Mysterieuze blessure
Barbara Krause roept
vele vraagtekens op
hebben om
MONTREAL'76
Ria Ahlers moet concurrentie
hoog te springen
KORNELIA ENDER MOET
SCHERPSCHUTTER ZIJN
INJACHTOPZWEMGOUD
Ivo Trumbic
woedend op
ploeg na
wanprestatie
Oostduitse wereldrecords
MONTREAL Ria Ahlers mm
kan zichzelf een verlaat ver-
jaardagscadeau geven. In
het Olympisch dorp van
Montreal viert de Meppelse
kantoorbediende volgende *^^^WÊÊÊk
week dinsdag haar 22ste
verjaardag. Enige dagen later zal zij als
deelneemster moeten aantreden bij het
hoogspringen: „Ja," zegt ze met een nuchte
re glimlach om haar lippen," dat zal me het
dagje wel worden. Ik verlang er nu al gewel
dig naar".
Uit niets valt op te maken dat Ria Ahlers zich
zorgen maakt over haar Olympisch debuut in
Montreal. „Waarom zou ik", stelt ze vragend.
„Per slot van rekening ben ik bij verrassing
in de ploeg gekomen. Toen eind vorig jaar
de voor-Olympische selectie bekend werd. zat
ik er niet eens bij." Het niet erkennen van
toch bij haar aanwezige talenten, hebben Ria
Ahlers juist geïnspireerd om de afgelopen
wintermaanden nog intensiever dan voorheen
het hoogspringen aan te pakken. „Door een
blessure had ik zo'n twee jaar stil gestaan.
Na München 1972 kreeg ik zoveel last van
een spier in mijn enkel dat ik gewoon niet
meer kon hoogspringen. Twee jaar lang heb
ik toen niets gedaan. Met rust heb ik alles
lekker laten genezen en je ziet, dat het dan
ook allemaal in orde kan komen."
Samen met Grieten Naber werd een zwaar
trainingsprogramma opgezet. En het eerste
resultaat kwam tijdens de Europese indoor
kampioenschappen in München (Nederlands
indoorrecord met 1.86 meter) en later volgden
in Dresden nog eens tijdens wedstrijden in
de openlucht sprongen over de 1.87 meter.
En met die prestatie klom zij op naar, de
tweede plaats, achter nationaal recordhoud
ster Mieke van Doorn (1.88 m). op de Neder
landse ranglijst.
Vertangen
De geweldige concurrentie die in Montreal
bij het dames hoogspringen zal los barsten
doet Ria Ahlers volop verlangen naar de
strijd. „Zoiets inspireert me geweldig. Trai
ning doet me niets. Daar kom ik nooit over
een flinke hoogte. Dan blijft de lat zo rond
de 1.80 meter liggen. Ik moet concurrenten
bij me In de buurt hebben. En die zullen hier
komen."
Hoving kwam Hermens
gezelschap houden
MONTREAL (Van onze speciale ver
slaggever)
MONTREAL Jos Hermens is niet
langer alleen op zijn tijdelijk verblijf
ver buiten Montreal. Gisteren heeft de
Nijmegenaar gezelschap gekregen van
mede-atleet Evert Hoving, die samen
met bondscoach Wil Westphal de reis
van een kleine 100 kilometer naar Jos
Hermens maakte.
Hes Grewer:„Het was gewoon noodza
kelijk dat Hermens uit het dorp bleef.
Die man traint op dit moment nog 40
tot 60 kilometer per dag. En zo iets is
hier in het drukke Montreal niet te
realiseren".
Jos Hermens, die definitief heeft geko
zen voor de tien kilometer en de mara
thon en dus niet van start gaat op de
5000 meter, heeft in Evert Hoving een
goede maat gevonden voor de tempo
training die nog altijd bij hem op het
programma staat. Evert Hoving, de Gro
ningse top-atleet, vertrekt namelijk op
de 800 en de 1500 meter en deze
afstanden zijn al lang uitgegroeid tot
een forse „sprint".
Eltjo Schutter heeft
nog last van enkel
(Van onze speciale verslaggever)
MONTREAL Eltjo Schutter is drie
maal per dag bij de fysiotherapeuten
te vinden voor de behandeling van zijn
enkelblessure. De pijn is thans al
zover verdwenen dat Schutter weer
met een lichte training is begonnen en
de oefeningen op de atletiekbaan kan
afwisselen met wat zwemmen.
„Ik geloof", zegt Hes Grewer," dat de
zaak met Schutter helemaal in orde
komt. Hij durft echter die enkel nog niet
volledig te belasten. Maar door de oefe
ningen die in het krachtcentrum ook
nog gedaan worden, zal spoedig blijken
dat alles in orde komt". Ook Eltjo
Schutter is vol vertrouwen: „Ik wil niet
te optimistisch zijn, want ik heb nog
altijd last van die enkel. Maar het gaat
iedere dag iets beter".
MONTREAL De wereldrecords die in het bezit
van de Oostduitse zwemsters zijn:
Kornelia Ender: 100 m. vrije slag 55.73
200 m. vrije slag 1.59.78
100 m. vlinderslag 1.00.13
200 m. wisselslag 2.17.14
Barbara Krause 400 m. vrije slag 4.11.69
Petra Thiimer 800 m. vrije slag 8.40.68
Ulrike Richter: 100 m. rugslag 1.01.51
Birgit Treiber 200 m. rugslag 2.12.47
400 m. wisselslag 4.48.79
Carola Nischke 100 m. schoolslag 1.11.93
Rosemarie Gabriël 200 m. vlinderslag 2.11.22
4 x 100 vrije slag (Krause. Seltmann, Gabriël, Pollack)
3.48.80 4 x 100 m. wisselslag (Seltmann. Nitschke,
Pollack, Krause) 413.41.
Van onze speciale verslag
gever
MONTREAL Het persinfor
matieboekje van de Oost
duitse ploeg verstrekt de ge
gevens: Kornelia Ender, ge
boren in Plauen op 25 janua
ri 1958 fs 1.78 meter groot en weegt 72 kg.
Een vergelijking met dezelfde informatie van
het wereldkampioenschap in Cali (Colombia)
leert, dat 's werelds veelzijdigste zwemster
in één jaar zes kilo zwaarder is geworden.
De gewichtsexplosie, die zich bij de meeste
Oostduitse zwemsters voordoet aan het
einde van hun carrière, heeft zich ook aan
Kornelia Ender voltrokken. Als zoiets gebeurt
bij een niet-sporter zou de dokter een dieet
voorschrijven of aanraden wat aan sport te
doen.... zwemmen bijvoorbeeld.
Zwemmen doet Konnie al. Zeven uur per dag.
Een maand geleden verbeterde ze bij de
Oostduitse selectiewedstrijden elke dag een
wereldrecord. Konnie oogt nog steeds aardig.
Een beetje bleek in het gezicht, wat vlekkerig
ook. Maar haar verlegen lach lijkt niet te
worden voortgebracht door spanning op de
kaakspieren, maar door een gebied dat eron
der ligt.
Leveraandoening
Bij nadere beschouwing manifesteren de ex
tra kilo's zich het meest rond nek en hals.
Precies de lichaamsdelen, die bij Barbara
Krause aangetast zijn. De wereldrecordhoud
ster op de 400 meter vrije slag en na Ender
de snelste op de 100 en 200 meter, is
opgenomen in een Oostduits ziekenhuis met
een kwaal, die door sommigé wordt omschre
ven als een leveraandoening, terwijl chef-
trainer Schramme het voor een zware angina
houdt. „Kou gevat tijdens een reis", mompel
de de Oostduitse chef-trainer vaag, toen hem
de vraag werd voorgelegd hoe zo iets kan
gebeuren in een land waar de medici bij
wijze van spreken niet van de rand van het
zwembad zijn weg te slaan.
De bij de Oostduitse zwemsters optredende
gewichtstoeneming behoort tot de zaken, die
trainers en medici uit andere landen het. meest
intrigeert. Het komt voor als ze een paar jaar
aan de top staan. In hun eerste internationale
seizoenen onderscheiden de Oostduitse meis
jes zich nauwelijks van wat andere landen in v
het water brengen. Hooguit zijn ze wat forser
en bewegen ze zich wat rapper voort. Claudia
Hempel, Regina Jaeger, Sabine Kahle en Caro
la Nitschke, de jongeren uit het Olympisch
team. zijn bijvoorbeeld gemiddeld 1.72 meter
bij 62 kg. De ervaring leert echter, dat een
jaar later een groeistuip optreedt en weer één
of twee seizoenen later een plotselinge ge
wichtstoeneming. Zonder dat dit overigens de
zwemprestaties negatief beinvloedt. De wissel
slagspecialiste Gudrun Wegener werd bijvoor
beeld in één jaar twaalf kilo zwaarder...
Deze voor westerse artsen onverklaarbare
gang van zaken heeft in de loop van de
jaren tot heel wat speculaties aanleiding gege
ven. Al dient daar direct bij te worden vermeld,
dat nog nooit één Oostduitse zwemster is
betrapt op het gebruik van doping. Ook de
in Cali voor het eerst toegepaste anabolentest
viel negatief uit.
Factoren
Cheftrainer Schramme verklaart het Oostduit
se zwemsucces bij de dames (in het bezit
van één na alle wereldrecords) uit een com
binatie van factoren.
Kornelia Ender tijdens de enige persconferentie die haar werd toegestaan door de Oostduitse
zWemleiding. Naast de zwemcoryfee haar trainer Rudi Schramme.
Allereerst de gelijkberechtigde positie, die de
vrouw in Oost-Duisland inneemt ten opzichte
van de man. Schramme trekt sinds zijn benoe
ming tot chef-trainer, nu tien jaar geleden, die
lijn door. Hij eist van de meisjes dezelfde
trainingsinzet en -arbeid als van de jongens.
Volgens hem is dat verantwoord. Meisjes kun
nen in geestelijk opzicht het eentonige baan-
tjestrekken zelfs beter aan, omdat ze jonger
aan wedstrijdzwemmen beginnen en minder
snel zijn afgeleid. „Amerika heeft het dames-
zwemmen jarenlang beheerst door de wet van
de grote getallen. Het aanbod was er groot.
Maar in werkelijkheid bleef de sport onderont
wikkeld, omdat men de trainingsbelasting niet
hoog genoeg opschroefde", aldus Schramme.
„In Canada doet men dat beter. Van dat land
verwacht ik veel, met het oog op de Olympi
sche spelen heeft Canada trainers uit heel de
wereld aangetrokken, die niet op zien tegen
een kilometertje zwemmen meer of minder".
treffen. Wij gaan tot aan de grenzen van het
belastbare en een enkele maal er zelfs over
heen. Dat wordt ze bij ons van jongsaf aan
bijgebracht", verduidelijkt Schramme.
Kornelia Ender heeft met dat systeem leren
leven. Meer afstandelijk dan gretig. Een oud
hoofd op jonge schouders. „Op mijn identi
teitskaart staat, dat ik nu zeventien ben, maar
als ik denk aan al de trainingsarbeid, die ik
neb moeten verrichten, voel ik me veel ouder",
zo waagde ze te zeggen.
MONTREAL Het gezicht
van de goedlachse Kornelia
Ender verstrakte toen zij
hoorde dat Barbara Krause
ziek was en niet zal kunnen
zwemmen. Haar taak, toch ai
zo onmenselijk zwaar, was
nog verscherpt. Kornelia Ender, de achttien
jarige studente, draagt de onnoemelijk zware
last van het moeten slagen. Ze weet dat niet
alleen de zwemwereld maar iedere sportlief
hebber van haar een stroom gouden medail
les verwacht. Dertien zijn er te verdelen op
deze Soelen van Montreal. Kornelia Ender
wordt een maximum van zeven toegeschre
ven, inclusief de estafettes vrije en wissel
slag. De Oostduitse zwemnimf zou daarmee
een unieke prestatie leveren en die van Mark
Spitz, de fenomenale zwemmer die iri Mün
chen 1972 regeerde op vrije en wisselslag
zelfs in de schaduw stellen. De last weegt
zwaar voor Kornelia Ender.
Toen in 1973 in Utrecht de Oostduitse meisjes
opzienbarende prestaties leverden en de we
reldrecords met de regelmaat van een klok
op het scorebord verschenen, meende men
dat het maximum was bereikt. Niet echter de
Oostduitse zwemprofessor Rudolf Schramme.
chef-trainer van de ploeg. Het toernooi om de
wereldtitels in Belgrado, in hetzelfde jaar, gaf
hem gelijk.
Toen in juni van dit jaar een vloedgolf van
wereldrecords werd gerealiseerd tijdens de
Oostduitse kampioenschappen en alle snelste
wereldtijden in Oostduits bezit kwamen, meen
de men weer dat het opperste in de zwem-
sport van dit jaar was bereikt. Deze Spelen
zullen moeten bewijzen dat men zich wederom
heeft vergist en prof. dr. Rudolf Schramme
nog niet zijn allerhoogste troeven heeft uitge
speeld. Kornelia Ender, wier clubtrainer Hel
mut Langbein mede de hand in de explosieve
ontwikkeling van deze coryfee heeft gehad, is
de exponente van de Oostduitse jacht naar
medailles.
Als zij in het zwembad, dat in het oude
Montreal is gelegen, traint, zitten onverander
lijk coaches van andere landen langs de kant.
Een van hen is Don Talbot, de trainer van
de Canadese ploeg die zo vrij is er een andere
mening op na te houden. Hij gelooft niet dat
Kornelia Ender absoluut onverslaanbaar is. Hij
zegt: „Op dit moment is er geen twijfel aan
dat zij op de vrije slag de snelste op de sprint
is. Haar kracht is echter vooral gebleken in
wedstrijden in eigen land."
Hij tovert een lijstje tevoorschijn waaruit
zonneklaar blijkt dat het Oostduitse zwemfe-
nomeen inderdaad enige malen in het buiten
land is verslagen, onder andere in Canada.
Maar dat was wel in het begin van dit jaar
Herman van Bergem
toen Rudolf Schramme nog niet zijn pupillen
naar de top had gewerkt. Met het wegvallen
van Barbara Krause, die achter Kornelia Ender
Oost-Duitsland tweede „man" op de vrije slag
was. gloort er weer hoop in de harten van
de coaches uit andere landen. Don Talbot
verduidelijkt: „Met Ender, Krause en de Ameri
kaanse Babashoff was er voor de overigens,
inclusief uw Enith Brigitta hoewel zij tot
enorme prestaties in staat moet worden
geacht, toch niet veel eer te behalen. Vergeet
ook niet dat Kornelia Ender op meer discipli
nes uitblinkt. Ze zwemt de 100 en 200 meter
vrije slag, de 100 en 200 meter vlinderslag,
de 100 meter rugsiag. Voeg daarbij de estafet
tes waarin zij een sleutelpositie inneemt en
volgens een optelsommetje zou zij aan een
ongelooflijk aantal medailles kunnen komen.
Ik blijf zo vrij daaraan te twijfelen. Ongetwij
feld zal zij tot de prijswinnaressen behoren
maar of zij zulk een overheersende positie zal
bereiken, is voor mij, en niet voor mij alleen,
een groot vraagteken."
Koningin
Hoe dan ook, Kornelia Ender is tevoren al
uitgeroepen tot de koningin van de Spelen
1976. Een exponent in een ploeg die in staat
moet worden geacht tot geweldige uitbarstin
gen.
Door het uitvallen van Barbara Krause zal
waarschijnlijk het bezetten van de estafettes
tot problemen leiden maar Oost-Duitsland
heeft nog wel iets achter de hand. Trainer
Gerhard Hübner boetseerde van Claudia Hem
pel een vrije slagzwemster die op de 100
meter een beste tijd van 58.13 heeft staan,
de succesrijke coach Jochen Rudhoff kan
Petra Priemer naar voren schuiven hoewel zij
de totaaltijd bepaald zal drukken. In het gezel
schap zwemsterren bevinden zich voorts uit
blinksters op alle disciplines, tezamen een
tableau vormend dat een heersende positie
moet kunnen innemen.
Er zijn dertien medailles in goud te'verdelen
op de Spelen 1976. Van zondag af wordt die
jacht geopend. Kornelia Ender moet er de
scherpschutter in zijn.
(Van onze speciale verslag
gever)
MONTREAL Dé waterpo-
loploeg is gisteravond sloom
begonnen in het Olympische
zwembad. De oefenwedstrijd
tegen de Australiërs ging
verloren met 5-6 na een voorsprong van 5-2.
De standen per periode waren 2-1, 2-1, 1-1
en 0-3.
Het was niet slechts een teleurstellend resul
taat in cijfers. Nederland bleef vooral prestatief
beneden de maat. Door slordig en weinig
geïnteresseerd spel werd een gewonnen wed
strijd uit handen gegeven tegen de Australiërs
die in Montreal slechts kunnen hopen op een
plaats in de finale groep van zes waar tot
gisteravond wel zeker werd gerekend op de
keurtroep van Ivo Trumbic. De Joegoslavische
coach was woedend na het oefenduel. Niet
helemaal ten onrechte. Over het spel van de
hele ploeg kwam na twee voorspoedige kwar
ten een afschuwelijke indolentie. Die terugval
leidde tot pijnlijke missers, zowel bij het
plaatsen als bij het schieten, vier ballen tegen
de lat is immers niet alleen maar pech.
Trumbic haalde er na afloop dan ook flink
de zweep over heen. Met uitzondering van de
doelverdedigers Evert Kroon en Alex Boeg-
schoten werd de ploeg in het water gehouden
voor een straftraining van ettelijke banen
sprinten. Veer, Stroboer en Van Zeeland
mochten het halverwege de straftijd voor ge
zien houden. Zij hadden kennelijk niet voor
de volle honderd procent de ontevredenheid
van de coach op zich geladen.
In zijn commentaar op de verrichtingen van
zijn spelers kwam duidelijk naar voren dat
Trumbic overtuigd was van een absolute wan
prestatie. Zijn commentaar was: "zij zijn geko
men voor een olympiade. Ik verwacht dan dat
zij ook in oefenwedstrijden zullen spelen.
Vanavond wilden zij zich echter niet moe
maken, maar in de training is toch gebleken
dat er genoeg conditie is. Gisteren hebben
wij twee perioden gespeeld tegen Hongarije
en met 6-3 gewonnen. Als een man geen
inspiratie heeft om te spelen op de Olympiade
in Montreal dan is het beteridat hij thuis blijft.
Zij zeggen dat zij anders ziullen zijn als het
toernooi is begonnen, maar het begin is al
achter de rug als je in Montreal bent".
Trumbic verwachtte van zijn mannen kennelijk
dat ook de reserves tegen Australië het hoofd
boven water konden houden. Nadat Kroon,
Landeweerd, Veer, Van Zeeland, Buunk, Too-
nen en Stroboer het eerst het water waren
ingestuurd werd de openingsperio.de afgeslo
ten op een stand van 2-1Na de derde treffer,
3-1 door Veer, werd een numerieke meerder
heid ongebruikt gelaten. Australië kwam terug
tot 3-2, maar met De Zwarte en Smits in het
water voor Landeweerd en Buunk werd het
nog 5-2 in het begin van de derde periode.
Daarna kwam de klad er in en Australië
maakte een efficiënt gebruik van een reeks
Nederlandse tekortkomingen. De gelijkmaker
op 5-5 ontstond nadat Evert Kroon een duel
om de bal had verloren en tegelijk een hand
vol vingers in zijn gezicht vlak onder zijn
linkeroog had gekregen.
De doelman, die aan het eind van zijn interna
tionale carrière staat, verliet het water en
kwam terug op de bassinrand met. een flinke
pleister onder zijn oog. "Het oog zal wel
dikker worden", vertelde Kroon, „maar ik zal
zonder twijfel normaal kunnen spelen".
Voor Nederland scoorden: 1-0: Van Zeeland,
2-0: Toonen (strafworp), 3-1: Veer 4-2: Van
Zeeland, 5-2: De Zwarte (strafworp).
Door
Jack Arentsen
weet ze zelf te vertellen,„een probleem hou
den. Ik ben ondanks alle training nog erg stijf
in de rug. Het gaat op het ogenblik wat beter,
maar de draaiing is nog altijd niet perfect.
En dan die arm. Vanuit de afzet doe ik niets
meer met die arm. En dat is fout. Dat weet
ik. Maar ik durfde het laatste half jaar niets
meer aan die techniek te veranderen. Ik heb
bewust alle risico's vermeden."
Weinig angst
De atlete, met een lengte van 1.85 beslist een
van de grootste Oranjeklanten in Montreal,
kent weinig angst voor de lat die toch al
verschillende malen duidelijk boven haar ei
gen lengte heeft gelegen. „Ach, je loopt er
eens naar toe. En kijkt wat. Neen, ik praat
niet tegen de lat. Ik ben nuchter genoeg om
te weten dat iets dergelijks toch niet helpt.
Je moet het gewoon zelf maken. En een beetje
geluk hebben. Want ik kan me zo verschrikke
lijk kwaad maken, wanneer uiteindelijk toch
nog, na een kleine aanraking pas na een
aantal seconden de lat uit de houders valt.
Oh, dan voel ik me diep ongelukkig."
Ria Ahlers reageert erg spontaan. Over het
verblijf van Jos Hermens buiten het Olym
pisch dorp: „Dat vind ik volkomen onzip.
Waar gaan we naar toe als dergelijke verzoe
ken worden ingewilligd. De volgende keer wil
ik misschien wel naar de Pool of naar
Californië. Dat kun je toch niet maken om
ergens alleen te gaan zitten. Je gaat als
groep en je moet je bij die groep aanpassen.
Waar ligt anders de grens? En het is maar
de vraag of Hermens zich daar nu zo in z'n
eentje happy voelt. Als je ergens voor wordt
uitgenodigd en je accepteert dan heb je
verplichtingen. Anders moet je thuis blijven.
Ria Ahlers en Ciska Jansen
(rechts) in gestrekte draf door het
Olypisch dorp. Van twee topatletes
mag men moeilijk anders verwach
ten.
Tot hoe hoog Ria Ahlers denkt te gaan, wil
ze nog steeds niet kwijt. „Ik heb voor mezelf
een limiet gesteld, maar die krijgt niemand
te horen. Ik zal die hoogte eens halen." En
daarmee is het duidelijk dat Ria Ahlers in ieder
geval in Montreal boven het record van Mieke
van Doorn wil springen. „En misschien nog
wel hoger", grinnikt ze.
Ria Ahlers is de eerste om te bekennen dat
haar stijl nog lang niet volmaakt is. „De
afgelopen maanden heb ik de vijfkamptraining
laten valllen en me volledig op het hoogsprin
gen toegelegd. Vooral meer kracht verzame
len, de techniek opvoeren. Ik zal echter altijd,"
