Tweehonderd zwart-wit televisies
voor vijftig gulden per stuk
Groenoord
wijzigt
straatverbetering
Nieuwe pachters
restauratie in
Groenoordhallen
BOVO
WAST
ROB VAN REIJN sPaanse
BRENGT DICKENS9
KERSTVERHAAL
TOURS (IN HET NIEUW)
BUSSEN MET HEMELWATER
STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 16 DECEMBER 1977 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Motel vervangt „oudjes" door kieurenbuizen
Wat is het leven zonder kleur? Gewis,
het zwart-wit komt aan onze fantasie
niet royaal tegemoet. Tegenwoordig
moet zowat alles er gekleurd opstaan.
Daarom kopen de meeste van ons ook
kleuren-t.v.-ontvangers. Daar steek je
nog steeds mee af bij je (wellicht ver
standiger) buren die zoiets echt wel
ook zouden kunnen betalen, al was het
maar via een prettige regeling. In dat
opzicht waren ze in Amerika ons, Euro
peanen, al jaren vooruit „Zes jaar",
schat publiciteitsmanager Martin
Spaargaren van Holiday Inn Leiden.
Maar nu is het dan zover: per 1 januari
'78 moeten alle H.I.'s in Europa voor
zien zijn van kleurentelevisie op de
logeerkamers. Dat gaat ook in Leiden
(Europa's eerste H.I.) gebeuren. Alle 200
kamer van het motel krijgen derhalve
t.v. in kleur als je de knop straks
omdraait.
Spaargaren (die alles ruim neemt): „Ik
zie het ook als een bijdrage tot de
arbeidsvoorziening in het zuiden des
lands. We krijgen in ons hotel te maken
met een investering van 160.000 gulden.
Dat zal niet in elk hotel kunnen gebeu
ren. Die vervanging van zwart-wit-toe-
stellen door kleurenapparaten betekent
dat wij onze zwart-wit-toestelletjes van
43 cm beeldscherm van de hand moeten
doen. Ze zijn nog geen tien jaar oud
en steeds goed onderhouden. Vanaf
maandagmorgen 9 uur zijn die teevee's
bij ons te koop: 50 gulden per stuk."
Volgens Spaargaren biedt de kleurente
levisie een goed tijdverdrijf aan de
(vaak verwende) toerist: „Ook al ver
staan ze de taal niet, er wordt veel
gekeken naar documentaires en er zijn
veel Engelstalige films op de buis. Wij
denken ook aan een gesloten tv.-circuit
met een eigen video-studio, voor het
vertonen van films en dergelijke tijdens
minder boeiende vaderlandse uitzendin
gen." Martin Spaargaren ziet die zwart-
wit-toestellen best geschikt voor zieken
huizen, caravanners, kantines, perso
neelsverenigingen. je kunt ze desge
wenst als aquarium gebruiken en ju
kunt er Spanje op krijgen. Maar dan
moet je wel het apparaat in het vlieg
tuig meenemen, als je naar Majorca
gaat. Alle gekheid op een stokje: het is
nog beste apparatuur."
Alles gaat steeds meer op wieletjes, men
laat zich in toenemende mate rijden op
banden. Niet dat de openbaar-vervoerbe
drijven daarover nou zitten te juichen,
maar de particuliere ondernemers hebben
niet te klagen. Men laat zich graag in een
bus of touringcar nemen naar verschillen
de bestemmingen, voor je plezier of uit
noodzaak. Mensen die daarbij zijde hebben
gesponnen zijn de broers Aad en Bram
van der Voet, als directieleden van Bovo
Tours, Roelofarendsveen, „puur tussen on
ze mensen in", jongens van de gestampte
bus-pot die zaterdag a.s. op het nieuwe
industrieterrein, aan de „Lasso", in de
Googerpolder een gloednieuw onderkomen
voor hun bedrijf in gebruik gaan nemen.
Hun moeder, „oma" Van der Voet zal in
samenwerking met een aantal kleinkinde
ren de officiële opening voor haar reke
ning nemen. Dat is om 2 uur. Van 3 tot
8 uur 's avonds houden de Van der Voeten
„open huis", waarbij iedere belangstellen
de van harte welkom is.
Abranam Jacobus van der Voet jr. en
broer Arie Pieter zetten beiden het werk
voort, dat door vader Abraham aan het
begin der vijftiger jaren in Oude Wetering
werd opgezet Bram de jongere vertelt:
1 „mijn vader begon na de oorlog met
1 vrachtwagens te werken. Die waren ge-
1 schikt voor het vervoer van „DUW'-arbei-
M ders, mensen van de werkverschaffing of-
t wel de Dienst Uitvoering Werken. Dat wa-
ren wagens met een huif erop, zoals ik me
beeld een nieuwe polder tussen Noorden
en Wilnis ontgonnen. Vader Bram ging 's
morgens vroeg op z'n bromfietsje (want
een auto was te duur) naar Leidep, waar
z'n vrachtwagen stond, 's Middags haalde
hij in de omtrek de DUW-ers weer op en
bracht ze naar Leiden en reed op z'n
brommer daarna op huis aan. Overdag
werden met die wagen zand, grind, bieten
en dergelijke vervoerd. Dan werd het ver
voermiddel schoongespoten om de DUW-
arbeiders te kunnen herbergen".
Na een jaar of vier moest er alom getoerd
worden. Ook bij Van der Voet. Daar was
een vergunning voor nodig, maar die was
erg duur: „dat kon mijn vader financieel
niet opbrengen. Maar „opa" Boot in Alp
hen (we kennen hem niet anders dan „opa"
Boot) had een „slapende" vergunning. Hij
had een garagebedrijf zonder bussen en
z'n vergunning werd door vader op erfbe-
drag gehuurd: een tientje per week", aldus
Bram jr. Vader Van der Voet overleed in
'72. Zoon Bram: „vader was een echte self
made man, alles bouwde hij zelf op en er
werd geen geld over de balk gegooid. In
'54 stond een schilder „Boot en Van der
Voet" in letters op een bus te zetten.
Opeens zei hij tegen z'n vader: Bram,
jongen, waarom zet je er eigenlijk geen
Bovo op? De beginletters van Boot en
Voet. Nou, dat gebeurde meteen. Vandaar
dus Bovo", vertelt Bram jr.
Het bedrijf verhuisde in '65 naar Roelofa
rendsveen, waar een geschikte ruimte
werd gevonden aan de Sotaweg. Voordien
hadden de wagens nog stalling gevonden
in Leimuiden. Bram jr.: „aan die Sotaweg
zitten we nog. Vanaf '65 werd daar een
autogaragebedrijf opgezet, wat aardig ge
lukt is. De uitbreiding ging inmiddels ge
staag door, het touringcarbedrijf en het
vast (groeps)vervoer kreeg steeds meer bo
dy. Daarom werd aan de Lasso nieuwbouw
gepleegd: vier grote hallen, met een opper
vlakte van 1250 m2 elk. Twee hallen zijn
verhuurd voor opslag van uitjes, zuur en
wel. Een „baan" in één der hallen werd
verhuurd aan de Rijksdienst Wegverkeer,
die hier een modern geoutilleerd keurings
station vestigde en waarvan de personeel
sleden in hun vrije tijd in de grote Bovo-
ruimte naar hartelust een partijtje badmin
ton kunnen wegslaan. Arie tot Bram: „dat
zijn toch geen mensen van ons, Bram?"
„Niks daarvan", riep Bram, „die hebben
wel wat anders te doen". Donderdag was
dat nog het schoonspuiten van de halvloe-
ren.
Het wagenpark van Bovo gaat met 28
bussen en touringcars het nieuwe seizoen
in. Volop groepsvervoer: dagelijks Heine-
ken en Bols en conservenfabriekmensen en
het schoolvervoer. Bram van der Voet:
„ons touringbedrijf werkt in opdracht van
verschillende touroperators, zowel Neder
landse als Amerikaanse, Japanse en Engel
se. We komen over heel Europa. Altijd leuk
als men op de St. Gotthard hoort zeggen:
hé, daar heb je Bovo uit de Veen. We
zwerven ook door de Oostbloklanden en
Engeland".
De gebroeders Van der Voet van Bovo
Bovo heeft nu 38 personeelsleden. Het houden". Broer Arie kwam met een no- twee maanden mee wassen. Milieube-
wordt nu op de nieuwe grond eerst eens vum: z'n bussen worden gewassen met wust hè? Het is maar een idee. Leidingwa-
een jaar de zaak rustig bekijken. Bram regenwater, dat van de grote daken wordt ter is hier vreselijk hard; die laag krijg
zegt het al: „het is een grote investering opgevangen in reservoirs onder de grond: je bijna niet meer van het lak van je
en we moeten zien de zaak gezond te „We hebben 50 kuub water, daar kunnen wagens af".
BEWONERS OVERWEGEND
AKKOORD MET
Brabander
GEMEENTELIJKE PLANNEN
zonder risico
LEIDEN De bewoners van de Leidse wijk Groenoord (tegenover
de Groenoordhallen^ hebben verschillende wijzigingen voorgesteld
voor de straatverbeteringsplannen die in de buurt gaan plaatsvin
den. Dje wijzigingen spitsen zich met name toe op de verkeerssi
tuatie in de Musschenbroekstraat en het Openbaar Slachthuis aan
de Pasteurstraat. Overigens ging het handjevol bewoners dat voor
deze avond de opstallen van speeltuinvereniging „De Boei" had
opgezocht wel overwegend akkoord met de door de gemeente
opgestelde plannen.
De belangrijkste straatverbete-
ringsmaatregel omvat de wijzi
ging van het Slachthuisplein
aan de Maresingel. De gemeente
wil namelijk de Pasteurstraat
(die langs een school lopend in
de Maresingel uitmondt) dichter
bij het slachthuis leggen waar
door er aan de kant van de
school ruimte vrijkomt. Door de
knik die dan in de Pasteurstraat
ontstaat vervalt aan de kant van
het slachthuis het parkeerter
rein. De ruimte die ontstaat aan
de kant van de school wordt als
speelterreintje met boompjes in
gericht, en verder afgegrendeld
door een muurtje, en paaltjes
met daarachter parkeervakken
voor een zevental auto's. Aan de
kant van het slachthuis resteert
dan vóór de aldaar gelegen villa
nog ruimte voor vier auto's.
Bij de bewoners bestond gister
avond de vrees dat juist door
die vier autoparkeerplaatsen
aan de kant van het slachthuis
de rangeermogelijkheden voor
de in- en uitrijdende vrachtau
to's van het slachthuis te veel
worden beperkt. Ook de directie
van het slachthuis maakt zich
zorgen over de verkeerssituatie
die in het gegeven geval voor
het vrachtverkeer gaat ontstaan,
met name als twee vrachtauto's
gelijktijdig de bocht nemen.
Aan gemeentearchitect Piret
werd gevraagd om te bekijken
in hoeverre het mogelijk is dat
de ruimte aan de kant van het
slachthuis wordt vergroot (door
het wegtekenen van de vier par
keerplaatsen) om het vrachtver
keer meer licht te geven. Via de
directie van het slachthuis zal
verder worden geprobeerd om
de chauffeurs van de vrachtau
to's te verzoeken niet al te onbe
suisd te rangeren. Tenslotte za
gen enkele bewoners meer in
het zitcomfort van houten biel
sen dan in dat van een stenen
muurtje.
LEIDEN Het pantomime-theater van Rob van Reijn voert
maandag 19 en dinsdag 20 december de Christmas Carols van
Dickens „Scrooge en Marley" op. De voorstelling begint om kwart
over acht.
„Scrooge en Marley" is misschien wel het beroemdste kerstverhaal
ter wereld. Het handelt over een hardvochtig en schraperige
boekhouder, die zijn personeel het licht in de ogen niet gunt. Op
kerstnacht krijgt hij een verschijning van zijn voormalige compag
non die hem de komst van drie geesten voorspelt. De geesten laten
Scrooge een lieflijk verleden, een onheilspellend heden en een
toekomst die hem het bloed in de aderen doet stollen, zien. Op
slag verandert de boekhouder in een beklagenswaardig, door
berouw gekweld mens.
Drie jaar geleden maakte Rob van Reijn de productie. Omdat zijn
eigen groep toen nog te klein was, vroeg hij leerlingen van de
mimeschool om mee te spelen. Dit jaar bestaat de cast geheel uit
eigen
Een scène uit „Scrooge en Marley".
Speeltuin
maatregel omvat de wijziging
van de hoofdingang van speel-
tuin „De Boei" aan de Mus-
schenbroekstraat. De ingang
wordt vergroot en tegelijkertijd
worden er vaste parkeerplaat
sen gecreëerd om een eind te
maken aan het chaotische par
keren dat daar nu geschiedt.
De bewoners konden zich goed
in dit plan vinden, maar wilden
daarnaast nog wat verkeersrem-
mende maatregelen in de Mus
schenbroekstraat gecreëerd zien
om het gesignaleerde sluipver-
keer, dat zich vanuit de Hansen
straat een weg baant naar de
Willem de Zwijgerlaan, een halt
toe te roepen. Gedacht werd aan
een drempel in de Musschen
broekstraat of bijvoorbeeld een
flessehals op dit traject. De heer
Piret zal zich met potlood en
lineaal op de voorgestelde wij
zingen gaan werpen.
De uitvoering van één en ander
zal zijn beslag krijgen in de
periode die tussen eind januari
en begin april ligt.
LEIDEN De heren De Haas
en De Bok zijn per 1 januari
de nieuwe pachters van de res
tauratieruimten in de gemeen
telijke Groenoordhallen. Zij
volgen in die hoedanigheid het
echtpaar Milikan op dat vroeg
tijdig het contract heeft opge
zegd. Door een slim optreden
van de voormalige restaurateur
houdt deze er bovendien nog
een afkoopsom van 50.000 gul
den aan over.
Milikan blijft tot uiterlijk 1 juli
1979 nog de restauratie van de
Stadsgehoorzaal runnen. Intus
sen zal op verzoek van het Pv
dA raadslid Ranner worden be
zien of het mogelijk en wense
lijk is de restaurants van
Schouwburg, Stadsgehoorzaal
en Groenoordhallen in één hand
te nemen. Op verzoek van CDA-
leider Driessen gedaan tijdens
de gisteren gehouden raadsver
gadering zal bezien worden of
in de toekomst kan worden
voorkomen dat bij tussentijdse
opzegging van een contract met
de gemeente toch nog een dou
ceurtje, zoals de 50.000 gulden
voor Milikan, door de wederpar
tij kan worden opgestreken.
Welzijnsbron
CDA-leider Driessen heeft gis
teravond in de raad tevergeefs
geprobeerd de goedkeuring van
de Leidsche Duinwatermaat-
sehappij over 1974 voor een deel
op te houden. Driessen maakte
bezwaar tegen het goedkeuren
van de inkomsten over dit boek
jaar omdat de LDM naar zijn
oordeel nog geld te vorderen
heeft van het toenmalige PvdA-
raadslid en thans wethouder
van Economische Zaken, Van
Aken. Deze bereidde zoals be
kend destijds in het geheim de
bouw van een zwembad de Wel
zijnsbron voor met het geld van
de LDM. In zijn kwaliteit van
secretaris had Van Aken toen
een lening gekregen die naar
het oordeel van Driessen niet in
de inkomstenpost was verwerkt.
De CDA-leider wees erop dat de
commissie voor de rekeningen
zich nog buigt over de financiële
aspecten van deze affaire en dat
in afwachting van haar rapport
de bedrijfsresultaten van de
LDM over 1974 eigenlijk nog
niet goedgekeurd konden wor
den.
In zijn opvatting bleek Driessen
echter vrijwel alleen te staan.
Slechts zes leden van zijn frac
tie steunden zijn voorstel dat
met 19-7 stemmen werd verwor
pen. De leden van het college
alsmede oud-wethouder Ham
(thans lid van de CDA-fractie)
onthielden zich van stemming.
Prijzen voor mooiste tuinen
I De Leidse turnvereniging Floralia reikte gisteravond in het clubhuis
van „Zuiderkwartier" de prijzen uit voor de mooiste voor- en
I achtertuinen in 1977. In de categorie achtertuinen was de eerste
prijs voor de heer Voorzaal met 74,5 punten, gevolgd door zes
winnaars van de tweede prijs, vier derde:prijzen, vijf vierde-prijzen
I en drie vijfde-prijzen. In de categorie voortuinen werden de eerste
I twee prijzen niet toegekend. Wel besloot men tot uitreiking van
drie derde prijzen aan de heren Paus, Westerbeek en Voorzaal,
alsmede twee vierde-prijzen en vijf vijfde-prijzen.
Leiden Eén van de weinige
nu nog speelbare toneelstukken
die het Renaissance-toneel in de
Nederlanden heeft opgeleverd is
Bredero's „Spaanschen Braban
der" (1617). Om de twee, drie
jaar zet één van de gevestigde
gezelschappen het stuk op hun
speellijst en voldoet zo aan de
plicht om regelmatig Neder
lands toneel te brengen. Dit jaar
is dat Theater. Gisteren konden
kenners en geïnteresseerden in
de Schouwburg Theaters opvoe
ring aanschouwen (regie: Elise
Hoomans).
De „Brabander" voldoet aan al
lerlei aspecten, waaraan prettig
toneel behoort te voldoen. Het
stuk is op alle niveaus een wijze
les voor de toeschouwer „Al
ziet men de lui, men kent ze
daarom niet"). In tegenstelling
tot het huidige lerend theater
schept het ook vermaak {utile
dulce) door de vele genre-stuk
jes die Bredero in het stuk heeft
verweven: hoeren, spinsters,
w rekken, bordeelhouders en
straatvolk krijgen ieder een
kans hun triest levensverhaal te
vertellen; maar op vrolijke wijs.
Tegelijkertijd wordt iets duide
lijk van de sociale werkelijkheid
in het begin van de 17e eeuw.
Tenslotte heeft de Brabander
iedereen tuk, omdat men hem
teveel op zijn uiterlijk vertrouw
de.
Dankbaar toneel om te spelen,
dat niet stuk kan, wanneer men
het een beetje aandacht geeft.
De voor de twintigste eeuw lan
ge. monologiserende teksten
moeten opgeluisterd met wat
handeling, de types goed neer
gezet en het decor hoe dan ook
epateren. Verder spreekt Brede
ro's stuk voor zich.
Theater voldeed in zijn opvoe
ring aan al deze eisen zonder
enig risico te nemen. Rustig en
beheerst spel met alle aandacht
op de buitenkant gericht. Emo
tie krijgt geen kans. Jonker Je-
rolimo Rodrigo (Eric van der
Donk) is van meet af aan verlo
pen, maar irriteert of ontroert
nergens in zijn grootspraak en
op niets berustende fierheid.
Ik kreeg gisteravond het gevoel
dat het ook anders kan: hefti
ger, bonter en met meer vaart.
Maar misschien is dat een
kwestie van temperament. Iets
dat ons Hollanders doorgaans
ontzegd wordt. Hoewel. Brede-
rode toonde drieëneenhalve
eeuw geleden toch het tegendeel
