KOGEUNCIDENT
GENADESLAG
VOOR PUTTEMANS
Ria Ahlers sloot zich bij (§9
trieste rij lachend aan
Uitputting oorzaak van drama
MONTREAL'76
Vergroting finishfoto
was noodzakelijk
DRUT BETAALDE STAAT MET RENTE
KsLS
Gunstige serie Hoving
Hordenrace overgelopen
IN SERIE VAN 1500 METER
Ook bij kogelslingeren komt er nogal wat snelheid aan te pas, wil je
het goed doen. Dat deed de Rus Joeri Sedyk die het projectiel 77.152 meter
van zich afslingerde. Goed voor goud.
MONTREAL - Mlel Putto-
mans, de wereldrecordhou
der op de vijf kilometer, kan
in België geen goed meer
doen. Ondanks de uitgebrei
de voorbereidingstijd op de
Spelen, heeft de gereputeer
de lange afstandsloper alleen maar voor eer
aantal grote teleurstellingen gezorgd. Zowel
op de tien kilometer begin deze week, alt
in de series van de vijf kilometer, kwam de
naam van de Belg totaal niet in hot stuk
voor. Erger nog: geen enkele maal heeft hij
de afstand uitgelopen.
Niemand kent precies de oorzaak van hel
drama Puttemans. Zelf wil hij er ook niets over
zeggen. De mensen die hem iedere dag in
Montreal hebben begeleid, weten gemakkelijk
de oorzaak van het falen aan te wijzen: hij
is volkomen uitgeput aan de start gekomen.
De trainingsperiode zou Puttemans in geen
enkel opzicht goed hebben gedaan. Een niet
al te secuur levenspatroon zou zijn, krachten
hebben gesloopt. Als een dief in het duister
sloop daarom reeds tweemaal Puttemans uit
het stadion. Voordat zijn concurrenten de
strijd hadden afgesloten was Puttemans al in
zijn trainingspak en maakte zijn laatste vlugge
stappen in de richting van het Olympisch
dorp.
Met Puttemans gingen ook zi|n landgenoten
Polleunis en Mark Smet op de vijf kilometer
tenonder. Willy Polleunis omdat hl] samen
Jack Arentsen
Mclaren eindigde als zesde. Door de diskwali
ficatie van Polleunis en Hildenbrandt had hij
zich geplaatst bij de vier lopers, die uit elke
serie overgingen naar de eindstrijd.
Voor Mark Smet, die met een stevig ingepakte
gebroken pols aan de start kwam, was de
lijdensweg »veel te lang. Tussen twee Rode
Kruismannen ging hij uiteindelijk, na een kan
sloze race. naar de kleedkamer. Maar na
enkele passen rukte hij zich los. Sloeg driftig
naar de toegesnelde heren, maar liet zich
daarna zonder tegenslag door drie andere
helpers afvoeren. De teleurstelling in het Bel
gische kamp had niet beter geïllustreerd kun
nen worden.
met de Westduitser Klaus Hlldebrand op een
wel erg doorzichtige wijze de Canadees
Grant McLaaren zo'n zeshonderd meter voor
de finish van de 5000 meter in de „mangel"
had genomen. Seriewinnaar Polleunis, al
smede de Westduftoer, werden gediskwalifi
ceerd en daardoor belandde de Canadees
weer juist op de vierde plaats die toegang
bood tot de finale.
De jury d'appel besloot vannacht de diskwalifi
catie van de Belg Willy Polleunis en de
Westduitser Klaus Peter Hildenbrandt op te
heffen. Na het zien van een videoopname van
het incident besloot de jury d'appel de twee
lopers, die respectievelijk eerste en derde
waren geworden, toch toe te laten voor de
eindstrijd. Er was namelijk gebleken dat de
Canadees McLaren op normale wijze de wed
strijd in derde positie had kunnen vervolgen.
Kogel
Het had op deze zonnige vijfde atletlekdag
in Montreal nog veel ongunstiger voor onze
Zuiderburen kunnen beginnen. Want de ka
lende Russische kogelslingeraar Bondarchuk
maakte in zijn laatste poging de fout van zijn
leven. Te laat liet hij de kogel het luchtruim
kiezen en dat betekende dat het helse pro
jectiel met onheilspellende vaart In de rich
ting van de slntelbaan vloog, waar Juist Mlel
Puttemans, Lasse Viren en hun andere con
currenten zich wat los liepen voor do start
van de vijf kilometer.
Schreeuwend stond de 37-jarige „Kolos uit
Kiev", die evenals vier jaar geleden fn Mun-
chen ook nu het brons veroverde, in zijn kooi
Ook vanaf de tribunes gilden
men naar de niets vermoedende en op het
startschot wachtende atleten. Op nog geen
meter afstand van Puttemans belandde de
kogel voor de eerste maal op de kunststof-
baan. Door de vaart sprong het projectiel
opnieuw op. Zo hoog zelfs dat hij over de
Spanjaard Cerrada sprong en al stuitende tot
stilstand kwam, tegen de betonnen rand van
de stadionafscheiding. „En dat voorval", aldus
de Belgische medische staf, „deed Miel Putte
mans. ook geen goed. Want iemand, die al
aan de start verschijnt met een veel te lage
bloeddruk, waardoor het al moeilijk werd om
te beslissen of hij wel of niet mocht lopen,
krijgt door het kogel-incident van die Rus
helemaal de schrik in zijn benen".
Maar tot geluk van de lopers op de vijf
kilometer, mocht de Rus Antoliy Bondarchuk
daarna niet meer werpen. Zijn ongelukkige
worp was de laatste uit een serie van zes.
De concurrenten van Bondarchuk, van wie zijn
landgenoot Jorri Sedijk de beste was gingen
door. Herhaaldelijk ploften de zware kogels
in de grasmat. Ze bleven wel ver uit de buurt
van de alsmaar rondjes draaiende atleten.
Alleen de spelers van Polen en Oost Duitsland,
die zaterdagavond hun finale in het voetbal
toernooi gaan afwerken, krijgen nu nog te
maken met het verwoestende werk van de
kogelslingeraars. Op tientallen plaatsen is
rond de middenlijn het veld als het ware
omgeploegd.
Niemand
Hoogtepunt van de vijfde atletlekdag in Mont- len.
reaLwas ongetwijfeld het wereldrecord dat
de Zweed Anders Garderud op de klokken
bracht. De prestatie van de Zweed gaat zeHs
de geschiedenis In als het „aangekondigde
wereldrecord". Enkele dagen geleden had hij
al gezegd: „Niemand zal mijn wereldrecord
van 8 minuten 09.8 seconden op de 3000
meter steeple chase kunnen verbeteren. Ik
zal zelf de man zijn die In de finale een
scherpere tijd loop".
En Garderud maakte zijn woorden waar. In
een geweldig duel met de Oostduitser Frank
Baumgartl, die op de laatste hindernis door
een val moest afhaken, werd een eindtijd van
8.08.2 bereikt. De 10.000 gulden die het
Zweeds Olympisch Comité en een niet ge
noemde firma, als „trainingsgeld aan Garde
rud" hadden geschonken bleken goud waard
te zijn.
En dan kwam ook nog even de Cubaan
Alberto Juantorena de baan in, de man die
niet voor zichzelf maar voor Fidel Castro,
goud op de 800 meter had gewonnen. En het
kan bijna niet anders of Juantorena gaat ook
met het goud op de 400 meter strijken. Want
ondanks het feit dat hij zich de laatste hon
derd meter niet meer inspande en tot vijfmaal
toe lachend achterom leek om te zien waar
de concurrenten bleven, eindigde hij toch als
eerste en zelfs in een tijd van 45.10 seconden.
Spoedig zal Alberto Juantorena een nieuw
verhaal over zijn land, over Fidel Castro en
het goeds dat topsport kan brengen, aan de
verzamelde wereld in Montreal komen vertel-
Montreal Evert Hoving, die op 5 Juli in
Stockholm zijn uitzending naar de Olympi
sche Spelen afdwong met een Nederlands
record (3.37,31), start vandaag in de eerste
van de vijf series op de 1500 meter.
In totaal zullen zich uit de vijf series achttien
lopers plaatsen voor de halve eindstrijd, die
een dag later wordt gelopen. De eerste drie
van iedere serie gaan over plus de drie atleten
die de beste tijd hebben gemaakt van hen die
zich niet rechtstreeks plaatsen.
(Van onze speciale verslaggever)
MONTREAL Wanneer Annell Ehrhardt haar
Olympisch kampioenschap op de 100 meter
horden prolongeert, zal de Oostdultse we
reldrecordhoudster daar een race meer voor
hebben moeten lopen dan vier tegenstand
sters uit de elndstr)|d. De tweede halve finale
van het hordennummer van de dames werd
namelijk door de |ury d'appel ongeldig ver
klaard.
In de race die vandaag wordt overgelopen
zullen echter maar zeven deelneemsters aan
treden. De Russin Ljoebov Kononova werd
gediskwalificeerd. Zij gooide haar voorlaatste
hindernis om en raakte in haar val de naast
haar lopende Valeria Stefanescu (Roemenië)
die daardoor eveneens kwam te vallen. Kono
nova stond op maar liep niet verder. De
huilende Stefanescu ging nog wel door maar
zag zich even later uitgesloten. Een Roemeens
protest volgde en dat werd later toegewezen.
Door
Jack Arentsen
Grote klasse was bijeen in de tweede serie van de 1500 meter. Zes
loopsters op een rij passeerden de finish. Het verschil tussen nummer een
(Ludmilla Bragina) en nummer laatst (de Amerikaanse Francie Larrieu Lutz,
derde van onder) bedroeg 0.1 seconde.
Montreal MONTREAL
Het is met de Nederlandse
atletiek op dit moment zelfs
zo slecht gesteld dat de wei
nige atleten, die nog goed
genoeg waren bevonden
voor de Olympische piste in
Montreal, met het allergrootste gemak teleur
stellingen incasseren. En Ria Ahlers, de
Meppelse hoogspringster, maakte daar geen
uitzondering op. Zij volgde het spoor, dat
eerder deze week door verspringster Ciska
Janssen, 800 meter loper Evert Hoving en
de ten onrechte in een Olumpische fauteuil
gezette lange afstandsloper Jos Hermens
was uitgezet, zonder blikken of blozen. Want
toen Ria Ahlers tot driemaal toe tevergeefs
had getracht om over de 1 meter 87 centime
ter te komen, was haar eerste reactie na
haar twaalfde plaats in het einklassement:
„Moet ik nu zeggen dat het niet ging? Een
excuus voor het slechte springen heb ik niet
voorhanden".
De vrolijk lachende Ria Ahlers was de zoveel
ste aanwijzing in Olympisch Montreal dat er
in de vaderlandse atletiek bijzonder veel moet
gebeuren, wil men nog ooit de aansluiting met
de sub-top halen. Want op het moment dat
Ria Ahlers uit de strijd werd gestoten, waren
er nog altijd elf van de 21 in de finale
uitkomende hoogspringsters in actie.
De 70.000 toeschouwers op de tribunes had
den bij Ria Ahlers tevergeefs gezocht naar een
vleugje concentratie dat toch een topsportster
moet kunnen opbrengen, wanneer op wereld
niveau strijd moet worden geleverd, Zonder
zelfvertrouwen werkte de Meppelse haar
sprongen af. Dat er met de eerste sprongen
over de 1.70 meter, 1.75 meter en 1.78 meter
geen moeilijkheden kwamen, mocht natuurlijk
geen verrassing zijn. Maar op 1.85 meter
kwam de eerste verstoring in het evenwicht.
De tweede poging, hoewel ook toen de lat
nog lang lag te trillen in de houders, tekenden
zich de eerste en daarna niet meer weg te
cijferen symptonen van onrust, af.
De voordien nog lekker in de zon liggende
Ria Ahlers (was zij vergeten dat juist zon
aan de conditie knaagt?), ging nu ook een
koeler plaatsje opzoeken.
„Inderdaad, begon ik me toen wat zorgen te
maken. Ik kreeg het ritme van aanloop en
afsprong niét goed te pakken", zei Ria Ahlers
stilletjes. De keiharde trainingsarbeid van de
laatste maanden leek ineens geen successen
te gaan opleveren. De extra training met
gewichten, waardoor haar krachten dermate
waren toegenomen dat ze dit seizoen nog tot
een persoonlijke recordhoogte van 1.87 meter
was gekomen, leek tevergeefs geweest. Want
struikelde Ria Ahlers op de 1.84 meter niet
(zij sprong in een keer - met geluk - foutloos),
op 1.87 meter stokte iedere ritmische bewe
ging, die een hoogspringster naar een behoor
lijke hoogte moet kunnen stuwen.
Niet slecht
Driemaal werd de lat finaal geraakt en de
twaalfde plaats was het hoogst bereikbare
voor Ria Ahlers. „Toch niet zo slecht", grin
nikte zij al weer. „Vier jaar geleden kwam
ik in München niet verder dan een zeventien
de plaats met een hoogte van 1.79 meter".
Toch vooruitgang voor Ria Ahlers? Cijfermate
riaal blijft betrekkelijk. Het komt er in de
topsport op aan dat je op de juiste dag de
goede vorm te pakken hebt. Dat de motivatie
er op het belangrijkste moment is. En dat
laatste viel - bij de overigens altijd wel erg
laconiek werkende Ria Ahlers- ernstig te be
twijfelen. De laatste dagen had zij al regelma
tig in het Olympisch dorp lopen te verkondi
gen, dat het allemaal zo lang duurde. Dat ze
graag snel naar huis wilde. Haar huis nog
even wat opknappen.
Ria Ahlers was niet volledig bezig met de
Olympische gebeurtenis in Montreal. Haar ge
dachten gingen al uit naar de eerste dagen
van September. Dan gaat ze trouwen. „Ik hoop
dat dan alles beter lukt".
Op het moment dat Ria Ahlers uit de arena
stapte, waar zij zo'n drie uur had moeten
verblijven voor haar serie sprongen, gingen
nog elf meisjes door. En na bijna vijf uur strijd
kon de uiteindelijke winnares, de Oostduitse
Rosemarie Ackermann naar het erepodium.
Als enige kwam zijn over de hoogte van 1.93
meter. Een Olympisch record, maar nog altijd
drie centimeter onder het Wereldrecord dat
eveneens in het bezit van de Oostduitse is.
Sprong naar het goud van Rosemarie Ackermann. Met het (ruimschoots)
bedwingen van 1.93 meter bewees de Oostduitse dat er.maar één recht
had op de Olympische titel.
(Van onze speciale verslag
gever)
MONTREAL Vier jaar gele
den had Nederland met llja
Keizer (5e) en Bernie Boxem
(9e) twee loopsters in de
finale van de 1500 meter. Na
het vertrek van het duo, dat na de Spelen
van München nauwelijks meer in actie kwam,
is het middenafstandlopen voor dames in
Nederland gestagneerd. Het is de vraag of
ons land ooit weer aansluiting zal krijgen op
een nummer, dat aan het eind van de zesti
ger jaren door Maria Gommers werd beheer
st. Die vraag werpt zich op na de series van
de 1500 meter, die gisteren werden qelopen.
De Ierse Mary Purcell bijvoorbeeld had aan
een tijd van 4.08,63 niet voldoende om zich
te plaatsen voor de halve finales van vandaag.
Zij werd uitgeschakeld omdat in de tweede
serie zes loopsters op één lijn over de eind
streep kwamen met een onderling verschil van
0,1 seconde. Het was alleen duidelijk te zien
dat Loedmilla Bragina, de Olympische kam
pioene van München die dëstijds in drie
wedstrijden drie maal het wereldrecord verbe
terde, als eerste over de streep kwam. Zij won
in 4.07,11, de Amerikaanse Francie Larrieu. die
na vergroting van de finishfoto als zesde werd
geplaatst, noteerde 4.07,21.
Bij de zestien loopsters, die in de halve finales
uitkomen, is ook werpldrecordhoudster Tatja-
na Kazankina (3.56,0) die maandag de 800
meter won in de wereldrecordtijd van 1.54,94.
De Russin trof de langzaamste serie. Zij werd
achter de Oostduitse Ulrike Klapezinski, die
enkele weken geleden als derde vrouw ter
wereld na Kazankina en Raisa Katjoekova
(Rus) de 1500 meter binnen de vier minuten
liep, tweede. Klapezinski won in 4.11,62, Ka
zankina noteerde 4.12,10.
Bij het discuswerpen dames was Ria Stalman,
die ondanks een afstand van 58,18 meter niet
van Olympisch niveau werd geacht, waar
schijnlijk zonder veel moeite door de kwalifi
catie (55 meter) gekomen. Van de vijftien
deelneemsters sneuvelde alleen de Amerikaan
se Lynn Winbigler maar die was dan ook met
een beste prestatie van 53,06 meter ingeschre
ven.
Evenals bij het verspringen dames, afgelopen
vrijdag, bleven de prestaties van de heren
duidelijk achter bij het niveau dat normaal
wordt bereikt. Van de 31 verspringers, die een
afstand van 7,80 meter moesten halen om zich
te plaatsen voor de wedstrijd, bereikten
slechts negen de kwalificatie-eis.
Alejandro Casanas (Cuba) en Willie
Davenport deelden niet in de vreug
de van Guy Drut. Zo te zien.
MONTREAL „Sportadvi-
seur van het bureau van de
president" is de functie die
de winnaar van de 110 meter
horden Guy Drut in het open
bare leven bekleedt. Mis
schien heeft hij ooit wel
eens eigenhandig de hoogte van de horden
opgemeten, maar veel meer kan het niet zijn
geweest. Drut reist sinds de Olympische
Spelen van München, waar hij tweede werd
achter de inmiddels prof geworden Ameri
kaan Rod Miibum, hordelopend de wereld
rond. Hij kon rekenen op steun van het
Franse gouvernement toen enkele betweters
zo onvriendelijk waren om zijn amateurschap
in twijfel te trekken, alleen maar omdat de
schrale atleet op een foto in de dagbladen
naast een fraai gelijnde automobiel poseer
de. Wie denkt bij zo iets aan commerciële
motieven?
Drut mocht alles wat hij wilde op een voor
waarde: in Montreal de Amerikanen te snel
af zijn. Aan de 40-jarige hegemonie van de
Verenigde Staten op de 100 meter horden
moest maar eens een einde komen. Drut
behoefde zelfs niet bij al die andere atleten
te verblijven. Hij kreeg een keurige tweeper
soonskamer in een hotel voor zichzelf en zijn
vriendin Als hij maar won. Gisteren was het
zo ver. Guy Drut zegevierde op het korte
hordennummer voor de jonge Cubaan Alejan
dro Casanes en de winnaar van 1968 de
33-jarige Willy Davenport.
„Even afrekenen", zei men in het Franse kamp
en Drut betaalde alle goede gaven, waarmee
de staat hem overlaadde met rente terug. Hij
startte zijn monoloog met de opmerking dat,
zoals iedereen weet, de Franse eet- en drink
gewoonten een bezoek aan dat land buitenge
woon aantrekkelijk maken. De levenskunst, die
de Fransman uitstraalt, heeft vanzelfsprekend
ook zijn aantrekkelijkheden. Maar de buiten-
staander moet zich daarin niet vergissen. In
Frankrijk wordt uit dit korte leven het maxi
mum gehaald wat erin zit. Kijk maar eens naar
Guy Drut. Eigenlijk altijd geblesseerd. Pijn aan
het linkerbeen. Maar opgeven nooit.
De Olympische sprinttitels bij de dames zijn
eerlijk verdeeld tussen West- en Oost-Duits-
land. Na de overwinning van de Westduitse
Annegret Richter op de 100 meter ging het
goud voor de dubbele afstand naar Oost
Duitsland. Het kwam echter niet in handen
van Renate Stecher, de dubbele sprintkam
pioene van München. Het rijk van de 26-jari-
ge krachtloopster uit Süptitz, die de nederla
gen die haar zijn toegebracht nog steeds op
de vingers van twee handen kan tellen is
ten einde. Zij is voorbij gestreefd door meer
gestroomlijnde sprintsters.
Het verlies van de 200 meter zal Renate
Stecher gisteren lichter zijn gevallen dan de
nederlaag op de halve afstand. Nu stond zij
immers als derde naast landgenote Barbel
Eckert. De 21-jarige Eckert, in 1973 drievoudig
Europees jeugdkampioene op de 100 meter
horden, 200 meter en 4 x 100 meter, verdedig
de de voorsprong die zij bij de start nam, op
voortreffelijke wijze. Renate Stecher, die in de
ongunstige buitenbaan met alle concurrenten
achter zich vertrokken was, deed het enige
wat zij in die situatie kon doen: zo hard
mogelijk doorgaan. De lichtvoetiger Barbel
Eckert en 100 meter kampioene Annegret
Richter kon zij op het laatste stuk niet opvan
gen. Richter bleef slechts tweehonderdste se
conde van Eckert en een tweede gouden
medaille verwijderd.
Het Olympisch sprinttournpoi is voor Raelene
Boyle op een bittere teleurstelling uitgelopen.
De Australische, in München nog tweemaal
tweede achter Renate Stecher, werd in de
halve eindstrijd na twee valse starts gediskwa
lificeerd.
