Dick Tesselaar:
de ballenjongen
van de Leidse
sportwereld
hond
zoekt
huis
„SPORT
Goedenavond, ik kwam een paar bossen bloemen brengen"
„We zijn niet met revolutionaire plannen gekomen'
SINT BERNHARD AMJO GROEIDE DE FLAT UIT
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 18 JUNI 1977 PAGINA 5
"(EIDEN Een wille-
turige donderdagmid-
tg op de Haarlemmer-
raat. Het is gezellig
ruk in Leidens drukste
inkelstraat. Tussen het
anerend koperspubliek
opt een lange magere
an met een baard. Een
>t met ballen op zijn
ig. Wethouder Dick Tes-
Jaar van onderwijs, re-
eatie, samenlevingsop-
ouw én sportzaken
«ft zo juist zijn inko-
,,.en gedaan. „Ja, ik heb
j, ts nieuws ontdekt. Bij
isphte jubilea krijgen de
;e(iortverenigingen voor
plan een sportattribuut.
,J;|en bal voor de voetbal
verenigingen dus".
n rode bal uiteraard, geheel
5- overeenstemming met de po-
ieke kleur van de Leidse wet-
n luder. Sport en politiek. Heb-
"m ze eigenlijk wel iets met
e iaar te maken in Leiden? Je
(rwacht en hoopt misschien op
e 'n zwart-wit antwoord, zo on-
11 r het motto: „Wij hebben toch
(aar.en wij zullen.Niets
in dit alles. De politieke kleur
r in Tesselaar schijnt maar zel-
e n door in het door hem ge-
- erde beleid. Misschien daar-
n ook ondervindt Dick Tesse-
e ar zoveeel waardering van de
ipositie, als enige wethouder
j Leiden waarschijnlijk. Type-
- nd in dat opzicht is de uit-
t iraak van het CDA-raadslid
- osch. De politieke machteloos-
- :id door de linkse meerderheid
r I de raad benauwt hem in de
- (ctor van Dick Tesselaar blijk-
kar maar zelden. „Bij Tesse-
i tar vind je tenminste een goed
i ehoor als je met plannen en
Jeeën komt Er wordt naar je
1 feluisterd. Je voelt je gelijk-
raardig".
èsselaar zelf zegt over sport en
e Leidse politiek. „Het wensen-
akket van de verschillende po-
m ieke partijen vertoont maar
einig verschillen. Ook in het
•leden waren er genoeg plan-
Je kunt moeilijk zeggen dat
opeens met revolutionaire
nen zijn gekomen. Het eni-
werkelijke verschil is de hoe-
Jee Iheid geld, die er voor de
port wordt uitgetrokken. Het is
nze verdienste, dat er ook geld
oor de sport is uitgetrokken.
)e machtsverhoudingen binnen
K et huidige college liggen nu
l, enmaal anders dan binnen het
orige college. Er is voor een
leriode van vier jaar een verde- -
2 ing gemaakt en daar heeft de
welzijnssector zijn portie van
.Lekker
concreet"
,lAker concreet", noemt Dick
Tfiödaar de sector, die hij bij
tet aanvaarden van zijn ambts
periode cadeau kreeg. Wethou-
Oosterman eiste de culture-
sector voor zich op en de
oormalige universitaire vor-
ïingswerker werd met het be
tid aangaande sportzaken op-
[ezadeld. „Van de sport in Lei-
len wist ik geen barst af', be-
cent Dick Tesselaar. „Nee, eer-
ijk niet. Als Leidenaar ken je
vel enkele verenigingen van
laam en je weet dat er een
sportstichting bestaat, maar
laar hield het wel mee op. De
leginperiode als wethouder van
portzaken was dan ook zeker
liet florissant te noemen",
sselaar maakte ook een iet-
it onbeholpen indruk toen hij
drie jaar geleden het Leidse
irtwereldje binnenstapte,
ils bij de nieuwjaarsreceptie
an de Sportstichting in 1975.
)e receptie, waarbij Sportstich-
ingsvoorzitter Piet Biegstraaten
ich tooide met een zwarte
ouwband. Tesselaar schitterde
j die gelegenheid door afwe-
tigheid. „Ik wist helemaal niet
dat het de gewoonte was, dat de
wethouder bij die receptie aan
wezig was. Ik las de andere dag
in de krant, dat Biegstraaten
had gezegd dat het een zwarte
dag voor de sport was. Vandaar
ook die rouwband".
Ook de receptie van UVS-be-
stuurslid Koos Ouwerkerk blijft
in zijn geheugen gegrift staan.
„Ik had gezegd: „Joh, ik kom
misschien wel even kijken vrij
dagavond". Maar die mensen
stonden natuurlijk allemaal op
mij te wachten, want de" hiërar
chie in die sportwereld eist dat
de wethouder als eerste een toe
spraak houdt. Ik zat om negen
uur nog lekker thuis, toen Piet
Biegstraaten mij opbelde.
„Waar zit je nou?", vroeg hij. Ik
onmiddellijk naar het UVS-ter-
rein. Ik zet mijn auto daar neer
en tegelijkertijd komt er iemand
van een bloemenzaak aanrijden.
„Hé, joh, als je daar toch naar
binnen gaat, neem dan even een
paar bossen bloemen voor mij
mee". Nou, daar kwam ik dan
aanzetten. „Goedenavond heren,
ik kwam even een paar bosjes
bloemen afgeven".
Sinds die tijd slaat Tesselaar
geen receptie meer over. „Ik
ben een echte receptieganger
geworden", zegt hij. „Je leert de
sportverenigingen langzamer
hand wel een beetje kennen.
Hoewel ik moet zeggen, dat je
van recepties weinig opsteekt
Zo'n receptie is een eindeloze
stoet van mensen, die menen
dat ze allemaal wat moeten zeg
gen. Nee, het meeste leer je in
bestuurskamers en tijdens
sportwedstrijden. En als jeugd
leider van het elftal, waar mijn
zoontje in voetbalt. Dan kom je
echt met de mensen uit die
sportwereld in aanraking".
Er was.Er
was.Er was.
Sinds die, zoals Tesselaar het
zelf noemt, weinig florissante
beginperiode is er veel veran
derd. Tesselaar wordt inmiddels
voor „vol" aangezien. Gevraagd
naar de knelpunten op sportge
bied in Leiden in 1974, bij de
aanvang van „zijn rit", gebruikt
hij drie maal het woord „was".
„Er wós een veldennood, er wós
een gebrek aan accommodaties
voor zaalsporten en er w£is een
tekort aan zwembaden". Be
hoort het noodlijdende bestaan
van de Leidse sportwereld dan
tot het verleden? Tesselaar
noemt tastbare resultaten op: de
aanleg van de sportcomplexen I
en II, zwembad De Zijl, vijftien
nieuwe tennisbanen, een nieuwe
botenloods voor de roeivereni
ging „Die Leythe", drie kleine
enigmg ze wil bespelen. In 1978
gaan we met de aanleg van de
velden beginnen, zodat in 1980
de eerste vereniging naar het
Vlietpark kan verhuizen. Het
wordt dus tijd dat de clubs de
koppen bij elkaar steken in ver
band met het achterlaten van
hun kantines, hun paleizen".
Het bekende „Potje van Bieg
straaten" komt weer ter sprake.
De clubs, die gaan verhuizen
moeten hun clubhuizen achter
laten. Het betekent voor hen een
niet onaanzienlijke kapitaalsver
nietiging, terwijl zij veel geld
moeten investeren in hun rueu-
andere vereniging. Soms is dat
het enige elftal van die vereni
ging in die leeftijdscategorie.
Dan vraag je je inderdaad wel
eens af of die verenigingen op
het laatst niet vanzelf doodbloe
den".
Terug echter naar de sportnota.
Naar het punt zwembaden. Ge
woontegetrouw begint Dick Tes
selaar ook dit onderwerp weer
met de opmerking: „Het gekke
is, dat toen ik als wethouder
begon, ik ook van deze sector
niets af wist". „Het verbaasde
mij wel, dat er voorbereidingen
werden gemaakt voor twee
lopen om de hele zaak met aan
vullende werken te regelen.
Toen heb ik ook echt slecht
geslapen. Wat wil je? Ik zag een
subsidie van een paar miljoen
door mijn neus geboord. Tegen
een zwembad aan de Vondel
laan heb ik uiteindelijk „nee"
gezegd. Dat was wel moeilijk,
want ik ging in tegen mijn poli
tieke vrienden. Ik heb de hele
zaak alleen moeten verdedigen.
Dat vond ik wel een amusante
aangelegenheid: iets verdedigen
dat in het verleden al lang gere
geld was. Toen stonden we voor
het dilemma waar dat zwembad
sportzalen en een derde voetbal
veld voor Roodenburg. Hij wijst
verder op de sportnota, die aan
het einde van dit kalenderjaar
moet verschijnen. Het nieuwe
zwembad Zuid-West, de aanleg
van het Vlietpark en de verbete
ring van de atletiekaccommoda-
tie in de Leidse Hout zijn daarin
de belangrijkste onderwerpen.
„Door de aanleg van het Vliet
park (12 voetbalvelden, 3 hoc
keyvelden en 1 of 2 rugbyvel-
den) wordt de veldennood te
overzien. Die plannen worden
gefaseerd in de begroting opge
nomen. Elk jaar moet er een
complex van drie sportvelden
worden opgeleverd. Na vijf jaar
kunnen we dan zeggen dat de
kwantitatieve- en kwalitatieve
veldennood vrijwel opgelost is.
Op de receptie van LDWS heb
ik echter wel gezegd, dat ik
eerst liefhebbers voor het Vliet
park wil hebben voordat we die
plannen gaan uitwerken. Ik
denk ook wel dat ik die krijg,
want anders leg ik die velden
gewoon niet aan. En dat is geen
loos argument. Het is vanuit
politiek oogpunt gewoon niet te
verkopen om sportvelden aan te
leggen, terwijl geen enkele ver-
we clubhuizen. „Vorm met zijn
allen een fonds om eikaars las
ten te verlichten. Bij die verhui
zing van een paar clubs is ten
slotte iedereen gebaat", zegt
Biegstraaten.
„Het is de vraag of de clubs die
moeten verhuizen in staat zijn
de andere verenigingen bij hun
problemen te betrekken. Som
mige verenigingen zullen waar
schijnlijk zeggen: „Dat is een
brand buiten mijn wijk. Laten
ze het zelf maar opknappen, dat
hebben wij tenslotte ook moeten
doen". In dat opzicht zou de
CCLV (Contact Commissie van
Leidse Voetbalverenigingen)
nuttig werk kunnen verrichten.
Het is in ieder geval te hopen
dat zij jin dat opzicht meer ini
tiatieven zal gaan ontplooien".
In fusies van voetbalverenigin
gen heeft Dick Tesselaar nooit
geloofd. ,Jk heb het nooit zo'n
origineel idee gevonden. Daar
hebben al zoveel mensen aan
gedacht. Ik zelf heb er gewoon
nooit in geloofd. Je zou je wel
kunnen afvragen, hoe lang som
mige verenigingen het nog kun
nen bolwerken. Mijn zoontje
voetbalt in Oegstgeest D4 en
speelt vaak tegen de Dl van een
zwembaden: De Zijl en een
zwembad aan de Vondellaan.
Voor beide zwembaden waren
al tekeningen gemaakt, maar
hoe die gefinancierd moesten
worden was mij volkomen on
duidelijk. Bij het zwembad aan
de Vondellaan, dat met de be
ruchte LDM-gelden (De Wel-
zijnsbron, red.) betaald moest
worden lag het misschien alle
maal iets duidelijker, maar hoe
het in concrete zou moeten
gaan, ik wist het echt niet. Ik
zelf had het idee, dat er sprake
was van een stukje concurren
tie. Je kon zeggen, dat De Zijl
een werkstuk was van het vori
ge college en het zwembad aan
de Vondellaan van de PvdA. Er
was zo weinig coördinatie tus
sen de bouw van die twee
zwembaden. Toen de tekenin
gen voor De Zijl klaar waren,
zouden we dat gaan betalen uit
het fonds bovenwijkse voorzie
ningen. Plotseling werd ik ech
ter geconfronteerd met de me
dedeling, dat De Zijl gedeelte
lijk betaald zou wonien uit het
fonds aanvullende werken. Dat
was geregeld zonder dat ik er
iets vanaf wist. Toen heb ik het
vuur uit mijn sloffen moeten
dan wel moest komen. Uiteinde
lijk hebben we gekozen voor
Zuid-West en ik geloof dat als
dit zwembad eenmaal voltooid
is, er in Leiden en de regio
voldoende zwemaccommodatie
Puinhoop
Een van de minst bedeelde spor
ten in Leiden is de atletiek. Al
jaren wordt er door de atletiek
verenigingen in Leiden ges
meekt om een betere accommo
datie. Dick Tesselaar omschrijft
de noodsituatie in het Leidse
Hout erg plastisch:„De kleedka
mers zijn een puinhoop, de kan
tine is een rotzooitje en de tribu
nes zijn goed voor de kraakwa
gen". Hij begrijpt dat ingrijpen
noodzakelijk is. Voorlopig zal de
begroting van volgend jaar een
bedrag van 100.000 gulden ver
melden voor verbetering van de
accommodatie.
„Er moet iets gebeuren, dat is
duidelijk. De vraag is alleen wat
je wilt gaan doen. Ik vind wel,
dat als je eenmaal iets onder
neemt je het ook goed moet
doen. En dan moet je toch gaan
denken aan een 400 meter baan,
„Nee, eerlijk, in het begin
wist ik van sport niets af".
al dan niet van tartan. Toen ik
in 1974 begon kreeg ik een plan
netje onder mijn neus gescho
ven, dat 1,8 miljoen gulden zou
gaan kosten. Dat was natuurlijk
gewoon natte vingerwerk Toen
ik de cijfers opvroeg bij een
andere gemeente, bleek dat het
hele project inclusief het verleg
gen van de baan maar liefst 4
miljoen gulden zou gaan kosten.
Dan moet je nog rekening hou
den met het feit, dat je door het
verleggen van de baan geen
sportvelden mag opofferen,
want daar is de veldennood nog
te groot voor. Blijft ook nog de
vraag:.Hoeveel geld ga je uitge
ven voor hoeveel sportbeoefe
naars". De eerste stap zal zijn
het neerzetten van prefab-kleed
kamers en een kantine. De clubs
zullen zelf echter ook wat geld
op tafel moeten brengen. Maar
ik begrijp dat dat nu iets moei
lijker ligt dan bij voetbalclubs.
Toen de kantine niet meer werd
beheerd door een pachter, had
den de clubs blijkbaar niet vol
doende kader om iets van die
kantine te maken, om de zaken
eens krachtig aan te pakken".
Zalennood
De zalennood in Leiden wordt
altijd in verband gebracht met
de sportbeoefening in de Groe-
noordhal. Zeker met het oog op
manifestaties ziet Groenoord-
h al-directe ur André de Jong de
sport c.q. sportverenigingen het
liefst zo snel mogelijk uit de
Groenoordhal verdwijnen. „De
Groenoordhal kun je nooit hele
maal ontlasten, dat geloof ik
gewoon niet. Dat zou je drie of
vier sporthallen neer moeten
zetten en dat zit er toch echt
niet in. Dat zou ik ook zonde
van het geld vinden. Dan kom
je echt terecht in luxe sferen.
De Jong heeft eens gezegd, dat
hij zou uitrekenen hoeveel het
zou opleveren als de sport uit
de Groenoordhal zou verdwij
nen. Ik vraag mij af of je dan
een klein sporthalletje neer zou
kunnen zetten. Er zullen in de
toekomst misschien wel enkele
sporten uit de Groenoordhal
verdwijnen. Het tennissen bij
voorbeeld, want een projectont
wikkelaar is nu bezig met een
tennishal in Zuid-West".
De overige sporten laat Dick
Tesselaar snel de revue passe
ren. Aan het eind van de rit kan
hij zeggen, dat hij redelijk veel
oplossingen op tafel heeft ge
legd. „Voor het hockey komen
er drie velden in het Vlietpark
Die mensen zitten gewoon slecht
daar aan de Kanaalweg. Het
aantal leden van de korfbalver
enigingen stabiliseert zich mo
menteel. Tenminste ik merk
weinig van een teruggang of een
vooruitgang. Ik verbaas mij wel
over het feit, dat er zoveel ent
housiasme is voor het school-
korfballen maar dat je dat niet
terug ziet in een sterke aanwas
van jeugdleden. Veldhandbal is
een afgedane zaak. Er komt een
veld achter de Vijf Mei-hal en
daar was met de betreffende
vereniging snel overeenstem
ming over bereikt. Als ik hand
baller was geweest had ik waar
schijnlijk twee velden geëist
Dat was in dit geval niet nodig.
Eén veld was blijkbaar voldoen
de. Voor rugby tenslotte komen
er een of twee velden in het
Vlietpark".
Tarieven
Enkele bladzijden van de sport
nota zijn nog onbeschreven. Het
wachten is op het hoofdstuk
over de tarieven, die de sport
verenigingen betalen voor het
gebruik van de sportaccommo
daties. Een speciaal ingestelde
„tarievencommissie" moet richt
lijnen opstellen voor de tarie
ven, die in de toekomst door de
gemeente in rekening gebracht
moeten worden. „De verkapte
subsidieverdeling, zoals die nu
ligt opgesloten in de tarieven,
die de verenigingen betalen, is
niet helemaal eerlijk Sommige
sporten, zoals de denksporten,
luijgen volgens dit systeem bij
voorbeeld helemaal geen subsi
die. De gymverenigingen klagen
over de volgens hen te hoge
tarieven en het feit, dat zij geen
eigen optrekje hebben. De
zwemverenigingen zeggen dat
zij teveel betalen en kijken met
een scheef oog naar de voetbal
verenigingen. Nou, dan wordt
het onderhand tijd, dat die sub
sidies zichtbaar gemaakt wor
den. Het is echter een bijzonder
moeilijke materie. Wat moet je
namelijk als uitgangspunt ne
men? Ga je het bekijken per
deelnemer aan een sport, dan
gaan er een paar verenigingen
de vernieling in en krijg je weer
bepaalde elite-sporten. Ga je de
subsidie in relatie brengen met
de kosten van een accommoda
tie of sportvelden, dan kom je
er ook weer niet uit Je krijgt
dus een samenraapsel van mo
gelijke oplossingen en het is nu
juist de kunst om een gemiddel
de te vinden, waar iedereen vre
de mee kan hebben. Daar is tot
nu toe iedereen op gesneuveld.
We wachten maar af, de jongens
van de commissie schijnen in
ieder geval druk bezig te zijn".
Dick Tesselaar blijft ook druk
bezig met de sector, waarin hij
zich steeds beter gaat thuis voe
len. „Ik vind de mensen uit de
sportwereld een leuk gezelschap
om mee te werken. Ze hebben
een eigen manier van praten:
recht-toe-recht-aan. Dat heeft
als grote voordeel, dat de pro
blematiek tenminste overzichte
lijk is en blijft".
PIET VAN DAM
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in bet asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet
te gaan, tenzij bet dier een goed tehuis vindt De in de
rubriek beschreven honden zijn alle door bondebezitters
naar het asiel gebracht Om uiteenlopende redenen, vaak
begrijpelijke maar soms ook volslagen onzinnige. De in
,Hond zoekt buisbeschreven dieren zijn alle goed gezond,
hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig ingeënt.
Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van zwerfdieren
zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids dierenasiel. Besjes
laan 6b, Leiden, tel. 131670. Geopend di. t/m vr. 10.00—12.06
en 14.00—17.00 uur. Zaterdags van 10.00—12.00 en
14.00—16.00 uur. Zondags en 's maandags gesloten.
Amjo komt uit Rijnsburg. Zij
woonde daar met haar baas, bazin
en de kinderen aanvankelijk in goe
de harmonie in een flatwoning.
Amjo kwam als puppie van onge
veer een maand in dit gezin terecht
Iedereen was dol op haar. In een
gezellige, speelse sfeer groeide Am
jo dan ook als kool. En zij groeide
met een dusdanige snelheid, dat het
voor het gezin een probleem ging
opleveren. Een te voorzien pro
bleem, want Amjo is namelijk een
rasechte Sint Bernhard. Een beetje
weldenkend mens zou dan moeten
weten wat hij in huis haalt.
Om het verhaal van Amjo af te maken, moet
nog worden vermeld dat de baas tenslotte
niet haar naar-het asiel ging met als voor
naamste reden van afstand, dat Amjo naar
de kinderen zou bijten. Dat zal best zo
geweest zijn. Maar men moet niet direct
Amjo de schuld er van geven. En ook niet
haar baas of de kinderen. Het probleem ligt
natuurlijk in de leefruimte die Amjo ter
beschiklting stond. Behalve de k£„ maakt
ook de hond in het nauw rare sprongen.
Amjo is van nature niet aggresief. Ze is, in
haar speelsheid, vaak wat onstuimig. Dat
lijkt tenminste zo. Want met haar zeven
maanden is Amjo een kanjer van een beest
Amjo is niet wilder dan elke andere hond!
Maar waar een andere hond een takje mee
neemt sleept Amjo hele boomstammen weg.
Om een idee te krijgen: ze is nu 65 cm. hoog
(het moet 75 cm. worden), en ze is ongeveer
50 kilo zwaar (dat wordt tegen de 80 kilo).
Binnenkort is ze volgroei^ Amjo is dan ook
bij uitstek geschikt voor de echte liefhebber,
want een hond van het formaat van Amjo
brengt voor de adspirant-hondenbezi tter
veel problemen met zich mee. Bijvoorbeeld
de opvoeding. Deze dient echt grondig te
geschieden, want lichamelijk is Amjo de
meerdere van de mens. Ze luistert bij voor
keur goed naar een zware mannenstem die
overwicht op haar heeft De eetlust van
Amjo is ook niet gering. Met Amjo heeft
men er een complete kostganger bij, want
een groot lichaam heeft veel brandstof no
dig. Indien men aan deze „eisen" kan vol
doen, (er zijn er natuurlijk nog meer, zoals
uitlaten en borstelen, e.d.) heeft men aan
Amjo een prachthond.
Eén keer is Amjo al uit het asiel wegge
weest. Ze ging toen naar mensen die al een
hond hadden en er nog een bij wilden.
Helaas konden beide dieren elkaar niet ver
dragen en moest Amjo terug naar het asiel.
De terugkeer was uiteraard begrijpelijk:
Amjo betrad het domein van een al wat
oudere hond die, zijn territorium met hand
en tand verdedigde.
Het voornaamste kenmerk van Amjo is haar
raszuivere tekening „volgens het boekje". Ze
heeft de drie kleuren zwart, wit en bruin.
De rest van Amjo is ook „volgens het boek
je", want ze is raszuiver. Echt een hond voor
de man die er wat voor over heeft en niet
op een plekje meer of minder van zijn
vloerkleed kijkt.
Linda
De verschijning van Linda in de rubriek van
vorige week heeft een storm van reacties
ontketend. Vele mensen kwamen kijken, ve
le mensen belden op. Uiteindelijk is Linda
naar Woubrugge gegaan naar een echtpaar
dat Linda dolgelukkig in hun midden op
nam. Nog een laatste regel voor het vacan-
tie-adres voor uw hond. De actie „pleegdier"
gaat onverminderd voort. Inlichtingen bij
mevr. Petra Mittelmeyer, Tel. 071-768792.
BART SPIJKER.
