Burgemeester Dubois wil
't iedereen naar zin maken
Pirard kreeg andere
kijk op wielrennen
Kunstje' van
Irapeau
Taxichauffeurs
dreigen
met actie
jntrealletjes
Veiligheidsdienst
maakt ook fouten
HORTER NIET OP TIEN KILOMETER
MONTREAL Frits Pi
rard, met zijn 21 jaar een
van de jongsten uit de
Olympische wielerequipe,
heeft het afgelopen jaar
een totaal andere kijk op de wielrennerij
gekregen. Tot voor kort stapte de Breda-
naar dollend door het wielerleven rond.
Gesteund door zijn fanatieke wielerfami-
lie reed het jeugdige talent van het ene
succes naar het andere. De toch al opti
mistisch van aard zijnde Pirard zag de
wielrennerij voor een grote speeltuin aan
waarbij de noodzakelijke stap naar de
profs niet al te lang op zich zou laten
wachten. Een overgang, die hem, zo veron-
terstelde hij, niet al te veel problemen
zou opleveren.
Frits Pirard is echter met een harde klap
tot de werkelijkheid teruggebracht. Aanlei
ding daartoe was de deelname aan de
Ronde van Luxemburg, een etappekoers
die zowel voor profs als voor amateurs
toegankelijk was. „Wat ik daar heb gezien,
heeft me aan het sclirikken gemaakt",
aldus een nog enigszins onthutste Pirard.
„Ik wist niet dat het profmilieu zo keihard
was en ik had er ook geen idee van hoe
hard door de jongens wel wordt gefietst.
Ik heb in die Ronde van Luxemburg dan
ook niet veel gepresteerd. Achteraf bezien
is het een goede les voor mij geweest. Ik
ben daarna veel meer over de wielrennerij
gaan nadenken. Gewoon eens nalopen
waarom het in bepaalde zaken fout is
gegaan. Dat heeft me goed gedaan. Vroe
ger smeet ik nog wel eens teveel met mijn
krachten. Ik moet in dat opzicht nog wat
bedachtzamer worden. Ook besteed ik
enorm veel aandacht nu aan mijn fiets en
materiaal. Het mag misschien een detail
lijken, maar het past in mijn nieuwe visie
die ik op de wielrennerij heb gekregen".
Hoe serieus Pirard het meent met dit
zelfonderzoek zoals hij het zelf noemt,
mag blijken uit het feit dat hij het vol
gend seizoen als maatstafgevend be
schouwt voor het al dan niet overstappen
naar de profs.
Zoals veel jonge talenten heeft Pirard al
enkele aanbiedingen gekregen maar vooral
het slecht verlopen avontuur in de Ronde
van Luxemburg heeft hem dubbel huiverig
gemaakt. „Kijk, vorig seizoen won ik twin
tig koersen en toen dacht ik in mijn sim
pelheid dat ik er al was. Nu het dit seizpen
wat minder is gegaan en vooral na de
Ronde -van Luxemburg, waar ik duidelijk
bij de zwaksten behoorde, ben ik i
mezelf gaan twijfelen. Daarom heb ik alles
nog eens goed op een rijtje gezet. Daarbij
kwam ik tot de conclusie dat de koerst
die ik gewonnen had, niet eens zulke be
langrijke waren. Bovendien had ik een
technisch foefje met mijn fiets uitgehaald
(ik had de kranken uitgeboord) dat ik
achteraf gezien ook beter achterwege had
kunnen laten. Dat alles is voor mij i
reden geweest om het volgend seizoen op
een heel andere toer te gaan. Mochten de
successen dan ook niet komen, dan geloof
ik niet dat ik naar de profs zal overstap
pen. In zo'n geval moet je reëel ten opzich
te van jezelf kunnen zijn".
Al te bezorgd hoeft Pirard zich niet te
maken, want iemand met zoveel talent
moet ook wanneer hij daarvoor alles doet
in het keiharde profmilieu kunnen slagen.
Bedachtzamer dus en serieuzer ten opzich
te van zijn vak, dat is Frits Pirard gewor
den. Dat wil echter niet zeggen dat Pirard
geen belangstelling voor andere zaken
heeft. De met een diploma handelsschool
op zak lopende Pirard die ooit nog een
talentvol jeugdspeler bij NAC was heeft
een brede interesse voor andere dan wie-
Ierzaken, waarbij uiteraard ook weer sport
een belangrijke plaats inneemt. „Ik vind
dat je afstand moet kunnen nemen. Ik ben
nu wat serieuzer geworden maar ik wil
toch wel plezier houden in wat ik doe. En
dat kan niet altijd de wielrennerij zijn".
(Van onze speciale verslaggever)
MONTREAL Er wordt in de gelederen
van de organisatie, die verantwoordelijk
is voor de veiligheid van de bewoners van
het Olympisch dorp naarstig gezocht naar
de oplossing van een enorme blunder, die
de hele organisatie heeft geblameerd. Drie
Australische atleten hadden in Montreal
twee karabijnen gekocht, die zij rustig
hebben meegenomen naar hun kamer in
het dorp.
Geheel onbewust van wat zij hadden ge
daan, werden de Australiërs eensklaps uit
hun kamer gesleept en moesten zich ver
antwoorden. Een lid van de veiligheidsor
ganisatie liep op controle in de gang. zag
een kamerdeur openstaan en ontwaarde
tot zijn grote schrik twee karabijnen die
tegen de muur stonden. Hij sloeg groot
alarm. Toen de atleten, niets vermoedend,
hun kamer binnenstapten, stuitten zij op
een legertje veiligheidsfunctionarissen. Na
dat zij hadden uitgelegd dat zij de wapens
legaal hadden gekocht, werden zij vrijgela
ten maar de karabijnen krijgen ze pas na
de Spelen terug.
Voor de veiligheidsdienst rest de oplossing
van het probleem hoe de Australiërs met
hun wapens de, zo dacht men, waterdichte
controle hebben kunnen passeren. Niet
alleen wordt alles onderzocht althans zo
hoort het maar er staan ook lieden met
snuffelapparaten die al beginnen te piepen
als je een paperclip op zak hebt.
(Van onze speciale verslaggever)
MONTREAL Nadat de taxichauffeurs
van Montreal al geruime tijd hebben ge
probeerd met de Olympische organisatie
een regeling te treffen omdat zij van
mening zijn dat de officiële „witte auto's"
hen het brood uit de mond stoten, dreigen
zij nu tot actie over te gaan.
De auto's van het organisatiecomité ver
voeren, indien er althans chauffeurs aan
wezig zijn, niet alleen atleten, hostesses,
officials en andere personen die recht
streeks met de spelen te maken hebben,
maar blijken ook onderweg wel eens ie
mand op te pikken die met de spelen
weinig, zelfs niets, heeft te maken. Bij de
accommodaties staan rijen taxi's die niet
aan de beurt komen. De chauffeurs zien
wel de witte wagens af en aan rijden.
Indien zij niet voor een gesprek worden
uitgenodigd, zijn zij van plan met honder
den taxi's de toegangswegen tot de accom
modaties te blokkeren.
\het Olympisch dorp kan het converse-
p grote moeilijkheden opleveren. En atle-
(i wil/en toch ook wel eens met iemand
een onbekend land praten. Daarop is
js gevonden. Wie het nummer 5151
aait, krijgt een vertaaldienst, die de bel
lieden met elkaar verbindt en het ge-
rek vertaalt. In sommige gevallen mijdt
?n echter liever die dienst. Ook atleten
tien niet alles in de openbaarheid bren-
1 is een souvenirwinkeltje in het dorp
Ur de bekende „Volendamspullen" wor-
b verkocht: glazen, sleutelhangers, por-
jnonnoes e.d. met Olympische emblemen
tuur lijk. Het is opvallend dat, in andere
fikeitjes, zilveren en gouden voorwer-
n veel aftrek hebben. Speciaal atleten
p tot de „iirmere landen" behoren, ver
even daar vaak.
fcrloges van een zeer bekend merk wor-
h in het dorp ver onder de prijs ver-
jchi. Officieel want de firma heeft het
pr elkaar'gekregen dat de klokjes belas-
igvrij mogen worden verkocht.
len de Japanners op het vliegveld Mira-
p arriveerden keek de douane \teemd
Ze sleepten kisten met rijst mee. De
tlianen wekten ook bevreemding want zij
jdden dozen vol kaas, ietwat kwalijk
«eend, bij zich. De Belgen namen ook een
pee voorraad mee. Juist, bier.
ft speldjesrecord is vermorzeld. Voor
m Marokkaans speldje werden er tien
lboden. De'officiële „pins" van de ORTO
«dio en televisie-organisatie) zijn record-
anders geworden: negentien tegen een.
'aar wie kan dat officiële ding nou mis-
pnt Hyppolyte is een klein dorpje, hon-
£d kilometer van Montreal verwijderd.
bidat de Franse schermequipe het dorp
rumoerig vond, werd een rustiger plaats
pocht. Saint-Hyppolyte werd gevonden.
r is wel een hotelletje maar geen sport-
Ial. De plaatselijke pastoor stelde spon-
lan zijn kerk beschikbaar en daar oefe-
fn de Fransen nu, o.a. wereldkampioen
hristian Noël en diens teamgenoten die
k) potentiële medaillewinnaars zijn. Als
tenprestatie assisteren zij op zondag bij
hoogmis en leest een van hen het
fangelie.
Frits Pirard heeft dankzij zijn belevenissen in Luxemburg een andere kijk op wielrennen gekregen.
De leden van de Franse Olympische ploeg hebben ook hun verplichtingen. Voor een hapje
en een drankje bij de ambassadeur hesen zij zich avondkledij.
MONTREAL Iwan Dubois is
de burgemeester van het Olym
pisch dorp en derhalve een be
langrijk man in de hiërarchie van
de Olympische organisatie. De
pogingen die moeten worden on
dernomen om Dubois te pakken
te krijgen, wijzen ook in de rich
ting van een gewichtige persoon
lijkheid en wanneer er dan nog
wordt bijverteld dat een inter
view van een kwartier de uiterste
limiet is, dan stel je de betreffen
de man voor als een koele iedere
minuut van de dag in zakelijk
heid benuttende manager, maar
het tegendeel blijkt waar te zijn.
Meneer Dubois is een gezellig pratende
Frans-Canadees die meteen begint te roe
pen dat hij weg is van Holland, dat hij
altijd met de KLM reist en dat Anton
Geesink een persoonlijke vriend van hem
is. Hij laat de tijdsspanne van het inter
view ook moeiteloos uitlopen en is pas,na
herhaald aandringen van zijn secretaresse
bereid afscheid te nemen van zijn gesprek
spartners.
En dat doet hij wel in mineurstemming
want wanneer hij hoort dat Anton Geesink
op het ogenblik voor veel geld zijn talenten
als catcher probeert waar te maken, roept
hij vol overtuiging uit: „Dat is een schande
voor een groot man als Geesink. Voor geld
is niet alles te koop. Anton is een groot
vriend van me. In 1967 is hij bij me op
vakantie geweest. Het is een fijn sportman,
ik had niet verwacht dat hij zoiets zou
doen".
Dat geld niet alles vergoedt is een stand
punt waarvan Dubois zelf ook is uitgegaan
toen hem drie jaar geleden werd gevraagd
of hij het burgemeesterschap van het
Olympische dorp op zich wilde nemen. „Ik
verdien er niet al teveel mee", zegt de vlot
pratende Dubois. „Vooral niet als je er
Door
Harry Vermeulen
vanuit gaat dat ik op dit moment 5000 man
personeel onder me heb staan en dat ik
zeven dagen van de week ontzettend veel
uren maak. Maar zoiets moet je ook niet
voor het geld doen. Ik heb er nog steeds
plezier in dat sportlui uit de hele wereld
bij mij in het dorp komen wonen en wij
proberen het ze zoveel mogelijk naar de
zin te maken".
Het grootste probleem voor Dubois is
geweest dat hij tot op de dag van vandaag
niet nauwkeurig te weten is kunnen ko
men, hoe groot de afvaardiging van de
betreffende landen waren.
„Ze gaven met zijn allen op een gegeven
ogenblik een totaal van 13000 bedden op.
Het Canadeze Olympische Comité zei toen
dat het er heus wel minder zouden worden,
maar wanneer we de betreffende landen
belden, dan kwam steeds het antwoord dat
ze volledig zouden komen. Ik verwacht dat
er elfduizend zullen komen en ik heb 11043
bedden".
Vooral de laatste tien dagen heeft Dubois
en zijn staf dag en nacht gewerkt om de
organisatie rond te krijgen. „In tien dagen
is mijn personeelsbestand uitgebreid van
400 tot 5000 man. Een probleem daarbij
is dat de meeste van mijn employees nog
nooit hebben gewerkt. Het zijn meest stu
denten. Ik moet echter zeggen dat ze het
er voortreffelijk doen. Ze zijn ontzettend
positief ingesteld en ze doen alles om het
de mensen zoveel mogelijk naar de zin te
maken".
Iwan Dubois is door zijn grote ervaring
in de eervolle functie van het burgemees
tersambt van het Olympisch dorp ge
groeid. Als leraar lichamelijke opvoeding
organiseerde hij voor scholieren grote mas
sademonstraties, waarbij het sportieve ele
ment centraal stond. Door deze activiteiten
kreeg hij steeds meer functies in het sport
leven aangeboden en op het ogenblik is hij
directeur van de sportraad in Quebec.
Dubois heeft steeds belangstelling voor de
Olympische Spelen gehad. „Ik ben in Ro
me, Tokio, Mexico en München geweest.
Ik sta ook volledig achter de Olympische
gedachte en mijn mening is dat wanneer
er nog meer politiek bij de spelen komt,
dat het dan gauw zal zijn afgelopen. Ik
persoonlijk en het hele Canadese Olympi
sche Comité keuren het dan ook niet goed
wat er met Taiwan is gebeurd.
Een facet, waar Iwan Dubois ook veel
mee te maken krijgt, is uiteraard de bewa
king van het dorp. Die is in de vertrouwde
handen van het Canadese leger, maar als
burgemeester draagt hij tenslotte de ui
teindelijke verantwoording voor alles wat
er in het dorp gebeurt.
Voor Canadese begrippen is het een ontzet
tende merkwaardige gewaarwording dat er
zoveel militairen moeten worden ingescha
keld om het dorp te bewaken. Alleen al
rond de gebouwen zijn duizend mensen
ingeschakeld. „Maar ik besef dat het nodig
is en dat sommige atleten en officials zich
ontzettend veel veiliger voelen wanneer het
gebeurt. Onze militairen proberen er van
te maken wat er vannte maken valt. Ik
moet zeggen dat ze het voortreffelijk doen.
Ze zijn streng, maar blijven uiterst correct
Ze kunnen nu nog vriendelijk meelachen.
Ik hoop dat ze dat na de Spelen ook nog
doen", aldus Iwan Dubois die op dat mo
ment iets van zijn vriendelijkheid verliest.
Prinses Anne lid van de Britse ruiterploeg, houdt haar paard Goodwill bij de teugels. De
aining staat op het punt te beginnen.
ONTREAL De coach van de Amerikaanse atletiekploeg bij de Olympische Spelen
Montreal, Sam Bell, vertelde dat Franl Shorter, winnaar van de marathon bij de
lympische Spelen in München 1972, in Montreal niet zal uitkomen op de tien
lometer.
|U verklaarde dat Shorter zich na de Olympische selectiewedstrijden in Eugene te
>e voelde om zowel de 10.000 meter als de marathon hij plaatste zich voor beide
1 tanden te lopen. De 28-jarige Shorter wil zich concentreren op de Marathon. Op
jtien kilometer wordt zijn plaats ingenomen door Ed Mendoza.
hiertoe vooral aangespoord door het comi
té dat de kunstcreaties heeft laten ontwer
pen en dat zelfs de mogelijkheid van een
proces tegen de burgemeester heeft over
wogen.
Zulke dingen gebeuren in Montreal waai
de drukte nu zo groot is dat door de
binnenstad niet meer met een auto valt
heen te komen. Dat werd nog erger toen
een grote rij vrachtwagens de toegangswe
gen tot het Olympische complex blokkeer
de door luid claxonerend een levensgroot
obstakel voor het toch al drukke verkeer
te vormen. Deze vrachtwagendemonstratie
was een van de weinige uitingen, die als
protest tegen het houden van de Spelen
in Montreal zijn gehouden. Zij betoogden,
evenals enkele groepjes jongeren, dat er
in het immens grote Montreal eerst nog
veel sociale noden (er heerst veel woning
nood), hadden kunnen worden opgelost
alvorens aan dit prestige-object als de Spe
len te beginnen.
Protesteren ligt de Canadees echter niet zo
erg, al is de politie uiteraard op het uiterste
voorbereid. Dat is ook nodig want gisteren
werd er weer een weliswaar vals boma
larm gegeven voor het Olympische wieier-
stadion,terwijl laat in de avond een druk
ke straat in het centrum werd afgezet door
een groot aantal politie-auto's.
Herman van Bergem
nticc 'NTREAL Naast het IOC en de
Era£er'n£ van Canada heeft ook de stad
comon^rea' problemen rond de Spelen die
ïiterP* °P specifiek sportterrein liggen. Bur-
pjsciuneester Jean Drapeau, al vanaf het
d, oment dat hij het doordrukte om Mont-
al de Spelen te laten organiseren een
■cl bekritiseerd man vanwege de ver-
hrikkelijk hoge kostenfactor, heeft zich
i de woede van de gouverneur van de
ovincie Quebec op de hals gehaald.
Icht in de buurt was namelijk een kunst-
ipositie ingericht, met betrekking op de
leien. De kosten van dit grootse kunst-
joject bedroegen „slechts" 400.000 Cana-
ise dollar, hetgeen toch nog altijd neer-
unt op ruim een miljoen gulden.
jirgemeester Drapeau nu oordeelde in
in wijsheid dat sommige kunstvoorwer-
|n te obsceen waren, en derhalve niet in
astei Olympische geest pasten. Reden voor
lings?71 om 111 een nacht tijd alle kunstzinnige
eati es te laten opruimen door de gemeen-
lijke openbare werken,
dorst vermakelijkste van het hele geval was
iment een van de gemeente-ambtenaren in
atsean ijver om alles in de containers te laten
tndslrdwijnen twintig wielen van racefietsen,
son* op een volgauto stonden, ook in de
□er. intainer smeet. Ervan uitgaande dat dat
maak wel moderne kunst zou zijn. Het gou-
in drnement van de provincie Quebec heeft
aaririeus gereageerd en heeft Drapeau ge-
aetefnmeerd de kunstvoorwerpen onmiddel-
k op hun plaats te laten terugzetten,
