met een bal in de
hand. Naar de mening van de
scheidsrechters zelf werd in
het geheel niet gevraagd. „Ik
heb mezelf ertoe geprest me
aan te passen", aldus Goose.
„Maar of ik er gelukkig mee
ben? Vroeger met één scheids
rechter zag je misschien zestig
a zeventig procent van de over
tredingen. Nu met twee man is
dat percentage hoger. Maar
wat helpt het? Het waterpolo
is er niet beter op geworden.
Als de één het slecht doet, kan
de ander het op zijn dak krij
gen".
Hier wreekt zich het feit dat
het FINA-trio Dirnweber, An
gela, Fuchs met de kleine
coquetterie er omheen, ook wel
eens minder vleiend aangeduid
als „de maffia" het fluitende
groepje door de jaren zo klein
mogelijk heeft gehouden. Het
ontbreekt aan mensen met ge
zag. Dat zal voorlopig wel zo
blijven ook, omdat de FINA en
ook de KNZB scheidsrechters
willen hebben, die zich onthou
den van aantrekkelijke neven
activiteiten als het zelf spelen
of het optreden als trainer/coa
ch. Het gevolg is dat een erva
ren arbiter vaak wordt gekop
peld aan één die ervaring mist.
De kansen op misverstanden
zijn dag legio. Geplaatst tegen-
5C
die situatie pleit Goq
voor het vormen van min e
meer vaste koppels. Zals I
die hier in Berlijn tot tweema |n
toe heeft gevormd met de a ,PPc
dere Nederlandse arbiter Geo pn
ge Geurtsen. „Het is nu v.
vroeg om conclusies te tre
ken", aldus Goose. „Geef h !n
nieuwe systeem een jaar i e
drie de tijd om zichzelf te b
wijzen". Hijzelf is er dan ni *e'.
meer bij. Hoogstens beoordee Wi
hij tegen die tijd anderen. et
an
it h
LEIDEN Robbert-Jan v.d.
Feen gaat wellicht zijn tweede
achtereenvolgende B-overwin
ning tegemoet. Bob v. Overbee-
ke startte overdonderend en
Van de Feen keek al snel tegen
een 5-2 achterstand aan. Op dit
soort momenten gaat Van de
Feen echter een klasse beter
spelen. Van Overbeeke zag zich
de set via 5-7 alsnog ontgaan.
Hij kwam weliswaar op zijn
beurt goed terug, maar het
scherpe aanvalsspel, dat nodig
is om Van de Feen te kloppen,
kostte hem teveel inspanning.
De tweede set was voor Van
Overbeeke, maar volkomen uit
geblust vormde hij in de derde
set een gemakkelijke prooi-
voor Van de Feen, die hiermee
de eindstrijd bereikte. Bram
Madera vindt op zijn weg naar
de finale twee maal een Van
de Capellen tegenover zich.
Herman leverde hem geen
moeilijkheden op. Hij forceer-
de zich, want hij wilde al te
snel scoren. Madera hoefde
slechts af te wachten om de
6-1, 6-2 overwinning in de
wacht te slepen. Van de kant
van Arnold v.d. Capellen kan
hij vandaag in de halve finale
ongetwijfeld meer tegenstand
verwachten.
Maureen Meyer, de laatste tijd
goed op dreef, had gisteren
geen schijn van kans tegen An
nette v.d. Mey. Het tempo van
Annette bereikte hiermee de
finale. Henny Fehling deed het
nauwelijks minder. Met 6-1, 6-2
veegde zij Milou Penseel van
de baan.
Samen met Charles Asselbergs
haalde Annette v.d. Mey nog
maals fors uit. Bart v.d. Feen
en Carien Heestermans moch
ten met twee games nog tevre
den zijn. Gerald v.d. Sluys en
Liesbeth Zech behaalden ook
een succesje in het gemengd-
dubbel. Met 6-1, 6-2 bleven zij
voor op Bob v.d. Zee en Inge
Siegenthaler.
Behalve Tönjann en Ekker, die
eerder de halve finale bereik
ten, drongen Jan Pieter Hop en
Mare Nije door tot de laatste
vier in het herenenkel C. Nije
speelde wat scherper en sneller
dan Salman (6-1, 6-2), terwijl
Hop teveel tempo maakte voor
Pieter Parlevliet uit Katwijk:
6-2,6-3.
Overige uitslagen: HDB: Gele-
vert/Visbeen-Creplin/v.d. Zee
6-2, 6-2; GD vet: Blommendaal
2x-Oudshoorn 2x 6-3, 6-1; HDC
Gelevert/v. Tongeren-Bonte/-
Van Leent 7-5, 7-5.
Ti 11
eerste van een finaleplaats vei
zekerd. Met 6-2, 7-5 bleef zj 'j-
mevr. Cijsouw verdiend vooi
Mevr. Heringa manoeuvreert! nm
zich via 7-5, 6-1 langs mevi
Bakker. Om de finale te bereiDp
ken staat zij echter nog vool
de zware opgave Nel Dekker t ,ini
kloppen.
In het herenenkel C speelde^,
drie tennissers zich bij de la.
ste vier, Oosterhof had
oet
"'Sc
Homan klopte Koos Kuit (6-!
6-2) en Rene de Mooy leverd
een zeer goede prestatie dooi
van Rene de Bakker te winnen
(6-3,6-3). Vei
In het damesenkel D werd nie
gespeeld. Bij de heren won
Bart v.d. Velde gemakkelij!
van Ferroen. Ivar de Jon?>eR
schakelde Ton Barendrecht uil
(6-4, 6-3). Erik Langeree reddt
het niet tegen Harald v. Offë 'e^
ren (3-6, 1-6). De laatste krijg!
in de halve finale nu te maken lulï
met Arnold Kleydie al eerdei °e?:
zover kwam. In het damesdub 111111
bel D boekten de dames Eftin?lzou
en Spoelder een drie-sets zep iajn
op het koppel Renner/Kraraj
6-2, 4-6, 6-3.
(Van onze correspondent)
WICHMOND - „Ik heb nu pas
het gevoel dat ik bezig ben. Ik
wil wat en het komt er uit".
Met deze en soortgelijke op
merkingen geeft Jan Verburg
uit Wichmond te kennen dat
de dingen die hem in het verle
den bezighielden, ver achter
hem liggen. Ook de tekeningen
die hij maakte voor het door
Querido uitgegeven boek Tim
Tippelaar (tekst Annie M.G.
Schmidt). Voor de tekeningen
in dat boek kreeg hij het gou
den penseel toegekend.
Ach ja, dat gouden penseel. Ik
ben nu met heel andere dingen
bezig. Laten we daar maar
over praten. Aan dat kinder
boek heb ik drie jaar gewerkt.
Ik deed negen maanden over
één tekening. Dit jaar ben ik
naar Amerika geweest. Maakte
ik twintig tekeningen op één
dag. Ik ben gewoon heel an
ders gaan werken".
Hij wil ook proberen binnen
kort een schilderij in één dag
of hoogstens in een week te
maken. Hij maakte in de Ver
enigde Staten ook een serie
Zen-achtige tekeningen in
zwart/wit; reisherinneringen
van reclames langs Ameri
kaanse wegen.
Op die manier zijn trouwens de
tekeningen voor Tom Tippe
laar ook ontstaan: tijdens een
voetreis door Engeland. „Ik
had eigenlijk de bedoeling een
reisboek te maken. Maar toen
ik er mee naar een uitgever
stapte werd het uiteindelijk
Tom Tippelaar met teksten van
Annie Schmidt".
Jan Verburg heeft veel beleefd
in Amerika. „We kwamen in
New York aan; waren met z'n
vieren. We hebben voor 700
gulden een oude maar goede
Chevrolet gekocht en zijn naar
Californië gereden. Daar heb
ben we een huis gehuurd. Wat
m'n werk betreft ben ik onder
invloed gekomen van veel bi
zarre dingen in de Amerikaan
se samenleving. Een reproduk-
tie-samenleving met oude in
tientallen kleuren opgeschilder
de auto's, roestig en met tiere
lantijnen". Hij is daar ook voor
het eerst gedichten gaan ma
ken, maar dan wel op een vi
suele manier.
POPPEN
Op 8 september wordt in Cali
fornië een tentoonstelling geo-
JAN VERBURG, WINNAAR GOUDEN PENSEEL
Jan Verburg bij een seri
reclameborden.
pend van werk van onder
meer vier Nederlandse kunste
naars: Fred van der Pijl, Wich
mond; Erik Brusse uit Amster
dam, vriendin Button van Jan
Verburg en Jan zelf.
Het wordt een poppententoon-
stelling. Wij sturen van hieruit
geen poppen; dat wordt te
duur. Wij tekenen gewoon pop
pen en die worden daar opge
plakt. Levensgrote poppen.
Je moet je voorstellen dat het
publiek daar gewoon tussen
door gaat lopen, net als in een
wassenbeeldenmuseum Krijg
Amerikaanse tekeningen:
je stituaties zoals: it's a doll,
excuse me, I am three dimen
sional.
Vriendin Button ontmoette Jan
in Californië. Ze schildert en
maakt kleren. Op het ogenblik
overhemden, onmiskenbaar
Amerikaans van vorm en des
sins. Maar dan wel op haar
manier.
Jan Verburg heeft niet veel op
met de kunstwereld. Als hij
wat werk in een kast zoekt,
laat hij van heel hoog een paar
doeken vallen. Hij rolt ze
open; ze plakken aan elkaar.
Hij zegt: „Ik ben laatst in het
Van Goghmuseum geweest
Vreselijk.
De mensen staan zowat in aai
bidding voor Van Goghs werl
Ik stond op een zeker momei
dicht bij een doek om te kijk*
hoe iets precies geschilde!
was. Komt een suppoost op n
af en zegt dat ik achterui
moest. En dan moet je beden
ken dat Van Gogh zijn doekei
misschien nog wel nonchalan
ter behandelde dan ik.
Ook bij hem zal er wel eens
een doek met spijkers aan eenyc
muur geprikt hebben gehan ,je
gen. En dan nu al die zorg^
Dwaas. Ik hecht niet zo aai f0,
materie en materiaal". {e{
Het boek Tom Tippelaar ziejfiji
Jan nu als een voorbije tijdig,
perk. „Het ligt achter me. Ik
werk nu veel emotioneler, 'i m
Avonds had ik zo'n gevoel van we
ik heb de hele dag nog niet vo,
gewerkt. En dan krijg ik eenp,(
explosie van werklust; produ- m
ceer ik tien tekeningen in een
paar uur. Sinds Amerika zijn
er dingen veranderd. Ten goe
de. Ik heb nu pas echt het
gevoel dat ik bezig ben".
Jan woont in een stuk van een^
schuur ergens achter op he
terrein bij een boerderij aan d
Lanckhorsterstraat even buitel
Wichmond. Opeens staat er eer
man voor een raam, dat ooi
Wel als deur dienst doet. Hi
feliciteert Jan met het goudei
penseel. De man was op d<
fiets onderweg van Doetin
chem naar Zutphen. Als hi
even later weg is, binnengeko
men, koffie, thee en anden
drankjes heeft hij afgeslagen
is Jan onder de indruk. „Wee
je wie dat was? Dat was m'i
vroegere leraar Duits".
AMSTERDAMDe Amsterdamse kun
straad kan volgens zijn bestuur door per
soneelsgebrek niet langer op verantwoor
de wijze functioneren. In een brief aan
de leden wordt daarom voorgesteld de
aan de kunstraad opgedragen taak aan het
gemeentebestuur terug te geven en de
werkzaamheden pas te hervatten als B en
W toestemming verlenen tot uitbreiding
Het bestuur doet al jaren pogingen om
versterking op het secretariaat te krijgen.
Eind vorig jaar wezen B en W een daartoe
gedaan verzoek af in afwachting van een
onderzoek van het gemeentelijk bureau
voor organisatie en efficiency. Hoewel het
bureau in zijn rapport pleitte voor eer
uitbreiding van het secretariaatspersoneel
met drie medewerkers viel twee maanden
geleden de beslissing van B en W opnieuw
negatief uit. Het college was niet bereid
van het toegestane aantal uitbreidingen bij
de gemeente een of meer plaatsen aan de
kunstraad toe te wijzen, aldus het bestuur.
