Nederlandse fanclubs gaan zich
op het ijs tot federatie bundelen
Ambachtshuis in Voorschoten: rijk verleden weer zorgelijk heden
SASCHA HEEFT GEEN MOEITE
MET NIVEAU-VERSCHILLEN
LEIDEN ÉÉN DAG IN TEKEN NATIONAAL FANCLUBWEZEN
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tégen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
STAD/GEWESTleidse courantzaterdag 26 november 1977 pagina 5
zal enige tijd Avro's
Toppop regeren en in de
ijshal van Ton Menken
aan de Vondellaan
wordt er helemaal een
toestand van gemaakt,
waarbij duizend tot vijf
tienhonderd jeugdige
enthousiastelingen ver
wacht worden. Idolen-
dag in Leiden. Een scha
re van half- en afgoden
komt bewondering en
verering afdwingen en
hun semi-religieuze ge
meenschap van aanhan
gers en aanhangsters
ligt aan hun voeten. Ik
beperk me maar even
tot de happening die bij
Ton Menken zich aan
het aftekenen is.
Vóór het middaguur is het
pendelen geblazen met een
bus tussen het Leidse hoofd
station en de ijshal. Opschrift
bus: Leiden één dag fanclub-
stad. Naam van de bijeenkom
st: Landelijke Fanclubdag.
Doel (van het popblad Muziek
Parade, dat in Leiden wordt
gebakken en uitgegeven): op
richting van de „Dutch Fan
club Federation". Ik sprak
daarover met een Leidenaar
die met autoriteit op dit gebied
kan spreken en om wie je niet
heen kunt (daarbij moest ik
even denken aan het „spreken
in tongen" van de Pinksterge
meente, mijn zegsman spreekt
namelijk doorgaans in slagzin
nen): Cees Mentink, joviaal en
gul van gebaar en tot elke
gewenste en ongewenste infor
matie bereid.
„Waarom, beste Cees, is Lei
den één dag Fanclubstad?"
Antwoord: „Wel, mijn brave
Pieters, omdat Muziek Parade
dit grootse (mag ik toch wel
zeggen, hè?) initiatief hiertoe
heeft genomea Moet je nou
eens goed luisteren: in ons
dierbare landje liggen rond de
400 fanclubs op de pop-mat.
Dat is een gekrioel bij het
leven. Van Shirley Bassey tot
André van Duin - nee, dat is
geen pop, maar hij verzamelt
wel verering - en dan heb je
nog het „oudje" Adamo met
een immer levende fanclub en
Har van Fulpen, een ex-Leide-
naar die één van de oudste
fanclubs van ons land groen
achter zich heeft staan. Het
heeft iets in zich van „door de
eeuwen trouw". Ook is het zo,
dat een fanclub vaak in een
onbezonnen ogenblik is opge
richt en om de haverklap even
onbezonnen verdwijnt Als op
rechte en hongerende fan be
taal je een tientje en je hoort
nooit meer wat. Dat komt
voor."
Zoiets keurt Mentink met ver
ontwaardiging af. Dat kun je
als tintelende fanclub niet ma
ken. „Een fatsoenlijk fanclub
blad, foto's van je ster, infor
matie over je ster, de kleur
van zijn of haar ogen en haar.
Dat mag je toch wel verwach
ten voor je geld en toewijding,
dacht ik zo. Overigens, heb je
weieens van Bata Illic ge
hoord? Nee? Ik ook niet. Maar
hij staat hier te boek, bij die
400 clubs. Een Duitse teevee
jongen, wie hij ook moge zijn.
Het wil zeggen, dat hij mensen
in Nederland om zich heen
houdt om zijn image levendig
te houden en te versterken.
Het is een beetje gek, maar
goed. Misschien begrijp je nu
een beetje, waarom die aanzet
tot een Dutch Fanclub Federa
tion (zoiets moet nu eenmaal
in het Engels vanwege het al
gemeen „geloof, zoals de kerk
zich eens van het Latijn be
diende) is gegeven".
Als een „aangepaste" doop
leerling heb ik me laten inlich
ten over de verschillende arti
kelen van het pop-geloof. Het
is een gezindte met statuten,
met doelstellingen. Daaruit
leer ik, dat de aanstaamde fe
deratie bedoeld is om „het Ne
derlandse 1 fanclubwezen ge
zond te maken". Het centrum
is gevestigd in Hengelo (Ov.).
„Eenieders godsdienstige over
tuigingen staatkundige opvat
ting dient te worden geëerbie
digd". Voor het overige orden
telijke en zakelijke artikelen.
Zowat het enige wat de aange
sloten horige fanclubs niet
hoeven te doen is het afleggen
van de gelofte tot armoe en
zuiverheid. Voor de rest zijn ze
net zo gebonden als gecontrac
teerde professionele voetbal
lers.
Ter zake: definitieve bunde
ling der clubs is zondag de
leus. Daartoe komt de horde
pop-verheeriijkers op het ijs
bijeen en, naar Muziek Parade
hoopt en vertrouwt, zal men in
de piste beslagen ten ijs ko
men, „want", aldus Cees Men
tink, „iedereen neemt z'n
schaatsen mee voor het feest
dat gebouwd gaat worden:
MP's Drive in Disco verzorgt
de muziek". Na de oprichtings
vergadering, die huivering
wekkend belooft te zullen wor
den, wordt een drankje ver
schaft en gaat het de ijsbaan
op. Daar zal men zelf kunnen
schaatsen of de ijshockeywed-
strijd ZEN-Catapult geestdrif
tig begeleiden. Vervolgens
barst een Artiesten-Gala los,
gepresenteerd door bekende
Hilversumse disc-jockey's.
Deelnemenden o.a. ZEN, Cata
pult, Getty, Albert West, Ben
Steneker, Margriet Markerink
en ga zo maar door.
Tijdens dit gala - ik volg het
programma maar rustig -
wordt bekend gemaakt wie
Ere-lid van DFF wordt. Dat is
dan een „bekende Nederlan
der", die zich voor het fan
clubwezen positief heeft inge
zet. Ik heb me laten wijsma
ken, dat deze figuur elke zater
dagmiddag over Hilversum Hl
te beluisteren valt. Wie zou dat
nou kunnen wezen? De figuur
krijgt een wisselbokaal. De
tweede bokaal, eveneens wis
selend van karakter, is be
stemd voor de „Fanclub of the
Year" (1978). Fraaie bokalen
en jaarlijks beschikbaar ge
steld door Muziek Parade. Als
ik Mentink mag geloven, zul
len talrijke Nederlandse ar
tiesten de bijeenkomst op het
ijs - al dan niet een scheve
schaats rijdend - opluisteren
met hun aanwezigheid. Half
zes is het „slotje maken".
Formidabele plannen in DFF-
verband: volgend jaar - ook
bij Ton Menken - een nachte
lijke ruilmarkt, waarop alle
fanclubs (binnen één bezoldig
de discipline verenigd) hun ei
gen stand zullen krijgen. En in
augustus verwacht men een
nieuwe landelijke Fanclubdag
naar Amerikaans voorbeeld,
dat wil o.a. zeggen: met alle
betrokken artiesten erbij.
Voorlopig zullen de verwach
tingsvolle fanclubs het moeten
doen met het spektakel van
zondag. Als alles naar over
koepelende wens gaat, zullen
om en nabij 25.000 vurige fan
clubleden van verschillend
pluimage straks hun aller be
langen en die van hun eigen
sterren behartigd weten. Van
het grote feest komt in elk
geval de NCRV televisieopna
men maken voor Pop-parade.
De Amsterdamse groep ZEN: ijshockey in plaats van muziek, ten behoeve van de Federatie.
Komende zondag wordt
het in Leiden helemaal
té gek. Ik meen te we
ten, dat vele duizenden
het „onwijs goed" zullen
vinden, 's Middags ko
men tal van artiesten uit
de amusementssector in
de Groenoordhal voet
ballen tegen een groepje
Leidse „prominenten",
in het Leidse Volkshuis
VOORSCHOTEN - Het 17e eeuwse Am-
bachts- en Baljuwhuis is zonder twijfel
1 het meest besproken gebouw in Voor
schoten. Het is ook zeker het geschenk
1 dat de kasteelheer van Duivenvoorde
aan de burgers van Voorschoten deed,
ój.t het meest zorgen gebaard heeft bin
nen de gemeenteraad Na het overlijden
van jhr. mr. H.A.Steengracht van Dui
venvoorde in 1912 bleek het Ambachts
huis met een kapitaal van 5.000,- aan
de gemeente gelegateerd te zijn onder
voorwaarde „Dat de gemeente het steeds
ten nutte der ingezetenen, zoveel maar
enigszins mogelijk is, beschikbaar stelle,
zonder onderscheid van richting".
Op 7 augustus 1914 werd het geschenk
geaccepteerd door het toenmalige ge
meentebestuur en sinds die tijd werd het
gebouw voor allerlei doeleinden gebruikt
Dat er roofbouw gepleegd werd op het
onderhoud, bleek al in 1947. In dat jaar
besloot de gemeenteraad om 1.000,- be
schikbaar te stellen voor een restauratie
plan. Nu 30 jaar later is het gemeentebe
stuur van Voorschoten nog steeds niet
verder gekomen dan plannen maken.
Plannen, die de goedkeuring van de Mo-
numentenraad niet verkregen, omdat de
ze rijksdienst meent dat het gebouw „her
kenbaar" moet blijven en de veranderin
gen welke in de loop der eeuwen verricht
werden aan het uiterlijk niet weggehaald
behoeven te worden.
Het Ambachtshuis is uit nood of „drank
zucht" geboren. Van oudsher werden
rechtszittingen en andere openbare bij
eenkomsten gehouden in de herberg van
de schout, nu „Het Wapen van Voorscho
ten" geheten. Het drankgebruik bij die
gelegenheden gaf niet zelden aanleiding
tot vechtpartijen en daarom werd in 1635
begonnen met de bouw van het rechthuis,
dat thans Ambachtshuis heet. In 1636
werd het gebouw voltooid en officieel-
geopend door Johan Wassenaar-Duiven
voorde. In 1647 bleek dat er nog steeds
een bouwschuld afgelost moest worden
van 4.780,- en Arend van Wassenaar-
Duivenvoorde kreeg als heer van Voor
schoten van de Staten van Holland het
recht om dit bedrag te mogen omslaan
op de burgerij van Voorschoten. Eenvou
dig gezegd kreeg de Voorschotenaar van
1912 het pand terug dat zijn voorouders
in de vorm van een belasting in 1647 en
de volgende jaren had afbetaald. De be
kende historicus Dr. J. L. van der Gouw
wijdt in het boek „Voorschoten, histori
sche studiën" een apart hoofdstuk aan
het Ambachtshuis, dat lange tijd de zetel
was van de gerechtdienaars en als sym
bool van de wrekende gerechtigheid voor
de ingang een zware eiken geselpaal had
staan.
De overdracht van het Ambachtshuis
door de kasteelheer van Duivenvoorde
aan de gemeente Voorschoten had nog
een betekenis. Met het overlijden van
Jhr. Steengracht in 1912 overleed tevens
de laatste Ambachtsheer van Voorscho
ten die nog werkelijke invloed kon uitoe
fenen op het bestuur van de gemeente.
Zijn opvolger Baron Schimmelpenninck
van der Oye behield alleen nog als kat-
steelheer van Duivenvoorde zijn be
stuursmacht binnen de Ned. Hervormde
Gemeente van Voorschoten en Veur. Hij
bleef tot 1955, het jaar waarin hij onder
nooit opgehelderde omstandigheden
overleed in Wassenaar, president-kerk
voogd en had grote invloed op de benoe
ming van de dominee.
Kregen vrijwel alle Nederlandse gemeen
ten in 1813 een autonoom gemeentebe
stuur, in Voorschoten duurde het tot 1849
voordat de kasteelheer niet meer alle
raadsleden zelf kon benoemen. Na die
periode bleef de invloed van de kasteel
heer nog steeds erg groot Jhr. Steen-
gracht werd zelf raadslid en als landsad
vocaat en staatsraad had hij grote in
vloed bij de benoeming van de burge
meester. Rond 1880 kwamen er twee
stromingen in het gemeentebestuur; de
kasteelheer met zijn gevolg en de indus
trieel J. M. van Kempen, die als direkteur
van de Zilverfabriek, grote invloed kreeg
omdat hij de welvaart bracht in het dorp
en bovendien zeer sociaal voelend over
kwam.
Discussie met de heer Van Kempen was
altijd mogelijk, dit in tegenstelling tot
Jhr. Steengracht Zo stelde in die jaren
de heer Van Kempen als raadslid voor
•m enige lantaarnpalen te plaatsen op de
Wijngaardenlaan en Papelaan. Jhr.
Steengracht was tegen, omdat volgens
hem een burger naar bed moest gaan als
het donker is. Van Kempen wilde echter
dat zijn fabrieksarbeiders „verlicht" huis
waarts zouden kunnen gaan. Hij kreeg
zijn zin niet. Ook de fabriek diende zich
maar aan te passen en open te gaan
zodra het licht werd en sluiten op een
zodanig tijdstip dat ieder voor donker
thuis zou zijn.
Jhr. Steengracht heeft ook nog voor ver
traging gezorgd bij de aanleg van de
spoorlijn Leiden-Den Haag. Het eindpunt
van de trein Amsterdam-Haarlem-Leiden
was van 1 mei 1843 tot 6 december 1843
het huidige station Voorschoten. De trein
mocht eerst door het landgoed gaan lo
pen nadat bepaald was dat de jonkheer
een eigen station zou krijgen. Dit recht
is verlopen tijdens de Tweede Wereldoor
log. Tot die datum belde de kasteelheer
van Duivenvoorde naar het station Voor
schoten of Den Haag wanneer hij in
wilde stappen en zelfs de internationale
trein moest dan halt houden. Jhr. Steen
gracht was rijk en ongehuwd. Na zijn
dood werden zijn bezittingen verdeeld en
de volgende heer van Duivenvoorde en
daarna zijn zuster de freule leefden in
zeer armelijke omstandigheden. Thans is
Duivenvoorde een stichting.
JOOP PEETERS.
„Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek:
„Hond zoekt thuis". In deze rubriek wordt een bond beschre
ven die in het asiel verblijft om daar een zekere dood
tegemoet te gaan, tenzij het dier een goed tehuis vindt De
in de rubriek beschreven honden zijn alle door hondebezit-
ters naar het asiel gebracht Om uiteenlopende redenen,
vaak begrijpelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De
in „Hond zoekt buis" beschreven dieren zijn alle goed
gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig
ingeënt. Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van
zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids dierena
siel, Besjeslaan 6b, Leiden, tel. 131670. Geopend dL Lm. vr.
10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdags van 10.00-12.00 en
14.00-16.00 uur. Zondags en 's maandags gesloten.
Sascha, een bastaard-herder, werd onge
veer drie weken geleden door de Leidse
politie naar het asiel gebracht Iedereen
had goede hoop dat Sascha wel weer snel
door haar eigenaar zou worden opgehaald,
aangezien Sascha nu niet bepaald een
doorsnee hond is. Een beschrijving van
haar uiterlijk in de advertentie van het
asiel zou ieder misverstand onmiddellijk
moeten uitsluiten, en in dit geval zou het
bijzonder simpel moeten zijn de hereniging
tussen baas en hond te bewerkstelligen.
Om de zaak iets te verduidelijken eerst
Sascha's signalement Op het eerste gezicht
een raszuivere herder met een mooie grote
kop en een correcte tekening op de rug.
Bruin/zwart Tot zover is er niets aan de
hand. Maar komt men nu lager dan zal
men aanvankelijk denken dat Sacha op
haar knieën door het leven gaat. Bij een
betere beschouwing ziet men dat Sacha's
poten zeker de helft van hun normale
lengte missen. Sascha heeft echter wel de
Jèngte van een normale herder en zodoen
de is de hele zaak wat uit proportie. Men
kan niet onder de conclusie uit dat een van
Sascha's ouders een Basset geweest moet
zijn. Sascha's onderstel is onmiskenbaar
van dit ras afkomstig. De zwakke kant bij
deze Basset is vaak zijn rug. Traplopen en
lange wandelingen leveren vrijwel altijd
moeilijkheden op. Zo niet bij Sascha. Zij
heeft gelukkig van de herderskant genoeg
spierkracht meegekregen om deze moei
lijkheden het hoofd te bieden.
Het is natuurlijk haast onvermijdelijk dat
haar vreemde uiterlijk eerst de lachtlust
op wekt en daarna medelijden. Dit laatste
is echter geheel ten onrechte want het
blijkt dat Sascha zelf er niet de minste
moeite mee heeft Daarom begrijpt ze ook
niet waarom iedereen die in het asiel naar
een hond komt kijken lachend haar hok
tenslotte voorbij loopt (Grappig, maar met
die hond loop ik toch voor gek). Dan blijkt
weer eens zonneklaar dat men voor een
veel te groot gedeelte op het uiterlijk af
gaat, en haast vergeet naar de binnenkant
te kijken. En bij Sascha is dat beslist de
moeite waard. Achter de ongelijke propor
ties schuilt een bijzonder zachtaardig ka
rakter, weer een positief aspect van deze
merkwaardige kruising. Ze is bij voorbeeld
dol op kinderen en men kan haar dan ook
met een gerust hart aan hen toevertrou
wen: Ze zal nooit te wild worden in haar
spel en zodoende iemand verwonden. Ook
katten blijken geen probleem te zijn. Al
zullen ze nooit dikke maatjes worden, Sa
scha is in ieder geval geneigd er in vrede
mee te leven.
Sascha hecht binnen korte tijd zeer sterk
aan de mensen in haar omgeving. Na een
tijdje kan dat overgaan in een min of meer
blindelings vertrouwen in de baas. Die op
zijn beurt moet beseffen dat hij meer dan
normaal verantwoordelijk is voor zijn
hond. Men moet er voor oppassen al te
boze woorden tegen Sascha te gebruiken
want daar schrikt ze alleen maar erg van
en ze zal niet begrijpen waar het om gaat
Het klinkt vreemd, maar het is wel zo. Het
zal echter niet vaak voorkomen want Sa
scha gehoorzaamt als de beste. Ze is erg
speels, (ze is pas twee jaar oud) en vindt
het vooral leuk nieuwe spelletjes te leren.
Ze is behoorlijk pienter en men zou haar
veel kunnen leren waar zowel baas als
hond plezier van zouden kunnen hebben.
Het enige waar ze niet van houdt is autorij
den maar als men niet al te hard door de
bochten gaat houdt ze het wel uit
Oscar
Voor Oscar, de hond van vorige week is
er een nieuw leven begonnen. Zaterdag
werd hij afgehaald door een dolgelukkige
baas die helemaal uit Zoetermeer kwam.
Volgens de laatste berichten heeft iedereen
het uistekend naar de zin. Vooral Oscar
en daar ging het maar om.
BART SPIJKER
Sascha is dol op spelletjes.
