C leidse courant-bal
Een jonge
prof die
nog veel wil
leren
„We moeten wel
met gelijke munt
gaan terugbetalen...
F
VNL Al: EEN HECHTE BAND
NEGENDE KEUKENHOF-BOSLOOP
AANVOERDER HANS TISSEUR
VAN ROODENBURG:
NEDERLANDS KAMPIOEN
VELDRIJDEN
KEES V.D. WERELD:
I'
SPORT
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 14 JANUARI
Van onze sportredactie
LEIDEN De door sporthuis
Wout Bergers beschikbaar ge
stelde Leidse Courant Bal is
opnieuw bij een Al-eftal beland.
Na het „ongelukkige" team van
Bernardus is het deze week de
beurt aan VNL Al om de LC-
Bal in ontvangst te nemen. Het
elftal van VNL speelt al jaren
in dezelfde samenstelling, vorm
de vroeger ook de B en de Cl.
In die periode is er binnen het
team een hechte band gegroeid
en, hoewel nog jong voor de
klasse waarin het nu speelt, re
sultaten blijven niet uit. Vorig
jaar werd als BI zelfs het kam
pioenschap behaald. Daarom:
de Leidse Courant Bal voer de
Al van VNL.
Van onze sportredactie
LISSE De ijsclub Noordwij-
kerhout en de atletiekvereniging
De Spartaan organiseren op
zondag 15 januari opnieuw de
al traditioneel geworden Keu-
kenhofbosloop. Voor de negen-
'de maal al weer kunnen de deel
nemers zich om twaalf uur op
het gemeentelijk sportpark aan
de Spekkelaan verzamelen voor
de start voor de vier, acht en
twaalf-kilometer-lopen. De in
schrijving is op datzelfde sport
park vanaf elf uur geopend.
Voor dat inschrijfgeld van 3,50
kan elke succesvolle deelnemer
een fraai uitgevoerde medaille
verwachten.
Drechtloop
LEIMU1DEN De s.v. Kickers
'69 uit Leimuiden houdt morgen
haar jaarlijkse Drechtloop. De
start van de halve marathon is
om twaalf uur terwijl om kwart
over twaalf het startsein voor de
vier- en acht kilometertochten
wordt gegeven. Een ieder die
één van de onderdelen vol
brengt, ontvangt een leuke her
innering. Het inschrijfgeld voor
de vier- en acht kilometerloop
bedraagt drieguldenvijftig
(jeugd tot en met 15 jaar twee
gulden) en voor de halve mara
thon zes gulden. Het vertrek
vindt plaats vanaf het clubge
bouw van de s.v. Kickers '69
aan de Beukenlaan^
Trotse „Dirk"
„En toch zit er weer een zekere
vooruitgang in". Theo „Dirk"
van der Klugt zegt het met
enige trots. Niet zo vreemd na
tuurlijk want zaalvoetbal is de
laatste jaren in Leiden wel zo'n
beetje „zijn" sport geworden.
De oud-scheidsrechter is elke
week in de Groenoordhal te vin
den, zal daar binnenkort ook
wel een tienjarig jubileum kun
nen vieren.
Juist daarom die trots. Want het
ging eigenlijk niet zo best met
de zaalvoetbal. Beter gezegd:
met het toeschouwersaantal in
de Groenoordhal. „In die eerste
jaren, met Koejaké, met LDWS
op z'n sterkst, met ASC ook
toen waren vier-, vijfhonderd
toeschouwers normaal. Maar
dat is de laatste jaren niet meer.
Vorig seizoen waren we eigen
lijk al blij als er eens tweehon
derd betalende toeschouwers in
de hal rondliepen. Want dat wa
ren uitzonderingen".
Dit seizoen kwam de kentering.
Van der Klugt: „Nu draaien we
al weer een gemiddelde dat bo
ven de tweehonderd ligt. Maken
we ook weer toppers van drie
honderd. Ook al omdat de top-
ploegen dit jaar erg dichtbij el
kaar blijven de mensen voe
len die spanning en komen
weer".
De hoofdklasse (nu al negen
teams) en de overgang naar
woensdag, noemt Van der Klugt
ook als twee pcfeitief doorwer
kende punten. „Het klinkt mis
schien vreemd, maar op dinsdag
stonk het vaak nog ontzettend
naar de veemarkt die daarvoor
was gehouden. Ik kan me best
voorstellen dat dat voor mensen
ook een reden was om weg te
blijven. Met het betere zaalvoet
bal van nu wordt het dan wel
duidelijk waarom er nu al meer
toeschouwers komen".
„De tijd van Koejaké komt niet
meer terug", stelt Dirk van der
Klugt nog. Maar als het aar» dit
lid van de Leidse zaalvoetbal
commissie ligt zal het door ASC
en LDWS gevestigde record
(1500 betalende toeschouwers,
neergezet op extra tribunes) wel
aan het wankelen worden ge
bracht.
Kampioen
LKV De Spartaan hoopt van
avond in Alkmaar een speciaal
cachet te geven aan het treffen
NIEUWKOOP Nederlands bekendste slippendrager is in een
opperbeste stemming. Geen wonder ook, want nog maar sinds
8 januari is de drager van deze titel erg hard op weg om ook
de bekendste cycle-crosser van Nederland te worden. Op die
datum immers behaalde Kees van der Wereld, sedert een maand
professional, het Nederlands kampioenschap cycle-cross voor be
roepsrenners op het unieke parcours van zijn eigen woonplaats
Nieuwkoop.
Behalve de bijzondere bijver
dienste en het van nu af aan
mogen dragen van het nationale
tricot, zijn er echter nog een
paar zaken die Kees van der
Wereld onderscheiden van de
gemiddelde veldrijder. Het is
bekend dat cycle-crossers tegen
hun dertigste hun top bereiken.
De twee lijnen van conditioneel
vermogen en ervaring ontmoe
ten elkaar rond die leeftijd op
een zo hoog mogelijk niveau.
Kees van der Wereld is echter
nog pas 22. Erg jong dus voor
een kampioen. Van der Wereld
beseft dit terdege en laat dan
ook niet na om geregeld naar
voren te brengen dat hij er nog
lang niet is en dat hij nog veel
moet leren. „Je zag het zelf, ik
behaalde nou wel de titel voor
beroepsrenners, maar voor me
eindigden nog wel twee ama
teurs (Snoeyink en Stamsnijder
red.). Terwijl de gewone toe
schouwer toch denkt dat de pro
fessionals een hogere categorie
zijn". Van der Wereld brengt het
zelf naar voren en verraadt
hiermee een tweede eigenschap
die hem van andere crossers
onderscheidt: namelijk een flin
ke dosis zelfspot. Hoe kan het
nou dat er twee amateurs har
der gaan dan de kampioen bij
de beroepsrenners?
Van de Wereld hierover: „Tja,
het moet inderdaad een wat
vreemde indruk maken. Ik kan
er echter ook niets aan doen.
Behalve bij de wereldkampioen
schappen starten de profs en
amateurs overal samen. Het
maakt dus in feite weinig uit
welke status je bezit. Voor mij
is het een soort vervulling van
een jongensdroom dat ik nu be
roepsrenner ben. Toen ik pas
met wielrenner begon, wilde ik
proberen het hoogste te berei
ken en in die richting heb ik nu
weer een stapje erbij gedaan".
Terwijl Kees aan het woord is
vallen nog twee eigenschappen
op die hem van de modale cros
ser onderscheiden: Hij formu
leert gemakkelijk en heeft ge
voel voor humor. Vooral dit
laatste is opmerkelijk voor ie
mand die één van de ernstigste
takken van sport bedrijft. Van
der Wereld hierover: „Ja bij een
cross is het niet mogelijk je te
verschuilen en toch nog een
prijs te winnen. Op de weg kan
je nog wel eens niet in vorm zijn
en desondanks voorin eindigen.
Bij een cross is dat ondenkbaar.
Wie een paar dagen niet heeft
getraind, merkt dat direct in de
uitslag. Óp die manier zou je het
wel als een ernstige sport kun
nen zien. Vooral ook omdat het
hyper-individualistisch is. Je
hebt alleen met jezelf te maken.
Soms rijd je een hele wedstrijd
in je eentje. Dan valt er weinig
te lachen, ja. Ontspannen kan je
pas na de koers. Voor de start
is het een zenuwentoestand, dan
krijg je zo'n twee kilometer lang
het gevecht om de beste posi
ties. En als die eenmaal zijn
ingenomen, moet de wedstrijd
eigenlijk nog beginnen. Afgelo
pen zondag ging het met mij
aanvankelijk niet zo goed. Ik
was te zenuwachtig en had een
slechte start. Toen ik m'n positie
een beetje verbeterd had, waren
Stamsnijder en Snoeyink al on
bereikbaar voor me geworden.
Vanaf dat moment heb ik uit
sluitend voor de proftitel gere
den".
Om dit doel te bereiken diende
Van der Wereld af te rekenen
met Gertie Wildeboer, algemeen
erkend als de beste technicus
van het Nederlandse cycle-cross
wereldje. Wildeboer stak echter
niet in de allerbeste vorm van
de dag. Van der Wereld: „Ik
merkte dat achter in het par
cours, waar je door een dikke
Kees van der Wereld: „Vervulling van een jongensdroom".
laag bagger moest ploeteren.
Wildeboer ging daar niet erg
hard en ik liep op dat punt snel
op hem in. Toen ik hem had
ingehaald, heb ik een paar ron
den uitgerust en ben daar weg-
gedemarreerd". Deze demarra
ge was bslissend. Van der We
reld merkte dat al gauw, en
hoewel op het glibberige par
cours de uiterste concentratie
was vereist, erkent hij eerlijk
dat op de plaatsen waar de ge-
dachtenboog iets minder strak
gespannen kon staan, hij vooral
dacht aan het moment straks
waarop hij onder de tonen van
het Wilhelmus het rood-wit
blauwe tricot zou aantrekken.
Het is niet zijn eerste nationale
titel. Enkele jaren geleden ver
overde hij al dezelfde bij de
nieuwelingen. Maar het is wel
de belangrijkste tot nog toe.
Zijn Luxemburgse bazen toon
den zich uiteraard bijzonder
content met hun Nederlandse
titelhouder en zien de toekomst
dan ook zonnig tegemoet. Een
toekomst die ook Kees van der
Wereld min of meer helder voor
ogen staat. Deze ligt in ieder
geval niet op de weg, want hoei
wel hij van de zomer wel ker-
miskoersen en criteria bij de
professionals gaat rijden, blijft
hij volhouden dat z'n primaire
interesses in het veld liggen.
In het Luxemburgse veld wel
te verstaan, want daar wonen
zijn sponsors en daar worden
voor hém de contracten afgeslo
ten. Nog één keer is hij dit
seizoen in Nederland aan het
werk. Wie dat wil zien gaan
gebeuren, dient morgen dan
wel naar Stein te gaan. Het
Zuid-Limburgse dorp dat Kees
op de terugweg vanuit Luxem
burg aandoet.
GIJS ZANDBERGEN
Prognoses:
Zondag KNVB: Aalsmeer-UVS
3; Roodenburg-DBGC 1; Pa-
pendrecht-Blauw-Zwart 3; Nieu-
wenhoorn-Lugdunum 3; Hille-
gom-Teylingen 2; Voorburg-
MMO 1; Alphense Boys-Altior 3;
ESDO-SJC 2; Randstad-BMT 1;
ASC-Postalia 3; Tonegido-UDO
3; Bernardus-Flamingo's 1;
RKNSV-ESTO 1.
Afdeling: Bergambacht-Am-
merstol 1; Schoonhoven-VTL 2;
VNL-Stolwijk 1; Warmunda-
Leidse Boys 1RVC-Oranje-
Groen 1; SJZ-Unitas Leiden 1;
Stompwijkse Boys-Meerburg 2;
Soccer-Boys-Alkmania 3.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
Hans Tisseur: „Terugval kwam niet als verrassing"
Aardige zaken kom je tegd
een foto-archief. Prenten, I
als grandioos en goed geschi
ingeleverd, maar nu, ad
haald door de tijd in grijsbn
vergetelheid het moment
wachtend waarop de pru
dan wel vuilnisbak als defin
eindpunt wordt bereikt.
Zo lag ook Joop te wachtea
broekie van toen, maar wel
een Olympische titel op zak
een dito trui om het ranke
chaam. Welkom thuis met I
goud, in '68 was dat. Joop, i
delijk nog niet gelouterd d(
de vele successen in het profJ
lieu, nog niet geplaagd doori
pingaffaires op Franse berg
gewoon nog een jonge reni
die toen al hard kon fiets
Daar staat 'ie dan, de tijd st
even stil Joop later duidd
niet
Van onze sportredactie
Leiden Roodenburg, een
ploeg die elk jaar opnieuw lijkt
te gaan doorstoten naar de
hoogste klasse van het ama
teurvoetbal. Even zo vele jaren
ging het mis. Ook dit jaar lijkt
de angst gerechtvaardigd dat
Roodenburg, na een uitstekende
start, erg veel moeite zal moe
ten doen om de eerste klasse
alsnog te kunnen verlaten.
Door de nederlaag van afgelo
pen zondag tegen Gouda be
draagt de achterstand op koplo
per VIOS in theorie nu drie
punten, maar gewanhoopt
wordt er niet bij de Noord-be
woners. Zeker niet door Hans
Tisseur, Roodenburger in hart
en nieren en tevens aanvoerder
van het eerste elftal.
„De terugval die de laatste we
ken zo duidelijk is waar te ne
men, komt voor ons niet als een
totale verrassing. Elke ploeg
heeft wel eens een periode
waarin het niet zo lekker draait.
Het is alleen zaak om weer zo
snel mogelijk uit het dal naar
boven te klimmen". Het klinkt
vrij simpel, maar toch lijkt er
in het spel van Roodenburg, ge
baseerd op techniek en combi
natievoetbal, één ding te ontbre
ken om zich aan de kop van de
ranglijst te handhaven: bikke
len. „Dat is helaas maar al te
waar," zegt Hans Tisseur wat
treurig, „alleen met voetbal kom
je er in deze competitie niet.
Ploegen als Blauw-Zwart en
Hermes DVS, die ook proberen
te voetballen komen niet aan de
bak. Maar" Roodenburg heeft
zijn lesje nu geleerd en we zul
len met gelijke munt terugbeta
len, al blijft het voetbal in prin
cipe het belangrijkste. Natuur
lijk is dat niet leuk, maar het
gaat erom wie wie bang maakt
en aan dat spelletje kan Roo
denburg ook best meedoen, al
iiiiiiiiiiiiuiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu
hebben we fysiek niet zo'n ster
ke ploeg".
Roodenburg lijkt dus de oplos
sing te hebben gevonden om dit
jaar de lang gekoesterde hoop,
promotie naar de hoofdklasse,
waar te maken. „Dat is wat al
te voorbarig", vindt Tisseur, „er
zijn natuurlijk meerdere oorza
ken voor de inzinking aan te
wijzen dan alleen het gebrek
aan „bikkelaars". Zo hebben we
bijvoorbeeld nogal wat te kam
pen met de nodige blessures
Neem nu Rob Brittij n, een fy
siek sterke spits die we nu uit
stekend zouden kunnen gebrui
ken, maar door een knie-blessu
re is hij al geruime tijd uitge-
nK
schakeld. Of een Peter
dam, door zijn afwezij
ren we genoodzaakt
spelers te verschuivei
werkt nu ook niet bep
vorderlijk. Bovendien m
afgelopen zondag Rich:
en dat betekende weer
minder. Door deze
kwamen we de laatste
moeilijk tot scoren, nu
schien zijn Richard
Willem Ligtvoet er zond
bij en dan heb ik goe<
Zeker omdat DBGC, di
stander van zondag,
is die ook probeert te vo
en daarom zie ik de twee
wel in Leiden blijven".
met SSS Alkmaar. Niet a
zijn de tillers van coach Th<
Brandt van plan de zov<
titel in de landelijke eerste
se A te veroveren, maar
willen de Leidenaars wat Ni
landse records meepakken
mas Brandt heeft Herman I
po en trainer Dirk van 't
als de mannen aangewezei
het moeten gaan doen. In
halfzwaargewicht staat er
Filippo, behalve het eigen
cord van 125 kilo op het or
deel trekken, nog een wat o
record om omver te tillen
153 1/2 kilo stoten van JanS
kens. Dirk van 't Riet moet
daag in eerste instantie
meer dan negentig kilo wi
Dan ligt voor hem de weg o
records te zetten in de nie
klasse van 90 tot 100 kilo.
Filippo en Van 't Riet ko
ook John ten Brinke, Sam I
wilder en Arie Swagers in
maar in actie. „Ik zeg niet
we kampioen worden", vt
Brandt, „maar we hebben
hele beste kans".
