Meer dan alleen een
wegrestaurant
Frangois Reichenbach
op de voyeurs-toer
„Leiden,een
stad in verval
Creativiteitscentrum in
Freddy's Hoeve
Vriendelijke komedie
rond moorden in trein
DE UIVER
LUCIA STEINBACH
IN DE OUDE RIJN
EN VERDER.
in Wassenaar
Kulturele weken
Gene Wilder tracht wagons te ontkoppelen
TRIANON Sex-o-clock (18) Documentaire van Frangois Reichenbach over de
Amerikaanse opvatting van vrije sexualiteit.
Zeventien jaar geleden maak
te Frangois Reichenbach
naam met een avondvullende
documentaire „L'Amerique
Insolite", waarin hij op mild
kritische wijze het gedragspa
troon van de jeugdige Ameri
kaan observeerde. De film
veroverde de Gouden Palm op
het filmfestival in Cannes en
hoewel Reichenbach daarna
jaarlijks met korte en lange
documentaires voor de dag
kwam kregen we in ons land
maar een zeer gering deel van
het oeuvre van deze cineast te
zien.
Met „Sex o'clock, USA" heeft
Reichenbach nu opnieuw de
pamera op de Amerikaanse sa
menleving gericht. „Make love
not war" was de kreet van de
hippies gedurende de oorlog in
Vietnam, maar „hoe is het mo
gelijk" vraagt Reichenbach
zich nu af „dat een aantal
uitgebluste figuren lange straf
fen wegens aanranding in de
gevangenis uitzit, terwijl daar
buiten de vrije sexualiteit
hoogtij viert".
Het beeld dat Reichenbach
ons vervolgens van jong Ame
rika schetst mag eenzijdig ge
noemd worden. Zo niet, dan
wordt er in de Verenigde Sta
ten alleen nog maar gewerkt
ui de sex-artikelenfabrieken,
door mensen die zesmaal per
dag in de sexclubs optreden -
en dan nog fit thuiskomen - en
fabrikanten van sexfilms, die
zich met een stalen gezicht
„De Walt Disney van de por
no" noemen. Ook staat Rei
chenbach lang stil bij de ma
sochisten, die rich als slaven
voor een etmaal verhuren en
het geld storten in het fonds
voor de bevrijding van homo
fielen.
Men mag Reichenbach niet
verwijten dat hij met rijn tijd
is meegegaan, sedert „L'Ame
rique Insolite", maar „Sex
o'clock USA" lijkt verdacht
veel op exploitatie van allerlei
afwijkingen op sexueel gebied.
Ondanks de plechtige verkla
ring aan het begin dat alles
écht gebeurt en niets in scène
is gezet.
MILO
„Ik zit hier wegens aanranding. Twintig jaar". Eén van
de^mstrerende beelden aan het begin van „Sex-o-cloc-
SASSENHEIM /-
Een goede hap eten
voor weinig geld.
Dat is de lijfspreuk
van de 35-jarige Pe
ter Hoogeveen, die
sedert bijna vijf jaar
eigenaar is van weg
restaurant „De Ui-
ver" aan de Rijks
straatweg in Sassen-
heim. Het eerste
„echte" wegrestau
rant in deze rubriek
„Etenswaardighe-
den", dat tegenwoor
dig niet uitsluitend
meer de functie van
wegrestaurant ver
vult.
De taak als koffie
huis en plateservice-
restaurant voor
chauffeurs blijft weliswaar gehandhaafd
- dat is volgens Peter Hoogeveen de
sterke poot van het restaurant, maar de
eigenaar wil het met een gedeelte van het
restaurant over een andere boeg gooien.
De eerste aanzet daartoe is reeds gege
ven. Enige tijd geleden heeft „De Uiver"
een rigoureuze verbouwing ondergaan en
rijn voorzieningen getroffen om het res
taurant - als dat nodig is - in twee
ruimten te delen. „Vooral tijdens het
bollenseizoen komen erg veel toeristen
een hapje eten, maar zo gauw als de
bloemen weer rijn uitgebloeid wordt het
rustiger", aldus eigenaar Hoogeveen die
daarmee doelt op het avondeten, want
over lunch en ontbijt heeft hij niet te
klagen. In de ochtenduren worden in
korte tijd door chauffeurs zo'n 600 tot
800 koppen koffie gedronken. De Sassen-
heimer wil het gebruik van zijn restau
rant voor huwelijken en partijen stimule
ren.
Peter Hoogeveen is als jongen van zo'n
jaar of zestien, zeventien begonnen in de
horeca als ketelbinkie op een van de
schepen van de Holland-Amerika-lijn, en
heeft als zodanig ook gevaren op het
schip Nieuw-Amsterdam. Inmiddels heeft
hij bijna 20 jaar ervaring .opgedaan in
het horecawezen. Voordat hij wegrestau
rant „De Uiver" kocht met een schoolka
meraad van hem, die overigens al weer
uit de b.v. is gestapt, had Peter Hooge
veen een hotel in Zeeuw-Vlaanderen. De
Sassenheimer heeft de 25-jarige Kees
Broekhof uit De Zilk aangetrokken als
kok. Kees heeft rijn opleiding gekregen
in de Keukenhof. Zowel baas als kok rijn
harde werkers. En dat kan ook niet
anders in een restaurant dat zeven, dagen
per week geopend is van 06.00 tot 2.00
uur.
Nu de vernieuwing van het restaurant
gereed is zal ook de menukaart worden
aangepast. De prijzen van de hoofdge
rechten zullen in prijs (in het restaurant,
niet de quickservice) variëren van 15 tot
35 gulden. Aan de kaarten zullen onder
meer gebakken tong en paling worden
toegevoegd, terwijl ook het aantal hoofd
gerechten drastisch wordt uitgebreid.
De geserveerde maaltijden in „De Uiver"
rijn uitstekend. De vleesgerechten wor
den „versierd" met drie soorten aardap
pelen: pommes croquetes, pommes sauté
en pommes frites. Verder worden ver
schillende soorten groenten bij het vlees
geserveerd. Het onderstaande gerecht
kost inclusief de verschillende soorten
groenten en aardappelen slechts 22,50
gulden.
Entrecóte Patron Pierre
Entrecóte Patron Pierre voor drie tot vier
personen. Vier stukjes entrecóte van 200
tot 250 gram bakken in de koekepan met
zo weinig mogelijk boter. Het vlees in
wrijven met een knoflookteentje, vers
gemalen peper en zout. Het vlees zo kort
mogelijk braden en uit de pan halen.
Vervolgens aan de jus een halve eetlepel
meel toevoegen en even doorroeren, ver
volgens afblussen met 1 deciliter melk.
Na afblussing met de melk ongeveer 1
theelepeltje worcestersauce ('n rode saus
bij de kruidenier verkrijgbaar) toevoegen
en gelijktijdig ook een borrelglaasje (35
cc) groene chartreuse likeur (of 35 cc
Dom Benedictine) toevoegen. De liefheb
bers mogen van Peter Hoogeveen nog
een half borrelglaasje cognac (bijna 20
- cc) toevoegen. Tot slot nog ongeveer 2
deciliter room in de pan en de ontstane
saus over het vlees gieten. Dan is het
gerecht „Entrecóte Patron Pierre" (en
waarom zou de patron het gerecht niet
I naar zichzelf mogen noemen) gereed. Pe-
j ter voegt er nog aan toe dat ook nog wat
I champignons meegebakken kunnen wor-
I den.
,De Haarlemmertrekvaart', gezien door Lucia Steinbach.
LEIDEN In het knusse gale-
rietje van Mw. Barkema-Pas-
ma aan de Oude Rijn nr. 40
exposeert tot 25 mei de Leidse
schilderes Lucia Steinbach
een flink aantal van haar wer
ken. Mevr. Steinbach, die haar
kunstopleiding genoot aan de
Haagse Academie onder de
leermeesters Reindert Draayer
en Paul Citroen, toont zich
hier weer vooral dedocumen-
taliste van Leiden en omge
ving, waarvan zij niet
schroomt ook het karakteris
tieke van „een stad in verval"
te laten zien.
In haar forse, eigenlijk wat
onvrouwelijke stijl, in over het
algemeen rechtlijnige vormen
van bouwwerken, al of niet in
het stadium van afbraak, do
cumenteert zij de toestand van
en deel der oude Leidse
stadswijken en ook wel andere
contreienin forse stijl en in
niet al te uitbundige kleuren.
Gebrokkelde muren, scheefge
zakte bouwsels: de verloede
ring van een oude verpauper
de en troosteloze binnenstad,
waarvan toch de oude „monu
mentaliteit" zij het wat
troosteloos tot uiting komt
en dus zichtbaar blijft. Dat is
een van de karakteristieken
van deze tentoonstelling.
Goede voorbeelden daarvan
rijn werken als „Laatste huisje
W^ardgracht", „Sloop van
panden op de Langegracht",
„Muur bij Boerhaave-zalen",
„Sloop postkantoor", „Stads-
magarijn in verval" en andere
van gelijksoortige objekten.
Documentaires, die het waard
zijn om voor Leiden behouden
te blijven tot „leringhe ende
vermaeck" van ook latere
Leidse generaties.
Daarnaast toont de schilderes
ook een aantal reisimpressies,
die bijna werken als een vera
deming na het zien van al die
Leidse afbraak en verval.
Daardoor is gelukkig niet alles
troosteloos wat er te zien valt
Er hangen n.L ook mooie rei
simpressies uit zuidelijke lan
den als Spanje en de Canari-
sche eilanden, zonnige beel
den.
Behalve het werk van mw.
Steinbach omvat de expositie
een aantal kleine potloodteke
ningen van Cornelis Jansen.
Het rijn subtiele prentjes van
plekjes in de Leidse contreien,
die nog maar hoelang
rijn te zien. Geen groots werk,
maar voor liefhebbers van het
genre zeker niet onaantrekke
lijk en ook dat is mede
belangrijk binnen het be
reik van liefhebbers met niet
al te dik gevulde beurzen.
WILLEM PRINS
LUXOR Reis naar het
middelpunt der aarde (14).
Peter Cushing en Doug
McClure graven zich een
weg naar het binnenste
van de aarde. Zij ontmoe
ten daar tal van monsterlij
ke figuren. Griezelig is de
rolprent echter vrijwel
nooit. Regisseur Kevin
Connor heeft er een grote'
grap van gemaakt.
CAMERA Cousin, cousi-
ne (14) Groeiende liefdes
relatie tussen twee ge
trouwde leden van een
Franse familie. Fraai gete
kend door regisseur Jean
Charles Tacchellax.
LIDO II Papilion (14)..
Verfilming van de gelijkna
mige bestseller van de in
1973 overleden Henri
Charrière met uitblinkende
vertolkingen van Steve Mc
Queen en Dustin Hoffman.
De sfeer van het boek
wordt uitstekend weerge
geven.
LIDO II - Cabaret (18).
Fascinerend tijdsbeeld van
het Berlijn aan de wieg
van het Hitler-regime. Uit
blinkend spel van Liza
Minnelli, die ook wat ca
baretnummers zingt.
STUDIO L'important
c'est d'aimer. (18) Drie
hoeksverhouding van
mensen die niet werkelijk
kunnen liefhebben. De
film ademt een gespannen
sfeer met fascinerende
beelden. Romy Schneider
speelt de actrice Nadine
die op haar retour is.
REX 'n Tiroler-chalet
vol liefdespret (18). Bloot
billenwerk in het Alpen
land, uiteraard van weinig
kwaliteit.
De werkstukken zijn het re
sultaat van slechts één cur
susjaar.
De voormalige boerderij
„Freddy's Hoeve", waar het
centrum vorig jaar introk, is
van een wat primitieve behui
zing veranderd in een centrum
dat steeds meer voldoet aan de
voorwaarden die aan een rede
lijk functionerend activiteiten-
centrum moeten worden ge
steld. De gemeente heeft welis
waar een groot deel van de
nodige voorzieningen aange
bracht maar veel werd zelf
gedaan door het begeleiders-
echtpaar maar ook door cur
sisten. Een goed voorbeeld
hiervan is de donkere kamer
die voor het grootste gedeelte
'door de cursisten is ingericht.
De leiding van het Creativi
teitscentrum is vooral blij met
deze voorzieningen omdat in
de toekomst geen beroep op
het geduld van de cursisten
behoeft te worden gedaan van
wege de afwezigheid van ver
schillende toch noodzakelijke
voorzieningen. Gezien het gro
te aantal deelnemers aan de
verschillende cursussen is het
duidelijk dat het Creativiteits
centrum Leidschendam in een
behoefte voorziet.
De tentoonstelling is, behalve
vanavond, geopend zaterdag
van 11 tot 16 uur en zondag
van 13 tot 16 uur.
LIDO I Silverstreak (14) met Gene
Wilder en Jill Clayburgh. Regie: Arthur
Miller.
Wat begint als een romantische komedie in een
trein, die in twee-en-een-halve dag de afstand
tussen Los Angeles en Chicago overbrugt,
wordt een op actie gerichte detective-story om
te eindigen in iets dat op een rampenfilm lijkt.
Regisseur Arthur Hiller van „Love Story" en
„De man van La Mancha" - de een overgewaar
deerd, de ander 'n onverdiende flop - heeft dit
keer alle ingrediënten keurig op een rijtje
gezet in „The Silverstreak expresse" en er is
een zeer onderhoudende film uit de bus geko-
Gene Wilder mag dan niet ieders geloofwaardi
ge beeld van de romantische held rijn - volgens
Marty Feldman wil hij dat zo graag juist wèl
- als stuntelende uitgever van boeken over
tuinieren, die net als hij aan het vrijen is een
lijk uit de trein riet vallen, voldoet hij aan de
eisen, die de rest van deze rol hem stellen. Door
op onderzoek uit te gaan werkt hij zich in de
nesten, wordt tot tweemaal toe van de Silver-
streak-expresse geworpen, weet beide malen de
trein vol moordenaars weer in te halen en
ontsnapt - nadat het gespuis effectief ïs geëlimi
neerd - op spectaculaire wijze aan 'n treinramp
als de bestuurloos geworden Silverstreak ex
presse het station van Chicago in puin rijdt.
Omdat het volgens de producenten kennelijk
niet verantwoord was een duur decor, dat
slechts luttele seconden in beeld verschijnt, in
een oogwenk de vernieling te laten ingaan heeft
Hiller de kolossale botsing aan het slot maar
in slow-motion opgenomen. Een kniesoor die
hier over valt, al was het effect groter (en beter)
geweest als hij de climax op normale snelheid
in beeld had gebracht. -
Voor het overige deel van de film - op het wat
langzaam op gang komende begin na - weet
Hiller er het tempo goed in te houden, daarbij
gesteund door een paar van de laatste James
Bond-films geleende bijfiguren als de domme j
sheriff Clinton James en de reusachtige beul i
met het slechte gebit, Richard Keil, die we
straks in „The spy who loved me" te zien
krijgen.
Jill Clayburgh is een aantrekkelijke heldin,
Patrick McGoohan een fraaie hautaine schurk
maar de film wordt „gestolen" door de negerac-1
teur Richard Pryor, die halverwege de film als1
een opgeruimde kruimeldief Gene Wilder de
helpende hand komt bieden.
MILO
LEIDSCHENDAM - Van
avond, zaterdag en zondag
wordt in „Freddy's Hoeve"
aan de Van Ruysdaellaan een
expositie gehouden van wer
ken van cursisten van het
Creativiteitscentrum Leid
schendam. De tentoonstelling
die vanavond om 8 uur door
wethouder J. J. Meijer van
culturele zaken wordt geo-
pendbevat beeldhouwwerken,
etsen, foto's, keramiek, siera
den, schilderijen, wandkleden
en dergelijke. Ze moet een
beeld geven van wat op de
cursussen is bereikt waardoor
hopelijk meer mensen in het
centrum geïnteresseerd raken.
Peter Hoogeveen in „zijn" wegrestaurant „De Uiver".
„WASSENAAR Niet minder dan 15 evenementen telt het
programma van de Kulturele Weken 1977 in Wassenaar, die
weer werden voorbereid door de Kulturele Kern. In die periode
van 11 tot en met 29 mei worden niet minder dan vier
exposities gehouden: Wassenaars kunstbezit in het raadhuis,
werk van beroeps beeldende kunstenaars in de galerie „JA",
werk van Wassenaarse kunstenaars ook in de galerie „Kerk-
dam" en tenslotte in de Openbare Bibliotheek eigen werk van
leden van „Ars et Studium", de vereniging van amateur-beel
dende kunstenaars.
De expositie in het raadhuis
wordt woensdagavond 11 mei
te 20 uur door burgemeester
Mr. K. Staab geopend en dat
is dan meteen de opening van
de kulturele weken. Diezelfde
avond, een uur later opent
Dick Stigter, de nieuwe voor
zitter van de KKW de exposi
tie in de galerie „JA".
Het programma vermeldt
voorts muziek in verschillende
toonaarden: op 14 mei de slot-
avond van de Wassenaarse
Jazzclub met „The Cotton City
Jazzband" uit België in het
Deylerhuis, 15 mei in de
Dorpskerk een orgelconcert
door Jan van Biezen, Wim
Landsman en Onno Wiersma.
Op 17 mei is er in het NPB-ge-
bouw een avond met als motto
„Humor en weemoed in de
muziek". Medewerkenden rijn
Drs. H. Wallin en Mr. C. J. van
Putte (piano) en de heer en
mevrouw De Munck (fluit,
resp. cello). Donderdagavond
19 mei maakt de harmonie
Excelsior één muzikale rond
gang door het dorp. Op 24
mei: in de Dorpskerk het op
treden van net Wassenaars
Kamerkoor en kamerorkest.
Tenslotte, wat de muziek be
treft: op 27 mei een concert
door de accordeonvereniging
DVS.
Wat het toneel betreft zijn er
twee evenementen: op 20 mei
spelen leerlingen van het Rijn
lands Lyceum in de aula van.
hun school het blijspel van
Jean Anouilh „Dierenbal" en
op 21 mei brengt in het Je-
roenhuis de toneelgroep „Dia
loog" het blijspel „Bloemen in
de zon" van Max Andrea. De
historie is niet vergeten in het
programma van de KKW: 14
mei is er bij de opening van
het buitenbad van het sport-
fondsenbad een puzzelvoet
tocht langs historische objec
ten en óp 26 mei verzorgt de
historische vereniging „Oud
Wassenaar" een avond in de
ZijUaankerk over de opgravin
gen op het terrein van „Ter
Weer". Tenslotte: film. In
Astra-theater is er onder aus
piciën van het Nut op 17 mei
een voorstelling van „Song of
Norway", een film van regis
seur Andrew L. Stones.
