Koffie, likeur en
ontelbare bonbons
V akantieaquar ellen
op tentoonstelling
in Oude Wetering
IJshockey is
bloedige oorlog
Ouderwetse Hitchcock
in nachtvoorstelling
't Vliegend Paard:
DEZE WEEK IN
LEIDSE BIOSCOPEN
POTTENBAKKER GROOTHOF
HANDHAAFT TRADITIE
Paul Newman in actie voor de Chiefs, de ijshockeyploeg die het
motto „bloed aan de paal" huldigt.
LIDO I Slap shot (18) met Paul Newman. Regie:
George Roy Hill.
Regisseur George Roy Hill is
na het avontuur met de oude
stuntvliegers „The great Wal
do Pepper" weer met beide
benen op de grond belandt.
De maker van „Butch Cassidy
and the Sundance Kid". „The
sting" en de artistieke ver
filming van Kurt Vonnegut's
„Slaughterhouse five" dat
zelfs commercieel aardige re
sultaten boekte, is met „Slap-
shot" weer als vanouds op
dreef.
Speelfilms over sportevene
menten zijn volgens Holly-
woodse begrippen zelden suc
cesvol - de toeschouwer kan
immers de uitslag van de laat
ste beslissende partij aan de
hand van het verhaal al zo'n
beetje voorspellen - maar wat
George Roy Hill in „Slapshot"
presteert is zo spectaculair,
dat men graag het volkomen
ongeloofwaardige verhaal op
de koop toe neemt.
Paul Newman is de grijze spe
ler-coach van een derde rangs
ijshockeyploeg, die uitgejouwd
door een handvol eigen sup
porters de ene nederlaag na de
andere incasseert. Een volko
men maf troepje dat nog ver
sterking krijgt in de vorm van
drie kakelende gebrilde
broers, die met speelgoedau
tootjes in hun koffers arrive
ren. Wanneer Newman hoort
dat zijn ploeg aan het eind van
het seizoen zal worden opge
doekt, maakt hij zijn spelers
wijs dat een bejaardencen-
tinm in Florida wel geïnteres
seerd is. Maar dan moet er wel
eerst een paar keer worden
gewonnen. Aldus gemotiveerd
gaat de ploeg aan én in de
slag.
George Roy Hill moet een
grondige hekel hebben aan het
geweld in het Amerikaanse
profijshockey want wat hij
met de camera laag op het ijs
vervolgens laat zien, briljant
gemonteerd door Dede Allen,
zou ook commentator Frans
Henrichs van zijn stuk bren
gen. Zoals de drie gebroeders
Hanson als een gehaktmolen
over het ijs schieten - de puck
is bijzaak, het (liefst voor de
wedstrijd) toebrengen van li
chamelijk letsel hoofdzaak -
heeft niets meer met ijshockey
te maken, maar het publiek
dat bloed wil zien vloeien
raakt in extase. Plotseling
staan de supporters als één
man achter hun knokploeg, de
Charleston Chiefs, de sensatie
van de ijspiste.
Wat George Roy Hill in scène
zet zou meteen louter match
penalties hebben opgeleverd,
maar het gaat in zo'n razend
tempo, dat de toeschouwer
met de scheidsrechters ogen te
kort komt. In tegenstelling tot
Norman Jewison's „Roller-
ball" die zijn sport zeer serieus
nam, brengt Hill al het geweld
met een duidelijke knipoog
naar het publiek. De louter in
schuttingtaai denkende ijshoc-
key-beulen, hun verveelde
vrouwen en de hysterische
supporters, het is allemaal net
zoveel overtrokken dat het
heel gek blijft, twee uur lang.
Als aan het slot blijkt dat de
eigenaar van de ploeg deze
alleen maar als aftrekpost
voor de belastingen in stand
hield en al het geweld voor
niets is geweest zorgt de speler
die aan deze praktijken niet
mee wilde doen voor een cli
max door een striptease op het
ijs uit te voeren, die meer be
langstelling trekt dan alle
vechtpartijen bij elkaar.
„Slap shot" heeft niets met
ijshockey als sport te maken
maar hoe George Roy Hill het
door zich met de camera in
het strijdgewoel te wagen wel
als zodanig verkoopt is zonder
meer knap. En nog amusant
ook.
MLLO
CAMERA Hitchcock's Spellbound (18). Nachtvoorstel
ling (vr. za. 23.30 uur) met Gregory Peck en Ingrid
Bergmann.
Regie: Alfred Hitchcock.
In zijn bek over Alfred Hitch
cock, dat in feite één lange
dialoog met de master of sus
pense is, heeft Francois Truf-
faut het niet zo erg begrepen
op „Spellbound". Hitchcock
zelf is er altijd trots op ge
weest, dat hij anno 1945 in
deze thriller FVeud en de psy
choanalyse heeft gêintrodu-
ceerd, naar zijn mening ten
minste. In de film, die nu
weer eens terug is in Leiden,
is Freud er beslist niet met de
haren bijgesleept, ofschoon de
nogal nadrukkelijke inleiding
dit wel zou doen vermoeden.
Maar Hitchcock heeft wel een
verhaal uitgezocht en in zijn
stijl door Angus McPhail en
Ben Hecht laten bewerken, dat
die richting aardig opgaat.
Diepzinnige theorieën komen
er natuurlijk niet aan te pas
en wanneer Ingrid Bergamnn
zich als psycholoog even laat
gaan, wordt haar wetenschap
staaltje na enige volzinnen al
overwoekerd door vrouwelijke
gevoelens. Deze worden wak
ker geroepen door Gregory
Peck, die zich wel even uit
geeft voor een hooggeleerde
collega van haar, maar door
zijn afkeer van dubbele lijnen
op een witte achtergrond spoe
dig door de mand valt en he
vig lijdend blijkt aan door
De „master of suspence"
Alfred Hitchcock
jeugdtrauma's en schuldcom
plexen veroorzaakte schizofre
nie. Ietwat traag, maar vol
maakt (achter de schrijftafel)
gecomponeerd, wordt de intri
ge als een geraffineerd
schaakspel naar een collectie
dubbele bodems geschoven,
waarmee Hitchcock met zijn
bekende wellust zijn aanhang
voor schut pleegt te zetten.
LUXOR A star is born. (14)
Barbra Streisand en Kris Kri-
stofferson in een film, waarin
de eerste als popster wordt
ontdekt, terwijl de faam van
echtgenoot Kristofferson
wegkwijnt. Al met al een sen
timentele „love story" uit het
muziekwezen.
CAMERA Once upon a
time in the West (18). Wereld
beroemde western, die regel
matig weer van de plank
wordt gehaald. Een uitste
kende vakantiefilm.
LIDO II Silver Streak Ex
press (14). De als een come-
die beginnende film eindigt
En verder.
in een ramp, wanneer de
sneltrein hèt station van Chi
cago in puin ramt. In de trein
een bende misdadigers, die
op deze wat ruwe wijze om
het leven komt (negende
week).
LIDO III Rocky (14) Auteur,
hoofdrolspeler en inmiddels
Oscarwinnaar Sylvester Salo-
ne als de middelmatige bok
ser die de kans van zijn leven
krijgt (vijfde week).
thuis (a.l.) Vakantiefilm van
de hoogste orde. Bourvil en
Louis de Funès zorgen voor
ongekend amusement. De
rolprent is overigens al vele
jaren oud en al enkele keren
in Leiden geweest.
TRIANON Een brug te ver
(18) Uitstekende en inmiddels
veelvuldig besproken film
over de slag bij Arnhem in
de Tweede Wereldoorlog
(tweede week).
REX Tour de sex de Fran
ce (18). Onsmakelijke film,
die uiteraard niets te maken
heeft met de gisteren gestar
te Tour de France.
Kok-eigenaar Ed Mostert onder het uithangbord van 't Vliegend Paard.
plaatsen als Jaice, Pryedor en Dubrovnik
als onderwerp.
Alkemade
Wie zou verwachten, dat de heer Groo
thof in zijn aquarellencollectie ook het
nodige materiaal over zijn woongemeente
Alkemade heeft, komt bedrogen uit. Al
leen het gemeentehuis van Alkemade en
een enkele molen staan op het geduldige
doek. Groothof heeft een stille hoop, dat
het gemeentebestuur hem ooit opdracht
zal geven om een aantal aquarellen te
maken van karakteristieke plekjes in de
gemeente. De aquarellen zouden dan in
openbare gebouwen of in scholen een
plaatsje kunnen krijgen.
Het gesprek met de Oude Weteringer
komt daarmee vanzelf op het cultureel
beleid van het gemeentebestuur van Al
kemade. Met de culturele activiteiten in
de gemeente is het volgens de heer Groo
thof maar slecht gesteld. Zelf heeft hij
de hand aan de ploeg geslagen en pro
beert de oudere leerlingen van de lagere
scholen in de gemeente wat te vertellen
over de keramiekkunst. Groothof: „Ik
ontvang dan groepen jongens en meisjes.
We praten dan over het materiaal dat we
gebruiken; zo mogen zelf proberen om
op een draaischijf wat te maken en ik
demonstreer wat; ik laat ze de pottenbak
kerij zien en we praten over de mogelijk
heden, die je ter beschikking staan. Het
merendeel van de kinderen blijkt daar
bijzonder in te zijn geinteresseerd".
Onbekend
Als bewijs, dat het creatief-cultureel kli
maat in Alkemade bepaald niet optimaal
is, voert de heer Groothof aan, dat zijn
pottenbakkerij bij veel Alkemadenaars
nog steeds niet bekend is. Vanaf 1947
wordt er al in de potterie gewerkt, maar
tot voor kort was dat voor het grootste
deel van de Alkemadese bevolking een
onbekend feit De laatste tijd is dat aan
het veranderen. Vooral het aantal op
drachten voor een geboortetegel, die
wordt vervaardigd naar een ontwerp van
de ouders, is flink toegenomen. Datzelfde
geldt ook voor naamplaten, die steeds
vaker worden besteld.
Deze tekenen aan de wand rechtvaardi
gen mogelijk de hoop van de heer Groo
thof, dat een groot aantal bezoekers naar
de expositie zal komen kijken. Het atelier
is overdag maar ook 's avonds open. „Het
kost geen cent. De mensen moeten alleen
de moeite nemen om te komen kijken",
bsluit de heer Groothof.
NIEUWKOOP Het jaar des
Heeren 1600. Terwijl in en
rond Nieuwpoort nog immer
drukke veldslagen worden ge
leverd, vegen Nieuwkoopse
rietsnijders zich het zweet
van het voorhoofd. Het is on
gewoon warm en dat doet de
rietsnijders als de klus ge
klaard is, besluiten voor het
eten nog even een pint in 't
Vliegend Paard in de Dorps
straat te vatten, 't Vliegend
Paard is de nieuwerwetse her
berg schuin tegenover het
Regthuys.
Zo zal het zich ongeveer in het
vroeg zeventiende eeuwse
Nieuwkoop hebben afge
speeld. Zo'n dikke drieënhalve
eeuw later is 't Vliegend Paard
nog steeds het centrum van
horecale bedrijvigheid in de
Dorpsstraat. De rietsnijders
hebben evenwel in de loop der
eeuwen het veld geruimd voor
hongerige watersporters en
ook de allereerste eigenaar
van deze laat-middeleeuwse
herberg heeft al vele honder
den jaren geleden het tijdelij
ke voor het eeuwige verwis
seld.
Na een zestal machtswisselin
gen in de afgelopen vijftig jaar
heeft de in Voorburg geboren
Ed Mostert sinds een kleine
acht jaar nu het heft in han
den. Met zijn vrouw draagt hij
al even zovele seizoenen zorg
voor het vullen van knorrende
magen en het smeren van dro
ge kelen. Hoewel Vliegend
Paard-eigenaar Mostert het
exacte bouwjaar van zijn ruim
vijftig zitplaatsen biedende
restaurant nauwelijks kent,
heeft hij zich door kenners
laten vertellen dat de voorma
lige herberg rond het jaar 1600
moet zijn opgetrokken. Aan
wijzingen daarvoor zijn de
handgekapte zolderingbalken,
een vermoeiende bezigheid
waar men volgens de overle
vering in 1630 het bijltje bij
neergooide, en een in die jaren
veel gebruikte fundering van
koeienhuiden.
Grand-Mère
Alles wat nu nog aan die lang
vervlogen tijden doet herinne
ren zijn de pittoreske gevel en
de op de menukaart prijkende
cotelette Grand-Mère. Voor de
ze karbonade met verse groen
ten, uitjes en spek blijft de
kassa in 't Vliegend Paard ste
ken op 14,50 gulden. De meest
populaire hoofdschotel die in
het gemengd Oud-Hollands en
Mechels ingerichte restaurant
wordt geserveerd is de Tour-
nedos Mexicaine. Deze met pi
kante saus overgoten biefstuk
van de haas kost 23,50 gulden
en wordt evenals de vele ande
re biefstukken, varkenshazen
en schnitzels opgediend met
gemengde sla en krielaardap
peltjes.
Ook de visgerechten ontbre
ken niet op de kaart Met de
prijzen wordt het wat moeilij
ker, want de diverse gebakken
tongen gaan evenals een over
heerlijke krabcocktail van de
hand voor een dagelijks op
nieuw vast te stellen prijs. Die
wordt uiteraard wel bij het
opnemen van de bestelling me
degedeeld om onaangename
verrassingen te voorkomen.
Voor diegenen, die moeite heb
ben met het samenstellen van
een smakelijk opgebouwde
maaltijd heeft Ed Mostert zelf
drie complete menu's in kaart
gebracht. Deze variëren in
prijs van 16,40 gulden tot 32,50
gulden. Een feestelijk kinder
menu vergt 9,50 gulden van
het huishoudbudget
Voor de kleine eters heeft 't
Vliegend Paard ook volop te
bieden. Voor 6,50 komt een
boerenomelet, waar menig
agrariër de vingers voor aflikt,
op tafel en voor twee gulden
meer levert de keuken brood
met saté, die zelfs de bewoners
van de Gordel van Smaragd
zouden doen likkebaarden.
Het spreekt natuurlijk voor
zich dat Ed Mostert ook voor
het bereiden van uitsmijters
(4,75), omeletjes (vanaf 6,50)
en broodjes kaas, ham en ros
bief graag de keuken induikt
Van het gebruiken van een
kopje koffie na de maaltijd
kan in 't Vliegend Paard een
even unieke als langdurige er
varing worden gemaakt. Voor
de somma van 3,50 verschij
nen op tafel een potje koffie
(ruim vier kopjes), een glaasje
likeur en een schaal bonbons,
waarvan zover de maag dat
nog toelaat, ongelimiteerd ge
geten kan worden. Voorwaar
een smakelijk besluit van de
maaltijd.
LC-Rostbraten
De basis voor een
„Leidse Courant Rost-
braten" ligt in een extra
dikke entrecóte, waar
bij de slager wel na
drukkelijk om gevraagd
moet worden. Dat komt
voor twee personen
neer op zo'n 500 gram
vlees. Voorts dient men
uien, groene paprika's,
augurken, room, papri
ka-poeder, peper en zout
in huis te hebben
Het vlees met peper en zout
bestrooien en vervolgens om
en om gaar braden. De tot
slingers gesneden uien dienen
in de achtergebleven jus te
worden gebakken. Daarna
moeten de aan repen gesneden
paprika's en augurken worden
toegevoegd en vervolgens de
paprika-poeder, de peper en
het zout. De aldus ontstane
saus met room afmaken.
Het geheel kan worden opge
diend met verse groenten, ge
mengde sla en al dan niet
gebakken aardappelen. Ook
aardappelpuree en rijst doen
het uitstekend bij deze viees-
schoteL
OUDE WETERING „De mensen zul
len misschien denken: die vent is gek.
6800 kilometer met de auto afleggen,
dwars door de nog hoogst zelden door
vakantiegangers bezochte gebieden van
Joegoslavië en dan nog eens 20 aquarel
len tijdens die reis produceren! Maar ze
vergeten dan dat ik me geen fijnere
vakantie kan voorstellen". Aan het
woord de Oude Weteringer C. H. F.
Groothof. Hij wijst nog eens de route
aan, die hij vorig jaar in Joego-Slavië
aflegde. Tijdens die tocht maakte hij een
twintigtal aquarellen, die hij de komen
de weken in het atelier van zijn potten
bakkerij in Oude Wetering exposeert
De vakantieperiode is voor Groothof een
periode waarin hij al zijn creativiteit kan
ontplooien. In de beslommering van alle
dag is daar slechts mondjesmaat gelegen
heid voor. Alleen bij het ontwerpen van
nieuwe modellen voor zijn potterie is de
creatieve inbreng naast een dosis vak
manschap van groot belang. Voor het
overige is het werk in zijn potterie, waar
een drietal mannelijke en een groter aan
tal vrouwelijke part-time medewekere
werkzaam is, een zoals Groothof het zelf
noemt „ambachtelijke" bezigheid. In de
vakantieperiode trekt de Oude Weterin
ger er evenwel met de schildereezel op
uit en maakt aquarellen van de karakte
ristieke landschappen en dorpsgezichten
langs zijn vakantieroute.
De heer Groothof vertelt over zijn aardewerk. Op de achtergrond de
aquarellen gemaakt in Joegoslavië.
Traditie
De belangstelling en waardering voor
zijn werk van de kant van zijn vrienden
en kennissen was zo groot, dat de heer
Groothof enkele jaren geleden besloot,
om zijn vakantieaquarellen voor een bre
der publiek te exposeren. Zo ontstond
een traditie, die nu al weer geresulteerd
heeft in de vierde expositie. De expositie
is aangevuld met keramiekmateriaal, dat
in zijn pottenbakkerij wordt vervaardigd.
De heer Groothof is een boeiend verteller
en een groot liefhebber van Joegoslavië.
Bij iedere aquarel hoort een anacdote,
die speels wordt verhaald. De tevreden
heid straalt van de Oude Weteringse
kunstenaar af als hij wijst naar „zijn"
brug van Mostar. Drie keer heeft hij deze
op alle vakantiefolders voorkomende
brug op het doek gezet, maar vorig jaar
is dat het best gelukt. Een vergezicht op
Navopazar kwam tot stand, nadat de
auto snel de berm was ingestuurd, toen
het vergezicht in de autospiegels ver
scheen. Andere fraaie aquarellen hebben
