1VERSCHRIKKELIJKE
PEETMOEDER
IS FAMILIE
AANGELEGENHEID
Voor Peter Bogdanovich zijn
de filmpioniers ware helden
Milieuvriendelijk
wasmiddel
PARALLEL-MEDICIJNEN
WINNEN TERREIN
AANBOD DAMESMODE TE EENZIJDIG
PREMIERES BU HET
NEDDANSTHEATER
%JNST
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 10 MAART 1977 PAGINA 11
De Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter Bevordering der
Pharmacie (KNMP) zal in haar regeling voor het berekenen
van merkgeneesmiddelen in de particuliere praktijk ook de
prijzen opnemen van de zogenaamde parallelgeneesmiddelen.
Dit is het gevolg van gesprekken die de ministeries van.
Economische Zaken en Volksgezondheid hebben gevoerd met
de KNMP en een paar importeurs van de parallelgeneesmidde
len. Dit zijn geneesmiddelen die worden ingevoerd door ande
ren dan de alleenvertegenwoordigers in ons land van genees
middelenfabrikanten. Hiermee werd indertijd een monopolie
positie doorbroken, die leidde tot een lagere prijs voor deze
parallelgeneesmiddelen, welke in kwaliteit niet onderdoen voor
de merkartikelen.
Voor particuliere patiënten zal de erkenning van deze voordeli
gere medicijnen direct voelbaar worden in hun portemonnee.
Verplicht verzekerden zullen er zelf minder van merken daar
de medicijnen hen door het ziekenfonds worden verstrekt. Het
zou echter voor de kosten van de gezondheidszorg veel kunnen
uitmaken wanneer de huisarts wat meer prijsbewust werd bij
het voorschrijven van medicijnen: dure merkartikelen of de
goedkopere medicijnen met eenzelfde kwaliteit.
Nieuwigheden
De deelnemers aan de Voorjaarsbeurs
die in Utrecht is gehouden hebben no
viteiten laten zien die variëerden van
een „koortsindicator" van een gulden
tot een „relatiegeschenkje" van
55.000.
De koortsindicator is een stripje, dat
men op het voorhoofd kan plakken.
Het geeft aan of de patie-nt kortsvrij
is of niet. In het laatste geval moet de
dokter er bijkomen of in ieder geval
de thermometer om te zien hoeveel
verhoging de patiënt heeft
Het prijzige relatiegeschenk is een
boek, geïllustreerd door Salvatore Dali,
getiteld „De alchemie der filosofen".
Het is gedrukt in een oplage van 225
exemplaren.
Een Amsterdamse firma presenteerde
een hygiënische en doeltreffende" mui
zenval. Een vrijwel vierkante plastic
doos, die de muis aangelokt door een
lekker geurend hapje - via een trapje
moet betreden, waarna zijn eigen ge
wicht er voor zorgt dat hij met een plof
door een valluik valt en daarna herme
tisch zit opgesloten. Wat er nou precies
met het beest moet gebeuren als de
klep zich achter hem heeft gesloten is
wat onduidelijk: verdrink hem in de
doos, strooi er giftige korrels in of
neem de doos onder uw arm en laat
de muis ver van huis weer los, sugge
reerde de exposant die de muizenvallen
aan de man moet zien te brengen.
„Je kunt het toch niet meenemen"
Opnieuw is er een nuttig
boekje verschenen in de
Seniorenreeks, uitgegeven
door de Nederlandse Fede
ratie voor Bejaardenbe
leid. Dit deeltje (nummer
vier) is getiteld: „Je kunt
het toch niet meenemen"
en het is bestemd voor een
ieder die wel eens piekert
of nadenkt over hoe het
met huis en haard, spaar
centjes en dierbare dingen
moet als hij of zij er niet
meer is. Geen favoriet the
ma, maar wel nuttig om
eens te bespreken.
Het boekje geeft informa
tie over alle mogelijkheden
die er zijn om een erfenis
op die plaats te laten ko
men die men ervoor ge
dacht had en ook over wat
er gebeurt wanneer er van
tevoren niets wordt gere
geld. Het boekje is te ver
krijgen door 4,over te
maken op giro 531100 t.n.v.
de Nederlandse Federatie
voor Bejaardenbeleid te
Den Haag of voor 2,50
door het bij de Federatie
af te halen aan1 de Eisenho-
werlaan 114.
Regisseur, die
er een
„Als ik nog eens op de wereld kom, dan graag in
een tijd waar méér films gemaakt worden en snel
ler". Deze woorden uit de mond van Peter Bogdano-
vich zijn tekenend voor deze Amerikaanse regisseur,
f'ÏÖ'l&ll ^ie met jaar n'et aI,een een der jongste onder
O zijn collega's aan de top is, maar met zijn verleden
op na houdt
als filmcriticus en historicus ook een nogal vreemde
eend in de bijt. „Voor ik nu aan een nieuwe film
begin, vraag ik me eerst af of ik de film zélf zou
willen zien en of ik er negen maanden aan wil
spenderen om hem te kunnen zien".
Peter Bogdanovich even in Amsterdam na zijn film
„Nickelodeon" op de Engelse Royal Performance te
hebben getoond.
De legerlook en bijna niets anders - is er
te zien in de damesmodemagazijnen. De detail
handel in dameskleding heeft zich voor de
komende zomer massaal gestort op deze mode
trend. Het wordt geel en groen voor je ogen
bij de aanblik van de nieuwe etalages. Alle
schakeringen van beige tot legergroen zijn
vertegenwoordigd. Dat zou normaal zijn bij de
introductie van een nieuwe mode. Maar de
legerlook was vorig jaar al zeer goed in de
vakken van de modemagazijnen vertegenwoor
digd
Dit verwijt het weekblad Textiel-visie een
uitgave van de detailhandelaren in textiel en
modeartikelen haar abonnees. „Ook al rea
geert de Nederlandse consument gematigd ent
housiast op dit modeartikel, dan toch blijft de
vraag of de leger-stijl geschikt is voor alle
vrouwen. Voor de Nederlandse vrouw zijn de
kleuren namelijk vrij flets".
Volgens Textiel-visie hebben de kledinginko-
pers zich te veel vastgebeten in een risicoloos
lijkende trend. Of het ook met zoveel graagte
gekocht zal worden moet nog blijken. Het
straatbeeld geeft echter nog nauwelijks het
aanslaan van deze leger-stijl te zien. Tenslotte
kunnen maar weinig kaki dragen zonder er
grauw uit te zien. De verkoopcijfers in de
modebranche geven bovendien weinig reden
tot juichen. Of dit het gevolg is van een
afwachtende houding van de consument of van
een afwijzende houding van diezelfde consu
ment tegenover de legerlook is niet met zeker
heid te zeggen. Maar sommige modemagazij
nen haasten zich nu wel om ook alternatieve
kledingmogelijkheden te bestellen. Verstan
ding, maar wel wat laat.
Er bestaat wel degelijk een milieuvriendelijke vervanger voor
fosfaten in wasmiddelen. Er is ook één wasmiddel op de
Nederlandse markt te verkrijgen waarin dit middel is ver
werkt: Klok C 5.
Het middel waarom het gaat wordt aangeduid met Citrex-S-5.
Het is een natuurlijk produkt afkomstig uit suikerbieten. Het
ministerie van Volksgezondheid en Milieuhygiëne heeft een
onderzoek gelast naar Citrex-S-5; het Rijks Instituut voor de
Volksgezondheid (RIV) heeft zich hiermee beziggehouden.
Uit de proeven met algen, watervlooien, guppen en forellen
is gebleken dat een concentratie van meer dan 330 milligram
Citrex-S-5 op een liter oppervlaktewater pas schadelijke gevol
gen kan hebben. Wanneer alle wasmiddelfabrikanten op deze
fosfaatvervanger zouden overgaan, zou bij het huidige gebruik
van wasmiddelen, de totale concentratie van Citrex-S-5 neerko
men op slechts 1 tot 2 milligram per liter water.
Proeven die zijn gehouden door de Rijksuniversiteit van Leiden
en door TNO hebben bovendien uitgewezen dat er ook geen
andere schadelijke gevolgen voor het oppervlaktewater aan
Citrex verbonden zijn. Bovendien blijkt dat het wasmiddel
Klok C 5 een even goede vlekverwijderende kracht te hebben
als een fosfaatwasmiddel met bleekmiddel. Hetzelfde geldt
volgens TNO voor de witkracht.
De PvdA-kamerleden Epema-Brugman en Dolman hebben in
middels ook vragen over dit middel gesteld. Zij willen van
'minister Vorrink van Volksgezondheid en Milieuhygiëne weten
of er wellicht een vervolgonderzoek wordt ingesteld, en zo ja,
of de overheid bereid is om ook hiervoor geld op tafel te
leggen. Het Citrex-bedrijf is namelijk vrij klein (zes man in
dienst en vorig jaar een omzet van 370.000 gulden) en kan
vervolgonderzoeken niet financieren. De kamerleden zijn overi
gens van mening, dat gezien de onderzoekresultaten tot nu toe,
een middel als Citrex-S-5 wettelijk verplicht zou moeten wor
den gesteld. Zij hebben voorts goede hoop, dat een dergelijke
verplichting in 1979/1980 bereikt is.
Het wasmiddel Klok C 5 kost in een verpakking van twee
kilo 6,95; relatief iets duurder dan andere wasmiddelen. Men
verwacht echter, naarmate Klok C 5 een groter marktaandeel
verkrijgt of wanneer ook andere fabrikanten van waspoeder
overgaan tot deze vervanger van fosfaten, uiteindelijk een
milieuvriendelijk wasmiddel kan worden gemaakt tegen een
prijs die op hetzelfde niveau ligt als de prijzen van de
wasmiddelen van nu.
Teddy Schaank als de peetmoeder, omgeven door haar trawanten.
Familie en vrienden van Kees
Manders hebben tesamen een
miljoen gulden bijeengebracht,
waarmee neef Tom Manders ju
nior een anderhalf uur durende
film mocht maken. Er behoefde
geen beroep op het produktie-
fonds te worden gedaan en
daarmee is het meest positieve
over „De peetmoeder", die van
daag zijn première beleeft, me
teen gezegd. Want omdat alle
contribuanten ook daadwerke
lijk aan de film wilden mee
werken en geen van hen enige
filmervaring had, is de hele on
derneming Manders en Manders
flink uit de hand gelopen.
Er zijn wel eens momenten dat
je denkt: „Dat is aardig gemon
teerd" zoals het bloemencor-
i achter de begrafenisstoet
maar ze zijn slechts kort en
liggen mijlenver uit elkaar. Te
pas en te onpas worden er lied
jes bijgesleurd, die met de han
deling voor zover aanwezig
totaal niets te maken hebben,
maar door hun carnavalsdeun
gemakkelijk in het gehoor lig
gen.
Wie nog wil weten wat het uit
gangspunt is: mevrouw Dolores
Mandera woont met haar vier
zoons in Nederland als laatste
telgen van een Mafia-geslacht.
Afpersing, prostitutie, bankroof
en oplichting zijn de voornaam
ste bronnen van inkomsten,
waaruit de diverse hobbies van
de Mandera-zoons worden gefi
nancierd. Voor de een zijn dat
homofiele vriendjes, voor Ricar-
do een carrière als zanger waar
voor desnoods een hele gram
mofoonplatenmaatschappij
wordt opgekocht. Het zwarte
schaap van de familie is de
rechtschapen Jean Pierre, diè
wil weten wie zijn vader was en
als de peetmoeder dat niet ver
telt boos van huis wegloopt 'Hij
is het die voor 'n dramatisch
bedoeld slot zorgt door ver
slaafd te raken aan hard drugs.
Om de anderhalf uur vol te
krijgen volgt dan nog een polo
naise piet alle medewerkers.
De peetmoeder is dan weer in
verwachting, zodat we mis
schien nog een vervolg krijgen.
Te hopen is dat niet, want deze
film is al een dieptepunt in onze
toch altijd kwetsbare nationale
filmproduktie. Met een aantal
enthousiaste dames en heren,
die zichzelf spelen, kom je er
niet.
MILO
Het Nederlands Dans Theater geeft op 14, 15 en 16 maart in de
Koninklijke Schouwburg te Den Haag de eerste voorstellingen van
het ballet „El Error" (de vergissing) van Carlos Orta. El Error
is een choreografische studie van een gezin waarvan een der
kinderen een travestiet is.
Carlo Orta werd in Venezuela geboren en werkt sinds 1974 bij
het Tanz-Forum in Keulen, welk gezelschap El Error voor het eerst
heeft uitgebracht tijdens de jaarlijkse choreografen wedstrijd, waar
het met een tweede prijs werd onderscheiden. De muziek bij dit
ballet is van Hector Campos Parsi, een jong componist uit Puerto
Rico. Op deze avonden staan verder op het programma de balletten
Elegia en Stoolgame van Jiri Kylian en Tofuba in Scherzogrofi
van Nils Christe.
Nils Christe, danser bij het NDT, heeft inmiddels zijn derde ballet
gemaakt, Concerto glissando, op muziek van Poulenc (Concert voor
orgel, strijkorkest en pauken uit 1938). Dit ballet gaat in première
op zondag 20 maart in de Stadsschouwburg te Utrecht.
Nat en Beryl in
Scheveningen
Vrijdagavond 11 maart zijn
twee vermaarde jazz-artiesten te
gast bij Ted Easton's Jazzband
in de jazzclub New Orleans te
Scheveningen: trompettist/zan
ger Nat Gonella en blueszange
res Beryl Bryden. Vrijdag
maakt Nat Gonella tevens opna
men voor een nieuwe grammo
foonplaat en zondagmiddag 13
maart treedt hij op in Stadsdoe-
len te Delft.
weer 'ns, zeggen ze dan".
Nadat Peter Bogdanovich
even zijn neus gesnoten
heeft, want bij zijn eerste
bezoek aan Nederland
heeft hij meteen een flin
ke kou opgelopen, ver
volgt hij „Het gekke is dat
al die oude successen niet
eens goede films waren.
Was dat wel het geval ge
weest, waarom dan nog
eens proberen de film
overnieuw te maken?
Kassuccessen zijn meestal
geen goede films. De wer
kelijk goede films uit het
verleden zoals Von Stro-
heim's „Greed", die nog
steeds in filmmusea en
filmliga's worden ge
draaid, speelden niet of
nauwelijks hun geld aan
de kassa terug toen zij
voor het eerst in roulatie
kwamen".
Peter Bogdanovich, die
toegeeft nu vrijwel geen
films meer te zien omdat
hij het te druk heeft met
het maken ervan, is een
grote bewonderaar van de
mannen van het eerste
uur, die onder vaak zeer
primitieve omstandighe
den, het regisseursvak
leerden. Aan twee van
hen, de in 1892 geboren
Raoul Walsh, die als 20-ja-
rige als assistent bij D. W.
Griffith begon en tot de
zestiger jaren actief bleef,
en de zeven jaar oudere
Alan Dwan die op een
even lange carrière kan
bogen, is Bogdanovich
jongste film „Nickelo
deon" opgedragen.
„Ik heb veel met hen ge
sproken, ze hebben me
veel vermakelijke anecdo
tes uit de oertijd van de
film verteld en alles wat
er in de film gebeurt is
ééns waar gebeurd. Als
Burt Reynolds als clans-
„De moeilijkste sekwentie
was die met de luchtballon,
zo'n groot vrijwel onbe
stuurbaar ding dat op het
geringste zuchtje wind rea
geert", zegt Bogdanovich.
Zo te zien hadden Burt Rey
nolds en de als Hollands
meisje verklede Jane Hitch
cock het óók niet zo gemak
kelijk.
man te paard het toneel
wordt opgestuurd dan is
dat destijds Raoul Walsh
zelf overkomen. Hij brak
er toen een been bij. Van
Allan Dwan is het verhaal
dat een concurrerende
maatschappij een sluip
schutter huurde om de ca
mera kapot te schieten.
De regisseur, die tien
bladzijden uit het scena
rio scheurde omdat men
hem verweet achter te
zijn op het tijdschema
was John Ford, de film
„Wee Willie Winkie" met
Shirley Temple en Victor
McLaglen uit 1937. Als je
de film gezien hebt, nou
dan weet je dat hij gerust
meer pagina's uit het sce
nario had mogen scheu
ren". Aan het slot van
„Nickelodeon" dat de pe-'
riode tussen 1910 en 1915
bestrijkt is de film vol
wassen geworden en bele
ven we de première van
D. W. Griffith's eerste i
epos in 15 acten. „The f
birth of a nation". „Waar
om Bogdanovich in de
fragmenten daarvan niet
de rit van de Ku Klux
Klan gebruikte om de toe
schouwer het verschil te
laten zien, met Burt Rey
nolds wilde rit op het to
neel in het begin?", is on
ze vraag. Bogdanovich
kijkt even bedenkelijk en i
zegt dan voorzichtig „Dat j
zou natuurlijk het mooiste
geweest zijn, maar de Ku j
Klux Klan is nogal een
teer onderwerp in Ameri
ka. In de jaren na de
Amerikaanse burgeroor
log waren het vrijwilli
gers, die ten strijde trok
ken tegen de terreur van
sommige bevrijde neger
slaven. Toen de orde een
maal was hersteld hoorde
je er niets meer van tot
in 1924 de naam weer op
dook, maar toén was het
een fascistische organisa
tie geworden". Bogdano
vich voelt zich niet geroe
pen een politieke film te
maken. „In Amerika heb
ben we iedere vier jjar
presidentsverkiezingen
Dan kan alles veranderen
en is je film gedateerd. Ik
zou best films in Europa
willen maken, maar ik
ben nog te veel bezig met
het verschijnsel America
na. Ik heb de jaren twin
tig en veertig nog niet in
mijn films verwerkt. Mijn
film „Daisy Miller" speel
de weliswaar in Europa,
maar ook die ging over
Amerikanen.
Wie weet komt het er nog
eens van dat ik films over
en in Europa maak. Het
zou interessant zijn, want
als niet-Europeaan kijk je
heel anders tegen de din
gen aan en neem je niets
zo maar alles voor van-
zelfsprekend".
Bogdanovich midden probeert met Burt Reynoldt
een slapstickscène uit voor Nickelodeon
„Hollywood is Hollywood
niet meer", zegt Bogdano
vich, die met .„Nickelo
deon" zojuist een film
over de pioniersdagen
van de Amerikaanse
droomfabriek heeft ge
maakt, enigszins triest
„De oude filmbonzen als
Adolph Zukor, Jack War
ner en Louis B. Mayer
hielden werkelijk van de
film. Voor de grote finan
ciers, die de zaken nu
hebben overgenomen is
film alleen maar een van
hun vele investeringen.
De zink- of de grammo
foonplatenbranche vinden
zij vaak veel interesanter.
Tot de jaren vijftig had
iedere grote studio zijn ei
gen afdelingen voor publi
citeit, verhuur en tal van
andere bijkomstige zaken
voor het uitbrengen van
het hele product van dat
jaar. Het werd allemaal
voor je geregeld en zo kon
bijvoorbeeld John Ford in
1939 liefst drie grote films
in één jaar maken. Dat
zou nu een onmogelijk
heid zijn omdat je je
naast de regie met veel te
veel dingen moet be
moeien.
Bovendien is Hollywood
bang geworden. Waar 'n
maatschappij vroeger
zo'n veertig tot vijftig
films per jaar uitbracht,
is nu alles geconcentreerd
op zes of acht grote pro
ducties, die dan nog vaak
nieuwe versies van oude
successen zijn. Laten we
nog eens een „Ben Hur"
of een nieuwe King Kong
■maken en een nieuwe ver
filming van „A star is
born" kan nu ook wel
