log geldiniz
ct3 boeken
Protest tegen vestiging
houtbewerkingsbedrijf in
Leidse Rembrandtstraat
Inlevering van vijf
(meisjes) studenten
leverde bier op
Assurantie-bezorger Kees van.lterson
blijft boeken op z'n 88ste
STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 1 APRIL 1977 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Vandaag was het de grote jaarlijkse
dag van het foppen en de verlakke
rij. En masse tuinde men er soms
met open ogen weer in, vaak
grondig en geloofwaardig geregis
seerd door publicaties in allerlei bla
den. Het is dat niemand (op een
enkele uitzondering na) een cent ver
dient aan 1 april, maar die datum
is eerbiedwaardiger dan een moeder-
of vaderdag. In Leiden zo vernam
ik begon precies om middernacht
een uitgelokte 1 aprilmop gestalte te
krijgen. Dat was in het restaurant
van motel Holiday Inn, waar aan het
begin van 1 april de directie gecon
fronteerd werd met een logische uit
werking van een opmerking die een
staffunctionaris op 22 januari had
gemaakt.
Op die dag vond namelijk de installatie plaats
van de achtbare James Carter als president
van de Verenigde Staten. In Holiday Inn werd
deze gebeurtenis gevierd met een bijna ruï
neus pindafeest: voor vijf pinda's kon men
een biertje bekomen aan de bar. Zelfs giste
ren werden nog restanten van lege pindadop-
pen in de buurt aangetroffen. Maar dit terzij
de. Eerder genoemde staffunctionaris liet zich
in een overmoedig bui ontvallen, dat op 1
april een biertje zou worden verstrekt tegen
inlevering van vijf studenten. Welnu, dit ge
beurde reeds in de eerste minuut van heden
morgen. Een aantal bewoners van een fameus
en actief wijn- en studentenhuis aan het Fla-
norpad (goed voor het ontvreemden van ste
nen kamelen en reclameborden op auto's en
meer van dergelijke futiliteiten) kwam na een
partij bowlen zich melden bij de food an
beverage manager, klokslag 12 uur toen 1
april kriekte. Men was „in het bezit" van vijf
vrouwelijke studenten, die zonder veel omslag
werden ingeleverd bij de keuken waar zij te
werk werden gesteld aan de spoelbak. Lichte
hilariteit en de uitgelokte pilsjes waren het
gevolg van de aprilse bliksemactie. De meisjes
bleken zelfs meer waard te zijn dan één glas
gerstenat Dat laat zich verstaan. Ik denk
maar zo: wie het Flanorpad kruist, moet op
zijn tellen passen.
De 88-jarige assurantie-bezorger Van Iterson is nog steeds actief.
„Ik zit net weer dingen in te boeken, het meeste
gaat de laatste tijd over de giro", zegt Comelis
Jacobus van Iterson in zijn groene slobbertrui.
Vroeger noemde zijn familie hem Cor, maar het
is allengs Kees geworden. Kees van Iterson is een
geboren Leidenaar, maar hij voelt zich thuis in
Oegstgeest, waar hij twee maanden geleden 88 jaar
is geworden. Zestig jaar geleden begon hij zijn
eigen assurantiekantoor en runde dat verder in z'n
eentje. Zestig jaar leven in de verzekeringen lijkt
me een onmogelijke opgave, maar assurantie-bezor
ger Van Iterson heeft het 'm geflikt. Hij gaat er
mee door, al is het desnoods met een vergrootglas
in zijn rechterhand omdat de ogen minder beginnen
te worden. Voor vanochtend, van 10 tot 12 uur, had
hij te zijnen huize aan de Prins Bemhardlaan 16
in Oegstgeest een, naar hij hoopte, rustige receptie
voor zijn cliënten uitgeschreven. Voor de sherry
was gezorgd.
Een paar dagen na de eerste april 1917 (de Duitsers zaten toen
al niet zo lekker meer aan het Franse front in de eerste
wereldoorlog) schreef hij de eerste kwitantie voor zijn eerste
klant uit. Gisteren, 31 maart 1977, zei hij tegen me: „Erg sneu,
maar die post vervalt nu. De klant overleed vorig jaar en nu
is zijn vrouw verleden week heengegaan. In 1917 verzekerde
deze meneer zijn garderobe en boeken bij mij voor 350 gulden.
Ik verdiende toen 17 cent aan hem. Zijn laatste polis üep op
tot 20.000 gulden, met het complete meubilair natuurlijk. Zijn
dossier heeft bij mij zestig jaar dienst gedaan. Nu kan het weg.
Ik ben er oud mee geworden".
In zijn rechteroor heeft de bejaarde assurantie-agent een watje
gestoken. Je moet de vragen een keer herhalen. Zijn pen glijdt
nog vrij rap over het nota-papier. „Hoezo"?, vraagt hij; „nou,
het is een vak zonder leuke dingen eigenlijk, wel veel teleurstel
lingen. Ik heb boekgehouden en een beetje als belastingconsu
lent gefungeerd. Altijd pezen ervoor. Achter ondertrouwde
paartjes aan, met de concurrerende bezorgers op je hielen. Ik
heb minstens 20 jaar 100 uur per week moeten werken. Curieuze
zaken ook, zoals aan het eind van die eerste oorlog, toen een
Leidenaar zich tegen oorlogsschade wilde verzekeren: 12 cent
per duizend gulden. Ik heb van alles afgesloten, maar meestal
dekkingen van het meubilair. Ik heb nog een vrouwtje dat haar
inboedel voor 4000 gulden heeft verzekerd. Veel en veel te laag
natuurlijk, maar ze wil het er bij laten. Dertig- tot veertigduizend
gulden is het gemiddelde, maar ik heb ook klanten die voor
een ton of bijna drie ton zijn verzekerd, vooral als er nogal
wat antiek in huis aanwezig is."
Graag wil Kees van Iterson voor dit verhaaltje nog wat narig
heid doceren: „Eens ben ik met een inspecteur een paar avonden
beziggeweest bij een meneer in Voorschoten die een fijne
levensverzekering wilde afsluiten. Dat werd helemaal voor hem
uitgedokterd in urenlang werk. De betrokkene vond het uiteind
elijk prachtig wat er uit de bus was gekomen, maar toen zei
hij wel doodleuk: „Hartelijk dank, heren, maar ik verzeker me
toch bij een ander; die had ik het al beloofd." Dan ga je toch
wel even door de grond, nietwaar?"
De paperassen blijven bij deze krasse assurantie-agent op tafel
liggen. Hij schrikt er nog niet voor terug: „Ik heb nog nooit
betreurd, dat ik zestig jaar terug voor mezelf ben begonnen,
maar ik heb ook veel geluk gehad, moet ik zeggen. Het geheugen
is nog best, alleen de ogen worden slecht, ik heb moeite met
schrijven. Misschien houd ik dit jaar ermee op. De zie nog wel,
wat ik doe." Ik schat Van Iterson de oudste assurantie-bezorger
tot in wijde omtrek. Volgen? de jubilaris is het geen beroep
waarin je doorgaans oud wordt. De zenuwen en zo. Gistermor
gen was de receptie, zonder veel rompslomp. Kees zag er tegen
op als tegen een berg eigenlijk: „Ik ben toch al vrij praterig
van aard." En dan maar weer doorgaan met het regelen van
wat schadepostjes en autoschadegevallen, want die heb je
tegenwoordig om de haverklap.
LEIDEN De bewoners van
de Rembrandtstraat hebben
bij b en w ernstig bezwaar
gemaakt tegen de vestiging
van een bedrijf voor machina
le houtbewerking in het pand
Rembrandtstraat 10. De bewo
ners stellen jarenlang grote la
waaioverlast te hebben onder
vonden van de drankgroothan
del, die voorheen in het pand
was gevestigd. „Thans genie
ten we een betrekkelijke rust;
betrekkelijk gezien het feit dat
de ingang van de Doelenkazer
ne aan het eind Van de straat
gelegen is en er zodoénde no
gal wat militair verkeer door
de straat komt", aldus de be
woners.
De bezwaren tegen de vesti
ging van een inrichting voor
machinale houtbewerking
richten zich met name op de
te verwachten geluidshinder,
lawaaioverlast bij laden en
lossen, stofoverlast en tril-
lingshinder. In het bedrijf zul
len negen houtbewerkingsma
chines worden geplaatst De
bewoners vrezen een enorme
geluidsproductie. „Mede ge
zien het feit dat het hier een
oude bebouwing betreft die
niet voldoende geïsoleerd is."
Ten aanzien van de lawaai
overlast bij het laden en lossen
verwijzen de bewoners naar
het verleden, waar de dran
kengroothandel voor een flin
ke portie onvrede in de straat
zorgde.
Voor wat'betreft de stofover
last dringen de bewoners er
bij b en w op aan om wanneer
een hinderwetvergunning
wordt verleend er op toe te
zien dat er zodanige voorzie
ningen in het pand worden
getroffen dat de stof die vrij
komt bij het zagen zich niet
verspreid naar de aangrenzen
de panden.
Tenslotte snijden de bewoners
het punt van de trillingshinder
aan. Zij herinneren er b en w
aan dat hun huizen op veen
zijn gebouwd en waarschijn
lijk niet zijn gefundeerd. „Ter
illustratie kunnen wij aanvoe
ren dat een vrachtwagen of
militair voertuig de grond on
der onze voeten doet trillen.
Wij moeten er niet aan denken
dat dit permanent gaat gebeu
ren."
De bewoners van de Rem
brandtstraat stellen voorts in
hun brief aan het college van
Het houtbewerkingsbedrijf van de Rembrandtstraat.
b en w dat zij er pertinent niet werkingsbedrijf niet eerder
mee akkoord gaan als het be- thuishoort op een industrieter-
drijf al in werking treedt nog rein dan in een straat in de
voordat een hinderwet vergun- binnenstad, die voornamelijk
ning is afgegeven. Zij vragen een woonfunctie heeft „Wij
zich in alle gemoede af of een wijzen er in dit verband op dat
dergelijk middelgroot houtbe- naar ons idee het gemeentelijk
milieubeleid zich er steeds
meer op richt om industrieën
een aparte vestigingsplaats te
geven om daardoor in de bin
nenstad zoveel mogelijk een
leefbaar woonklimaat te
scheppen", aldus de bewoners.
Voor U en Uw gasten
een turks welkom In r.
Holiday Inn in Lelden - V^jcff^
nn laterdaa 2. en ronden l—
op zaterdag 2- en zondag
3 april a.s. vanaf 18.00 uur
met de volgende attracties
Turkse gerechten
orkest Osmanlar
met zang van Canan Kesici
buikdanseres Su Jasmin
Turkse bazar in hall
filmbeelden over Turkije
Tafelreserveringen voor een Turkse avond uit:
Marja van Reeuwijk 071-769310
Haagsche Schouwweg 10, Leiden
ww.
g) LEIDEN BOWUNG.i FUN CENTEN 071-769310
1746 Holiday Inn s aangesloten op
Holidex Reserveringssysteem per Early Bird.
voor een fijne avond uit
Overige vestigingen in:
Utrecht 030-910555; Eindhoven 040-433222
ECONOMISCH WEL EN WEE
Aan de Witte Rozenstraat 2
is het pand waarin het leslokaal
in Handenarbeid „De Werkka
mer" gevestigd was te koop aan
geboden voor 40.000,- k.k.
Aan de Morsweg 226 is het
bedrijfspand van „Weco", fa
briek en groothandel, im- en
export van schuimplastic, voor
ƒ300.000,- te koop aangeboden.
Aan de Uiterstegracht 2 is in
de v.m. opslagruimte van de
houthandel „De Houtwerf," 't
Leijtsche Koffeijhuys" geves
tigd.
Aan de Jacob Catslaan 24 is
F. van der Linden, 't doen reini
gen van textiel, gevestigd.
Aan de Zijlsingel 38 is een
winkel in antiek en curiose „Het
Verleden" gevestigd.
Aan de Uiterstegracht 47 is
de Centrale Inkoop Vereniging
„Ons Streven", grossierderij in
kruidenierswaren, opgeheven.
Aan de Lage Rijndijk 53 is
„Disco Corner Junior", klein
handel in gramm. platen en mu-
ziekcassettes, gevestigd.
Dramatisch
jeugdboek
knap
geschreven
Bol van emotie staat het jeugd
boek „Vogels vliegen onder
ons" van de schrijfster Corrie
Hafkamp. Niet door emotioneel
woordgebruik in tegendeel
maar door de gebeurtenissen en
de opbouw van de karakters in
een tamelijk dramatische situa
tie.
Irene Schuit woont met haar
ongehuwde moeder op een flat
en er lijkt niets bijzonders aan
de hand. Tot een jeugdvriend
van moeder Guusje verschijnt.
Ferry Holzmann, een beroemde
concertpianist. Hij brengt vaart
in het leven van moeder en
dochter, al blijft hij lange tijd
een vreemde vogel.
Wanneer de man naar Salzburg
gaat voor een concert, mag Ire
ne, bij wie talent voor de piano
is ontdekt, met hem mee. In
Salzburg wordt duidelijk, waar
om Irene niet op de pianist ver
liefd mag worden.
Het boek is bestemd voor de
wat oudere jeugd, al zullen vol
wassenen het ook heel goed
kunnen lezen. De humor van
Corrie Hafkamp spreekt recht
streeks aan en waar vals senti
ment een rol zou kunnen spelen,
grijpt de schrijfster, desnoods
met krachttermen, stevig, in. Bo
vendien heeft de schrijfster wat
te vertellen en zij doet dit met
goede, snelle dialogen. Een erg
pienter kind zal echter vrij snel
door hebben, welke rol Ferry
speelt; wie er overheen leest
komt terecht in een verrassend
einde.
Corrie Hafkamp: Vogels vlie
gen onder ons. Uitgave Van
Holkema en Warendorf, Bus-
sum. Prijs: 11,90.
Mannen....
hopeloos
De Engelse schrijfster Honor
Arundel noemde haar laatste
jeugdboek „Emma in love"
Emma verliefd, letterlijk ver
taald. Uitgever Leopold maakte
er „Mannenhopeloos" van.
Leuk gevonden en wellicht best
waar, maar niet overeenkom
stig de inhoud van het boek. De
oorspronkelijke titel was dat
wel.
Üit de Nederlandse titel zou
kunnen blijken dat alle mannen
min of meer als hopeloos moe
ten worden opgegeven of, wan
neer men de waardering „hope
loos" door één meisje laat uit
spreken, zij na een teleurstellen
de liefde alle manvolk aan de
dijk zet.
Een verkeerde indruk. Honor
Arundel keek door de ogen van
een meisje dat hopeloos verliefd
is op een jongen die liever naar
voetbal dan naar haar kijkt. Het
meisje, Emmy, loopt het hele
boek door te rakkeren en in
zichzelf te mompelen; zij denkt
fouten te hebben gemaakt die
zij onmiddellijk wil verbeteren.
Maar wat zij pas later ontdekt:
de reden voor haar vermeende
fouten ligt in de vervelende bij
komstigheid, dat de jongen op
wie zij zo gesteld is, geen zier
om haar geeft
Moeilijk te verwerken en dat
doet Emmy dan ook pas op de
laatste bladzijden. Tot aan de
slotregels bepaalt de schrijfster
zich tot het weergeven van het
gevoelsleven dat zich van een
meisje heeft meester gemaakt,
en haar liefde niet ziet beant
woord. De uitwerking is bijzon
der knap, want nergens over
dreven, noch in het problemati
sche, noch in het luchtige. De
slierten ironie en humor die het
boek hebben doortrokken, ge
ven de karakters, met Emmy
centraal, een zeer geloofwaardi
ge tint Welk hopeloos verliefd
meisje zal zich niet herkennen....
Honor Arundel: Mannen™., ho
peloos. Uitgave: Leopold, Den
Haag. Prijs: 1L90.
Aan de Peppelrode 2 is de
autorijschool Granaat gevestigd.
Aan de Mussenplaats 43 is de
naam van het aldaar gevestigde
bedrijf „Otra B.V.", import en
export van en de groothandel in
auto-accessoires en autosport-
kleding, gewijzigd in Raeco B.V.
Aan de Houtlaan in het
Leidse Hout is het Theehuis
„Leidse Hout" opgeheven.
Van de Apothekersdijk 34 is
„Zweed bouw B.V.", handel in
en verkoop van industriehallen,
staalconstructies, verplaatst
naar Oegstgeest
Van de Verdistraat 165 is het
schoonmaakbedrijf "van H. Wen-
tink verplaatst naar Amster
dam.
In de Brugsteeg 14 is „Den
Burcht", café-restaurantbedrijf
tevens verhuur van zalen, opge
heven.
Aan de St. Eustatiusstraat 2
is het glazenwassers- en schoon
maakbedrijf van H. W. Kleyn
opgeheven.
Van de Nieuwsteeg 23 is de
fotoreclame-studio van Arkel
verplaatst naar Hazerswoude.
Van de Spieghelstraat 24a is
Th. J. Valk jr., administratie
kantoor, verplaatst naar Satijn
vlinder 7.
Aan de Hogewoerd 42 is „In
ternos", het voeren van beheer
over onr. goed, bemiddeling bij
verzekeringen, financiering, en
hypotheek, gevestigd.
Aan de Oude Vest 43/45 is 1.
Plasmeyer, expl. van buffetten
in de Leidse Schouwburg en het
K. en O. gebouw, gevestigd.
Aan de Kaiserstraat 38 is Mr.
De Neve Vastgoed, in- en ver
koop van onr. goed, bemidde
ling bij het tot stand komen bij
aankoop en verkoop van onr.
goed, tevens beleggingsadvies
bureau, gevestigd.
Aan de Komkommerhof 1 is
W. J. M. Ank one, handel aan
grootverbruikers in gebruikte
horeca artikelen, gevestigd.
Aan de Hansenstraat 62 is H.
Bodijn, expl. van een snack-
kraam op markten, gevestigd.
Aan de Gerestraat is in een
v.m. autostalling, het garagebe
drijf „Peter" gevestigd.
0 Aan de Morsweg 31 is het
taxibedrijf van G. van Veen op
geheven.
0 Aan de Maresingel 75 is „Het
Gesloten Huis" kleinhandel in
baby-artikelen en kindermeube
len, opgeheven.
