1
1
H
Voorhoutse postbode Wim Floor sloot dankbaar verleden af
der
wet
„Vox Laeta" laat
met vreugde
haar blijde stem
en nieuwe
vleugel horen
TIG bijzonder goed op dreef
,,Ik ben daar al 50 keer
door rood licht gereden"
Leiden leert
rekenen
,,LJA moet taken in sociaal-cultureel werk vervullen
^TAD/REGIO
LEIDSE..COURANT
DINSDAG 25 APRIL 1978 PAGINA5
iodi
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
„Vox Laeta", de trots van Alkemade.
Een Veens ensemble van meer
dan plaatselijke grootheid is het
gemengd koor „Vox Laeta", een
blijde stem die al eerder door mij
als verheffend werd beschreven,
ook al omdat z'n prestaties boven
het gemiddelde liggen. Het koor
is ruim dertig jaar oud, maar nog
steeds jong als wat, omdat er
regelmatig jonge leden toetreden.
Op zichzelf al een beste reclame,
want als je de toekomst nog vóór
je hebt, ga je je krachten niet
verspillen aan iets dat de moeite
niet waard is. „Vox Laeta" is
zo'n bron van veelbelovend ple
zier en genoegen voor stemheb-
benden. Nu hebben zangers en
zangeressen - ook al zijn ze dub
bel en dwars amateur - door
gaans de pretentie dat ze zich op
een zeker niveau wensen te
handhaven. Dat peil is juist bij
de Veense blijde stem gegaran
deerd met een dirigent als gebo
ren Veender Jan van der Meer,
die als bekwaam vakman steeds
een tonale herder is gebleven
voor een eigen zanglustige kud
de. Kort en goed: „Vox Laeta"
laat weer van zich horen, op
vrijdag- en zaterdagavond, 28 en
29 april deze week. In de Alke
burcht, de vaste bakermat.
Een bijzondere attractie deze keer is de
inwijding van een nieuwe vleugel. Een
glanzend instrument, dat aangeschaft kon
worden dankzij een lang niet onbelangrij
ke bijdrage van het Anjerfonds en nu
„omzongen" gaat worden door het eigen
koor. In een zeker opzicht wordt het een
„dubbelconcert", want de oude vleugel
blijft nog even staan, zodat een vierhandig
pianistiek optreden mogelijk is. Jan speelt
samen met collega-pianist Henk Lagendaal
werken van Poulenc, Mozart, Bach en
Milhaud. De laatste componist schreef een
suite voor twee piano's, die ook in de Veen
furore zal maken, „Scaramouche", een be
geesterend zuidelijk feest van ritme en
samenklank. Op het programma vermeld
als uitsmijter, maar dan één van de goede
soort.
Moet ik Jan van der Meer nog aan z'n
publiek voorstellen? Nee toch zeker. Niet
temin maak ik nog even gebruik van de
annalen die vermelden, dat Van der Meer
in 1928 in R'veen werd geboren, studeerde
aan het Kon. Conservatorium in Den Haag
een sinds enkele jaren in Leiderdorp
woont. Een musicus die uiteraard niet
stilzit en deel uitmaakt van de kamermu-
ziekensembles „Het Mendelssohn Trio" en
het „Hoorntrio". Vruchtbaar ook is z'n
samenwerking met meesterfluitist Koos
Verheul, met wie hij al geruime tijd een
duo vormt, hetgeen onder andere in een
paar opmerkelijke grammofoonplaten tot
uitdrukking is gekomen. Verder is Jan een
bereisde Roel, want congerttoernees brach
ten hem door heel Europa, tot in het
Midden Oosten, Brazilië en de Antillen.
Nog onlangs was zijn „Mendelssohn Trio"
een maand in Indonesië.
Dat zijn de instrumentale verdiensten van
Jan van der Meer, maar als dirigent kent
hij ook zijn Veense koor Vox Laeta als
zijn broekzak. De neerslag daarvan zal
men eind deze week kunnen ondervinden.
Onder zijn leiding zingt het koor met eigen
solistensopraan Rietje Hoogenboom, tenor
Jan van der Meer Czn, bariton Wim Hille-
brand, werken van o.a. Monteverdi, De
Palestrina, Passereau, Haydn, Fauré, Mo
zart. De twee vleugels, de oude en de
nieuwe, zullen naar mijn gevoel een paar
hoogtepunten verklanken, zowel Duits ge
tint (Mozart en Bach) als Frans (Poulenc
en Milhaud).
Twee dagen later concerteert Vox Laeta
alweer onvermoeid in de Alphense Ad-
ventskerk (met als vaste orgelbegeleider
Leo van Doeselaar uit Amsterdam). Dat is
op Koninginnedag, ditmaal maandag 1
mei, een dag vol arbeidsvreugde. Zondag
21 mei neemt Vox Laeta deel aan een
zangersdag in Den Bosch. Los van dit alles
mag ik mededelen, dat nog onverminderd
nieuwe koorleden van harte welkom zijn.
Donderdagsavonds is het van acht tot tien
uur hard repeteren geblazen (met veel
lachen ertussen door). Iemand die absoluut
niet kan zingen is niettemin welkom als
donateur. Inlichtingen bij het bestuur (se
cretariaat Vondelsingel 15, tel. (01713) 3301,
en bij kapper Koek, Noordeinde 20.
Wim Floor krijgt de gouden PTT-speld
uitgereikt
Het is geen zeldzaamheid, maar er heeft
weer eens een postbode z'n bestellerstas
aan de wilgen gehangen. Deze keer is het
Willem Floor, die veertig jaar lang onder
Tante Pos gereild en gezeild heeft en het
merendeel van die tijd in Voorhout. Wil
lem Floor wordt in juni a.s. 65 jaar en
gaat dan met groot verlof. Inmiddels loopt
hij alweer een jaar in de ziektewet, maar
het definitief afscheid van de posterijen
betekent voor hem toch wel een heel
keerpunt in zijn leven. Al waren het alleen
maar de PTT-bezinningsdagen in Drieber
gen met hun studiegroepsfeer en hun on
derbrekende luim. Over een paar dagen
gaan Willem en zijn vrouw daaraan voor
de laatste maal deelnemen. Vorige week
kwam in huize Floor in Voorhout het
officiële einde aan een loopbaan. PTT-di-
recteur uit Noordwijk kwam de gouden
PTT-speld opprikken en nam een oorkon
de mee met een vererende tekst voorzien
van blauwe ruitjes die deden denken aan
„giroblauw hoort bij jou". En dan de
envelop met inhoud: „het viel me zeker
500 gulden mee", vond Willem Floor, later
op de dag.
Willem liep allang niet meer met z'n tas. Daar was
Floor al zowat aan gewend, maar vorige week werd
achter zijn PTT-bestaan een punt gezet. Dat gebeur
de in de huiskamer die drastisch versierd was met
kleurige papieren slingers en de vermelding „Hulde
aan de jubilaris". Het was een van stemmen gonzen
de kamer, waarin de vrouwen bij de vrouwen zaten
en de mannen bij de mannen. Jus, rosé en een
advocaatje aan de ene kant, de pils en de Jonge"
aan de andere, maar toch verbonden in een grote
„8" en in een entourage van lentebloemen. In deze
sfeer viel het Willem niet moeilijk nog even, na
veertig jaar, te „evalueren". Het zat er duidelijk op,
allemaal. „Er is een heel verschil tussen vroeger en
nu", stelde hij publiekelijk vast. „Tegenwoordig ben
je te veel gebonden aan normen; je bent je vrijheid
een beetje kwijt. Vandaag de dag ben je net een
krantejongen die op tijd weer binnen moet zijn. Da's
niet zo leuk als jaren terug toen je je nog zo'n beetje
eigen baas kon voelen in het dorp".
Zoals Willem Floor eens postbode was in Voorhout,
zo zal men het niet meer meemaken. Het hele
postwereldje van weleer ademde nog iets gezelligs,
al was je de hele dag bezig. Zoals Floor's ervaring
was: „je kende het hele dorp, je was een lopend
postkantoor. Het was heel normaal als men je vroeg;
Floor, breng wat voor me mee als je weer langs komt
bij de tweede bestelling. Dat konden bijvoorbeeld
pillen zijn die je bij de dokter voor iemand ophaal
de".
In '37 werd Floor als jonge vent voor het eerst
werkloos. Hij probeerde bij de NZH, de Spoorwegen
en de post. Bij de PTT lukte het. Hij werd hulpbe
steller tegen 4 gulden en 53 cent in de week. Dat
ging zo tot 1941. Willem werkte toen als halve kracht
in een klein wijkje, met 325 afgiften. Van lieverlee
kwam er een straatje bij. „Ik heb trouwens overal
gezeten, in de hele streek, als plaatsvervangend
kantoorhouder. Ja, als hulpbesteller werkte ik ander
half uur per dag. Gekke tijd eigenlijk. We zijn in
Voorhout nu over de 2000 afgiften heen, met vier
volslagen diensten en een keer of vier laden met je
fietstas. Er zijn nu mensen dood van wie ik de
geboortekaart nog heb bezorgd.
Wat Wim Floor ook wel spijt is, dat er tegenwoordig
bijna geen „belstukken" meer zijn; „het is doods
bussenwerk geworden. Jachtwerk ook; je moet er
ongeveer 700 stuks per uur uitgooien en ze zetten.
Dat is de landelijke norm". Inderdaad, zo blijft er
weinig „hangwerk" meer over. Dat is voor postbode
Willem Floor, die van gezelligheid houdt, een heel
ding: „je leefde mee met de gemeenschap; je had
je nare dingen, maar ook je leuke. Dood en trouwen
liepen met je mee. Nieuwjaarsdag ken ik als onze
mooiste dag van het jaar. Mijn collega en ik spaar
den de nieuwjaarspost op om die dag te kunnen
bestellen. Om half negen 's morgens gingen we op
stap". Ooggetuigen kunnen daar nog van meepraten.
„Het eerste eindje was het niks: iedereen was zowat
naar de kerk. Maar na elven begon het: „Floor, een
borreltje?". „Ik had al een stuk bij me voor onder
weg. Bij „Welgelegen" wachtte m'n collega en mij
de nieuwjaarsborrel in achtvoud: één voor Jezus, een
voor Maria, één voor Jozef, een voor de Headers,
één voor de drie koningen en nog een stuk of wat.
Het eind van het nieuwjaarsliedje was, dat we ons
met de bus naar huis moesten brengen. En m'n
vrouw nijdig.Ook voor belangstellende dorpsge
noten was het plezierig Floor en z'n collega-bestellers
in actie te zien. Volgens een stille getuige was het
„een hele affaire; als een toeter kwamen ze na afloop
van de bestelling opzetten, met als beruchte etappes
top De Bontekoe. Overal kregen de postbodes een
slokje, wat zo hoog opliep dat ze de hele Herenstraat
nodig hadden om thuis te komen.
Willem Floor is rustiger geworden: z'n vrouw is niet
nijdig meer op Nieuwjaarsdag. Maar het was wel
erg mooi. „Nu ben je je contact met de mensen kwijt.
Het is een hartstikke leuke tijd geweest en ik heb
het mirakels naar m'n zin gehad". Na de overvolle
receptie, vorige week, stonden de boterhammetjes
belegd klaar. Daarna ging het naar de kerk, uit
dankbaarheid. Gezongen.
v
vai
inde
d< EIDEN De voorstellingen
crit ie de toneelvereniging Tot le
de ers Genoegen in de loop der
1 m jden geeft, verschillen onder-
ng niet veel. Vooraf komtr de
Jacques Boom, voorzitter
de vereniging en regisseur
dor^ui het stuk, iedereen van har-
welkom heten; tijdens de
oorstelling mag Corin Hagen-
vooeek al haar registers van
ulpsheid opentrekken, ter-
p n ijl mevrouw Boom enige
zuurheid ten toon spreidt; en
na afloop dreigt één der mede
spelers steevast de bloemen
hulde mis te lopen.
Maar gisteravond bleek TIG in
de Schouwburg bijzonder goed
op dreef met de klucht „Schan
daal in Parijs". Er werd zeer
vlot gespeeld, woede-aanvallen
en momenten van wanhoop
wisselden elkaar af in voortdu
rende stroomversnelling en de
ondeugd zelf waarde rond op
het podium.
Alle spelers zetten zeer fraaie
typen op het toneel (meer dan
bij andere voorstellingen) en
hielden die typen tijdens de
opvoering voortreffelijk vol.
Een gulle lach rolde dan ook
regelmatig door de redelijk ge
vulde zaal.
Opvallend is ook de groei die
bepaalde acteurs en actrices in
de tijd dat ze bij TIG spelen,
hebben doorgemaakt. Tekstbe
handeling en speelprestaties
zijn duidelijk vooruitgegaan.
Over het stuk kan men verder
kort zijn. Hoewel de oorspron
kelijke plannen geheel mis
dreigen te lopen, komt alles
uiteindelijk op zijn pootjes te
recht. En de grote hypocriet
wordt als hypocriet ontmas
kert. Is dat niet bijzonder aar
dig? Stichtend in ieder geval
wel en dat tot ieders genoegen.
PAUL VAN DER PLANK
2ïiamanten trouw
recies aan het einde van de eerste wereldoorlog, die
de meeste mensen alleen maar uit de geschiede-
m^sboek/es bekend is. reikten de heer J D Verhoeven
n mevrouw J. Verhoeven (toen nog Azier) elkaar de
and en beloofden elkaar trouw tot m de dood Nu
het zestig aar later en de beiden zijn elkaar nog
leeds trouw De heer Verhoeven is inmiddels 84
morden, een respectabele leeftijd Maar zijn vrouw
li/ft niet achter Zij is nu 83 aar En als het aan
et echtpaar ligt. blijven ze nog eens zestig jaar
itrouwd. „Het is omgevlogen, die tijd. En we zijn
gebleven door de jaren. Dat is het belangrijkste.
I Hes doen we nog zelf. Koken, boodschappen doen,
<et huishouden, noem maar op. Alleen werken, dat
loe ik niet meer", grapt de 84-jarige jubilaris.
>e hele week was het al feest in de familie. Het werd
isteren besloten met een bezoekje van de burgemees-
■r en zijn vrouw. Om kwart over vier kwam de heer
is met zijn echtgenote bij het huis van het jubilerende
chtpaar en werd daar gastvrij onthaald door het
chtpaar en de aanwezige familieleden.
VERDACHTE DOOR ZUS AANGESPOORD
LEIDEN Een Noordwijkse
arbeidsongeschikte automo
bilist stond gisteren voor het
aanschijn van verkeersschout
Van Ham en kantonrechter
Van Dijke terecht vanwege
het rijden door rood licht op
de Van Berkelweg in Noord-
wijk. Volgens rechter Van
Dijke zou verdachte alvorens
door rood te stuiven eerst
nog eens onrechtmatig een
aantal wachtende auto's over
de linksafstrook hebben ge
passeerd om vervolgens weer
rechtdoor te gaan. De verba
lisanten kregen volgens het
verbaal weinig te horen dat
op berouw wees. „Ik heb dit
al 50 keer gedaan, maar jullie
hebben zeker nooit opgelet",
voegde hij het onthutste poli-
tiestel toe.
„Ja maar dat heb ik niet ge
zegd, maar mijn zuster. Zo
iets zou niet in mijn hoofd
opkomen. Mijn zuster beweer
de bovendien dat het licht
groen was en zelf wist ik dat
ik door rood was gegaan", zo
ontzenuwde verdachte de ver
klaringen in het verbaal. Ook
voor het roodrijden bleek een
plausibele verklaring aanwe
zig. „Ik kwam net van het
ziekenhuis en mijn vrouw
moest hoognodig". „O, maar
wat mankeerde ze dan",
vroeg kantonrechter Van Dij
ke begaan „Ze moest hoogno
dig naar het toilet, edelacht
bare, maar mijn zuster wilde
daarvoor niet stoppen en
drong bij mij op spoed aan",
aldus de Noordwijker die te
vens verklaarde dat hij zijn
zuster er maar met moeite
van had afgehouden om hem
naar het gerecht te vergezel
len. „Stel je voor, dan had ik
waarschijnlijk 200 gulden
boete gekregen in plaats van
100 gulden voor het rijden
door rood licht", meende hij
opgelucht. Wat betreft de ver
keersschout hoefde het ook
geen 100 gulden boete te zijn.
„Ik dacht eerst, U maakt er
een potje van, maar nu heb
ik begrepen dat Uw zuster
een sanitaire stop verhinder
de eis ik 50 gulden boete",
aldus de schout wiens eis
door Van Dijke in een vonnis
werd omgezet.
Over de kop
Een andere verdachte, weder
om in Noordwijk was ergens
op een randweg over de kop
geslagen terwijl hij niet in het
bezit was van een rijbewijs,
dus hij had dat illegaal ge
daan. Erger vond het kanton
gerecht dat verdachte in pa-
mek de auto had verlaten en
midden op de weg achtergela
ten zonder aan andere wegge
bruikers aan te geven dat zijn
auto niet meer tot het gebrui
kelijke wegverkeer behoorde
en derhalve ontweken moest
worden. Verkeersschout Van
Ham prees de automobilist
die na een noodstop voor het
met vier wielen omhooglig-
gende geval te hebben ge
maakt gelijk zijn auto er met
knipperende lichten bijzette
omhet obstakel zichtbaar te
maken. De verkeersschout
was niettemin niet blij met
het door paniek ingegeven
staaltje van nonchalance.
„De auto was van mijn vader
en "de accu was leeg. en aan
gezien ik automonteur ben
ging ik hem weer lopende ma
ken", verklaarde verdachte,
zijn rijbewijsloze escapades.
Nadat rechter Van Dijke
eerst verkeerd had begrepen
dat de Noordwijker bedoelde
dat hij met succes had gepro
beerd de motor aan de praat
te krijgen en niet dat hij al
lopende met het vehikel voor
zich uit duwend de boel pro
beerde te maken vervolgde de
automonteur zijn verhaal
door te zeggen dat hij over de
kop was geslagen door een
klapband. Volgens rechter
Van Dijke was echter vast
komen te staan na politieon
derzoek dat de banden van de
auto geheel gaaf waren en dat
de oorzaak van de verkeers-
veiligheidondermijnende dui
keling eerder gezocht moest
worden en wat al te veel gas-
pedaaltrapwerk van verdach
te Toen de zaken aldus
scherp waren gesteld eiste
verkeersschout Van Ham 290
gulden boete, waar rechter
Van Dijke nog een week voor
waardelijke hechtenis aan
toevoegde in geval dat de
monteur het weer eens in zijn
hoofd mocht halen om stuk
ken metaal op de wegen ach
ter te laten.
PLENAIRE VERGADERING OVER AMBTELIJKE NOTA:
imn LEIDEN - In de raadzaal van het stadhuis had
i du gisteravond een afsluitende hoorzitting plaats
voover het rapport Organisatie sociaal-cultureel
tho werk, opgesteld door de ambtelijke werkgroep
t w verhouding gemeente/para-gemeentelijke in-
aa Hellingen. De aanwezige vertegenwoordigers
^hoivan de betrokken instellingen waren vrijwel
;tru unaniem in hun verwerping van de voorstellen
von van de werkgroep. Als alternatief gaven zij de
nsb voorkeur voor een grotere rol voor de Leidse
oet< jeugdaktie. De LJA zou in die rol als volwaar-
tsli dige tegenspeler van de overheid kunnen optre-
-looden, het sociaal-cultureel werk kunnen onder-
:en( steunen en de belangen daarvan kunnen behar-
op tigen.
n het rapport wordt voorgesteld de para-ge
meentelijke instellingen voor sociaal-cultureel
werk op te splitsen in drie delen: een deel
overheidstaken dat bij de gemeente komt, een
deel ondersteuning waarvoor één ondersteu
ningsinstituut komt en een een deel maatschap
pelijk initiatief, waaronder ook belangenbeharti
ging valt.
Deze voorstellen werden vrij principieel aange
vochten. Alle aanwezigen waren het er over eens
dat de instellingen voor sociaal-cultureel werk
moeten gaan samenwerken, vooral de LJA en
de welzijnsraad. Both, voorzitter van de LJA,
en Hamen, teamleider van het Leids Volkshuis,
stelden dat die samenwerking moet groeien.
„Maar dan niet zo dat je geforceerd naar één
bepaalde structuur toegroeit. Twee jaar probe
ren, en dan kijken hoe de zaken staan. Mis
schien moet je dan gaan denken aan een federa
tief verband".
In dit verband merkte Hagen op dat het erg
jammer is dat een analyse van de bestaande
en gewenste samenwerkingsverbanden in het
rapport ontbreekt. „Het rapport is te weinig
toegespitst op de Leidse situatie", aldus Hagen.
De voorgestelde opsplitsing van de instellingen
in drie delen riep ook veel kritiek op. Als je
een zekere autonomie van instellingen erkent en
nodig vindt", stelde Both, „moet je alleen maar
randvoorwaarden scheppen om ze te laten be
staan. De taken beleidsvoorbereiding, onder
steuning en belangenbehartiging kunnen het
best in één instelling verenigd zijn. Je hebt een
zekere continuïteit en deskundigheid nodig, en
je moet vertrouwen hebben in de mensen die
er zitten. De LJA voldoet aan deze vereisten.
Bij alle sprekers ontbrak vertrouwen in de
vormen ondersteuningsinstelling. „Je eigen men
sen zitten er niet", „ze springen steeds van het
ene probleem op het andere, er is geen continuï
teit" en „het wordt een moloch die moeilijk
democratisch te houden is" waren veelgedeelde
meningen.
De werkgroep zal over deze hoorzitting rapport
uitbrengen aan b en w, die de zaak op 22 mei
voorleggen aan de gemeenteraad.
LEIDEN - De gemeente Lei
den zal bij de komende ge
meenteraadsverkiezingen op
31 mei voor de telling der
stemmen gebruik gaan maken
van de computers van het Re
kencentrum in Leiden. De ver
werking van de uitslagen per
computer verkleint de kans op
fouten aanmerkelijk.
Tot deze maatregel werd beslo
ten nadat bij de verkiezingen
voor Provinciale Staten enige
duizenden stemmen tijdelijk
verloren gingen waardoor er
een foutieve uitslag in de dag
bladen kwam Computers zul
len het menselijk falen van
toen op 31 mei moeten uitslui-
