bij tante Lief
Geef wethouders behalve
kritiek ook wat ruimte'
Jubilerende
wethouder
Boone
van
Leidsehendam
LTERDAG 21 AUGUSTUS 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
ïemoei je wel met uitgangs-
unten van beleid, zit een wet-
nuder niet teveel te hinderen
et detaillering, roep hem ter
erantwoording voor de totali-
it van zijn beleid maar laat
sa enige ruimte om te werken
ant iedereen moet zijn bezig-
jn kunnen afstemmen op ei-
•n mogelijkheden en karak-
Dat is het advies dat wet-
Juder P. C. Boone van finan-
«n en onderwijs van Leid-
'hendam de gemeenteraad zou
Uien geven ter gelegenheid
*n zijn dertigjarig lidmaat-
chap van dezelfde raad dat
•steren in besloten kring wer-
gevierd in café-restaurant
Het Blesse Paard" in Stomp-
ijk.
erugkijkend op die dertig jaar
ertelt de heer Boone als lid van
e Leidschendamse PvdA „met
Je echte SDAP-er Kerkhof, 'n
buitengewoon integere man" sa-
toen in 1946 in de eerste geko-
*n gemeenteraad na de tweede
Wereldoorlog te zijn gekomen.
was voor die oorlog lid van
J5 Vrijzinnig Democratische
Hond die na de bevrijding op-
^K in de Partij van de Ar-
p'U." „De Leidschendamse
bestond toen bijna hele-
a*l uit KVP-ers, er waren 'n
Paar protestants-christelijken en
Pan wij tweeën van de PvdA.
Burgemeester Banning, zelf RK,
lad twee KVP-wethouders, dat
'n hecht aaneengesloten
h, daar kwam niemand tus-
°en- Banning was wel 'n echte
jemocraat maar bij weinig te-
lenspel kun je gemakkelijk je
m doordrijven. Het werk van
kerk. Er is geld. Maar er moet
heel wat bij. De dienst aan de
moeilijke kindsheid en de niet
veel gemakkelijkere dieren kost
kapitalen. De freule maakt de
indruk, dat zij opgeruimd van
hart is, geduldig ook, begaan
met het lot van een machteloze
jeugd die in banen geholpen
moet worden. Jaren geleden be
gon ze een spastisch kindje in
haar home op te nemen. Dat
kende ze al vanuit haar werk in
het Katwijkse Zeehospitium,
waar ze hydrotherapie toepaste.
„Voor dat meisje, Georgette,
had ik op de woonboot al een
paardje. Ik wilde meer kinderen
een kans geven om een gezellig
tijdje bij me te hebben. Het
dierenaantal breidde zich uit en
daardoor trok ik kinderen aan
die als vliegen op de stroop
afkwamen. Op het ogenblik heb
ik dat wisselt nogal een
vast aantal van acht kinderen.
Daarbij kan ik elk moment kri-
sisgevallen opnemen. De meeste
gevallen komen van de gemeen
telijke sociale diensten in het
hele land. Het zijn kinderen die
tot rust moeten komen, het huis
zijn uitgegooid, of die om ande
re redenen geen onderdak heb
ben".
Leidse paard
Maar daar is ook het „Leidse
paard", dat van de slachterij
werd gered. Of liever: de twee
Leidse paarden, want er is nog
zo'n voormalig onderkruipseltje
dat het bij tante Lief helemaal
gevonden heeft Het Leidse
paard, thans Puzzel genaamd,
wordt geshowd, fier bereden
door een slankgespierd pleeg
kind. In paradepas gaat het
vóór het raam langs. Puzzel ziet
er uitstekend uit. De barones:
„Die knapt prima op, ze liep iets
raar op de voeten, maar het
gaat nu lekker". Merrie Puzzel
ziet er uitstekend uit Merrie
Puzzel; alle dieren hebben bij
Lieveke namen met een beteke
nis. De twee jongens die voor
het Leidse paard zorgen zijn
bijvoorbeeld verwoede puzze
laars. En daar is het andere
Leidse paardje. Eens Jopie ge
naamd, maar nu heet ze Aligha-
mé: „Daarover werd ik het eerst
gebeld, daarna kwam dan nog
Puzzel".
Een geit mekkert, terwij] ik op
een paardedeken mijn notities
bijhoud. Zo te horen vanuit een
belendende kamer komt dat ge
mekker. Tante Lief staat voor
niets. Honden en poezen lopen
in en uit. Een pleegkind heeft
een boodschap gedaan en komt
afrekenen. Een familiebedrijf,
dat onvoorstelbaar leeft en
functioneert. Overal hoor je ge
luiden. Koerende duiven en sna
terende eenden. Honden die
opeens met zes tegelijk een ver
andering van de gewone orde
opgewonden begroeten. De re
delijke meubels, nonchalant bij
gehouden maar van een exclu
sief soort, zijn van dekkleden
voorzien, want de menagerie is
overal. Afgestofd wordt er niet
elke dag, honden- en kattenha
ren zijn er te vinden in omge
keerd evenredige aanwezigheid
als bij een gemiddeld fantasie
loos schoon en keurig net Hol
lands familienest wordt aange
troffen. Ik weet nu nog niet of
tante een hes en rok of een doek
of lappenzak omhad. Boeken te
gen de wand, maar niet uit luxe.
Geslacht verloochent zich niet,
geen blinkende omhaal van
prullerij, maar grofeerlijke en
tourage waarop een kenner ja
loers zou kunnen worden.
Paarden (een greep uit de onwil
lekeurige opgave van de freule):
Engeline Horatia, een Pools
slachtpaardje met zachte oogop
slag, die twee veulens gaf:
Poverello en Pavane. Dan het
eerste Welshje, Gigi, die eigen
lijk Revel Melody heet, een on
deugend stout meisje, volgens
tante Lief. Daar is ook Humbug,
van 60 cm schofthoogte, om
ringd door twee Fjord-paardjes
Gamoedi en Gabibi, twee ezel
tjes Sjaloom en Singe (Vreugde)
en uiteraard noemde ik al Puz
zel, die een vreugde voor het
oog wordt.
Dan heeft tante Lief haar eigen
honden door hun aantal niet
alle bij naam te noemen. Een
Dalmatiner, een echte Afrikaan
se Sloequi, die een moeder had
die uit een Bedouïnentent
kwam, een tekkeltje (bijt slechts
vreemden), een Bernard en nóg
een Bernard. Vier honden als
logees. Eigen katten: ruim tien,
aangevuld met niet geregistreer
de logerende poezen. Alles ver
deeld onder de kinderen die
graag een eigen dier willen ver
zorgen: „Ze moeten wel ver
zorgd worden, anders word ik
boos", zegt tante Lief, „maar
liefde hanteren is vaak moeilijk
voor deze kinderen".
Pluimvee in alle hoeken en ga
ten, ook bij een kostelijke aan
gelegde vijver, die een dieren
tuin niet zou misstaan. Varkens,
geitjes, Maaike de misleide, de
koerduifjes. Het overweldigend
aantal katten is mede opgezet
om de ratten enigszins uit de
buurt te houden.
Hoe blijft dat alles draaien?
„Vreselijk" betekent de barones
van Reede van Oudtshoorn, „ik
weet soms niet, hoe ik het eind
van de maand moet halen. Ik
ben nu een stukje stichting ge
worden, dat stichtingsgedeelte
levert wat subsidie op, hoop ik.
Althans voor de verbouwing
hier. Want er moeten kamers
voor de kinderen komen. Ik heb
nu nog de vier jongens op zol
der en de vijf meisjes beneden.
Het zijn jonge mensen, die hun
eigen hus hier moeten hebben.
Geen tehuis, want een tehuis
heeft deze kinderen doodgeman-
geld. Voor zo'n onderkomen als
ik heb blijkt een grote noodzaak
te zijn. Veel van mijn tijd ook
besteed ik aan besprekingen
met onderbrengende instanties".
Freule Lieveke (nomen est
omen) heeft ontzettend veel hob
by's, zonder er de tijd voor te
kunnen vinden. „Ik probeer
vóór het slapen wat te lezen,
maar dan ben ik zo moe, dat ik
binnen twee minuten slaap. Ik
werk graag met hout ook, ach,
met zoveel. Het woord verveling
ken ik niet".
Boven, ergens op zolder, bege
leidt pupil Joop een toptune op
z'n trompet. Het geluid dringt
royaal door de plankenvloer bo
ven me. Buiten hebben kinderen
en dieren de ruimte. Alles
draaft er en is op elkaar inge
speeld, in een ongeordende har
monie. Dat is bij tante Lief mo
gelijk. „Het is geen sleurhuis
hier, elke minuut van de dag
gebeurt er wat".
lOgd
lienst ||x.-]
k.tob*
odsdi .f'-.'l
gr
Ie 301
f d
politi
V 1 g T /I
onge
raadslid boeide mij, ik wilde het
vak leren omdat ik het interes
sant vond."
„In 1946 zijn we in Leidsehen
dam eerst begonnen met het
maken van bestemmingsplan
nen om de overloop van Den
Haag op te vangen. De kwaliteit
van de huidige raad is overigens
wel heel wat beter dan toen, niet
te vergelijken, het waren bijna
allemaal agrariërs. Er waren
raadsleden die op de vergade
ringen de envelop met raads
stukken openden, het fractie
standpunt was al bekend, ze
hoefden alleen maar ja of nee
te zeggen."
Scheidslijnen
„De scheidslijnen binnen de
raad lagen vroeger ook veel
scherper, vroeger was het KVP
of niet-KVP, nu zijn het veel
meer individuen, de tegenstellin
gen zijn trouwens veel minder.
De frakties zijn veel meer be
reid naar elkaar te luisteren.
Eigenlijk is er een nieuwe
scheidslijn ontstaan, die tussen
WD-ers en de andere frakties,
de stellingname van de WD is
dikwijls duidelijk afwijkend van
die van de overige frakties."
„Wat ik wel nuttie vind is dat
er tegenwoordig meer specialis
ten in de raad zitten, op finan
cieel gebied maar ook op andere
lijnen, die kunnen de raad beter
op de consequenties van hun
besluiten wijzen, met de neus op
hun verantwoordelijkheden
drukken."
Wethouder Boone, nu 67 jaar en
6 jaar geleden wethouder ge
worden op een ogenblik dat hij
er over dacht het raadswerk op
te geven, praat als wethouder
belangrijk minder dan vroeger
als fraktievoorzitter. „Ik praat
alleen over financiën en onder
wijs, dat zijn mijn, overigens -
behoorlijk grote, verantwoorde
lijkheden."
De geringe groei van de PvdA
in Leidsehendam - in de combi
natie Progressieven Leidsehen
dam zitten na dertig jaar nog
steeds maar twee leden van de
PvdA, de heer G. J. Hendriks
en de jubilaris - is volgens wet
houder Boone te wijten aan „de
weinige herkenbaarheid uit de
traditie." „Ik betreur het maar
heb er niet veel verklaring voor.
Naar mijn mening zijn de oor
spronkelijke partijen, ook de
PPR en D'66, door de combina
tie binnen de PL vervaagd, dat
heeft bij de verkiezingen ongun
stig gewerkt, dacht ik. Mis-
ming bij de volgende verkiezin
gen beter bekend, dat hoop ik
maar, we moeten het aan de
betrokken partijen overlaten of
dit bestendig wordt. Natuurlijk
heeft dit niets met de kwaliteit
van de vertegenwoordigers van
de partijen in de gemeenteraad
te maken, die is beter dan ooit
tevoren."
Een eigenaardigheid van veel
moderne gemeenteraden noemt
de heer Boone de sterke verte
genwoordiging van ambtenaren;
„voor die mensen is het wel
eens moeilijk zich van hun da
gelijkse bezigheden los te ma
ken, het belang van de gemeen
te is soms totaal anders dan hun
ambtelijke ervaring."
Opvolger
De Leidschendamse Partij van
de Arbeid zal binnenkort naar
een opvolger moeten uitzien
want de heer Boone vindt dat
in de volgende gemeenteraad
„een jonge opvolger naar voren
moet worden geschoven." „Ik
ben nog in het bezit van mijn
verstandelijke en emotionele
vermogens maar je weet niet
hoe lang dat duurt. Ik ben niet
uniek, heb echter wel talenten
vermogen heb trachten te ont
wikkelen. Verder ben ik maar
'n gewoon middelmatig mens."
De jubilaris, waarschijnlijk
Leidschendams meest populaire
persoonlijkheid („onderwijzeres
sen willen graag door mij ge
trouwd worden, daar maak ik
dan wel wat werk van") is trots
op zijn portefeuille van onder
wijs. „Vroeger zeiden de confes
sionelen: die portefeuille mag
nooit naar een voorstander van
het openbaar onderwijs maar ik
kan met genoegen vaststellen
dat iedereen tevreden is met
mijn behartiging van hun belan
gen. Drie nieuwe scholen in één
jaar, waarvan twee met R.K.-
signatuur (de LOM-school en de
Duivenvoorde-school), dat is bij
een teruglopend leerlingental
toch maar een plezierige zaak."
Reserves
De eigen fractie van de heer
Boone heeft bij de begroting
vorig jaar gepleit voor een in
tensiever gebruik van de zes
miljoen die Leidsehendam als
reserve achter de hand heeft.
De jubilaris: „De rijksoverheid
zorgt er wel voor dat we in '77
doen op de saldi-reserve. Leid
sehendam heeft echter nog ver
schillende voorzieningen nodig.
Op het gebied van de volksge
zondheid is er nauwelijks spra
ke van een beleid. Ik ben van
mening dat de betreffende wet
houder met dat beleid een aan
vang moet maken, dat kan al
leen vanuit de GG en GD, een
aansluiting met Voorburg is
dringend gewenst en daar is
geld voor nodig."
De wethouder noemt zichzelf ij-
del „maar van stress heb ik dan
ook geen last, ik ben vooral
mijn vrouw dankbaar, behalve
voor de gelegenheid die ik voor
mijn ontplooiing van haar heb
gekregen ook voor de kritiek die
zij mij niet heeft gespaard."
Eind september gaat wethouder
Boone, met zijn echtgenote, in
de kwaliteit van vice-president
„for European affairs" van
„The International Cremation
Federation" en van voorzitter
van de Koninklijke Nederlandse
Vereniging voor Facultatieve
Crematie, naar een congres van
bovengenoemde federatie.
„Daarna ga ik nog naar New
York waar ik binnen de UNO
wil praten over de opneming
van een artikel over de vrijheid
van crematie in de Human
Riahts"
J Barones C. Th. L. van Reede van Oudtshoorn te midden van haar kroost.
Van
was ik nog nooit
door een barones,
welkom dat ik kreeg
bet Aarlanderveense
waar het verkeer
voortraast en de laatste
al minstens vijf katten
was van adeldom
Bij Freule C. Th. L.
Van Reede van
(door de baar toe
kinderen tante Lief
„want zo beet ik
genoemd) sprongen de
door het venster naar
en weer naar binnen,
van elke grootte en
ras, poezen en ka-
en enkele markant ge-
eend en bijna ook Maai-
het zwarte schaap dat met
D, 7.cj honden tegelijk werd opge-
en nu meent een hond te
en daarom in huis z'n be-
Hercujefte doet. Maar dat is niet de
van bet opvoedings-
Lief.
Lieveke helpt sinds ji
in haar grote boerderij
immens erf met stukjes en
de samenleving van een
af. Ze runt een bedrijf
2 0o|haar eentje: vele tientallen
nd (f101 in dienst zijn gesteld
(s^een stuk of acht jongens en
OO^fcjes van 6 tot 21 jaar. De
'■a, middelbaar in haar le-
mjaren en niet onbemiddeld,
CftisT orRvangrijk zelfs, komt
SEV.E?rt een aanzienlijk Hol-
ihe dds geslacht. De Oudtshoorns
hun sporen bij Alphen
I*waar ze o.a. de kerk van
j^fdshoorn lieten bouwen. Zelf
tante Lieveke in het oude
geboren. Na de oorlog
ze naar Nederland. „Ik
opgegroeid met dieren en
met kinderen en die-
in Nederland heb ik
motieven te kunnen
dieren te kunnen
Mijn leVen lang is dat
kinderen en dieren",
in een woonboot met
beperkt dierental, later ze-
jaar aan het Drieveldsepa-
Alphen a.d. Rijn. Nu bezit
die niet volgens de
mode is gekleed, een
complex met
10) -lllen, tegenover de katholieke
Tante Lief. omringd door onder meer Hommage, logee Dino en zielige Bernard
Souami.
