CDA
Dwerggeitjes trekken zich
niets van kwakkeiwinter aan
Herder Lexy was wat
al te onstuimig
IJzersterke leidster van Kath.
Vrouwengilde in Oegstgeest
IT STADSREGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 28 JANUARI 1978 PAGINA
(De gastvrijheid, aan schrij
vers van deze rubriek ver
leend. behoeft niet te beteke
nen dat hun meningen altijd
overeenkomen met ons
standpunt weergegeven m de
commentaarrubriek
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244;, u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Nog even een nagekomen be
richt. Ik kreeg van meneer Nijs-
sen uit Voorhout een lesje te
leren. Dat was naar aanleiding
van het stukje in deze rubriek
over de dwerggeitjes van Jurjen
van der Mark, geitjes die kunnen
„integreren in het stadstuintje".
Op instigatie van een paar na
tuurliefhebbers schreef ik daar
bij, dat de „vroege" geboorte van
de dwerggeitjes wellicht te wij
ten was aan de „kwakkeiwinter".
Volkomen misplaatst natuurlijk,
zeker na de hint van meneer
Nijssen, die de redactie sugge
reert „uw verslaggever op voor
zichtige wijze iets te vertellen
over sexulatiteit en voortplan
ting".
Zo'n voorzichtige uiteenzetting over het
één en ander kan ik nog steeds goed
gebuiken en onder zekere omstandighe
den kan ik een vervolgcursus zelfs best
waarderen. Ik was met m'n gedachten
rond de dwerggeitjes (die ik herhaalde
lijk zelfs „berggeitjes" heb genoemd in
m'n te laken onwetendheid op het gebied
van hol-hoornigen) kennelijk in de war
met het gewas te velde. Het zal niet de
laatste keer zijn geweest, dat ik de plank
missloeg. De heer Nijssen deed me het
schaamrood naar de kaken stijgen: „als
het een maand lang 15 graden had gevro
ren, waren die geitjes ook ter wereld
gekomen. De draagtijd van een berggeit
(ik denk, dat ook de heer Nijssen zich
op dit punt door mij liet overbluffen en
gewoon een dwerggeit bedoelde) is name
lijk 145 tot 150 dagen. En ik kan me heel
moeilijk voorstellen dat de bok en de geit
op ongeveer 10 september met elkaar
hebben afgesproken om het nu maar „te
doen", want het wordt een kwakkeiwin
ter".
Als de heer Nijssen zijn eigen bok en geit
goed in de gaten heeft gehouden, zullen
er bij hem rond Pasen dwerggeitjes wor
den geboren,/of het nu nog hard gaat
vriezen of niet En of ik dan maar eens
wil komen kijken. Dat wil ik best, maar
de aardigheid is er dan vanaf.
MEVROUW J. STAAL-VAN SANTVUET 80 JAAR
Het zit er in, of het zit
er niet in. Wel, bij Jo
Staal-van Santvliet zit
het er nu éénmaal in. Ze
kan het gewoon niet la
ten. Op 4 februari viert
zij haar tachtigste ver
jaardag met een receptie
in ,,'t Camphuys", het
vroegere parochiehuis
aan de Rhijngeester-
straatweg in Oegstgeest,
de plek waar ruim 30
jaar geleden de plaatse
lijke afdeling van het
Katholieke Vrouwengil
de ontstond. Ze is dan
wel 80, maar ze blijft
heel gewoon voorzitster
van dat Gilde.
„Ik had al willen opstappen
toen ik 75 was, maar niemand
van de, geloof ik, 23 gepolste
kandidaten voor die functie
durfde het aan. Laat mevrouw
Staal het maar blijven doen,
vond men". Zo is mevrouw
Staal het gebleven: ijzersterk
en bijkans onverslijtbaar. Or
ganisatorisch werkzaam in de
overtreffende trap. „In mijn
bestuursfunctie laat ik zelfs
mevrouw Steenberghe-Enge-
ringh voorlopig een jaar ach
ter me. Zij was wereldpresi
dente van de katholieke vrou
wenorganisatie en verenigde
in Nederland de katholieke
vrouwen in een bond. Ze werd
76 en overleed in '52, nadat ze
dertig jaar presidente was ge
weest, om de vier jaar herbe
noemd door de paus".
Ik heb me even laten gaan,
door mevrouw Staal-van Sant-
vliet, de oud-onderwijzeres, ge
woon Jo" te noemen. Ze zou
tegen mij kunnen zeggen: „Dat
heeft u niét van mij". Me
vrouw Staal wenst niet als Jo
door het openbare leven te
gaan. „Voor iedereen ben ik
mevrouw J. P. Staal-van Sant-
vliet. Ook binnen ons bestuur.
Ik hou niet zo van die algeme
ne gewoonte die uit Amerika
is komen overwaaien. Als u
mij dus vraagt hoe ik heet, zeg
ik mevrouw J. P. StaaL Vrese
lijk vond ik het, toen Marga
;daar heb je het alweer) Klom-
pé eens bij de weduwe van
president Roosevelt op bezoek
ging. De auto reed voor en de
weduwe kwam haar bezoek
ster begroeien. Het was de
chauffeur die nep: „Hallo
Eleanor hou hpu daar niet
van; iedereen is tegenwoordig
opeens Lenie, Cobie of Greet.
Het klinkt ook gek, als je 70
bent geweest en ze noemen je
Anneke".
Met alle recht mag Jo dus
mevrouw J. P. Staal willen
heten. Ze is volkomen vrij om
hardnekkig te zijn, want ze
weet nog steeds wat ze wil. Op
het tafelkleed in haar flatwo
ning aan de Frans Halslaan
liggen vellen vol aantekenin
gen die ze verwerkt tot een
verhaal over het Gilde dat al
meer dan dertig jaar haar hart
heeft gestolen. Dat blijft dus
zo, ook na 4 februari. Vorig
jaar stond ze nog op de lava-
blokken van de Galapagos-ei-
landen in de Stille Oceaan, ter
hoogte van Equador. Dat was
uitkijken om je benen niet te
breken. Reizen is een onder
deel van haar hobby-wereldje:
niet alleen winkelen in Am
sterdam, maar met hetzelfde
gemak trekken door de Sow-
jet-republiek Oezbekistan om
daar een zeldzame pop in kle
derdracht te kopen.
Haar aangeklede have in zo
wat alle drachten van de we
reld is inmiddels uitgegroeid
tot 114 poppen, die in vitrines
hologig en pronkend de kamer
staan in te kijken, wachtend
tot ze er weer uitgehaald wor
den om op toernee te gaan.
Mevrouw Staal levert lezingen
(waaraan uren van inpakwerk
voorafgaan) onder de titel
„Met poppen en klederdrach
ten op reis door vele landen".
Bij die gelegenheden gaan zo'n
zestig poppen in de auto mee.
Mevrouw Staal fotografeert
ook veel. Meestal gaat ze niet
vóór half twee naar bed omdat
de albums bijgehouden moe
ten worden. Óf ze werkt aan
het gildeblaadje dat door haar
wordt verzorgd. Mevrouw
Staal kijkt ook teevee, maar
werkt er gelijkertijd bij. „Er
liggen nog zo veel boeken die
ik nog niet gelezen heb. Zo
gaat het de hele dag door, ik
kom tijd tekort Ik heb m'n
excursies, de Stille Omgang, je
hebt je vergaderingen en ook
familiebezoek. Nou, en dan
geef ik nog steeds Zweedse
kerstfeesten, helemaal Zweeds
aangekleed. Daar begin je al
maanden tevoren aan te wer
ken".
Zo is mevrouw Staal en daar
mee basta. „En nu wil ik het
verder uitsluitend over het Gil
de hebben. Ik heb hier velletje
1, 2, 3 en 5. Waar is velletje
4 gebleven; o ja, dat zit nog
in m'n schrijfmachine. Hup,
daar heb ik 'm. U noteert
maar wat u wilt weten
In 1947 nam pastoor J. Looij-
aard, samen met de Katholie
ke Actie voor de Vrouw, het
initiatief tot de oprichting van
een katholieke vrouwenbewe
ging in Oegstgeest. Mevrouw
Staal zat al gauw te schrijven
op de besprekingen. Op 6 mei
'47 was het zover, in het paro
chiehuis: een „Katholieke
Vrouwen Gemeenschap"
kwam tot stand. Contributie
anderhalve gulden per jaar,
thans 20 gulden. Aantal leden
ver over de 100, een aantal dat
later zou uitgroeien tot 336. Op
het ogenblik zijn het er 88 en
9 donatrices. Men zal het be
grijpen: de televisie greep la
ter in en waar het destijds
jongere leden betrof zie je nu
de groei van het gezin wat
handenbindend is. Mevrouw
Staal: „Veel oud-leden uit de
beginjaren zijn overleden en
jongere leden sloten zich niet
aan. Er is veel te doen in
Oegstgeest! Maar er zijn ook
nog leden van die allereerste
uren in '47".
In '52 kwam de eerste naam
wijziging, gevolgd door één in
'55. Uiteindelijk werd het 't
Katholiek Vrouwengilde, dat
in een prima verstandhouding
stond tot de dames van de
Katholieke Arbeidersvrouwen
KAV, thans „Dameskontakt"
geheten. Een betere naam kon
blijkbaar niet gevonden wor
den. In '55 werd secretaresse
mevrouw Staal als voorzitster
(alleen de term voorzitter is
feitelijk gebruikelijk) be
noemd. „Met mede-bestuursle
den zoals de dames De Wilde,
Meijer, Kuipers inmiddels
overleden en mevrouw
Pieck-Fernandes, behoor ik
wel tot de „blijvers". Tegen de
statuten in, maar het was nu
eenmaal zo".
„Ons eerste uitstapje was in
1950, naar de H. Landstichting
'bij Nijmegen. Nog steeds wor
den er uitstapjes georgani
seerd: musea, tentoonstellin
gen, kastelen en fabrieken
werden en worden bezocht. De
Stille Omgang werd een vast
punt op ons programma en op
16 maart a.s. wordt het een
zilveren Stille Omgang, met
een Eucharistieviering in de
Begijnhofkapel, opgeluisterd
door zang van het parochieel
dameskoor uit Oegstgeest. In
de beginjaren van die Stille
Omgang ('s morgens, want de
nacht is voor de mannen) gin
gen we 's middags naar een
museum. Ook het Hilton Hotel
en een diamantslijperij kwa
men aan bod. Nu gaan we niet
meer met een bus, maar met
de trein en de middagen wor
den naar eigen verkiezing be
steed. Wel noemen we moge
lijkheden, zoals enkele jaren
terug het Vincent van Gogh-
museum en in maart bezoeken
we het Okura-Hotel".
De Gilde-dames van Oegst
geest hielden zich voortreffe
lijk bezig. Er ontstonden groe
pen: de handwerkgroep noem
ik maar even, aanvankelijk
Luiermand- of Babygroep ge
heten. Als er bij een der leden
een kindje werd geboren, gin
gen twee leden van die groep
op bezoek en mocht er iets uit
Mevr. J. Staal-van Santvliet: ijzersterk en bijkans onverslijtbaar.
het.mandje" worden gekozen.
Deze groep bestaat nog steeds,
maar werkt los van het Gilde,
voor de Memisa. De Bijbel-
groep floreerde enkele jaren,
hegeleid door een parochie
priester, maar overplaatsingen
gaven wijzigingen en lang
zaam verdween de animo. De
Studiegroep heeft het meer
dan 15 jaar uitgehouden. Afge
lopen jaar was er te weinig
animo voor, de zaak ligt nu
stil. Er werden boeken bestu
deerd en besproken, b.v. „Toe-
komsthoek" en „Wat is er met
de mens gebeurd?"
Er was ook een kindertoneel
groep die het een aantal jaren
best deed, maar die kinderen
zijn omderwijl groot en vol
wassen geworden. De toneel
groep ging langer mee en ver
schafte de leden menige mooie
kerstavond, met name „Wij
vrouwen van Bethlehem"
sloeg in. Men trad zelfs buiten
Oegstgeest op en later kwa
men er zelfs komische stukken
met, ja waarlijk, „heren" erbij.
In het begin telde het Gilde
uitsluitend katholieke leden.
Mevrouw Staal-van Santvliet:
„Niet-katholieke vrouwen kon
den hospitant-leden worden.
Nu telt ons Gilde ook enthou
siaste niet-katholieke leden.
De tijden zijn veranderd. We
mogen ook niet-katholieke be
stuursleden hebben en dat is
bij ons dan ook het geval. Ik
denk nog even aan onze hoog
tepunten, de lustrumvieringen,
het défilé op Soestdijk en aan
bieding van een verjaardags
geschenk aan de Koningin, de
uitstapjes, de kerstvieringen,
de lezingen met dia's".
De oecumene kwam in op
mars. Bij het Oegstgeestse Gil
de zat men daarmee goed. Er
was contact met de Ned.
Christenvrouwen Bond, de Ge-
ref. Vrouwenvereniging, de
Herv. Vrouwendienst De vol
gelingen van mevrouw Staal
hebben zitting in het Comité
Wereldgebedsdag. „Op onze
kerstavonden en bij een lus
trumviering zijn alle vrouwe
norganisaties vertegenwoor
digd, ook het Dameskontakt,
Kontakt, de UW, toneelgroep
De Grünerie en sinds vorig
jaar de Ned. Ver. van Huis
vrouwen, afdeling Leiden-
Oegstgeest. En op zulke bij
eenkomsten mogen we ook
steeds de vrouw van onze bur
gemeester, mevrouw W. van
Eijsinga-v.d. Horst, begroeten
wat zeer op prijs wordt ge
steld. Omgekeerd zijn wij ook
gasten op feestelijke bijeen
komsten van die andere ver
enigingen. Kortom, het Gilde
in Oegstgeest is een bekende
en geziene organisatie. Maar
moeten wij het Gilde plaatse
lijk bekijken? Zeker niet. Wij
behoren tot een Wereldunie
van katholieke vrouwenorga
nisaties die haar zetel vroeger
in Rome had, en nu in Parijs".
„Het was in september '47
dat ik het congres van de we
reldunie in Rome bijwoonde.
Ik werd toen gegrepen door
dit wereldomvattende werk.
Er waren afgevaardigden uit
vele Europese landen die in
klederdracht op audiëntie bij
paus Pius XII gingen. Zo zag
je het grote verband. Later
woonde ik nog enkele malen
zo'n congres bij, samen met
mej. Weiter en mevr. Pieck.
Het waren congressen die sti
mulerend werkten". Het Gilde
in Oegstgeest was 20 jaar oud
toen mevrouw Staal Pro Ec
clesia et Pontifice kreeg en in
'73 kwam van koninklijke zij
de de zilveren ere-medaille be
horend bij de Orde van Oran-
je-Nassau. Ze gaat gewoon
door, samen met haar medebe
stuursleden de dames Pieck,
Rühl, Vogels, Verhoeven, om
het Gilde zijn veerkracht te
laten behouden. Het massale is
ervan af, maar de vaste kern
is nog steeds goed voor een
bloeiend verenigingsleven dat
veel te bieden heeft
Still going strong. Er komt een
cursus Huishoudelijke voor
lichting „Weet u wat u eet?".
Smakelijke lesmiddagen. De
eerste gastvrouw is mevrouw
StaaL Hoe kan het anders. En
wat wenst deze bezige bij voor
haar 80-ste verjaardag? „Nieu
we leden en nog een lang
voortbestaan van het Gilde.
Zelf red ik het nog best..."
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek Hond
zoekt buis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan.... tenzij het dier een goedis vindt De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk maar
soms ook volslagen onzinnig. De in ,jiond zoekt buis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00—12.00 en 14.00—17.00 uur. Zaterdag
van 10.00—12.00 en 14.00—16.00 uur. Zondag en maandag geslo
ten.
januari 1978 werd Lexy, die dit
keer haar fraaie uiterlijk als
belangrijk voordeel kon laten
gelden, alweer afgehaald door
mensen uit Woubrugge die een
jachtwerf hadden. En derhalve
alle ruimte voor Lexy om zich
uit te leven en alle mogelijke
dingen te doen die maar weinig
honden zich doorgaans kunnen
permitteren. Aanvankelijk was
iedereen enthousiast over de
wederzijdse samenwerking.
Maar na een poosje bleek dat
Lexy wat al te levendig was.
Met name tegenover de bezoe
kers van de jachtwerf. Deze
werden zo .onstuimig begroet
dat het afschrikwekkend werk
te. Lexy blafte dan luidkeels en
sprong meters hoog op in de
directe omgeving van de bezoe
kers. Lexy's gedrag werkte nu
niet direct in negatieve zin door
in de omzet van de zaken van
haar baas, maar deze vond het
bepaald minder prettig.
Of het nu de aanleiding moest
zijn tot de terugkeer van Lexy
naar het asiel, daar kan men
natuurlijk lang of kort over pra
ten. Het bleek er ook weinig tot
te doen, (voor zo ver je dat kun1
zeggen) want na twee, drie da
gen diende zich alweer een nieu
we baas aan. Ditmaal uit Zce-
terwoude. Twee weken lang
mocht Lexy aldaar de poezen en
de bazin het leven zuur maken
door eerstgenoemden op de kast
te jagen en andere leuke spelle
tjes met hen te spelen, en laatst
genoemde vervolgens, ter afwis
seling, veelal in horizontale hou
ding mee uit te nemen. En op
die manier kwam Lexy ook
weer terug in het asiel. Vrolijk
kwispelend, de bazin op haar
knieen achter zich aan slepend.
Om die misverstanden te voor
komen; dit alles is niet de
schuld van Lexy, doch van de
mensen die haar uitkozen.
Sinds enkele dagen zit Lexy dus
wéér in het asiel. En het wordt
nu toch heus tijd dat er spijkers
met koppen worden geslagen.
Want zo moeilijk is het echt niet
om voor Lexy een geschikt thuis
te vinden. De voorwaarden zijn
beslist niet zwaar. Een baas met
overwicht op de hond. Geen
poezen (en waarschijnlijk ook
geen andere huisdieren) in huis.
En voldoende leefruimte. Dus in
elk geval geen flat. Kinderen,
van welke leeftijd dan ook, zijn
geen bezwaar. Lexy kan erg
goed (en voorzichtig) omgaan
met kinderen.
Op de valreep nog een korte
beschrijving van haar uiterlijk.
Ze heeft een korte, blonde vacht
die van eersteklas materiaal
vervaardigd is, en relatief wei
nig onderhoud vraagt. Ze heeft
spitse oren (en neus) en bruine
ogen. En aan de trimfantelijke
kruistraart kan men tenslotte
zien dat Lexy niet helemaal ras
zuiver is. En dat is inderdaad
het minst belangrijke.
Een verheugend bericht uit
Nieuw-Vennep. Want daar is de
poes Maaike naartoe verhuisd.
Alles verloopt daar volgens plan
en naar ieders tevredenheid.
Moge het ook zo blijven.
BART SPIJKER
De herder Lexy bi] beheer
der Will Tiele
chttexy, een Mechelse her-
Ier van één jaar öud
leeft de afgelopen tijd
enin|og al eens van baas ge
in dj/isseld. Deze periode
ere,l[rak voor haar aan op 3
lecember van het afgelo
pen jaar. Nog afgezien
J '^an het feit dat Lexy's
)azin veertien dagen
laarvoor al bij het asiel
—fc.iad geïnformeerd naar
plaats voor haar
Toen echter kreeg
nul op rekest, ener-
omdat het asiel vol
omdat
af-
van de hond in de
van beheerder Wil1
niet erg overtuigend
„Ik heb geen tijd
vant
het advies aan Lexy's bazin
het nog veertien dagen te
werd de zaak achteral
alleen maar uitgesteld
na veertien dagen, op de
nauwkeurig, stond Le-
met bazin weer op de stoep,
zat er voor Will Tiele niets
op dan Lexy maar op te
in het „ledenbestand"
het asiel. Ze stond echter
lang genoteerd want op drie
Verkeer in
Voorschoten
Voor Voorschoten maar
natuurlijk eveneens voor
andere gemeenten liggen
de verkeersproblemen
vooral in de belasting van
het leef- en woonmllleu
door de auto. Deze heeft
zich als de sterkere agres
sief opgedrongen met name
tegenover de voetganger en
de fletser. Ook hier geldt
dan weer het CDA-boginse!
dat de overheid het schild,
behoort te zijn voor de
zwakkere.
Zo heeft ook de gemeente
lijke overheid de taak onder
erkenning van de functie,
die de auto heeft zowel In
het zakelijke als in het
persoonlijke verkeer de
nadelen van zijn gebruik
zoveel mogelijk terug te
dringen.
Een probleem voor Voor
schoten Is het doorgaande
verkeer. O.a. door verkeers-
belemmerende maatregelen
In een wijk van Lelden, die
aan Voorschoten trenst, Is
er een overbelasting van de
LekJ sow eg-Noord in ons
dorp ontstaan. Een billijke
verdeling van die lasten eist
maatregelen om deze
overlast zowel In overleg
met Lelden als binnen
Voorschoten, misschien
door het instellen van
eenrichtingsverkeer op de
genoemde weg te verminde
ren.
Voor het doorgaande ver
keer noord-zuid kan ook
een verbreding van rijksweg
4 tussen Amsterdam en
Rotterdam, die in overwe
ging is, verlichting beteke
nen. Onnodig te herhalen
dat aanleg van rijksweg 11,
die midden door Voorscho
ten gepland is voor het
leefklimaat fataal zou zijn.
Wie zih tegen de aanleg
van die weg niet verzet,
begaat een doodzonde aan
ons dorp.
Daarnaast dient ook bevor
derd te worden dat de auto
zoaps dat heet selectiever,
dat wil zeggen spaarzamer
wordt gebruikt Dat Is
alleereerst een kwestie van
mentaliteit, die zeer wel
past In een bij een christen
behorende Ingetogen le
vensstijl. Zo zou bv. met
name in het lokale verkeer
veel meer de flets kunnen
worden gebruikt Dat Is
bovendien ook om andere
redenen zeer wenselijk.
Minder kunstmatige fietsen
als home-trainer In huls. De
gemeente dienst dan wel
voor goede fietspaden te
zorgen en Voorschoten is
daarmee bezig. In dat kader
dienen ook de voetgangers
- vooral bejaarden en
(school)gaande kinderen
beveiligd te worden door
beschermende oversteek
plaatsen. Voorschoten heeft
de laatste jaren enige van
deze met lichten beveiligde
oversteekplaatsen aange
legd.
Bevorderen van selectief
gebruik van de auto bete
kent ook opkomen voor
beter openbaar vervoer.
Voorschoten heeft o.a. een
sneibus naar Den Haag.
Helaas Is door het feit dat
van deze bus veel te weinig
gebruik is gemaakt de
service van deze dienst
Ingekrompen moeten wor
den.
Met veel verwachting ziet
Voorschoten uit naar de
inrichting en openstelling
van het station „De Vink" in
de wijk N. Hofland. Op
voorstel van de CDA-fractie
In de gemeenteraad is de
burgemeester uitgenodigd
de spoedige totstandkoming
van dit station In hoogst
eigen persoon bij de betrok-
ken autoriteiten te gaan
bepleiten.
In woonstraten, die geen
taak hebben voor het
doorgaande verkeer, dient
door de aanleg van zoge
naamde woonerven de
verkeersfuntie van deze
straten te worden terugge
drongen. Voorschoten heeft
inmiddels een aantal van
deze erven aangelegd en
nagegaan diet te worden of
en zo ja In welke mate met
deze aanleg moet worden
verder gegaan.
En ais tenslotte vastgesteld
moet worden dat maximum-
snelheden en passeerverbo-
den toch veelvuldig worden
overtreden dan resten
helaas geen andere maatre
gelen dan om door middel
van de vormgeving van de
weg de onbeheerste en
egoïstische automobilist tot
de orde te roepen. Jammer
genoog moeten dan de
goede weggebruikers lijden
onder het gedrag van de
kwade. Maar tot zulke
maatregelen heeft Voor
schoten dezer dagen weer
zijn toevlucht moeten ne
men, zoals de gebruikers
van de Leidse weg hebben
gemerkt
Voorzitter CDA-fractie.
VOORSCHOTEN
