Leidse
rock and roll
formatie
op herhaling
GETAf?
Tentoonstelling in de
Leidschendamse Schakel
Kulturele weken
in Wassenaar
jv. F. HERMANS:
Had Hitier toch gelijk?
DEZE WEEK IN DE BIOSCOPEN
Café
De Kroon
Befaamd
om zijn
heerlijke
soep
EN VERDER
Modefilm van
David Hamilton
LEIDEN Ligtvoet
Enterprise Records,
een onvervalste Leidse
platenmaatschappij,
heeft een herpersing
gebracht van 15 jaar
oude opnamen van de
loeide rock en roll-for-
matie Tony Light and
the Bell Boys. Moge
lijk kunnen de wat ou
dere Leidenaars zich
deze in de jaren zestig
succesvolle groep nog
in herinnering terug
roepen.
Tony Light and the Bell Boys
waren vijf Leidse jongens die
geïnspireerd door de succes
sen van de Ventures en de
Shadows in zeer korte tijd'
een begrip werden. Menige
avond verlieten zij met een
orkestbus de stadspoorten
om elder in het land voor
volle zalen op te treden, van
Beverwijk tot Rijnsburg en
van Winschoten tot Vaals.
Ook in de eigen stad waren
de zalen -met name in het
Leidse Volkshuis - weken
van tevoren uitverkocht. De
Bell Boys hadden een eigen
club, dancing ,Het Uiltje" en
waren elke zondagavond in
de kleine burcht te vinden,
waar nieuwe ideëen voor ei
gen nummers spontaan wer
den geboren.
De plaat bevat voor de ene
helft instrumentale num
mers, voor de andere helft
vocale nummers waarbij al
leen de stem van Tony Light
hoorbaar is. Het wat kale
stemgeluid van Tony roept
nu niet bepaald herinnerin
gen op aan Elvis Presley,
maar past wonderwel goed
bij de vrij strak musicerende
Bell Boys, Hans Nagtzaam
op solo-gitaar, Luck van der
Meer op slaggitaar, Gijs
Krantz op basgitaar en Aad
Polanen op drums. Het ge
heel zit muzikaal goed in el
kaar, maar mist een klein
beetje het ruige wat de rock
and roll zo eigen is. Niette
min is de plaat, vooral met
nummers als „San Antonio
Rose" en „Springtime in the
Rockies" goed aan te horen
(de kwaliteit van de persing
is ook goed) en waarschijn
lijk een waardevol element in
elke verzameling rock and
roll-platen, vooral als de ver
zamelaar een Leidenaar is,
die bovendien wat stedelijke
trots kan laten meespelen.
F. B.
Een van de tientallen werken die deze maand in
de Schakel worden tentoongesteld.
LEIDSCHENDAM An-
nelies de Jong en Huberti-
ne Thoenes exposeren tot
eind april in „de Schakel
in winkelcentrum Leids-
enhage. Zij zullen beel
den, plastieken, aquarel
len en pentekeningen ten
toonstellen.
Annelies de Jong is in
Leidschendam geboren
maar woont nu in Rotter
dam. Zij kreeg haar oplei
ding aan de academie
voor Beeldende Kunsten
in Rotterdam en aan de
academie in Warschau.
Zij heeft al verschillende
malen geëxposeerd.
Hubertine Thoenes is een
geboren Voorburgse
maar woont nu in Am
sterdam. Zij kreeg haar
opleiding aan de Konin
klijke Academie en de
Vrije Academie, beiden in
Den Haag.
WASSENAAR De
Kulturele Kern Wasse
naar (KKW) heeft in
grote lijnen het pro
gramma gereed voor
de jaarlijkse „kulture
le weken", die van 11
mei tot en met 2 juni
in Wassenaar gehou
den worden.
Het programma vermeldt
een grote variatie aan evene
menten. De opening ge
schiedt op woensdagavond
17 mei in de Galerie Zwem
bad, waar een expositie vein
Wassenaarse kunstenaars zal
worden gehouden. De ope
ning wordt omlijst door het
Vocaal Ensemble Wassenaar
en door de muziekvereniging
Excelsior.
Het toneelgezelschap „Dia
loog" verzorgt in het Jeroen-
huis twee opvoeringen van
„De Meid", van Herman
Heijermans. Op de ene
avond zal een majoretten-
korps vooraf een demonstra
tie geven, op de tweede
avond is er gelegenheid tot
dansen met het huisorkest
van de Wassenaarse Jazzclub
„The Workshop Oldtimers".
Wat tentoonstellingen betreft
in Galerie Kerkdam komt
een tentoonstelling van Was
senaarse beeldende kunste
naars terwijl ook „Ars et
Studium" een expositie ver
zorgt. In het Deylercentrum
zal de Anglo-American Thea
tre Group optreden met „Mu
sic Hall" en in de Dorpskerk
vinden plaats een orgelcon
cert door Jan van Biezen en
een uitvoering door Wasse
naar Vocaliter. In het Dorps
centrum zal onder leiding
van dr. Jan van Biezen een
koor en orkest optreden en
het trio C vd Putten.
De Wassenaarse Jazzclub or
ganiseert in het centrum van
het doip een „street-parade-
jazzfestijn" en in het Jeroen-
huis een grote jazzavond. In
het Astra-theater zal de film
„Rembrandt" worden ver
toond. Verder staan nog op
het programma een optreden
van het huisorkest van de
Jazzclub in Deylercentrum,
een thema-avond met muziek
beeldende kunst, dia's en
voordracht over „Levensfa
sen" van de mens, een optre
den (dramatische expressie)
van Comedia Del Arte, een
mars van de drumband vari
Irene en een grote sluitings
avond in de sporthal met mu
ziek van Excelsior en het
huisorkest van de Jazzclub
en gelegenheid tot dansen op
2 juni.
Tony Light op de foto met The Everly Brothers in '65.
"De Kroon" is een geweldig café. Het ligt
in het hartje van de stad en het behoort
tot de mooiste lokalen van Leiden. In 1862
.bestond deze zaak al, zo wijzen oude kran
tenknipsels uit, die tijdens de verbouwing
in 1969 vanachter het behang tevoorschijn
zijn gekomen. In 1882 verwierf „De Kroon"
zijn eerste café-vergunning, net als alle an
dere Leidse zaken: want voordien werden
ze allemaal omschreven als koffiehuis, ter
wijl het toen heus niet bij „koffie-alleen"
bleef.
Volgend jaar vieren tante Jeannet en ome
Wim Bergers hun 25-jarig bestaan als café
houder. Tegen die tijd moeten we bij hun
nog maar eens voor een praatje aankloppen,
want ze hebben ontzettend veel te vertellen.
„Ik verstuur iedere week minstens drie ver
jaardagskaarten en krijg er evenveel voor
terug van alle mensen, die hier als vaste
gast bekend staan. Het is hier soms net een
grote familie", zegt Willem Bergers, de sym
pathieke eigenaar van „De Kroon".
Het is de mensenkennis van ome Wim en
de charme van tante Jeannet, zijn vrouw,
die dit café tot éen van de bekendste en
gezelligste gelegenheden van Leiden heeft
gemaakt Beiden hebben ze nog de tijd
meegemaakt, dat "De Kroon" een echte
schipperskroeg was waar een geurige kop
koffie of een pittige borrel werd gedronken
door binnenschippers, die aan de marktka-
de van de Nieuwe Rijn hun schepen vastleg
den. In die tijd werd het Waaggebouw nog
gebruikt door de boter-, kaas- en graanhan
del.
"Koffiehuis"
Die tijden zijn voorgoed voorbij. In De
Kroon zijn het nu vooral op de woensdag
en zaterdag de marktkooplieden en de win
kelende Leidenaar, die er de sfeer bepalen.
Eigenlijk is De Kroon door zijn gemêleerd
publiek toch nog een beetje een ouderwets
„koffiehuis" gebleven. Wim Bergers legt dat
als volgt uit: „Je vindt in mijn café mensen
van allerlei pluimage. Middenstanders,
marktlui, verliefde stelletjes, winkelende
huisvrouwen tot aan artsen toe. Het is dus
geen echte kroeg, zoals je je voorstelt van
zaken waar hoofdzakelijk sterke drank
wordt gedronken en waar voornamelijk
mannen komen.
Per dag varieert mijn klantenkring ook wel
„De Kroon"
Nieuwe Rijn 5, Leiden
Open: alle dagen van de week, behalve op
zondag, vanaf 9.00 uur. De Kroon sluit zijn
deur 's avonds rond 18.00 uur. Met koop
avond is dit café wel geopend.
Snacks en lunch: vier soorten soepen,
broodjes met gevarieerd beleg en een brood
een beetje. Maandag bijvoorbeeld zijn het
de echte stamgasten, die hier komen, 's
Avonds wordt hier dan door mijn vrienden,
want zo mag ik ze toch wel noemen, steevast
biljart gespeeld. Het is een vaste club, die
al jarenlang bestaat. Op de derde woensdag
van de maand komt de loterijclub bijeen.
Dat is net als met het biljarten een traditie,
die al in 1932 is begonnen. We spelen met
elke staatsloterij mee en versieren de avond
dan door een klaverjasje te leggen".
Moeders soep
Mevrouw Bergers, tante Jeannet voor de
jongeren en Jeannet voor de oude kern,
vormt een hoofdstuk apart in café De
Kroon. „Dit bedrijf zou ik zonder mijn
vrouw niet kunnen runnen. Ze brengt sfeer
in de zaak, zorgt voor een bloemetje op tafel
en denkt aan al die dingen waar een man
niet aandenkt."
Over de verschillende verse en eigenbereide
soorten soep („moeders soep" voor de gas
ten) die tante Jeannet maakt zou een mens
lyrisch kunnen worden. Niet voor niets zijn
er emigranten uit Amerika, die op familie
bezoek m Leiden, linea recta naar De Kroon
toe gaan om van deze delicatesse te genie
ten. Iedere Leidenaar weet dat de soep van
De Kroon, van tante Jeannet, befaamd is.
Van dit schitterende café met zijn aardige
eigenaars is nog veel te vertellen. Misschien
doe ik dat nog eens, maar het is leuker om
er voordien zelf eens geweest te zijn
Hem Boele als de joodse onderduiker Cohen in Wim Verstappens „Pastorale"
door Peter \T;eó«9
lc" Wim Verstappens „Pastorale 1
-^^1943" naar de roman van Si-
^^inon Vestdijk is gisteren in
[première gegaan en de eerste
controversiële reacties zijn er
(al. Filmredacteur Otto Milo
in deze krant
„Wim Verstap-
meest volwassen film tot
toe", maar vond de film
karikaturaal beeld van
Nederlands verzet geven,
heeft hij in het
net uitgekomen num-
van het filmblad Skoop
min of meer een mede
voor bij gekregen,
is de Nederlandse schrij-
Villem Frederik Hermans
vanuit zijn woonplaats
(Parijs (zouden ze de film daar
hem gedraaid hebben?)
LIDO I, Eurocinema I en
II (Alphen): Pastorale '43.
Zie ook L.C. donderdag
20 april.
bericht: „Om de film Pastora
le 1943 te beoordelen, is het
waarschijnlijk een groot voor
deel de bezetting niet te heb
ben beleefd en het boek niet
te kennen". Wat ironisch klin
kend commentaar van een
man die zelf ook een roman
in de bezettingstijd liet spe
len: „De donkere kamer van
Damocles", eveneens ver
filmd (door Fons Radema
kers) als „Als twee druppels
water". Hermans komt in
Skoop uiteraard met een van
zijn beruchte venijnigheden:
Hij stelt dat de „tragische
held" van het verhaal, de
Duitse leraar Schults (Frede
rik de Groot) die tegen de
nazi's standpunt inneemt niet
uit de verf komt en er „alleen
maar bij staat voor Piet
Snot". Hermans: „Het effect
is falikant en het lijkt haast
of de film wil zeggen: de SS
had toch wel een beetje ge
lijk. Pastorale, in wezen niets
dan een orgie van typisch Ne
derlands nationaal masochis
me, zou door links-geenga-
geerde denkers gemakkelijk
kunnen worden bestempeld
tot een pleidooi achteraf voor
het nationaal-socialisme".
Tante Jeannet en ome Wim
De duivel kent geen genade (12) Een film uit de
waarin duo Terence Hill en Bud Spencer de
(nodige komische avonturen beleven (reprise).
[CAMERA Close encounters of the third kind (a.l.). Een
aan de verbeelding overlatende film over ontmoetingen
aardbewoners en ruimtemannetjes. De film haalt bij
na niet het niveau dat regisseur Steven Spielberg in zijn
productie „Jaws" wist te bereiken (vijfde week).
II
stuntman. Bij een van zijn gevaarlijke capriolen, die hij zonder
stand-in op het witte doek uitvoert, een gevecht met een tijger,
verloor de Franse acteur bijna een oor (vijfde week).
STUDIO Annie Hall (16) Doe 't zeiver Woody Allen in een
autobiografische komedie (zesde week).
TRIANON Het vergeten continent (12) Een weinig boeiend
relaas over een groepje mensen dat belandt op een door de
meest vreemdsoortige wezens bewoond werelddeel (reprise).
Alphen aan den Rijn
EUROCINEMA III The Car (16) Een spannende film over
een auto zonder bestuurder die alles verwoest dat op zijn weg
komt (eerste week).
EUROCINEMA IV My name is nobody (12) Spaghetti-wes
tern met Terence Hill als spil waarom de avonturen draaien.
LIDO III Bilitis (16) met'
Patti d'Arbanville en Mo-
na Kristensen.
[David Hamilton's „Bilitis"
Ss weer zo'n in wonderscho
ne beelden verpakt erotisch
getint werkje, dat zich
geholpen door Francis Lai's
(niet bijster vindingrijke mu-
iiiek in een gezapig tempo
r de al lang voorspelbare
Ontknoping sleept.
Wie vertrouwt is met de bele
venissen van „Emmanuelle"
lzal het zelfs kinderwerk vin
den, want Bilitis is een kost-
j schoolmeisje dat een platoni
sche liefde opvat voor een
zekere Lucas. Als zij de zo
mervakantie doorbrengt bij
een oud-leerlinge van de
school, een zekere Melissa,
en ontdekt dat deze door
haar man maar onheus
wordt behandeld besluit zij
haar oudere vriendin met
een andere partner gelukkig
te maken... al zou het haar
eigen Lucas moeten zijn. Het
is niet aardig om slagzinnen
als „Erotiek van een betove-'
rende schoonheid" in een
filmbespreking aan te halen,
maar in dit geval is geen
woord te veel gezegd, al kan
schoonheid ook zoals hier
vrij steriel op je overko
men.
Emotioneel onbewogen zit je
naar fraai uitgelichte film
beelden te kijken, terwijl het
gegeven toch heel wat meer
mogelijkheden bood.
„Bilitis" is dan ook een mo
defilm, die misschien in het
huidige filmklimaat zijn pu
bliek weet te trekken, maar
over een paar jaar duidelijk
en onbarmhartig door de
mand zal vallen als een mooi
aangekleed geheel, dat niets
te zeggen heeft.
MILO
Bergers voor De Kroon
David Hamilton
