Connors draait rollen om
Poschman
taktische
winnaar
Dallas nog vraagteken
AHOY
IN CIJFERS
SPORTTRIBUIME
wmm
VIJFLANDENZWEM
WEDSTRIJD
KWALITEITSARME
AANGELEGENHEID
LEIDSE COURANT
ENKELSPEL, halve finales: Ramirez
(Mex)-Nastase (Roe) 7-5, 6-3; Connors
(Vst)-Gerulaltis (Vst) 4-6, 6-4, 6-4. Fina
le: Connors-Ramirez 7-5, 7-5.
DUBBELSPEL, halve finales: Smith/lut-
z(Vst)-Moore/Zugarelli (Zaf/lta) 7-6 (9-
7), 6-3; Ramirez/McNair (Mex/Vst)-Fillo-
l/Nastase (Chi/Roe) 6-4, 6-4. Finale:
Ramirez/McNair-Smith/Lutz 6-2, 6-3.
ROTTERDAM Jimmy Connor* blijkt nlot alleen
een ultzonderll|k goed tennisser, ook op andere
terreinen ataat hij zijn manneke. Dat bewees de
Amerikaan na afloop van de flnalepartij tegen Paul
Ramirez tijdens de gebruikelijke babbel met de
mediavertegenwoordigers. Gelouterd door talloze
persconferenties overal ter wereld na weer 6én
van zijn successen nam Connors na enige vragen
te hebben beantwoord zelf het heft in handen. Als
een volleerd entertainer, In zijn eentje achter een
royale tafel gezeten, bespeelde hij de aanwezigen
door de rollen eens geheel om te draalen. „Mag
ik nu eens Iets weten", leidde Connors zijn unieke
manoeuvre In. „Hoe lang duurt het om Nederlands
te leren?", vroeg hij.
Maar het hoogtepunt van dit opzienbarende optre
den van Connors ontstond wel toen hij informeerde
naar het aantal talentvolle, jongere Nederlandse
spelers. „Die hebben we in Louk Sanders", ant
woordde één der aanwezigen. „Hoe oud is die
Sanders?", repliceerde Conners. „27" klonk het,
waarna de Amerikaan bijkans in een lachtstuip viel.
Niet zo onbegrijpelijk wanneer men weet dat Con
nors zelf op 22-jarige leeftijd al Wimbledon en
Forest Hill op zijn naam had geschreven.
Stemming
Dit vooral typeerde de stemming waarin Jimmy
Connors verkeerde na zl|n succesvolle kennisma
king met Nederland. Het weekje dat hij had be
doeld als optimale tralnlngsmogell|kheld was niet
alleen financieel uiterst lucratief (de winst leverde
Connors het aardige sommetje van ongeveer
65.000 gulden op), maar betekende tevena een
sportlef niet gering hoogstand|e.
Want om in drie dagen achtereenvolgens met Stock
ton. Gerulaitis en Ramirez af te rekenen is slechts
zeer weinigen voorbehouden. Jimmy Connors klaar
de echter deze drievoudige aanval op zijn kroon.
En dat stemde hem tot grote tevredenheid. Want
het is zo simpel aJs hij na afloop verklaard. „Ik
ben alleen tevreden als ik heb gewonnen, want daar
ben ik aan gewend geraakt." Connors stak zijn
gevoelens niet onder stoelen of banken. „Ik schreef
tamelijk laat voor dit toernooi in", verklaarde hij.
„Ik kende Rotterdam helemaal niet, dus ik wist niet
wat ik er van moest verwachten. Maar ik heb me
hier bijzonder prettig gevoeld. Ik vond het geweldig
hier elke avond voor een uitverkocht huis te spelen.
Ik denk dan ook dat ik hier volgend jaar wel terug
zal komen".
Sponsor
Ramirez, als vierde geplaatst, werd de verrassing
van het toernooi door de finale te bereiken.
ËSHHHHHHBHBHflHHHHHBHHEESi
Dat zal evenwel voor een niet gering deel afhan
gen van de houding van de sponsor. Op kort
termijn gaat deze geldschieter rond de tafel zitten
met de directie van Ahoy om een zesde editie
te bespreken. De woordvoerder van de bank
wenste gisteren geen uitsluitsel te geven.
„Er wordt wel eens gezegd dat het verstandig is
op een hoogtepunt te stoppen", aldus de heer Van
Dissel, die daarmee in het midden liet of de sponsor
er ook volgend jaar weer bij zal zijn. Een feit is
wel dat Rotterdam, met ditmaal bijna 50.000 bezoe
kers. één van de best bezochte toernooien in
Europa heeft. Geeft de havenstad deze positie op
de wereldkalender prijs, het toernooi maakt dit jaar
voor het eerst deel uit van het totale Grand Prixcir-
cus, dan is er zo gauw niet weer een kans. „Er
zijn verscheidene kandidaten in Europa die de
plaats van Rotterdam graag zouden willen overne
men", verklaarde Europees directeur John McDo
nald van WCT gistermiddag. Maar zoals in de
afgelopen jaren steeds op de slotdag onbekend was
of het toernooi met dezelfde sponsor een vervolg
zou krijgen en de zaak steeds weer rond kwam zal
het ditmaal ook wel weer gaan. En dan zal, als
je Jimmy Conners mag geloven, de spectaculaire
Amerikaan er opnieuw bij zijn.
Trekkracht
Want als er één ding nog eens is onderstreept
de afgelopen dagen In Ahoy Is het wel de trek
kracht van 's werelds nummer één. En niet ten
onrechte, want wat Jimmy Connors in zijn laatste
drie partijen, tegen toch bepaald niet onaanzienlij
ke tegenstanders als Stockton, Gerulaitis en Rami
rez liet zien grensde af en toe aan het ongelooflij
ke en redde In feite het toernooi.
Want nadat Björn Borg had afgehaakt zou het
evenement wel eens als een kaartenhuis in elkaar
kunnen zijn gevallen als niet Jimmy Connors
hoogstpersoonlijk aanwezig was geweest. Het pro
gramma van de laatste drie dagen kreeg daar een
extra dimensie door, die hard nodig was door de
toemooistructuur. Die bepaalde namelijk dat er
vrijdag, zaterdag en zondag slechts twee partijen
per sessie moesten worden gespeeld. En dat is wat
sober wanneer er entreeprijzen van 20 tot 27,50
gulden dienen te worden betaald. Maar Jimmy'
Connors zorgde er, zoals gezegd, persoonlijk voor
dat aan dit euvel wat minder werd getild. In de
twee ontmoetingen van het slotweekeinde waarin
de Amerikaan tot de bodem moest gaan, leverde
hij met overtuigend bewijs van zijn klassering op
de wereldranglijst.
Boeiend
Want zowel Vttas Gerulaitis als Raul Ramirez
hebben Connors het vuur na aan de schenen
gelegd. In een van de eerste tot de laatste minuut
boelende ontmoeting rekende de bemiddelde Ame
rikaan af met Gerulaitis die zijn landgenoot tot
diens tweede allesvergende driesetter van het
toernooi bracht.
Raul Ramirez, die zaterdagmiddag in een kwalitatief
wat minder treffen had afgerekend met llie Nastase,
had het relatief wat eenvoudiger. De Mexicaan, die
evenals Connors voor het eerst Nederland aandeed,
had tot de eindstrijd niet eenmaal over de volledige
partijlengte dienen te strijden, hetgeen hem toch
wel een lichtelijk conditioneel voordeel verschafte.
Daar bleek overigens weinig van in het begin van
de partij tegen Connors, die in recordtijd uitliep
naar 4—0 in de eerste set. Maar terwijl iedereen
zich al instelde op een gladjes verlopen finale
richtte Ramirez zich op. Zijn effectvolle slagenreper
toire begon rendement op te leveren, doordat Con
nors en zijn haast de triomf zo snel mogelijk binnen
te halen fouten ging maken. Ramirez kwam zelfs
zo sterk terug dat hij met 5—4 voorkwam en een
setpoint in de wacht sleepte. Maar de Mexicaan
ontbeerde de koelbloedigheid en deponeerde de bal
in het net. Een knappe smash van Connors vergrui-
zelde Ramirez' ilusies: 55. Connors zou Connors
niet zijn als hij van de ontmoediging van Ramirez
geen gebruik zou hebben gemaakt. Setwinst met
7—5 was het resultaat.
In de tweede set herhaalde de geschiedenis zich.
Opnieuw liep Connors naar 40 uit en weer klauter
de Ramirez in de baan. Maar verder dan 43 liet
de Amerikaan het ditmaal niet komen, ofschoon het
nog wel 5—5 werd Bijzonder veel moeite had
Connor gehad om van 1—0 op eigen opslag naar
2—0 te komen; de game. waarbij Connors niet
minder dan negen breekpunten tegen kreeg, duurde
het maar liefst achttien minuten. Hij hield zijn
service ook op 6—5 intact. Nadat de bloemenmeis
jes bij 5—4 weer achter de coulissen moesten
verdwijnen, omdat Ramirez in een adembenemende
rally overeind was gebleven, konden ze even later
toch tevoorschijn komen. Aan een zo vlak begon
nen, maar gaandeweg tot absolute topper uit
groeiende finale was een voor Conners goed einde
gekomen Maar daar had eigenlijk niemand aan
getwijfeld. Connors zeker niet.
FRANK WERKMAN
■1
(Van onze verslaggever)
ROTTERDAM Jimmy Con
nors zei gisteren nog niet te
weten of hij zal deelnemen aan
de eindronde met de beste acht
spelers van het WCT-circuit,
waar zijn titel op het spel staat.
„Ik heb een zwaar program
ma", verklaarde de winnaar in
Ahoy. „Misschien ben ik zo
rond begin mei wel zo ver
moeid dat ik in Dallas niet za!
uitkomen". Connors neemt na
Rotterdam de vijfde plaats in.
Het klassement na zes toernooien,
met Monte Carlo en Houston nog
te gaan. ziet er als volgt uit 1
Gerulaitis 430 punten, 2. Borg 420,
3. Dibbs 370, 4 Mayer 350. 5. Con
nors 330. 6. Ramirez 260, 7. Tanner
240, 8. Stockton 230, 9. Gottfried
220, 10. Nastase 210.
In het dubbelspel heeft Tom
Okker ondanks diens matige
prestatie in Rotterdam nog een
kans met Wojtek Fibak de eind- I
ronde in Kansas City te berei- I
ken. Okker en Fibak staan zes
de geklasseerd. Na Rotterdam
is de ranglijst:
1 Gerulaitis/Mayer 510 punten. 2.
Hewitt/McMillan 440. 3 Stewart/Mc-
Nair 340. 4 Cox/Drysdale 300. 5
Leonard/Machette 240, 6. Fibak/Ok-
ker 220, 7. Cahill/Moor 190, 8 Ale-
xander/Rosewall 180. 9. Fleming/S-
canlon 150, Fishbach/Nastase 150
:ldCbo
0 mett
Wolf Dieter Poschman heeft de drie me
dekoplopers van zich afgeschud en gaat
de vierde City-Pier-City-loop winnen.
Dit indrukwekkende beeld bood de Parkstraat/Alexanderstraat kort na de start. De
wedstrijdlopers voeren het veld aan, dat met de achteroplopende recreanten bijna
1100 mensen telt.
DEN HAAG - De klacht van de
Engelsen was begri|peli|k, maar niet
terecht. Vooral Trevor Wright en Co
lin Taylor reageerden hun teleurstel
ling af op de Westduttser Wolf Dieter
Poschman, die vlak voor hun ogen
de vierde editie van de Clty-Pier-Ci-
ty-loop had gewonnen. "Alle hoeken
sneed hij af", hijgde Taylor onder
een slok melk. "Steeds weer namen
we een kleine voorsprong en als er
dan weer Iets te snijden viel, zat
Poschman er meteen weer bij"
Poschman liep dus een taktische ra
ce. De organisatie had ruimte overge
laten in het parkoers om bepaalde
gedeelten korter te lopen dan eigen
lijk de bedoeling was. Op een straten-
traject van 21 kilometer kan dat ook
bijna niet anders. Ervaren wedstrijd-
lopers zullen zich die mogelijkheid
ook niet licht laten ontnemen. De
Engelsen liepen dan misschien een
wat nettere wedstrijd, Poschman
deed het kiener en liep geen stap
teveel.
Het was bovendien een bekend gege
ven, dat Poschman vooral op de
laatste kilometers snelheid over heeft.
"Ik prefereer eigenlijk de 3000 en
5000 meter", legde hij zelf uit. "Dat
vind ik fijne afstanden, maar ook het
langere werk bevalt me. Ik weet ei
genlijk nog steeds niet zo goed welke
afstand ik zou moeten kiezen. Maar
juist door het vele lopen van de
middenafstanden heb ik voor lange
afstanden veel snelheid"
Hoeveel, zou hij in de finale bewijzen.
Met de Engelsen Wright erv Taylor en
de Noor Fjarestad had hij zich vijf
kilometer voor het einde losgemaakt
uit een kopgroep van zeven. Het
keerpunt op de Prinsenheuvel in de
duinen was zoals verwacht het breek
punt voor veel lopers. De heuvel van
21 kilometer moest twee keer direct
achter elkaar worden genomen terwijl
de lopers er op dat moment al bijna
vijftien kilometer hadden opzitten.
Gerald Taylor. Mike Hurd en Günther
Mielke moesten afhaken na die twee
voudige klim.
Nederlanders waren op dat moment
al lang niet meer in zicht. Henk Kalf.
door de vrijwillige afwezigheid van
Van der Weijden en Vriend op papier
de sterkste Nederlander, lag al na
honderden meters achterop en zou
daar blijven. Hij miste de vorm en
beschouwde deze halve marathon
verder maar als trainingsloop en nut
tige ervaring voor.de marathon. Berry
Kneppers en John Valentin hielden
aanvankelijk het bijzonder hoge tem
po goed bij. maar moesten na zo'n
zeven kilometer (even voorbij Madu-
rodam) het internationale topgezel-
schap loslaten. Gerard Mentink figu
reerde vooral omdat hij de hele week
in bed had gelegen.
Blessure
Nog voor de helft van de koers was
het veld door het forse tempowerk
uit elkaar getrokken en de aanvan
kelijke kopgroep van vijftien man
uitgedund tot zeven. Daarin ontbrak
de winnaar van vorig jaar, Jochem
Schlrmer omdat die op het laatste
moment last had gekregen van een
blessure, die hij tijdens de traditlo-
Poschman nam zijn taak echter meer
dan goed over. Tot veler verrassing
was de Noor Jan Fjarestad wel bij
de kopgroep toen het zwaarste punt
achter de rug was en er nog maar
vijf kilometers te lopen waren. Na
afloop zou hij zeggen: "Jammer, dat
er niet meer van die heuvelachtige
gedeelten inzaten. Dat is mijn grote
kracht. De rest van het parkoers was
erg snel en dat was niet in mijn
voordeel. Het zat er toen wel in dat
Poschman zou winnen. Hjj liep veruit
het gemakkelijkst van ons vieren"
Vier kilometer voor de finish kreeg
Fjarestad zichtbaar moeilijkheden en
bungelde dan ook achteraan het kop-
groepje. Poschman, die wekelijks 150
kilometer hoofdzakelijk op de baan
traint, liet op de Haagse en Scheven-
ingse straten, de Engelsen het werk
doen De enige angst, die hij had,
was dat Wright en Taylor een combi
ne zouden vormen. Maar de Engelsen
mochten van hun coach voor hun
eigen kansen lopen en niemand be
hoefde de sprint voor de ander aan
te trekken. De lopers wilden dat zelf
ook niet. Toen kon Poschman de
halve marathon op zeker uitlopen. De
Engelsen verkrampten een beetje op
het licht hellende gedeelte van de
Parkstraat, een kilometertje voor de
finish.
De 26-jarige Poschman was in z'n
element, zette een beetje aan en nam
de leiding. Hij sprintte nog niet echt
weg, maar deed dat pas op de laatste
paar honderd meter. Wright noch
Taylor had er een antwoord en
Poschman kon voor een kleine dui
zend toeschouwers de vuist ballen
ten teken van de overwinning. In die
paar meters bouwde hij een voor
sprong op van vier seconden op
Wright en zes op Taylor. Fjarestad
liet negen seconden op zich wachten.
Inzinking
Max Colby, een van de favorieten,
kwam niet verder dan een achtste
plaats. Wel had hij halverwege zo'n
drie kilometer zonder veel afschei
ding eventjes op kop gelopen, na een
inzinking kwam hij toch pas één
minuut en elf seconden later over de
streep dan Poschman, die met een
tijd van 1.03.36 veel indruk maakte.
Het leek of wethouder Vink bij de
prijsuitreiking, die achterstand van de
Nederlanders wat goed wilde maken.
Hoewel de City-Pier-City-loop hoofd
zakelijk zijn aanzien dankt aan de
grote buitenlandse inbreng, werden
de meeste van de totaal 131 deelne
mers slechts in het Nederlands toege
sproken. Een enkele deelnemer
schrok zichtbaar op als hij zijn naam
hoorde noemen en begreep toen wel
meteen dat hij zijn prijs kon gaan
halen. Poschman had voor de zeker
heid van tevoren de prijzentafel maar
afgezocht en kwam toen tot de te
leurstellende ontdekking, dat er een
klein, wat kitschachtig zilveren mo
lentje op hem stond te wachten. De
twee schoonheidsfoutjes deerden
hem evenwel niet, hij wil volgend jaar
wel terugkomen.
DICK HOFLAND
DORTMUND De vljflandenwedstrljd zwem)'
men In Dortmund bleek ondanks incidentell'
uitschieters van de Westduttser
Bruhn en Margaret Kollyop de 200
schoolslag met resp. 2.22,36 en 2.36,98 eiV6!
van Karin Seick op de 100 meter vlinderslii
(1.02.73) een kwaliteitsarme voortzetting vu TIL
de Eurovlsiewedstri|den, die op hun better
al ter ziele gingen aan hét' „een-pieksytjjjb
teem", dat al jaren in de zwemsport all lijk
zaligmakend geldt. Voor dit seizoen dient <]e
die piek te liggen bij de wereldkampioen Zijn
schappen in augustus in West-Berlljn. Allt avoi
wedstrijden dienen slechts als een control! in 1
bij de trainingsopbouw en zijn dus meer vu de v
belang voor de trainers dan voor de tos. Uit
schouwers.
In dat opzicht was Dortmund zeker nul
Ook voor Nederland, al was het alleen mi
omdat weer eens werd aangetoond dat
zwemtop in ons land zo smal is, dat zelfs[echt
bij zo'n een-deelnemer-per-land-wedstrijd een; booi
flinke aantal nummers niet naar behore^tor
bezet kan worden. Vooral bij de heren is.i
het geval, nu René van der Kuil, bij
winterkampioenschappen in Schagen
eerste op alle vrije slagonderdelen, sai
met zijn schoonvader een bedrijf voor
schoonmaken van gevels heeft opgezet
de aardigheid in het topzwemmen heeft verloj dre\
ren. Zijn vervangers Frans Debets, Frank va« toer
Kesteren en Gerard Smits eindigden ondanks! gez(
persoonlijke topprestaties in de achterhól
evenals schoolslagzwemmer Ronald Hond
de vlinderslagzwemmers Kees Vervoorn e4—
Ronald Woutering van wie eerstgenoemd» 1
met een tijd van 57.96 overigens van allt
Nederlandse deelnemers het dichtst in dit
buurt kwam van de Nederlandse recordlijst.
Derhalve eindigde ons land ondanks zever
persoonlijke afstandzeges van Enith Brigithi
(100 en 200 meter vrije slag), Annelies Maas
(400 en 800 meter vrije slag), Yolanda Aggeo
bach (200 meter vlinderslag), en het Zwem
lustduo Monique Bosga en Fred Eefting of
de 100 meter rugslag dames en heren slechts
op een vierde en voorlaatste plaats met 10S
punten. Daarin was inbegrepen de uitslag var
het schoonspringen waarin Jose de Frel me1
een overwinning revanche nam voor de na
derlaag in de Europa Cupwedstrijd 1-meter-
plank tegen de Britse Alison Drake
Eerste werd West-Duitsland, dat de gelegen
heid te baat nam om Europees kampioer
Peter Nocke en nog drie anderen afscheic
te laten nemen, met 139 punten door Zweder* °n<
met 116 en Groot-Brittannië met 115 punten ser
Rusland, vorig jaar in Rotterdam nog opper
machtig, kon door in het tegelijkertijd plaats
vindende televisieduel met Oost-Duitslartf
een excuus voor de afvaardiging van eer
c-formatie aanvoeren er\ eindigde als laatste
met 97 punten.
MAANDAG 10 APRIL 1978 PAGINA 22
