Dat zul je over n jaar opnieuw meemaken
9 9
Provincie maakt belangen
agrariërs ondergeschikt
aan wensen stedelingen"
Gevaarlijk ijskorstje
trekt jeugdige goegemeente
Jonge Israëli wacht op
briefverkeer met Leidse regio
Paula
Sluiter
exposeert
in
Wassenaar
BEZWAARSCHRIFT LAND- EN TUINBOUWBOND NAAR G.S.
Anderhalf jaar cel voor hasj-
smokkelende Alphense snackbaas
STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
Terwijl Egypte's presi
dent Sadat stellingen in
neemt tegenover Arabi
sche polariserende broe
ders, zijn nieuwbakken
vriend, maar in het
onafscheidelijke harnas
gestoken, Begin, pre
mier van Israel, slinkse
harde wegen bewandelt
tot in Londen aan toe,
terwijl moslims en joden
nog niet weten hoe ze
met elkaar in het reine
moeten zien te komen,
kregen wij op onze re
dactie een brief, beplakt
met een postzegel die
een blauw-gouden, bijna
bijbelse, taal sprak. Bij
ons kruip je rillerig in je
jas, maar aan de oost
kusten van de Middel
landse zee, waar mensen
overdag nog in de zon
liggen te bakken en
straaljagers allerlei ter
ritoirs bewaken, wordt
de behoefte aan inter
menselijke contacten
steeds groter.
Die brief dan kwam uit Tel-
Aviv. Correct geadresseerd,
compleet met ons postbox
nummer. Jongen of meisje, ik
weet het niet, dat werd er niet
bijgeschreven. Ik vermoed dat
B. Malachi een jongen is, de
taal is bondig en „to the
point". Leeftijd onbekend.
Maar B. Malachi schrijft op
een gelinieerd velletje, dat het
brieven schrijven over en weer
bruggen bouwt tussen oud en
jong, tussen verschillende vol
ken, duizenden mijlen van el
kaar. B. Malachi wil corres
ponderen over allerlei proble
men, maar hij (of zij, maar dat
neem ik niet aan) is net zo
goed geïnteresseerd in het ver
zamelen van munten en post
zegels. Dat zijn hobby's die
steeds weer aanknopingspun
ten vinden. B. Malachi is ken
nelijk op méér uit dan op het
aanleggen van collecties. Hij
(zeg ik maar) zit klaar om
brieven uit de Leidse regio te
beantwoorden. Men kan naar
hem schrijven in 't Engels of
in Frans en hij begrijpt en
leest ook een beetje Neder
lands, maar daar zou ik me als
penfriend maar niet aan wa
gen. „Met dank en warme
groeten" wacht B. Malachi
thans de reacties uit onze stre
ken af. Ik zou zelf geen enkel
akkoord in politieke zin willen
afwachten, maar de knaap zo
gauw mogelijk terugschrijven.
Zijn adres is: B. Malachi, Tel-
Aviv, P.O.B. 1890, Israël. Mis
schien een leuk idee: wie hier
op ingaat, laat het me even
weten. Ik verneem graag wel
ke bruggen er hier gelegd zul
len worden.
Wat me maandagavond heeft beheer
st, is twee nachten tot een obsessie in
m'n brein uitgegroeid. Toegeleverde
gedichten hebben m'n afkeer van
kunstmatige poëzie nog verder doen
toenemen; de pantoffels waren wel
warm, maar de tenen voelden zich
beperkt in hun bewegingen, zodat ik
tegen wil en dank weer onder de
nazorg van St. Nicolaas kwam te val
len: het ruilen.
Die obsessie dan. Om half acht op de
5e december, het heerlijk avondje,
nuttigde ik het hoofddeksel van een
abnormaal grote speculaaspop. Dat
was de eerste hap zoetigheid. De hele
avond heb ik verder mijn gezondheid
geschaad met andere delen van pop
pen, brokken letters melk en puur
en taai-taaier-dan-ooit, weggespoeld
met warme, gekruide en stimulerende
Bisschop. Een en ander gevolgd door
nieuwe ronden van speculaas, borst
plaat en suikerbeesten. Fondant ook,
herinner ik me. Ver over twaalfven
beklom ik m'n bed met een marsepei
nen wortel en een begin van maag
kramp.
Vooral de eerste nacht was erg onrus
tig. Van het St. Nicolaasgebeuren was'
niets overgebleven. Het zwerk was
zwart. De zwarte pieten hadden
plaatsgemaakt voor compagnieën
taaipoppen in oud-Hollands kostuum
met scherpgeslepen degens, gedegen
vrijers en vrijsters die karren vol
suikerbieten aansleepten, waardoor ik
ondanks alle ellende een zeker
inzicht kreeg in de vermeende record
prestaties van onze Nederlandse sui
kerfabrieken dit jaar. Om vier uur in
de voege ochtend veroordeelde ik, als
president van een zwevende recht
bank (de eerste rotjes knalden al ron
dom), met een fondanten voorzitters
hamer in de bibberende hand en een
poedersuikeren pruik op het aan mi
graine lijdende hoofd, directeuren en
voormannen van derzelver fabrieken
naar evenredigheid van prestaties tot
onredelijk hoge gevangenisstraffen.
Gistermorgen offreerde een collega
me ongewoon collegiaal een stuk pure
letter: „Nog van maandagavond; ik
heb met vlijt gespaard voor de ko
mende dagen. Ik kan er pond van op".
zei hij met een propagandische onder
toon. Bah, de wereld gaat aan vlijt
tenonder...
En nu maar weer met een frisse toet
de nasleep van 5 december afwerken.
De meeste winkeliers gaven dinsda
gochtend niet thuis en hadden deuren
en etalageramen gebarricadeerd met
tralies en schotten, maar tegenhouden
konden ze het toch niet. De panty's
waren nu eenmaal te klein, de hand
schoenen te rood, het geillusteerd jas-
overzicht te rechts, het te borduren
tafellaken (jazeker, dat gebeurt nog
steeds!) te moeilijk, de elpee bevatte
een verkeerde „group", de boterletter
had een M moeten zijn, de gymschoe
nen waren een maat te groot, de
slippers te krap, de eye-liner te zwart,
het strategisch spel te ingewikkeld,
m'n liefde te gering.
Het is tenslotte nog altijd waar, zoals
een gevleugeld woord het treffend
zegt: het is beter te ruilen dan te
pruilen. Maar we leren het nooit Dat
zul je over een jaar opnieuw meema
ken.
Best een leuk plaatje
van een jeugdig onder
onsje zoals je dat overal
aantreft bij het voor
zichtig begin van een
winter. Een aarzelende
nachtvorst, nog één
nachtje erbij en de vol
gende dag zit de kleine
goegemeente van rond
de tien met de hakken
het ijskorstje te beproe
ven. Hier gebeurde dat
maandag nog in Oegst-
geest, op een sloot aan
de Lange Voort, Hazen-
boslaan, maar dezelfde
tafereeltjes kon je elders
ook zien. Het is waar,
zolang ze nog geen ken
nis heeft gemaakt met
zeg maar Ton Menkens
Ijspaleis, weet onze
jeugd amper meer wat
ijs is. Het plotseling op
duikende natuurver
schijnsel moet dan ook
uitvoerig beproefd wor
den.
Maar het zijn momenten dat
vele moeders hun hart vast
houden, want gisteren was het
laagje op sloten en vijvers
weer iets dikker en niets is
gevaarlijker dan dat. En dan
lees je, dat maandag in Fries
land alweer de eerste schaat
senrijders waren opgetreden;
recordjagers op het ijs dat
nauwelijks een hond kon dra
gen. Op een stuk ondergelopen
land bij de Grote Wielen hield
het ijs zowaar, al kraakte het
en bewoog het dunne laagje
nu en dan ijzingwekkend.
Maar de veense dreven in de
randstad zijn Friesland nog
niet Groningen beleefde de
eerste ijsdag met min 3 graden
overdag, maar omtrent Leiden
zijn we daar nog lang niet aan
toe, al hebben we de eerste
ongemakken van de ijzel te
pakken. Dat is me ook een tijd
geleden. Op de één of andere
vreemde manier begin ik naar
de winter te verlangen, maar:
moeders, let op uw kinderen
als de velden witachtig zijn en
sloten en vaarten nauwelijks
bedekt met een ijzig vliesje.
Schotsjespringen was er gisteren nog niet bij aan de
In de Wassenaarse biblio
theek aan de Lullelbaan
wordt tot en met 12 ja
nuari een expositie ge
houden van het werk van
Paula Sluiter. De tentoon
stelling bestaande uit et-
n en pentekeningen,
wordt geopend door Clara
Egglnk. Op donderdag I?
de expositie gesloten.
De openingstijden zijn:
maandag van 14.00—17.00
uur en 19.00 tot 21.00 uur,
dinsdag van 10.00 tot
12.30 uur en 14.00—17.00
uur. Woensdag en vrijdag
is de expositie de hele dag
geopend. Zaterdag is de
expositie geopend van
10.00 tot 13.00 uur.
DEN HAAG/ALPHEN De
rechtbank in Den Haag heeft
gisteren de 44-jarige snackbar
houder Willem uit Alphen aan
den Rijn wegens het uitlokken,
financieren en organiseren van
hasj-reizen naar Marokko ver
oordeeld tot anderhalf jaar ge
vangenisstraf met aftrek van
het voorarrest. De eis was twee
jaar. De snackbaas ging zelf
niet mee op deze per auto ge
maakte reisjes, omdat hij in
1976 door het gerechtshof in
Den Haag werd veroordeeld tot
twee jaar cel wegens de smok
kel van 340 kilo hasj. Dit von
nis is nog niet ten uitvoer ge
bracht.
De Alphense snackbaas stuurde
llllllllllllll
o.a. zijn vierde echtgenote en
een zwager naar Marokko. Bij
iedere trip werd per auto gemid
deld twintig kilo hasj, verborgen
in de benzinetank of onder de
achterbank, naar Nederland ge
smokkeld. De Alphenaar zei
voor de rechtbank er financieel
niet veel wijzer van te zijn ge
worden, omdat veel van de rei
zen mislukten. Een bij de grens
overgang Marokko-Spanje gear
resteerde vriend wacht in Span
je nog steeds op zijn berechting.
De vrouw van de snackbaas, de
20-jarige Annigje kreeg van de
rechtbank drie maanden voor
waardelijk met een proeftijd
van twee jaar en een geldboete
van 2000 gulden, subsidiair een
maand hechtenis. Zwager Ge
rard werd veroordeeld tot negen
maanden gévangenisstraf, waar
van twee maanden voorwaarde
lijk met een proeftijd van twee
jaar; de als tolk bij de groep
gehaalde Spanjaard Diego kreeg
acht maanden, waarvan drie
voorwaardelijk met een proef
tijd van twee jaar; en de twee
helpers, Jacob uit Waddinxveen
en de autohandelaar Geert uit
Gouda, beiden 20 jaar oud, wer
den tenslotte respectievelijk ver
oordeeld tot zeven maanden ge
vangenisstraf, waarvan twee
voorwaardelijk met een proef
tijd van twee jaar, en zeven
maanden gevangenisstraf met
aftrek van het voorarrest.
LEIDEN Naar aanleiding van de
gisteren in hotel Holliday Inn gehou
den protestvergadering van de bij de
Land en Tuinbouwbond aangesloten
veehouders, werd besloten een be
zwaarschrift naar de provincie te stu
ren, waarin krachtig wordt geageerd
tegen bepaalde plannen die in het ont
werp streekplan Zuid-Holland West
zijn opgenomen. Volgens dit streekplan
zou een aantal veehouders in de toe
komst him bedrijf niet meer, of slechts
in beperkte mate, kunnen uitoefenen
omdat veel weideland nodig is voor
recreatie of voor natuurgebieden.
Naast het algemene protest van de
LTB, werd aan alle veehouders geadvi
seerd zelf nog eens een individueel
bezwaarschrift in te dienen.
In het protest van de LTB wordt de
handelwijze van provinciale staten vol
komen onaanvaardbaar genoemd. De in
het streekplan genoemde maatregelen
zouden desastreus voor de veehouderij
zijn en bovendien funeste gevolgen voor
de natuur en het landschap hebben.
Beknotting van de landbouw heeft vol
gens het bezwaarschrift immers onaf
wendbaar een verpaupering van het
landschap tot gevolg. De LTB is van
mening dat er eerst overleg met de
boeren en de hen vertegenwoordigende
organisaties moet plaatsvinden, voordat
tot zulke wel zeer vergaande maatrege
len kan worden overgegaan.
De heer Van Roode, directeur van de
tuinbouwschool te Hillegom zette in het
kort uiteen wat het streekplan voor de
agrariërs zal gaan inhouden. In het
gebied Zuid-Holland west zal driedui
zend hectare weiland aan de huidige
bestemming worden onttrokken. Deze
weidegronden zijn in een aantal catego-
riën verdeeld. Zo zijn er allereerst de
gebieden die als natuurgebied zullen
worden aangewezen, of die reeds een
dergelijke bestemming hebben. Deze ge
bieden zullen door de overheid worden
aangekocht en de voortzetting van het
agrarisch bedrijf is er niet mogelijk.
Van Roode vroeg zich af hoe men tot
de term natuurgebied had kunnen ko
men, want al het weideland is door de
mens gecultiveerd en aangelegd. Werke
lijke natuurgebieden zijn volgens hem
alleen maar maar bossen, de oorspron
kelijke begroeiing van deze streek.
Een anderere groep weidegrond, betreft
de gronden waarop de uitoefening van
het agrarisch bedrijf wel mogelijk blijft
maar waarvoor een zogenaamde be
heersovereenkomst zal worden gesloten.
Een dergelijke overeenkomst houdt in,
dat de boer een op natuur en land-
schapsbeleid gericht beheer zal moeten
gaan voeren Een formulering die in
houdt dat onder meer geen bestaande
beplantingen zullen mogen worden ge
kapt, dat nieuwbouw bij de boerderij
in een aangepaste architectuur zal moe
ten plaatsvinden, er geen sloten of grep
pels gedempt zullen mogen worden en
dat ook geen peilverlaging van het pol
derwater zal mogen plaatsvinden. Ook
zal, in verband met de vogelstand, in
bepaalde perioden niet gemaaid mogen
worden en dient het aantal stuks vee
'per boerderij te worden teruggebracht.
Van Roode over deze plannen: „De
ontwerpers van het streekplan hebben
duidelijk aan de stedelijke functies in
het westen gedacht en dan met name
aan Den Haag en Leiden. Men wil een
landschap scheppen dat de stedeling zal
bevallen maar dat gaat dan wel ten
koste van de boer. In het plan wordt
gesteld dat de tuinbouw de hoogste
prioriteit heeft. De bollenkwekers zijn
echter ook niet tevreden. Wel is het zo
dat de aanslag die op de bollenkwekers
wordt gepleegd, in geen enkele verhou
ding staat tot de aanslag op de veehou
derij. De akkerbouw en veeteelt in
Zuid-Holland West staan wel onder bij
zonder sterke druk".
Uitstralingseffect
Met nadruk wees Van Roode erop dat
het aanbeveling verdient om tijdig te
protesteren tegen het streekplan. Want
hoewel een streekplan geen enkele juri-
.dische waarde heeft, heeft een bestem
mingsplan dat wel. En als dat bestem
mingsplan in overeenstemming is met
een goedgekeurd streekplan, dan sta je
stukken zwakker, dan wanneer er sterk
tegen het streekplan is geprotesteerd,
volgens Van Roode.
Vraagtekens zette hij bij het zogenaam
de „groene dooraderingssysteem". Dit
houdt in dat het landschap opgeknapt
zal worden, door aan weerszijden van
de rijwielpaden beplantingen aan te
brengen. De strook van vijftig meter
waarover dit aan beide zijden van de
paden zal gaan gebeuren zei hij rijkelijk
veel te vinden. Dat zou neerkomen op
een bunder verlies aan weidegrond per
honderd meter rijwielpad.
Ook wees Van Roode op het uitstra
lingseffect van de recreatie en natuur
gebieden. De omgeving van dergelijke
gebieden zal moeten worden aangepast,
zodat er een langzame overgang van het
ene gebied riaar het andere gebied
komt. De rijkwijdte van de plannen is
dus eigenlijk nog groter dan op het
eerste gezicht lijkt. Resumerend stelde
Van Roode dat de beste waarborg voor
het behoud van een fraai landschap een
gezonde landbouw is. De agrariër zou
door voorlichting gewezen kunnen wor
den op de beste methoden om milieu,
natuur en landschap zo goed mogelijk
te beschermen. Een drietal zaken waar
de boer beslist niet blind voor is.
„De klok vijftig jaar terugzetten",
noemde voorzitter Van Alkemade de
maatregelen die in de betreffende ge
bieden zouden moeten gaan gelden. Hij
vond het zeer grievend dat er zonder
meer door de provincie vanuit wordt
gegaan dat de boeren hun grasland
verknoeien door intensivering van de
landbouw.
„Waarom legt men niet eerst op beperk
te schaal proefgebieden aan op gronden
die reeds eigendom van de overheid
zijn. Daar kan men dan gaan onderzoe
ken wat het effect van de genoemde
beheersregelingen op flora en fauna is,
voordat men zoveel gezinnen in onze
kerheid brengt", zo stelde hij.
Ontevreden was hij ook over de wijze
waarop de LTB door de planologische
dienst van de provincie te woord was
gestaan. Voor overleg was geen tijd,
men moest maar door middel van be
zwaarschriften zijn wensen kenbaar
maken. „Daarom moeten we ons mas
saal en bloc laten horen. Daar versta
ik onder dat eenieder een bezwaar
schrift verzendt naar provinciale sta
ten".
Willemsens legde uit dat de vrijwillig
heid waarmee een boer een beheers
overeenkomst aan kan gaan met een
flinke korrel zout genomen moet wor
den. „Men kan een beheersovereen
komst weigeren, maar als men dat doet
dan kunnen er altijd via bestemmings
plannen bindend beperkende maatrege
len aan een boerenbedrijf worden opge
legd. Het gebied wordt dan simpelweg
planologisch bevroren. De inkomsten
derving die door de beheersovereen
komst ontstaat wordt wel gecompen
seerd. Als een bedrijf minder vee zal
moeten nemen, dan zal dit bedrijf een
zekere overcapaciteit aah ruimte, perso
neel en middelen houden en ook daar
voor wordt een vergoeding uitgekeerd.
Deze vergoeding wordt echter langzaam
afgebouwd, omdat men ervan uitgaat
dat de boer langzamerhand zal over
schakelen op een kleiner bedrijf, zodat
de overcapaciteit verdwijnt.
Tijdens de vragen uit de zaal werd
diverse malen ingegaan op de beslist
onvoldoende en misleidende wijze
waarop de boeren inspraak bij de plan
nen hadden gehad. Men verdacht be
paalde ambtenaren er van hun zin te
willen doordrijven tegen het belang van
grote groepen in. „We worden hier nog
minder behandeld dan de zwarten in
Zuid-Afrika", riep iemand uit de zaal.
Een andere veehouder zag in de plan
nen heel duidelijk de ondergang van de
natuur en het milieu in het betrokken
gebied. „Als er minder vee in de weide
mag lopen, dan zal er ook minder koeie-
mest aanwezig zijn. Vliegen worden
aangetrokken door koeiemest en die
vliegen vormen voedsel voor de weide
vogels. De voedselcyclus wordt dan
doorbroken en dat is in het nadeel van
de vogels. Ik weet dat men deze plan
nen in Groningen en in Broek en Water
land heeft uigevoerd maar daar hoor
je nooit iets over. Het moet waarschijn
lijk geheim blijven. En als argument om
alles te laten zoals het is citeerde hij
een Amsterdamse psychiater die had
gesteld: „Niets is beter voor een stads
mens dan een agrariër te zien werken".
1,=
