alleen aan kop
■odyla Vt
nu
NOORDWIJKERHOUT
PATIËNTEN NEMEN
AFSCHEID VAN
DOKTER DE GROOF
Dierenhulpdienst van Hans en Carta:
de mensen moesten eens weten.
TAD/REGIO LEIDSE COURANTDINSDAG 14 FEBRUARI 1978 PAGCTA 5
2
,,Het heeft
toch geen
enkele zin"
0___
Op mijn omwegen door' stad en land kom
ik graag mensen tegen. E|ke morgen tussen,
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek.zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; f u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Kre
tande
van
vot
raddt
zen o
gent
tinist
on va
langt
Onde
le hee
'g'-'ng.
'-'5'
oorle{
g wa
idelen
Eén van de vier Noord-
wijkerhoutse huisartsen,
dokter H. de Groof, legt
binnenkort z'n praktijk
neer. Huisarts De Groof,
die gedurende 15 jaar
het wel en wee heeft be
geleid van naar schat
ting 5000 inwoners van
Noordwijkerhout en De
Zilk, heeft bij het Euro
pees Ruimtevaartcen
trum ESTEC in Noord-
wijk een andere functie
aanvaard. Dokter De
Groofs patiënten kun
nen op 24 februari per
soonlijk van hun huis
arts afscheid nemen.
Het nieuws van de heer
De Groofs vertrek met
ingang van 1 maart
kwam erg onverwacht.
Waarschijnlijk wachtte
de dokter met zijn
nieuws zo lang om te
voorkomen, dat een
massaal huldebetoon bij
zijn vertrek (althans om
hem te bedanken voor
de door hem bewezen
lichamelijke en geestelij
ke diensten) zou losbar
sten.
ue nieuwe ESTEC-bedrijf-
sarts heeft op dit punt (als dit
inderdaad zijn intentie is ge
weest) misgetast. Een sponta
ne actie uit zijn patiëntenkring
zal hij niet meer kunnen ontlo
pen, want een aantal „getrof
fen" Noordwijkerhouters heeft.
gemeend alsnog op korte ter
mijn te moeten trachten een
gezamenlijk afscheidsge
schenk van alle patiënten te
verwezenlijken.
Het publiek maken van dit
voornemen is te danken aan
de journalistieke ijver van een
collega van mij, Jan Klint, die
als patiënt en sympathisant
zitting heeft genomen in het
„Comité Afscheidsgeschenk
dokter De Groof". Wat dokter
De Groof ook bewogen mag
hebben om de „lijdende"
Noordwijkerhoutse gemeen
schap de rug toe te keren, hij
zal ongetwijfeld een pluim op
de medische hoed gestoken
krijgen. In het comité hebben
verder „zitting" genomen: pa
ter L. J. Hooymans, pastoor
van de St. Victorparochie, mr.
J. C. F. Knapp, fractievoorzit
ter van de VVD in de Noord
wijkerhoutse gemeenteraad,
meneer J. Glas, directeur Con
grescenter Leeuwenhorst, me
neer F. S. Kuhlmann, direc
teur van Zaza Confectiebedrijf
b.v. in Amsterdam.
Wat wil dit comité nu? Wel,
door financiële bijdragen van
alle patiënten dokter De Groof
op de afscheidsreceptie (op 24
februari van 16.30 tot 19.00
uur in hotel „Het Wapen van
Noordwijkerhout") een geza
menlijk en passend geschenk
aanbieden. Het is nog maar
kort dag, het comité hoopt
evenwel het patiëntenbestand
te kunnen bewegen tot een
adequate reactie op de pijlsnel
gelanceerde uitnodiging. Het
moet een waardering zijn op
niveau, zoals alleen aan gees
telijke herders en aan lijfart
sen nog ten deel valt. De ont
roering ligt boven het peil van
vlees en bloed, ze raakt aan de
uitersten van geboorte en
dood. Als de slager na een
halve eeuw zijn laatste achter^,
voet staat uit te benen, krijgt
hij bij sluiting een fruitmand"
op z'n salontafel; de verzeke
ringsagent die z'n laatste polis
heeft afgesloten komt op de
weg naar de eeuwigheid al
weer een stapje verder, want
zijn bemoeienissen waren ook
al van een meer intiemere
aard. Ook voor dezulken is er
een receptie en een warme
handdruk, waarop bijvoor
beeld ook een in de dienst
vergrijsde, spaarzame, koster
mag rekenen. Trouwens, hoe
meer mensen men bereikt in
geestelijke en lichamelijke
nood, des te groter zal de belo
ning zijn. Dit alles ligt besloten
in de kringloop der dingen.
Welaan, het afscheidscadeau
voor dokter De Groof dan.
Man kan twee mogelijkheden
ter harte nemen. De snelste
wijze is om een financiële bij
drage af te geven (de tekst is
van comitélid Jan Klint) bij de
kantoren van de Rabo-bank in
Noordwijkerhout, Dorpsring
weg 1 en bij het bejaardencen
trum Puyckendam aan de Pi-
larenlaan), maar men kan ook
bijdragen overmaken op een
speciaal voor het doel geopen
de rekening van de Rabo
bank, nummer 3 469.300.30.
Houders van een girorekening
hoeven niet te wanhopen; zij
kunnen een bedrag overma
ken op girorekening 310.356
van de Rabo-bank in Noord
wijkerhout, met vermelding
van „Ten gunste van rekening
nummer 3 469.300.30".
gulden voorwaardelijk, dus die
worden alleen betaald bij ver
der wegblijven. „Ik hoop dat dat
u ertoe aanzet om een regeling
te treffen", aldus een instem
mende De Koning.
Een Leiderdorpse vertegen
woordiger was niet erg te spre
ken geweest over de wijze van
aanhouden van de Rijkspolitie,
toen hij met. zijn gezin met een
snelheid van ongeveer 130 kilo
meter per uur over de rijksweg
raasde. (Hetgeen dan 30 kilome
ters te veel zijn). Bovendien had
hij hooguit 110 gereden. „Die
heren van de politie hebben mij
op tactloze manier aangehou
den. Ik werd gewoon gesneden
met mijn gezin. En daarna zaten
ze gewoon te grijnzen, één bui
ten de auto en één bleef erin
zitten, want die was zeker bang
voor de regen. Geloof me, ik
was bijna onheus en onfatsoen
lijk geworden, ik kon me maar
met moeite inhouden", aldus de
gebelgde vertegenwoordiger.
„En 130 heb ik niet gereden. Die
heren waren mij aan het inha
len, waarvoor ze natuurlijk har
der moesten rijden, en vanaf
dat moment hebben ze zeker
mijn snelheid met de hunne ver
geleken", veronderstelde de Lei
derdorper bout. Het kantonge
recht was niet onder de indruk
van de wat heftige bewijsvoe
ring van de verdachte, verwees
hem voor onlustgevoelens ten
aanzien van de politie naar de
politie zelf en legde, volledig
vertrouwend op het observatie
vermogen en het rijgedrag van
de Rijkspolitie, uiteindelijk 100
gulden boete op, die de verte
genwoordiger slecht gehumeurd
in de zak stak.
FRANK BUURMAN
(Van onze sportredactie)
lATWIJK/LISSE Het Katwijkse Cleyn
'uin zorgde gisteravond in de eigen hal
oor dé zaalvoetbalsensatie. De in degrada-
iegevaar verkerende Katwijkers klopten
oploper Glasbergen de Best verdiend en
vertuigend met 4-1. Het wel, met 6-0 van
'waanvogels, winnende Godyla Vt. heeft nu
de kop genomen in de „Leidse" hoofd
zaalvoetbal. Het onderaan de ran-
t vertoevende Van Gerven de Jong uit
e raakte in nog grotere problemen. Niet
situat "een won Cleyn Duin, maar ook verloren
i Leefe Lissenaren zelf met 3-2 van Van der Plas.
Joncentratiegebrek en onderschatting leidden
llasbergen gisteravond naar een even kostbare als
t^ek !rec^te ne^erlaag tegen Cleyn Duin. De Katwijk-
v. formatie van coach Huig van der Plas („Ik ben
neer dan tevreden") bewees vijftig minuten lang
>'et onderaari de ranglijst thuis te horen en liet
L jfiet naar zichzelf zoekende Glasbergen niet in zijn
>el komen.
Guyt I en Freek Rienks, na de hervatting,
pUpi ,r.ac^ten Cleyn Duin een 2-0 voorsprong. Zes
iten voor tijd werd definitief afstand geno-
oit, Wim Guyt, die eerder een strafschop had
Ooe fFrn'st' lobde de bal fraai over doelman Sam de
er h?°0y" haasnoot kon vervolgens iets terug-
/£oen voor de Rijnsburgse formatie (John Manu-
had daarvoor verzuimd via een strafschop
Ie stand al op 3-1 te brengen), maar weer was
'et Guyt die het laatste woord hd: 4-1. Absolute
-Mblinker in dit treffen: Cleyn Duin-doelman Kees
Kuyt.
(Topvorm
Éde kritieke fase in de competitie aanbreekt,
tt het Lisser Godyla Vrijetijdskleding de abso-
e topvorm te hebben bereikt. Tegenstander
'aanvogels ondervond die stijgende lijn in de
iser prestaties gisteravond aan den lijve. Met
datrf*^ Iwam Godyla winnend over de streep, een
e vai w*e die beslist niet geflatteerd kon worden ge-
Hp 2 noemd.
Met name in de openingsfase van de tweede helft
was Godyla er weer helemaal. Alles lukte bij de
Lissenaren, Zwaanvogels kon slechts zwak tegen
stribbelen. In die periode ook eiste Gerard van
Beek de absolute hoofdrol op in het gebeuren in
de THB-Hal. Nadat Harry van der Zwet de 2-0
ruststand tot 3-0 had uitgebouwd (Johan Elfering
gaf fraai aan) was het de' beurt aan Van Beek
om driemaal doeltreffend uit te halen. Beheerst
na een dubbele een-twee met Van der Zwet (4-0),
hard rechtdoor na ee solo-actie "(5-0) en „onzicht
baar" hard, opnieuw na aangeven van de overi
gens zelf niet scorende Elfering (6-0). Het was in
die achtste minuut, na dat zesde doelpunt wel
direct gebeurd met de doelpuntendrang van de
Lissenaren; het hard werkende Zwaanvogels zou
geen zevende tegengoal meer behoeven te incasse
ren. In de eerste helft waren de Leidenaars door
het ook toen beter spelende Godyla wat ongeluk
kig op een 2-0 achterstand gezet. Na een kwartier
spelen versloeg Harry van der Zwet doelman Cees
van der Steen van dichtbij toen de bal na een
inzet van Jos Faas via De Rooy fortuinlijk voor
zijn voeten was gerold en een minuut voor rust
had Frans van der Laan de ongewilde hulp van
Wil Oudshoorn nodig voor 2-0.
Van Gerven de Jong nam in het duel met BMW
Van der Plas wel tot tweemaal toe de leiding,
maar moest uiteindelijk toch met een 3-2 neder
laag genoegen nemen. De treffers van Jac. van
Ruyten en Adrie Pluimgraaff (eigen doel) werden
door Remmelzwaal en Pluimgraff (nu wel in het
juiste doel) genivelleerd. Jan van der Plas bezorg
de zijn team uiteindelijk de volle winst
1. Godyla Vt. 13 10 2 1 22 58-24
2. Glasbergen 13 9 2 2 20 55-32
3. Oegstgeest 12 9 1 2 19 52-33
4. Swift W 13 7 2 4 16 53-37
5. Zwaanvogels 14 4 3 7 11 36-55
6. Van dor Plas 14 5 1 8 11 34-52
7. Cleyn Duin 13 3 2 8 8 36-44
8. Van Gerven 13 3 0 10 6 43-47
9. LDWS 13 1 3 9 5 25-67
KATWUKER
OVER NOODWACHT
',ley n Duin verrast Glasbergen de Best: 4-1
Glasbergen-doelman Sam de Mooy werd in het duel mot Cleyn Duin viermaal gepasseerd
Vertwijfeling in beeld
Ultslagan/stand hoofdklasse: Glasbergen de .Dcst-Clcyn Duin 1-4; Godyla-Zwacnvogels
6-0; BMW Van dar Pias-Van Gerven da Jong 3-2.
Topscorers: Piet Gubler (Swift) en Piet Haasnoot (Glasbergen) (+1) 16 3 Jan van der
Plas (vd Plas) (+1) 15; 4 Gé Perfors (Oegstgeest) 14; Peter Wiemans (Oegstgeest) 13;
6 Harry van der Zwet (Godyla) (+2) 12.
LEIDEN - Het Leidse kanton-
gerecht kreeg gisteren bezoek
van een Katwijkse tuinder die
vanwege de vervulling van een
militaire dienstplicht is inge
deeld bij een noodwacht. De
tuinder was namelijk op een
aantal data, dat zijn aanwezig
heid bij de noodwacht op prijs
werd gesteld in het geheel niet
verschenen. Bovendien zou hij
zich schuldig hebben gemaakt
aan een tuchtvergrijp in kasteel
Zijlwijk.
„Ja, ik had het veel te druk om
te komen hoor", verklaarde de
tuinder gisteren zijn recalcitran-
te afwezigheid. „Bovendien is
j het toch allemaal onzin die
noodwacht. Je pakt wat spullen
uit en die pak je even later weer
in. Dat is toch zinloos", vertelde
hij rechter De Koning. „Maar
dat doen ze misschien om te
kijken of alles er is", aldus
meende rechter De Koning het
pakwerk van Defensie te moe
ten verklaren. Verdachte ging
daar niet op in en verklaarde
verder nog dat hem uit de op
roeping niet was gebleken dat
hij in Leiden ook voor het tucht
vergrijp terecht stond, iets dat
overigens al met 15 gulden was
afgedaan.
Het kantongerecht had wel be
grip voor de werkzaamheden
van de tuinder die ertoe hadden
geleid dat hij de noodwacht bij
de pakken had laten neerzitten.
„Maar dan begrijp ik niet dat
u nog steeds geen regeling met
de krijgsmacht hebt getroffen
om uw werk met de noodwacht
te combineren", meende officier
Van Veen. Om verdere escalatie
van het krijgsgebeuren voor
zover dat de Katwijker aangaat
vóór te zijn eiste hij een boete
van 150 gulden, waarvan 100
Het is een op het oog
nogal vreemde toestand
aan de Leidse Anna
Paulownastraat 15, in
Noord. Na een alarme
rend telefoontje laat
Carla Raymaekers (een
schone bloem, wat flets
van kleur omdat ze te
veel binnen zit) haar
man Hans uit. Hans -
met z'n 27 levensjaren
evenzo bloeiend, maar
met meer blos vanwege
de lichaamsbeweging -
spoedt zich vandaar, in
z'n nieuwe ambulance
van de „Dierenhulp
dienst". Algauw zal hij
weer binnenkomen, met
een kadaver, of met een
dier dat broodnodig aan
redding toe is. Alles gaat
met een glimlach. Er
wordt door Carla en
Hans veel begrepen, of
schoon ze in hun vak
ook zijn aangestoken
door een hardheid die
niet op alle slakken zout
legt. Dood is dood, maar
waar het leven nog een
ooglid doet opheffen,
daar is de hoop die een
huiselijk bedrijfje in rep
en roer kan brengen.
Hans spaart alles op beesten-
gebied: schelpen, fossielen, op
gezette dieren, insecten, vis
sen, noem maar op. „Als er
meer mensen zijn met ouwe
troep, ik hou me aanbevolen,
al is het een opgezette bruine
beer", zegt Hans, met een ver
tederde blik naar een herten
gewei. Hans en Carla hebben,
buiten de herder, nog zes poe
zen die nooit buiten komen.
Carla: „ze zijn te mooi en je
bent ze zó kwijt, vooral met
die eigen fok". Hans heeft ook
gekleurde vogelplaatjes en hij
is bezig een boek samen te
stellen over alle vogels ter we
reld. Geïllustreerd en wel. Er
moeten 8700 plaatjes in. Vo
gels, daar is Hans gek op,
zeker als studieobject. Niet om
ze te hebben. Dan houdt-ie het
liever maar bij z'n Lorre die
bij z'n vorige baasjes nooit
heeft geleerd te praten. Voor
Hans zijn die vogels puur na-
tura in de theorie.
Maar het blijft geen theorie.
„Ik haal ze ook op. Vogels met
gebroken vleugels, gebroken
poten, reigers, eenden,
kraaien; dieren die tegen een
raam zijn gevlogen, of uitge
putte postduiven na een
vlucht". Lorre is een meubel
stuk apart; een knorrig oudje
dat nog decennia mee kan.
Carla: „Onze buurman had
ook zo'n papegaai. Dat beest
deed alles na: hoesten, roche
len, kuchen. Daar is-ie ook aan
doodgegaan. Dooie beesten?
Allemaal best. Daar hebben
we elke dag mee te maken. We
halen ze kosteloos op van de
straat. Die lijken gaan naar
het slachthuis, zó de destructie
in. Soms, in gevallen van twij
fel, wordt er sectie verricht.
Onze hond? Die gaat nooit
naar het slachthuis. Ik wil niet
met m'n lippen langs de botten
van m'n hond gaan als ik een
envelop dichtlik. Die krijgt een
eerlijke herdersbegrafenis. Be
grafenissen van dieren. We
maken ze mee. Zoals die te
raardebestelling van een oude
herder uit Oegstgeest. Dat
ging met volgauto's en in een
kist met forse afmetingen voor
al het bijkomende speelgoed.
Wat een tralala was dat.
Zo kom je op Hans' hoofdbe
zigheid, die vijf jaar geleden
begom met gewonde vogeltjes
verzorgen. Die nam hij mee op
de fiets, „alles wat ik maar
tegenkwam". Voor ik het ver
geet te vermelden (meestal doe
je dat aan het eind van je
verhaal): de gewonde en ver
trapte dierenwereld wordt op
gevangen na verwittiging op
tel. nummer (071) 134687. Hou
dat nummer even vast, men
sen in Leiden, Leiderdorp en
Oegstgeest. Voorlopig opereert
Hans daar met z'n ambulance
dienst, drijvend op de goed
geefsheid van meelevende lie
den, tot ver buiten de regio.
In die beginperiode waren het
al gauw politie en brandweer
die met vogeltjes aankwamen.
Hans schafte zich toen een
„lelijke eend" aan. Zo'n beetje
in stijl, dacht ik. Erg vlug
kwam toen al de eerste aange
reden kat. Hans ging met dat
dier naar de dierenarts en ver
zorgde het daarna zelf. Na ver
loop van jaren kreeg hij er
kijk op. En de auto werd
steeds groter. Het werd druk
ker, want de mensen gingen
Raymaekers kennen. Tot Hans
voor de keus stond: stoppen of
doorgaan. Toen heeft hij er
een vereniging van gemaakt:
Dierenhulpdienst. Een bedrijf
met donateurs. Thans dag en
nacht alert. Zeker in de week.
Voor spoedgevallen is er in de
weekeinden altijd waarne
ming. De telefoonbeantwoor-
dcr informeert daarover. Tot
augustus vorig jaar had Hans
er een parttime job bij. Er
kwamen zo veel leden bij, dat
hij en Carla zichzelf kunnen
bedruipen. Het was de eerste
klap opvangen, want je begint
met niks.
Om een uur of 9 's morgens
komen meestal de eerste tele
foontjes. Dat gaat door tot een
uur of 1 's nachts. Het komt
ook voor, dat Hans z'n bed
uitmoet voor spoedklussen:
meestal aanrijdingen, maar
ook voor een hond die van de
trap is gevallen, of voor een
geit die door een hond is gebe
ten. Soms is er een steekpartij,
waarbij, zeg maar, een bouvier
is betrokken. Eens was er ie
mand die een muizenval had
gezet Een muis kwam erin.
Maar niet helemaal. Alleen z'n
neusje. De vallenzetter raakte
in paniek en belde Raymae
kers; of die niet wat aan dat
neusje kon doen. Of er zit een
kat in de luchtkoker. Hans:
„meestal nare karweitjes, die
uren in beslag kunnen nemen.
Voor het weghalen van kada
vers krijgen we geen cent van
de gemeentem. Alleen van
Oegstgeest hebben we 25 gul
den donatie gehad.Het ging
om het idee; het is toch 25
gulden geweest. Daar hebben
we een feestje van gebouwd.
Nou, nou".
Er zijn nu bijna 1150 dona
teurs. Voor minimaal 15 gul
den per jaar. Voor dat geld
mogen ze dag en nacht bij de
Dierenhulpdienst aankomen
met dieren. Hans rijdt met z'n
ambulance en Carla reageert
op elk telefoontje of op een
mobilofoonoproep: „ook voor
aanrijdingen of voor bekneld
zittende dieren van niet-leden
komen we. Als men beseft, dat
je moet betalen voor zoiets,
zeggen ze in Leiden al gauw:
laat maar leggen.De eerste
echte ambulance kwam in '75,
met alles d'r op en d'r an,
opgetuigd met allerlei wette
lijk geoorloofde zaken: sirene,
zwaailicht, mobilofoon, ver-
bandkist, dekens, bekbandjes,
vangstang, schepnet, riemen,
plastic zakken en breed pla-
muurmes voor de kadavers,
een verdovingspistool. Daar
werd twee jaar mee gereden.
De wagen raakte (tweede
hands) op.
Financieel gezien te vroeg
moest een vervangend ver
voermiddel worden aange
schaft. Met zwaailichten, zoals
de politie die heeft, een zwaai-
lichtenbalk is dat vandaag de
dag. Dat loopt in de papieren.
Voor de Dierenhulpdienst is
het Wachten op geld, op giften.
Hans: „we smeken er niet om,
maar het is nodig, als je dieren
wilt helpen. De wagen staat nu
voor de deur. Zonder accessoi
res. Het geld is op. Het is maar
1500 gulden, maar ik heb het
niet „effetjes". We voelen ons
gewoon fijn, met z'n tweeën.
Luxe is er niet bij. Geen
avondje uit, geen vakantie. Vo
rig jaar, ja, zijn we een dagje
naar Blijdorp geweest". Echt
winkelen, de stad in, dat heeft
Carla Raymaekers in geen vijf
jaar meegemaakt: „ik zou best
weieens.Zes weken kwam
ze niet verder dan de melk
boer. En dan nog rennend,
met de deur open om de tele
foon te kunnen horen. „Dan
wil ik er weieens een keertje
uit, snap je? Gelukkig heb ik
veel aanloop, soms het halve
politiebureau. Met de politie
hebben we een beste samen
werking, over en weer; zeker
met de mensen van de meidta
fel".
De Dierenhulpdienst heeft
drie tot vier ernstige gevallen
per dag, met uitschieters tot
zes. Niet meegerekend de vo
geltjes. Honden- em kattenge-
vallen per jaar: circa 1500.
Carla: „de mensen laten we
ieens de telefoon een keer of
vier overgaan en hangen dan,
op. Later hóór je: je wès er
niet. Maar mag ik een keer
even in de keuken zijn? Of op
het toilet zitten? Ophangen
doen ze veel. Soms sta ik met
een kokende pan in m'n han
den die ik eerst moet neerzet
ten. Dan loopt er weer een kat
voor m'n voeten. Ik durf niet
langer dan vier minuten onder
de douche te staan. Mensen
zijn vaak ongeduldig; denken
niet na. Maar we staan echt
wel klaar.
