ïGS
OMWEGEN
3Chris van der Geest
•■liet zich louteren door
[het kibboetsleven
gevaarlijk
landbouwgif
terecht
f
GOUDS/LEIDSE COMPETITIE
ZAL WORDEN VOORTGEZET
Er kan nog méér bij op
St. Odo-koorknapen-reunie
J
lOSR—VTL
Milde straffen
voor rijden zonder
„rose papiertje"
25 %SDAG 25 MEI 1976
LEIDSE COURANT,
pagina 5
aai
len
I
d.
DOOR
TON
PIETERS
Op mijn omwegen door stad èn land kom ik graag mensen tegen. Elke
'mórgen tussen negen en tién uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
geduldige telefoon is 071 12 22 44; u kunt dan naar toestel 19 vragen.
een vluchtige blik op de foto, zou men geneigd
lunnen zijn te veronderstellen, dat mister El Fatah
limself, de gevreesde Jasser Arafat, een ogenblik
*le brugleuning in Oud Ade had uitgekozen om
"1 "*ven bij te komen van zijn Palestijnse beslomme-
I lingen: Arafat, peinzend in de richting van de Rip.
Ilou, geloof het maar. Het is gèèn gezicht, dat
";ezicht van 28-jarige Chris van der Geest, in de
egen met die zonnewerende hoofdtooi eens Ara-
)iers op. Chris tuurt inderdaad en in zijn ogen ligt
a y jen stU verlangen naar de sneeuw op de berg
AJ merman (Germon, zegt hij, als een inheemse He-
"reeuw). Chris zou nog graag heel wat meer laten
:ien van wat hij allemaal heeft meegenomen van
;ijn twee Israel-reizen: „Ik heb nog een koperen
■iken. Jisbakkie, de schandalen (sandalen), een koperen
'te- ampie allemaal in Oost-Jeruzalem gekocht, een
Zo zal ^en kameeltje, een waterpijpie, zonnepitten om
zoor d(e eten, zoals wij hier onze kauwgom verwerken
i zich !0 sabbelen die Israëli's op een pit",
laar eel
van ee^oorlop'2 Chris al oos-
>erenbi2rs êenoe6- onder zijn witte
,ning Joek met balletjes die dooi
•e Norten fiokronkeld zwart kabeltje
over ^sjes op het hoofd wordt ge-
ykstraci0U^en- O ia- dan is er thuis
an de Kolk nog een kameel-
Norl®^ °°k- Chris heeft meer
fraljische spullen verzameld
van dan Israëlische, maar die lui
bij10uden °°k 20 aan- Ik ma8
een ei'°k even z^en wat er allemaal
>p die zwarte affiche staat:
>eschermde wilde bloemen,
geheelie niet geplukt mogen wor-
ou weien, zoals orchideeën, wilde
[ulpen en narcissen, cyclamen,
gt de i>rocussen, anemonen, irissen,
iet wo^atuurkinderen, die daar bru-
;aalweg langs de weg staan, in
n verdjat land van de Jordaan, er
in zijngens in Samaria of in Galilea.
i de c<Maar natuurbescherming ad-
neningviseert met klem: handen
thuis, want anders zijn we er
'.6 doorheen. Chris: „Vooral in
naart en april is het er op z'n
nooist, zeker wat betreft de
latuur en de temperatuur.
Nat een land.."
Het is al weer bijna een jaar
geleden, dat Chris van der
3eest voor de tweede keer uit
Israel terugkwam. In het ge
heel bracht hij er negen maan
den door en in die tijd groeide
zijn Israelliefde, ofschoon hij
niet blind is voor onvolkomen
heden. Bijna doorlopend ver
bleef hij in de kibboets Sha
mir, in het noorden van Op-
per-Galilea, tegen de Golan-
hoogten aan: „400 vaste bewo
ners, die met assistentie van 80
tot 130 internationale „volun
teers", vrijwilligers, hun werk
doen. Met het geweer in de
hand overigens, maar ik heb
nog nooit iets vervelends mee
gemaakt, al voelde je steeds de
bedreiging van de terroristen.
Bang ben ik niet geweest. Als
je niet beter wist zou je kun
nen menen, dat alles er koek
en ei was".
Chris is nu 28 jaar en werkt
„in de rozen" in Woubrugge.
Voordien zat hij in de land
bouw. In jan. '74 begon hij de
eerste kriebels te voelen; hij-
wilde het kibboetsleven in Is
rael leren kennen. Via het
Leidse bureau NBBS kwam
hij in Tel Aviv, waar men hem
doorstuurde naar Shamir.
Daar' plukte hij appels en trok
vanuit die basis het land door.
Zijn collega's hielden zich be
zig met bijenteelt, tafels dek
ken, 's nachts voor de wacht
zorgen, of men werkte in de
katoenvelden, tuinierde en
knapte andere klussen op.
„Het leven is daar gratis, dok
ter en tandarts gratis, kleding
al is het nog zo weinig
ook voor niets. Toen ik na
ruim een maand in Oud Ade
terug kwam regende het pijp-
estelen. In Israel had ik inmid
dels Hannie Kuilman uit Nij
megen leren kennen. Eigenlijk
een beetje om haar ben ik
daarna weer naar Shamir ge
gaan, maar ook om het vrije,
zorgeloze leven. In Nederland
vond ik het het maar niets en
op een goedkopere manier kon
ik weer naar Israel; weer naar
dezelfde kibboets met die
vrienden en mensen die ik had
leren kennen".
Eerst plukte Chris weer ap
pels, vervolgens ging hij „in de
grape-fruits zitten" of snoeide
appelbomen. „Allengs kreeg ik
meer verantwoordelijk werk,
de betere baantjes, met machi
nes werken en zo, terwijl de
Arabieren onze schuilkelders
maakten. Die Arabische Israe
li's of Israëlische Arabieren,
hebben er een slavenleven,
wonen apart, slapen apart,
maar moeten de vervelendste
karweitjes opknappen. Hun
status is minder dan die van
de buitenlandse gastarbeiders
in Europa. Enfin, ik werkte in
de eetzaal, ruimde af en waste
af. Maakt allemaal niets uit, je
hebt stuk voor stuk je taak
Als Hollander ben je aardig in
tel, dat scheelt al de helft. De
Fransen zijn een beetje luiach-
tig, die hebben ze in zo'n kib
boets niet erg graag".
Binnen het kader van de ap
pels, de grapes en de eetzaal
heeft Van der Geest volop
meegedaan aan de feestelijke
kanten van Shamir. De Hol
landers (een paar uit Alkema
de) vierden er Sinterklaas,
Kerstmis, carnaval. Een Hol
landse avond werd uiteraard
helemaal folkloristisch aange
kleed. Als het maar even ging,
klom hij in een kibboetsbus en
trok overal naar toe: langs de
West Bank, bezijden de Jor
daan, met de wazige Jordaan
se bergen aan de overzijde, of
de Negeb door.
„Op sommige plaatsen moch
ten we niet komen. Dat kan ik
wel begrijpen. Ik heb er het
leven van twee kanten gezien;
om die vluchtelingenkampen
kun je niet heen. En dan die
Arabieren die ons „dienden":
ze mochten niet in de eetzaal
komen, kregen de slechtste ka
mers. Je kon merken, dat ze
een beetje als „minderwaar
dig" werden aangekeken,
„tweedehands volk", dat een
onderdrukte indruk maakt.
Verder was het rustig, als je
die kapotgeschoten tanks en
huizen op de Golan buiten be
schouwing laat. Soms mocht
je niet weg, omdat er „iets" in
de buurt was".
Het kibboetsleven vindt Chris
een goeie manier om Israel te
leren kennen. „De Israeli's zijn
vriendelijk, gastvrij, vooral te
genover Nederlanders. Maar
ook brutaal; in de bus of trein
zijn zij de eersten, daar zorgen
ze wel voor. Wat agressief ook,
maar dat kan ook niet anders,
dacht ik, onder die jarenlange
omstandigheden. De meisjes?
Erg mooi, maar ze bijten, 't Zit
nog, maar ik wil van de zomer
wel weer 14 dagen in een kib
boets wonen, niet zozeer om er
te werken in de vakantie,
maar je kunt er nu eenmaal
slapen en eten voor niets.
Trouwens, ik kan er zo een
baan krijgen, bijvoorbeeld in
Nes Ammim, een Nederlandse
nederzetting met veel Rijns
burgers, waar het ook nog
barst van de rozen. Er is een
dagelijkse export naar Aals
meer; volop bloemen. Je hebt
best kans, dat ik dan voorlopig
niet meer thuiskom".
Chris van der Geest; tu
rend in de richting van de
Rip.
„Het is een fijn, machtig
mooi land. Niet zo'n ge
jakker als hier. Ze wer
ken er hard, maar „an
ders"; als het vandaag
niet klaar komt, dan is
er altijd morgen weer
een dag, nietwaar? Ik
raad iedereen die jong is
aan, eens op zo'n kib
boets te gaan werken.
Het verrijkt je leven, het
is verdraaid leerzaam en
je leert mensen kennen.
Je wordt er alleen maar
beter van. Wie er iets.
meer van wil weten, kan
me altijd bereiken".
Chris woont aan Kolk 16
te Oud Ade. Hij heeft al
een paar jongelui in zijn
omgeving op weg naar
Israel geholpen.
Men verzocht me
vriendelijk, er nog
even op te willen wij
zen dat zondag 30 mei
de voormalige Si Odo-
koorknapen (vddr en
tijdens de tweede we
reldoorlog ik had
bijna de „laatste" ge
schreven, maar dat
kun je natuurlijk nooit
weten het hoogste
lied zingend in de He
rensingelparochie te
Leiden) nog eens mas
saal bij elkaar zullen
komen. Deze reünie
wordt gehouden in het
vanouds bekende zaal
tje aan de Maria Gij-
zensteeg, achter de
„Overdekte". Het feest
begint om 3 uur 's mid
dags. Dan is het eten,
drinken en nu en
dan, want een echte St.
Odokoorknaap kan
daar vanzelfsprekend
niet van buiten zin
gen geblazen.
Naar ik hoorde zullen
er ook pseudo-koor-
knaapjes aanwezig
zijn, zoontjes wellicht
van thans grijzende
echte Odo-knapen die
in de authentieke kle
dij van weleer zullen
showen en de harten
vertederen. Een geeste
lijk en lichamelijk
middelpunt van de
ontmoeting wordt ge
vormd door de figuur
van „kapelaan" Ed
Paap, in die glorieuze
dagen van toen de aan
stichter van veel koor-
schoons. Het zou me
niet verbazen, als de
huidige pastoor van
Stompwijk spontaan
en graag desgewenst
op gezette momenten
nog eens zijn „Hallee
boys...." wil uitroepen.
Het wordt een onver
getelijke middag, daar
kun je donder op zeg
gen. Van de organisa
toren vernam ik ech
ter, dat er buiten de
ongeveer 100 thans be
kende deelnemers nog
aardig wat volgroeiede
Odo-koorknaapjes on
der het gras zitten die
misschien alsnog best
die confrontatie en het
feest der herkenning
mee willen maken. Dat
kan uitstekend. Laat
men zich dan ras nog
even opgeven op de
adressen: F. Jacobs,
Churchilllaan 37, Lei
den, teL 071—76.06.12
of W. Goddijn, Apollo-
laan 716, Leiden, tel.
071-76.36.38.
>g on<
westei
3LOFARENDSVEEN Alkemade kan weer gerust ademha-
Het levensgevaarlijke landbouwvergif, dat zondag uit een
vo-htwagen op een parkeerterrein in Roelofarendsveen was
Hjoien, is in een andere vrachtwagen op hetzelfde parkeerterrein
ijl 2|ggevonden.
vergif, waardoor de politie in Alkemade drukke dagen
30%) lefde, behoort tot één van de zwaarste landbouwvergiften, die
n de handel verkrijgbaar zijn. De verzending van 500 dozen
het levensgevaarlijke uit Duitsland geimporteerde vergif
id in het weekend te wachten op verzending naar Oeru. Toen
zondag tot de ontdekking kwam dat door een opengeslagen
2ClH één van de 500 dozen was verdwenen, is groot alarm
agen. Met geluidswagens is de politie de buurten door gereden,
2^ op het gevaar voor spelende kinderen te wijzen. Verder werd
bericht van het veidwijnen van het vergif via de telex over
IrSgehele land verspreid.
politie heeft de doos teruggevonden op een open
van een vrachtauto, die defect op hetzelfde terrein
d geparkeerd. De doos stond voor spelende kinderen zo voor
grijpen. Een woordvoerder van politie, die het verdwijnen
de doos nog in nader onderzoek heeft, verklaarde, dat hij
liet aan moest denken wat er had kunnen gebeuren.
Van onze sportredactie
IDEN De beslissingswedstrijd om promotie naar de KNVB
Sen DOSR en VTL zal donderdag op het LFC-terrein worden
ipeeld. Aanvang van het treffen 14.30 uur.
«érigens bestaat ce mogelijkheid dat DOSR deze wedstrijd onder
itest speelt, omdat het bestuur van de Veense afdelingsvereni-
zich na de perikelen rondom Oudewater op het standpunt
't gesteld dat, nu een gedeelte van de promotie-degradatierege-
I door de KNVB is afgekeurd, de volledige regeling nietig zou
i. Waardoor dus „gewoon" de kampioenen van de beide eerste
.ssen zouden promoveren.
kans dat deze redenatie (waardoor zowel VTL als DOSR zouden
imoveren) door de bevoegde instanties zal worden aanvaard is
fnwel bijzonder klein. Er kan volgens de reglementen slechts
Leidse vereniging promoveren.
Zoek je vakantiewerk dat goed betaald wordt? Ga dan snel
even naar Luba, het uitzendbureau dat altijd dik in het
vakantiewerk zit. Geef je nu alvast op. (Min. leeftijd 16 jaar).
Leiden: Nieuwe Rijn 35. telefoon 071-140341
Alphen a/d Rijn: Aarhof 67, telefoon 01720-94645
[li Gouda: Lage Gouwe 12. telefoon 01820-23311
I IUL/Ö Zoetermeer. Croesingkplein 19, telefoon 079-311515
Overzicht van de vergadering in het clubhuis van Oranje Groen waar de Leidse afdelings
verenigingen besloten de samenwerking met „Gouda" te continueren.
(Van onze sportredactie)
LEIDEN De geïntegreerde zondag
competitie van de afdelingen Gouda en
Leiden zal ook komend seizoen worden
voortgezet. In navolging van de Goudse
afdelingsclubs besloten de Leidse ver
enigingen gisteravond in het clubhuis
van Oranje Groen, met algemene stem
men de samenwerking te continueren.
Komende week zullen de besturen van
beide afdelingen dan ook bijeen komen
om de competitie-indeling en de regle
menten voor het seizoen '76-'77 „rond"
te maken.
Reglementen die overigens (vrijwel) niet
zullen worden gewijzigd. Wel zal naar
aanleiding van het toegewezen protest
van de Goudse vereniging Oudewater
één verandering worden aangebracht
Niet het doelsaldo zal bij gelijk eindigen,
in een klasse beslissen over de kampioen,
maar er zal in zo'n geval een beslissings
wedstrijd worden gespeeld.
Ook aan het gegeven dat in ieder geval
één Leidse en één Goudse vereniging
naar de KNVB promoveert zal niet wor
den getornd. „Dat kan ook niet", legde
Ad Dusée, vice-voorzitter van de Afde
ling Leiden, enige verbaasde clubbestuur
deren uit. „Het reglement van de KNVB
eist nu eenmaal dat er uit iedere afdeling
tenminste een vereniging promoveert".
Waarmee een voorstel van VTL-voorzit
ter Smit „De twee kampioenen zonder
meer over" al direct was afgewezen.
Nadat de protesten van DOSR en Oude
water nog eens uitgebreid waren behan
deld (Dusée: „U mag concluderen dat het
afdelingsbestuur het niet met de gang
van zaken eens is. Er is dan ook een
onderzoek gaande. Maar aan de andere
kant moeten beide clubs wel als grote
kerels onder elkaar handelen. De beslis
singswedstrijden moeten nu gewoon wor
den gespeeld. Dan is de kous toch af?")
kwam een voorstel van Warmunda de
verenigingen te splitsen in hoofd- en eer
ste klasse aan de orde.
Een voorstel dat als „discussiestuk" terug
zal komen in de eerstvolgende vergade
ring waarin Goudse en Leidse clubs el
kaar zullen ontmoeten. Overigens toonde
Dusée zich vooralsnog niet gelukkig met
een dergelijk voorstel. „We hebben net
een proefjaar achter de rug. Laten we
nu eerst maar eens echt gaan voetballen
met elkaar".
Een ander voorstel van Warmunda haal
de het evenmin. De door de Warmondse
vereniging gevraagde beker-competitie
tussen zaterdag- en zondag-standaard
teams zou dit verse verenigingen in tijd
en velden-gebrek kunnen brengen. Ook
dit voorstel komt overigens in die eerste
algemene vergadering (waarschijnlijk in
januari '77) terug.
(Van onze rechtbankver
slaggeefster)
LEIDEN Wie geen rij
bewijs bezit, blijft achter
het stuur van een auto
vandaan. Dat is in Neder
land regel. Voor een aspi
rant-chauffeur die een
aantal malen tevergeefs
probeerde een rijbewijs
te bemachtigen, is deze
regel moeilijk te verteren.
Te meer wanneer hij
heeft getoond zijn voer
tuig volledig te beheer
sen. Dus geslaagd voor de
praktijk, maar gezakt op
theorie. Het is verlokke
lijk om dan te zeggen:
„Wat kan mij die theorie
schelen? Ik chauffeer pri
ma. Rijden maar."
Zo ongeveer is het de jonge
Leidenaar W. J. K. vergaan. De
Leidse kantonrechter begroette
hem gisteren als een oude be
kende. „Alweer zonder rijbewijs
gereden, meneer K. U hebt er
een knipkaart op, hè". Uit K.'s
verweer kwam naar voren dat
hij al vijf keer is gezakt. Steeds
vormde de theorie het grote
struikelblok. Ondertussen had
hij er geen weerstand aan kun
nen bieden om zijn eigen auto
alvast uit te proberen. Die auto
was nu overigens door de politie
in beslag genomen. De officier
van justitie, mr. Lubberink,
toonde veel begrip voor de si
tuatie van verdachte. Hij gaf
straf en hulp. Twee weken voor
waardelijke gevangenisstraf en
een boete van ƒ750, waarvan
weer 500 voorwaardelijk. Alles
met een proeftijd van één jaar.
Verder adviseerde hij om een
apart theoretisch rijbewijs aan
te vragen bij het CBR. Men
krijgt dan een mondeling exa
men. Misschien ligt dit verdach
te beter dan het schriftelijk mul
tiple-choice systeem.
De kantonrechter nam de eis
van zijn officier over. Hij be
loofde verdachte dat de inbe-
slaggenomen auto (en dus de
gelegenheid om het weer te
doen) zal worden teruggegeven.
Rijden zonder rijbewijs en zon-
heid werd tenlastegelegd aan de
Leidenaar J. J. Deze had ver
scheidene malen getracht het
felbegeerde rose papiertje te
veroveren. Ook voor hem bleek
de theorie te zwaar. De officier
gaf hetzelfde advies als aan zijn
vorige klant. De boete lag echter
aanmerkelijk lager, 95 voor
verdachte en 50 voor zijn echt
genote die hem achter het stuur
had gezet.
Een heel andere beschuldi
ging werd uitgebracht tegen
de roadmanager P. W. van
de K. uit Leiden. Deze jonge
man zou op een perceel in
de Breestraat affiches heb
ben aangebracht. Noch hij
zelf, noch zijn collega-plak
ker bezaten hiervoor een
vergunning. „We wisten niet
eens dat we zo'n ding moes
ten hebben, 't was de eerste
keer. Bovendien hebben we
de affiches over andere heen
geplakt om het milieu niet
nog meer te verontreinigen".
Deze verklaring vertederde
de kantonrechter. De boete
was dan ook lager dan nor
maal. Vijfentwintig gulden
voor de road-manager en
eenzelfde bedrag voor zijn
collega.
