„Ik wil zelf
de keuze
maken
Veteranen DOSR:
„op routine
„Bij MMO hebben we
nog nooit gewonnen"
PETER BRANDT BLIJFT HOPEN
yy
NICK VERWOERD (ALPHENSE BOYS):
André Moedig stopt
op hoogtepunt
Avanti sterk
vertegenwoordigd
bij nationale
jeugd-achtkampen
SPORT
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 4 FEBRUARI 1978
(Van onze sportredactie)
LEIDEN Een vreemde jongen, die Peter
Brandt. Humoristisch, koppig op het eigenzinnige
af („Een familietrekje") en puur ongelovig. Als
doktoren hem vertellen dat het echt afgelopen is
met de rugbysport, neemt hij dat voor kennisge
ving aan. Maar in het achterhoofd van koppige
Brandt spelen andere gedachten. Als diezelfde
doktoren hem vertellen dat aangepast lopen een
absolute noodzaak is, ook dan lacht Peter Brandt
maar een beetje. Stelt vervolgens dat dat hem
helemaal niet trekt. „Dan zou ik met m'n knie
en voet naar binnen moeten gaan lopen. Maar ik
voel me niet als een invalide. Ze moeten me eerst
maar eens vertellen waarom dat noodzakelijk zou
zijn. Dat is trouwens het meest vermoeiende van
het ziekenhuisleven. Steeds maar weer vragen
wat er aan de hand is, steeds maar weer onbegrij
pelijke medische termen naar je hoofd krijgen."
Op elf december begon de lijdensweg van Peter
Brandt. Op die datum liep de tienvoudige rugby-
international van DIOK in het duel met HRC tegen
zijn noodlot op. Een grove trap tegen de linkerknie
betekende een scheuring in het kapsel, het volledig
breken van de mediale banden aan de binnenkant
van de knie én het helemaal losscheuren van een
kruisband. Dat laatste hoorde Peter Brandt overi
gens pas deze week. „Ik wist dat het zaakje aan
elkaar was genaaid met een draad waaraan je een
koe kan ophangen, maar dat er spieren waren
verlegd om die kruisband enigszins te kunnen
vervangen wist ik niet. Zoals ik ook niet wist dat
dat met die kruisband nooit meer goed zou ko
men".
Het wordt even stil. Tegen zijn karakter in ont
snapt iets wat op een zucht lijkt aan Peter Brandt.
„Dat was de zoveelste klap", vertelt hij verder.
„Door het ontbreken van die kruisband zal ik een
hoop stabiliteit missen, zal ik dat been volgens de
doktoren ook nooit meer helemaal kunnen strek
ken. Het feit dat ik na die operatie nog altijd een
gat in mijn knie heb die niet zo best dicht wil
gaan, wordt dan weer wat minder belangrijk. AI
kan ik daardoor wel geïsoleerd komen te ligge-
n
Hij lacht weer. „Er werd me verteld dat ik nooit
meer zou kunnen dansen, maar ja, dat deed ik
toch al nauwelijks. Lachen kan ik nog wel. En
dat doe ik dan maar. Thermometer-verhaaltjes zal
je van mij verder weinig horen. Daar word je
alleen maar zieker van. Nee, hoe meer pech ik
heb, hoe harder ik lach. Dat zit er nu eenmaal
in bij mij". En hoe hardèr hij ook werkt om alles
weer zo goed mogelijk te krijgen. „Per dag word
ik in het ziekenhuis nu tweemaal behandeld, een
aantal oefeningen ter versterking van de spieren
nu het gips er weer af is. Buiten die oefeningen
om ben ik zelf ook bezig. En dan mag het voor
mezelf zwaar tegenvallen dat ik na een week pas
een klein metertje zonder krukken, maar met een
kniespalk kan lopen, me erbij neerleggen doe ik
gewoon niet. Daarom zal je mij nu ook niet horen
zeggen dat ik nooit weer zal rugbyen. De gedachte
aan het feit dat ik ooit wel zal kunnen spelen,
houdt me hier gewoon op de been."
En voorlopig besluitend: „Ik wil er eenvoudig niet
aan toegeven dat er iets zo volledig stuk is. Een
beetje rugby-speler leert leven met pijn in zijn
lichaam. Het is eens gebeurd dat een speler met
zes gebroken ribben gewoon doorspeelde - dat is
de mentaliteit vind ik. Zolang het nog niet defini
tief nee is, blijf ik hopen. Blijf ik oefenen om die
spieren weer sterk te maken. Als ik op een
gegeven moment maar zelf de keuze kan maken.
Zelf kan kiezen tussen wel of niet rugbyen. Pas
dan zal ik tevreden zijn, ook als mijn keuze dan
bijvoorbeeld voor mijn maatschappelijke carrière
zal uitvallen. En niet voor onverantwoord rugby
spelen."
Weer lachend: „Maar dan zal ik eerst wat verder
moeten kunnen lopen dan die ene meter. En zal
die spalk ook verdwenen moeten zijn." De eerste
„stap" in een waarschijnlijk erg lang revalidatie-
proces die door Peter Brandt humoristisch, kop
pig en erg eigenzinnig wordt nagejaagd
GERT-JAN ONVLEE Peter Brandt: „Lachen kan ik nog wel".
(Van onze sportredactie)
ALPHEN Vorig jaar nog
speelde Alphense Boys in de
eerste klasse van de Afdeling,
Leiden. De Alphense ploeg
slaagde er toen in om zich via
een kampioenschap naar de
vierde klasse van de KNVB te
spelen. Opvallend is dat Alp
hense Boys ook op dat hogere
plan uitstekend uit de voeten
komt; als de inhaalwedstrijd
van morgen tegen MMO gewon
nen wordt, staan de Alphena-
ren slechts op één punt van
koploper VVSB.
Alphense Boys-topscorer Nick
Verwoerd over die onverwachte
positie:
„Na onze bijzonder verrassende
stqrt (de eerste twee competitie
wedstrijden werden respectieve
lijk met 5-1 en 5-1 gewonnen
red.) gingen we er te makkelijk
over denken. Dat kwam doordat
de gedachte aan vorig jaar de
ploeg binnen sloop. Toen ging
het allemaal zo gemakkelijk, we
werden zelfs kampioen van Ne
derland bij de afdelingsclubs.
Door die mentaliteits-verminde-
ring kwam de klad er in. We
zakten vrij diep weg maar we
werden op tijd wakker geschud.
De inzinking zijn we nu hele
maal te boven, vandaar ook dat
we de koppositie opnieuw zo
dicht genaderd zijn. Maar over
een eventueel kampioenschap
durf ik nog niets te zeggen. Er
zijn in deze competitie zeker
vier of vijf ploegen die van ge
lijkwaardig kaliber zijn. Het zal
dan ook erg moeilijk worden.
Niet alleen de voetbalcapacitei
ten gaan de doorslag geven. Het
team dat het meeste geluk heeft
en over de langste adem blijkt
te beschikken gaat het redden".
Om niet op te grote achterstand
te worden gezet zal Alphense
Boys eerst de moeilijke uitwed
strijd tegen het Hoogmadese
MMO tot een goed einde moeten
brengen. „Ik speel al negen jaar
tegen MMO en ik heb nog nooit
in Hoogmade gewonnen. Het is
een bijzonder moeilijke tegen
stander voor ons, zeker omdat
ze ons van haver tot gort ken
nen. We trainen nu twee jaar
onder de heer Vilerius maar
daarvoor was de heer Siera, de
huidige oefenmeester van MMO,
als trainer bij ons werkzaam.
Aangezien ons elftal in die drie
jaar met, of nauwelijks is veran
derd zal de heer Siera wel de
nodige maatregelen hebben ge
nomen. We hebben morgen dus
een extra handicap te overwin
nen", aldus de Alphense aan
valsleider die met zijn veertien
doelpunten duidelijk bovenaan
staat in het klassement van de
schutters. „We zijn dan ook dik
tevreden als we morgen één
punt kunnen pakken" besluit
Verwoerd.
PROGNOSES: Lenig en Snel-
Roodenburg 3: WSB-Altior 1;
MMO-Alphense Boys 2; Bernar-
dus-De Valkeniers 1; BMT-ASC
2; Nieuwkoop-RKNSV 3.
Afdeling: VVOA-Warmunda 2;
Ammerstol-VNL 2; Stolwijk-
VTL 2; Leidse Boys-VNA 3;
Meerburg-Alkmania 1; SJZ-
KRV 1; Oranje Groen-Soccer
Boys 3; RVC-Nicolaas Boys 3;
Nieuwerkerk-Unitas Leiden 3.
(Van onze sportredactie)
LEIDEN „Dat vond ik geweldig. Dat was niet alleen een fijne
beloning voor mijn sportprestaties, maar nog meer, en dat vind
ik het belangrijkst, een geweldige erkenning voor de Nederlandse
Invalide Sportbond in het algemeen en voor de Leidse invalide-
sportvereniging „De Sleutels" in het bijzonder", zegt André Moe
dig over zijn tweede plaats achter snelwanderlaar Nico Schroten
bij de verkiezing van de Leidse sportman van 1977.
André Moedig, de Nederlandse recordhouder op de honderd,
tweehonderd en vijftienhonderd meter rolstoelrace, is ook 1978
goed begonnen; Moedig werd gekozen in <je Nederlandse selectie
voor de para-olympics van 1980. „Daarna stop ik", zegt de Leidse
racer die onlangs bij een kerstloop vele validenlopers achter zich
liet. „Ik doe dat echt niet uit angst voor de jongeren; ik ben vrij
zeker van mijn zaak. Ik ga nog steeds vooruit, de tijden worden
steeds sneller. Maar net als vele andere topsporters ben ik van
plan om op het hoogtepunt van mijn carrière te stoppen."
Op welke afstanden de telefonist van het Ministerie van Defensie
bij de para-olympics gaat uitkomen is nog niet bekend. „Dat ligt
er aan hoeveel deelnemers er zijn en aan de tijden die er binnen
onze selectie gereden worden, want alleen de sterksten rijden
uiteraard. Om de weg naar alle afstanden nog open te houden
train ik zowel op de sprint als op de langere afstand. Als het weer
het toelaat, ga ik iedere dag buiten trainen, zijn de weersomstandig
heden van dien aard, dat dat niet mogelijk is, dan werk ik binnen
met gewichten. Dat ik elke dag kan trainen heb ik te danken aan
mijn onregelmatige werktijden bij het Ministerie", aldus de vlot
pratende André Moedig.
Moedig die eigenlijk bij toeval in aanraking kwam met de atletiek
(„Een vriend haalde mij over om mee te doen aan een jubileumwed
strijd in Doorn. Ik had er weinig vertrouwen in maar onverwacht
reed ik twee Nederlandse records"), heeft zich de laatste twee jaar
geheel op deze tak van sport toegelegd. „Vroeger deed ik ook aan
tafeltennis en basketbal, maar omdat je maar naar één onderdeel
uitgezonden kunt worden, heb ik bewust voor de atletiek gekozen.
Bovendien is het gemakkelijk om voor deze sport te trainen, je
kunt zelf bepalen waar en wanneer je wilt gaan trainen." André
Moedig vertrekt in juli voor het eerste examen tien dagen naar
Zweden. „Er zijn tien jongens geselecteerd en we gaan daar de
langere afstanden rijden in voorbereiding op de para-olympics die
trouwens in Nederland worden gehouden. Ik heb er alle vertrouwen
in, ik ben me goed aan het voorbereiden en bovendien heb ik
één goede motivatie: ik wil altijd winnen".
(Van onze sportredactie)
HAZERSWÖUDE Tafeltennisvereniging Avanti uit Hazerswou-
de zal tijdens de eindstrijd van de nationale jeugd-achtkampen,
op 1& februari in Den Bosch te houden, met acht spelers en
speelsters vertegenwoordigd zijn. In totaal vierenzestig jeugd-spe-
lers en -speelsters betwisten elkaar in acht verschillende catego
rieën de eerste plaatsen.
Avanti is bij de jongens-junioren het sterkst vertenwoordigd.
Ronald Rijsdorp, afgelopen weekeinde vijfde in het toernooi om-
de NTTB Cup (de 17-jarige versloeg Wim van Spanjen, Trevor
Taylor. Jan Vlieg en Ron Gootzen), is dé kanshebber op de eerste
plaats. De Waddinxvener werd overigens direct in de eindstrijd
geplaatst, zonder dat hij de wedstrijden in de halve finale behoefde
af te werken. John van Strien en Peter de Groot, zijn clubgenoten,
deden dat wél, met succes.
Bij de pupillen is Robert de Groot, onlangs met succes een
tafeltennisstage in Frankrijk volgend, van de partij. Annet van de
Spek en Gudy van Griethuizen klasseerden zich bij de aspirante
neindstrijd. Ada Verheul hoopt in Den Bosch de eer bij de pupillen
hoog te houden. Paulien van Griethuizen plaatste zich blij de laatste
acht van de welpen-categorie.
Van onze sportredactie
ROELOFARENDS-
VEEN De door Sport-
huis Wout Bergers be
schikbaar gestelde
Leidse Courant Bal is
dit keer bij een senio
renteam terecht geko
men. Een veteranenelf-
tal zelfs: DOSR 14 is de
gelukkige formatie.
Een team dat de laatste
jaren op routine al veel
kampioenschappen
heeft veroverd, maar
ook een elftal dat vrij
wel elk seizoen wel een
stapje terug moet doen.
Het veteranenteam staat
bij DOSR voor het laag
ste elftal. Ook dit sei
zoen weer: toen werd
begonnen in het vijftien
de, het terugtrekken van
DOSR 14 bracht de vete
ranen een formatie ho
ger. In die nu bereikte
klasse speelt het elftal
ook nu weer een belang
rijke rol dit ondanks
de „aanvangscijfers":
drie wedstrijden ge
speld, nul punten
Verstandskies
Gescheurde spiertjes, gekneus
de enkels, verrekte banden, ge
broken middenhands- of andere
beentjes, uit de kom geschoten
vingers of ellebogen, op slot
springende knieën zo maar
een paar, meer dan onprettige
sportblessures, die echter wel in
het rijtje „normaal" kunnen
worden geplaatst. Blessures die
vaker voorkomen, kwetsuren
waar arts of sportarts in de
behandeling de hand niet voor
omdraaien. Maar bijna een half
jaar lang worden behandeld
voor een liesblessure die ui
teindelijk slechts door tandheel
kundig ingrijpen kan worden
verholpen, dat is andere koek.
Eenentwintig jaar lang met een
tand in je lies rondlopen; Meer
burg-aanvoerder Peter Romijn
inspringende medische wereld.
Maar wel iets wat je aan het
denken zet. Al die niet opgeko
men verstandskiezen bijvoor
beeld: waar oh waar?
Brede selectie
Waar een coach van een, gehan
dicapt zaalvoetbalteam al niet
toe komt. Nico Glasbergen, oud
doelman, sponsor en coach van
het sterke Glasbergen de Best
zat deze week echt met de han
den in het haar. Piet Haasnoot,
Wil Groenendijk, Henk de
Mooy, Anne Ouwersloot en Cas
Zwaan, vijf spelers die op zich
al een aardig team kunnen vor
men, waren woensdagavond
niet beschikbaar om uit te ko
men in het treffen om de Nortg-
ho-Cup tegen Oud Feyenoord.
Op zo'n moment moet je als
coach het geluk hebben van een
brede selectie. Dus werden Hen-
ny de Klerk en Cor Vreugdenhil
direct ingepast in het achttal.
Maar daar bleef het niet bij. Op
zoek naar de speler die zijn
team weer compleet zou kunnen
maken, stuitte Nico Glasbergen
op Atte Bouma. De vroeger zo
langharige trainer van Rijns-
burgse Boys stemde toe en
speelde na een aarzelend begin
best nog wel een redelijke partij
mee. Maar ook als het minder
was gegaan was door Glasber
gen én door Bouma een opval
lend positief punt overeind blij
ven staan: er zijn nog trainers
die niet direct gillend weglopen
als het woord zaalvoetbal valt..
Boeken
Een tiental verenigingen binnen
de Afdeling Leideri van de
KNVB, willekeurig uit het
adresboek geprikt, kunnen bin
nenkort een schrijven van het
bondsbureau verwachten. Een
brief waarin de verenigingen
zullen worden verzocht de
„boekhoudkundige bescheiden"
van de club-kasboeken bijvoor
beeld bij een door de afdeling
aangewezen controleur in te le
veren. Dit in het kader van een
nu door de afdeling begonnen
actie om alle zestig afdelings
clubs financieel „door te lich
ten". Niet omdat er nu opeens
harde bewijzen zijn gekomen
die geruchten van betalingen
zouden ondersteunen, maar een,
volgens afdelingsvoorzitter Ad
Dusée „noodzakelijk iets" dat
ook in het reglement van de
afdelingen is opgenomen. „Lang
geleden is er voor het laatst iets
dergelijks ondernomen, voor de
uniformiteit is het nu echt nood
zakelijk geworden weer eens
een dergelijke controle te hou-
Overigens is controle, zo lezen
we in de Officiële Mededelingen
van de Afdeling Leiden, een
minder juist woord. Het feit dat
er nu tien mensen met een boek
houdkundige achtergrond in de
boeken van de clubs duiken,
moet meer worden gezien als
begeleiding en advisering. En
zeker niet als een speurtocht
naar niet toegestane betalingen
aan spelers. Dat soort betalin
gen worden in de regel inder
daad niet in die boeken opgeno
men...
