„Wondermobiel" gewoon te gek
Man
met
gouden
handen
deed
het
Pony Pretpark goed voor
één miljoen bezoekers per jaar
Slagharen „Ik ben nog net
zo'n nuchtere vent als toen ik
als 13-jarige jongen op de
markt stond. En ik ben altijd
koopman gebleven. Dat wil
leggen: ik probeer de mensen
altijd meer te geven dan ze
verwachten. Dat moet je je
zelf altijd afvragen: wat kan
ik de mensen geven voor hun
geld. Niet wat kan ik er aan
verdienen".
Johannes Hendrikus Be ro
boom (55) grijnst van oor tot
oor. zoals hij het hele gesprek
door lacht. Zijn stopwoordje
is „begrijpt u wel" en bet valt
dan ook tientallen malen. Ter
wijl aehter hem de kermis-at-
tracties rondwervelen, vertelt
hij het verhaal over het ont
staan van het Shetland Pony
park, dat van het onbeduiden
de Slagharen in het uiterste
puntje van Overijssel, een pel
grimsoord voor de dagjes
mens maakte.
„Na de oorlog dachten zé hier
aan meer bedrijvigheid", zegt
Bemboom, „maar ja, welke in
dustrie wil hier nu naar toe.
Toen dacht ik aan toerisme.
Maar d'r was niks. Geen na
tuur, geen ontspanningsmoge
lijkheden. geen zwembad. He
lemaal niks. Ik had een oude
boerderij met een eenvoudig
zomerhuisje en een pony. Die
had ik gekocht voor 500 gul
den en dat was zoveel dat ik
mijn familie niet durfde te
vertellen hoeveel dat beest ge
kost had. Maar. als ik met dat
dier aan de teugel door het
dorp hep, dan stopten de auto
mobilisten om hun kinderen
dat beest te laten aaien. Zo is
het begonnen: ik verhuurde
het zomerhuisje en de mensen
kregen de hele dag de beschik
king over die pony. Ze dach
ten hier dat ik gek was".
Het idee van Bemboom bleek
een schot in de roos. Allengs
breidde hij het aantal zomer
huisjes uit en thans heeft hij
de beschikking over 300 stuks,
die hij in het hoogseizoen ver
huurt voor 495 gulden (inclu
sief pony-voor-de-kinderen) in
de week. „Achttienhonderd
bedden", lacht Bemboom, ter
wijl hij zijn stationcar tussen
de bomen door laveert. Bij de
huisjes gaan bijna overal de
handen omhoog als hij voorbij
komt.
„Kijk", zegt hij, „daarom ben
ik hier de hele dag. Voor het
contact met de mensen, die
wanneer er iets rottigs zou ge
beuren ïemand/noeten hebben
waar ze tegenaan kunnen leu
nen". En dan wijzend naar een
man, wiens buik een zittend
Johannes Hendrikus Bemboom met zijn eerste pony.
leven verraadt en die een pony
aan de teugel voert met zijn
zoontje erop. „Is dat nou niet
prachtig? Kijk, dat jochie
heeft nog nooit op een paard
gezeten. En die vader heeft
meteen een functie. Die heeft-
misschien ook nog nooit eer
der een paard gezien".
Voor Johannes Hendrikus
Bemboom is de wereld het
Shetland Ponypark, dat straks
een miljoen bezoekers gaat tel
len. Opnieuw die brede grijns
wanneer dat getal op tafel
komt.
„We zijn steeds bezig dé zaak
kwalitatief te verbeteren", zegt
hij. Dit jaar hebben we de
Apollo-14, dat is een soort
maanlandschap met er om
heen draaiende capsules. Dat
geeft de mensen het gevoel dat
ze een landing op de maan
maken. Dat ding was in We
nen en stond op het punt naar
Rusland verkocht te worden.
Maar dat duurde zolang, met
al die formaliteiten en zo. Ik
kon het ding ineens kopen.
Met 20 trailers hebben ze het
naar Slagharen vervoerd.
Ons uitgangspunt is de men
sen een gezellige dag te bezor
gen. Wij zoeken het in de grote
volksmassa, dat heeft de toe
komst. We hebben geen educa
tieve functie. Daar zijn ande
ren voor. We willen gepaste
ontspanning brengen. We zul
len ook nooit in de dikke da
mes vervallen 'en we zullen
hier ook nooit sterke drank
gaan verkopen, uitgezonderd
dan een biertje. Want we wil
len hier geen dronken toe
stand. Ik maak de mensen
niets wijs, ik beloof ze alleen
gezelligheid. Dat hebben ze 't
meest nodig, de mensen kun
nen er niet buiten. In het begin
probeerde ik het wel met foto
wedstrijden en - tentoonstellin
gen, maar dat werd niets. Men
besteedde er nauwelijks aan
dacht aan. Als ze nu de kassa
zijn gepasseerd kunnen ze zich
uitleven, de hele dag lang, kin
deren en volwassenen. Alles
door mekaar".
Tweeënveertig hectare telt het
Shetland Ponypark in Slagha
ren. Meer dan 500 ponies lo
pen er rond, maar de aan
dacht wordt opgeëist door de
kermisattracties. Heel Europa
wordt door Bemboom afge
stroopt om op deze manier het
nieuwste van het nieuwste en
liefst uniek voor Nederland
aan te kopen. „Als je merkt
dat het niet gaat, moet je on
middellijk kunnen switchen",
voegt hij er aan toe. „Op dit
ogenblik wordt in München
aan een speciale zweefbaan
voor ons gewerkt, want we
willen nog spectaculairdere at
tracties. Je moet altijd luiste
ren naar wat de mensen zeg
gen.
Soms ga ik op zo'n grote steen
bij de ingang zitten en sla de
mensen gade. Ziet u daar die
twee vrouwtjes? Kijk ze staren
naar die Apollo. Ze zullen er
nooit van z'n leven in gaan
zitten, maar straks als ze
thuiskomen zullen ze zeggen
dat ze in het ponypark van
Slagharen een ding hebben ge
zienWe zijn ook bezig met
een Texas-dorp te bouwen.
Dat moet ook groot worden".
Hoewel Bemboom lijkt over te
stromen van de plannen om de
kennis van het park nog at
tractiever en nog grootser te
maken, blijft hij met de benen
op de grond staan.
je moet je niet laten opjut
ten", zegt hij, „en er geen Walt
Disneyzaak van willen maken.
Daar heb je vijf miljoen bezoe
kers voor nodig en die zijn er
doodeenvoudig niet. Zoals wij
het brengen, zal er altijd be
hoefte aan bestaan. Ik heb de
zaak stap voor stap opge
bouwd, niet te groot in een
keer, anders kun je niets meer
corrigeren. Ik heb veel geloof
in mezelf en ik heb heel goed
personeel - 80 man in vaste
dienst plus de nodige vakan
tiehulpen - dat hart voor de
zaak heeft. Want liefde voor
het bedrijf, maakt het bedrijf
groot, niet de centen. De cen
ten zijn een noodzakelijk
kwaad".
Opnieuw dat lachje van Bem
boom. Ontspannen achterover
leunend in een luie stoel
maakt hij zich op om omstan
dig uit te leggen, waarom hij
zelf een rol speelt in de recla
mespot, die via de televisie
wordt uitgezonden.
„Ik had Johnny Kraaykamp
kunnen nemen", zegt hij,
„maar nou ben ik het zelf.
Laatst werd ik door een vrouw
opgebeld en die zei: „Mijnheer
Bemboom, ik wil u alleen
maar even zeggen dat mijn
kinderen op dit ogenblik door
de kamer dansen, want ze heb
ben u gezien op de televisie".
Begrijpt u wel? Die hebben
mij gezien op de televisie. Die
hebben het ponypark in Slag
haren op de tv gezien. En als
ik nou Johnny Kraaykamp
had genomen, zouden ze alleen
maar Johnny Kraaykamp heb
ben gezien. Want bij de spot
heb ik een groot aantal folders
laten drukken in een oplage
van 1,7 miljoen. Die hebben
we in een groot aantal delen
van het land huis-aan-huis ver
spreid, terwijl we op dit ogen
blik ook veel reclame maken
in Duitsland. En er komen al
veel Duitsers in het ponypark.
Verder staan we in het dag-
„Texas in Holland" is het nieuwste spektakelstuk van
J. H. Bemboom
tochtenprogramma van de Ne
derlandse Spoorwegen, dag
tocht 35 geloof ik.
In het begin zagen die er niks
in. Toen heb ik ze uitgedaagd.
Ik heb gezegd: ik betaal de
propaganda en ik garandeer
ook de bussen, die van Hooge-
veen naar Slagharen moeten
rijden. In het begin heb ik
voor heel wat bussen moeten
tekenen, maar ik heb nooit
hoeven te betalen. Nu krijgen
we zeker 100 bussen (4000 be
zoekers) van de NS. Vorig jaar
kwamen we na Madurodam en
de Efteling als nummer drie
naar voren van de best be
zochte attracties. Of ik num
mer een wilde worden? Ik wil
niks. Ik doe alleen mijn best.
Als het publiek mij er als
nummer een uithaalt vind ik
dat prachtig. We willen het zo
maken dat de mensen nergens
anders beter naar toe kunnen
gaan dan naar hier. Ja ik weet
het, het ponypark wordt wel
verweten dat het een kermis
is, een platvloers vermaak.
Maar is het minderwaardig?
Als pa en ma zich eens hele
maal kunnen uitleven? Heel
veel mensen, die redeneren
dat het hier een kermis is,
durven zich niet uit te leven,
tenminste niet tussen mensen
die hen kennen. Iedereen die
hier komt is vol lof, van de
vroegere minister Witteveen
tot aan Ed van Thijn, de frac
tievoorzitter van de socialisten
in de Tweede Kamer toe".
,JHet ponypark is niet meer
weg te denken uit Slagharen",
gaat Bemboom opgeruimd
verder. „We vertegenwoordi
gen een enorm economisch be
lang voor het dop. We hebben
heel veel fans in Nederland.
Een groepje meisjes uit Den
Bosch reisde met de tienertoer
van de NS vier keer in een
week naar Slagharen om hier
te zijn, ha, ha, ha. Men hoeft
hier niks, maar mag hier veel.
We hebben hier bijvoorbeeld
geen consumptieverplichting.
Als moeder de vrouw bijvoor
beeld de limonadesiroop mee
zou nemen en hier een glaasje
water zou vragen, zou ze zelf
limonade kunnen maken. Dat
mag hier allemaal, begrijpt u
wel. Hier is een ongedwongen
aanbod. Want als je eenmaal
zes gulden aan de kassa hebt
betaald, mag je overal ip. In
het begin toen ik nog niet met
die all-in-prijzen werkte, gin
gen de mensen na een paar
uur al weg. Ik zag dat en
vroeg me af waarom ze dat
deden. Op een gegeven ogen
blik zag ik het: na een paar
uur begonnen de kinderen te
zeuren. Ze moesten daar nog
in en daar nog en ze wilden
dit en dan nog dat. Die ouders
werden er gek van en kwaad.
Toen heb ik het all-in-systeem
bedacht en in het naseizoen
ingevoerd. Het bleek meteen
een succes en dat is zo geble
ven. Ondanks de voorspelling,
dat het een chaos zou worden.
Als je nooit wat durft, bereik
je ook nooit wat. Nu gaan de
ouders zelf ook in die attrac
ties. Niemand zeurt meer en
iedereen is tevreden.
Sommige ouders zijn hun kin
deren de hele dag kwijt, die
zien ze pas weer terug als het
half zes is en het park dicht
gaat. Pas dan gaan we ook
kinderen omroepen. Niet eer
der - behalve dan voor groe
pen, die op bepaalde tijden
moeten vertrekken - omdat we
dan wel aan de gang kunnen
blijven".
Klaas Goinga
De gigantische kermis: onweerstaanbaar voor de jeugd, die op bezoek komt in
het ponypark.
DRUNEN Twee uitersten: auto's en
trimmers. Zij raken elkaar, zijn al
thans op ingenieuze wijze samenge
bracht door toedoen van knutselgrage
leden van een Brabantse personeels
vereniging. Hun vernuft en handvaar
digheid culmineerde in een spektakel
stuk van een trim-auto. Twaalf men
sen kunnen zich daarin het vuur uit
de sloffen lopen, terwijl een zelfde
aantal zich erachter uit de naad kan
fietsen. Deze zeer milieuvriendelijke
„proto" prijkt op de zomerexpositie
„Wondermobiel" die deze maand en
in augustus stellig duizenden naar het
Nederlands automuseum Lips Auto-
tron in Drunen lokt
Carnavaleske creaties zijn trouwens
troef op deze internationale tentoon
stelling, die vandaag officieel geopend
is door de minister van Verkeer en
Waterstaat, drs. Tj. Westerterp. „Won
dermobiel" is het resultaat van een
door het Drunense museum uitge
schreven wedstrijd voor bouwers van
nieuwe en/of verbouwers van bestaan
de auto's.
In de categorie „Carnavalesk" horen
thuis de Volksmercedes van de 29-jari-
ge Henk Kalkwarf uit Roermond en
de Mercedaf van de 22-jarige Anton
van Zon uit Tilburg. De eerste is een
VW-kever met een Mercedes-front, de
tweede een ouderwetse Daf met een1
Mercedesgezicht
Een goede grap is ook de éénpersoons
„toerist" van de 46-jarige stempelma-
ker Leo Rombouts uit Waalwijk. Hij
bouwde een tachtig centimeter breed
autootje, waarmee hij door de voor
deur zijn rijtjeshuis binnenrijdt, om er
via de keukendeur weer uit de „ra
cen". Op die manier kan de Waalwij-
ker zijn wagentje stallen in het tuin-
schuurtje.
Bepaald indrukwekkend is de maho
niehouten „Frantasia" van de Nuenen-
Curieus oudje: deels kitsch, deels antiek. Maar de
trots van de maker
Mooi-weer-auto voor de war
mere werelddelen
Een van de „zware jongens", ook al het produkt
van veel knutsel-vernuft
se knutselaar Frans van Dijk. Een
VW-kever was de basis voor dit uiter
mate sterke staaltje van schrijnwer
kerskunst, waaraan ruim vijftienhon
derd uren is gewerkt. Tijdens dit werk
heeft Frans zeshonderdvijftig flessen
bier genuttigd. Hij weet het precies,
want hij gooide de kroonkurken in
een emmer en telde deze na.
Welhaast indrukwekkend is de Se
dan van garagehouder Simon Kielstra
uit Drachten. Hij bouwde op een be
staand chassis een juweel van een
open-kap-auto. Het geheel kreeg een
motor met zeer grote trekkracht en
portieren, die op afstand geopend en
gesloten kunnen worden.
Een ander pronkstuk op „Wondermo
biel" is een oude auto boordevol ac
cu's. Er is alleen (nauwelijks) plaats
voor de bestuurder. Verder is elk plek
je benut, om er op en naast elkaar
zoveel mogelijk batterijen in te prop
pen. Met die elektrische auto heeft een
Belgische arts tot heel ver in de vrij
wel benzineloze bezettingsjaren in de
Ardennen zijn patiënten bezocht
De 8Ci-jarige Hilversumse kunstschil
der C. M. Kuypers sleutelde vijf jaren
aan zijn „Dreyfus". Het is een leuk
autootje met bromfietsmotor gewor
den. Als het aan de zeer creatieve
schepper lag, was hij er al het hele
land mee doorgetuft. De Rijksver
keersinspectie ziet het echter tot
groot verdriet van de hoogbejaarde
Hilversummer in „Dreyfus" niet
zitten. „Wondermobiel" doet dat wel.
Men zal op die Drunense tentoonstel
ling ook tot auto verboiiwde motorfiet
sen kunnen zien. Zoals bijvoorbeeld
de „Trike" van de 34-jarige Rob
Stokking uit Gouda, die vier jaar lang
al zijn vrije tijd gaf aan zijn vehikel.
De 25-jarige meubelmaker Cor Over-
meer uit Berkel-Rodenrijs toont in
Lips autotron een puntgaaf houten
carrosserie op een stokoud VW-chassis
en de Antwerpse advokaat Frank
Francken (29) zal er een goed bestuur
bare surfboot-op-wieltjes demonstre
ren, die wordt aangedreven door een
bromfietsmotor.
Het snelheidsmonster van de tentoon
stelling: een Volkswagen, waarin een
Jaguar 3.5 liter-motor. Dit door de
21-jarige John Pallaert en de 26-jarige
Arnold Verstege, beiden uit Roer
mond, vervaardigde geheel is goed
voor een vaartje van zo'n 240 kilome
ter per uur.
Nog een carnavaleske „Proto": een
Packerd anno 1930, waarop een eigen-
bouw-carrosserie met zeer vreemd
soortige maten. Het geheel werd dan
ook een angstaanjagend gedrocht, dat
terecht „Dracula" werd gedoopt.
Tot besluit het „Dubbelding" van de
32-jarige Arnold Graauw en de 29-jari-
ge Walter Jansen, beiden uit Waspik.
Zij zaagden twee Renaults 4L midden-
- door en lasten de voorste gedeelten
aan elkaar. Resultaat een aan beide
zijden bestuurbare tweerichtingen-au
to.
Er is vooral veel zots te zien op „Won
dermobiel", waaraan ook zeer jeugdi
ge ontwerpers (de jongste was zes)
malle gevallen bijdroegen. Het publiek
gaat mee-jureren en de uiteindelijke
prijswinnaars gaan zeer waarschijn
lijk met hun scheppingen naar het
beroemde Britse automuseum van
lord Montagu of Beauliev.
DRIES SCHEEPS RA
