Duindigt overvol op
tiende „Dag van het 99
m
m
mwÊim
„Ik ben één van
de gelukkige
mensen voor wie
het werk tegelijk
een hobby is99
L jr j ui_ii ly LElDSiü COURANT PAGINA'5
WASSENAAR De Westlanders Abra
ham Chardon en Gerard van Eykelen-
borg waren gisteren de twee grote
„smaakmakers" van de tiende „Dag
van bet paard" op Duindigt Abraham
Charon was de koetsier van het twin-
tigspan en Gerard van Eykelenborg de
pikeur met „gouden handen" achter het
troeteldier van de Nederlandse draf-
sport de nu zevenjarige ruin Kees Ver
kerk. Beide paardenjongens ontmoeten
elkaar na afloop van Europa's grootste
paardenshow in de sociëteit van Duin
digt.
Abraliam Chardon uit Schipluiden,
kwam niet uitgesproken over de ma
nier, hoe collega Gerard van Eykelen
borg Kees Verkerk na een nek-aan-nek-
race met Jojo Buitenzorg in de Baron
van Heemstrabeker als winnaar over de
eindstreep bracht: „Wat een paard is
dat. wat een draf zit daaronder. Ik
begrijp nu, waarom Kees Verkerk geko
zen is tot draver van 1975" was het
eerste commentaar van Chardon. De
man achter de briljante successen van
Kees Verkerk had voor het eerst in zijn
leven een ererondje gemaakt, terwijl hij
uit vreugde de tranen de vrije loop liet.
Gerard van Eykelenborg: „De spanning
viel helemaal van mij af. Ik moest wel
huilen. Ze verwachten van je dat je met
zo'n klassepaard als Kees Verkerk al
tijd maar kan winnen. Nu waren er zo'n
twintigduizend paardenvrienden, groot
en klein, op Duindigt en dan moet je
het voor hen waar maken. Ik ben met
deze overwinning enorm blij. Dat er
zoveel mensen getuige van mochten
zijn. is natuurlijk heerlijk. Nu weten
nog meer paardenmensen hoe goed
Kees Verkerk wel is". De zege van Kees
Verkerk werd maar met een hoofd ver
schil geboekt op Jojo Buitenzorg. In het
kraampje waar de Stichting Nederland
se Draf- en Rensport paardenfoto's ver
koopt. waren reeds lang voor het duel
met Jojo Buitenzorg de foto's van Wate
rings „Keessie" uitverkocht Op de elfde
„Dag van het paard" zal er een kleuren-
poster in de handel worden gebracht
van Jojo en Kees samen. De voetbal
sport mag dan hun favoriet hebben in
Cruyff, in de drafsport wordt nu een
maal Kees Verkerk op handen gedra
gen.
Wereldprimeur
De eigenaren van de stal van Kees
Verkerk (Stal Westland) de heren Dis
selkoen en Van der Lubbe, brachten na
de overwinning een dronk uit op Kees
Verkerk en Abraham Chardon. Abra
ham Chardon bracht de wereldprimeur
op de ..Dag van het paard Twintig
Gelderse paarden liet hij in span over
Duindigt heendraven. Ruim 350 meter
nylon leidsel had de koetsier in de hand
en even leek het erop dat de man uit
Schipluiden met zjn hele spuide vernie
ling in zou gaan. Vlak voor het publiek
schoot er een streng los. Dit was echter
snel verholpen en onder het commando
van Chardon draafde het span ruim
twintig minuten over de Duindigt-piste.
Ondanks het feit, dat de paardenmara-
thon al zes uur oud was, waren de fans
niet richting huis gegaan. Het inspan
nen, dat zo'n vier uur in beslag had
genomen, was niet voor niets geweest
Chardon zelf over het gebeuren: „Het
is goed gegaan, ik ben tevreden, alleen
jammer dat er nu net zo'n streng moest
losschieten. Zoiets kan altijd gebeuren.
En het derde paard in de voorste rij
van vier was niet erg braaf, anders had
ik net als twee jaar geleden met het
zestienspan, ook nu in volle galop de
aftocht gemaakt. Maar dat zat er nu
met deze twintig niet in. Ik wilde geen
ongelukken maken".
Terwijl Abraham Chardon en Gerard
van Eykelenborg nog eenmaal het glas
omhoog brachten, liet Cees Berg. de
vader van de „Dag van het paard" en
perschef van de Stichting Nederlandse
Draf- en Rensport nog even de dag aan
zich voorbij gaan: „We hebben vanmid
dag weer alles op het gebied van het
paard gehad. Er is geen paardenras
buiten schot gebleven. Nog nooit waren
zoveel mensen op Duindigt. De vraag
is altijd wat moeten we het volgend jaar
weer brengen. Er moet toch altijd iets
nieuws bij zijn. En Chardon heeft al
laten weten dat hij in ieder geval geen
22 paarden in span in de baan zal
brengen". Duindigt was te klein, maar
al te duidelijk bleek weer, dat bij zo'n
dag de aanvoerwegen na een van de
mooiste draf- en renbanen van Europa
middeleeuws zijn. Tot op de Voorburg
gingen de wagens stapvoets richting
Duindigt.
Het twintig paarden tellende span van Westlander Abraham Chardon
r ha<P
ijden:
Hen"
de
De
mi
verl<
de
1-6, "3
he
e ph
sperd
chil v
iar g
L ADi
pgliii
Mi
VIOLIST ANDREI SERBAN
opefToen ik in 1942 geboren
uitsras is vader gelijk met
opgefcn strijkstok naar het
laatstiekenhuis gerend om die
le daJ mijn rooie knuistje te
Ruit(ommelen. Ik bad nauwe-
vcxjks nog tijd gekregen om
?n grote bek op te zetten
F ik zat dus al viool te
en beien. Dampend van wel-
ihagen zag pa, dat zijn
ien ooon, na één dag op aarde
ïwerkirtoefd te hebben, al /re
versiongstelling had voor mu
hetek. Zo legde hij het ten-
Minste uit. Later heeft hij
DorpM me talloze malen ver
afild: ,Je hield die strijk
ster ok gelijk stevig vast en
n het? zuster had de grootste
L Ekioeiie om hem weer los
-2 en krijgen." Ik dacht: „die
roert het ware Roemeense
besltéoed in zijn aderen. Mijn
In hidrei wordt een hele
r ookote muzikant."
der ire vader in kwestie is Pai-
der s Gregor Serban, ont-
inig v*emde fiedelaar van Roe-
rpmaeense afkomst, die in de
cijfj ftiger jaren uitgaand
Haag ademloos aan
•de gjn strijkstok liet hangen.
«n vaste stek op het Ge-
n 4jrs Deynootplein nu
ronden steenwestijn, maar in
ts mè? dagen een wild en oor-
io Ax]rdovend kloppend ver-
uakshart was „L-Heu-
giste Blue", een pluchen bal-
ptent in het voormalige
4 inmiddels gesloopte ho-
artijef Les Galeries. Zijn
lublieiunTOuw beneden was
Oudea Beck, die eigenhandig
le ora
de ene ivoren geluidstoren
na de andere uit haar
vleugel trok. Ze kon tij
dens haar optreden altijd
rekenen op de steun van
een leger pubers met vet-
kuiven en pofbroeken, die
liggend achter de ramen
van „De Vliegende Hollan
der" haar gratis claque
vormden.
Drie meter hoger vermei
den bedaagde Hagenaars
van middelbare leeftijd
zich in die jaren op be
schaafde wijze met Paitas
Gregor, die.de romanti
sche pusztaklanken als
smeltwater uit zijn viool
liet druipen. Het Roemeens
Orkest van Serban was in
die hoogtijdagen van Sche-
veningen een nationaal
vermaarde strijkinrichting,
waar tobbende ouders hun
zorgen plat lieten persen
en verliefde paren bij het
Standje van Schubert el
kaar voor eeuwig trouw
zworen.
Mooie dagen waren dat.
Dagen, die niet meer te
rugkeren en alleen als ver
geelde gelegenheidskiekjes
voortleven. Van het oude
orkest is de 67-jarige Pai
tas Gregor de enige, die
nog leeft. De rest de
stramme, grijze bassist, de
dikke cymbaalspeler en
broer Colea, die altijd de
aanrollende geluidsgolven
Andrei Serban: ,.ik ben een van de gelukkige mensen, voor wie het
werk tegelijk een hobby is."
zo oud was als zij trapte
ik op straat ook liever te
gen een tennisbal. Ik was
in het begin een verrekte
luie leerling, die de kantjes
eraf liep en bepaald niet
het ideale kind van een
beroemde Roemeense vio
list was. Ik kan er dus in
komen, dat die twee zeg
gen: „Vader Andrei, geef
onze portie maar aan Fik
kie". Maar toch ben ik
zielsgelukkig, dat die jong
ste graag een viool vast
houdt. Hij is nou welgeteld
twee jaar en je kunt er
dus nog niks van zeggen.
Maar volgens mij zit het
er in. Hij strijkt momen
teel nog onbehoorlijk vals,
maar wat niet is kan nog
komen. Met veel geduld
wordt ie misschien op den
duür toch ook een kind
van zijn vader."
Lodderoog
Vanuit zijn Rijswijkse flat
ziet Paitas Gregor onder
tussen met een tranend
lodderoog neer op zijn
zoon Andrei, die het in
middels al gelapt heeft. Na
een zijsprong via hardboi-
let beatbands als de Crazy
Jets en Aené and the Alli
gators „ik zat midden in
mijn puberteit en ramde
liever op een basgitaar tot
groot afgrijzen van pa
maakte hij de borst nat
voor een razendsnelle hor
deloop door het Conserva
torium in Maastricht. Hij
studeerde daar viool met
als bijvak piano, haalde
zijn onderwijsakte B in re
cordtijd, stak twee jaar la
ter het einddiploma solo-
spel in zijn zak en werd
gelijk aangesteld als leraar
op hetzelfde conservato
rium. Hij was op dat mo
ment 27 jaar en daarmee
de jongste leraar in Lim
burgs sappige dreven.
De jury, die zijn prestaties
hadden gehonoreerd met
een dikke tien gaf hem
daarna toestemming om
een gooi te doen naar de
„prix d'Excellence", het
felst begeerde neusje van
de muzikale zalm. De op
gaaf was een avondvullend
programma samen te stel
len en dat uit te voeren
onder het kritisch oog en
oor van de kenners. Ook
die horde nam hij na een
jaar van intense studie
glansrijk. Andrei, nu zelf
Paitas, verraste zijn keur
meesters met het vioolcon
cert van Tsaikowsky, het
vioolconcert van Mozart,
de Sonate voor viool van
hetzelfde Oostenrijkse ge
nie. Zigeunerweisen van
Pablo de Saresate en het
Vele malen zijn vader en zoon Serban samen opgetreden. Nog onlangs
brachten zij via de beeldbuis een Roemeense groet aan het Nederlandse volk.
uit de vleugel voor zijn re
kening nam, zijn mét
L-Heure Blue, De Vliegen
de Hollander de Berenbak,
Willy's Bar, Palais de Dan
ce, Savoy, Copacabana en
Kurhausbar van de aarde
verdwenen. Gestolde herin
neringen in het familieal
bum.
Gelauwerd
De enige, die de naam
Serban in Scheveningen
laat voortleven is Andrei,
in de wieg door zijn vader yrrrw*' 'IHWWH MM—
gekroond tot muzikaal
wonderkind en inmiddels
opgeklommen tot veelvul-
dig gelauwerde violist. De
hartewens van Paitas Gre-
gor is daarmee op klinken- BHBaËaf 1
de wijzen in vervulling ge- -f I
gaan. Andrei is inderdaad -Ij iBMÈ
de hele grote muzikant ge- "mf!
worden, die zijn vader in MÈk&ÊÊKÊÈk 'ft
1942 al in hem vermoedde, t '^iaÉÊiËËÊBÊMr^Ir I»
„Die muzikale baccil erf je J .If y,, ji
ongemerkt," zegt Andrei Br It 111 'Is 111»
bijna verontschuldigend. H öT§||# IJ#"''"1 fjjBliyfr jfaB»
„Ik was amper zeven jaar, J- *-Jl wmm V jll' j\C VËSm
toen ik mijn eerste viool- fgtHff Jjw flip H
lessen kreeg. Daar kwam 1
een zoon van Serban niet
onderuit. Ik merk het nu
weer met mijn eigen kin- |uiB|H
deren. Ik heb drie zonen,
van wie de eerste en de De veelgeprezen strijkin richting van Andrei Serban staat tot eind
tweede die viool helemaal augustus op vrijdag en tijdens de weekends een avond lang in het Sche
Sffffij,... veningse Miramar klaar voor cliëntèle. Met Andrei, bassist Henk Jansen
denk ik'dan, want toen ik en pianist Paul Chrestu.
Scherzo Tarentella van
Wieniawski. Het resultaat
van 12 maanden zwoegen
en strijken: de prix d'ex
cellence, die hem kortgele
den werd toegekend.
dat houden we vol tot eind
augustus. Wat er daarna
komt staat nog in de ster
ren geschreven. Het zal
wel weer uitdraaien op
muziek maken."
„Ik ga nu misschien wat
meer klassieke recitals ge
ven, misschien ook wat
concerten. Maar daarnaast
blijf ik ook rustig door
gaan met mijn Roemeense
trio. Ik hoef dat voor het
geld niet te doen, maar ik
kan er niet buiten. Zonder
muziek vind ik het leven
ongelooflijk saai. Daarom
heb ik vier jaar meege
speeld in het Limburgs
symfonieorkest en heb ik
ook nog in een strijkkwar
tet gezeten.
Ik ben één van de gelukki
ge mensen, voor wie het
werk tegelijk hobby is. Ik
vind het een feest om vrij
dags en tijdens de week
ends lekker muziek te ma
ken in restaurant Miramar
in Scheveningen. Ik doe
dat met basist Henk Jan
sen en met pianist Paul
Chrestu, die ook van Roe
meense afkomst is en ook
les geeft aan het conserva--
torium in Maastricht. En
kennis te maken met een krant waarin u óók het nieuws uit eigen
omgeving kunt vinden: de Leidse Courant. 14 dagen krijgt u 'm
toegestuurd, gratis en vrijblijvend, als u nu de bon invult.
stuur de
LEIDSE COURANT
zonder verdere verplichting. 14 dagen gratis naar:
dfl.
Leidse Courant
