Bereidheid clubtrainers
tot samenwerking
groot winstpunt
voor atletiekplan
Louk Sanders wil zich
losmaken van de tennisbond j
Eerst een jaar
wennen aan
professionele
inbreng
Trainingscoördinator Joop Waterreus
LEIDEN Louk Sanders heeft deze week weer
eens een stevige Hollandse pot gegeten en dat is
hem na zijn ruim zeven weken durende trip door
het Verre Oosten en Australië uitstekend beval
len. „Ik eet nu weliswaar beter met stokjes dan
iedereen die ik ken", zegt hij glimlachend, „maar
het is toch wel weer eens prettig „normaal"
voedsel naar binnen te krijgen. Ik heb daar
vrijwel constant rijst gegeten".
Emd vorige week keerde nationaal tenniskam
pioen Louk Sanders terug in ons land na zes
toernooien te hebben gespeeld. Hoewel noodge
dwongen weer in eigen contreien beland ("Ik had
het nog wel twee maanden volgehouden") heeft
de Leidenaar er weinig moeite mee. „Het was een
onderdeel van de afspraak met de bond", zegt hij.
„En dan moet je er niet moeilijk over gaan doen".
Sanders toerde ruim anderehalve maand aan de
andere kant van de wereld rond op kosten van
de tennisbond, waarbij hij voor zijn vertrek de
zeker niet onplezierige permissie van de K.N.L.-
T.B. kreeg dat hij eventueel verdiend prijzengeld
zelf in de portefeuille mocht steken. Daar stond
evenwel de verplichting tegenover dat Sanders in
het inmiddels al twee weken aan de gang zijnde
wintercircuit van de bond acte de presence moest
geven.
„Een billijke voorwaarde", vindt Sanders. „Maar
ik wil er zo langzamerhand wel van af. Het is
natuurlijk mooi als ze je steunen, maar aan de
andere kant schept het vervelende verplichtingen.
En daar wil ik nu wel eens los van komen. Na
de opgedane ervaringen in Australië en Azië ben
ik tot de conclusie gekomen dat het het beste is
geheel op eigen benen te staan, hoewel dat mis
schien nog zeer moeilijk kan zijn".
Waarde
Om zijn verdere tennisavontuur te kunnen bekos
tigen zal Louk Sanders volgend jaar eerst het
Europese circuit spelen alvorens eventueel naar
Amerika af te reizen.
„Dat zal dan pas na de nationale kampioenschap
pen aan de orde komen", zegt Sanders, die zoals
bekend veel waarde hecht aan een Nederlands
kampioenschap. In tegenstelling tot zijn illustere
voorganger Tom Okker. Die liet zich, nadat hij
viermaal de vaderlandse titel had veroverd, op het
Nederlandse onderonsje niet meer zien en zocht
en vond zijn heil elders in de wereld.
Zo ver is Louk Sanders nog lang niet, wat hij
eens te meer besefte tijdens zijn pas beëindigde
tournee. Maar zijn plan om zeker een a anderhalf
jaar te gaan tennissen staat nog steeds recht
overeind. Zijn verrichtingen in exotische oorden
als Manilla hebben hem in die overtuiging zelfs
nog gesterkt.
Hoewel Louk Sanders van de zeven toernooien
waarvoor hij had inoeschreven in slechts drie het
hoofdevenement bereikte (Sydney tweede ron
de, Manilla- kwartfinales en Bombay tweede
ronde) heeft hij het gevoel dat zijn uitstapje
sportief bezien zeker is geslaagd.
Verdienstelijk
„Ik heb nu een zodanig aantal punten verzameld
dat ik bij de eerste honderd spelers van de
A.T.P.-ranglijst sta. Dat is weliswaar nog geen
positie die alle wegen opent, maar het is als begin
verdienstelijk".
„Het belangrijkste van deze trip is het feit dat ik
behoorlijk constant heb gespeeld. Er zat niet één
uitschieter bij, maar ook geen absolute negatieve
prestatie. Dat is gunstig, want je kunt wel in een
bepaald toernooi de halve finale halen, maar dan
de volgende drie weken worden uitgeschakeld in
de eerste ronde. Dat is niet zo best voor je
ranglijstpositie, want dan ben je volgend jaar
ineens dat grote aantal punten van dat ene toer
nooi weer kwijt. Je kunt beter, zoals ik nu heb
gedaan, regelmatig spelen."
Ook een belangrijk ervaringsfeit van de tournee
vindt Louk Sanders het reageren op het vele
reizen en het spelen onder de meest verschillende
omstandigheden. „Ik heb gemerkt dat mijn spel
onder beide voorwaarden met lijdt. In Bombay bij
voorbeeld (waar ze overigens koeieuitwerpselen
gebruiken als substantie om op de baan te
strooien; dat is wel even wennen, die stank) was
het publiek erg betrokken bij de gang van zaken.
Ik heb daar geen last van gehad. Zoals ik ook
nauwelijks hinder heb ondervonden van het rei
zen. Beide zaken zijn me erg meegevallen. Van te
voren was ik wel een beetje bang dat mijn spel
onder het van de ene plaats naar de andere
trekken zou worden beïnvloed, maar het gebeurde
vrijwel niet."
Brandje
Een onprettige ervaring deden Louk Sanders en
verloofde Paulien op in Manilla. Daar moest het
zo juist opgestegen vliegtuig, dat beiden hadden
genomen naar Taipeh, wegens een mankement
terugkeren, waarpa een halve noodlanding alsme
de een optreden van de plaatselijke brandweer
op de Philippijnen noodzakelijk was om een
beginnend brandje te blussen.
„Dat was jammer", zegt Sanders, „want we liepen
daardoor zoveel vertraging op dat ik te laat in
Taipeh aankwam om aan de kwalifikatieronden
deel te nemen. Vooral zonde omdat juist dat
toernee niet zo bijzonder sterk was bezet. Dat
waren die overige evenementen wel. Ik had voor
deze trip gekozen in plaats van het op hetzelfde
tijdstip plaats vindende Europese circuit, omdat
ik dacht dat in Australië en Azië de toppers in
niet zo grote getalen aanwezig zouden zijn".
„Dat was helaas niet het geval. Deze reeks was
zelfs sterker dan het Europese circuit. Een voor
deel was wel dat we nu iets van dat deel van de
wereld hebben gezien. En dat ik toch ook een
prettige bijkomstigheid."
„Van meer belang was het feit dat je daar alles
buiten kon spelen, omdat je niet door het jaargetij
de was aangewezen op een enkele binnenbaan. In
zulke gevallen is het nauwelijks mogelijk om te
trainen. Dat heb ik nu in Australië en Azië in
ruime mate kunnen doen, waarbij het opvallend
is hoe snel je wordt geaccepteerd."
Voorlopig blijft Louk Sanders weer geruime tijd
in eigen land, waar optredens wachten in het
Kings- en Davis Cuptoernooi. Dan volgen enige
Europese Grand Prix toernooien („Die ga ik na
tuurlijk voornamelijk spelen, want je moet je
puntenaantal proberen op te vijzelen") en dan
wellicht later in het jaar Amerika. Maar dan, zoals
gezegd, niet meer onder bondsvleugels. Daaronder
heeft Louk Sanders naar zijn smaak inmiddels te
lang vertoefd.
FRANK WERKMAN
„Ik wordt niet
beïnvloed door
omstandigheden
en reizen
LEIDSE COURANT DINSDAG 13 DECEMBER 1977
HENGELO Anton Huiskes heeft het zelf niet
meer mogen meemaken, maar sinds een maand
of twee functioneert het trainingsplan, dat in de
Koninklijke Nederlandsche Atletiek Unie al zo
veel opschudding heeft veroorzaakt Het bonds be
stuur ontplooide nieuwe initiatieven, want zelfs
de leiding had in de gaten gekregen dat Neder
land in internationaal opzicht nauwelijks meer
iets in de melk te brokkelen had. Enige toppers
konden niet verbloemen dat het in ons land met
atletiek maar droevig gesteld is.
De Limburger Sjef Swinkels legde een aantal
jaren geleden een pakket wensen op tafel, dat
mede als basis diende voor het trainingsplan,
waaraan de unieraad op 26 februari van dit jaar
zijn goedkeuring hechtte. Onder leiding van de
„onbesmette Anton Huiskes", die als trainings-
coordinator werd aangesteld, zou het plan ten
uitvoer moeten worden gebracht, maar voor de
oud-schaatscoach goed en wel met zijn werkzaam
heden was begonnen, brak de hel los. De nationaal
technische commissie, die op last van de Unieraad
tot september zou moeten blijven functioneren,
stapte begin mei reeds op omdat die zich niet met
de gecreëerde situatie kon verenigen, waardoor
Huiskes en de zijnen ook nog eens met de begelei
ding van de nationale seniorenploeg voor de inter
nationale ontmoetingen van het afgelopen seizoen
werden opgezadeld. Bovendien vonden de door
Huiskes aangestelde vakgroeptrainers in het begin
weinig of geen medewerking van collega's, die het
of niet eens waren met de te volgen beleidslijnen
of het niet konden verkroppen dat zij door Huis
kes niet waardig waren bevonden om deel te gaan
uitmaken van diens trainerscorps. Voor Ajiton
Huiskes hoefde het toen echter al niet meer. Hij
bedankte voor de eer.
De KNAU was er zich van bewust dat het beslist
geen eenvoudige opgave zou zijn om een opvolger
voor de alom gerespecteerde Huiskes te vinden en
deed een beroep op secretaris Joop Waterreus met
het verzoek zich voorlopig met de leiding van het
trainingsapparaat-nieuwe-stijl te belasten. Dat
woord „voorlopig" moet niet te letterlijk worden
opgevat, want het ligt in de bedoeling dat de man,
die na zijn sporen bij het Rotterdamse A.V.R.
ruimschoots verdiend te hebben, domicilie koos in
het nabij Zwolle gelegen 't Harde, in ieder geval
het komend baanseizoen als trainingscoördinator
afmaakt. Als het aan de gewezen secretaris die
functie is inmiddels door Bart Kappenburg inge
nomen ligt, plakt hij er nog een paar jaar aan
vast. Waterreus komt er rond voor uit dat hij zich
best thuisvoelt in het wereldje van de topsporters,
al is dat natuurlijk voor de manier waarop in
Nederland atletiek wordt bedreven, een betrekke
lijk begrip.
De nieuwe trainingscoördinator is eerlijk genoeg
om vast te stellen dat hij ten opzichte van Anton
Huiskes tekortkomingen heeft „Daar staat weer
tegenover dat je, als je een professional, een echte
vakman, op deze stoel zet en daar moeten we
in de toekomst toch echt naar toe waarschijnlijk
meer conflicten krijgt. Zo'n vent weet meer van
topatletiek en zal zich ongetwijfeld intensiever met
trainingen gaan bemoeien. Zoals het nu gaat, mag
ik niet klagen. Laat die vakgroeptrainers eerst
maar eens een jaar werken en de organisatie laten
wennen aan de professionele inbreng".
Samenwerken
Waterreus prijst zich er gelukkig om dat hij na
alle meningsverschillen en gevoelens van afgunst
en nijd in de periode-Huiskes, weinig of geen
tegenwerking heeft ondervonden bij het ten uit
voer brengen van het even verguisde als gewaar
deerde trainingsplan.
„Dat had ik niet gedacht, maar ik heb het idee
dat tachtig tot negentig procent van de clubtrai
ners bereid is om met ons samen te werken. Zelfs
Wil Westphal en Cees Koppelaar, hebben zich niet
af willen zetten. Wil Westphal heeft onze mensen
inzicht gegeven in de begeleiding van zijn atleten
van wie bijvoorbeeld Harrie Schulting een belang
rijke troef voor onze nationale ploeg is. Hij heeft
te kennen gegeven geen belangstelling te hebben
om in de toekomst iets in de atletiek te willen
doen. Waarschijnlijk eist zijn werk op het CIOS
in Overveen hem te veel op, maar hij stelt zich
len opzichte van ons niet afwijzend op".
„Met Cees Koppelaar, die vorig jaar een aantal
atleten van de middenafstand om zich heen heeft
verzameld in de kerngroep Zaanstreek, ligt dat
weer anders. Koppelaar heeft zijn jongens de vrije
keus gelaten, om zich naar de wensen van de
KNAU te schikken. Wybo Lelieveld heeft voor
Koppelaar gekozen. Die beslissing respecteren we,
maar dat heeft wel tot gevolg dat hij de kans loopt
buiten onze vertegenwoordigende ploegen te val
len. wanneer onze trainers van mening zijn dat
zij tenminste gelijkwaardige krachten tot hun be
schikking hebben".
Winstpunt
Dat de meeste clubtrainers zich achter de inten
ties van de KNAU hebben geschaard, vindt Joop
Waterreus een zeer belangrijk winstpunt „Met
hun medewerking valt of staat het hele plan. Zij
zullei\ de atleten aan de hand van richtlijnen van
vakgroeptrainers zo goed mogelijk dienen te bege
leiden".
„Vergeet niet dat ze voor een belangrijk deel
hobbyisten zijn, die graag bereid zijn om iets van
anderen over te nemen. Tegenstand ondervinden
we juist van degenen, die vroeger gestudeerd
hebben, maar daarna ook direct de boeken hebben
dichtgeslagen en daardoor de ontwikkelingen op
atletiekgebied onvoldoende hebben kunnen bijhou
den. Zij zijn bang hun atleten aan ons te verliezen,
maar dat is helemaal niet onze bedoeling. Wij
proberen alleen door middel van een gerichte
aanpak het prestatieniveau op te vijzelen. En dat
willen we bereiken door een atleet onder zo gun
stig mogelijke omstandigheden te laten trainen.
Dan kom je er niet alleen door je pupil in
technisch opzicht te verbeteren, maar dien je ook
ons te hebben voor medische en maatschappelijke
problemen".
Hans Heizer, op 28 oktober j.l. afgestudeerd als
arts, heeft het initiatief genomen om zoveel moge
lijk atleten een zogenaamde „topsportkeuring" te
laten ondergaan. Met Frits Kessel, sportarts in het
KNVB-sportcentrum te Zeist, heeft Keizer een
plan opgesteld. De diverse trainers hebben inmid
dels een lijst ingeleverd waarop urgente gevallen
voorkomen. De moeilijkheid is alleen een lokatie
in ons land te vinden, waar alle onderzoeken
mogelijk zijn en daarvan hangt voor een groot deel
af wanneer kan worden begonnen. Want dat de
nood hoog is, daarvan is ook de KNAU overtuigd.
Anton Huiskes had nauwelijks de touwtjes in handen of hij hield het al voor gezien met het
trainingsplan van de KNAU.
„Steunen is mooi maar
schept ook verplichtingen
Maandelijks wordt een schier eindeloos aantal
blessuregevallen in het officieel orgaan Atletie-
Itwrirlil irmiriili i
Louk Sanders waardeert de steun van de tennisbond maar
wil toch liever op eigen benen staan.
