wijze
Piet van der Touw aast
op laatste sprinttitel
Piet Anneveldt besluit carrière op waardige
Mooie gelegenheid om
ervaring op te doen'
SPORTTRIBUNE
Maarten
van
Heeswijk
mee naar
Canada
LEIDSE COURANT
PAGINA 17
net de bal een verre trap heeft
gegeven? Dat deed ik wel, een
soort zesde zintuig van de
scheidsrechter zou je kunnen
zeggen. Ik stuurde de desbe
treffende man weg. Niemand
had het gezien behalve ik, dus
de protesten waren, net als
tegenwoordig, overvloedig".
De strafzaak werd een desillu
sie voor Piet Anneveldt In
Utrecht moesten alle partijen
aanwezig zijn om tot een uit
spraak te komen.
Iedereen was er behalve de
speler die geschopt was, Anne-
veldt's belangrijkste getuige.
„Om een lang verhaal kort te
maken: de speler werd vrijge
sproken. Terug in de trein
werd mij nog verweten dat ik
alles verkeerd geformuleerd
had. En dan ga je toch wel bij
jezelf denken, waar zijn wij
met z'n allen toch mee bezig".
Piet Anneveldt's laatste pro
bleem tot toetreding naar het
betaalde voetbal was de zater
dag. Zijn slagerij belette hem
om op deze dag te fluiten. Nu
zijn slagerij is verkocht, heeft
hij zowel de zaterdag als de
zondag om jongere scheids
rechters zijn ervaring bij te
brengen. Bij de jeugd wil hij
niet fluiten. Anneveldt: „Nu in
ieder geval nog niet Mijn er
varing op scheidsrechtersge-
bied kunnen jongeren beter
gebruiken. Ik zou ze veel kun
nen leren, van „je niets van
het publiek aantrekken tot hoe
een scheidsrechter er werke
lijk uit moet zien". En daarom
behoef ik misschien ook nooit
met weemoed aan mijn actieve
carrière terug te denken. Je
blijft altijd bedrijvig in de
scheidsrechters wereld.
KAREL JANSEN
jaar in de afdeling. Hierna
ging hij over naar de KNVB,
waar hij achttien jaar floot.
Het betaalde voetbal heeft
hem al die jaren sterk gelonkt,
maar tot een definitieve over
gang is het nooit gekomen.
Tegenslagen en wrijvingen in
de scheidsrechterscommissie
hadden een groot aandeel hie
rin.
Rapporteur
,Je moet goed begrijpen dat
ik niet wil naschoppen", ver
telt Anneveldt, „maar sonnige
zaken hinderen mij nog
steeds. De rapporteurs bij
voorbeeld. Het is fijn dat die
mensen twee maal drie kwar
tier langs de kant willen zit
ten, maar dan moeten zij ook
wel optimaal in hun beoorde
lingen zijn.
Ik floot jaren geleden Unitas
tegen Elinkwijk. Unitas speel
de thuis en stond bij de rust
gelijk, 2—2. De tweede helft
verliep goed tot vijf minuten
voor het einde. Een speler van
Elinkwijk werd in het straf
schopgebied neergelegd. Ik
stond er met mijn neus op en
een strafschop was het enige
wat ik kon doen. Dat heb ik
ook gedaan en de bezoekende
vereniging ging met een over
winning van 3—2 naar huis.
Na afloop verwachtte iedereen
dat ik als beoordelingscijfer
twee achten zou krijgen. De
rapporteur beoordeelde mij
met twee schamele zesjes. En
dat is toch iets om kwaad over
te worden. De wedstrijd was
goed verlopen. Er waren hele
maal geen incidenten geweest
tot die strafschop vijf minuten
voor tijd. Daar is de rappor
teur waarschijnlijk op ajfge-
gaan. Die mensen zien een
wedstrijd teveel uit het vereni
RIJSWIJK. De finale
van de Harry de Hartog-
beker betekende voor
scheidsrechter Piet An
neveldt zijn laatste
wedstrijd. Anneveldt,
die door de jaren heen
bekend stond als de
fluitende slager, bereik
te de leeftijd van 47
jaar waardoor verder
arbitreren taboe voor
hem was. Toch zal hij
niet met weemoed, alt
hans nu nog niet vol
gens zijn zeggen, aan
zijn carrière terugden
ken. De voldoening die
bij zijn afscheid in rui
me mate aanwezig is,
zal hem daar mee hel
pen.
Piet Anneveldt: „Ik vond het
een erg leuke ervaring om als
afscheidswedstrijd de Harry
de Hartogfinale te fluiten.
Zoiets heeft toch altijd een
hele historie achter zich. Mis
schien dat mij deze partij dan
daarom ook werd toebedeeld.
Ook de toespraken van voor
en na het duel waren erg leuk.
Ik heb veel cadeau's aangebo
den gekregen. Toepasselijk
was de strijdbijl, die ik in feite
ga begraven, op het plankje.
Na al deze uitreikingen en de
nodige toespraken heb ik nog
een gezellige avond gehad. Ik
was pas tegen twaalf 's avonds
thuis. En als je dan even gaat
zitten en je bedenkt wat je
zojuist hebt meegemaakt, kun
je nog geen weemoed voelen.
Het was een waardige afslui
ting".
Van een waardige carrière.
Piet Anneveldt heeft 21 jaar
gefloten, waarvan slechts drie
Bloemen voor
digd.
Piet Anneveldt. Voor aanvang van de finale, van de Harry de Hartog beker werd hij uitgebreid gehul-.
gingsoogpunt waardoor de
scheidsrechter sterk bena
deeld kan worden. En dat is
iets om over na te denken".
Nog steeds zijn de moeilijkhe
den niet uit de weg. Voorzitter
Spaans van Scheveningen
vroeg na afloop van Anneveld
t's laatste wedstrijd of hij op
20 juli een duel wilde leiden
in de Haringserie. Anneveldt
stemde hier onmiddellijk mee
in, maar een lid van de
scheidsrechterscommissie ver
hinderde dit door pertinent
nee te zeggea „Jan Bom van
diezelfde commissie", ver
klaarde Anneveldt, „zal hier
nog achter aan gaan. Maar als
het niet zou lukken ben ik nog
altijd eregast bij de Haringse
rie".
Tegei
Er zijn meer tegenslagen ge
weest. Twee jaar lang name
lijk heeft hij op de nominatie
gestaan om scheidsrechter in
het betaalde voetbal te wor
den. Enkele vriendschappelij
ke en twee competitieduels
floot hij slechts.
„Eén wedstrijd kan ik mij nog
zeer goed herinneren. Het was
Wageningen tegen FC Drente
waarbij ik drie spelers een
waarschuwing gaf en zelfs een
man het veld heb uitgestuurd.
En over deze beslissing en de
daaropvolgende strafzaak ben
ik, en nog steeds, erg teleurge
steld geweest. Nadat èen ach
terhoede-speler van Wagenin
gen de bal had weggeschopt
en deze naar het middenveld
verdween werd hij even na
deze actie tegen de enkels ge
trapt door een speler van
Drente. Niemand van het aan
wezige publiek was zich be
wust van dit voorval, wie kijkt
ér nu nog naar een speler die
DEN HAAG „Van harte gefe
liciteerd". Met grote inktzwarte
letters staat het geschreven op
een spiegel in de ouderlijke wo
ning van Maarten van Heeswijk
aan de Ary Schefferstraat in
Den Haag. „Een grapje van mijn
moeder", verduidelijkt hijzelf
glunderend. Een aardige attentie
van een zonder enige twijfel
ape-trotse moeder. Met recht
trots trouwens op haar twintig
jarige zoon, die inmiddels reeds
naar Canada is vertrokken voor
een bijna drie weken durende
toemee met het Nederlandse
hockeyteam.
Na afloop van het vijflandentoemooi te
Amstelveen maakte bondscoach Wim van
Heumen afgelopen zondagmiddag de de
finitieve selectie voor deze trip bekend.
Daarbij niet de namen van enige „oud-ge-
dienden", zoals Maarten Sikking, Paul
Litjens, Tim Steens of Ingbert Jebbink
die om uiteenlopende redenen ditmaal
niet beschikbaar bleken.
Plaatsvervangers voor genoemd kwartet
werden gerecruteerd uit Jong Oranje, te
weten ausputzer Maarten van Heeswijk
(HCKZ) en Jan-Karei Jenniskens, aanval
ler van Tilburg. Eerstgenoemde over zijn
verkiezing: „Een schitterende gelegen
heid om wat ervaring op te doen. Boven
dien een aardige voorbereidingsmogelijk
heid op de wedstrijden om de Europa
Cup voor jeugd-landenteams die in sep
tember in het Engelse Folkestone worden
gespeeld. Hopelijk kom ik althans in
Canada ook eens van die reserve-bank
af".
Spelinzicht
Wat deze laatste opmerking betreft, hoeft
het achtergebleven thuisfrpnt zich de ko
mende weken absoluut geen kopzorgen
te maken. „Hij komt zeker aan de bak.
Een goede centrale verdediger, fysiek
sterk en begaafd met een prima spelin
zicht. Alleen neemt hij zo af en toe nog
wat teveel risico en bovendien is Maarten
van Heeswijk eigenlijk nog iets te zwaar.
We zitten op het moment bijzonder slecht
in, sterke verdedigers. Dat vraagt dus om
experimenteren", aldus bondscoach Wim
van Heumen.
Het Jong Oranje-team legde in Amstel
veen een stijgende lijn in de prestatie-
curve aan de dag. Eerst werd met 8—3
wat speels van de latere winnaar West-
Duitsland verloren en vervolgens bleek
Nederland met 5—1 te sterk. Maar daar
na ging het aanmerkelijk beter. Tegen
Engeland en Spanje werd respectievelijk
met 2—2 en 1—1 gelijk gespeeld en de
laatste ontmoeting tegen Japan leverde
Jong Oranje zelfs een zege van 2—1 op.
Coach Cees Tania: „We wisten dat enkele
spelers van Jong Oranje waarschijnlijk
aan het nationale team voor Canada
zouden worden toegevoegd. Maarten
heeft uitstekend op deze omstandigheden
geanticipeerd. Een goede zaak dat hij
straks enkele ervaringen rijker weer bij
Jong Oranje terugkeert".
Maarten van Heeswijk speelt ausputzer.
„Een fijne plaats", vindt hij. „Je kunt het
spel op je af laten komen. Je hebt over
zicht om de verdediging goed te organise
ren. Een goede communicatie in een de
fensie is nu eenmaal van essentieel be
lang".
Inmiddels is Maarten aan zijn achtste
hockey-seizoen bezig. Daarvoor voetbalde
hij eerst nog vijf jaar bij HW. „Die
gezelligheid rondom de hockeysport trok
mij destijds enorm aan. Hockey is veel
vriendschappelijker".
De hockeysport wordt de laatste tijd
over het algemeen geteisterd door een
schrijnend tekort aan velddoelpunten.
Ook Maarten van Heeswijk is zich dat
terdege bewust. „Nederland moet weer
een goede afmaker zien te krijgen en dan
niet alleen uit strafcorners. Een soort
Gerd Müller zou bijzonder welkom zijn.
Dan wordt het hockey weer aantrekke
lijk. Gelukkig komt Ties Kruize lang
zaam maar zeker weer in zijn oude doen.
Dat is bijvoorbeeld zo'n speler die voor
velddoelpunten kan zorgen en die boven
dien ballen op medespelers weet terug
te leggen".
DICK KIERS
DEN HAAG Piet van der
Touw wil nog één keer kam
pioen van Nederland worden op
de baan bij de sprinters. De
kans is er, volgens de Haagse
slager duidelijk, omdat de twee
renners die vorig jaar in het
Olympisch Stadion van Amster
dam voor hem de twee eerste
plaatsen innamen niet aan de
start zullen verschijnen. Fens en
kampioen Loevesteijn zullen in
het Utrechtse stadion niet op de
fiets stappen. Veteraan Piet van
der Touw (36), vierde op de
Olympische spelen in Tokio en
Rome, doet dit echter wel. Voor
de zoveelste maal werkt hij naar
een belangrijk evenement toe.
Twee jaar geleden stapte Piet van der
Touw weer op de fiets. Tien jaar had hij
buitenspel gestaan door tijdgebrek en
drukke werkzaamheden. Vorig jaar was
hij weer helemaal terug met een derde
plaats bij de sprintkampioenschappen.
Maar weer moest Piet de fiets opbergen.
Zijn vader Bep was ziek en Piet moest
hem helpen op het slachthuis. Zijn vader
is een tijdje geleden overleden, en toen
moest Piet ook zijn bedrijf overnemen.
„Veel tijd om te trainen is er daarom
weer niet Enkele weken geleden ben ik
met de training gestart, omdat ik er bij
de kampioenschappen bij wil zijn. Het is
echter moeilijk om twee bedrijven te
runnen en nog wat te trainen. De slagerij
staat te koop. Ik ga verder in het gros-
siersbedrijf van mijn vader".
En toch is er nog tijd voor training over.
„Elke avond zit ik toch een uurtje op de
fiets en dan natuurlijk zondag- en woens
dagmiddag. Heerlijk dat fietsen, als ik op
de fiets zit, denk ik nergens anders aan
en is het ontspannend. Ik zal ook nog
aan enkele profrondes mee doen. Een
uurtje mee rijden en dan afstappen. Uit
rijden dat gaat natuurlijk niet. Daar mis
ik de conditie en kwaliteit voor. Toch
geloof ik dat ik met voldoende voorberei
ding aan de start kom van het Neder
lands kampioenschap. Bij sprinten komt
het natuurlijk voor een heel groot gedeel
te aan op techniek. Ik ben dan op papier
prof, maar ergens voel ik mij toch een
recreatie-rijder".
GROTE PRUS
Voordat Piet van der Touw 4 augustus
aan de start komt in het Nederlandse
kampioenschap mag hij op voordracht
van baancoach Frans Mahn eind juli
eerst aan de start verschijnen in de
Grote Prijs van Kopenhagen.
„Dat is natuurlijk een prachtige voorbe
reiding. Frans Mahn is erg ingenomen
met het feit dat ik weer aan de kam
pioenschappen mee ga doen. Geen won
der want er zijn op het ogenblik bijna
geen sprinters van formaat in ons land".
In zijn achterhoofd denkt Van der Touw
natuurlijk ook aan de wereldkampioen
schappen. Om daar naar toe te mogen,
moet hij toch op zijn minst de Nederland
se titel grijpen. Piet van der Touw: „Het
is dan nog de vraag of de KNWU het
geld er voor over heeft om een sprinter
naar Venezuela te sturen. Bij een wereld
kampioenschap ben ik nog nooit bij de
eerste vier geweest".
WINTERBAAN
Piet van der Touw, kampioen van Neder
land bij de sprinters in 1959, 1960, 1963
Piet var» der Touw wil nog een keer vlammen. Daarbij speelt de gedachte
aan Venezuela zeker mee.
en 1964 heeft toch een zeer behoorlijke
naam onder wielrenners. Ook op de win-
terbaan stond de Hagenaar die thans in
Alphen aan de Rijn woont zijn mannetje.
Sinds hij eind december 1966 zijn ckrrie-
re afbrak kwam hij op de winterbaan
niet meer tot grote prestaties. Zijn moois
te overwinning was natuurlijk de zes
daagse zege in 1965 in Melbourne.
In het eerste jaar van zijn profloopbaan
maakte hij een prachtige tournee door
Australië samen met zijn koppelgenoot
Bill Lawriedie hij later ook mee nam
naar het vaste land. Piet van der Touw
had daarna snel genoeg van het zesdaag
se circus. Hij had de centen - gelukkig
- niet zo hard nodig als de anderen en
hield het voor gezien. Daarna heeft hij
tijden niet van wielrennen willen horen.
Piet ging wat hard rijden en dacht aan
een toekomst die er natuurlijk niet voor
hem was als beroepsrenner.
Vijf jaar geleden begon hij een slagerij
in de Haagse Hertenrade. Den Haag wist
nog steeds wie Piet van der Touw was
en er waren zelfs vaders die voor hun.
zoon advies kwamen vragen bij Van der
Touw. Op het ogenblik is het nog zo dat
Van der Touw de prestaties van enkele
jongen renners uit de regio in de gaten
houdt De gebroeders Roozenburg heeft
Piet van der Touw ook onder zijn hoede.
De winkel gaat medio juli tot de eerste
week van augustus dicht. Wegens vakan
tie gesloten staat er dan op de deur. De
klanten van Piet van der Touw weten
echter wel beter. Piet zit weer op de fiets
en de buurt zal weer mee leven met hun
slager. De renner zelf hoopt op een eerste
plaats. Of hij ook mee gedaan had als
Loevesteijn en Fens nog gereden hadden.
„Natuurlijk want of ik nu in de finale
kom of niet, daar is het natuurlijk niet
om begonnen. Het is alleen fijn om te
fietsen, als de kans er is dan pak je
natuurlijk graag een kampioenschap
even mee".
ARTHUR VAN RIJSWIJK
Maarten van Heeswijk kan
lachen. Het is vrijwel zeker,
dat hij in Canada in actie
komt.
