Beestenspul 77"
wordt een
jnenswaardige kermis
graag-geziene figuur
Afscheid van zowel
omstreden als
Ter Aarse scheep-
bouwerszoon vecht
in voorste gelederen
DR. EIJSINK VAN PROVINCIE NAAR EERSTE KAMER
fAD/REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 21 SEPTEMBER 1977 PAGINA 5
Jog een paar dagen en
et is miauwen, blaffen,
leunen en kreunen ge-
lazen in de Leidse
Iroenoordhallen die
ooit tot rust komen,
'as een neringdoende
.eidato, gevolgd door
ette veemarktdagen en
jen zaterdag en zondag
taat de hele overkoepe
lde immense ruimte
>r beschikking van het
ier en zijn bewonder-
ar.
/at daar zaterdag de poorten
pent heet „Beestenspul '77",
luropa's grootste dierenshow,
e meest uitgebreide en veel-
ijdigste huisdierententoon-
lelling van het continent: 6000
ieren, samengebracht onder
én dak, op een vloeropper-
flak van 14.000 m2. Ik heb me
1 eens eerder verslikt in een
ipsomming: honden, katten,
tanaries, muizen, paarden, ca
rta's, dwergezels (de kleinste
•zei is al een ezel), parkieten,
tonijnen, dwerggeiten, aqua-
ia, pauwen, ratten en sier-
ïoenders, maar tevens een
alpaca's en bijenvolke-
fen met hun eigenste konin-
rr::
Ik kr
Maarten Vrolijk (die eens jour
nalist was en derhalve onbe
vangen kon schrijven over
dergelijke dingen) een kist
opent waaruit een koppel wit
te duiven het luchtruim zal
kiezen. Dit alles - hoe kan het
ook anders - in het bijzijn van
burgemeester Vis en zijn pro
gressieve vervanger wethou
der Tinus van Aken. En wie
hebben we dan daar? Om 12
uur al verschijnen prominente
figuren uit AVRO-, Telegraaf-
en Haagsche Courant-kringen
op het podium om bekend te
maken welke muis gekozen is
als Persmuis 1977. De pers
begint dus meteel al met per
sen.
Zaterdagmiddag verschijnt
om half drie ene „oom, pardon
„Ome Willem", die bekend is
van de t.v. en life komt optre
den. Dat is dan Edwin Rutten,
die dus helemaal levendig op
de planken komt staan om het
jeugdige volkje een ogenblik
betaald bezig te houden. Waar
na hij zich spoedt naar de
Kind-Hond-show om prijzen
aan te bieden. Diezelfde mid
dag komt Ronnie Tober (een
bekende van het Beestenspul),
die eveneens prijzen uitreikt.
Omdat zowat iedereen z'n
beurt moet krijgen, kiezen stu
denten van de sociëteit Miner
va die middag hun favoriete
geit, hetgeen met enig uitbun
dig vertoon gepaard zal gaan,
naar ik vrees.
Zondag zitten alle dieren weer
op hun plaats (eigenaars en
verzorgers evenzeer) als het
concours hippique begint en
de keuringen in de hondenring
worden voortgezet. Pootjes
omhoog, en daar komt Ciska
Peters op. Samen met Pistolen
Paultje (die zich voor deze ge
legenheid in een burgerpak
heeft gestoken) reikt ze prijzen
uit voor de mooiste huiskatten
en Leidenaar W. A. van Krie
ken wordt gehuldigd voor al
het werk dat hij voor de vo
gels doet. Ben Cramer presen
teert een show van honden,
„waarbij de oren normaal aan
wezig zijn", ongecoupeerd dus.
Cramer vindt evenals vele an
deren het couperen van staar
ten en oren bij honden zinloos.
Wat dat betreft kan ik hem de
hand schudden.
Andere vaderlandse groothe
den op beeldscherm- en radio-
gebied die op het Beestenspul
ingehuurd zijn: André van
Duin, Joe Bourn (Amerikaans-
Leidse zanger met reputatie),
Willem Duys, die van zijn mu-
ziek-mozai'ek er met de haren
kreeg vandaag de laatste
informatie: een show van 125
hondenrassen en een groot
concours hippique met tribu
nes die een goede zitplaats ga
randeren En dan nog de tuin-
expositie Floraka '77, met dui
zenden exotische bloemen en
planten die het Beestenspul
volgens de organisator Rob
i Lauwers tot een „totaalgebeu
ren" maken. Vorig jaar 35.000
i bezoekers in twee dagen. Dit
i jaar een spul, goed genoeg
I voor extra politiemanschap-
peo om de verkeersstroom in
ritede banen te leiden, even
veel met behulp van een heli
Gratis busvervoer van-
if het station. Een reusachtige
tentoonstelling die zowat half
Nederland gaat aantrekken.
De opening op zaterdagmor
gen 10 uur wordt omlijst door
de Leidse beroemde muziek
vereniging Kunst en genoegen
met „vrolijke deuntjes". Vier
parachutisten landen, op de
=en of andere manier en het
wordt nog vrolijker als de
der koningin, mr.
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
bijgesleept wordt om bekers
uit te reiken aan de mooiste
konijnen, sierduiven en ca
via's. De Heer Vis reikt prijzen
uit aan de winnaars van het
concours hippique en tussen
alles door valt er nog veel
meer te beleven, 't Beestenspul
'77 zit zich zelf verschrikkelijk
op te warmen. Niet ten on
rechte, want de Groenoordhal-
len zullen bol staan van de
dieren en aanverwante we
zens. Bij voorbeeld die bijen,
een bijenvoorbeeld: volken bij
de vleet in vitrines. Koningin
en larven hebben geen enkel
geheim meer voor ons, als je
er oog voor hebt
't Beestenspul is te zien op
zaterdag en zondag van 's
morgens 10 uur tot 's avonds
6 uur. De door-en-door-liefheb-
bers van konijnen, duiven,
hoenders en cavia's kunnen
vrijdagavond al van 's avonds
7 tot 10 uur een voorproefje
van het „totaalgebeuren" ko-
mgn nemen in de tweede hal.
Extra noot: de Stichting Mens
en Dier, die via Rob Lauwers
deze uitgestrekte show organi
seert, meent, dat het afgelopen
moet zijn met dat couperen
van oren en staarten.
In februari werd al gestart met het invaren van de „Australia"
Nog steeds is er ergens ter
wereld een stuk Hollands Glo
rie, dat op de een of andere
manier het respect voor onze
Lage Landen levendig houdt
Als het geen sleepboten zijn,
dan zijn het wel andere boten
die de internationale aandacht
trekken. Zo is op het ogenblik
een Ter Aarse scheepsbou-
Werszoon bezig zich met hand
en tand te verdedigen tegen
buitenlanders.
Dat gebeurt rond de felle zeil
wedstrijden om de „America
Cup", die al enige tijd het
uiterste van de deelnemers
vergt. Sinds 1851 is deze Cup
voor Twaalfmeters niet meer
weggeweest uit de Ver. Staten.
'Op het ogenblik kampt een
Ter Aarse scheepsbouwers-
zoon om de titel, met een zeil
jacht van eigen makelij. Het is
Johan Valentijn, kleinzoon
van J. W. Valentijn die rond
1910 in Ter Aar een werf anno
1731 overnam en binnen-
vaartsschepen en motorjacht
en begon te bouwen.
In Langeraar bestaat nog
steeds de scheepswerf „Gerar-
dus Majella", van de fa. J. W.
Valentijn en Zonen. Een eeu
wenoude werf die blijkbaar
nog onverminderd jonge
vruchten voortbrengt. Vooral
met platbodems heeft de Ter
Aarse firma zich lauweren
vergaard. Na de oorlog werd
met succes, zo hoorde ik, ge
probeerd zeiljachten te expor
teren. Ter Aarse typen als „Al
cyone" en „Cormorant" varen
over de hele wereld, nog
steeds. De ontwerper van deze
schepen, ir. M. F. Gunning,
had nog meer pijlen op zijn
boog, eigenlijk nog meer op
zijn kerfstok, want hij ont
wierp tevens de befaamde on
derzeeërs van het type „Dol
fijn", een „duikboot" die uit
drie „huizen" bestond. Hoe
dan ook, de schepen van Va
lentijn zijn de enige onkenter-
bare en zelfrichtende platbo
dems ter wereld.
En zo is er ook maar één
Johan Valentijn, die het ont
werp maakte van het Australi
sche jacht „Australia", dat
thans om de America Cup
strijdt; van de 14 wedstrijden
heeft het jacht er al 12 gewon
nen. Dezer dagen legt hij het
loodje bijzonder eervol of
hij vergaart nieuwe „Holland
se" glorie. Maar als hij aan het
langste eind trekt, betekent dit
tevens een heel groot succes
voor een in Ter Aar geboren
scheepsbouwerszoon. Johan
heeft een goede leerschool ge
had in New York, waar hij
meewerkte aan het ontwerp
van de „Courageous", een
schip dat nu voor Amerika de
Cup aan het verdedigen is.
raakte
slaags met
politie
DEN HAAG/LEIDEN De
Haagse politierechter heeft een
19-jarige Leidenaar veroordeeld
tot vier weken gevangenisstraf
en voorwaardelijk een jaar in
trekking van het rijbewijs en
350,- boete. De Leidenaar
raakte op de Voorschotenseweg
in Voorschoten slaags met de
politie.
Hij had in Voorschoten een café
bezocht en was op weg naar
huis. Hij passeerde een surveil
lancewagen van de politie. De
inzittenden van deze wagen von
den het met de rijvaardigheid
van de automobilist niet zo best
gesteld en sommeerden hem
naar de kant te komen. Een en
ander mondde uit in een vecht
partij.
De verdediger, mr. De Clercq,
gaf toe dat verdachte moeilijk
heden had met drankmisbruik,
het was uiteraard zeer kwalijk
met de politie te gaan vechten
maar dat alles vloeide voort uit
de drank. De verdediger vroeg
de rechter het rijbewijs van de
Leidenaar, die vertegenwoordi
ger is, niet in te trekken. Hiertoe
besloot de rechter na verhoging
van de door de officier geëiste
gevangenisstraf.
bent u al op de hoogte
van de
voordelen
van het leasen
van uw
zakenauto's?
Eén telefoontje naar de
heer C Eltering ot de heer
Th W de Goede is genoeg
om aan de weet te komen
of het voor uw bedrijf
interessant is om
uw wagenpark te leasen'
Bij Multtlease vindt u
gespecialiseerde know-how
op dit gebied onder
gebracht. gekoppeld aan
een uitstekende service
U kunt ieder merk leasen
en het onderhoud
desgewenst door uw dealer
laten uitvoeren
Goed leasen is'Multileasen'!
Multileasebv
Vondellaan 80 Postbus 44
Leiden Tel 071 -7b02 02
buiten kantooruren
02521-13025)
vee mannequins tonen een paar van de broekrokmodellen van Gronheid
EIDEN Nu we wat minder
ui het zonnetje buiten kunnen
rofiteren, krijgen weer veel
rouwen de gelegenehid om
innen hun naaicapaciteiten
at te vieren. Inspiratie genoeg
racht gisteravond in de Leidse
tadsgehoorzaal de firma Gron-
Bid, in samenwerking met het
todeblad Neue Mode, waarvan
e patronen in de zaal verkrijg-
aar waren. Vijf mannequins
tonden dansend of met ritmi-
ahe bewegingen de nieuwe
erfst- en wintermodellen.
'oor jong en voor minder jong
'erd, geheel in het wit, op aan-
rekkelijke wijze de muzikale
how geopend. In de zogenaam-
Ie Engelse Norfolk-stijl (maar
Gronheid levert
patronen voor
donker seizoen
beslist niet mijn smaak) zagen
we gemakkelijke en zeer ruim-
vallende pantalons, overigens
gecombineerd met bijzonder
mooi gesneden jasjes. Erg „in"
zijn ook de zg. „methalic" mate
rialen, maar waar wel kleurige
sjaals aan te pas moeten komen
om er wat van te kunnen ma
ken.
Voor de rest erg veel sortieve
kleding voor de vrouw, maar
wellicht ook aantrekkelijk voor
de huidige man. Dan springen
beslist in het oog de gebloemde
gerende en geplisseerde rokken
die makkelijk en het hele jaar
door draagbaar zijn. Bijzonder
mooi waren eveneens de diep
geplooide broekrokken met bij
passende jasjes en de jurkjes
van soepel vallende zwarte stof
jes. Tot slot trok volgens mij
wel elke vrouw (en elke man) de
klassieke zwart-wit combinatie
aan van een fluwelen page pan
talon met wijde wit satijnen
blouse en ondersteund door
Zwarte laklaarzen.
A.P.-v.d. S.
„Dat bestuurlijke gevecht, die
confrontaties met je mede-be
stuurders, die ga ik missen.
Nee, ik ga niet juichend weg,
want het is eigenlijk nog te
vroeg om te vertrekken. Maar
dat lidmaatschap van de Eerste
Kamer is een bijzonder leuke
afsluiting van mijn politieke
carrière en een kostelijke moge
lijkheid om actief te blijven."
Voor dr. R. E ijs ink (59) zit het
provinciale werk er na 29 sep
tember definitief op. Na bijna
27 jaar lid te zijn geweest van
het provinciale bestuur, waar
van de laatste elf jaar als gede
puteerde, neemt hij per die da
tum zitting in de fractie van
het CDA in de Eerste Kamer
der Staten-Gcneraal. Hij ver
wacht moeite te hebben om
niet langer „provinciaal", maar
landelijk te denken, maar ge
looft dat de ervaring uit zijn
eerste baan (onderwijzer) hem
bij het werk in de senaat kan
helpen: bet nakijken van het
werk van de Tweede Kamer.
In zijn werkkamer op het Pro
vinciehuis gaat hij die 27 jaren
langs. Hij vergelijkt: „In 1950
was het provinciaal bestuur een
traditioneel, maatschappelijk
gezelschap van niet al te hard
werkende mensen. Er werd
maar twee keer per jaar verga
derd, waarbij de statenleden
vaak nog te laat kwamen ook
omdat sommigen per schip van
het platteland moesten komen.
Voor extra vergaderingen was
een Koninklijk Besluit nodig".
„Nu is dat een klein beetje an
ders", zegt hij lichtelijk ironisch.
„De staten vergaderen nu maan
delijks en zijn duidelijk veel ac
tiever."
Goed dertig jaar (de leeftijd
waarop men toen passief kies
recht verkreeg) nam de jonge
EÏJsink in zijn eerste jaar als
statenlid „van alles" aan. Dat
,,Hoe moeilijker
het werd, des
te beter
voelde ik mij"
resulteerde in de loop der jaren
in een indrukwekkende waslijst
van functies en (onbetaalde) ne
venfuncties. Van huis uit cultu
reel antropoloog legde hij zich
die eerste jaren toe op twee
gebieden: volksgezondheid en
ruimtelijke ordening. De laatste
jaren hield hij zich voorname
lijk bezig met het provinciale
welzijnsbeleid.
Hij vergelijkt verder: „De be
langstelling van het publiek
voor het werk van de provincie
was toen nihil. Nu is die niet
veel groter. De provincie is bij
de mensen nog lang niet genoeg
bekend. Ik ervaar dat zelf wel
eens, als ik word aangesproken
met „gedupeerde". Dr. Eijsink
dicht „de krant" een belangrijke
rol toe in het populair maken
van het werk van de provincie.
Zij licht de insprekers in over
de provinciale problemen en
draagt de nodige informatie
aan. De provincie stimuleert dat
proces. Zij organiseert voor de
pers maandelijks een lunch met
het provincie-bestuur. „Ook dat
was in 1950 ondenkbaar."
Inspraak
Inspraak, ook bij de provincie
de laatste jaren een gevleugeld
woord. Dr. Eijsink erkent het
grote belang daarvan: „Toen ik
statenlid werd, begon ik met
niefes te doen. Het eerste jaar
moest je zeker zwijgen en veel
leren. Inspraak was er toen nog
niet, zelfs niet voor de jongste
statenleden. Ook dat ligt nu an
ders. Merkwaardig is het om te
zien hoe er een samenhang be
staat tussen de populariteit van
de inspreker en zijn inspraak:
alleen belanghebbenden spre
ken doorgaans bij de provincie
in."
Dr. Eijsink is voorstander van
een feed-back-systeem rond die
inspraak: snel de achterban
raadplegen bij hangende kwest
ies. „Met verdergaande decen
tralisatie van het landsbestuur
kunnen inspraak en publiciteit
de betekenis en de bekendheid
van de provincie vergroten.
Maar we moeten er wel voor
oppassen dat de efficiency en de
besluitvorming er niet door wor
den aangetast."
Dr. Eijsink benadrukt het be
lang van een hechte samen
werking tussen de verschillen
de provincies. Weliswaar wordt
er veelvuldig contact gepleegd
in de Inter Provinciale Overle
gorganen (de IPO's), maar die
instanties werken, aldus dr. Eij
sink, nog lang niet naar beho
ren. „De IPO's moeten informe
le clubs van gedeputeerden
worden. Het kwam voor dat
een gedeputeerde die het niet
met de gang van zaken eens
was, eruit stapte. De IPO's
moeten juist versterkt worden,
samen met de Nederlandse Ver
eniging van Gemeenten een
goede lobby vormen voor de
bestuurlijke organisatie van de
regio's."
„De provincies worden nu nog
veel te weinig gehoord", vindt
dr. Eijsink. Hij pleit dan ook
voor een samengaan van alle
lagere bestuursorganen: regio's,
gemeenten en provincies tegen
over de gecentraliseerde macht
van 'Se ministeries". Hij tekent
een toekomst-perspectief: „in
terprovinciaal overleg waarbij
ook alle statenleden betrokken
zijn".
Ook de samenhang in het pro
vinciale ambtenaren-apparaat
kan volgens dr. Eijsink nog
sterk worden verbeterd. Hij
staat een „verzwagering" voor
tussen de beleidsvoorbereidende
en de beleidsbepalende ambte
naren. „Ook bij de beleidsvoor
bereidende ambtenaren moet
een stuk verantwoordelijkheid
berusten. Dat is meer en meer
nodig. Vooral om het politieke
bewustzijn van de ambtenaar
als staatsburger te ontwikkelen.
De ambtenaar moet een politiek
bewuste burger zijn, geen appa
raat in de bureaucratie."
Over dat provinciale apparaat
wil dr. Eijsink nog iets kwijt
„De provincie Zuid-Holland is
veel te zwaar belast fysiek en
psychisch. Er zijn meer gedepu
teerden nodig en er zijn te wei
nig werkers-in-het-veld die zich
op de problemen in de provincie
kunnen oriënteren. Zoals het nu
is, is er bijna geen ruimte voor
menselijk contact Als in het
provinciehuis iemand twee ge
deputeerden tegelijk nodig
heeft, rammelt het hele huis van
opwinding."
Zeven-en-twintig jaar bestuur
slid v^p de provincie hebben dr.
Eijsink tot een zowel omstreden
als graag-geziene figuur ge
maakt Hij schrok er niet voor
terug de dingen bij hun naam
te noemen. Dat leidde soms tot
harde confrontaties, zoals in
1974 bij de affaire Rosenburg.
Zijn uitlatingen over het be
stuur van deze in discrediet ge
raakte psychiatrische inrichting
oogstten veel verontwaardiging.
Toch noemt hij deze zaak „een
van de glanspunten van mijn
carrière". „Die zaak betekende
een verlevendiging van het pro
vinciale werk. Hoe moeilijker
het werd, des te beter ik me
erbij voelde, naar alle kanten
toe", bekent hij nu. Zijn inspan
ningen voor de Leidsebaan
noemt hij „mijn grootste af
gang".
Maar die verlevendiging, dat
vindt dr. Eijsink van groot be
lang voor het bekender worden
van het werk van de provincie.
Aan het eind van dit gesprek
beveelt hij aan zijn opvolger in
het college van gedeputeerden,
mr. N. W. A. Brink uit Wasse
naar, kritisch te volgen, hem te
„attaqueren" als dat nodig is.
Waar dr. Eijsink zich in de se
naat mee gaat bezig houden wil
hij nu nog niet zeggen.„Ik kom
er als een jonkie en moet maar
afwachten waar ze mij geschikt
voor vinden."
JOS TEUNISSEN
