Aat Plugge wil
^verkende jeugd
mondig maken
Cyperse Moppie
zoekt gezelligheid
Leidse Courant wacht
op uw vakantiekiek
De tragische dood van
staat
alleen
hond
huis
-üjTAD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 20 AUGUSTUS 1977 .PAGINA 5
it Plugge heeft een welbe-
„u-iraakt bekkie. Zonder de twij-
die ook hij xeker zal heb-
jn ten toon te spreiden doet
,r^ai in Den Haag zetelende pro-
staJnciaal medewerker van de
„„Jerkende Jeugd („dat is ten-
r ponste mijn officiële titela-
eiariuP') verslag van wat later in
►t gesprek betiteld zal worden
gewriemel aan de basis",
jrgcigevolge de doelstelling van
S WJ wil deze organisatie
„de werkende jeugd
londig te maken". Twee
jg^jeidse begrippen waarvan het
haast onmogelijk is er een
chgjiitende definitie van te ge-
a^Vant" zo stelt Aat Plugge, „wie
nu wel en niet tot de
'erkende jeugd en wat moet je
ivullen bij een begrip als mon-
«Jg maken. Mijns inziens zeker
[et „een grote mond geven"
verjaar meer „praten met een ach-
hebf£ronc* van kennis
gUerfigt". Maar voordat jongeren
sperf* kunnen doen, zal het nodig
hurin hen eerst de nodige kennis
neJj te brengen. Ik illustreer het
vooi^jd met het voorbeeld dat de
alerf)0rwaarc^e om van een hoek te
rapgnieten is, dat je eerst leert
filosofie in het achter-
is het dan ook logisch dat
Plugge zegt: „Wil je jonge-
nee laten praten in en over
werksituatie dan zal je hen
voorlichting moeten geven
werk."
de Werkende
niet dat de deelnemers
de begin september in Lei-
te houden driedaagse cur-
over het thema „Wat is
werk" na die tweeënzeventig
uur de wijsheid in pacht heb
ben. Het programma van de
conferentie, die op 7, 8 en 9
september wordt gehouden in
„De Korte Vliet" en waaraan
deelgenomen kan worden door
gemotiveerde jongeren, is er
slechts op gericht een denkpro
ces op gang te brengen. „Als je
aan jongeren vraagt wat zij be
langrijk vinden met betrekking
tot hun werk zal het merendeel
antwoorden geven in de mate
riële sector. Wat verdien ik?,
hoeveel toeslag krijg ik? hoe
lang moet ik werken? enzovoort
Vragen over werkomgeving, ar
beidsklimaat en aard van het te
produceren materiaal komen
slechts zelden aan de orde. Ma
teriële aspecten kunnen belang
rijk zijn, maar het kritisch den
ken over meer zaken moet zo
veel mogelijk bevorderd wor
den".
Realiteit
Waarbij natuurlijk ogenblikke
lijk de vraag opkomt of de ge
hele opzet niet erg idealistisch
is. „Ik geloof in idealisne zon
der de realiteit uit het oog te
verliezen. Jongeren die van
school komen weten dikwijls
op geen stukken na waar zij in
terecht komen.
Wat wij trachten te doen is een
brug te slaan tussen de theorie
en de praktijk. Als je verwacht
dat al die mensen na afloop van
de cursus inderdaad allemaal
„zelfbewuste jongeren" zijn, dan
sluit je je ogen voor de realiteit,
gedraag je je als een ronddolen
de idealist Want laten we eer
lijk zijn, je hebt te maken met
een groep mensen rond de twin-
laö 'Aat Plugge: „Brug slaan tussen theorie en praktijk
tig jaar waar een opleidingsni
veau van MAVO al tot de uit
zonderingen behoort Het zou
verkeerd zijn om je verwach
tingspatroon al te hoog op te
schroeven, maar nog meer fout
om alle pogingen in deze rich
ting achterwege te laten. Je be
reikt maar een hele kleine groep
mensen en zo af en toe zie je
ineens de resultaten. Het past
niet om mezelf op de borst te
kloppen: ik ben er wel van over
tuigd dat het voor een belang
rijk deel ons werk is dat een
jongen die in de fabriek achter
de band staat nu deel uitmaakt
van een inspraakcommissie. Je
merkt dat de mensen zich zelf
verzekerder opstellen. Zij zijn
niet meer die domme jongen of
meisje, nee, zij hebben een echte
cursus gevolgd. Er bestaat nu,
misschien, de mogelijkheid om
ergens over mee te praten",
„Het zou een misvatting en een
schromelijke onderschatting
van de desbetreffende groep
zijn om te stellen dat er geen
belangstelling voor dit soort on
derwerpen zou bestaan. Alleen
liggen de getallen absoluut en
procentueel wel een stuk lager.
De enige voorwaarde die wij
stellen is dat de mensen zich op
hun manier ook echt voor volle
honderd procent willen inzet
ten".
Verschil
Hoe gToot de motivatie die jon
geren tonen ook is, het grote
probleem blijft ook voor Aat
Plugge het verschil tussen de
wonderschone theorie en de di
kwijls bikkelharde praktijk.
Zo heeft hij ook zichzelf de
vraag wel eens gesteld wie beter
af is, de jongere die „gewoon"
zijn werk doet of degene die
„mondig en zich bewust van zijn
werksituatie is doch niet in staat
blijkt daar iets aan te verande
ren met als gevolg een toene
mende frustratie en ontevreden
heid".
„Ik ben er van overtuigd dat
kennis nooit een verkeerde zaak
kan zijn. Net zozeer geloof ik
dat als mensen weten hoe zij er
aan toe zijn maar niet dè macht
hebben daar iets aan te veran
deren, ze zullen moeten leren
accepteren en berusten. Het al
ternatief is waarschijnlijk de
harde actie, maar daar geloof ik
niet in. Te vaak is mij gebleken
dat het aan een werkelijke si
tuatie niets veranderd Integen
deel, je schept binnen een be
drijf alleen maar een basis van
onrust. Bovendien wijst de
praktijk uit dat de bedrijfslei
ding in het algemeen niet ge
steld is op jongere werknemers
die hun mond open doen. Via
via is altijd wel een reden te
vinden om de desbetreffende
man of vrouw ontslag aan te
zeggen, en dan sta je in een tijd
met een grote arbeidsreserve
lang op straat Of je neemt een
baan aan in dezelfde sector
waarmee er niets wezenlijks aan
je situatie is veranderd. Daarom
zeg ik, berust, accepteer en sta
er daardoor boven. Gebeurt dat,
dan is de bron van ergernis
weggevallen".
Binnenkort zullen weer enkele
gemotiveerde, hoogstwaar
schijnlijk kansarme, jongeren
zich melden voor de cursus
„Wat is werk". Of zoals Aat
Plugge zegt, „Kennis is inder
daad nooit weg."
PAUL HOVIUS
Vakantie 1977: das war ein-
mal, fini, finito, al naar gelang
de grenzen waarover u bent
gegaan. Afgelopen, zogezegd.
Maar gelukkig is daar nog de
herinnering, dankzij ook de fo
to's in zwart wit, die zo tref
fend de regen weergeven of in
kleur, nog mooier dan de wer
kelijkheid.
En dat opent de mogelijkheid
tot nagenieten. Een mogelijk
heid, die de Leidse Courant,
met het Leidatocomité u gaar
ne biedt in de vorm van een
fotowedstrijd, die de vakantie
tot onderwerp heeft
Het wordt niet alleen „nè"-
maar ook méégenieten, want
de foto's krijgen een plaats op
de Leidato, die 9 september
begint De bezoekers van de2e Wat moet u doen? Stuur een
huishoudbeurs worden niet al- foto van uw vakantie naar de
leen in de gelegenheid gesteld redactie van de Leidse Cou-
een vakantiefoto in te zenden, rant postbus 11 in Leiden,
maar ze kiezen ook samen een
f°to uit voor de „publiek- Doe dat vóór 5 september. De
sprijs". foto's worden beoordeeld in
twee groepen: zwart-wit en
kleur. Voor elk van de groe
pen zijn er waardebonnen van
tweehonderd, honderd en vijf
tig gulden voor de aanschaf
van fotospullen. De publiek
sprijs bestaat uit een polaroid
fotocamera voor elke catego
rie. Op technische kwaliteit
wordt minder gelet dan op
originaliteit.
De foto's mogen niet groter
zijn dan achttien bij achttien
centimeter of, voor kleinbeeld-
camera's, niet groter dan der
tien bij achttien centimeter.
Zet uw naam en adres op de
achterkant. Dit voor het terug
sturen na afloop en natuurlijk
voor de prijs, eventueel.
Een jury van drie personen zal
het werk beoordelen. Dat zijn
de fotograaf Simon E. Smit,
winnaar van de zilveren came
ra, Leidse Courant-fotograaf
H. v.d. Ende en de chef-redac
tie Leidse Courant W. Buijte-
weg.
Met taferelen, die herinnerin
gen oproepen aan de dood van
Rudolph Valentino in 1926,
rouwt Amerika en een groot
deel van de rest van de wereld
om Elvis Presley. De omstan
digheden waaronder bet 42 jaar
geworden voormalig tieneri
dool kwam te overlijden geven
echter te denken en roepen ook
weer herinneringen op aan
twee andere vedetten van Hol
lywood: Judy Garland en Mario
l^riTa Ook zij moesten omwille
van hun carrière voortdurend
op hun gewicht letten, leefden
op dieet en pillen, vochten te
gen de daaruit voortvloeiende
depressieve buien en gingen er
tenslotte aan tenonder, respec
tievelijk 38 en 47 jaar oud.
Mario Lanza werd, moeten we
de publiciteitsmensen uit die ja
ren geloven, bij toeval ontdekt
als zanger, toen hij als verhuizer
een piano kwam afleveren. Me
tro Goldwyn Mayer lanceerde
hem onmiddellijk als ster in een
aantal filmmusicals als „That
midnight kiss", „Because you're
mine" en „Serenade" en bood
hem zelfs de rol van de grote
Caruso aan in de gelijknamige
film. Maar toen begonnen de
problemen. Lanza werd te dik
naar de zin van de studiobazen,
die hem zelfs bij de verfilming
van Sigmund Romberg's „The
student-prince" weghaalden en
de hoofdrol aan Edmond Pur-
dom gaven. „Met de stem van
Mario Lanza," luidde het in de
begintitels. In 1959 overleed
Lanza plotseling, als doodsoor
zaak werd ongeveer dezelfde
verklaring afgelegd als nu bij
Elvis Presley.
De lijdensweg van Judy Gar
land was langer, haar ijzeren
wil hield haar overeind tot zij
op 22 juni 1969 kort na een
slopend optreden in Kopenha
gen aan een overdosis peppillen
overleed.
Ook zij behoorde tot de „Stal"
van Louis B. Mayer, die haar
als 14-jarige een kans gaf in een
kort muzikaal filmpje met een
ander jong zangeresje: Deanna
Durbin.
Mayer verkoos Judy Garland
boven Deanna Durbin, die daar
na Universal-studio's met een
aantal zeer succesvolle films
tms van een dreigend faillisse
ment zou redden.
Judy werd al spoedig met het
etiket: het niet al te aantrekke
lijke buurmeisje van Mickey
Rooney te zijn, gesierd door de
studio. Maar na haar doorbraak
in 1939 als Dorothy in de ver
filming van Frank Baum's
sprookje „The wizard of Oz"
had Louis B. Mayer grotere
plannen met zijn pupil. Toen
begon ook voor haar de ellende,
want ze was niet meer het eeu
wige „lelijke jonge eendje" dat
droomde van haar eerste grote
romance, niet meer het iets te
dikke meisje met de wipneus en
de grote donkere ogen. Filmt
saar Mayer beval haar te ver
mageren en zette haar in rap
tempo in een aantal slopende
musicals met tegenspelers als
Gene Kelly en Fred Astaire. Het
leven op allerlei pillen, met één
blik voortdurend op de weeg
schaal gericht, de spanningen
en de slapeloosheid maakten
haar in de ogen van de studio
bazen een wispelturige ster en
in 1950 kwam de grote breuk
met dictator Mayer.
Wel zou Judy in 1954 nog een
grandioze come-back maken in
„A star is born", maar haar
Elvis met spuuglok
en loodzware oog
leden. Caricaturist
Christiano moet
niet tot zijn bewon
deraars hebben
behoord
Judy Garland als Dorothy in „The wizard of Oz" met Jack Haley als
de blikken man en Ray Bolger als de vogelverschrikker
carrière speelde zich verder,
tussen zenuwinzinkingen door,
af op de concertplanken, waar
zij zich telkens weer volledig gaf
in een speciaal voor haar sa
mengesteld repertoire dat hoge
eisen aan haar stem en haar
uithoudingsvermogen stelde.
Foto's kort voor haar dood ge
maakt laten een griezelig uitge
mergeld wrak zien. „Er moet
iets vreemds met mij zijn dat ik
niet allang dood ben," zei ze
eens. „Het klinkt gek, maar ik
weiger dood te gaan." Op 22
juni 1969 was het dan toch
zover.
Elvis Presley was al het troetel
kind van het publiek en zijn
platenmaatschappij vóór hij zijn
filmdebuut maakte in 1956. Heel
voorzichtig plaatste Twentieth
Century Fox hem in „Love me
tender" in een bijrol als de jon
gere broer van Richard Egan.
Presley speelde het zwarte
schaap van een ranchersfamilie,
mocht zo nu en dan naar zijn
gitaar grijpen en hoefde verder
weinig meer te doen dan broeie
rig in de camera kijken. Dat
was voor zijn fans al voldoende
en Elvis werd meteen door de
filmindustrie geadopteerd voor
een groot aantal onbenullige
films, waarin hij naar hartelust
met zijn beroemde bekken kon
draaien. In die periode maakt
hij hij eigenlijk maar twee
films, die er werkelijk uitspron
gen: „King Creole" door de raak
getroffen sfeer van New Or
leans en „Flaming star", waarin
hij onder regie van Don Siegel
zijn beste acteerprestatie lever
de als een nukkige halfbloed-in
diaan.
Zijn diensttijd noopte hem enige
tijd uit het licht der schijnwer
pers te treden, maar zijn popu
lariteit werd er nauwelijks door
geschaad. In de documentaire
„Elvis on tour", die Pierre Adid-
ge en Robert Abel later over
zijn concertoptredens maakten.
kan men zien dat „Elvis the
Pelvis" met een perfect samen
gestelde show het publiek nog
steeds naar zijn hand kon zet
ten.
Maar ook bij Elvis waren recen
te foto's onthullend. Ze toonden
een wat pafferige man, die er
ouder uitzag dan zijn leeftijd
aangaf.
Drie sterren uit de showbusi
ness, kampend met gewichtpro
blemen, die hun carrière in ge
vaar dreigden te brengen. Alle
drie werden nog geen vijftig
jaar. Was het dat waard?
MILO
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet
te gaan, tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de
rubriek beschreven honden zijn alle door hondebezitters
naar het asiel gebracht Om uiteenlopende redenen, vaak
begrijpelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De in
„Hond zoekt huis" beschreven dieren zijn alle goed gezond,
hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig ingeënt.
Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van zwerfdieren
zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids dierenasiel, Besjes
laan 6b, Leiden, tel. 131670. Geopend di. t/m vr. 10.00—12.00
en 14.00—17.00 uur. Zaterdags van 10.00—12.00 en
14.0(^—16.00 uur. Zondags en 's maandags gesloten.
„Ik ben zo langzamerhand wel
aan vakantie toe", verzuchtte
Wil Tiele, de beheerder van
het asiel. „De ene week zie je
geen mens, en de volgende
week loopt het storm. Alle
maal mensen die een hond
willen hebben, en allemaal
komen ze op hetzelfde mo
ment". Overigens is Wil Wel
erg blij met deze enorme, zij
het plotselinge toeloop. Het is
begin vorige week eigenlijk al
begonnen. Na alle vakantiea-
vonturen heeft men kennelijk
veel behoefte aan huiselijke
gezelligheid, en men tracht
die te vinden door een hond
aan te schaffen. Een goede
keuze, want een hond in huis
kan erg veel gezelligheid ge
ven. Zoals gezegd zijn veel
mensen op dit idee gekomen,
maar het heeft tot gevolg dat
er deze week geen hond ter
beschikking staat van deze ru
briek. De hondenafdeling van
het asiel staat nu vrijwel leeg.
Een verheugende toestand
overigens.
Deze keer wordt daarom een
Poes beschreven. Moppie is
een gekastreerde kater van an
derhalf jaar oud. Hij werd in
de buurt van de Herenstraat
in Leiden gevonden door
buurtbewoners die Moppie di
rect naar het asiel brachten.
Een eigenaar is niet op komen
dagen in de drie weken dat
Moppie in het asiel verbleef en
het wordt tijd dat hij nu een
nieuwe eigenaar krijgt. Mop
pie is een Cyperse kater met
hier en daar wat witte plekjes
door zijn vacht heen. Hij is
vrij groot en weegt ongeveer
drie kilo. Moppie lijkt vrij
huiselijk en zoekt wel gezellig
heid, maar dat houdt niet in
dat hij nooit eens een keer op
stap zal gaan. De eerste veer
tien dagen moet dit echter
voorkomen worden, want de
mogelijkheid bestaat dat hij
dan zijn nieuwe huis niet meer
terug kan vinden. Een gewen
ningsperiode van ongeveer
veertien dagen is echt wel no
dig omdat hij dan de geur van
zijn nieuwe thuis goed in zich
op kan nemen. Moppie is kern
gezond en ingeënt tegen katte-
ziekte.
De inventarislijst van de katte-
nafdeling in het asiel ziet er
als volgt uit: Een Cyperse poes
met twee jongen, een grijze
kater waarvan de kleur „Rus
sisch blauw" genoemd wordt,
een geheel in het zwart uitge
voerde kater genaamd Felix
van 1 1/2 jaar, Snowdy een
witte poes van 1 jaar, een jon
ge Cyperse kater van een half
jaar die de naam Basje meege
kregen heeft en tenslotte Mol
ly, het kroonjuweel uit de col
lectie. Molly is een kolossale
rode kater van twee jaar oud.
Molly is net zo lief als hij
zwaar is. Molly weegt vijf
kilo-
want bovenstaande opsom
ming vormt geen totaalbeeld
van de „poezenvoorraad" in
het asiel.
Hoe het gegaan is met Victor?
Het is onbegrijpelijk, maar hij
zit nog steeds in het asiel te
wachten op een nieuwe baas.
Ook voor deze schitterende
Mechelse herder zal de verlos
sing zeker komen, want er zul
len zeker personen zijn die
deze rubriek vorige week over
het hoofd hebben gezien.
BART SPIJKER
