Kattig, aardig,
radicaal en
bereid tot compromissen
cieba
nodigt
3
Menten: boerenknecht
om trots op te zijn
RIA BECKERS (PPR):
De zaak-Menten
I 197
TERDAG 27 NOVEMBER 1976
LEIDSE COURANT
CITROEN
goedko
n. Motor
t per Itr
Kenne-
Tel. 071,
eksgaran-
>hop velt
igen
sterk
Bn 2 CV/.
21.- voor
irs vanal
s (garage
bekle-
20% kor-
zaterdags
i vele
'.a. groot
's vanaf
ipperspel
23 90,
27.95
grappige
nedylaan
■76 93 22.
end
?n
Mie kleu-
jaar ga-
leggen
adeau bi;
3 tegels
g. Mare
9 Tel.
door de
iNKSTEL
(nvering.
Kampen,
02522-
Oegstgeest Ze
is fel, radicaal en
geëmancipeerd.
Altijd al ge
weest. En als
haar partij de po
litieke wind mee
krijgt is ze over
een paar jaar mi
nister van On
derwijs. Zelf zegt
daarover we
liswaar „ik ben
er volstrekt nog
niet aan toe" en
„mijn kinderen
worden ouder,
die vergen meer
aandacht". Maar
de uitdaging van
minister
schap prikkelt
haar wel dege
lijk. PPR-lijst-
trekker Ria Bek
kers houdt wel
van uitdagingen.
Zowel de middel
bare school (van
huis uit een alp-
ha-leerlinge deed
ze de beta-rich-
ting er voor de
grap bij) als haar
studie klassieke
talen legde ze in
recordtijd af.
Koud 23 was ze
doctorandus en
als lerares ver
bonden aan het
Haarlemse Trini-
teitslyceum. De
eerste jonge en
knappe doctoran-
da die deze jon
gensschool van
de paters Augus
tijnen ooit had
aangenomen. Die
omstandheid
bracht op zich al
de nodige ver
warring teweeg.
Maar niets min
der dan verbij
stering wekten
haar openlijk be
leden politieke
denkbeelden.
Waar alle andere
leraren op de
KVP stemden,
dan wel hun poli
tieke opvattin
gen voor zich
hielden, gaf zij
ronduit te ken
nen:" ik stem op
de PSP". Vijf
jaar later stond
het „Triniteits"
bekend als de
roodste school
van Haarlem.
Beckers, toen. in de vroege jaren zestig nog
juf de Bruin, liet zich in meer opzichten als
onorthodox kennen. Ook haar arbeidsmoraal
bijvoorbeeld week nogal af. van de gangbare
„Je huiswerk maken en overgaan naar de
vogende klas is je plicht tegenover paps en
mams en de maatschappij", zeiden al haar
collega's. Maar juf de Bruin vond: „de school
is maar een van de vele belangrijke dingen in
je leven. Als je Caesar niet vertaalt en je doet
na school dingen die je nuttiger vindt, is dat
jouw verantwoordelijheid. Een keertje blijven
zitten is ook helemaal geen ramp. Maar dan
moet je in dat jaar wel andere dingen doen".
Nu ze de baas is geworden van de PPR verzet
ze zich nog steeds tegen het idee dat arbeid
de hoogste plicht van een mens is. „Als je onder
..arbeid", „werk", verstaat het deelnemen aan
het productieproces, dan is het natuurlijk dui
delijk, dat we daar met zijn allen een veel te
grote waarde aan hechten. Werken in de zin
van een baan hebben is maar een van de vele
mogelijkheden om je leven zinvol te vullen.
Daarvan zijn nog te weinig mensen overtuigd
en we moeten dan ook ons best doen om dat
te veranderen. Maar dat neemt niet weg dat
'bijna een kwartmiljoen Nederlanders doodon-
gelukig zijn omdat ze geen baan hebben. Dat
je tegen die mensen zou zeggen: „mensen, wat
maak je je nou toch druk Ga lekker iets
anders doen, geld om van te leven krijg je toch
wel", acht ik ondenkbaar. Ik kan voor mezelf
wel vinden, dat werkloosheid helemaal geen
ramp hoeft te zijn, maar die mensen zijn
ongelukkig omdat ze geen baan hebben. Hun
gevoelens mag je niet miskennen".
Ook Ria Beckers vindt dat de werkloosheidsbe
strijding de komende vier jaar de allerhoogste
prioriteit moet hebben. Maar dat moet'dan wel
anders gebeuren dan in de afgelopen vier jaar.
Door de aanpak van Den Uyl haalt ze met haar
leraressenpotlood een grote rode radicale
streep. „Maak dat nog maar een keertje over",
is de associatie als ze uitlegt waarom
„De opvatting van het kabinet-Den Uyl dat je
Glas-
ENPAK-
30 stuks
hyacin-
a kwali-
rkdagen
js tot 6
5LAS-II*
rdt dooi
^et aanta' arbeidsplaatsen kan doen toenemen
door almaar enorme hoeveelheden geld in het
bedrijfsleven te pompen en dan nog wel onge
richt. slaat natuurlijk helemaal nergens op. Dat
automatisme werkt gewoon niet. Want het be
itij fsleven gebruikt dat geld wel om te investe
ren maar in machines en niet in mensen.
Bovendien investeren ze verkeerd, waardoor er
overproduktie ontstaat, de kleine bedrijven ka
pot worden geconcurreerd en de werkloosheid
juist toeneemt. Wat je als overheid zou moeten
doen is dat geld wat nu naar het bedrijfsleven
gaat, aanwenden om zelf banen te creëren Er
is nog zoveel werk te doen. Werk dat nuttig
is en nu nog blijft liggen. Je kan denken aan
stadsvernieuwing, aan milieu-projecten, het iso
leren van huizen, vorming, onderwijs en ga
maar door. Als je daaraan bovendien nog een
andere verdeling van de beschikbare arbeid
koppelt door bijvoorbeeld vroegere pensione
ring en arbeidstijdverkorting raak je een heel
eind op streek".
De tegen-redenering, dat dat aantrekkelijke
plannetje nooit kan slagen, omdat dan het
bedrijfsleven in moeilijkheden komt, wijst de
38-jarige lijsttrekker volstrekt van de hand. Ze
erkent wel dat de Nederlande bedrijven in staat
moeten blijven met het buitenland te concurre
ren, maar gelooft er geen steek van dat dat
bij realisering van de PPR-opvattingen niet
meer zou lukken.
Toch lijkt het onweerlegbaar dat uitvoering van
de PPR-ideeen resulteert in het teruglopen van
de investeringen. Dat kan niet anders beteke
nen, dat dat de positie van onze bedrijven,
vergeleken bij die in het buitenland verslech
tert. Daardoor maken ze minder winst, kunnen
ze weer minder investeren enzovoort. Het ui
teindelijk resultaat zal zijn dat het aantal ar
beidsplaatsen bij de bedrijven zelf zal teruglo-*
pen en dat er ook geen geld meer beschikbaar
zal zijn om extra arbeidsplaatsen te creeren.
„Onzin" zegt Ria Beckers vinnig. „Op de eerste
plaats is het helemaal niet zo erg als de groei
van onze economie wat terugloopt. Als we wat
van het milieu willen overhouden kunnen we
ons hoe dan ook niet permitteren dat we onze
industrieën steeds maar blijven uitbreiden. En
om ons van een redelijk welvaartsniveau te
verzekeren is dat ook helemaal niet nodig. Dit
jaar geven alle Nederlanders samen 142 miljard
gulden uit aan consumptie, dus puur aan eten,
drinken, wonen en allerlei goederen. Dat is
ruim 10.000 gulden per Nederlander, baby's en
grijsaards meegerekend. Daar is heus aardig
van rond te komen. Als je tenminste de wel
vaart zo verdeelt dat iedereen, globaal gespro
ken die tien mille ook krijgt. En wat dat
sprookje van de buitenlandse concurrentie be
treft, dat snijdt absoluut geen hout. Als we ons
specialiseren in hoogwaardige producten, zijn
we wel degelijk in staat onze concurrentie-posi-
tie te handhaven".
Een ander onderwerp dan maar. De in het
CDA verenigde confessionelen. Maar ook daar
over blijkt ze nog even kattig te praten als
vroeger. Dat aan hun samengaan eerlijke be
doelingen ten grondslag liggen mag volgens
haar wel uitgesloten worden geacht.
„Ze kiezen voor macht ten koste van beleid.
Onze resolutie waarin we bepalen dat we alleen
aan de regering deelnemen als PVDA en PPR
samen de meerderheid van de minsters leveren,
moet ook begrepen worden als een reactie op
de vorming van het CDA. Als we daar niet aan
vast houden komt er van een progressief beleid
helemaal niets meer terecht".
Van de ideeen van haar collega-lijsttrekker Van
Agt moet mevrouw Beckers helemaal niets
hebben en zeker 'niet van het geestelijk reveil
waartoe hij heeft opgeroepen.
Dat ethisch reveil is gevaarlijk, goedkoop en
misleidend", is haar onomwonden oordeel.
„Van Agt heeft het over angst en psychische
nood in de samenleving en suggereert dat als
je hem maar steunt, die noden wel zulen ver
dwijnen. Maar hoe wil hij dat bereiken? Door
herinvoering van verstarde gezagsverhoudin
gen te propageren door propaganda te maken
voor het gezin, met uitsluiting van andere
samenlevingsvormen, door terug te grijpen op
dat ouderwetse rolpatroon tussen man en
vrouw?. Dat is goedkoop en misleidend. Men
sen worden alleen gelukkig als ze in vrijheid
en verantwoordelijheid voor elkaar leven. De
opvattingen van Van Agt staan niet in dienst
van het ideaal vrijheid maar bestrijden het
juist. Verbreding van zijn opvatting heeft juist
een toename van de geestelijke nood tot gevolg.
Dat klinkt niet alleen kattig en radicaal, maar
ook weinig verdraagzaam. Afwijzing van de
analyse die Van Agt van de problemen maakt
en van de weg die hij voorstaat om tot een
gelukkiger samenleving te komen, leidt toch
niet onvermijdelijk tot de conclusie dat hij zijn
kiezers misleidt.
„Jawel, want hij maakt helemaal geen analyse.
Hij zegt allerlei mooie dingen zonder daaruit
de consequenties te trekken. Hij en het CDA
pretenderen de gelijkwaardigheid van alle men
sen voor te staan. Tegelijkertijd willen ze het
systeem dat die gelijkwaardigheid in de weg
staat, juist handhaven en versterken. Dat is wel
degelijk misleidend".
Hoe het zij, als de radicalen in de volgende
kabinetsperiode iets in de melk te brokkelen
willen hebben, zullen ze zeer waarschijnlijk
zaken moeten doen met Van Agt. Dat betekent:
compromissen sluiten. Is zo'n felle tante als Ria
Beckers daartoe wel in staat? Toch wel. Als
het echt moet, doet ze wel degelijk water in
de wijn.
Ik kan dat namelijk weten, want ik heb drie
jaar bij haar in de klas gezeten. Vanaf het
allereerste Latijnse stampwerk (mensa, mensae,
mensae, mensam, mensa) tot en met Ovidius.
Dat ze als puntje bij paaltje komt wel degelijk
gas kan terugnemen kwam nog het meest tot
uiting in 1965. Toen trouwde ze met de filosoof
en sexuoloog Karei Beckers, nu docent aan de
katholieke sociale akademie in Den Haag en
fractievoorzitter van de PPR/PvdA in de Oegst-
geester gemeenteraad. Dat was wat problemati
sch, want Ria wilde in een bruidsjapon met
fraaie kleuren trouwen, terwijl de familie een
klassiek witte robe voorstond. Haar leerlingen,
zeer geinteresseerd in de afloop van het me
ningsverschil, aanschouwden tenslotte een stra
lende lieve Ria in...een cremekleurige trouw
jurk.
Willem Scheer.
IN DE ZAAK MENTEN zijn deze week zoveel vraagtekens
gerezen en zijn de meningsverschillen hier en daar zo
persoonlijk geworden, dat men zich kan afvragen waarmee
men eigenlijk - vooral in de politiek - bezig is. Leek het
er in eerste instantie op, dat de verontwaardiging over de
verdwijning van deze van oorlogsmisdaden verdachte Men-
ten een nationale erekwestie was geworden, gaandeweg
wordt steeds duidelijker, dat partijpolitieke oogmerken
langzaam maar zeker de boventoon zijn gaan voeren. En
dat is te betreuren.
Dat gaf dezer dagen mevrouw dr. Henriëtte Boas reden
tot de opmerking waarschijnlijk nooit aan deze zaak te zijn
begonnen, „als ik geweten had, waartoe dit allemaal zou
leiden". Mevrouw Boas heeft de zaak-Menten in Nederland
via hoofdredacteur Hans Knoop van Accent aan het rollen
gebracht, nadat zij in Israël over de kwestie had vernomen.
En wat Hans Knoop betreft: deze heeft enkele beschuldigin
gen aan het adres van de KVP over de zaak-Menten moeten
intrekken, nadat hij met de juridische adviseur van het
KVP-hoofdbestuur geconfronteerd was.
UIT DEZE ENKELE FEITEN büjkt zelfs al, dat men in
Nederland voor de zoveelste keer bezig is een heksenjacht
te openen op allerlei mensen, groepen en ook partijen, in
plaats van zich nadrukkelijk te bepalen tot de hoofdfeiten.
Want het gaat er om, dat een van zeer ernstige misdaden
verdachte man ontsnapt is; dat er intern fouten gemaakt
zijn bij de Amsterdamse justitie en op het ministerie van
justitie en dat wellicht de minister van Justitie onvoldoende
greep heeft op de top van zijn departement. Zoals steeds
schijnt nu ook weer iedereen in Nederland precies te weten,
wat er gebeuren moet. Waar men daarbij niet aan toe
schijnt te komen, dat is bij zichzelf te rade gaan, of men
het allemaal wel zo goed weet en ook zo eerlijk bedoelt.
NIETS ANDERS LIJKT op dit ogenblik belangrijk: men
heeft zich met een bittere hartstocht vastgebeten in een
zaak, waarvan men nog steeds niet weet, wat er mee te
moeten doen. Om de bekende joodse jurist mr. Abel
Herzberg uit Amsterdam, zelf oorlogsslachtoffer, aan te
halen (Het Parool van 24 november jl.): „Van Agt heeft
blijkbaar de zaak niet au serieux genomen. Hij heeft een
fout gemaakt. Maar dat kan tenslotte iedereen gebeuren.
Ik vind het geen manier om dit nu in de politiek te gooien.
Zo doe je niet alleen de politiek onrecht, maar ook het
recht..."
DAT WIL NIET ZEGGEN, dat de zaak niet „tot op de
bodem" moet worden uitgezocht. Dat is echter wat anders,
dan er partijpolitieke „winst uit te willen boeken en er een
soort „vergeldingsdrang" van te maken, zoals mr. Abel
Herzberg het noemt.
CIEBA levert kan
toorinrichtingen!
Dat weet zo langza-
merhand iedereen in
Leiden en omstreken. Wat u misschien niet weet, is dat CIEBA
een verrassende kollektie kantoormeubelen in de 4 grote toon
zalen heeft. Daarom nodigt CIEBA u uitIedere werkdag (behalve
zaterdag) van 9-12.30 en van 13.30-17 uur. Stap vandaag of
morgen eens binnen op de Wm Barentszstraat 35 (De Waard) te
Leiden.
Nieuw voorstel Warschau-pact
inzake gebruik van atoomwapens
BOEKAREST (DPA) - Het
Warschau-pact heeft de landen
die hebben deelgenomen aan de
veiligheidsconferentie van Hel
sinki voorgesteld een akkoord
te sluiten waarin zij zich ver
plichten niet als eerste atoom
wapens te gebruiken. Een ont-
werp-akkoord dat door het oos
telijke militaire bondgenoot
schap is opgesteld zal aan alle
deelnemers aan de veiligheids-
conferentie worden toegezon
den.
Dit blijkt uit het slotcommuni
qué dat gistermiddag in Boeka
rest is uitgegeven na afloop van
de topconferentie van de zeven
staten binnen het Warschau
pact. Het voorstel sluit aan bij
een in de Roemeense hoofdstad
uitgegeven verklaring over nieu
we perspectieven die het War
schau-pact ziet in de internatio
nale ontspanning, voor de ver
sterking van de veiligheid en de
ontwikkeling van samenwerking
in Europa Om het mechanisme
van politieke samenwerking
binnen het pact te verbeteren
heeft de topconferentie tevens
besloten een commissie van de
ministers van buitenlandse za
ken en een gezamenlijk secreta
riaat in te stellen. Deze twee
zullen als organen van de poli
tieke adviescommissie fungeren.
Een uitgebreide verzekering
tegen ziektekosten voor maar
51,00 per maand (3e klas) en
zelfs vanaf 69,00 per maand
(2e klas). Kan dat?
Döt kan! kerker nog. Indien u per jaar
fl. 1000,-eigen risico wilt dragen
betaalt u nog maar 37,10 respectievelijk
57,24 per maand. Stuur deze bon op, zonder
postzegel, naar Antwoordnummer 1 in
Noordwijk of bel 01719- 1 93 31 vooralle
informatie en een offerte-op-maat.
Naam
Adres
Woonplaats Telefoon
Aantal volw.
Leeftijd
Aantal kinderen tot 16 jaar
Aantal kinderen van 16 tot
27 jaar studerend of invalide
Klasse D3 D2
LC
Stichting Het Zilveren Kruis
Ziektekostenverzekering
Hoofdkantoor tè Noordwijk, Gooweg 51
Uw financiële pijnstiller
-J
(Van een onzer verslaggevers)
LUTTENBERG In de laatste maanden van de
Tweede Wereldoorlog helpt het verzet een al wat
oudere boer in een afgelegen streek in het Raalter
buurtdorp Luttenberg aan een ferme boeren
knecht. Het enige dat men van hem weet is dat
hij als Nederlander gedeserteerd is van het Oost
front en dat hij dus voor de Duitsers verborgen
gehouden moet worden. Toch schijnt het niet
helemaal in de haak te zijn, want men heeft de
indruk dat de man niet geheel onvrijwillig aan
het oostfront is beland. Er wordt zelfs gemompeld
over een SS-er. Vandaar dat men besluit hem wel,,
zorgvuldig in de gaten te houden. Maar Piet blijkt
een knecht om trots op te zijn, want de man kan
werken als een paard en binnen de kortste keren
is hij een geziene kracht, ook bij de boeren in
de omgeving, 's Avonds verschuilt hij zich achter
het stro om naar de uitzendingen van radio
Oranje te luisteren, zodat hij precies op de hoogte
blijft van de ontwikkelingen aan de fronten. Op
de ochtend dat Luttenberg bevrijd wordt rent de
boer naar het kamertje van Piet en roept met
overslaan de stem, dat de geallieerden voor het
dorp staan. Maar Piet blijkt spoorloos te zijn
verdwenen.
Er ging onlangs een schok van herkenning door
de mensen in diezelfde Luttenbergse buurtschap,
toen de reportages over de van oorlogsmisdaden
verdachte Blaricumse multimiljonair Pieter Nico-
laas Menten op de televisie kwamen. Een akelige
schok, want de ex-SS-er, die verantwoordelijk
wordt gesteld voor massamoorden op Joden in
Polen, werd door de Luttenbergers terstond her
kend als de geheimzinnige boerenknecht Piet. De
man die zijn achternaam niet wilde noemen en
mistroostig glimlachend zei: „Noem mij maar Piet
Verdriet".
Een half jaar heeft Pieter Menten een veilige
schuilplaats gehad in Luttenberg, terwijl hij door
de SS in heel Europa gezocht werd, om zich te
verantwoorden voor het verdwijnen van een enor
me hoeveelheid kunstschatten in Polen, waarover
hij „verwalter" was geweest. Menten belandt eind
1944 in Luttenberg. Een jaar daarvoor heeft hij
vier wagons vol met kunstschatten als „persoonlij-
1 kef bagage" uit Polen mee naar Ned^land geno
men. Hij weet zich verzekerd van de hulp van zijn
„boezemvriend" dr. Eberhard Schoengarth, bevel
hebber van de Sicherheidsdienst. Menten is voor
dien al meerdere keren door de SS gearresteerd.
Maar steeds weer weet hij de dans te ontspringen
door hulp van Schoengarth, die aanvoert dat
Menten zich zeer „verdienstelijk" heeft gemaakt
als geheim agent van de SD in Polen. Als Menten
zich in Aerdenhout vestigt, komen Schoengarth en
zijn makkers regelmatig op de drankfeesten, die
Menten daar houdt Eind 1944 echter gelast de SS
buiten de SD om, een onderzoek naar de handel
en wandel van Menten, en dus moet hij verdwij
nen. En dat is het tijdstip dat Menten zich aandient
als gedeserteerde bij de ondergrondse in Lutten
berg. Hij wordt ondergebracht in de boerderij van
de familie Boerkamp.
Dertig jaar later is van het oude boerenbedrijf in
de Luttenbergse buurtschap maar weinig meer
over. De oude gebouwen waarin Piet zich schuil
hield, zijn afgebroken en er is een nieuwe bunga
low gebouwd. Na de oorlog heeft de heer W. H.
Koolhof het bedrijf van zijn oom overgenomen.
In de laatste maanden van de oorlog toen Piet
daar dus was, kwam hij er regelmatig en hij heeft
direkt gezegd, toen hij de foto van Menten zag:
„Dat is Piet, dat kan niet missen". Dat is ook zo
zeker als het maar zijn kan voor mevrouw W. G.
Klein-Koerkamp - Jansen, die nu in het dorpje
Okkenbroek woont, maar in de oorlogsjaren als
dienstbode werkte in Luttenberg bij landbouwer
Boerkamp. Zij heeft Piet dus dagelijks meege
maakt en weet zich *tel van voorvallen nog te
herinneren als de dag van gisteren. „Hij is behoor
lijk oud geworden. Maar die hele houding, die
stem, dat is Piet", beamen voormalige Luttenberg
se verzetslieden, die niet met naam genoemd wil
len worden. Overigens schijnt men ook papieren
van Piet gehad te hebben, waaruit zou blijken dat
hij SS-er geweest is.
Landbouwer Koolhof kenschetst Piet, die hij begin
1945 bij zijn oom aantrof, als „oersterk" en „ge
leerd". Hij heeft eens een nacht naast hem in het
stro geslapen. „Ja, gek is dat", zegt hij, „dan praat
je niet over de oorlog maar over het werk op de
boerderij. En die man kon werken. We stonden
er allemaal van te kijken. En hij was zo goochem
als wat. Hij wist overal een oplossing voor".
Een voorval herinnert hij zich nog bijzonder goed,
vanwege het uitermate koele en bijna angstaanja
gend optreden van Piet, toen hij met een groepje
Luttenbergers naar radio Oranje luisterde, hoorde
men plotsklaps een motor. Twee duitsers kwamen
aangereden. De Luttenbergers raakten bijna in
paniek, maar Piet bleef opvallend rustig. „Gaan
jullie maar zo onopvallend mogelijk weg", zei hij,
eraan toevoegend: „Ik kan in mijn eentje wel met
hen afrekenen". Het bleek niet nodig, want de
Duitse soldaten reden voorbij de boerderij. Zeer
markante bijzonderheid van Piet weet zich ook
mevrouw Klein-Koerkamp te herineren. „Hij
zwom elke dag, ook al was het midden in de
winter. Hij hakte een gat in het ijs van een brede
sloot dicht bij de boerderij, zwom een hele tijd
onder; het ijs en kwam dan weer boven, zonder
Er waren in de tijd dat Menten in Luttenberg was,
bij de boeren in de omgeving enkele uit het Duitse
leger gedeserteerde Nederlanders ondergebracht,
van wie het verzet moest aannemen dat ze evenals
Piet een dubieus verleden hadden. Te meer omdat
ze vaak contact met elkaar zochten. „Piet echter
was duidelijk de baas. Hij liep met z'n borst
vooruit, precies zoals we hem laatst op de televisie
gezien hebben".
Het moet volgens de heer Koolhof en mevrouw
Klein Koerkamp ongeveer een jaar na de bevrij
ding geweest zijn, toen Piet nog eens in Luttenberg
terug is gekomen. „Hij had op zijn schoenen een
gevangenisnummer staan, en dat zelfde nummer
stond ook in de kraag van zijn jasje. Hij had
kennelijk ergens gevangen gezeten en was ont
snapt Maar hij vertelde er niets over. Hij bedank
te ons voor de hulp en de volgende dag was hij
weer verdwenen". En een aantal jaren later -
Menten had toen al een reeks van processen achter
de rug, maar hij was vrijgesproken en had zelfs-
aanzienlijke bedragen aan schadevergoedingen
geïncasseerd - Is hij nog eens bij de familie
Boerkamp in Luttenberg op bezoek geweest. Hij
heeft toen, zo hoorde mevrouw Klein-Koerkamp
later, nog geïnformeerd waar de dienstbode geble
ven was, en zei haar nog eens te willen bezoeken.
Mevrouw Klein-Koerkamp was namelijk getrouwd
en woonde in Luttele, maar daar heeft ze Menten
nooit gezien.
