NGS
OMWEGEN
Fish
and
-Spokes
the
court
OXFORD HIELD LEIDEN
IETS TER LERING VOOR
"iCatwijker beboet
^oor langzaam rijden
Van Dam sloeg mijlpaal'
woonvoorziening jongeren
„De grootste bloem
van de streek99
JS pNSDAG 17 AUGUSTUS 1976
LEIDSE COURANT,
PAGINA 5
DOOR mi'n omwe9en door stad en |and kom ik graag mensen tegen. Elke
TOM morgen tussen tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
1 u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
PIETERS geduldige telefoon is 071 —12 22 44; u kunt dan naar toestel 18 vragen i
LEIDEN De reacties op de „grootste zonnebloem van de
streek" blijven binnenstromen bij de redactie van de L.C.
De grootste gesignaleerde lengte blijft echter vijf meter, de
zonnebloem van de heer van der Vlugt aan de Hoge Rijndijk.
Van dezelfde Hoge Rijndijk, alleen een stuk verderop in
Zoeterwoude komt een reactie van de 16-jarige Corrie Groen,
wonend aan de Hoge Rijndijk 277. Zij heeft een zonnebloem
van weliswaar „maar" vier meter, doch de bloem van de
zonnebloem heeft de indrukwekkende doorsnede bereikt van
vijfendertig centimeter; deze op een forse koekepan gelijken
de bloem is afkomstig uit een in begin april geplant zaadje,
dat verder geen speciale behandeling heeft ondergaan tijdens
zijn groei. Corrie plant al sedert drie jaar zonnebloemen.
Ze is benieuwd of er mensen zijn die een nog grotere bloem
hebben, en tot die tijd bevindt zich in Zóëterwoude nu „de
grootste bloem van de streek".
Andere reacties op „de grootste zonnebloem van de streek":
De 7-jarige Miranda de Zwart, woonachtig in de Blijdorp-
straat 13 te Sassenheim met een bloem van vier meter en
tweeëntwintig centimeter, en mejuffrouw A. Mooijman,
Stompwijkseweg 12, Zoeterwoude (alweer) met een zonne
bloem van vier meter en vijftig centimeter. --
n gebo I
Leidei f f
zijd
staats.' 9 9
m
om va
vijl
JCtor.( Nog even wil ik het onachtza
me Leidse thuisfront op de
oiitsuihoogte brengen van een van
iubsid>de laatste gemengde ontmoe-
k De jtingen tussen de Oxfordse en
Ook ^Leidse mensen. Dat was don-
Chri#'er<*aSmiddagf toen onder een
k «dreigende wolkenhemel, van
voonwaaruit Je van alles kon ver-
zajWachten, maar dat niet kwam,
ppalirvdr. Adriaan Vis, burgemeester
Leiden, uitkwam tegen
•stel 2miss Ann Spokes, voor een
een iaar Lord Mayor van Oxford.
antw^e eigen gekozen wapens:
tennisrackets. We (mijn
ïstigenëastvrouw Marilyn Chipper-
irhtinlfield en ik) reden er twee keer
g ^grandioos voorbij, maar er
gens langs de verbinding tus
sen Oxford en Abingdon, lag
St. Peter's College Sports
Ground. Daar vond op een
uitgedroogde bodem het magi
strale duel plaats. Op de ach-
Itergrond de „dreaming spires
of Oxford", de beige torenwe-
;ld met eeuwen in z'n voeten,
i daartussen door dwarre
lend de neerstrijkende asdeel-
tjes, omdat ze in de buurt
bezig waren met het afbran
den van akkers.
jEen tweestrijd op gele ver
droogde platte sprietjes.
j'Adriaan Vis (die een dag eer
der evengoed als ik genoten
|had van de versterkende fish
k land chips) contra Ann Spokes,
^wibeiden recht van lijf en leden
;'en dat was juist iets wat je van
twee zuilende afstandbewaar
ders nauwelijks kunt verwach
ten. Leidens burgemeester in
het wit, fris in de shorts gesto-
Iken, en miss Spokes deed daar
niet voor onder. „Ball boying"
varen mr. Leslie Parsons,
chairman of voorzitter van de
Oxfordshire Lawn Tennis As
sociation, en mr. Bill Parsons
(geen familie, „God, spaar
me", zei Leslie), president van
de North Oxford Tennis Club.
I Na een „warming up" deed de
heer Vis veel van zich ver
wachten. Het was overigens
voor hem een tussen-doortje,
want vrijdagsmorgens om
kwart over zes moesten hij en
te_en zijn vrouw weer naar Neder-
land vertrekken, omdat de
burgemeester om half twaalf
het aanwezi6 diende te zijn op een
vergadering van B en W. „U
ziet", aldus de heer Vis, „het
'pad eens burgemeesters gaat
niet over rozen.."
Adriaan Vis en Lord Mayor Ann Spokes, verdedigers van de eer van Leiden en Oxford op het tennisveld.
Adriaan Vis kon het overigens tegen de sterke arm van zijn ambtsgenote niet redden.
Miss Spokes was favouriet. De
heer Vis had bijvoorbaat een
handicapverklaring achter de
hand, als-ie zou verliezen. Dat
hoorde ik in Avebury, de dag
tevoren, al van hem. Hij had
iets aan de rechterarm. Er was
op St Peter's Ground een flin
ke Leidse aanhang aanwezig
bij deze informele ontmoeting
die toch iets van. nationale
trots aan beide zijden droeg,
's Heren Vis resolute slagen,
smashes, waren veelbelovend.
Maar wie zou de meest magi
strale rol spelen? Werkelijk,
Adriaan Vis was even bedre
ven in z'n locks en weet ik
niet allemaal, als in het presi
deren van een raadsvergade
ring. Alleen de korte witte
shorts zouden hem in de PAK-
omgeving onmogelijk hebben
gemaakt De wethouders kon
den evenwel met him bestuur
lijke bevliegingen wachten:
eerst zou de partij worden ge
speeld, althans geslagen.
Mr. Parsons was dus ball boy,
maar iemand die er niets van
begreep noemde hem callboy.
Langs de lijn werd uitsluitend
over ham and eggs en fish and
•chips gesproken, soms zelfs
over „kips". Donderkoppen
dreigden, maar er viel geen
spat. De wedstrijd had, dat
moet gezegd, een spannend
verloop. Ann erg „fast", snel,
en Vis behoorlijk slim de zaak
bekijkend. Een moordende
temperatuur. Daar had je het
al: game and first set (6-3)
voor Vis (vertelde z'n vrouw
me, omdat ik zelf er geen kijk
op heb). Inzinking bij de Lord
Mayor? Maar miss Spokes
haalde weer op tot 6-1. Her
Lordship volhardde, ofschoon
heer Vis heel handig bleek in
opwippertjes (de bal tussen
voet en racket en hup omhoog,
tot drie ballen in één hand).
Het mocht hem uiteindelijk
niet baten. Miss Spokes bleef
meester en mayor na enkele-
„rally's nice indeed" en won
met 3-6, 6-2, 6-1. Sorry, Leiden,
maar waarschijnlijk heeft dr.
Vis meer aan zijn hoofd dan
ere-ambtgenote Spokes. In elk
geval faalde in het Leidse per
spectief de sterke arm. Niete-
min ging de heer Vis even
later weer fris van de lever te
keer in een „doublé", met o.a.
zijn vrouw als tegenstander. In
Oxford bleek men van alle
markten thuis.
'an onze rechtbankverslagge
ver)
EIDEN Het is een unicum,
aar het is kennelijk mogelijk
tok langzaam rijden kan geld
de tsten. Dat bleek gistermiddag
conoor de Leidse kantonrechter
De Koning die een 44-jarige
i vrktwijkse accountant een boe-
bract van 50 gulden oplegde, om-
verat hij te langzaam zou hebben
edjreden.
e man was eerder dit jaar
e ontngehouden op de invoeg-
i Nofook van de secundaire weg 1
eetri Katwijk. Een poliliebusje dat
Ézijn auto was gaan rijden
teerde daar een snelheid
3. De man ging weliswaar
t, maar de snelheidsmeter
politieauto vond het niet
eontf moeite waard om zich van
comin nulpunt te verheffen.
evolg: een proces-verbaal,
-ant zes collega-automobilisten
jlgden de man groen van er-
)pnis. De accountant toonde
ph gisteren furieus over het
Oprbaal. Hij hield de rechter
por dat hij eenvoudig niet kon
tvoegen en daarom zo lang
ham reed. En dan bovendien
pg harder dan het „stapvoets"
It door het bevoegd gezag was
onstateerd. De man vroeg de
'iter aanhouding van zijn
c opdat hij zijn verklaring
de Mt getuigen zou kunnen sta-
De Koning zag daar echter
ir va^en enkele reden voor. Hij
ppel*°nde zich zichtbaar geërgerd
i fel *>r het „kruipen" dat meneer
de 9* Vos
op de snelweg had gedaan. Zon
der blikken of blozen legde hij
hem 50 gulden boete op voor
zien van de mededeling dat ver
dachte binnen 8 dagen bij de
Hoge Raad in cassatie kon gaan.
Met een „dat zal ik met genoe
gen doen", smeet de Katwijker
de deur van de rechtzaal achter
zich dicht.
Een volgende week verjarende
jongeman uit Leidschendam
kreeg van de kantonrechter een
onprettig cadeautje. Hij had op
23 januari van dit jaar met zijn
sportwagen voor de nodige ra
vage gezorgd in Sassenheim
waar hij op de Leidse Vaart uit
de bocht vloog en met flinke
snelheid enkele benzinepompen
en auto's aan gruzelen reed. De
schade liep in de 10.000 gulden,
maar wonder boven wonder
kwam de jongen er zelf zonder
kleerscheuren van af. Gevraagd
naar de oorzaak van zijn ma
noeuvre kon hij gisteren niet
anders uitbrengen dan „Ik slip
te", hetgeen mr. De Koning beti
telde als een „zeer kinderachtig
verweer". De jongeman hoorde
de zware eis van 6 maanden
ontzegging van de rijbevoegd
heid tegen zich uitspreken met
nog eens een flinke boete. De
rechter maakte de ontzegging
tot een voorwaardelijke, maar
verhoogde de boete tot 350 gul
den.
En ja hoor, natuurlijk was ie er
gisteren weer bij: het opgeven
van een valse naam. Vooral bij
de jongere overtreders een veel
gebruikt middel om te proberen
van een boete af te komen. He
laas, 't lukt lang niet altijd en
als het mislukt heeft het bijzon
der vervelende consequenties.
Dat ondervond een 19-jarige
jongeman gisteren aan de lijve.
Hij was in Oegstgeest door een
rood licht gefietst en had bij
zijn aanhouding zijn achter
naam met die van De Groot
gewisseld. Voor de politie was
het echter een koud kunstje:
Oegstgeest is nu eenmaal niet zo
bijzonder groot Gisteren zag de
jongen zijn poging beloond met
een tientje voor het rode licht
en het tienvoudige daarvan voor
zijn leugentje tegen oom agent
ARJEN BROEKHUUZEN.
Geboren: Danielle Nathalie c
Burgerlijke Stand
u üon In- v; L- ™n oer Bem en u.
n M n "0 lander. Sylvia dr. v: C. van Ooatrum
.♦a u w- Sampers, Marco Cornelia zn. v:
'ie, IHonders en W. G. Vis. Willibrordua Johan-
>rt-l «Cornells zn. v; L. M. J. Krol en W. J.
Jennings, Marwaan zn. v: S. Y. O. Abed.
S. Abid. Vincentius Johannes
M. Arende, Paul zoon van: R.
in T. van Nimweoen, Miranda
dochter van: A. van Dam en H. A. van E$;
mond. HeidJ dochter van: P. Scheurwater en
juli 1912 man; J. le Mair geb. 8 aug. 1912
man; G. A. de Klerk geb. 22 april 1935
echtgenote van: J. F. ten Broeke; J. Munster
man geb. 7 nov. 1885 gehuwd geweest met:
J. Unschooten; H. Togelaar geb. 3 |unl 1922
man: J. C. Kenbeek geb. 24 nov. 1904 vrouw.
Staatssecretaris Van Dam slaat de eerste paal
(Van een onzer verslaggevers) gebouwd worden".
LEIDEN Staatssecretaris Marcel van Dam Staatssecretaris Van Dam bezocht na het slaan
sloeg gisteren de eerste paal voor een bouwpro- van.de eerste paal de onlangs in gebruik genomen
ject aai) de Leidse dr. Lelylaan van de stichting appartementen aan de Choorsteeg om deze „offi-
Huisvesting Werkende Jongeren. Daarna maakte, cieel voor geopend te verklaren". In de Waard-
hij een rondleiding langs de verschillende gebou- kerksteeg werd de eerste sleutel aan de eerste
wen van de stiehting. bewoner overhandigd. De stichting heeft hier 25
Het complex aan de dr. Lelylaan zal 93 apparte- appartementen, elk met een huurprijs van 200
menten bevatten voor werkende jongeren en stu- gulden per maand. Men hoopt echter die huurprijs
denten. De huurprijs zal na oplevering in begin door overheidssubsidies terug te brengen tot 150
'78 waarschijnlijk 200 gulden bedragen. „U slaat gulden.
hier een mijlpaal", 'zei bestuurslid Zweers van de In sociëteit Minerva werd tenslotte het werkbezoek
stichting later tegen de staatssecretaris. M. van van de staatssecretaris besloten met het uitspreken
Dam mengde in zijn lovende woorden aan de van lovende woorden aan het adres van de stich-
stichting echter ook kritiek. „Het project is eigen- ting, waarbij de bewindsman behalve de stichting
lijk te duur. Er kunnen goedkopere appartementen ook de gemeente Leiden uitbundig roemde.
Corrie Groen met de „grootste bloem", die overigens zeker niet
de langste is.
ïm
„Willempie" was met „De Kluutschuppers" overal
continent die iets breder in hun water
zitten en op het gebied van devaluatie
nog niet zo erg te klagen hebben. Alleen
maar geweldig veel waardering voor dat
groepje Oxforders die met een imperiale
krachtsinspanning hun Leidse bezoekers
een onvergetelijke week hebben bezorgd.
Leiden mag daar lering uit trekken.
Want wat zijn de vruchten van deze
zeven dagen? Misschien niet om op te
noemen. Eenvoud en bijna onvoorstelba
re hartelijkheid hebben elke berekening
overtroffen. Ik heb het, geloof ik, al eens
eerder naar voren gebracht: die Britten
hebben het „these days" niet zo gemakke
lijk, maar wat men in Oxford de bevrien
de Leidenaars heeft bereid tart zo goed
als alle beschrijving. Van zo'n intermen
selijke relatie wordt men alleen maar
rijker. Veruit het merendeel van de
Leidse bevolking weet niets van deze
eigenlijk doodgewone menselijke betrek
kingen. Maar ze zijn - en dat mag men
gerust van me aannemen - de moeite van
het beleven volop waard. Wat dat betreft,
ben ik die Tiroler avond in Innsbruck
allang vergeten. Want dat lag helemaal
anders....
De uitwisseling Leiden-Oxford 1976 is
•achter de rug. Niemand is zeeziek gewor
den, afgelopen zaterdag, toen ruim 80
Leidenaars van allerlei professie al dei
nend op de schuim witte koppen van het
begin van het Kanaal huistoe trachtten
te dromen in hun klapstoelen of hangend
aan de bar. Ruim zeven dagen waren ze
ondergedompeld geweest in een zee van
gastvrijheid. Het „England, their Eng
land", het Engeland van hun gastfami-
lies, was een klein beetje hun tweede
vaderland geweest Vrij timide waren de
scheidsrechters, de bloemschiksters, de
spoorweghobbyisten, de tennissers, de at
leten, de ongrijpbare dames van de UW,
de boerenblaaskapel en de majorettes
(bijna luidruchtig tot op het laatste ogen
blik), de architecten, Rode Kruisleden en
de twee journalisten om 7 uur 's morgens
van Gloucester Green in Oxford met
twee bussen vertrokken. Met een stevig
Engels ontbijt achter de kiezen, of in het
ergste geval van „ik heb me verslapen"
met een sandwich. Terwijl de verdrogen
de zon boven de dromende torens van
eeuwenoude kerken en meer dan 30 colle
ges zich naar een nieuwe goudgele dag
ophees.
Ze waren er niet allemaal, de Leidenaars.
Een enkeling, die zich de avond te voren
nog duchtig had geweerd tijdens de Fare
well Party, het afscheidsfeest, in de Town
Hall, was bedlegerig achtergebleven. De
collectieve verzekering dekte de schade.
„De gelukkigen", dacht ik, terwijl Sheer-
ness en de kust van Kent in een dampop-
welling verdwenen. Nog geen twaalf uur
tevoren had de gemeenschapszaal van de
Town Hall gedaverd onder het geweld
van klompendansende Leidse tieners en
de bijna zuivere klanken van de Kluut
schuppers. Miss Anne Spokes, die een
jaar lang de Lord Mayor mag uithangen,
was opnieuw in de Engelse fout gegaan
door zich met keten en al in de polonaise
'te storten. Nogmaals was „Willempie"
overal, een eer, die me weer de raadska
mers deed opzoeken.
Dertig jaar lang duurt dit nu al voort,
dit „leap over", het haasje-over van het
eens geïsoleerde eiland, waar men op het
moment met een economische inzinking
kampt (en desondanks werd ons een
paradijs op aarde voorgeschoteld, zonder
uitzondering) naar de lage landen op het
