meer uit met het opschrift
„Olympisch kampioen 1976"
Hermens
deelt
geen
foto's
„00K IN
MONTREAL
KAN ALLES
FOUT GAAN"
MONTREAL'76
„EENS OP NIVEAU WAARVAN IK NIET GEDROOMD HEB"
ATLEET
OVERWOOG
ZICH TERUG
TE TREKKEN
PROGRAMMA ATLETIEK
Ria Ahlers verliest nooit de moed
Jos Hermens.
Nijmegen Het ie lenge tijd
erg ruetig geweest rond de
Nijmeegse lange-afstandlo-
per afstandloper Jos Her
mens. De man die het atle-
tlekseizoen 1976 op grandioze wijze inzette
en in die periode twee van zijn eigen wereld
records (de twintig kilometer en de uurloop)
beduidend scherper stelde, heeft een voor
zijn doen moeilijke periode doorgemaakt.
Zelfs eenmaal verzuchtte Hermens in die
fase: „Als het niet beter gaat in de training,
trek Ik me voor Montreal terug. In Canada
heeft het geen zin dat Ik ergens In de
achterhoede terecht kom."
De niet zo optimistische geluiden uit de mond
van Jos Hermens hadden een diepere achter
grond na zijn record pogingen op Papendal
beweerde hij rustig: „Ik weet nu dat ik in
vergelijking met vorig seizoen in ieder geval
conditioneel wat verder ben. En dat geeft je
gewoon de moed om door te gaan Om met
vertrouwen naar de Spelen uit te kijken Maar
na de duurlooptraimng van de afgelopen win
termaanden kwam Jos Hermens zo'n beet|e
op een stilstand uit. Zijn speciaal op tempo
oefeningen afgestelde training haperde, toen
hij last kreeg van een vervelende verkoudheid.
De training leed er bijzonder onder en dat
nog wel op een moment dat internationale
wedstrijden in West-Engeland en Keulen juist
hadden aangetoond dat de Nijmegenaar vaak
door het hoge aanvangstempo tijdens de wed
strijden op de mijl, de 3000 meter en de vijf
kilometer volkomen vast kwam te zitten. En
ook zijn eerste tien kilometer van het seizoen,
tijdens de eerste Papendal Games in juni.
leverde weinig positiefs op voor Jos Hermens.
De 29.04.8 van Papendal (tegenover zijn top
tijd van vorig jaar 27.46.5) bewees nog eens
dat er wat in de „machine-kamer" van Her
mens fout zat. Jan Vos, de wetenschappelijk
begeleider van de Nederlandse kampioen op
de vijf en de tien kilometer stelde tijdens een
onderzoek aan de Nijmeegse universiteit zelfs
vast dat de conditie van Hermens in korte tijd
bijzonder snel was afgenomen. Jos Hermens
zocht niet naar excuses Hij bleef iedere dag
benutten om uitvoerig te trainen. Om de
hinderlijke ademhalingsmoeilijkheden die hij
door de verkoudheid had opgelopen, alsnog
te overwinnen. „Ik heb door dat alles wel wat
achterstand opgelopen en daardoor tot dit
moment ook geen kans gehad om nog ergens
in een behoorlijk bezette wedstrijd mijn eigen
mogelijkheden op de tien kilometer te testen.
Desondanks blijf ik op de Olympische toe
komst vertrouwen".
Maar voorlopig deelt de Nijmegenaar aan zijn
fans geen foto's meer uit, die aan de achterzij
de zijn voorzien van het opschrift: „Jos Her
mens Olympisch kampioen 1976 en 1980.
Hermens lacht zelf een beetje om die foto's.
Dat opschrift is er feitelijk bij toeval opgeko
men De drukker vroeg eens aan mij: Wat
moet ik achterop zetten? Een beetje spottend
zei ik toen Jos Hermens Olympisch kampioen
1976 en 1980. En tot mijn verbazing kreeg
ik honderden van die kaarten opgestuurd. In
eerste instantie, zeker toen alles zo lekker liep,
heb ik die foto's voorzien van mijn handteke
ning vlot uitgedeeld maar nu heb ik ze toch-
maar ergens in een hoekje van de kast opge
borgen.
EMMEN Ria Ahlers mag
een apart figuur in de Neder-
landse atletiekwereld ge-
noemd worden. De Emmense
hoogspringster heeft vooral
de laatste tijd bewezen dat zij juist in alle
stilte naar een behoorlijke prestatie toe kan
werken. Maar ook naar verrichtingen die
uitzicht bieden op een gezonde klassering
in een sterk veld van deelneemsters. Van
de 23-jarige Ria Ahlers mag in Montreal een
plaats bij de eerste tien worden verwacht.
Met mogelijkheden eens over de 1.90 meter
te komen zou zij op de wereldranglijst een
geweldige sprong maken. Aan talent en
moed ontbreekt het de atlete in geen enkel
opzicht. Alleen heeft het geluk, dat ook bij
hoogspringen zo ontzettend belangrijk is,
haar op de beslissende momenten nog in
de steek gelaten.
Voor Ria Ahlers evenwel geen aaleiding om
de moed te verliezen. Lachend merkt zij vaak
op: ,,Na vandaag komt er nog een dag en
na morgen komt ook wel weer een nieuwe
wedstrijd. Ik ga rustig door. En eens zal ik
het niveau bereiken waarvan ik zelf misschien
nog niet gedroomd heb" Ria Ahlers houdt
niet van grootspraak. Uit haar mond zal men
nooit te horen krijgen, welk einddoel zij voor
ogen heeft Alleen de opmerking. „Ik ga naar
iedere wedstrijd om te winnen", spreek duide-
Ciska Janssen neemt risico's
Hat etletlekprogremmn voor Montreal, mat tuatan
haakjaa de Nederland»# aanvangstijden, luidt ala
valgt: 23 |ull: 400 meter horden heren, kwalificatie
verspringen dames (15.00 uur), kwalificatie kogelsto
ten heren (15.15 uur), kwalificatie speerwerpen da
mes (15.30 uur), series 100 meter heren (16 00),
series 800 meter heren (20 00 uur), finale verspringen
dames (20 30 uur), start 20 kilometer snelwandelen
(22 30 uur), halve finales 100 meter heren (21.00 uur),
series 800 meter dames (21 50 uur), aankomst 20
kilometer snelwandelen (plm 23.55). series 10 000
meter heren 24 juli kwalificatie polstokhoogsprin
gen en kwalificatie discuswerpen heren (15.00 uur),
series 100 meter dames (16 00 uur), halve finale 400
meter horden heren, speerwerpen dames en eind
strijd kogelstoten heren (20.00 uur), halve finales 100
meter heren (20.30 uur), halve finales 800 meter
dames (20.50), kwartfinales 100 meter dames (21 10
uur), halve finales 800 meter heren (21.35 uur), finale
100 meter heren(21.55 uur). 25 |ull vijfkamp dames
(100 meter horden) (14.30 uur), kwalificatie speerwer-
pen heren (15.00 uur), series 200 meter heren,
vijfkamp dames kogelstoten (15.30 uur), series 400
meter dames, finale discuswerpen heren (20.00 uur),
halve finales 100 meter dames (20.45uur)kwartfinale
200 meter heren (23 05 uur). 26 Juli series 110 meter
horden, kwalificatie kogelslingeren, kwalificatie
hoogspringen dames (15.00 uur), vijfkamp dames
verspringen (15 30 uur), series 400 meter heren
(16.00 uur), series 200 meter dames (16 45 uur). 17.30
finale polstokhoogspringen (17.30 uur), kwartfinale
110 meter horden (19.00 uur), finale speerwerpen
heren (19.00 uur), halve finale 200 meter heren (19.45
uur), kwartfinales 400 meter heren (20.15 uur), kwart
finales 200 fneter dames (20.45 uur), kwartfinales 400
meter dames (21.20 uur), finales 200 meter heren
(21.50 uur), finale 10.000 meter (22.05 uur), vijfkamp
dames 200 meter (22.50 uur), finale dames horden,
kwalificatie verspringen heren (15 00 uur), kwalifica
tie discuswerpen dames (15 20 uur), series 1500
meter dames (16.00 uur), halve dinales 100 meter
horden dames, finale kogelslingeren, finale hoog
springen dames (19 00 uur), halve finales 110 meter
horden heren (19.30 uur), halve finales 200 meter
dames (20 00 uur), halve finales 400 meter heren
(20 20 uur), series 5000 meter heren (20.40 uur),
finale 110 meter horden heren (22 50 uur), finale 200
meter dames (23.10 uur), finale 3000 meter steeple
chase (23.25 uur), halve finales 400 meter dames
(23 55 uur) 29 |ull tienkamp heren 100 meter,
kwalificatie hink-stap-sprong (15 00 uur), tienkamp
heren verspringen dames, finale 100 meter horden
dames, finale discuswerpen dames (20.00 uur), finale
Amsterdam Wat vier jaar
geleden juist niet lukte, is de
afgelopen periode ineens
wel tot stand gekomen. Cis-
ka Janssen, de Nederlandse
recordhoudster verspringen gaat naar de
Olympische Spelen van Montreal. De 31-jari-
ge Amsterdamse (moeder van de 11-jarige
Monique en 5-jarige Miquel) kijkt met pre
toogjes de wereld in. „ledereen had me al
afgeschreven. Zeker na die blessures van de
laatste maanden. Ook zelf had ik nog maar
weinig vertrouwen in een behoorlijk seizoen,
maar op Papendal kwam ineens die record-
sprong van 6 meter 53 eruit. Geweldig.
Ineens voelde ik dat ik er weer bij hoorde."
De atletiek-carriére van Ciska Janssen is vol
verrassende wendingen. In 1973 keerde zij
plotseling vanuit de Antillen naar Nederland,
terug om voor haar man wat spullen in te
kopen voor zijn sportzaak in Oranjestad. Ciska
Janssen bleef bij haar ouders in Amsterdam
en probeerde nog eenmaal een carrière als
verspringster op te bouwen „Want", meent
ze. „door de atletiek krijg je contacten die
je als huisvrouw nu eenmaal mist. Voor mij
vormen training en wedstrijden nog altijd een
geweldige afleiding. Natuurlijk, mijn gezin lijdt
er misschien op dit moment wel onder, maar
ik heb altijd gezegd dat ik na mi|n sportcarrie-
re alles dubbel en dwars voor en met hen
wil inhalen."
Met de komst van Ciska Janssen in de Olympi
sche atletiekploeg hadden slechts weinigen
rekening gehouden Tijdens de wintermaan
den kwam de bij haar altijd opduikende bles
sure. Ciska Janssen: „Ik weet niet hoe het
komt. maar bij de overgang van de winter-
naar de zomertraining krijg ik altijd last van
de achillespees aan de linkervoet. Toen einde
lijk dat probleem verholpen was, kreeg ik
tijdens de training met gewichten ineens last
van mijn rug. Een zenuw was klem komen
te zitten. Vanaf dat moment dacht ik al aan
een totaal verloren seizoen."
Denk
Maar de training werd, ondanks de hinderlij
ke pijn toch voortgezet. Misschien wat ont-
spannender dan voorheen." Ik weet het
niet", stelt de atlete, „maar het is natuurlijk
wel zo dat er toch een bepaalde druk van
mijn schouders viel op het moment toen ik
Ciska Janssen.
door nieuwe tegenslag werd getroffen. Maar
juist in die periode is trainster Dinie Bom
erg belangrijk voor me geweest. Zonder risi
co's te nemen en erg ontspannen zijn we
verder gaan werken en toen kwam ineens
die serie op Papendal eruit".
Met de 6 meter 53 die Ciska Janssen op
Papendal sprong, wipte zij naar de tiende
plaats op de wereldranglijst, nog wel erg ver
achter de oostduitse wereldrecordhoudster
Siegrum Siegl (met een sprong van 6 99
meter), maar in ieder geval in de buurt van
de Roemeense Spanu, de Bulgaarse Panyato-
va, de Russische Alfejeva en de Amerikaanse
Mathy McMillan „Maar ik zal me tot het
laatste moment blijven realiseren dat in Mont
real nog alles fout kan gaan De blessures
hebben me immers geleerd dat erg kleine
zaken geweldige gevolgen kunnen hebben
Daarnaast blijft het verspringen altijd vol risi
co's.
En met die laatste woorden wil Ciska Jans
sen een verklaring geven voor haar vaak niet
zo geschoolde aanloop naar de balk voor de
zandbak. „Mijn uitgangspunt bij het versprin
gen is en blijft dat je alleen door het nemen
van risico's uiteindelijk prijzen kunt winnen.
Men heeft dan wel kritiek op mijn aanloop,
maar in de buurt van de balk neem ik alle
risico's. De ene keer pakt de zaak wat
ongelukkig uit, maar op andere momenten
zit je weer lekker hoog in het klassement.
Voor de grotere kracht is een eenvoudige
verklaring te vinden Tijdens de wintermaan
den is er meer dan voorheen met gewichten
gewerkt ..Vroeger heb ik ook wel iets aan
krachttraining gedaan, maar het was niet zo
gericht. Daar is nu verandering in gekomen
Niet omdat Ciska Janssen veranderd is. maar
alleen door het feit dat in het buitenland
bewezen is dat door krachttraining op alle
onderdelen van de atletiek ook een belangrijke
prestatieverbetering kan optreden. Jammer is
het alleen dat wij in Nederland zo laat tot deze
conclusie zijn gekomen Het buitenland ligt op
ons weer een stuk voor en we moeten die
achterstand nu maar weer zien in te lopen.
En als we er dan eenmaal weer behoorlijk
dichtbij zitten, zijn er buiten onze landsgren
zen weer nieuwe theorieën ontwikkeld Alleen
door de research zal het buitenland altijd wel
op ons voorblijven."
De Olympische Spelen van Montreal worden
voor Ciska Janssen de afsluiting van haar
atletiek-loopbaan Internationaal zal zij in de
toekomst zeker niet meer terugkeren tot haar
eerste grote liefde de vijfkamp. „Daar heb ik
mijn buik van vol", zegt de Amsterdamse fel.
„de sfeer tijdens de vijfkamp ligt me helemaal
niet Er kan geen lachje af Er wordt bijna
niet met elkaar gesproken. Dat is me allemaal
te ijzig. Na Montreal, hoe de zaak daar ook
voor mij afloopt, zal ik lekker af gaan trainen.
Een beetje speerwerpen, wat verspringen en
nog wat andere onderdelen van de vijfkamp
doen Maar danwel in een lekker sfeertje.
Want sport betekent voor mij nog altijd ont
spanning En als iemand zegt dat sport maar
zo betrekkelijk is. kan ik me kwaad maken.
Voor mij persoonlijk betekent atletiek erg veel.
En voor mijn gezin ook".
400 meter dam#s (21.40 uur), tienkimp horen 400
motor (22.30 uur). 30 |ull tienkamp horen 100 meter
horden (14.00 uur), kwalificatie hoogspringen heren,
kwalificatie kogelstoten dames (15.00 uur) series
4x100 meter heren (1545 uur), tienkamp heren
polsstokhoogspringen (17.00 uur), halve finales
4x100 meter heren, finale hink-stap-springen heren
(20.00 uur), tienkamp heren speerwerpen (20.30 uur),
series 4x400 meter dames (20.40 uur), halve finales
1500 meter heren (21.20 uur), halve finales 4x100
meter dames (21.40 uur), series 4x400 meter heren
(22 00 uur), finale 1500 meter dames (22.30 uur)
finale 5000 meter heren (22 50 uur), Tienkamp heren
slotnummer de 1500 meter (23.20 uur). 31 |ull finale
hoogspringen heren (21.30 uur), start marathon
(22.30 uur), finale kogelstoten dames (22.40 uur),
finale 1500 meter heren (23.30 uur), finale 4x100
meter dames (23.30 uur), finale 4x100 meter heren
(23.45 uur), finale 4x400 meter dames (00.00 uur),
finale 4x400 meter heren (00.00 uur), finish marathon
(00.40 uur).
lijke taal. Een zienswijze die getuigt van een
goede wedstrijdmentaliteit en een visie die
zelfs ook de allergrootste teleurstelling kan
doorstaan.
Stilte
Het meest recente voorbeeld Is ongetwijfeld
de aanwijzing van de Olympische selectie-
groep van de KNAU. Ria Ahlers behoorde
niet tot de hoogspring-kern, maar in Emmen
werkte zij in stilte aan haar vorm, aan haar
Olympisch jaar. En toen zij de kans kreeg
om tijdens de Europese indoorkampioen
schappen uit te komen greep zij haar kans
en met een sprong van 1.86 meter het
Nederlands indoor-record. En toen zei ze al
in de Olympische hal van München: „Ik weet
dat ik goed zit. Mijn traingsopbouw klopt".
Het is nog altijd de grote kracht van Ria Ahlers
dat zij beslist niet haar aandacht alleen op
de Olympische zomerspelen had gevestigd.
„Want", komt er spontaan over haar lippen,
„wanneer het NOC niet accoord was gegaan
met de voordracht van de technische commis
sie van de Koninklijke Nederlandse Atletiek
Unie was ik rustig in Emmen gebleven. Had
ik in mijn vakantie eens lekker aan mijn huis
kunnen werken Dan hadden we de zaak
lekker kunnen opschilderen. Dat karwei moet
nu maar tot na de Spelen wachten".
Grens b
te
Ria Ahlers is ongetwijfeld de meest laconie- ci
ke figuur in het Nederlandse atletiek-ploegje. n
„Ze hebben mij wel eens gezegd dat ik zeker Q
1.90 meter zou moeten springen om het g
Olympisch ticket in mijn bezit te krijgen. Maar p
van die grens heb ik me nooit iets aangetrok- n-
ken. Ik spring zo hoog ik kan. En verder is s
het afgelopen".
Maar die barrière van 1.90 meter trekt de
Emmense toch wel aan. In Wenen, waar zij
steeds in de eerste van de drie toegestane
pogingen over de lat „flopte", probeerde zij
toch de 1.91 meter te halen. Driemaal tikte
zij de lat uit de houders. „Maar daar trek ik
me niets van aan. Ik was op dat moment al
zeker van de eerste plaats en dan ga je de
zaak iets te gemakkelijk opnemen. Maar ik
weet niet wat het geworden zou zijn als ik
met nog enkele meisjes in de strijd was
geweest".
En die woorden van Ria Ahlers liggen waar
schijnlijk ook ten grondslag aan het feit, dal
het NOC zonder problemen haar kandidatuur
voor Montreal heeft aangenomen Want juist
door haar lakonieke houding kan Ria Ahlers
in Canada nog wel eens voor „gekke" dingen
gaan zorgen
Ria Ahlers.
Om zijn achterstand weg te werken bleef Jos Hermens trainen. Overat waar te trainen viel.
Door
Jack Arentsen
Zijn naam komt ook voor op de voorlopige
deelnemerslijst van de marathon. „Maar in
Canada zal ik pas vlak voor de marathon
beslissen of ik me aan dat avontuur ga
wagen". Dat deze monsterafstand Jos Her
mens trekt, heeft hij de laatste tijd reeds
enkele malen getoond
Volgauto
Tijdens de Internationale marathon van Am
sterdam heeft Hermens 42 kilometer lang
achter de uiteindelijke winnaar Karei Lismont
gezeten. „Maar wel in een volgauto", vertelt
Hermens lachend. Maar dan verder: „Het is
toch wel fascinerend zo'n marathon. Ik zou
het best eens wllen proberen. Voor de af
stand op zich heb Ik niet zoveel angst. Ik
weet alleen niet hoe mi|n voeten het zullen
verwerken. Als ik veel op de weg train, heb
ik wel eens last van pijnlijke voeten. En
zoiets moet je natuur1l|k tijdens een mara'
thon niet overkomen".
Toch heeft Hermens al eenmaal de marathon
gelopen. Dat gebeurde kort geleden toen in
Nijrhegen de leden van de atletiekvereniging
Quick het wereldrecord op de duizend kilome
ter verbeterden. Veertig atleten liepen ieder
een afstand van 25 kilomter, en onder hen
bevond zich ook Jos Hermens. Toen hij zijn
verplichte afstand had volbracht, ging Her
mens door. Pas na 42 kilometer en 195 meter
(de exacte marathonafstand) stopte hij. Twee
uur en zo'n twintig minuten had hij rondgelo
pen en daarover zegt hij nu: „De tijd was voor
mij niet belangrijk. Want het enige wat aan
een normale marathon herinnerde was de
afstand Ik liep immers de volledige afstand
op een smtelbaan Steeds maar rondjes
draaien. In Montreal zal het heel wat anders
worden". In het achterhoofd van Jos Hermens
speelt de marathon Maar voorlopig wil hij
ztch in Montreal volledig richten op de tien
kilometer „Op die afstand ligt mijn kans. Maar
dan moet ik wel het gevoel hebben dat ik
veel aan kan. Wanneer dat niet het geval is,
zal ik me uitvoerig bedenken voor ik aan de
start kom".
„Eerst maar eens zien wat Montreal gaat
brengen". Uit alles is te merken dat Jo:
Hermens zich in Canada voornamelijk za
concentreren op de tien kilometer. De
kilometer volgt twee dagen na de finale var
de tien kilometer en het is de vraag
Hermens zich dan wel weer voldoende fi
voelt. „Op de tien kilometer komt het niet
zeer op snelheid aan. Natuurlijk ligt het tempc
wel hoog. maar de start is veel rustiger. Oj
de vijf kilometer wordt tegenwoordig vanaf d<
eerste meters een geweldig tempo gelopen er
dan krijg ik het moeilijk. Op de tien kilomete
kan ik meer mijn eigen ritme bepalen".
Voor Montreal heeft Hermens zich niet alleei
voor de vijf en tien kilometer laten inschrijven
