De gehele
dag
op het
veld
voor misschien tien minuten vliegen
j
„Gezelligheid
alleen staat niet
meer voorop"
BIJ 20—0 STOKTE HET
„Rijkdom kan leidei
tot vadsigheid"
Hoe duur is zweefvliegen
RENZO CANDIDO,
AANVOERDER VAN LEIDEN
AV ANTI-VOORZITTER
AARTJAN VAN DER POEL:
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 23 OKTOBER lj,
Van onze sportredactie
VALKENBURG Hoe duur is de
zweef vliegsport nu eigenlijk? De ge
dacht e, dat zweefvliegen één van de
duurste sporten in Nederland is, is
volkomen fout.
Het lidmaatschap van de Zuid Hollandse Vlieg
Club bedraagt twee honderd en vijftig gulden
per jaar. Daarnaast wordt voor elke lierstart
vier gulden in rekening gebracht, terwijl boven
dien het eerste jaar een entréegeld van twee
honderd en vijftig gulden wordt gevraagd. Een
zelfde bedrag is men ook verschuldigd voor een
startabonnement, waarvoor per jaar een onbe
perkt aantal starts gemaakt kan worden. Voor
scholieren is zweefvliegen een bijzonder aan
trekkelijke sport. Er bestaan scholierensursus-
sen, die door het rijk worden gesubsidieerd.
Daardoor is het mogelijk dat de scholier die
zelf honderentachtig gulden contributie moet
betalen, vijftig gratis starts krijgt.
Brevetten
Naast het vliegbrevet, dat door de Rijks Luck
vaartdienst wordt uitgegeven, is het mogeli;
verschillende clubbrevetten te halen, die vastj
steld zijn door Federation Aeronautic Interr
tional ZHVCbestuurslid Alex Deetman: J
clubbrevetten geven geen rechten. Zij get
alleen aan hoever je gevorderd bent". Na
solovluchten komt men in het bezit van 1
Bbrevet Blijft men bovendien nog een ha)
uur in de lucht dan is men verzekerd van 1
C—brevet. Voor het D—brevet (ook wel zilvei
C genoemd) bestaan drie eisen: duizend met%
hoogtewinst halen, vijf uur blijven vliegen 4
een overland vlucht van minstens vijftig kilom
ter maken.
Het gouden C—brevet of E—brevet stelt aai
zienlijk zwaardere eisen: drie duizend metï
hoogtewinst (in Nederland bijna een onmogf
lijkheid), vijf uur vliegen en een overlandvluq
van drie honderd kilometer.
„Moederziel alleen in de lucht. Dan denk je wel eens: waar maak ik mij op de
grond zo druk over".
(Van onze sportredactie)
VALKENBURG De zweefvliegsport be
vindt zich letterlijk en figuurlijk in hoge
re sferen. Ongewild kleeft aan de zweef-
vliegsport een elitair etiket. Het feit, dat
een aantal leden van de verschillende
vliegclubs het te behalen brevet als een
statussymbool zien, zou hiervoor een klei
ne indicatie kunnen zijn. Dit wordt boven
dien nog versterkt door de vercommercia
lisering bij enkele vliegclubs in Neder
land, waardoor de gedachte wordt aange
wakkerd, dat de vliegsport c.q het zweef
vliegen een vrij dure sport is. Het tegen
deel is echter waar voor zover het het
zweefvliegen betreft. Gerekend per uur
„sportgenot" is zweefvliegen relatief ge
zien één van de goedkoopste manieren van
sportbeoefening. Want bij de Zuid Hol
landse Vliegclub, die zijn basis heeft op
het marinevliegkamp Valkenburg, kun je
voor minder dan vijf honderd gulden on
der de pannen zijn.
Bovendien doet een middagje zweefvliegen in Valken
burg dat elitaire karakter van het zweefvliegen volko
men verdwijnen. Dan dient eerder de vergelijking
met een groep verkenners zich aan. Vanaf de vroege
ochtend tot zonsondergang op een winderig en verla
ten grasveld vertoeven voor misschien tien minuten
luchtplezier (in het ongunstigste geval) zullen velen
niet als een elitaire sportbeoefening ervaren. Vooral
niet als het verenigingsleven zich moet afspelen in
een opgekalefaterde oude barak. Het is dan ook niet
verwonderlijk, dat de Zuid Hollandse Vlieg Club voor
een groot deel uit zeer jeugdige leden bestaat. Zij
zijn het vooral die op die vroege zaterdagmorgen op
het vliegveld in Valkenburg aanwezig zijn. Dat wil
niet onmiddellijk zeggen dat de ZHVC een jeugdclub
bij uitsterk is. Het jongste lid mag dan veertien jaar
geleden het levenslicht aanschouwd hebben, de nestor
van de vereniging telt maar liefst 82 jaar.
„Zweefvliegen kost je een hoop tijd", stelt algemeen
bestuurslid en instructeur Alex Deetman. „Je zult
veel geduld moeten opbrengen, want voor twee
vluchten ben je de hele dag op het vliegveld aanwe
zig". De zeven kisten van de ZHVC moeten 's mor
gens van de hangar naar de startplaats gesleept
worden, de lier moet bediend worden, na elke start
moeten de kabels weer opgehaald worden, er moeten
grondinstructies gegeven worden en de binnengeko
men kisten moeten weer naar de startplaats gebracht
worden. Wil je op zo'n dag een of meerdere starts
maken, dan zul je wel degelijk een aandeel in die
werkzaamheden moeten verlenen. Anders zul je ach
ter de rij „van werkers van het eerste uur" moeten
aansluiten.
Zweefvliegen. Een sport of een tijdrovende hobby?
Clubgrondinstructeur Edward Voorham (22) kiest on-
middelijk voor het eerste. „Voor mij is het wel
degelijk een sport: Proberen om hoogte te winnen
met behulp van een vliegtuig zonder motor. Later ga
je dan ook nog eens proberen om binnen een bepaal
de tijd een zekere afstand af te leggen. En als je
aan wedstrijden deelneemt bestaat er wel degelijk een
competitie met andere vliegers. Tijdens de Nederland
se- of wereldkampioenschappen krijg je een aantal
opdrachten, waarmee je punten kunt behalen, binnen
een half uur zijn er dan dertig kisten in de lucht.
Die gaan dan termiek zoeken en moeten over een
startlijn komen. Dan moet je bijvoorbeeld een drie
hoek van met een omtrek van drie honderd kilometer
vliegen en de hoekpunten fotograferen".
Voor Alex Deetman bevat het zweefvliegen naast het
sportieve element ook enkele opvoedende eigenschap
pen. Hij somt er drie op. „Bij het zweefvliegen leer
je discipline, omdat je je moet houden aan vastgestel
de regels. Doe je dat niet, dan krijg je de rekening
bijzonder snel gepresenteerd. Het maakt je ook be
sluitvaardig. Het vereist, dat je heel snel kunt hande
len. Dat je.bij voorbeeld bij een noodlanding een
vastomlijnd plan maakt en daar niet meer vanaf
wijkt. Tenslotte kweekt het vliegen teamgeest. Je zult
alles met elkaar moeten doen. Dat moet vooral bij
de jongeren gestimuleerd worden".
De vliegsport is bepaald niet plaats gebonden. Vele
leden van de ZHVC vinden hun domicilie in Den
Haag, Leiden, Haarlem, Hendrik Ido Ambacht en
andere van Valkenburg ver verwijderde plaatsen.
Deetman: „Wij zijn wijd vertakt, omdat de clubs in
andere plaatsen allemaal een ledenstop gehad hebben
en de ZHVC in het verleden niet". Die tijden zijn
echer veranderd, want ook de ZHVC kent nu) 1
wachtlijst. De aspirantleden behoeven echter
lang op hun lidmaatschapskaart te wachten, want
verloop binnen de ZHVC is erg groot. Deetman^
denk zeker vijftien procent". Edward Voorham jl
aan: „Een aantal mensen heeft het er niet voor
om .de hele dag hard te werken en op het 1 n
aanwezig te zijn voor misschien een vlucht vani*
minuten. Bovendien zijn er nog een aantal leden^
alleen lid geworden zijn om een brevet te halen".
De grootste wens van een zweefvlieger is een skc
start Door een motorvliegtuig (een Piper) op de Jxi
jou gewenste hoogte gebracht worden, daar waape
termiek goed is. Edward Voorham: „Een aantal jtas
gelden maakten wij ook sleepstarts met behulp^
een Piper van de Marine. Door bezuinigingsmaatill 1
len zijn die echter uit de lucht genomen. Er bestS
nu wel plannen om zelf een Piper te kopen. Dat] ei
het starten natuurlijk wel duurder maken. Dan |nt
een start twaalf gulden. Maar je hebt dan wel q
mogelijkheden. Nu kunnen we haast niet van het]
afkomen". piET VAN
(Van onze sportredactie)
LEIDEN Het ontbreken van jeugdig talent,
de omschakeling naar een „echte" trainer en de
aanpassingsmoeilijkheden, die dat bij sommige
spelers teweeg bracht zijn voor Leiden-aanvoer-
der Renzo Candido de belangrijkste oorzaken
voor de matige start van de Pomona-club. Die
zwakke competitie-ouverture staat in schril con
trast met de hoge verwachtingen, die binnen de
Leiden-gelederen aan het begin van het seizoen
geventileerd werden.
Renzo Candido: „Je krijgt een uitstekende trai
ner en je werkt een uitstekend oefenprogramma
af. Dan denk je, dat het allemaal wel zal lukken.
Jan Bekkering is echter de eerste „echte" trainer
van Leiden. Een aantal spelers keek daar nogal
hoog tegen op. Vooral in het begin ontbrak bij
die jongens het zelfvertrouwen. Zij gingen risico
loos voetballen, te bang om hun plaats in het
eerste elftal te verliezen". Voor Renzo Candido
bestonden dit soort „kinderziekten" niet. Hij, die
achtereenvolgens de selecties van UVS, Rooden-
burg, wederom UVS en Lugdunum bemande,
voelt zich juist nu helemaal thuis bij het meer
op prestaties gerichte Leiden.
„De eerste twee jaar, dat ik bij Leiden speelde,
waren de traimngsfaciliteiten gewoon beneden
peil. Alles ging op zijn Jan Boerenfluitjes. De
gezelligheid stond voorop en dat is nu zeker
veranderd. De prestatie staat nu meer op de
voorgrond, hoewel dat niet wil zeggen, dat het
bij Leiden nu minder gezellig geworden is. Alle
spelers zijn veel meer gemotiveerd en zijn condi
tioneel beduidend sterker geworden. Onder die
omstandigheden vind ik het zelf prettiger voet
ballen".
Desondanks meent Renzo Candido, dat Leiden
nog een grote achterstand heeft op andere afde
lingsclubs. „De andere verenigingen zijn de za
ken al jaren geleden anders gaan aanpakken.
Toen ik voor het eerst in de zaterdag-afdeling
speelde, waren er maar twee clubs, die er boven
uit staken. Dat is nu veranderd. Er wordt veel
meer getraind en de meeste verenigingen hebben
een sterke jeugdafdeling. Bovendien hebben zij
sterke spelers van buitenaf gekregen. Vroeger
won je in deze afdeling op wilskracht, maar dat
is nu wel veranderd. De Sleutels is de laatste
vereniging geweest, die op wilskracht kampioen
is geworden. Nu wordt je kampioen met goed
uitgevoerd systeemvoetbal en een paar brutale
spelers in je elftal".
De toekomst ziet Renzo Candido niet helemaal
optimistisch tegemoet. Vandaar dat hij voorlopig
rekening houdt met een nederlaag vandaag tegen
Sportclub Lisse. „Van de tweede helft van de
competitie verwacht ik veel meer. De opgaande
lijn zit er nu al in. Als iedereen gemotiveerd blijft
spelen, komen de resultaten na verloop van tijd
vanzelf". De sombere toekomstverwachting van
Renzo Candido betreft echter niet zozeer de
resultaten van Leiden in de eerste klasse van
afdeling Leiden-zaterdag. „De voetvalvereniging
Leiden zit op Pomona in een dode uithoek van
Leiden. De toekomst als voetbalvereniging gaat
er gewoon op achteruit. Je trekt bijna geen
nieuwe leden meer aan, geen nieuwe jeugdleden
in ieder geval.
We hebben momenteel twee jonge spelers in het
eerste elftal lopen. Dan hoor je wel eens gelui
den, dat zij ook wel eens met jonge knapen
willen voetballen. Maar dat is moeilijk, want er
zijn gewoon weinig talentvolle jeugdspelers".
Renzo Candido en Ad van Kaam (links):
„De gezelligheid stond voorop en dat is
nu vpranrtprri"
Prognose
Renzo Candido
meent in samen
werking met se
lectiespeler Ad
van Kaam hoge
ogen te gaan
gooien in onze af-
delingshoek.
Voorlopig blijft
Nick Verwoerd
van Alphense
Boys echter de
ranglijst aanvoe
ren met een score
van 56,66%.
Groep A: Am-
merstol—N ieuwer-
kerk 2; Warmun-
da—Oranje Groen
3; Bergambach-
t—Alphia 3; KR-
V—Stompwijkse
Boys 1; Alphense
Boys—Schoonho
ven 1; Goudera
k—Stolwijk 1;
Leidse Boy-
s—VTL 2.
Groep B: VN-
L—Esto 2; Soccer
BoysWO A 3;
BVPJ7V4 1-
Kickers '69—SJZ
1; Weteringse Boy-
s—Floreant 1
Unitas Leiden—
Nicolaas Boys 1;
Meerburg—ZLC 1.
Eerste klasse-za
terdag: WSB
Kagia 3; Wou-
bruggeValken
'68 3; KR-
VOegstgeest 1;
SC Lisse—Leiden
1; GWS—Hazers-
woudse Boys 1.
Tweede klasse:
Unitas Leide-
n—Alphia 3; VN-
L—Stompwijkse
Boys 2; SJZ—Ber-
nardus 1; Abbene-
s—Meerburg 1;
Kickers
'69LSW '70 1.
Gouda: Rijnstree
k—Si veo 2; Roh-
da—Sportief 1;
Oudewater—Wad-
dinxveen 1; Gou
da—Aarlander-
veen 3; Florean-
t—Bergambacht 1;
Zwammerdam
„Brigitte Kooter heeft nog steeds Annemieke Smits: „Vijftien uur
plezier in de training". trainen per week, maar toch gaat
de school voor".
(Van onze sportredactie
HAZERSWOUDE In de ereklasse van
de tafeltenniscompetitie telt het dames
team van het Hazerswoudse Avanti ge
ducht mee. Na zes wedstrijden nemen
Bettine Vriesekoop (15), Brigitte Kooter
(16) en Annemieke Smits (19) de eerste
plaats op de ranglijst in. Daaraan moet
wel worden toegevoegd, dat de pupillen
van trainer Gerard Bakker en coach
Nico Smits die plek moeten delen met
regerend landskampioen Delta Lloyd. De
Amsterdamse formatie was overigens de
ploeg, die Avanti in de zesde wedstrijd
van dit seizoen de ongeslagen status
ontnam. De koplopers Avanti en Delta
Lloyd hebben in de competitie van de
ereklasse elk nog twee wedstrijden te
gaan, alvorens bekend is welk team zich
„herfstkampioen" van Nederland mag
noemen (de titelhoudster verwerft zich
het rrcht om aan het eerstvolgende Eu
ropa Cup 2 toernooi mee te doen).
De twee kemphanen ontmoeten elkaar
niet meer; elke ploeg heeft in dit seizoen
één keer de volle winst voor zich op
geëist. Doorslaggevend is de rol van Tem
po Team in de slotfase. Sonja Heltzel en
de haren staan namelijk op vier punten
achterstand van Avanti en Delta Lloyd.
Tegen beide ploegen moet echter nog
eenmaal worden aangetreden.
Avanti kan op 27 november, wanneer
Tempo Team in Hazerswoude zal trach
ten om de op 9 oktober geleden neder
laag te wreken, op een meer dan gemoti
veerde Sonja Heltzel en haar kompanen
kan rekenen. Overigens: op die zelfde
zevenentwintigste november luidt de bel
voor de laatste competitieronde
Wel of geen herfstkampioen, dat is
slechts betrekkelijk „in the game". Maar
hoe komt het dat Avanti, met de jonge
speelsters, dit seizoen de „groten" van het
damestafeltenniswereldje in ons land,
Delta Lloyd en Tempo Team, het vuur
zo na aan de schenen legt? Avanti-voor-
zitter Aartjan van der Poel heeft wel een
verklaring voor de goede prestaties van
„zijn ploeg. „Een kwestie van trainings
uren maken. Vervolgens: een deskundige
oefenmeester (Gerard Bakker). En een
goede begeleiding (Nico Smits)". Van de
Poel, samenvattend: „Waar gewerkt
wordt, vallen prestaties te verwachten".
Minimaal vijftien uur training per week
gooien de Hazerswoudse dames er, vol
gens de Avanti-praeses, tegenaan. Anne
mieke Smits: „Inderdaad, vijftien uur
trainen per week, maar vaak zijn het er
meer. Wil je aan de top kortien, dan moet
je dat wel doen". Annemieke, die aan
haar derde seizoen .Avanti 1" bezig is,
studeert Kinder- en Opvoedkunde („Ik
moet nog vier jaar"). Zegt dat studeren
en topsport moeilijk te combineren val
len. „Zeker, voor mij gaat de school voor.
Maar als je in staat bent om te trainen,
dan moet je dat gewoon doen". Annemie
ke, de verdedigster die in deze competitie
tegen de topclubs ook zelf tot scoren
kwam: „Het is puur een kwestie van
trainen, trainen en nog eens trainen".
Bij Avanti is er op geen enkele manier
sprake van vergoeding. Voorzitter Van
der Poel: „Rijkdom kan leiden tot vadsig
heid". Zijns inziens gaat men niet extra
trainen, als men voor een wedstrijd
wordt betaald. „Wij, van Avanti, probe
ren de leden zo goed mogelijk te motive
ren". Over sponsoring: „We zijn nog nooit
door één of ander bedrijf hierover bena
derd". Hij wijst het overigens niet af:
„Het ligt er helemaal aan. Op welke
manier komt die sponsoring tot stand?
Kijk, als de organisatie van de club
perfecter wordt en de trainer meer uren
kan gaan maken, omdat er geld is om
hem te betalen
In elk geval: Avanti weert zich thans in
de tafeltenniswereld zonder sponsoring.
Van der Poel: „Onze meisjes zijn
schien tegen die betaalde speelsters
extra gemotiveerd alsof ze willen zeg
„Zo zie je, wat wij, amateurs, kunq
En wellicht gaan die teams wel zeg_
„Tegen dit Avanti is geen eer te beha)
Kijk om je heen: er zijn toch gespons]
verenigingen die eigenlijk rijp voorjj
sloop zijn. Kijk, zoiets streven wij nu i f]
niet na".
Avanti knokt derhalve verder. Met
Bettine Vriesekoop, die ondanks
leeftijd (15) vriend en vijand in bin!2
en buitenland steeds weer verrast (1
ze begin dit jaar niet de Limburg C
pe?). Met Annemieke Smits, Brigitte I v
ter en Bettine Vriesekoop, die D
Lloyd en Tempo Team in hun topbesl
bedreigen. Met de andere leden var, j
club, waarvan uiteindelijk twee mei] t
en een jongensteam in de landelijke d
petitie knap aan de weg timmeren. I
zijn grandioze accommodatie. En all
eens wat mis loopt, dan is er altijd I
de slogan .Avanti vecht wel terug",
de club van voorzitter Aartjan van
Poel is daardoor groot geworden. I
clubhuis aan de Sportlaan is één van
voorbeelden van worstelen. En dat U
aanvankelijk vechten tegen de bierlh
(van de gemeente)
LEIDEN „Bij 20—0 stokte het toch wel", stelde DOCOS 7—
voerder John van der Holst na het ontvangen van de fel begf
Leidse Courant—bal.
,3ij de rust stonden we al met 8—0 voor. In het eerste half L
van de tweede helft scoorden wij nog eens twaalf maal. Dan
het toch minder lopen. De meeste spelers gaan egoïstisch voetto
en dan vallen er nog maar weinig doelpunten". Tegensta
Roodenburg 9, dat op een bepaald moment door een ongelul
blessure van één van zijn spelers de strijd met tien man r
voortzetten, vond die twintig treffers al meer dan genoeg. C
was DOCOS 7 zo sportief om in de tweede helft de strijd )e
tien man te vervolgen.
Cees Hoogduin, die voor onze fotograaf speciaal bij sporthuis V
Bergens een nieuwe voetbalbroek aanschafte, toonde zich 1'
Roodenburg de meest produktieve speler.
Hij nam maar liefst vijf treffers voor zijn rekening. De 1
treffers kwamen op naam van Rar Bakker (4x), Jan van I'
(4x), Cees van der Bosch (3x), Ruud Amoldi (2x), Ben C
Gerard van der Kooy.
