«0
lilMltt
'eaujolais Primeur heeft nog even
iCp wat zon moeten wachten,
euaar op 25 november is het raak
Eerste plezier rond tweede
Zoeterwoudse
hond
huis
sfeamses,
een herder met flaporen
MAAR WAPENGEKLETTER ROND DE COMMERCIE
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Steeds weer twee proeverijen
worden er dan gehouden,
waarschijnlijk om „bij smaak"
te blijven. Er worden bij die
gelegenheid zes verschillende
rosé-wijnen doorgeproefd, ook
witte en rode, dure en goedko
pe. Daarna komen al die aca
demische cursisten weer veilig
thuis. Proeven heeft heel dui
delijk niets te maken met drin
ken.
Kees Klerks is met ontelbare
anderen niet bijster te spreken
over de kwaliteit van de Beau-
jolais die hem en zijn collegae
te wachten staat: slechte zo
mer, hoewel erg goede nazo
mer, goed voor een zeker op
trekken van de smaak tot die
van 1975, zeg maar. Kortom:
redelijk, maar iets minder dan
vorig jaar. „De Franse wijnge
bieden in het westen, met na
me, (maar leg daar nu niet de
meeste nadruk op), hebben
door de vorst vrij sterk te
lijden gehad: Bordeaux, de
Loire. Dat zullen dure wijnen
gaan worden. Aan de andere
kant wordt bijvoorbeeld de
Bordeaux '75 een enorm goede
wijn."
De heer Klerks jr. die het
woord Verkoop met een
hoofdletter schrijft, wil best
iets naders hertellen over de
Beaujolais, die „tafelwijn bij
uitstek": „een wijn om jong
gedronken te worden, zonder
veel poespas, zodat men het
meest van zijn plezierige jeugd
(wat op de wijn slaat) en fris
heid geniet Beaujolais is het
symbool geworden van iets
dat rood is, fruitig, licht van
body en alcoholgehalte (10
pet) en heel gemakkelijk weg
drinkend." Wat cijfertjes kun
nen ook geen kwaad: de Beau
jolais beslaat bijna de helft
van de totale Bourgogne:
16.000 hectaren van de 31.000
die met wijnranken zijn be
plant. Gemiddelde opbrengst:
honderd miljoen flessen. Door
gaans wordt de „Beaujolais-
oogst" op 15 november aan de
dorstenden prijsgegeven, maar
dit jaar wilde men de zon nog
een dag of tien langer op de
trossen laten indringen met de
gedachte, dat elk beetje helpt
De goede nazomer heeft nog
veel goed gedaan, waardoor
het tijdstip van volledig rijp
zijn ook werd opgeschoven.
De wijnboeren lieten hun drui
ven twee tot drie weken langer
hangen. Het resultaat is, dat
pas op 25 november om 00.00
uur de Beaujolais '77 op de
verkoop (Verkoop) wordt los
gelaten.
Men zal zijn of haar. verlan
gens dus nog even moeten in
tomen, maar op die gefruite
dag zal er volop ontkurkt kun
nen worden. Prijsindicatie: de
Primeur Beaujolais zal voor
ca. 6 gulden de fles worden
aangeboden; grote huizen zul
len evenwel een tientje per fles
kunnen vragen. Maar dat
maakt geen Hannes uit want
Primeur Beaujolais blijft erg
„in"; daar kijkt men naar uit
er wordt op gewacht Likke
baardend. Zelf zit ik er minder
om te springen, maar dat heb
ik gisteren Kees Klerks (die bij
wijze van spreken z'n auto
schoenen al aanhad) niet dur
ven bekennen. Kees zegt bij
voorbaat en in goede verwach
ting: votre santé. Dan zeggen
wij op onze beurt niet: Kees,
daar ga je dan, jongen, maar:
op uw gezondheid, en dat je
het nog maar vaak over mag
doen.....
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 12 NOVEMBER 1977 PAGINA 5
ser toont om de eerste
haring aan wal te bren
gen.
Als wijnhandelaar is het uite
raard de bedoeling, dat je je
flesseninhoud zo prettig moge
lijk en het liefst gezwind aan
de man (en cijfer de vrouw
niet weg) brengt Daar is dan
jaarlijks in de maand novem
ber de Beaujolais-race. Drank
detaillisten duiken in hun auto
waarvan de motor al ronkend
op het vertrek staat te wach
ten. Gespannen gezichten. Op
weg gaat het naar het land
van Beaujolaisl de frisse belof
te na een zomers rijpingspro
ces. Dit jaar minder belovend,
na die abominabele zomer;
niettemin staat op 25 novem
ber de „primeur" gereed voor
al die jachtende lieden die het
vocht aan het thuisfront op
tafel willen krijgen, tegen een
aardig prijsje. Eigenlijk trap
je er, als argeloos journalist
(wat je in feite niet zou moeten
zijn), domweg in, als een wijn-
slijter aan de telefoon komt
met de mededeling dat „het"
weer staat te gebeuren. Maar
ja, men schrijft ook elk jaar
opnieuw over de haringen die
bij tonnen tegelijk over de
toonbank moeten. Waarom
mag uw slijter dan niet zijn
Beaujolais zien kwijt te raken
op een romantische manier?
Als enige in Leiden springt op
donderdag 24 november de 30-
jarige Kees Klerks, directeur
van de gelijknamige b.v. te
Leiden hij is junior, zijn
vader, die ook in de zaak zit,
is senior in zijn bestelwagen
om naar Macon te vertrekken.
Pezen is het woord niet; Kees
rijdt gewoon. Die donderdag
(misschien vertrekt hij wel
's woensdags) vertoeft hij in
Macon op uitnodiging van het
„huis Quinson", wachtend op
de opheffing van de déblocage
strak vertaald: het opheffen
van de blokkade waarna in
de richting van Leiden wordt
gesneld met al die kostbare en
kostelijke flessen aan boord,
de verkoop tegemoet. Maar
eerst naar burgemeester
Adriaan Vis, die de eerste fles
primeur vrijdagmiddag om 1
uur krijgt aangeboden. Een
kwartier later hoopt Kees
Klerks in zijn drie zaken de
blozende Beaujolais aan de
eerste klanten te kunnen over
dragen.
Toch een leuk beroep, dat van
Kees. Hij is behalve zakenman
ook „vinoloog aan de Wijn-
academie"z; „het hoogste wat
er op wijnkennisgebied is",
vertelt hij zelf in zijn kantoor
tje aan de Kennedylaan. „Die
academie is een overkopelend
orgaan van het Produktschap
Wijnen en Gedistilleerd, vier
jaar oud." Die „academie"
geeft wekelijks op de maanda
gen een dagcursus (dan is de
zaak tóch gesloten) in Maarn.
Werkelijk, er zijn lieden
en het aantal van hen
loopt nogal op die de
lippen met de tong be
vochtigen als ze denken
aan die jonge, rode wijn,
die Beaujolais heet
Beaujolais Primeur, wel
te verstaan, want als dit
kersverse produkt van
de blauwe druif een
paar maanden oud is, is
er blijkbaar weinig aar
digheid meer aan. Je
kunt na een half jaar
natuurlijk altijd nog bij
de één of andere kruide
nier een fles Beaujolais
kopen, maar als kenners
u zouden zien (maar die
komen voor deze ge
neugten weer niet bij de
kruidenier, dus u kunt
zonder schaamte uw
gang gaan), dan liepen
ze u meewarig kijkend
voorbij. Derhalve is het
niet precies hetzelfde als
de Hollandse Nieuwe,
want die smaakt hef he
le jaar door uit de kunst,
ook al neigt ze naar het
oude. Maar de jacht op
die Franse primeur
heeft overeenkomsten
met de drift die de vis-
Klerks op weg naar de primeur
d.geti
Inj: J
jenoti
Laatst
?30Sj
'at er met Ramses aan de
or ali&nd is, is niemand duidelijk,
beretoch moet er iets met hem
Ijn, want, anders was hij al-
ing weer uit het asiel ver-
Iwenen. Een verblijf van
,rSi pira twee maanden in dat
«iel is toch geen kleinigheid,
teheerder Will Tiele is al
laarstig op zoek geweest naar
ifdi#n steekhoudende reden. Te
vergeefs. Ook hij zal genoegen
üoeten nemen met de conolu-
lie dat Rames' uiterlijk de
,cht)orzaak van alle ellende is.
wil (Bn laten we wel wezen; een
herder met flaporen en een
krulstaart is natuurlijk niet
coals het zijn moet Maar een
reden om zo'n dier dl&rvoor
eenvoudigweg te laten zitten
ÜK het niet-
"duidelijk blijkt dat het pu-
pliek nog veel te snel op het
JgHüiterlijk af gaat en niet of
Rauwelijks naar de hond zelf
^bjkt. Men zou dan bij Ramses
tot verrassende ontdekkingen
komen. Allereerst zijn waak
zaamheid voor het huis waarin
hij woont In het asiel is dat
al enigszins merkbaar. Als er
een onbekend persoon het ter
rein op komt lopen, heeft
Ramses het gehoord en gaat
dan min of meer als huisbel
fungeren, alleen iets luider.
Waakzaamheid is dus één van
de pluspunten van Ramses.
Verscheidene andere zaken
spreken verder nog in Ramses'
voordeel. Zoals speelsheid en
niet in de laatste plaats trouw.
Ramses is bijzonder aanhan
kelijk, maar alleen aan diege
ne waarvan hij vindt dat het
de moeite waard is. In zoverre
is Ramses dus eigenlijk een
eenmanshond. Ramses vraagt
ook om gezag. Iemand die wei
nig overwicht heeft zal vrijwel
iedere dag naar hem moeten
gaan zoeken en hem van de
vreemdste plaatsen moeten
oppikken. Om voor Ramses
een goede baas te zijn, is het
nodig veel tijd voor hem be
schikbaar te hebben om hem
uit te laten, om met hem te
spelen, kortom hem zoveel
aandacht te geven als hij no
dig heeft Blijkbaar had Ram
ses deze aandacht bij zijn vori
ge baas niet, want anders zou
hij nooit door de Leidse politie
zijn gevonden.
Enige praktische kanttekenin
gen. Ramses is in principe niet
geschikt voor kleine kinderen.
Daarvoor is hij te groot en
maakt wel eens wat al te snel
le bewegingen. Een kind kan
daarvan schrikken en het is
niet voorspelbaar wat er dan
zal gebeuren. In huis heeft
Ramses veel ruimte nodig en
het is overbodig om dan nog
te zeggen dat een flat niet
geschikt is voor deze hond.
Een huis met een tuin waarin
hij constant kan ravotten zal
hem bovendien nog veel rusti
ger maken dan hij al is. Rest
alleen nog Ramses' leeftijd te
vermelden: deze bedraagt drie
hele jaren,
Ramses is overigens niet de
enige die op een baas zit te
wachten. Nog tweeëntwintig
andere honden zijn sinds vori
ge week in het asiel opgeno
men en allemaal verlangen ze
even hard naar een nieuwe
baas. Er is dus keus genoeg.
Loeki en Poeki
De twee poezen die vorige
week hun entree in deze ru
briek maakten hebben helaas
nog geen nieuwe baas mogen
begroeten. Het verloop in de
afdeling van Loeki en Poeki is
echter erg hoog dus alle hoop
is voor hen dus nog beslist niet
vervlogen.
BART SPIJKER
Ramses wacht al twee maanden
„Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek:
JHond zoekt thuis". In deze rubriek wordt een bond beschre
ven die in bet asiel verblijft om daar een zekere dood
tegemoet te gaan, tenzij bet dier een goed tehuis vindt. De
in de rubriek beschreven bonden zijn alle door bondebezit-
ters naar bet asiel gebracht Om uiteenlopende redenen,
vaak begrijpelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De
in ,J3ond zoekt buis" beschreven dieren zijn alle goed
gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig
ingeënt Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van
zwerfdieren zijn ze af te balen. Adres: Nieuw Leids dierena
siel, Besjeslaan 6b, Leiden, tel. 131670. Geopend di. tfm vr.
10.00—12.00 en 14.00—17.00 uur. Zaterdags van 10.00—12.00
en 14.00—16.00 uur. Zondags en 's maandags gesloten.
Een kleine huiselijke plechtig
heid, gistermorgen in een flatwo
ning aan de Burgemeester Wap-
straat in het Zoeterwoudse Plan
Westeinde. Daar ontving de we
duwe van de heer Jac. Dorrepaal
het eerste exemplaar van een
uitgebrachte reeks „prentenboe
ken" over Zoeterwoude. Een se
rie die volgt op het eerste deel
„Oude prentkaarten vertellen
over Zoeterwoude-Dorp/Rijndijk
en Stomp wijk". In 1971 maakte
de heer Dorrepaal het verschij
nen van dat eerste fotoboek mee,
een resultaat van een verzamel
werk waaraan hij zich met zo
veel toewijding had gegeven. Het
werd een groot succes, die uitga
ve van Repro-Holland, Alphen,
en de fa. B. P. M. van Leeuwen,
Zoeterwoude, tot ver over de ge
meentegrenzen.
Nu is deel II uit Zes jaar later. „Oude
prentkaarten en Nieuwe foto's vertellen
over Zoeterwoude en „Zoeterwoude 700".
Het oorspronkelijke idee van Jac. Dorre
paal werd weer gehonoreerd. In het na
bije verleden, toen het jubileum-familie-
album „Zoeterwoude 700" werd voorbe
reid, stroomden zo veel oude kaarten en
foto's toe, dat actieve (en besproken)
dorpeling Ben van Leeuwen de gedachte
opvatte om deel II van het „prentenboek"
het licht te doen zien. Het project werd
gerealiseerd. Toen Ben gisteren aan me
vrouw Dorrepaal dat boek gaf, in tegen
woordigheid van burgemeester en me
vrouw Detmers en Bens vrouw (die haar
Ben steeds van goede impulsen had voor
zien), was dat voor mevrouw Dorrepaal
een groot ogenblik. Het werk van haar
man werd weer even levend voor haar.
Wat zij niet kon vermoeden was, dat, op
een „ideëel front" een gevecht wordt
geleverd over „goede namen en al dan
niet boze intenties". Van Leeuwen is in
de clinch gedreven door een lid van de
voormalige werkgroep die het boek „Zoe
terwoude 700" voorbereidde, ene Dick
Vos, man uit de reclamewereld en Hoge
Rijndijker. Dick Vos houdt staande, dat
Ben van Leeuwen in een folder die „Ou
de prentkaarten" deel II aankondigde
gesuggereerd heeft, dat dit het tweede
boek van „Zoeterwoude 700" zou zijn.
Het is een beetje touwtrekken geworden,
althans van de kant van Dick Vos, die
Ben een dreigbrief stuurde. Ampele be
studering van de folder leert niet, dat het
om een tweede deel van „Zoeterwoude
700" gaat. Mocht er sprake zijn van enige
onzorgvuldige etalering van Oude Pren
ten deel I en II en „Zoeterwoude 700",
dan nog lijkt het fulmineren van de Vos
op het zoeken van spijkers op laag water.
„Dick Vos heeft geen grond 'om op te
staan als hij beweert dat dit tweede
prentenboek een vervolg zou zijn op
„Zoeterwoude 700", waarbij zelfs de in
druk gevestigd zou zijn, dat „deel n"
evenals „Zoeterwoude 700" zo ongeveer
gratis beschikbaar zou worden gesteld.
Jgj ^uitreiking van het eerste prentenboek over Zoeterwoucje.
Die aantijgingen stop ik in m'n zak. Wat
de heer Vos wel heeft gedaan, is de eerste
proef van „Zoeterwoude 700" technisch
verknoeid te hebben, waardoor het pro
ject veel duurder werd", zegt Ben van
Leeuwen.
B en W van Zoeterwoude kregen van
Dick Vos ook een brief, waarop het
college heeft gereageerd met een medede
ling, dat de gemeente met deze affaire
geenszins van doen heeft. Dat vertelde
Van Leeuwen, die me verder verzekerde,
dat „de heren privé (burgemeester en
wethouders in particulieren doen) wel
„witheet" waren over „deze botte jaloe
zie". Van Leeuwen: „Ik beleef in de brief
van Vos wel de bedreiging van het erbij
halen van de Stichting Ideële Reclame
met de mogelijke juridische gevolgen.
Wel, ik zit er gewoon op te wachten tot
de heer Vos z'n stappen onderneemt Ik
heb toevallig recht van spreken".
Blijft voorlopig over de conclusie, dat
„Oude prentkaarten vertellen" deel II
over de drempel is. Dat daarin zo nodig
beelden van „Zoeterwoude 700" verwerkt
moesten worden is hooguit vers twee.
Maar het was wel een aardige gedachte.
Zoeterwoude, dat nog steeds, zij het in
verminderde mate, „lekkere kaas en puik
van Boter kan geven", zoals in 1792 al
door de Stad- en Dorpbeschrijver werd
gezegd, is niet alleen zo oud en nog groen
als gras, je kunt er nu en dan ook nog
genieten van een ouderwets „steekspel";
een „genoegen" dat veel ouder is dan
Zoeterwoude en nog wel oneindig veel
langer zal blijven bestaan.
