Maatschappelijke carrière
en Argentinië
HOOFDZAKEN VOOR
KOPSPECIALIST
RALF EDSTRÖM:
HANS
KRANKL:
„Scoren in
Argentinië
is mijn
start
voor een
onbezorgde
oude dag"
„Het publiek blijft ook weg door de gebre
WENEN Al maanden staat hij onbe
twist als nummer een genoteerd in het
Europese topscorersklassement: Hans
Krankl, 24 jaar, spits van Rapid Wien en
het Oostenrijkse elftal, en na het we
reldkampioenschap voetbal in Argenti
nië ongetwijfeld niet langer een, on
danks zijn jaarlijkse doelpuntenlawine,
betrekkelijk naamloze in de internati
onale voetbalwereld.
In Argentinië moet het voor wat Krankl
betreft allemaal gebeuren. Na dat toer
nooi moeten de poorten zich openen die
de ambitieuze Wiener, eerder onbehol
pen dan zwierig, in staat moeten stellen
een zwaar gehonoreerd contract in de
wacht te slepen.
Nog is de naam Hans Krankl slechts in
beperkte kring bekend. In Oostenrijk
natuurlijk, in buurland West-Duitsland
en ook een beetje in Nederland. Be
dge accommodaties bij veel clubs", aldus l
kendheid die hij te danken heeft aan
AZ'67, dat vorig seizoen tevergeefs pro
beerde de koele scherpschutter over te
halen Wenen te ruilen voor Alkmaar.
Dus nog geen indrukwekkende bekend
heid, maar Hans Krankl heeft in Argen
tinië één doel: zoveel mogelijk scoren.
En dan trekt Hans Krankl de wijde we
reld in.
Krankl: „Vorig jaar was er al belang
stelling voor me. In overleg met de Oos
tenrijkse voetbalbond ben ik toch in We
nen gebleven, wel echter met de weten
schap, dat ik na Argentinië weg mag.
Officieel mag dat nog niet omdat ik vol
gens de reglementen nog te jong ben,
maar ik heb die toestemming bedongen.
Daarom denk ik dat ik het volgend sei
zoen niet meer in Oostenrijk speel. Veel
zal van mezelf afhangen. Ik moet uit
blinken in Argentinië. Daar ligt voor
mij de springplank naar een gezonde fi-
ins Krankl (rechts) op hetp scoren in het
nanciële toekomst".
Kwaliteit
„Vergis je niet in Oostenrijk. Natuurlijk
hoor je mij niet zeggen dat wii wel even
wereldkampioen zullen worden, maar
een land dat Oost-Duitsland uitschakelt
kan nooit zo heel erg slecht zijn. Inder
daad was het in Europa min or meer een
verrassing dat wij ons plaatsten voor
Argentinië, maar voor onszelf was het
helemaal niet zo'n surprise, want wij
zijn wel een paar klassen sterker dan
landen als Tunesië en Iran. Die horen
eigenlijk niet op zo'n wereldtoernooi
thuis. Wij wel. Wij hebben er voldoende
kwaliteit voor".
Het lijkt allemaal een beetje op groot
spraak van Hans Krankl, maar ae feiten
geven hem niet helemaal ongelijk.
Want inderdaad lijkt het er sterk op dat
tadion' van Salzburg.
het Oostenrijkse voetbal danig in de lift
zit. De Europa Cupsuccessen van Au
stria Wien en Wacker Innsbruck dienen
daarvoor als illustratie. Krankl: „Ver
geet ook niet dat wij in 1977 met het nati
onale team ongeslagen zijn gebleven.
Dat kan nooit toeval geweest zijn. We
hebben mogelijkheden. Nogmaals, niet
om in de top mee te draaien maar daar
toch wel dicht in de buurt."
Het sterkste punt van de Oostenrijkse
ploeg is de balans in het elftal. Echte top
pers zijn er nauwelijks, maar er zijn
evenmin zwakke plekken. Krankl ter
verduidelijking: „Wij vormen een
hechte eenheid. Dat komt vooral omdat
wij al enige tijd meestal in dezelfde for
matie spelen. We zijn naar elkaar toege
groeid. Absolute uitblinkers hebben wij
misschien niet, maar in elke linie is er
voldoende evenwicht, zo ook tussen de
linies. En de ruggesteun voor ons is dat
we in Koncilia, van Wacker, een uitste
kende doelman hebben. Vooral hij heeft
ons er in de belangrijke wedstrijden te
gen Oost-Duitsland doorheen gesleept".
Vuur en vlam
Het wereldtoernooi leeft erg in Oos
tenrijk. Krankl: „De belangstelling is
inderdaad enorm. Het nationale elftal
spreekt het volk aan. Altijd al werden de
interlands goed bezocht, maar nu is het
helemaal steeds mudvol".
„Twintig jaar heeft Oostenrijk op een
wereldtoernooi moeten wachten. Nu
we er eindelijk weer bij zijn, staat ieder
een in vuur en vlam. Jammer alleen dat
de animo voor de normale competitie zo
ver achterblijft. Weliswaar gaat het de
laatste tijd iets beter, maar de interesse
is toch lang niet zo groot als voor inter
landvoetbal, wat misschien mede komt
door de vaak gebrekkige accommodatie
bij de Oostenrijkse clubs."
Voor Krankl, dertigvoudig internati
onal, ligt na Argentinië wellicht het geld
voor het oprapen. „Omdat het publiek
wegblijft, valt er in Oostenrijk niet zo
veel te verdienen. Wanneer je, omgere
kend in Nederlands geld, honderddui
zend gulden pakt, zit je hier aan je top.
In het buitenland is dat anders. Vorig
jaar al kon ik bij AZ ongeveer het dub
bele gaan verdienen. In Nederland en
Spanje wordt het meest betaald voor
een spits".
Sterk
Krankls voorkeur gaat sterk uit naar
Nederland. „Daar wordt tenminste
goed gevoetbald. PSV, Ajax, A.Z. zijn
topclubs. Daar zou ik best bij willen
voetballen. Vooral tactisch zijn jullie
erg sterk. En conditioneel."
Na die hommage aan het Nederlandse
voetbal zal het geen verrassing ziin dat
Hans Krankl, vorig seizoen goed voor
tweëendertig doelpunten, een aantal
dat hij nu al geëvenaard heeft, Oranje
uitstekende kansen toedicht in Argenti
nië. „Nederlandis een van mijn favorie
ten", meent Krankl. „Zonder Cruijff
zijn jullie weliswaar niet meer super,
maar er blijft genoeg over om een be
slissende rol te kunnen spelen. Maar
eerlijk gezegd houd ik me daar verder
niet zo mee bezig. Ik heb het druk ge
noeg met mijn eigen plannen. Doelpun
ten en nog eens doelpunten moet ik ma
ken. Ornaat Argentinië voor mij de start
is van een onbezorgde ouwe dag.
ROB HARTOG
V
Vooral spitsen
staan straks, in
Argentinië, nog
meer in de bë-
tangsteiiing dan
normaal. Spitsen
van niveau zijn
schaars. Zij zijn
per definitie de
spelers die de
doelpunten moe
ten maken, al
thans, daarvoor
zijn ze „aangeno
men" at zijn tref
fers van andere
zijde natuurlijk
even welkom.
Zweden bezit een
spits van formaat,
Ralf Edström, die
evenwel geruime
tijd was uitge
schakeld. Oosten
rijk heeft Hans
Krankl op wie -
evenals op Ed
ström - de Euro
pese topclubs
jacht maken. Bei
den komen op
deze pagina aan
het woord. Beiden
ook willen na Ar
gentinië elders
dan in hun eigen -
land gaan spelen,
liefst in Neder
land.
„Ik heb.verantwoordelijkheid voor mijn gezin dus moet ik me rjiaatschappelijk veilig
stellen"! Daarom ging ik terug naar Zweden.
GOTEBORG Ze lopen de deur bij
hem plat. De managers van Europese
topclubs, de makelaars en al die andere
figuren, die in het voetbalwereldje hun
financiële interesses hebben. Ralf Ed
ström, de Zweed die eind vorig seizoen
PSV de rug toekeerde en nu voor IFK
Göteborg uitkomt, zou elke week een
lucratief contract met zijn handteke
ning kunnen sieren. Vooral de Duitse
Bundesligaclubs azen op de lange
Zweed, die vier jaar lang in Eindhoven
bewees tot de betere spitsen van Europa
te behoren. De 25-jarige Edström laat ze
echter wachten. Pas in juni volgend jaar
loopt zijn contract bij Göteborg af en
kan hij voor een betrekkelijk laag be
drag, dat in zijn contract werd vastge
legd, opnieuw afreizen naar het Euro
pese vasteland.
De Westduitsers kunnen nu al hun ver
woede pogingen (Hertha BSC en Bay-
had ik geld genoeg om tot mijn veertig
ste te Kunnen leven. Niet uitbundig,
maar we hadden het kunnen uitzingen.
Maar sinds de komst van mijn zoon neb
ik meer verantwoordelijkheid in dit le
ven, moet ik verder denken. Vandaar
dat ik voor terugkeer naar Zweden koos.
Bij dit bedrijf krijg ik een gedegen oplei
ding. Vóór mijn periode bij PSV had ik
nog nooit serieus gewerkt. Maar als ik
uitgevoetbald ben, moet ik toch ook ver
der. Ik verdien hier wel minder dan in
Nederland, maar met deze baan inves
teer ik in miin toekomst. En dat is voor
mij netzo belangrijk als een dikke bank
rekening, want geld maakt mij nog
steeds niet gelukkig. Als mens moet je
kunnen functioneren in deze maat
schappij. Daar komt het op aan".
Moorddadig
Real Madrid had vele miljoenen over
om Edström in te lijven, maar hij wei
gerde omdat hij de competitie in Spanje
„moorddadig" vindt. „Kijk maar naar
Cruyff. Die hebben ze daar helemaal
kapot geschopt".
Met Anderlecht kwam hij het verst. De
onderhandelingen met de Brusselse
club bleven steken op honderdduizend
gulden. Dat was het verschil tussen
vraag en aanbod, dat niet te overbrug
gen bleek. Edström hield vast aan zijn
Jiriis, die rond de miljoen lag. Ander-
echt vond dat te veel. Een sponsor
stelde toen IFK Göteborg in staat Ed
ström te contracteren en binnen drie
maanden groeide hij in de tweede stad
van Zweden uit tot een echte vedette.
Niet dat hij er zich op voor laat staan,
want Ralf Edström blijft een bescheiden
voetballer, die moeite heeft met zijn be
kendheid, vooral ook omdat hij het be
trekkelijke van zijn sportroem inziet.
Immers, sinds 7 september van het vo
rig jaar ligt hij door een zware blessure
„uit de race". Tijdens de kwalifikatie-
interland van Zweden tegen buurland
Noorwegen, die overigens door Zweden
met 2-1 werd verloren, kwam een „aan
slag" van een Noorse verdediger Ed
ström op een afgeknapte knieband te
staan. Acht weken gips en een langdu
rige revalidatie waren het gevolg.
Toen het begin van de competitie in
Zweden naderde (begin april) kon hij
eindelijk de training hervatten. Fana
tiek, want hij weet, wat er voor hem de
komende maanden op het spel staat: het
wereldkampioenschap voetbal, in Ar
gentinië.
Wat meewarig heeft hij de ontwikkelin
gen rond het Nederlands elftal bekeken.
De voetbalzaken in wat hij zijn tweede
vaderland noemt,volgt hij nauwgezet.
Edström: „Ik heb vier jaren in Neder
land gevoetbald, maar ik begrijp de
mentaliteit van de Nederlandse voet
baller nog steeds niet. In Nederland
wordt eerst over geld gepraat en dan pas
over prestaties. In Zweden geldt uitver
kiezing voor het nationale elftal nog
steeds als een eer. Natuurlijk krijgen
wij ook geld, maar zelfs al zouden wij er
niets mee verdienen, dan zouden wij
spelen". Ralf Edström heeft zich ook
verbaasd over het feit dat Van Beveren,
Van der Kuijlen, Geels en Treytel zich
hebben teruggetrokken. „Natuurlijk, ik
weet ook dat de mentale druk voor een
profvoetballer erg zwaar is. Bij een top
club strijd je in Nederland altijd op drie
fronten. Daar ga je soms kapot aan,
maar het argument dat de heren niet
zes weken zonder hun vrouw kunnen,
als ze naar Argentinië gaan, daar kan ik
niet bij. Al moest ik op mijn knieën, dan
nog ging ik naar Argentinië. Zeker voor
mij is het erg belangrijk. Juist in Argen
tinië zal ik me laten zien om dan een
iaar later weer in Nederland of België te
kunnen spelen", aldus Ralf Edström.
Verantwoord
Hij wil er verder niet op ingaan, wel op
zijn houding ten opzicnte van de reis
van het Zweedse nationale elftal naar
Kopbal en doel
punt. „Na Argenti
nië wil ik nog wat
jaren elders voet
ballen, liefst in Ne
derland, of België."
ern München) staken om Edström in te
lijven, want zijn voorkeur gaat uit naar
Nederland of België. In het Kantoor van
ICA 6een inkooporganisatie voor de de
tailhandel), waar hij van 's ochtend acht
tot twaalf uur werkt, stelt hij zeer be
slist: „In West-Duitsland zou ik nooit
willen voetballen. Daar moet je negen
tig minuten achter je man aanlopen, en
als je zelf de bal hebt, word je vermoord.
Zo hard is het voetbal daar. Het is wel
leuk om die aanbiedingen te kriigen,
maar ik zal er nooit op ingaan. Als ik nog
een keer in het buitenland ga spelen,
moet het Nederland of België worden".
Ralf Edström "wil daar echter voorlopig
niet aan denken. Twee zaken houden
hem op dit moment meer bezig: zijn
maatschappelijke carrière en het we
reldkampioenschap voetbal waarvoor
het Zweedse elftal in de zware groep
met Brazilië, Spanje en Oostenrijk uit
komt. Zijn maatschappelijke carrière in
Zweden wil hii veilig stellen via zijn
Êart-timewerk Dij ICA.
dström: „Na mijn vier jaar bij PSV
het omstreden Argentinië. Logisch
want hij bracht in Zweden de discussie
op gang of het verantwoord is erheen te
gaan.
Edström: „Ik heb mijn twijfels, Niet om
politieke redenen, want daar weet ik te
weinig van om een goed oordeel te kun
nen geven, maar ik ben bang om te gaan.
In Zweden heeft een lid van de Mont-
oneros (de guerrilla-beweging in Ar
gentinië, red.) voor de televisie ver
klaard, dat we gerust konden gaan, dat
er niets zou gebeuren, Volgens mij is dat
ook zo, want tegen de tijd, aat de wereld
kampioenschappen beginnen, hebben
de generaals wie ook maar even protes
teert achter de tralies gezet. Maar ik ben
nog niet helemaal overtuigd. In Zweden
speelt de zaak van Dagmar Hagelin, een
achttien jarige Zweedse, die in Argenti
nië van de aardbodem is verdwenen. Er
wordt door allerlei organisaties al een
jaar naar haar gezocht, zonder resul
taat. Ze kan dood zijn, maar ook ergens
in een stinkende gevangenis zitten".
„Zulke zaken vind ik om bang van te
worden. Die zetten mij aan het denken.
Maar aan de andere kant is het zo, als je
niet gaat doe je het fout, als je wel gaat,
doe je ook niet goed. Maar het blijft een
feit, dat de voetballers de kastanjes uit j
het vuur moeten halen. Zweden betrekt
fruit en vlees uit Argentinië. Daar
wordt helemaal niets van gezegd. Maar
zodra er gevoetbald moet worden in dat
land, ontstaan er problemen".
In de Zweedse selectie was de discussie
op een bepaald moment erg fel. Een deel
van de Zweedse voetbaltoppers lag
dwars, maar het argument dat dan ook
niet deelgenomen had mogen worden
aan de kwalifikatieronden, gaf de door
slag.
Edström: „Wij gaan! Dat is besloten en
verder praten we er niet meer over".
Ralf Edström heeft zijn bedenkingen
gehad, maar hij beseft ook dat het we
reldtoernooi erg belangrijk voor hem
zal worden. Op het wereldpodium zal
hij zijn prijs kunnen bepalen. In juni
1979 wil hij zaken doen. Met Neder
landse of Belgische clubs.
ROB VAN DEURSEN
