„Den Haag en Leiden zien
school als een blokkendoos,
een groot stuk speelgoed"
CDA
Terrier Fabian van
straat opgeraapt...
hond
zoekt
huis
RECTOR STEFFENS VAN
SCHOLENGEMEENSCHAP LOUISE DE COLIGNY:
STAD/REGIO
ZATERDAG 2 JULI 1977
De afgekeurde noodlokalen aan de Eymerpoelstraat,
waar leraren dit jaar door de vloer zakten.
(Van een onzer verslaggevers)
LEIDEN De beslissing van
wethouder Tesselaar van on
derwijs en staatssecretaris De
Jong om dependancevorming
van de drie zuilen van hel
voortgezet onderwijs in Lei
derdorp stop te zetten, heeft
binnen de Leidse scholenge
meenschappen diepe wonden
achtergelaten.„Een hele ge
meenschap schudt op zijn
grondvesten door de veran
derlijkheid van het beleid. Ik
ben van de ene onthutsende
verbazing in de andere geval
len", zegt rector Steffens van
de Louise de Coligny-scholen-
gemeenschap. „Er is geen en
kele zekerheid over de toe
komst Het moreel van het
lerarenkorps wordt ondergra
ven", voegt hij er aan toe.
Niet zonder enige reden stelt
rector Steffens, dat „de Louise
de Coligny het kind van de
rekening gaat worden". Ten
slotte is de lokalennood van
deze school het meest urgent
Op het allerlaatste moment
werd de bouw van een depen
dance van twaalf leslokalen
voor deze school in Leider
dorp stop gezet. Een wegens
geluidsoverlast afgekeurd
schoolgebouw aan de Van,
Geerstraat in Leiderdorp en
twee lokalen van de voormali
ge BTS aan de Sumatrastraat
zijn door wethouder Tesselaar
en staatssecretaris De Jong in
middels als noodverband aan
gelegd. Het komende school-
seizoen zullen leraren van het
Louise de Coligny in tien
verschillende gebouwen les
moeten geven. Twee van die
gebouwen zijn inmiddels voor
onderwijsdoeleinden afge
keurd. De Van Geerstraat we
gens geluidsoverlast en de zes
noodlokalen aan de Eymer
poelstraat, omdat deze zodanig
door schimmel en zwam zijn
aangetast dat leraren en leer
lingen reeds door de vloer ge
zakt zijn.
Rector Steffens: „Je kunt op
deze manier nauwelijks nog
spreken van een scholenge
meenschap. Ik heb de verant
woordelijke mensen ook ge
zegd, dat je een scholenge
meenschap niet mag beschou-l
wen als een soort blokkendoos!
van lokalen, die je willekeurig
kunt verplaatsen. Feit is ech
ter, dat onze school de laatste'
jaren wel degelijk als een
blokkendoos is behandeld. On
ze school is een stuk speelgoed
voor Leiden en Den Haag. De
maatregelen van de gemeente
Leiden en de landelijke over
heid schaden de onderwijsbe-
langen, waar zij primair voor
verantwoordelijk zijn. Wij als
schoolleiding staan machte
loos. Het is gewoon een vorm
van overmacht. Deze chaoti
sche toestanden zijn gescha
pen door de overheid", aldus
rector Steffens van de scholen
gemeenschap.
De noodlokalen van het Bonaventura-college aan het Schuttersveld, die in 1979
moeten verdwijnen. Volgens de staatssecretaris is er in Leiden r^og grond beschik
baar. Waar, vraagt iedereen zich af.
Het gezicht
van de school'
LEIDEN Twintig leraren
van de Louise de Coligny-
scholengemeenschap hebben
inmiddels een werkgroep
„Het gezicht van de school"
gevormd. Zij willen intern
alle krachten aanwenden
„om het gedeukte moreel
weer enigszins op te vijze
len". De betrokkenheid van
leerlingen, ouders en leraren
met de school willen zij weer
vergroten. De buitenschoolse
activiteiten zij er het vorige
schooljaar bij ingeschoten.
Door het werken in ploegen
diensten waren de contacten
tussen leerlingen onderling
en de leraren minimaal. Om
dat er negen leslokalen te
weinig waren, kregen twee
honderd leerlingen 's mor
gens vrij en begonnen voor
hen de lesuren pas 's mid
dags. Een andere ploeg was
dan inmiddels alweer naar
huis gestuurd.
Rector Steffens: „Ik ben van de ene onthutsende
verbazing in de andere gevallen".
Onzekerheid
Onzekerheid over de toekomst
heeft zich sinds januari van
dit jaar ook meester gemaakt
van de schoolleidingen van het
Bonaventuracollege en de Vis
ser 't Hooft-scholengemeen-'
schap. Wknt als dependance
vorming van de drie zuilen
van het voortgezet onderwijs
in Leiderdorp verboden wordt,
hoe worden dan de huisves
tingsproblemen van het Bona
ventura-college opgelost, wan
neer de noodlokalen van deze
school op het Schuttersveld in
1979 moeten verdwijnen? En
hoe ondergaat Visser 't Hooft
de beslissing, dat de in Leider
dorp reeds gevestigde depen
dance van deze school over
twee jaar opgedoekt zal wor-
deh
Tegen dit overheidsbesluit
heeft de schoolleiding van Vis
ser 't Hooft inmiddels beroep
aangetekend bij de Raad van
State. Wanneer Visser 't Hooft
in het gelijk gesteld wordt,
zullen alle drie de scholen als
nog een dependance in Leider
dorp kunnen krijgen, want
geen enkele school mag zich in
een bevoorrechte positie be
vinden: „samen uit-samen
thuis". RectorSteffens: „Wij
zijn afhankelijk van een uit
spraak van de Raad van State
over het beroepschrift van een
andere scholengemeenschap.
Die uitspraak zal onze toe
komst moeten bepalen. Wij on
dervinden nu de schade van
een controverse tussen de
overheid en het Visser 't
Hooft De toekomst is bijzon
der onzeker. Want wat gaat er
gebeuren over twee jaar, als
wij op last van de staatssecre
taris de Van Geerstraat moe
ten verlaten en de lokalen aan
de Eymerpoelstraat inmiddels
ook gesloten zullen zijn? Dan
zullen er toch 19 nieuwe loka
len moeten komen".
Ruilverkaveling
Die schade zoals het werken
in ploegendiensten en het door
de vloer zakken van leraren,"
waar rector Steffens onder
meer op doelt, werd het afge
lopen schooljaar nog voor lief
genomen. De gehele problema
tiek van de onderwijswereld
begint echter verwarrend te
werken. In de gehele stad is
een soort veredelde ruilverka
veling op gang gekomen om
de lokalennood van de scholen
tijdelijk op te lossen. In het
geval van de drie zuilen van
het voortgezet onderwijs
wordt er over en weer ge
zwaaid met prognosecijfers
om de juistheid van bepaalde
beslissingen al dan niet aan te
tonen. Volgens het ministerie
van Onderwijs moet er reke
ning gehouden worden met
een afname van het leerlingen
aantal in 1980. De scholen zelf
stellen echter dat er de eerste
tien jaar nog geen afname valt
te verwachten. Zij willen daar
om ook exacte prognosecijfers
voor hun verzorgingsgebieden.
Rector Steffens: „Het ministe
rie gaat uit van de formule,
dat als de bevolkingsaantallen
nu constant blijven, je over
tien jaar een bepaald beeld
kunt verwachten. In die for
mule is echter geen ruimte
voor variabelen zoals nieuwe
woonkernen. Binnen ons voe-
dingsgebied bestaan er echter
vier van deze variabelen: de
Merenwijk en de Leeuwen
hoek in Leiden, Buitenhof in
Leiderdorp en Haaswijk in
Oegstgeest. Het ministerie
gaat zijn cijfers pas aanpassen
als dit soort woonkernen zich
ontwikkelen. Men hanteert
slechts landelijke prognosecij
fers en projecteert die dan op
Leiden".
Die willekeurig gehanteerde
prognosecijfers zijn de oor
zaak van alle problemen. De
pendancevorming in Leider
dorp betekent volgens de cij
fers van het ministerie name
lijk een niet geringe kapitaals
vernietiging door de verplichte
vervroegde afschrijving van
de gebouwen. Twijfels over de
juistheid van het aantal loka
len van Visser 't Hooft na
opening van het „filiaal" in
Leiderdorp waren voor het mi
nisterie aanleiding om de hele
procedure van dependance
vorming stop te zetten. Dat
geschiedde vrij plotseling op
23 december van het vorige
jaar, zoals uit de nu volgende
chronologische opsomming
van feiten moge blijken.
Begin december 1976 lijkt een
afdoende oplossing voor de
huisvestingsproblemen van
het voortgezet onderwijs in
Leiden in het verschiet te lig
gen. Visser 't Hooft is reeds
gevestigd in Leiderdorp, Loui
se de Coligny zou met ingang
van het schooljaar 1977-78 er
ook een dependance krijgen
en Bonaventura zou zich in
1979 eveneens in Leiderdorp
gaan vestigen. Op 23 decem
ber 1976 dienen zich echter de
eerste problemen aan. Op het
Leidse gemeentehuis vinden
de laatste besprekingen plaats
over de bouw van een depen
dance van het Louise de Colig
ny in Leiderdorp. De bouwte
keningen zijn klaar, het werk
is praktisch uitbesteed en het
wachten is nog slechts op het
moment, dat de eerste spade
de grond in wordt gestoken.
Tegelijkertijd komt er echter
een verzoek van het ministerie
binnen om de gehele procedu
re op te schorten. Een ver
meende overvloed aan lokalen
van Visser 't Hooft ligt aan dit
verzoek ten grondslag. Van
uitstel zou echter afstel ko-
Doolhof
Tijdens een bespreking op het
ministerie op 13 januari stelt
wethouder Tesselaar echter
nog nadrukkelijk, dat hij toch
gaat bouwen in Leiderdorp als
er voor 7 februari geen pas
sende oplossing voor de loka
lennood (19 te weinig) van
Louise de Coligny voor han
den is. Waarom Tesselaar ook
niet daadwerkelijk het sein
voor de aanvang van de bouw
geeft, is onduidelijk. Een ver
klaring hiervoor heeft hij ook
steeds nog niet gegeven. Tesse
laar lijkt een doolhof binnen
gewandeld te zijn en hij is nu
nog steeds op zoek naar de
uitgang.
Inmiddels wordt het gebouw
aan de Van Geerstraat als op
lossing ten tonele gevoerd. Dit
wordt echter pas vrij laat
schriftelijk bevestigd, want in
zijn brief aan alle drie de
schoolbesturen van 7 februari
doet de staatssecretaris het
Louise de Coligny nog geen
passende oplossing aan de
hand. Wel wordt daarin mede
gedeeld dat de toestemming
voor een dependance van
Louise de Coligny in Leider
dorp wordt ingetrokken en dat
het filiaal van Visser 't Hooft
in 1979 uit Leiderdorp zal
moeten verdwijnen. Volgens
de staatssecretaris zijn er in
Leiden nog voldoende lokalen
beschikbaar en is er in de
toekomst voor het plaatsen
van noodlokalen grond aanwe
zig. Klaarblijkelijk schaart de
wethouder zich achter deze ar
gumentatie, ook al heeft hij
om toestemming te krijgen
voor het vestigen van depen
dances in het verleden moeten
aantonen, dat er in Leiden
geen grond en lokalen be
schikbaar zijn. Een niet on-
aanzienlijkfe standpuntsveran
dering dus.
Uiteindelijk wordt de nood
gelenigd met tien lokalen aan
de Van Geerstraat in Leider
dorp en twee lokalen van de
voormalige BTS aan de Suma
trastraat. Dat is echter nog
steeds één lokaal te weinig. Op
het stadhuis zoekt men het
laatste stukje van de legpuzzel.
De klacht dat een groot aantal
leerlingen niet voldoende lesu
ren lichamelijke opvoeding
krijgen, omdat er twee gym
nastieklokalen te weinig zijn,
lijkt inmiddels
Lichtzinnig
Rector Steffens herhaalt het
nog eens: „Allereerst door de
veranderlijkheid van het be
leid. Er is met ons en de ande
re scholen totaal geen voor
overleg geweest over de op
handenzijnde veranderingen
van het beleid, bovendien ver
baasde het ons dat de vesti
ging van een dependance niet
doorging en dat iedereen, in
clusief de raadsleden in Lei
den, daarmee accoord gaat.
De hele school verkeert in een
toestand van voorlopigheid,
want wat gaat er over twee
jaar gebeuren. We hadden ge
hoopt het komende schooljaar
uit de moeilijkheden te zijn
door de opening van een de
pendance in Leiderdorp. We
hadden gehoopt ons eindelijk
weer eens met het onderwijs
bezig te kunnen gaan houden.
Ten derde verbaasde het ons
dat men op zo'n lichtzinnige
wijze meent het onderwijs te
mogen schaden. Onze school is
in het politieke vaarwater van
Leiden en Den Haag terecht
gekomen. Het onderwijskundi
ge belang schijnt nauwelijks
nog mee te tellen".
PIET VAN DAM
r
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in bet asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet
te gaan, tenzij het dier een goed tehuis vindt De in de
rubriek beschreven bonden rijn alle door faondeberitters
naar bet asiel gebracht Om uiteenlopende redenen, vaak
begrijpelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De in
,JHond zoekt huis" beschreven dieren zijn alle goed gezond,
hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig ingeënt
Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van zwerfdieren
zijn ze at te balen. Adres: Nieuw Leids dierenasiel, Besjes
laan 6b, Leiden, tel. 131670. Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00
en 14.00-17.00 uur. Zaterdags van 10.00-12.00 en 14.00-16.00
uur. Zondags en 's maandags gesloten.
Fabian werd op 28 mei door
de politie naar het asiel ge
bracht De politie had Fabian,
een bastaard Fox-terrier, een
dag tevoren van de Haarlem
merstraat opgepikt na ge
hoord te hebben dat bet dier
daar al een poosje rondzwierf.
Dat rondzwerven kan twee
oorzaken hebben: of Fabian is
van huis weggelopen of werd
door zijn baas buiten de deur
gezet Het laatste is het waar
schijnlijkste. Die gang van za
ken is in deze rubriek echter
al zo bekend en eigenlijk zo
oninteressant dat het weinig
zin meer heeft het nu nog eens
te vertellen. Veel belangrijker
is de hond zelf.
Fabian is een bastaard Fox-
terrier. Ook hij ,is uitgerust
met het van terriers zo beken
de dikke en stugge haar. De
kleuren waarin dit haar is uit
gevoerd zijn zwart en wit. Fa
bian staat in verhouding tot
zijn lengte vrij hoog op de
poten. Zoiets geeft het geheel
een wat fragiele indruk. Maar
bij die indruk blijft het, want
niets is zo stevig gebouwd als
het ras waartoe Fabian be
hoort.
Van nature is de Fox een
jachthond. Ze werden vroeger
veel gebruikt voor de vosse-
jacht. Niet zozeer om de vos
op te sporen alswel om hem
uit zijn hol te halen. In zo'n
vossehol ontstond dan een ver
bitterd gevecht waarbij de vos
echter meestal het onderspit
moest delven. De Fox bijt zich
namelijk één keer goed vast
en laat dan doodeenvoudig
niet meer los. Wat er ook ge
beurt
Ook Fabian is nog niet zover
van zijn oorspronkelijke ras
afgedwaald om dit sterke
jachtinstinct vergeten te zijn.
Net als vrijwel iedere jacht
hond heeft ook Fabian soms
last van een onbedwingbare
eigenzinnigheid. Als hij ergens
meer dan normale interesse in
heeft, en dat gebeurt altijd
buiten tijdens het wandelen,
dan kun je roepen wat je wilt,
maar het zal weinig uithalen.
Om dit (kleine) euvel enigsins
in de hand te houden, is het
misschien raadzaam om de op
voeding van Fabian wat strak
ker te omlijnen dan het op het
eerste gezicht nodig lijkt
Doorgaans geeft het gehoorza
men weinig problemen, hoe
wel men de „grote successen"
binnenshuis zal moeten boe
ken.
Zoals vaak is ook Fabian erg
geschikt voor kinderen. Hoe
wel met al te kleine kinderen
voorzichtigheid geboden is.
Waaksheid is Fabian niet
vreemd. Menig ongenode gast
zal besluiten een deurtje ver
der te gaan bij de aanblik van
Fabian's poezelig gebit De
toekomstige bas van Fabian
Terrier Fabian ten voeten uit
zal echter zijn genomen beslis
sing om de hond te adopteren
niet hoeven te betreuren.
Alex
Alex, de jonge herder van de
vorige week heeft afgelopen
donderdag een nieuw thuis
gevonden. Maandag had Ale
x's nieuwe baas al besloten.
maar om niet nader te noe
men redenen moest Alex nog
drie dagen in het asiel verpo
zen. Zijn toekomstig adres zal
Zoeterwoudedorp worden
waar hij alle ruimte krijgt die
hij maar nodig beeft
Amjo
De Sint Bernbard Amjo ver
scheen vorige week ook nog
even in deze kolommen. En
met een bevredigend resul
taat Een boerderij in de om
geving van Oud-Ade is Amjo's
thuis geworden. En dat is nog
niet alles; als verrassing vond
zij daar een speelkameraad
van haar eigen formaat Een
Deense dog. Het moet gezegd
worden dat Amjo het uitste
kend getroffen heeft.
BART SPIJKER
(De gastvrijheid, aan schrij
vers van deze rubriek ver
leend. behoeft niet te beteke
nen dat hun meningen altijd
overeenkomen met ons
standpunt weergegeven in de
commentaarrubriek.)
Welzijnssector
onder het mes
Door het ministerie van
CRM zijn plannen bekend
gemaakt voor een decentra
lisatie van de financiering
van het welzijnsgebeuren.
Het gaat hier om een nogal
ingrijpende zaak, waarover
velen dan ook hun twijfels
hebben. Het decentralisatie
plan verdient echter daarom
al aandacht, omdat de ver
antwoordelijkheid van het
beleid voor een groot ge
deelte bij de gemeentebe
sturen komt te liggen.
De voordelen van decentra
lisatie in een sector waar
behoeften en wensen zover
uit elkaar kunnen liggen,
kunnen moeilijk betwist wor
den, maar de problemen die
er rijzen om een „nieuwe
rechtvaardigheid" te vinden,
zijn niet te onderschatten.
In een plaatselijke -- hope
lijk democratische belan
genstrijd zullen welzijnsln-
stellingen voor hun bestaan
moeten vechten en „hard"
moeten maken dat zij in
een behoefte voorzien.
Sommige zullen het daar
waarschijnlijk moeilijk mee
krijgen.
Het subsidiebeleid wordt
dus in feite verplaatst van
de ambtelijke naar de poli
tieke sfeer. Hiermee wordt
het bevoogdende karakter
van het centrale welzijnsbe
leid weggenomen en dit valt
toe te |uichen. Deze over
schakeling stelt echter wel
hoge eisen aan het demo
cratisch functioneren van de
plaatselijke politiek. Aan
voldoende inspraak van be
langhebbenden mag daarbij
niet worden voorbijgegaan.
Tot 1980 krijgen de gemeen
ten de kans orde op zaken
te stellen. Tegen deze ach
tergrond is het van belang
dat de nota organisatie cul
turele sector van de werk
groep gemeente/para-ge-
meenteli|ke Instellingen,
welke d.d. 9-12-76 het licht
zag, een procedure op gang
bracht die moet leiden naar
een doelmatiger bundeling
van verschillende vormen
van sociaal-cultureel wrk in
de gemeente Lelden.
Bekend zijn o.a. K&O/-
Schouwburg, het Stedelijk
Museum, Leidse Jeugd Ac
tie en Sportstichting. Lange
tijd waren vele van deze ac
tiviteiten particulier. In de
loop van de tijd werd meer
en meer een beroep ge
daan op openbare midde
len. Teneinde de nodige sa
menhang te verkrijgen wer
den overkoepelend/bunde
lende organisaties als Cul
turele Raad en Welzijnsraad
In het leven geroepen. In
de praktijk echter ontwikke
len deze Instellingen zcch
naast de anderen tot func
tionele raden. De samen
hang die de „overheid" zag,
maar vele gesubsidieerde
instellingen niet, kwam door
deze gang van zaken niet
tot Zijn recht. Niet ontkomen
kan worden aan de Indruk
dat door deze ontwikkeling
o.a. onvoldoende samen
hang tussen de verschillen
de subsidiemogelijkheden
ontstond en de controle op
de naleving van subsidiere
gels niet goed mogelijk
was. In het bijzonder dit ge
geven doet de CDA-fractle
met veel interesse de In
spraakprocedure, welke zich
thans rondom de nota cultu
rele sector afspeelt, gades
laan waarbl| zij nadrukkelijk
haar aandacht zal schenken
aan de inbreng van het
maatschappelijk (particulier)
Initiatief.
H. de Geus
Ud CDA-fractle
gemeenteraad Lelden
