„BURGER NIET
LATEN OPDRAAIEN
VOOR VERVUILING
DOOR INDUSTRIE"
Anka kijkt in blauw
en bruin de wereld in
hond
huis
Man al vier jaar in
principestrijd gewikkeld
Weigeraars betaling
milieubelasting staat
binnenkort harde
maatregelen te wachten
ZATERDAG 9 APRIL 1977
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
Een rioolzuiveringsinstallatie, zoals hier in Leiden. Volgens het MAN een zinloze wijze van vuilbestrijding,
omdat wel het biologische vuil maar niet het chemische vuil wordt verwijderd.
ROTTERDAM Zelden na de
laatste wereldoorlog heeft een
wettelijke regeling in ons land
zo'n massaal en hardnekkig
verzet losgemaakt als de eind
jaren zestig ingevoerde milieu
belasting. Over het hele land
verspreid loopt het aantal wei
geraars in de vele tienduizen
den. Sommige schattingen spre
ken zelfs van een half miljoen,
maar achter het werkelijke
aantal weigeraars valt vrijwel
onmogelijk te komen. Het ge
vecht van de weigeraars, dat
onder leiding van het Milieu
Actiecentrum Nederland (MAN)
nu al ruim vier jaar wordt ge
voerd, is een principe-strijd.
Men is geen tegenstander van
een schoon milieu, integendeel,
maar men vindt het onjuist dat
de burger moet betalen voor de
vervuiling, die door de indus
trieën wordt aangericht
De milieubelasting vloeide voort
uit de Wet Verontreiniging Op
pervlakte Wateren, die de Twee
de Kamer in juni '68 in alle
stilte aanvaardde en die op 1
december 1970 van kracht werd.
De wet regelt de bestrijding van
de vervuiling van het oppervlak
tewater. Waterzuiveringsinstal
laties moeten daarvoor zorgen,
en het geld voor die installaties
moet binnenkomen via de mi
lieubelasting. De waterzuiver-
ingstaak en de inning van de
belasting wordt in deze wet op
gedragen aan regionale overhe
den als waterschappen, provin
cies en zuiveringsschappen. En
zo komt het dat men in Gelder
land bijvoorbeeld al vier jaar
milieubelasting betaalt, en in
Delfland (waaronder Voorburg,
Den Haag, Rijswijk en een deel
van Leidschendam) nog hele
maal niet, omdat het water
schap Delfland nog steeds bezig
is de waterzuiveringstaken van
de gemeenten over te nemen.
Actiegroepen
Vrijwel onmiddellijk nadat de
Wet Verontreiniging Oppervlak
tewateren van kracht werd ont
stonden de eerste actiegroepen,
die in 1971 gebundeld werden in
het MAN. De voornaamste
klacht van het Man was toen en
is nog dat de burger moet beta
len voor vervuiling die door de
industrie wordt aangericht.
Huisgezinnen vervuilen ook
(ontlasting, kookwater, wasmid
delenfosfaten), maar, zo stelt het
MAN, dit staat in geen enkele
verhouding tot de vervuiling
van de industrieën.
Volgens het MAN is trouwens
de hele wijze waarop de ver
vuiling nu wordt aangepakt een
druppel op een gloeiende plaat.
De waterzuiveringsinstallaties
pakken namelijk, alleen hef zo
genaamde „biologische vuil"
aan, dus alles wat „natuurlijk"
is, zoals bij fabrieken het afval-
papier of bij boerenbedrijven
de koeiemest Andere veel ern
stiger vormen van vervuiling
kunnen met de installaties niet
worden tegengegaan. Zo stro
men jaarlijks door de Rijn mil
joenen tonnen lood, kwik,
chroom, nikkel, koper, calcium
en andere zware vergiften. Aan
deze vervuiling wordt echter
niets gedaan met de Wet Veron
treiniging Oppervlaktewateren.
Volgens het MAN is de milieu
belasting daarom niet alleen
een voorbeeld van onrechtvaar
dige lastenverdeling, maar le
vert het bovendien geen enkele
bijdrage aan de bescherming
van het milieu.
De argumenten van het MAN
hebben vanaf het moment dat
in '72 in Nijmegen de eerste
aanslagen bij de huisgezinnen
binnenkwamen vele mensen tot
weigering overgehaald. Dat de
acties van het MAN zo'n mas
saal gevolg kregen moet vooral
worden toegeschreven aan de
organisatie van de actie. Overal
waar girobetaalkaarten door de
brievenbussen gleden gingen
onmiddellijk mensen van het
MAN op pad om ze bij de men
sen weer op te halen. In de stad
Nijmegen waren er in april '73
26.000 weigeraars op een totaal
van 42.000 aanslagen. In de stad
Utrecht zijn er momenteel zo'n
dertigduizend weigeraars. In al
le gevallen werden de opgehaal
de girokaarten weer bij de be
treffende overheid terugge
bracht
Machteloos
De overheid staat tot nog toe
machteloos tegenover de weige
raars. Op allerlei manieren is al
geprobeerd het geld toch te in
nen. Giro-beslagen leidden tot
het massaal opzetten van de gi
rorekeningen. Dreigementen
van deurwaarders hadden ook
steeds weinig succes en boedel
beslagen hadden ook nauwelijks
effect, omdat de verkochte spul
len gezamenlijk weer werden te
ruggekocht. In Utrecht maakte
het provinciebestuur onlangs
bekend over te willen gaan op
beslaglegging van de woningen
DWANGBEVELEN BU REGELMAAT
VAN DE KLOK
LEIDSCHEND AM/VOOR
SCHOTEN /LEIDEN - Een
groot aantal inwoners van Leid
schendam, Voorschoten, Leiden
en andere gemeenten binnen het
gebied van het waterschap Rijn
land staan binnenkort harde
maatregelen te wachten, nu zij
om principiële redenen hard
nekkig blijven weigeren om de
milieubelasting van Rijnland te
betalen. Dit valt af te leiden uit
dwangbevelen, die momenteel
met de regelmaat van de klok
bij de weigeraars worden thuis
bezorgd door deurwaarders. De
meeste weigeraars (in Rijnland
naar schatting enkele duizen
den) trekken zich echter van de
dreigementen weinig aan. Dit
omdat in andere delen van ons
land tot nog toe is gebleken dat
de overheid vrijwel machteloos
tegenover de massale weige-
ringsaktie staat
Eén van de weigeraars, de Leid-
schendammer W. C. Wester
beek, ontving onlangs van het
Haagse deurwaarderskantoor
Bikbergen en Korving een ulti
matum Geëist wordt dat hij
vóór het einde van de maand
maart betaalt. „Bij gebreke
hiervan volgen beslagmaatrege-
len" aldus de deurwaarder in
zijn dreigbrief. Het verschuldig
de bedrag van 62.50 (de aan
slag over 1975) is door de deur
waarder blijkens de brief ver
hoogd tot ongeveer 125 gulden
wegens boete en gemaakte kos
ten.
Ook andere weigeraars in Leid
schendam, maar ook in bijvoor
beeld Leiden, zijn de afgelopen
tijd benaderd door de deur
waarder. Een aantal weigeraars
heeft bij het zien van het
dwangbevel toch betaald, maar
een groot deel blijft rustig
wachten op de dingen die ko
men gaan.
van de weigeraars, maar ook
om dit dreigement haalt het
MAN de schouders op.
Recent is het aantal weigeraars
nog eens extra toegenomen nu
de milieuheffing in diverse de
len van ons land fors is geste
gen. Gemiddeld zijn de heffin
gen voor een gezin over 1977
twintig procent hoger dan over
1976. Zoals in Rijnland, waar
een gezin nu 98 gulden moet
betalen, tegenover 82 gulden
vorig jaar (verhoging 19 pro
cent). Het Konsumentenkontakt
wijst er in het consumenten
blad „Koopkracht" van maart
dit jaar op, dat de verhogingen
in strijd zijn met de wens van
de regering om de tariefsverho
gingen van belastingen te be
perken tot zeven procent.
Ook wijst het Konsumentenkon
takt in dat zelfde artikel op de
onrechtvaardigheid die zit in de
enorme verschillen tussen de
heffingen in de diverse gebie
den. De verschillen variëren dit
jaar 37 gulden per gezin (in
Zeeland) tot 135 gulden (in Ken-
nemerland). Verschillen die het
Konsumentenkontakt ervoor
doen pleiten om de hele zaak
van de milieubelasting centraler
te gaan regelen.
Jan Savelsberg van het MAN-Leidschendam met enkele
duizenden girobetaalkaarten, die men onlangs weer in
Leidschendam heeft opgehaald.
Niet bang
Het Milieu Actiecentrum Neder
land (MAN), de organisatie die
op vele plaatsen in ons land de
acties tegen de milieubelasting
leidt, lacht om de dreigementen
van de deurwaarders. Jan Sa
velsberg, bestuurslid van de
Leidschendamse afdeling van
het MAN, zegt: „Wij zijn niet
bang. Ervaringen elders in het
land hebben ons geleerd dat een
middel als boedelbeslag nauwe
lijks functioneert wanneer het
aantal weigeraars groot is. In
Utrecht bijvoorbeeld heeft de
overheid het wel geprobeerd
maar is er vrij snel weer mee
gestopt Hier in Leidschendam
zijn wij ook op alles voorbereid.
Vijftig mensen zijn in deze ge
meente actief. Als een weige
raar in moeilijkheden komt, dan
hoeft hij één van ons maar te
bellen. En als iemand hier het
slachtoffer wordt van boedel-
verkoop, dan kopen wij alles
gewoon terug."
De grote solidariteit onder de
miheubelastingweigeraars leid
de met name vorig jaar in Ut
recht bij een boedelbeslag tot
lachwekkende operette-achtige
taferelen. In en rond de woning
van de betrokken weigeraar had
zich toen de deurwaarder ver
scheen een grote mensenmassa
verzameld uit solidariteit met de
weigeraar (het totaal aantal wei
geraars in de provincie Utrecht
loopt in de dertigduizend). Er
moest uiteindelijk politie te
paard aan te pas komen om de
deurwaarder het huis binnen te
loodsen. Een aantal spullen van
de weigeraar ging inderdaad on
der de hamer, maar via een
spontane collecte onder de om
standers werd alles weer snel
teruggekocht
Aantal
Hoe groot het aantal weigeraars
in het gebied Rijnland precies
is valt moeilijk te achterhalen.
De schattingen hierover lopen
sterk uiteen. Het Milieu Actie
Centrum beschikt over cijfer
materiaal aan de hand van de
girobetaalkaarten die men in de
diverse gemeenten bij de men
sen heeft opgehaald. Volgens
het MAN bedraagt het aantal
weigeraars in Leidschendam
van de eerste heffing (over '75)
momenteel nog ongeveer acht
honderd. Veel groter is het aan
tal weigeraars van de heffing
over '76 dat alleen al in Leid
schendam in de paar duizend
loopt In Leiden en omgeving
schat het MAN, dat er momen
teel zo'n drieduizend weigeraars
zijn.
Het hoogheemraadschap Rijn
land zelf bestrijdt dit. Volgens
een woordvoerder van het wa
terschap zou het maar om „een
handjevol weigeraars" gaan.
Een bewering die echter zeker
in tegenspraak is met de werke
lijkheid. Het deurwaarderskan
toor Korving en Bikbergen in
Den Haag, dat door Rijnland is
ingeschakeld, zegt namelijk dat
er alleen al in Leidschendam
enkele honderden weigeraars
zitten.
Informatie
Behalve de inmiddels bekende
bezwaren van de weigeraars
heeft het MAN-Leidschendam
ook nog bezwaar tegen de wijze
waarop Rijnland de belasting in
1975 invoerde. „Zonder enige in
formatie in een brochure of wat
ook kregen wij hier de eerste
girobetaalkaarten toegestuurd",
vertelt Jan Savelsberg van het
MAN-Leidschendam. Savels
berg van het MAN-Leidschen
dam, „De mensen wisten ge
woon niet wat ze overkwam. Of
ze maar even 62 gulden wilden
overmaken. Die informatie is
pas later gekomen bij de aan
maningen". Ook administratief
schijnt bij Rijnland het een en
ander aan te mankeren. Jan Sa
velsberg: „Sommige gezinnen
kregen vier kaarten tegelijk.
Andere mensen kregen hun geld
plotseling weer terug, omdat ge
bleken was dat ze niet in Rijn
land, maar in Delfland woon
den."
Volgens het MAN neemt het
aantal weigeraars nog steeds
toe. Harry Bodde van het MAN,
afdeling Leiden, vertelt: „Een
groot aantal mensen, dat aan
vankelijk wel betaalde, weigert
nu de aanslag over 1976 te beta
len. De mensen zagen dat wij
het al zo lang uithielden zonder
dat Rijnland maatregelen nam,
en besloten toen toch maar te
weigeren.
Ad Kuyper
r
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek Bond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet
te gaantenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de
rubriek beschreven bonden zijn alle door hondenbezitters
naar het asiel gebracht Om uiteenlopende redenen, vaak
begrijpelijk, maar soms ook volslagen onzinnig. De in „Hond
zoekt huis" beschreven dieren zijn alle goed gezond, hebben
een wormkuur ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen
betaling van ca. 60 gulden ten bate van zwerfdieren zijn
ze af te halen. Adres: Nieuw Leids Dierenasiel Besjeslaan
6b, Leiden, tel. 131670. Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en
14.00-17.0 uur. Zaterdag van 10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur.
ZONDAG EN MAANDAG GESLOTEN.
Nog maar een week geleden
werd Anka, een Dalmatiër,
aan het asiel afgestaan. Dit
gebeurdé noodgedwongen,
aangezien een van de gezinsle
den allergisch was voor hon
den. Een probleem waar niet
omheen te komen valt. Het
deed de familie uit Katwijk
dan ook oprecht pijn, afscheid
van Anka te moeten nemen.
De nu één jaar oude reit
kwam, zonder dat hij het ech
ter zelf wist, niet op onbekend
terrein. Uit de papieren van
het asiel bleek, dat Anka als
een vier maanden oude pup
ook al in het asiel had geze
ten. Daar was ze, door hetzelf
de gezin dat haar nu weer
heeft afgestaan, opgehaald.
Voor Anka liggen er echter
nog tal van kansen, om weer
goed terecht te komen. Daar
over zometeen meer.
De reden waarom Anka zo
snel aan bod komt in deze
rubriek, is de ervaring die de
heer Tiele, beheerder van het
asiel, opdeed met Dalmatiërs.
Het blijkt dat alle honden van
dit ras verbazend snel achter
uit gaan voor wat hun gezond
heid betreft. Als ze niet binnen
redelijke tijd een nieuwe baas
vinden, dan teren ze gewoon
weg", aldus de heer Tiele. Met
Anka zullen we proberen dit
probleem te omzeilen door
hem eerder een kans te geven.
Zoals uit de ervaring van be
heerder Tiele blijkt, hebben
Dalmatiërs heel veel persoon
lijke aandacht nodig, en Anka
maakt daarop geen uitzonder
ing. Al tijdens het maken van
zijn foto bleek overduidelijk
dat Anka een gruwelijke hekel
heeft aan het asielhok. In de
buitenren, waar alle honden
voor deze rubriek op de gevoe
lige plaat vastgelegd worden,
was hij uitgelatener dan iedere
andere hond. Zijn afhankelijk
heid van mensen was op dat
moment duidelijker dan ooi-
t
Wat betreft de karaktereigen
schappen van Anka kan men
kort zijn: door en door zacht-
Daar komt haast vanzelfspre
kend uit voort dat hij erg lief
voor kinderen is, maar ook dat
hij niet waaks is, een voor dit
soort honden welkome eigen
schap. Eenmaal gewend bij
een nieuwe baas, zal Anka bij
afwezigheid van eerstgenoem
de zich rustig gedragen en be
slist geen vernielzuchtige nei
gingen vertonen.
Anka, naar het asiel gebracht omdat een van zijn „baasjes" allergisch bleek.
Tot zover zijn innerlijke eigen
schappen. Veruit het belang
rijkste van zijn uiterlijke ken
merken: de ogen. Het hangt er
maar helemaal van af van wel
ke kant Anka zich laat zien.
Bekijkt men hem van links,
dan heeft hij blauwe ogen, be
kijkt men hem van rechts, dan
heeft hij bruine ogen. Lichtval,
magische krachten of een or
dinaire pot verf? Het heeft er
allemaal niets mee te make-
nInderdaad, Anka heeft
gewoon twee verschillende
kleuren ogen. Links blauw,
rechts bruin. Een erg geslaagd
weeffoutje. Verder ziet Anka
er uit zoals het een goede Dal
matiër betaamt Kortharig, wit
met zwart, lange staart en on
geveer 45 cm hoog.
Tanja
Tanja, ons klein hondje van
vorige week zaterdag, heeft
nog voor haar persoonsbe
schrijving in de krant kwam,
al een nieuwe eigenaar gevon
den. Haar nieuwe thuis is in
Noordwijk en naar het zich
laat aanzien zal zij daar ook
blijven.
BART SPIJKER
Burgers en
bestuur
Speelt de besluitvorming
in het Voorhoutse gemeen
tebestuur zich inderdaad
hoofdzakelijk binnenska
mers af, zoals sommige
persberichten ons willen
doen geloven?
Is het systeem van voor
bereiding van college
voorstellen in adviescom
missies er inderdaad de
oorzaak van dat de pu
blieke belangstelling voor
openbare raadsdiscussies
terugloopt?
Het is niet helemaal onbe
grijpelijk dat er geluiden
uit de Voorhoutse burgerij
opklinken dat „de openba
re vergaderingen er niet
interessanter op zijn ge
maakt." Natuurlijk, een in
de gemeentepolitiek geïn
teresseerde plaatsgenoot
die zijn vrije avond be
steedt aan het bijwonen
van een raadsvergadering,
wil wel eens wat vuur
werk zien. Als dan de
agenda een reeks punten
bevat, welke door hun
routine-matig karakter
zonder noemenswaardige
discussie tot besluiten lei
den, zodat de raadsverga
dering soms al binnen een
half uur wordt afgesloten,
voelt de toeschouwer zich
buitengesloten.
Tenzijdeze toeschou
wer vóór de vergadering
kennisneemt van de voor
hem toegankelijke stukken
en - als hem de voorstel
len of de achtergrond
daarvan niet geheel duide
lijk zijn - zelf enige activi
teit ontplooit
Maar hoeveel Voorhouters
hebben zich van tijdige
voorlichting verzekerd
door een abonnement op
de raadstukken; hoeveel
maken gebruik van de
driemaandelijkse gelegen
heid om aansluitend aan
de raadsvergadering vra
gen te stellen of opmer
kingen te maken vanaf de
publieke tribune? Helaa-
szeer weinigen!
De afstand tussen burgers
en raadsleden is in een
dorp als Voorhout toch
ook niet zo groot, dat er
geen besprekingen moge
lijk zijn over zaken van
algemeen plaatselijk be
lang?
Natuurlijk, ook het ge
meentebestuur als zoanig
en de politieke partijen
kunnen wat meer onge
vraagd informatie ver
strekken. Tijdens de laat
ste algemene beschouwin
gen heeft de CCP (is
CDAHractie in de ge
meenteraad weer aange
drongen op betere voor
lichting over zaken van
algemeen belang. Het huis
aan huis laten verspreiden
van een gepopulariseerde
minibegroting vormt zeker
een goed begin, maar het
mag niet tevens het einde
betekenen van de algeme
ne voorlichting door de
gemeente. Zaken als on-
roerend-goed-belasting en
toekomstige woningbouw
in Voorhout vragen om
duidelijke toelichting.
In overleg tussen raads
fractie en CDA-bestuur
wordt voorts gestreefd
naar periodieke informa
tie- en gespreksavonden
met de achterban. Maar
stellen de met de CDA
sympathiserende Voorhou
ters zulke avonden op
prijs? Thans bestaat meer
dan ooit de kans dit aan
het CDA-bestuur duidelijk
te maken. Het pas ge
vormde CDA-Voorhout
zou graag zo spoedig mo
gelijk nader kennismaken
met zijn toekomstige kie
zers om van hen te horen
op welke wijze zij bereid
zijn bij te dragen in de
meningsvorming van de
raadsfractie. Hopelijk zul
len velen gehoor geven als
het CDA binnenkort om
actieve belangstelling
vraagt
Mr. G. C. G. BORST
Voorzitter CCP-fractie
Gemeenteraad Voorhout
