Poppentejater krijgt
Katwijkse jeugd in zijn ban
Exportstatistiek
voor bollenkwekers
US Marines vierden in
stijl korps-geboortedag
Sumatrabrug toch spoedig open
Heineken
overweegt
uitbreiding
complex in
Zoeterwoude
PVS VOTEERT JAARLIJKS VIER TON
IET WACHTEN OP RECONSTRUCTIE SUMATRASTRAAT
rjTAP/ REGIO
Aantal arbeidsplaatsen
in tien jaar gehalveerd
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
IRENE LACOURT LEERT HET KIND WAT POP TE ZEGGEN HEEFT
Merlijn hoeft maar even aan
zijn magische puntmuts te
draaien of er komt weer een
sprookje uit tevoorschijn. En
dat notabene in de huiskamer
van een doodgewone, maar
wel gezellig aangeklede en be
plante drive in-woning, zoals
dat heet als je auto een eind-
weegs onder je salontafel staat
gestald. Merlijn woont in Kat
wijk-Rijn aan de Asterstraat
11. Eigenlijk is het Merlijn zelf
■rde
etei
ij Up 11 november 1775, een jaar
ivoordat de Verenigde Staten
^van Noord-Amerika zelfstan-
lig de aandacht van de wereld
ip zich vestigden, werd het US
ilarine Corps geboren. Het
[roeide uit tot een befaamd
torps, korps met traditie en
Jniggegraat, een onderdeel dat
geen enkele oorlog met zich
>t spotten en tot in onze da-
•n bekend als tinnen zeesol-
„aatjes van vlees en bloed. Het
!lontstaan van de US Marines
wordt ieder jaar op gepaste
wijze gevierd. Niet alleen in de
States zelf, maar in elk land
waar deze mariniers te vinden
zijn, en dat zijn er heel wat.
Elke Amerikaanse ambassade,
waar ook, wordt bewaakt door
een detachement van deze mi-
ij J Ütaire heren. Dat is een pri vi
ta lege van de US Marines, daar
Irie komt geen ander deel van de
mi strijdmacht aan te pas. Het
rdf voorrecht is ook van de ge
zichten der knapen af te lezen.
Geen katers om zonder hand
schoenen aan te pakken, maar
in hun vrije tijd, „off duty",
is er best kersen mee eten. Of
een stevige punt droge ver
jaardagscake, zoals ik dat pas
meemaakte.
De bewakers van de VS-am-
bassade in Den Haag kwamen
dit jaar voltallig met hunne
dames-in-het-lang, met Engel
se en Nederlandse collega's en
met bevriende marine-atta
chés, eveneens met hunne da
mes (een gezelschap van ruim
150 koppen) bijeen in de Ut
rechtzaal van Holiday Inn Lei
den. Eregasten: ambassadeur
McCloskey en Nederlandse ge-
neraal-majoor der Mariniers
Romeyn. Zwarte jassen van
buitenmodel snit, rode en gou
den galons, gedraaide tressen,
rijen medailles en onderschei
dingen, snoeren uit een oud
verleden op enkele borsten,
van officieren, gekleurde sjer
pen om het middel van de
Britten, die in hun rode jasjes
er uitzagen als barkeepers in
een vijfsterrenhotel (eens gin
gen ze als „rooineks" door het
leven, maar in Zuid-Afrika
denken ze nu aan hèel andere
dingen). Allen even verzorgd
als hunne dames, van wie er
één de schoentjes had uitge
trokken, maar dat was pas
later, tijdens het dansen.
Vóór aanvang der plechtigheid
was de gang versperd door
een soort eregarde: jonge ma
riniers met ernstige gezichten,
blank en zwart, geschoren
nekken, de klep van de Witte
pet over de ogen, witte koppel.
Ze stonden terzijde van een
rijdend altaartje met daarop
de Birthday Cake in vier sui
kerzoete verdiepingen, aan de
basis ingelegd met chocolade;
hier en daar een spaarzaam
fondanten roosje en bovenop
de Stars and Stripes forever,
gestoken in iets dat me aan
iwo Jima deed denken, een
strijdtoneel waar het pad der
mariniers evenmin over rozen
ging. Daar klonk via een ver
sterker het Amerikaanse volk-
Ie taart wordt plechtig aangesneden
slied en de cake (volgens de
heer McCloskey gebakken in
de kelder van de ambassade)
rolde de zaal binnen, begeleid
door het stramme escorte.
Binnen ontwikkelde zich een
ritueel van discipline, verant
woordelijkheid, standvastig
heid: Happy birthday to you.
Een aantal sergeants las bood
schappen en getuigenissen
voor als waren ze lectoren in
de dienst van het woord. Een
commanderend majoor sprak
lofwoorden in gala tot „major
general" „Romien" en gewaag
de met gecamoufleerde af
gunst ervan, dat binnenkort de
Nederlandse mariniers 312
jaar oud zijn. De ambassadeur
sprak in langzaam Ameri
kaans, waarna de dienst van
de offerande kon beginnen:
onder plechtige deunen sneed
een sergeant de taart aan met
de sleepsabel van de majoor.
Een moment de gedachten el
ders: „Ver van huis, maar toch
altijd dicht bij jullie
Het gevaarte verdween hierop
onder doodse stilte, uitgeleide
gedaan op z'n weg to nowhere.
Helemaal verdwenen was-ie;
ik dacht: daar kunnen we naar
fluiten. Pas halverwege de
avond kwam het ding weer
opzetten met een goedgevulde
kok erachter. Toen was er
geen houen meer aan.
In de rij voor de bofrel; alle
uiteenlopende flessen hadden
de mariniers zelf meegeno
men, tax free. De majoor-cere
moniemeester met de sleepsa
bel, het haar kort gekapt,' liep
langs en zag dat het goed was.
Het bal kon beginnen. Het was
de Amerikaanse Leidenaar
Joe Bourne die met zijn eigen
sound en Schiedamse groep de
held van de avond werd. Te
recht, want hij maakt muziek
(en platen) van uitstekende
klasse. Die man moet ergens
op de nationale hitparade,
want hij overtreft velen van
zijn soort. Mr. Ambassador
kwam met dame voor de eer-
ste dans op de vloer, een swin
ging affair op zwarte lak
schoenen en in lange robes
was de nasleep. De mariniers
kwamen los, de bewaking
werd even vergeten.
niet, die legendarische toever
laat en „mentor" van de even
legendarische Koning Arthur,
maar Irene Lacourt („De Rooy
is m'n eigen naam, maar laat
dat maar zittep"), die Merlijn
gekozen heeft als patroon-hei
lige voor haar Poppentejater.
„Waarom tejater met een ,j",
Irene?" „Dat is bewust geko
zen, vanwege die eigen vorm
van theater: voor en door kin
deren. Zo wil ik het." Een
Irene is een jonge vrouw die
waar wenst te maken wat zij
wil. Sinds september brengt
zij dat in Katwijk in praktijk.
Irene Lacourt heeft haar eigen
poppentejater „Merlijn" aan
huis. Ze droomt weieens van
een garage of een verlaten
schuur vanwege de beperkte
ruimte, waar de poppenkast
's woensdags om de veertien
dagen op de scheiding tussen
keuken en woongedeelte
wordt gemonteerd. Maar voor
lopig zal ze het er mee moeten
doen. „De eerste keer had ik
hier 40 kinderen, maar dat
was te gek; 18 vind ik mooi
zat en dan is het nog een
gekriel in de huiselijke sfeer."
Irene doet het dan toch maar
en op een manier die kinderen
(vanaf 5 jaar) enthousiast
maakt. Ze heeft een aantal
jaren met kinderen gewerkt
als kleuterleidster, heeft zelf
een dochter van 6 en een zoon
van bijna 2, dus ze kent haar
pappenheimertjes. Lang wa
ren haar gedachten bij het
poppenspel, van huisuit had ze
al interesse in toneel; ze hield
van het omschakelen van de
ene stem op de andere. En op
14 september is het er dan
toch van gekomen: een eigen
poppentejater.
Op alle Katwijkse scholen
heeft ze gestencilde program
ma's laten uitdelen in de eer
ste en tweede klassen en daar
kwamen ze, de jongens en
meisjes, bij haar aan huis.
„Merlijn" is ook, voor een ze
ker bedragje, te ontbieden
voor een partijtje of voor
schoolvoorstellingen. Irene
maakte en maakt haar poppen
zelf, meestal van nylon, omdat
dit zo'n prettig rekbaar mate
riaal is. Van haar hand zijn
ook de wandkleden die aan de
muur hangen of tegen het pla
fond zijn bevestigd (niet alleen
omdat de beschikbare ruimte
dat vereiste, maar ook wijl
Irene van plan is ooit de gehe
le zoldering met deze kunst
vorm te bedekken, waarbij
een kleurenspel tot stand moet
komen;. Maar dat is een ande
re zaak.
Het poppenspel. Haar man
Klaus maakte de kast voor
haar, dat was al een hele
steun, zoals hij ook achter het
hele speelse en educatieve pro
ject van Irene staat Het geval
is demontabel en kan zo de
auto in. De poppenkast is met
licht erin, dat vinden de kinde
ren wel echt spannend en
leuk. De scholen hebben „Mer
lijn" al in de gaten gekregen
en beginnen te bellen naar Ire
ne Lacourt, die dan prijsstelt
op 50 kinderen, „niet mèèr,
want het moet bespeelbaar
blijven." Ook de wijkvereni-
ging van Katwijk Rijn heeft
Na de poppenkastvoorstelling mogen de kinderen van Irene zelf spelen of erover
praten, waarbij je er als „speler" net zo gek bij mag liggen of zitten als je wilt
contact met naar opgenomen
voor iets „rond Sinterklaas".
Zelf gaat Irene elke week nog
anderhalve dag naar Utrecht,
waar ze zich artistiek en tech
nisch ontwikkelt aan de Aca
demie voor Dramatische Vor
ming: „M'n spel zal in de loop
der jaren dus wel veranderen
van karakter," meent ze zelf.
Wat niet wegneemt, dat haar
opzet onveranderd blijft.
„Poppenspel vind ik van be
lang voor de persoonlijkheids
vorming van het kind. Het
helpt, dat het zich ongeremd
kati uiten ten opzichte van an
deren. Door middel van die
poppen kunnen kinderen zelf
naar voren komen en door het
spel hun emoties uiten. Wat
net zo belangrijk is: dat plezier
erin hebben, heel gewoon. Ver
der leren ze luisteren naar an
dere kinderen, naar ze te kij
ken en ook de taalontwikke
ling is ermee gebaat. Kinderen
kunnen ten aanzien van elkaar
weieens hard zijn; ze vinden al
gauw iets „gek" wat helemaal
niet gek is. Dat moeten ze
leren inzien."-
Na drie kwartier poppenspel
komen de kinderen bij Irene
zelf aan spelen toe. Ze laat de
jonge jeugd over poppen en
onderwerpen praten en als er
tijd over is kan het grut zelf
proberen zo'n pop in elkaar te
knutselen. Poppen zijn voor
een groot deel Irene's leven
gaan bepalen; ze peinst er ook
over volwassenen ervan te la
ten genieten. Dat heeft ze al
een keer thuis gedaan, „hoe
wel de overgang van „Idein
naar groot" wel moeilijk is,
maar je kunt tegenover vol
wassenen \vel veel feller zijn.
Ik wil dat spel zo breed moge
lijk zien, ook voor bejaarden
bijvoorbeeld. Voorlopig leg ik
de nadruk op die kinderen."
De inhoud van „Merlijn's" spe
len tracht Irene Lacourt te
enten op actuele situaties: hoe
men woont, „gewoon" of in
flats, ze betrekt er ook af
braakhuizen bij, verontreini
ging van het milieu, het druk
ke verkeer. Ze kent het spel
van verdriet, over bang zijn.
Ook is er weieens een bewerkt
verhaal, van Marten Toonder,
zeg maar; uit de periode dat
Tom Poes nog minder „sophis
ticated" was. Zo tovert „Mer
lijn" de prinses en de kikker
tevoorschijn, of een Sinter-
klaasspel. Marlies in het groe
ne bomenbos of Tommie is
bang in het donker, jij ook?
„Merlijn" is niet meer te stop
pen, dat zal Katwijk moeten
weten. Irene vindt, dat er geen
weg meer terug is: „het tejater
bestaat, nu moet ik het ook
waar maken." Reken maar
van yes, dat ze dat ook doet,
Irene Lacourt—Van Rooy.
AMSTERDAM/ZOETERWOU-
DE Heineken zal volgende
maand beslissen over het
overbruggen van de produktie
van de bierbrouwerij aan de
Amsterdamse Mauritskade
naar Zoeterwoude. In een la
ter stadium zal Heineken een
beslissing nemen over de ver
huizing van de produktie van
de brouwerij aan de hoofdste
delijke Stadhouderskade naar
Zoeterwoude.
De Industriebond NW maakt
dit op uit een interne studie
die Heineken heeft laten ver
richten naar de beste vesti
gingsmogelijkheden bij ver
huizing. Zoeterwoude komt
daarbij als nummer één uit de
bus. De twee brouwerijen in
Amsterdam bieden werk aan
ongeveer 1100 man. Volgens
Heineken is met name de ves
tiging aan de Mauritskade (de
oude Amstel-brouwerij) een
probleem. De ombouw van de
ze brouwerij tot een moderne
fabriek zal 135 miljoen gulden
gaan kosten en geeft boven
dien moeilijkheden met perso-
neelsvervings, transport en
dergelijke. Ook alternatieve
vestigingsplaatsen in Amster
dam beschouwt Heineken niet
als ideaal.
Een woordvoerder van Heine
ken gaf gisteren toe dat voor
de brouwerij aan de Maurits
kade Zoeterwoude als beste
vestigingsplaats wordt gezien.
De brouwerij aan de Stadhou
derskade zou pas in 1984 in de
problemen kunnen gaan ko-
men.Bij de vestiging van Hei
neken in Zoeterwoude werken
momenteel 900 mensen, waar
van 400 in de brouwerij.
HILLEGOM De bloemkwekers exporteurs
Exporteurs kunnen binnen afzienbare tijd beschik--
ken over een gedegen exportstatistiek van een
aantal soorten en variëteiten snijbloemen voor alle
landen behalve West-Duitsland. De jaarkosten zul
len naar schatting 400.000.- bedragen. Dinsdag
middag gaf het bestuur van het Produktschap
voor Siergwassen groen licht voor dat voorstel.
Er is al tien jaar een roep om een statistiek, maar
de boot werd tot nu toe afgehouden. De hoge
kosten waren altijd het struikelblok. Over dat
bezwaar stapte men nu heen omdat de behoefte
aan meer gegevens steeds meer wordt gevoeld.
Onder meer voor het opstellen van een beleid op
wat langere termijn. Men beschikt nu alleen over
een statistiek in kilo's en waarde naar land. Men
weet dus alleen of de kiloprijs zakt of daalt. Het
is onbekend welke produkten eeh stijging of da
ling veroorzaken. De kwaliteit van deze exportsta
tistiek maakt marktanalyses dan ook onmogelijk.
De nieuwe versie wordt veel uitvoeriger en is ook
meer verfijnd. Met algemene stemmen ging het
PVS accoord.
Drs. Rotteveel, chef van de afdeling marktonder
zoek van het PVS lichte een en ander nader toe
en dat gebeurde ook bij de bespreking van het
door het Marketing Team Bloemisterij opgestelde
Jaarplan 1978 en het strategisch plan 1970—1980.
PVS-voorzitter H. J.' Hylkema deelde mede datde
Commissie Bijstand voor de bloembollen heeft
geadviseerd om voor het seizoen 1978—1979 de
minimumexportprijzen weer op nul t,e stellen. Dat
wil dus zeggen: het systeem blijft gehandhaafd
zodat men het altijd weer uit de kast kan halen
als daar behoefte aan mocht bestaan.
Een reeks verordeningen ging zonder slag of stoot
onder de hamer door, maar bij de rondvraag
bracht de heer C. Gorter een interessant punt naar
voren. Dank zij het feit dat de afdeling Markton
derzoek van het PVS regelmatig de telers van
leliebloemen enquêteert, weet men nu vooruit hoe
groot het aanbod in het komende kwartaal van
leliebloemen zal zijn. Zo staat vast dat de komende
maanden de aanvoer van dit artikel (te) ruim zal
zijn, Geen vrolijk vooruitzicht voor de producen
ten van leliebloemen maar het is niet anders.
Gelukkig is de markt voor tulpenbollen veel gun
stiger. Dat willen we graag zo houden, aldus de
heer Gorter. Kan de afdeling Marktonderzoek in
het vervolg ook geen enquête houden onder de
tulpenkwekers? Dat zou begin september moeten
gebeuren en punt één zou wel moeten zijn: hoeveel
plantgoed van tulpen hebt U in Uw schuur liggen
en hoeveel gaat U daar van opplanten? Die gege
vens zouden snel verwerkt kunnen worden. Als
het vak dan eind september weet hoe de zaken
staan, dan zou men van bepaalde cultivars die
men wil opplanten en waarvan een te veel blijkt
te zijn, een deel kunnen weggooien. Op die manier
zou men het areaal in de hand kunnen houden
en zou de markt graag blijven.
PVS-voorzitter Hylkema vond het een interessante
gedachte, maar de andere vertegenwoordiger van
het bloembollenvak, de heer J. Koomen, verklaar
de bij voorbaat een dergelijke voorstel in de
Commissie van Bijstand niet te zullen steunen. Hij
zag er geen enkel heil in omdat de kwekers die
worden geconfronteerd met deze gegevens toch
geen bollen zullen weggooien zolang ze er nog 1,-
per kilo voor kunnen krijgen.
I ®EN De Sumatrabrug zal waar-
ijnlijk nog voor de reconstructiewerk-
oheden aan de Sumatrastraat zijn be-
"~i, worden geopend. In een brie? aan
jeenteraad stelt het college het onver-
woord te achten de brug nog langer
ebruikt te laten. Door zowel de gebrui-
van industrieterrein „De Waard" als
bewoners van de Zeeheldenbuurt is op
toniikneming van de brug herhaalde
Mi aangedrongen. Het verkeer van en
r het industrieterrein gaat thans door
'eeheldenbuurt, die totaal niet op zwaar
keer is berekend.
aandrang van bewoners in „De Kooi"
het college enige maanden geleden be
sloten de brug niet eerder open te stellen
dan nadat de Sumatrastraat zou zijn gere
construeerd. „De Kooi" vreesde een te zware
verkeersdruk op de straat wanneer het ver
keer van en naar „De Waard" gebruik zou
maken van de nieuwe brug. Het wachten is
nog steeds op een goedkeuring van de recon
structieplannen door Gedeputeerde Staten
en een toekenning van „verkeerssubsidie"
door het ministerie van Verkeer en Water
staat. Inmiddels is gebleken dat in dé ko
mende maanden hierover een beslissing
vallen. „Het laat zich aanzien dat een bijdra
ge zal worden toegekend", alclus het coÜege
In afwachting van deze subsidie kan even
wel niet met de reconstructie worden begon
Het college stelt de gemeenteraad thans voor
de brug open te stellen. Er zullen dan een
provisorische op- en afrit aan de zijde van
de Lage Rijndijk worden aangelegd. De
Sumatrastraat zal aan de zijde van de Lage
Rijndijk tijdelijk worden afgesloten met
paaltjes. „Daarbij zal nog wel onderzocht,
of déze afsluiting zodanig is te realiseren,
dat bestemmingsverkeer met personenauto's
mogelijk blijft", aldus het college. De toch
al zwaar belaste Lange Rijndijk zal hierdoor
al het verkeer te verwerken krijgen. Een
andere bijkomende maatregel is namelijk de
afsluiting van de Zeeheldenbuurt aan de
noord- en oostzijde voor alle autoverkeer.
LEIDSE COURANT WOENSDAG 16 NOVEMBER 1977 PAGINA 5
EIDEN Het aantal indus-
iële bedrijfsvestigingen in
e Leidse regio is de afgelo-
tien jaar afgenomen van
;7 naar 114. Het aantal in dè
dustriële bedrijven werkza-
'e personen nam in dezelfde
eriode af van 11.793 naar
^870.
antwoord op vragen van
et CPN-raadslid Hoeven stelt
et college van b en w dat het,
zover de gemeentelijke
reikt, zou bevorderen
name jonge arbeids-
die zonder werk
te) komen (verdeF)
geschoold. Ontslagen
in de middelbare
hogere leeftijdsgroepen-
vormen van het bestand
bij het Ge-
Arbeidsbureau. Ge-
is dat er voor hen geen
IN LEIDSE REGIO:
of nauwelijks passend werk te
vinden is.
De geruchten als zou scheeps
werf Boot aan de Sumatra
straat worden opgeheven, wor
den door het college tegen ge
sproken. Het bedrijf heeft an
derhalf jaar geleden surseance
van betaling gekregen tot ok
tober 1977. Dit is voor drie
maanden verlengd. De directie
van het bedrijf ziet haar or
derportefeuille evenwel weer
dikker worden en is derhalve
optimistisch over de toekomst.
Het college stelt dat het werk-
gelegenheidspatroon in de
Leidse regio ernstig is ver
schraald „Een verruiming van
het aantal arbeidsplaatsen zou
op korte termijn gewenst zijn,
aangezien onder meer de door
stroming van werknemers soe
laas biedt voor het vinden van
passend werk voor werkzoe
kenden", aldus het college.
I
