Leids station ïiëëft
kaartjes-primeur
(me
gezond
maar gereserveerd
blijft
veevoer
Amerikaanse schept professionele belangstelling
voor poppenhuizen en bijbehorende miniaturen
Appelpulp
uitstekend
REGIO
LEIDSE COÜRANT
ZATERDAG 7 JANUARI 1978 'PAGINA S
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Verder is, volgens het IWO,
gebleken, dat de problemen
zijn ontstaan door gisting van
appelpulp. Bij dit proces ont
staat alcohol die bij het opne
men van het voer door de koe
in de bloedbaan terechtkomt
en via dit bloed in de melk.
In de melk tenslotte ontstaat
dan een afwijkende geur en
smaak die inderdaad aan een
appelsmaak doet denken.
De raad die reeds gegeven
werd blijft dus onverminderd
gelden: voer gistend appelpulp
zeker niet aan melkgevend
vee; voer pulp met mate; zorg
ook hier voor een goede bewa
ring van het produkt (wat
overigens een gewone hygiëni
sche maatregel is). Dit zijn de
wenken die de CMC doorgai
aan iedere boer die plotseling
vervuld dreigde te geraken
van afkeer van appelpulp.
De Nederlandse Spoor
wegen gaan met hun tijd
mee. Natuurlijk; anders
konden NS, (om met
wijlen ir. Posthumus
Meijes te spreken) wel
inpakken en de rails op
breken: NS hebben oog
voor hun clientèle. Dat
wil zeggen, dat de servi
ceverlening niet mag
blijven steken. De
Spoorwegen hebben in
de spitsuren menigmaal
een oplopende drukte
voor de loketten gesig
naleerd. Mensen die de
allerlaatste minuut nog
een kaartje moesten ko
pen, maar niet op tijd
aan bod kwamen omdat
er nog zovele wachten
den vdór hen waren.
Ten gerieve van deze
klanten worden thans
proeven genomen met
het grootste type kaart
jes-automaat dat maar
denkbaar is. Leiden be
zit daarvan, samen met
Rotterdam, de primeur.
Sinds enige tijd staat in de
Leidse stationshal een knots
van een kaartjesrobot: Makro-
mat N 126 genaamd, een man
netjesputter onder de automa
ten die enkele rei2en en re
tours, voor de hele en halve
prijs, en avond- en weekendre
tours produceren gaat In Bre
da, Amsterdam en Gouda
staan ook van die kasten,
maar de Leidse en de Rotter
damse automaten zijn „com
puter-verbonden", hetgeen wil
zeggen dat de computer de
gegevens verwerkt die door de
automaat worden verschaft
Van de zijde der NS-Inlichtin-
gendienst in Utrecht vernam
ik, dat zeer binnenkort deze
Het moet zijn voorgekomen,
dat een paar maanden geleden
een aantal mensen niet wist of
men nu melk ofwel appelsap
dronk Een vreemde zaak,
waarvan bij de Coóp. Melk-
centrale g.a. (CMC) gewag
werd gemaakt De grote boos
doener scheen de appelpulp te
zijn, een over het algemeen
zeer gewaardeerd veevoeder.
Principe: je perst een appel
uit; het sap komt in een fles
thuis en de schil, het klokhuis
en de vezels worden pulp ge
noemd en gaan via de veevoer-
branche naar de boer z'n
koeien. Veevoerbranche erg
boos. Bericht van de smaak-
vervalsende pulp stond op
voorpagina van L.C. Als iede
re veehouder zich daarvan wat
had aangetrokken, zou de fou-
ragehandel met zeker 100 ton
appelpulp opgescheept blijven
zitten. En dat is nou net hele
maal niet nodig. Appelpulp
hoeft in de koeiemaag geen
appeldeflap achter te laten.
Als je je boerenverstand maar
gebruikt, meent de een mo
ment gepikeerde fourage- en
silohandel.
Veehouder H van Teylingen
in het Zoeterwoudse West
einde gebruikt bijna 20 jaar
appelpulp als veevoeder. Geen
enkel probleem. ,Jils je teveel
koffie drinkt word je beroerd
en teveel jenever, nou, da's
ook niet best Pulp, dat moet
je in een silo doen, inkuilen of
zo, tot het gistingsproces voor
bij is. Dat is een dag of veer
tien. Voer je je beesten verse
pulp, dan loop je de kans op
dronken koeien: dat is een
keertje voorgekomen, maar
het was een uitzondering. Ver
se pulp voor een koe is hetzelf
de alsof ik u voor een fles
drank zet". Het CMC-bericht
bracht geen opschudding te
weeg bij Van Teylingen, maar
de veevoederhandel klom di
rect in de pen: de eventueel
geconstateerde appellucht aan
de melk berustte op een
onoordeelkundig omgaan met
voer. Voer de koeien onder
melktijd met spruitekop en
met uien, en je krijgt een naar
luchtje aan je melk.
CMC reageerde gelukkig spoe
dig erg coulant. En daarvan
wil ik nu de neerslag bekend
maken. Het Instituut voor het
Veevoederonderzoek (IWO)
in Lelystad heeft de zaak ont
zenuwd. Meegedeeld werd: ap
pelpulp is een goed voeder-
middel. Een hoeveelheid van
ca. 15 kg per koe per dag is
een redelijke hoeveelheid die
men best in het ruwvoeder-
rantsoen kan opnemen. „Een
grotere hoeveelheid echter
geeft kans op spijsverterings
stoornissen, diarree en minder
eetlust".
gigant in Leiden operationeel
wordt Op het moment zijn
technici nog druk bezig met
het doormeten van de twee
maal drie eenheden, waar het
„hele alfabet in zit", met
kaartjes voor elk station in
Nederland Voorlopig zal de
automaat bij wijze van proef
gaan draaien. De uitkomsten
worden met belangstelling te-
gemoetgezien.
Als het aan mevrouw Sylvia Maniscalco ligt, begint
in Zoeterwoude de victorie voor de verfijnde pop
penhuizen en hun accessoires. Sylvia is een Ameri
kaanse, getrouwd met een Italiaan, die twee maan
den geleden naar Nederland kwam en zich aan de
Loethe vestigde met twee dochters van 12 en 16
en met een groeiende collectie allerfraaiste poppen
huisjes en -huizen, voorzien van de meest minutieu
ze meubeltjes en ander toebehoren. Ze verhuisde
van New York naar Zoeterwoude om hier zaken
te komen doen en ze vertelde me nu, dat er in
Nederland voor de „miniatuur-enthousiasten" een
miniatuurgroep is opgericht. „Ik wist, dat in Neder
land de poppenhuizen erg belangrijk zijn, daarom
zie ik er veel heil in hier te beginnen".
Sylvia Maniscalco verzamelde
niet alleen meubeltjes, spulle
tjes en poppetjes die in de
huizen moeten, ze bouwde ook
zelf aantrekkelijke kleine on
derkomens voor al dit moois.
Vijf jaar geleden begon ze bij
voorbeeld met een 13e eeuws
Spaans .kasteel" samen te
stellen. Beneden in de huiska
mer staat een 20ste eeuws inte-
rieurtje te pronken (met licht
in de gang) naast een 17e
eeuws Frans boudoir met ver
guld hemelbed en een aanstal
ten makende dame in hoepel
rok. Sylvia blaakt van ver
wachting en ze kent al een
stuk of tien vrouwen die graag
meedoen aan die „miniatuur
groep". Ze plaatste in verschil
lende Nederlandse dagbladen
oproepen om te vertellen, dat
iedereen die interesse heeft
welkom is om te komen: elke
derde maandag van de maand
(te beginnen op 16 januari)
van 's morgens 10 uur tot 2
uur 's middags, om te praten
over miniaturen, over de we
gen om eraan te komen, om
gegevens uit te wisselen.
Sylvia, die mijn notities be
schouwt omdat ze veel belang
stelling heeft voor handschrif
ten (het gekrabbelde woordje
„poppenhuizen" herkent ze on
middellijk) en verder dagelijks
Nederlands studeert („ik kan
het al een beetje lezen"), ver
wacht veel belangstelling voor
haar miniaturen-opzet „Er
zijn nog geen mannen bij,
maar juist in Amerika worden
door mannen op dit gebied
prachtige dingen gemaakt:
viooltjes, cello's, complete or
kesten voor het poppenhuis".
Sylvia doet niet aan amateur-
werk: „Ik wil die dingen ver
kopen. Hier in Nederland, in
Engeland en Amerika is daar
een markt voor. En het liefst
wil ik op het Europese vaste
land blijven, vooral in Neder?
land. Het bevalt me hier uitste
kend". Sylvia Maniscalco is
bereikbaar telefonisch op
01715-2151, of via 0189(t6769.
Dochter Maniscaldo bij een poppenhuisje in de Zoeterwoudse huiskamer
its
TASJA:
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
w het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan.... tenzij het dier een goedis vindt De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk maar
soms ook volslagen onzinnig. De in ,Mnd zoekt buis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te balen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00—17.00 uur. Zaterdaz
ten eD 1* 00—16.00 uur. Zondag en maandag geslo-
hankelijk van het aantal per
sonen dat het gezin telt zal
Tasja sneller of trager haar
wat agressieve houding laten
varen en meer en meer een
gezellige huishond worden
waar iedereen (binnen gren
zen) mee kan optrekken. Be
zoekers moet men echter blij
ven waarschuwen haar in het
begin niet aan te halen, want
dan is het weer mis.
Om eventuele misverstanden
te voorkomen: Tasja zal nooit
of te nimmer iemand aanval-
len. Alleen de onverdachte be
weging in haar richting doet
'haar schrikken en, zuiver in
een reflex, zal zij haar kiezen
op elkaar zetten. Of er dan
wat tussen zit of niet interes
seert haar niet en is alleen van
belang voor de persoon in
kwestie. Gewoon even naden
ken dus. Voordelen van Tasja
zijn er ook. Zoals haar eetlust.
Die is onbegrensd (wat haar
betreft) en niet gebonden aan
een bepaald soort voedsel. Ze
vindt alles lekker. Autorijden
is een van haar favoriete be
zigheden en ze kan daarbij
urenlang geïnteresseerd naar
buiten zitten kijken. Een bij
zonder gunstig voordeel is ook
haar stabiele karakter. Ze is in
de verste verten niet nerveus
en ze blaft ook nauwelijks.
Ook haar gezondheid is oer
sterk. Tasja vraagt wel regel
matig verzorging van de vacht
Vooral het haar op de lange
oren moet goed bijgehouden
worden anders gaat het klit
ten. Af en toe de ogen even
schoonmaken en men heeft
van Tasja geen centje last
Bobby
Bobby, het bastaardje van de
vorige week zit nog steeds in
het asiel. Wel meldde zich tele
fonisch een nieuwe baas aan,
maar vreemd genoeg is het bij
dat ene telefoontje gebleven
De man is niet op komen da
gen. Misschien dat er deze
week meer belangstelling voor
Bobby is.
BART SPIJKER
Tasja is voor deze rubriek de
eerste spaniel die zich indient.
Merkwaardig dat er van dit
ras zo weinig exemplaren in
het asiel terechtkomen. Een
reden zou echter kunnen zijn
dat de spaniel in de omgang
toch veel minder problemen
veroorzaakt dan men wel zou
denken. Een aantal jaren gele
den namelijk, was de spaniel
bijzonder in trek. Men zou
zelfs van een rage kunnen
spreken, en zoals bijna altijd
het geval is met zo'n modegril,
was de vraag groter dan het
aanbod. Om dit nu te onder
vangen werd het fokken van
deze dieren geforceerd. Het
gevolg van dit „te ver doorfok
ken" werd al spoedig merk
baar. De kwaliteit van het ui
terlijk en vooral het karakter
liep hollend achteruit Veel ge
hoorde klachten waren: vaak
ziek, ontstekingen aan oren,
ogen e.d. En vooral de enorme
nervositeit van het dier. Deze
klachten bestempelden de spa
niel als een „moeilijke" hond,
hetgeen niet bepaald met de
oorspronkelijke definitie van
het karakter van de spaniël
overeen kwam. Dit alles speel
de zich echter zo'n zes, zeven
jaar geleden af en sindsdien is
het geleidelijk aan weer de
goede kant op gegaan met de
kwaliteit van het ras. En dat
is aan Tasja ook goed te mer
ken.
Tasja is een erg lief hondje,
drieëneenhalf jaar oud, en
goud-bruin van kleur. Ze werd
op 8 december 77 aan het
asiel afgestaan wegens huise
lijke omstandigheden. Tasja
heeft een erg gereserveerd ka
rakter. Het is beslist een een-
manshond, die in het begin
zelfs niets moet hebben van
haar nieuwe baas. Als ze ech
ter gewend is aan het nieuwe
gezicht en de veranderde ge
woonten, zal de gereserveerd
heid al gauw omslaan in ent
housiasme. Het is niet raad
zaam om Tasja bij jonge kin
deren te zetten, want deze han
delen nogal eens wat onver
wacht Ook al is het maar een
wat plotseling uitgestoken
hand om Tasja te aaien, het
staat vrijwel vast dat Tasja toe
zal happen. Dit geldt echter
voor iedereen in haar buurt
die ze nog niet zo goed kent
In het begin dus vooral niet
aaien maar wel vriendelijk
toespreken op een manier die
bij Tasja vertrouwen wekt en
haar op haar gemak stelt Af-
