Ter Aarse jongeren
3 terroriseren bejaarden
^Nieuw veilinggebouw is wellicht al te klein
hond
Sloughi Karim haat katten
ÊjTGIO
"MERIGE ZANDBAK EN AFTANDSE SPEELTUIN
IW'OORN IN HET OOG
piJNSBURGSE FLORA-VOORZITTER JAC. VIANEN:
lUIS
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 22 APRIL 1978' pagina 5
'Otien O "0 T
honden en katten die er hun behoefte doen, 's
middags schoolkinderen die ons uitschelden en
met modderig zand bestoken en 's avonds de
opgeschoten jeugd, die ons op hun fietsen bijna
ft d( £ar Enkele tientallen bejaarden uit de
1 Aarse nieuwbouwwijk Aardam-West, zou-
"d?3nog liever vandaag dan morgen hun bejaar-
n ["Woninkje verlaten. Over de woningen zélf
)eels^cn jje bewoners njet (e klagen, maar over overhoop rijden, ons bedreigen en onze tuintjes
P^abije omgeving des te meer. Een volgens vernielen. We hebben geen rustig moment
e. e zeggen smerige zandbak en een aftandse meer", aldus een der bewoonster die liever niet
eii?ei|ltuin 0f wat daar voor door moet f>.an met naam en toenaam in de krant wil. „Uit
len de bronnen van het Ter Aarse 65-p.us- angst voor represailles", voegt ze er fluisterend
leed. ,,'s Ochtends vroeg bezoek van de aan toe.
;eIl%nworp
jk er zag er in het begin alle-
dachy zo aardig uit. „Een uitste-
>r ink idee", zo oordeelde de
idinjjeenteraad enige jaren gele-
een 0ver de door het college
angej burgemeester en wethou-
s ookvoorgestelde zandbakplan-
e Een zandbak en een speel-
zouden daadwerkelijk
mtei^en bijdragen tot de inte
nt geje van de bejaarden in de
verdamse samenleving. Genie-
Deop een steenworp afstand
rrondde opgroeiende Ter Aarse
hetjd. Het pakte allemaal an-
uit. De geringe afstand
ge-en de bejaardenwoninkjes
'laatje aan te leggen zandbak
erke1f zoals voorgesteld. Alleen
de nieuwerwetse spelletjes van
de jeugd. Moddergooien tegen
de ramen, plantjes uit de tuin
tjes rukken, schelden, intimide
ren en chanteren, het zijn alle
maal zaken waar de bejaarden
de humor maar niet van kun
nen inzien. Sterker nog, veel
bewoners van de Vieram-
bachtsstraat, van wie de leeftij
den tussen de 60 en 80 jaar
schommelen, lijden sinds de
komst van de zandbak aan ner
veuze huilbuien en slapeloos
heid. „Het wordt nog eens m'n
dood", meent de 60-jarige we
duwe Rijnsburger-Broer.
De weduwe op leeftijd heeft al
meermalen haar beklag gedaan
bij de gemeente en politie. „De
politie zegt ijskoud dat ze voor
dat soort flauwekul niet komt
kijken en de gemeente heeft in
het verleden al eens gezegd,
dat diegenen die niet tegen spe
lende kinderen kunnen, maar
beter naar een andere woning
kunnen uitkijken. Maar waar
moeten we dan in 's hemels
naam naar toe. We zijn juist
hier naartoe gekomen voor on
ze rust. Achteraf hadden we
veel beter kunnen blijven waar
we zaten", aldus mevrouw
Rijnsburger.
Voorbeelden
„spelende jeugd" („ja, maar
die zitten op veilige afstand
van de zandbak") heeft de we
duwe Rijnsburger maar weinig
moeite met het geven van enige
voorbeeldjes van wat zij „be-
jaardenterreur" noemt
„Kijk, we zijn natuurlijk ge-
willlige slachtoffers. De meeste
van ons kunnen niet meer zo
goed uit de voeten en zijn snel
bang. Dat weten die kinderen
en in plaats dat ze er rekening
meehouden maken ze er juist
gebruik van", aldus mevrouw
Rijnsburger. „En dan gebeuren
er de volgende dingen: de kin
deren plassen in de zandbak en
als je er wat van zegt, omdat
die zandbak met warm weer
gaat stinken, maken ze van het
beplaste zand een bal een
gooien die door de brievenbus
of tegen de ruiten. Als je
vraagt of ze niet met hun fiet
sen door de jonge plantjes wil
len rijen stappen ze af en
zeggen: houd toch je bek, oud
lijk. Je gaat binnenkort toch
dood, dus maak je niet zo druk
om die rotplantjes. Ook ge
beurt het dat als je wat zegt,
ze je provocerend gaan staan
aankijken. Ook bedreigen ze
ons in de geest van: als je je
kop niet houdt slaan we je
hersens in. Tot diep in de
avond maken ze zo'n herrie dat
je het geluid van de tv niet
kunt verstaan", aldus het tries
te relaas van mervrouw Rijns-
burger.
En mevrouw Rijnburger is be
paald niet het enige slachtoffer
van de ongemanierdheid van
sommige Ter Aarse jongeren.
„Let wel, sommigen. Het zijn
bepaalde groepjes en ik wil
zeker niet alle Ter Aarse jonge
ren over één kam scheren",
aldus een buurvrouw die ook
onder geen beding haar naam
in de krant wil zien. „Ik heb
helemaal niets tegen Jcinderen.
Ik heb zelf ook kleinkinderen
en ik vind het heerlijk als die
er zijn. Maar wat hier gebeurt
is een grof schandaal. Enige
tijd geleden werd er een ruit
bij mij ingegooid. Van de da
ders geen spoor. We hebben nu
allemaal een glasverzekering
moeten nemen, om de financië
le risico's uit te sluiten. Een
geldelijke strop kunnen we er
echt niet nog eens bij hebben".
Ernstig
Pas nu, zo'n twee jaar na de
komst van de zandbak, raakt
ook het gemeentebestuur door
drongen van de ernst van de
situatie. Nadat eerst een ver
zoek tot het weghalen van de
zandbak en speelplaats door de
raadsleden was afgewezen,
heeft het er nu alle schijn van
dat mogelijk op korte termijn
een eind aan het bejaardenleed
komt. Hoewel Voorlopig
willen de gemeentebestuurders
nog niet veel verder gaan dan
verplaatsing van de zandbak,
die op nog geen vijf meter
afstand van de voordeuren van
de bejaardenwoningen staat.
Verplaatsing betekent volgens
de bewoners echter slechts een
verplaatsing van de problemen.
„Die zandbak moet gewoon
weg. Als je die zandbak enkele
tientallen meters opschuift ko
men anderen met weer diezelf
de problemen te zitten", aldus
de bejaarde bewoners.
Die mening wordt gedeeld door
een aantal ouders van de in de
zandbak spelende kinderen.
Voorop stellen zij evenwel dat
hun ldnderen part noch deel
hebben aan het bejaardenpes-
ten. „Maar misschien hebben
ze er eens bijgestaan. Dat is
best mogelijk. Als ze de zand
bak echter naar hier verplaat
sen, kunnen de ouders de kin
deren ook beter in de gaten
houden en kunnen die oude
mensen van hun welverdiende
rust genieten", aldus een moe
der, die - u raadt het al - ook
liever niet met naam en toe
naam in de krant wil staan.
Gemeentesecretaris Robertz
stelt evenwel dat de zaken alle
maal nog niet zo eenvoudig
liggen. „Met het opheffen van
de speelplaats en het ergens
anders inrichten van een nieu
we is een bedrag van vele dui
zenden guldens gemoeid. Ver
plaatsen is goedkoper en dat
past beter in de financiële si
tuatie van de gemeente. Boven
dien moeten we naast de belan
gen van de bejaarden ook de
belangen van anderen in de
gemeente in de gaten houden.
Het is ook zo dat de financiële
commissie zich akkoord heeft
verklaard met het verplaatsen
van de zandbak. Mogelijk dat
er ook nog wat beplanting ron
dom de speelplaats kan wor
den aangebracht. Met deze
plannen willen we binnenkort
met de bejaarden rond de tafel
gaan zitten, om te kijken wat
zij ervan vinden. Als ze ermee
akkoord gaan kan misschien
deze zomer nog worden begon
nen".
staat nog te bezien. „De enige
oplossing is dat die zandbak
voorgoed verdwijnt En als ze
ons niet geloven moeten ze hier
zelf maar eens een paar maan
den komen wonen", aldus de
verbolgen bejaarden. „Mis
schien dat ze dan inzien dat dit
soort terreur echt niet alleen in
grote steden voorkomt."
Ed. Jansen
ISBURG Met het ongegrond verklaren van
ezwaarschriften tegen de nieuwbouw van de
i-veiling in de Kamphuizerpolder, heeft het
■lijks bestuur van de provincie het sein op groen
voor de nieuwbouwplannen van de Rijnsburgse
igvercniging, sinds kort onder aanvoering van
jieuwe voorzitter Jac. Vianen (61). Op het mo-
worden besprekingen gevoerd met de mensen
t grondwerk moeten verrichten. In mei moet Voorwaarde
^gonnen worden met het graven van een gracht
jaauvf het nieuwe veilingterrein. Aan het eind van
zoveel. In feite neemt het ledenbestand van de vereni
ging dagelijks toe. Het nieuwbouwvoorstel is in 1976
door 88% van de algemene ledenvergadering aangeno
men. De 35 bezwaarschriften tegen de nieuwbouw
waren van kwekers nabij de Kamphuizerpolder die
bang waren voor verkeersoverlast en waterschade
tijdens de bouw.
Aalsmeer veilen. Maar voor zover wij het kunnen
bezien is dit wederzijds en zijn ook de percentages
te verwaarlozen. Er loopt hier ook een man die 's
morgens in Aalsmeer rozen koopt en die 's middags
hier veilt. Het leuke is dat de man er nog een redelijk
overhoudt ook".
v.d. 3we accommodatie.
Gerei is de vraag of we straks niet weer uit ons jasje
fien", zo vertelt de nieuwe voorzitter die toch al
17 Jiar lid van het veilingbestuur is. „Er is natuurlijk
ld het risico dat de aanvoer zich explosief ontwik-
i dr Q Op het moment hebben we wel een redelijk
ievitsitht in wat er gaat gebeuren. Maar zeker weten
enst, I je het nu eenmaal nooit, de nieuwbouw zal
v d "iftwijfeld veel nieuwe leden trekken en efficiënt
>penb*en heeft ook voor de koper veel voordelen,
iks zijn er aparte aan- en afvoerzalen, hierdoor
ZouJ alles veel sneller afgehandeld worden en ontstaat
erk sieen chaos zoals nu in de huidige accommodatie
geval is. Bovendien wordt het veilinggebouw
igas-vrij, zodat ook het werken in de hallen wat
^enamer wordt".
Blenkissen gonst het in Rijnsburg van de geruchten dat
s groot aantal kwekers het lidmaatschap van de
ingvereniging op zou zeggen omdat ze vrezen dat
>ks de veilingprijs te hoog wordt. Op basis van
grotere afzetmogelijkheid zou het bovendien
rdeliger zijn om in Aalsmeer te veilen, waar ook
prijzen dikwijls beter zijn. „Ach", zo is de reactie
l de heer Vianen, „dit soort verhalen hoor je
„Van het begin af aan is de handhaving van de
veilingprijs een voorwaarde geweest voor het doorzet
ten van de nieuwbouwplannen. Als dit niet lukt
moeten we weer terug naar de ledenvergadering en
de zaak opnieuw in stemming brengen. Volgens onze
berekeningen, waarin redelijke reserves zijn inge
bouwd, blijft de veilingprijs 5 1/2 procent. Ook hopen
we de jaarlijkse uitkering uit het ledenkapitaal aan
de leden te kunnen handhaven. In de berekening is
natuurlijk ook rekening gehouden met de stijging van
kosten en lonen", aldus de heer Vianen.
Aangesloten potplantkwekers krijgen van het veiling-
bestuur ontheffing om in de Aalsmeerse veiling een
deel van hun produkten te veilen. „We doen natuur
lijk alles om de productie van die kwekers door
bemiddeling van Flora af te zetten, maar op het
moment is het niet mogelijk om de gehele productie
via Flora te veilen. In Rijnsburg is tot nog toe een
duidelijke oriëntatie op snijbloemen. Toch zit er hier
een behoorlijke groei en ook de prijzen gaan aardig
mee. Zeker sinds de tijd dat de Lissese HBG-veiling
is opgeheven, hebben we hier een flinke omzetstijging
te zien gekregen".
Zoals bekend is het de leden van een veilingvereni
ging verboden om hun produkten naar andere veilin
gen te brengen. „Er zijn natuurlijk altijd kwekers die
op naam van hun vrouw of via de buurman in
E\plo
De heer Vianen voorziet voor veiling Flora geen
explosieve groei. In de afgelopen 64 jaar is de
vereniging gestadig gegroeid, de prijsontwikkeling
heeft een gelijke groei doorgemaakt. „Het veilingbe
stuur is nooit een voorstander geweest van stormach--'
tige ontwikkelingen. Je moet de groei ook op kunnen
vangen", aldus Vianen die bijzonder in zijn sas is
met de goedkeuring die de Kroon hechtte aan de
aankoop van de gronden voor het plan „Klooster-
schuur".
„Het gaat om de aankoop van 40 tot 60 ha weiland
ten behoeve van de glastuinbouw. Naast het feit dat
een aanvoergebied in Rijnsburg een gunstige zaak is
voor Flora, biedt Kloosterschuur de mogelijkheid tot
het vestigen van nieuwe bedrijven en het opnieuw
opzetten van veelal verouderde bedrijven. Het college
van G.S. had bezwaar tegen het geven van de bestem
ming glastuinbouw aan Kloosterschuur met het oog
op de ruimtelijke ordening. Kassen zouden het land
schap ontsieren, zo vond men. Aan de andere kant
is het zo dat we steeds meer grond aan de woning
bouw verliezen", zo stelt de veilingvoorzitter die
overigens liever het voltallige bestuur van Flora op
de foto zag prijken, aldus de teamgeest typerend.
ED OLIVIER
Veilingvoorzitter Jac. Vianen.
171 U
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten.
farim, mager van heimwee naar een huiselijke atmosfeer
Karim haat katten. Dat moet ook wel,
want Karim is op en top een hond. Een
rashond nog wel. Dachten we U vorige
week te kunnen berichten dat we toen
toch wel de mooiste hond (de herder
Tarzan) uit het asiel konden aanbieden,
dan zult U die betreffende alinea nu
moeten vergeten. Want Karim slaat wer
kelijk alles. Dit laatste is ook van toepas
sing op de manier waarop Karim in het
asiel belandde.
De voormalige baas zat kennelijk erg met
de hond omhoog. Wonende in Boskoop,
belde hij eerst het asiel in Gouda met
de mededeling dat hij zijn hond niet
langer kon houden omdat zijn vrouw in
verwachting was en dat er problemen
zouden kunnen ontstaan als de baby
eenmaal ter wereld zou zijn. Het asiel
Gouda antwoordde dat verdachtmakin
gen aan het adres van de hond Karim
niet voldoende waren om deze in het asiel
op te nemen. Goede raad bleek voor
Karim's baas niet duur. Gauw het asiel
in Leiden gebeld. Bij Wil Tiele bracht hij
het zo ver dat hij eens met de hond langs
mocht komen en dan zou er beslist wor
den. En op die bewuste zevende april'
1978, 's-morgens om elf uur werd Karim,
een rasechte windhond (een Sloughi) op
genomen in het asiel. Want het was Wil
Tiele allang duidelijk dat de eigenaar hoe
dan ook van de hond af wilde. Ten
overvloede vertelde de eigenaar ook nog
dat hij niets meer in de 'hond zag. Hij
gaf hem nog wel eten en hij liet hem nog
wel uit, maar dat was dan ook alles. Een
beter plekje dan het asiel lag dan ook
voor Karim niet in het verschiet. Zo
geschiedd
Tijd om ei
?ijd om eens iets meer te weten te komen
over deze Sloughi, een soort uit het wind-
hondenras. Oorspronkelijk komen deze
honden uit warme streken. Vooral in
Egypte en Afrika werden ze veel gefokt.
Uiteraard voor de jacht. De sjeiks en
opperhoofden waren in hun voedselvoor
ziening afhankelijk van deze honden.
Vooral Gazellen, struisvogels en kleiner
wild waren een gemakkelijke prooi voor
de Sloughi. In 1889 werden de honden
voor het eerst in Nederland ingevoerd.
En met opmerkelijk succes. Ten eerste
gedijen ze bijzoner goed in het veel guur
dere klimaat en ten tweede viel het op
dat de karaktereigenschappen, over de
generaties heen, uitermate zuiver bleven.
Het zijn dus eigenlijk nog precies dezelf
de honden als twee-, driehonderd jaar
geleden. En dat pleit voor de sterkte van
het ras. Als wetenswaardigheid kan nog
worden vermeld dat de karakteristieke
bouw van de windhond aan de, dikwijls
zware jacht op de gazellen te danken is.
Het küometers lang op Volle snelheid
achter de met grote sprongen voortrazen
de gazellen aanrennen, dat houdt lenig
en het vet ver.
Terug naar Karim. Hij is te mager. En
niet alleen van nature maar ook van de
heimwee. Daarom krijgt hij ook voor
rang. Het hok is natuurlijk niets voor
Karim. Lopen, lopen en nog eens lopen.
Dat is wat hij wil. En zijn toekomstige
baas moet dat ook willen, of het er
althans voor over hebben. Verder luistert
Karim perfect. Bij het wandelen stond de
lijn niet één seconde gespannen. Nerveus
als dit soort honden vaak zijn, zo rustig
en bedaard is Karim. Geen getril op de
poten en geen gejank als hem iets niet
zint. Hij is bijzonder zachtzinnig in de
buurt van kinderen en ook met andere
honden kan hij goed overweg. Het uiter
lijk mag genoegzaam bekend worden ver
ondersteld, daarbij niet voorbijgaand aan
kleur en grootte. Zandkleurig (egaal) en
ongeveer 60 cm. hoog. Verdere aanprij
zingen zijn totaal overbodig.
Tarzan
Voorspoedig ging het met de herder Tar
zan. Hij werd, na veel belangstelling te
hebben ondergaan, (helaas ook van han
delaren die echter bij het asiel geen
enkele kans maken, ook niet voor Karim)
werd Tarzan geplaatst in Leiden bij een
dolgelukkige baas die voor Tarzan ruimte
in overvloed heeft.
Bart Spijker
