Drs. Scholten: 'Kinderen moeten
sport vlakbij huis kunnen beleven'
Het gaat om
harmonieuze
ontwikkeling
BESTUUR TURNBOND KRIJGT VEEL KRITIEK
BODY BUILDERS IN (HET)
„BRANDPUNT"
SPORTTRIBUNE
ZWEM
MARATHON
DSZ
IN DE
WATERTH0R
Ton
Diepeveen:
nog
een keer
LEIDSE C0URAN1
AMSTERDAM Het bestuur van het Ko
ninklijk Nederlands Gymnastiek Verbond
(KNGV) had duidelijk moeite met de be
weegredenen van drs. J. Scholten om zich
zaterdag niet meer herkiesbaar te stellen
ais lid van het bondsbestuur. Er kon geen
applausje af bij de verantwoordelijke lie
den nadat zij te horen hadden gekregen,
dat Scholten zich niet meer kon verenigen
met het beleid van de sectie topsport. "Ik
spreek als minderheidsman", aldus Schol
ten, "want ik vind dat je topsport moet
bekijken in het kader van de totale maat
schappelijke verhoudingen".
"Dat betekent, dat zowel de topsporter als de man
die het beleid (mede) voert, een eigen verantwoorde
lijkheid heeft, leder moet voor zichzelf normen aanleg
gen en voor mij is dat de leeftijdsgrens van de meisjes,
die worden opgenomen in de A-selectie. Kinderen van
•nnd de elf jaar hebben die eigen verantwoordelijk
heid. Zij moeten hun sport kunnen beleven waar dat
hoort; vlakbij huis en niet in een semi-internaat.
Topsport moet menswaardig blijven. Daarom ook
vraag ik me af of we zulke jonge mensen fysiek zo
mogen belasten als nu gebeurt. Uit die keus moet
je consequenties trekken en als je dat niet doet, blijf
je zitten met een beleid, dat pas over lange tijd bij
te stellen is. De situatie is natuurlijk niet van de ene
op de andere dag te veranderen maar we moeten wel
snel tot bezinning komen. Aangezien ik geen verande
ring kan aanbrengen in het huidige standpunt van het
bestuur en de sectie topsport, heb ik besloten, on
danks een toch vaak aangename samenwerking, mij
niet herkiesbaar te stellen".
Er werden zaterdag in het luxueuze Cresthotel in
Amsterdam tijdens de bondsvergadering nog wel meer
zinnige dingen gezegd waar het bondsbestuur niet zo
blij mee was.
De Stichtse Turnkring was met een voorstel gekomen
een commissie in het leven te roepen, die moest
bekijken in hoeverre het beleid wan het bondsbestuur
overeenstemt met de bedoelingen van de achterban.
De Stichtse vindt dat het beleid van de sectie topsport
ten aanzien van het keurturnen dames niet meer te
volgen is.
Er moet een vergadering komen", legde kringvoorzit
ter De Wilde uit, "waarin met de kringafgevaardigden
een beleidsplan kan worden besproken en vastge
steld, dat jaarlijks kan worden bijgesteld. Wij vinden,
dat het huidig beleid veel te veel is gericht op het
kleine aantal mensen aan de top met verwaarlozing
van die hele grote andere groep".
Het bondsbestuur vatte dat ogenblikkelijk op als
controle en als het iets juist niet wil, is het wel dat
anderen een vinger in de pap krijgen. Wel stelde
voorzitter Tielrooy vast. dat de sectie topsport in
principe bereid is te gaan praten met de kringen en
afdelinge, maar velen hebben daar een in de jaren
gegroeid wantrouwen tegen.
Het voorstel van de Stichtse werd uiteindelijk verwor
pen (met 171 tegen 51 stemmen) door de vergadering,
die na een lange en even geschorste discussie ook
niet meer precies wist waar het om ging.
Tielrooy werd overigens zonder morren herkozen als
bondsvoorzitter hoewel hij zelf al te verstaan had
gegeven dat "de mensen niet te lang met mij te maken
moeten hebben omdat ze anders op mij uitgekeken
raxen". Wel kreeg hij aan het begin van zijn nieuwe
jaar als voorzitter de nodige kritiek op zijn opening
woord waarin hij over Zuid Afrika sprak. Het KNGV
wil bij de internationale federatie (FIG) pleiten voor
de uitstoting van Zuid- Afrika als lid.
"Waarom wel een land isoleren, dat discrimineert naar
aanleiding van huidskleur en niet een land, dat hetzelf
de doet maar dan uit politieke overwegingen", was
de algemene tendens van de kritikasters. Bedoeld
werd natuurlijk Rusland waarmee het KNGV zeer
nauwe betrekkingen onderhoudt. Tenslotte heeft het
verbond in Albert Asarjan (heren) en Joeri Popov
(binnenkort dames) twee trainers uit dat land in dienst.
De kritiek werd door het bestuur, dat de afgelopen
periode de ene affaire aan de andere knoopte en
zaterdag een (of het enige) kritisch lid zag vertrekken,
voor kennisgeving aangenomen.
DICK HOFLAND
Voorzitter Tielrooy: kritiek maar zonder morren he
WINNAAR
DSZ 1
56.890
METER
DEN HAAG De uitslag
van de twaalf uur durende
zwemmarathon in De Wa-
terthor: 1. DSZ I 56.890 me
ter; 2. AAZ 51.930; 3. WIK
51.500; 4. DSZ II 51.080; 5.
De Hoogwerf 50.700; 6. ZCR
50.680; 7. ZVZ 46.850; 8.
Hippocampus 45.400. In to
taal waren er zes uitvallers,
die door een reserve ver
vangen moesten worden.
Gedrang bij het keerpunt. Een opname uit het prille begin «en de twaalf-uurs-zwemmarathon van DSZ tijdens het
inleidende onderdeel: de estafette. Ook in de kleine uurtjes bleef het overigens constant behoorlijk druk in
zwembad De Waterthor.
DEN HAAG Een vrije zaterdag
avond en -nacht kunnen op heel
wat verschillende manieren ge-
noeglijk worden doorgebracht. De
mogelijkheden tot enige recreatie
ve ontspanning zijn immers legio
voor hen, die er behoefte voor
voelen even uit de normale, dage
lijkse sleur te geraken. Maar ver
schil zal er altijd blijven. De een
doet liever dit, de ander dat Voor
elk is er wel wat wils. De Haagse
zwemvereniging DSZ heeft echter
een wel zeer bijzonder streven ten
toon gespreid. In het overdekte
vijfentwintig meterbad van De Wa
terthor aan de Thorbeckelaan
vond in de nacht van zaterdag op
zondag een „zwemmarathon"
plaats. En dat is een beslist niet
i alledaags gebeuren.
Oe bedoeling was als volgt. Aan het niet
minder dan twaalf uur durende evenement
namen in totaal acht teams deel. Twee van
het organiserende DSZ zelf, een van ZCR,
een van WIK uit Wassenaar, een van De
Hoogwerf uit Naaldwijk, een van Hippocam
pus uit Monster, een van ZVZ uit Zoetermeer
en voorts een combinatieteam van de drie
verenigingen Zian/Vitesse, AZL en AVZV, in
de wandeling voor deze ene keer gemakshal
ve AAZ gedoopt.
Iedere ploeg bestond uit acht zwemmers of
zwemsters, aangevuld met twee reserve
krachten. Het eerste half uur - van acht tot
half negen zaterdagavond - kwam het volle
dige achttal in actie tijdens de alles inleiden
de estafette. Vervolgens ging steeds een
individuele deelnemer per team voor een
half uur te water en dit werd urenlang
achtereen herhaald. Om tenslotte het laatste
half uur- van half acht tot klokslag acht uur
de volgende ochtend - ook weer met een
gezamenlijke estafette het zwemfestijn defi
nitief af te sluiten.
Afstand
Het alles overheersende doel van deze
zwemmarathon van DSZ was een zo groot
mogelijke afstand In deze twaalf uren als
team te overbruggen. Er werd gezwommen
door deelnemers, geboren in 1964 of eer
der. Tientallen kilometers waren hiermee
gemoeid. De ploeg met de meeste „door
komsten" werd tenslotte trotse winnaar van
deze voor Den Haag en omstreken (nog)
unieke gelegenheid.
De winnaars ontvingen een fraaie prijs, be
schikbaar gesteld door het kringbestuur van
de Koninklijke Nederlandse Zwem Bond
(KNZB). De tweede plaats was eveneens
goed voor een aandenken, afkomstig van de
technische commissie kring Den Haag en
nummer drie bij de totaalafrekening werd
verblijd met een prijs die werd uitgeloofd
door de fungerende officials tijdens de gehe
le marathon.
Mede-organisator Han Hekelaar legde het
hoe en waarom van dit initiatief uit. „Vorig
jaar november werd dit zwembad officieel
geopend. Ter gelegenheid van dat heuglijke
feit werden toen diverse activiteiten gehou
den. Ook een zwemmarathon, destijds over
veertien uur. Wethouder Vink, vooral was
daar bijzonder enthousiast over. Vandaar dat
we deze wedstrijd nu ook tot een jaarlijks
terugkerend evenement willen gaan maken".
Een groots opgezet Initiatief als dit vergt
uiteraard een uitgebreide organisatie. De
mensen achter de schermen hebben het
er lange tijd tevoren druk mee gehad.
Gedurende de zwemmarathon zelf rustte
ook een zeer verantwoordeli)ke taak op hun
schouders.
Niet minder dan tweeënveertig juryleden -
nog bijgestaan door een stuk of tien assis
tenten - waakten zorgvuldig over de goede
gang van zaken. En dat gebeurde grondig.
Wanklanken waren nergens te horen.
De gemeente 's-Gravenhage deed bij dit
geheel ook een duit in de pot. Het zwembad
werd gratis ter beschikking gesteld. Het
personeel van De Waterthor maakte overu
ren. „Zonder die steun hadden we het nooit
kunnen doen. Eén zwemuur kost doorgaans
honderdzestig gulden. En met zo'n zwemma
rathon loopt dat aardig in de papieren. Als
de gemeente niet zou meehelpen, kwamen
we financieel nooit rond. Dan zou een derge
lijk initiatief een onhaalbare kaart zijn",
aldus Han Hekelaar.
De niet ter zake kundige buitenwacht zal
vermoedelijk in eerste instantie wat scep
tisch tegen het invoeren van de zwemmara
thon aankijken. De insiders zijn zich dit
terdege bewust. Maar het kan de organisato
ren niet van hun nu eenmaal strikt vastgeleg
de plannen afbrengen. „Natuurlijk is het in
feite niet meer dan een aardigheidje. Maar
enorm gezellig. Je komt op deze manier
weer allerlei oude bekenden tegen en er valt
voldoende bij te praten. Tijd genoeg per slot
van rekening".
Han Hekelaar vervolgt: „Deze mensen die
hier de hele nacht blijven rondlopen, zijn
natuurlijk de meest fanatieke aanhangers
van de zwemsport. Maar over het algemeen
is men er steeds nauw bij betrokken. Bij
kringwedstrijden zondags zitten er ook velen
op de tribunes. Dan zijn er toch ook andere
dingen te doen?"
De zwemmarathon in De Waterthor werd een
groot succes. Reden genoeg om door te
gaan met dit initiatief. De prettige sfeer werd
nog eens verstevigd door een uitstekende
geluidsinstallatie die de ganse nacht voor
vrolijke muziek zorgde. Glenn Miller en diens
orkest waarden langdurig in het Haagse
zwembad rond. Maar ook carnavalsnummers
- toepasselijk in deze tijd van het jaar, zo
kort na de elfde van de elfde - vonden gretig
aftrek.
Kortom, een heerlijk nachtje zwemmen. En
de jongsten kwamen toch nauwelijks slaap
tekort. In de kleedkamers werd zo nu en
dan even een uiltje geknapt. Niettemin, rond
twee uur op de helft van de twaalf uur
- arriveerde de man met de hamer. Even had
iedereen moeite om wakker te blijven, maar
in de kantine waren genoeg middelen te
vinden om deze verschijnselen zo goed
mogelijk tegen te gaan.
De deelnemers want daar gaat het tenslotte
toch allemaal om - leverden uitstekende
prestaties. Het valt niet mee om eerst een
half uur voluit te gaan, dan vier uur te rusten
om vervolgens weer een half uur alles te
moeten geven. Aangemoedigd door een be
hoorlijke schare supporters werd toch het
onmogelijke gerealiseerd. Petje af voor de
zwemmers in de marathon.
DICK KIERS
DEN HAAG Het bijwo-
nen van een verkiezing
Mister International 1977
is een vermoeiende be
zigheid voor het publiek.
Het zijn kenners, die be
seffen welk een training
eraan vooraf gaat om zo
optimaal mogelijk het li
chaam te ontwikkelen.
Geen sport, menen tegen
standers. Voorstanders
en van hen waren er zo
veel dat het Circustheater
in Scheveningen gister
middag vrijwel geheel be
zet was pleiten: „Bij de
meeste sporten wordt
een deel van het lichaam
ontwikkeld. Bij een voet
baller vooral de benen,
bij een handballer de ar
men. Maar bij een body
builder gaat het om het
geheel". Het publiek ge
noot van de atleten, die
er nog een schepje bo
venop gooiden omdat de
televisieploeg van
„Brandpunt" aanwezig
was die vanavond in het
programma aandacht aan
deze tak van sport, on
derdeel van de Neder
landse Powlng Lifting en
Body Building Organisatie
(NPBO) zal besteden.
Maar vermoeiend is het om er
naar te kijken en mee te leven.
Het applaus was niet van de
lucht en de aanmoedigingen
schalden naar het podium waar
in de „kleine klasse" vijf atleten
verschenen voor de internationa
le jury uit Nederland, België,
Frankrijk en Duitsland. De kleine
klasse herbergt atleten tot 1.70
m., want body building gaat niet
naar gewicht maar naar lengte.
De ceremonie is eenvoudig. De
atleten moeten de jury ervan
overtuigen dat zij het best ont
wikkelde lichaam hebben. Daar
toe nemen zij een aantal poses
aan, waarbij de spieren gespan
nen worden. De kenner: „Hij
gooit er wel wat uit". Dat slaat
dan op de wijze waarop hij zijn
spierbundels zo laat uitdijen, dat
zijn lichaam als een harmonica
uitzet. Dat kan vormen aanme-
nen zoals in magazines, gespe
cialiseerd in dit soort werk,
wordt getoond waarop velen
hun aversie tegen deze tak van
sport stoelen. Maar in de prak
tijk, zoals die gisteren werd ge
demonstreerd, valt dat allemaal
best mee.
De atleten smeren zich in, ze
glimmen. Dat doet hun spieren
beter uitkomen. Het lijkt alsof ze
niets anders doen dan in de zon
bruinen. En een ieder die in de
zomermaanden het brons op de
huid laat komen, weet dat hij
en zij er dan voordeliger uit
ziet. In werkelijkheid besteden de
atleten jaren aan hun „vorming",
oefenen ze borstpartij, rug,
schouders, benen en armen tot
een harmonieus geheel is ont
staan. De kritiek rolt dan ook om
de argeloze kijker heen. „Die
heeft niet veel in huis" en „als
er nou eens vijf kilo af ging"
of „hij heeft geen benen".
Serieus
Waag het niet onserieuze op
merkingen te maken want het is
voor het publiek een ernstige
zaak, zoals het voor de atleten
is.
De een toont met trillende armen
van inspanning zijn biceps, de
d.
DEN HAAG Twee we
ken geleden waagde de
Haagse power lifter Ton
Diepeveen een poging
het wereldrecord bank-
drukken, dat met 182 1/2
kg. op naam staat van de
Brit Collins te verbeteren.
Hij deed dat In de Stads-
doelen te Delft maar
slaagde niet. Hij bracht
wel zijn eigen Nederland
se record op 177 1/2 kg.
Gisteren, tijdens de gala
body building In het Cir
custheater, probeerde hl]
het nog eens. Diepeveen
begon zijn drie beurten
met moeiteloos 165 en
175 kg. omhoog te bren
gen. Zijn derde beurt, de
recordpoging, mislukte op
183 kg. Diepeveen; „In
Delft had ik net griep ge
had, gisteren kreeg ik
weer last van een blessu
re In mijn rechterarm.
Maar het zit erin. Ik heb
bij de training immers al
185 kg. gehaald. Ik zdl dat
record verbeteren maar
voorlopig houd Ik me
kalm. Je kunt niet steeds
aan je top blijven en de
blessure moet eerst ge
nezen".
ander doet dan ontspr-
en tovert constant een i_
glimlach op zijn geziclï
de van zichzelf al gebriM
leet uit Barbados die
winnaar in de grote klcL
ven 1.75 m.) werd. E
Humphrey Cassion, een
noot die de eer te beul
de kleine klasse te wor_
dacht met de grootste t
barstensvol beladen op f
zijden de Bühme stond,
gen succes" want in de
klasse ging de hoofdprijs
Zweedse deelnemer.
„Zijn poseren was uiterst»
was de algemene men
hief zijn armen op de wij;
op Zadkine in RotterdA.
beeld „De dokwerker" h(aa
worpen. Hij draaide ziclv#
commando van speak£
Schneider om en „legdr^
wat studenten aan de A< S
voor Lichamelijke Opvoete
de boeken moeten halen.jj
ders zwollen op, de rujj
gespannen.
Bikini's
Maar zelfs op zulk een t~
rieuze bijeenkomst ki
(spier-)boog niet altijd g
nen zijn. Vandaar, dat eer
band ter afwisseling op(
zanger Lee Towers die
lings connecties heeft i
organisatie. En Sergio
een Amerikaan die zich.
kan „opblazen", dat hij
voor een zware zak gelc^
tonen hoe een atleet tot
relds top kan geraken,
klapstuk de verkiezing va
Bikini 1977, waarvoor neef
jongedames hadden ing<l
Och arme Zij vlijden zich,
schroomvalliger dan de an
bevallige houdingen en gs
hoe kan het anders vergfl
bij de heren een soort fa
op body building die de fci
hilariteit verwekte. Er waju
die zich daarover kwaad m^i
en niet verder kwamen dar|<
seconden paraderen voorei
ry, dezelfde die ook verstap
heren had. Zij trokken zier
nig aan van de „verplicht^
maar dachten allemaal a(e
contract dat bij een bureair
fotomodellen en mannequile
eens klaar zou kunnen
Dat verleidde enige deelv
sters er toe in de inmiddels
opgelopen temperatuur
zaal een privéshowtje wc
geven om te trachten de jc
vermurwen. De Nederlands I
gedame, die dat te opvli
deed, werd door de orgar j
meteen, figuurlijk op de vy
getikt. Ook dit onderdeel bte
de de nodige ernst. De bst
waren dan ook fraai. r
HERMAN VAN BEfei
