Leimonias kreeg genoegdoening
„Kunstgrasproblemen"
verbloemden feilen
van
hockeyploeg
niet
TENNISTITEL VOOR DERDE KEER BIJ POPEYE
HAMBURG WEER'
■■i li mi i mi" ■mum in 11
VOOR DIBBS
D
Mysterieuze^
inzinking r
hockeydamC
niet fataal
INTERLAND TEREN SPANJE WIJZE LEST
LEIDSE COURANT
PAGINA
Wel zege in
oefenduel
(Van onze sportre
dactie)
UTRECHT In een
oefenwedstrijd giste
ren op het nieuwe
kunstgrasveld van
Kampong zegevierde
het Nederlandse hoc
keyteam wel over de
Spaanse heren.
Een treffer van An-
dré Bolhuis in de 34e
minuut besliste de
wedstrijd die weinig
waarde had. Beide
coaches maakten er
met de vele wissels
ook een echte oefen
wedstrijd van.
HAMBURG Het herenenkelspel van de-
internationale tenniskampioenschappen
Hamburg is gisteren gewonnen door de 2?^^^
ge Amerikaan Eddie Dibbs. De kampioen
1973 en 1974 won in de eindstrijd v om
huidige titelhouder Manuel Orantes met
46, 61, 26, 61. Hij verdiende daa
40.000 mark, heel wat meer dan de winl
van het dames enkelspel, de Britse Susan
ker, die het met 12.000 mark moest doen.j®
won van Renate Tomanova met 6—3, 6— I r. h
buil
Overige uitslagen dames dubbelspel: finale: .»e
Boshoff/Ilona Kloss (Za)-Laura Dupont/Wendy i
buil (VS) 4—6. 7—5, 6—1. Heren dubbelspel:
Fred Mc Nair/Sherwood Stwart (VS) - Dick CA®* 1
Kim Warwick (Aus) 7—6, 7—6, 76. trtijd
Groot-Brittanië heeft zich zaterdag in Estl"1
ne geplaatst voor de halve finales vair®®",
toernooi om de Davis-beker (zone B) Mj®?
Roemenië met 50 te verslaan. j~
Buster Mottram (GB) won van Viorel S<f®n A
(Roe) met 6—2, 6—0, 64, waarna Roger
met 6—1, 5—7, 63, 6—1 van Dumitru HarP ïn
won. getr
oeslm
Groot-Brittanië zal in de halve finales uitko waa
tegen Frankrijk. van.
Italië heeft zich gisteren in Bologna geplr ru<
voor de halve finales van het Davisbeker-1
nooi, door Joegoslavië met 5—0 te verslaan. Jf.ra
In de laatste twee enkelspelen versloeg Adif"^0
Panatta Zeljko Franulovic met 6—1, 16,
en bleef Corrado Barazzutti Nikki Pilic
06, 64, 64 de baas.
Dat betekende toendertijd de eerste titel voor
dat afgelopen weekeinde de triologie volmaal
spectaculaire terugkomst van Leimonias zat
maal niet in. Tot grote vreugde van alles wa'
Amsterdamse ploeg hoorde besliste Humphrt
de strijd. De Antilliaan, die aan zijn laatste
bij Popeye bezig is raison van twintig mi]
wederom van doorslaggevende betekenis. Hi
grote steunpilaar van de ploeg en zijn absen
gend jaar zou de titel dan wel weer eens
anders terecht kunnen doen komen.
Wat de verliezers betreft: Leeuwenbergh en
mochten op een bijbaan bepalen wie der
worden. En dat betekende opnieuw een forse d
voor Henk Pellikaan, die zijn zoveelste gree
de macht zag mislukken. Ondanks dit seizi
aanwezigheid van nationaal kampioen Louk S:
die zaterdag verraste door Hosé in drie
verslaan. Het mocht Tilburg in die ontmoetii
baten. Wederom bleek dat het peil van de dai
Tilburg onvoldoende is. Wellicht dat Pellikaai
nu ook eens oog voor heeft. Popeye had g
alleen aandacht voor feestvieren. En na dri<
pioenschappen op rij mag dat.
FRANK WER]
BERLIJN De Nedizij]
landse dames hockeyplofg^
de regerende wereldka'jg
pioene heeft het eer.
weekeinde van het toov'
nooi te West-Berlijn, nnel
vier winstpunten afgeslkw
ten en een buidel vol slpri
tot napraten. Niet overju
openingswedstrijd van lV
terdag tegen de internat*^
naai onervaren Mexicaan^
meisjes, welke in een gwret
overwinning met 8-0 (nsu
2-0) eindigde. ho
Wel over de gistermiddj^
uitgevochten "derby der
ge landen". De vraag, <i**'
op ieders lippen brandde
na de op het nippertje ljfra
haalde overwinning mint
4-3, was: "Hoe kan eino
ploeg, die gedurende 35 n^e
nuten superieur hockvo
speelt, een voorsprong v
3-1 uit handen geven". Bkr-
gië toonde zich in de tw&-
de helft veel slagvaardig
dan voor de rust en gT~
onze landgenoten gefp
ruimte meer om het oqV*
strelende hockey van j
eerste helft in praktijk PJ3
kunnen brengen. Het w|
een ongecontroleerd spelf"!
tje, dat de Nederlandse era
mes nog produceerde*
waarmee België wel rafc^
wist De overigens zei-^
zwak leidende Spaani
scheidsrechter Paz Bla: u
chard redde tenslotte de ^nt
tuatie voor Nederland do(
- niet ten onrechte in <J
geval - een strafcorner ty
te kennen. i
De Belgen echter, hadde^
totaal andere gedachten e J
met een ongeloofwaardig^
inzet namen zij de hanf
schoen op voor de tweeè#
helft. De Nederlandse veRS
dediging werd er totaBs
door verrast Er vielen gP"
ten en de als ware rod.
duivels opererende Belgr
sche dames profiteerde,
hier gretig van. Nicole Oir
en Nicole Buisset de laai
ste rechtstreeks uit eet
strafcorner, brachten biA
nen vijf minuten de stanp
op 3-3. Nederland lacht v
het laatst Toos Bax sloej
de bevrijdende bal: 4-3. 1
De Nederlandse doelpunteji
tegen Mexico kwamen vaig
Toos Bax (2), Nel van Kol
lenburg (2), Marjolijn Govbl:
ka, José Poelmans, Lisettjde
Sevens en Mieke Groen. I
Overige uitslagen: WesL.
Duitsland-Argentinië 3-1 (2R
0). kl
Spanje-Nigeria 5-0 (3-OH
België-Italië 5-0 (2-0). Fraii
krijk-Oostenrijk 4-1 (2-1).
Een feit
Daarmee was de titelprolongatie van Popeye Gold
Star een .feit De Amsterdammers hadden een voor-
spong van 6-2 en die marge kon door Leimonias
nooit meer worden goedgemaakt. Maar het verlies
kon Hans van de Weg nauwelijks deren. De aanvoer
der van de Haagse ploeg had zijn genoegdoening
over de winst op Leeuwenbergh.
„Wij hebben er van alle vier ploegen het meest aan
gedaan", verklaarde Van de Weg met een twinkeling
in de ogen. „Onze voorbereiding was voortreffelijk
en onze taktiek was helemaal uitgekiend om Leeu
wenbergh te verslaan. Ik heb zelf de wedstrijd uit
de voorronden van de competitie tussen Leeuwen-
berh en Popeye gezien en daaruit mijn conclusies
getrokken. Op vrijwel alle punten is mijn verwach
ting uitgekomen."
Evert Schneider deed even de hoop herleven in de harten
van alles wat Leimonias was. maar de Haagse ploeg kon
de forse achterstand tegen Popeye niet meer ongedaan
maken.
Voetstoots
Leeuwenbergh, dat bijna voetstoots had aangenomen
wel eventjes finalist te worden, heeft het tot zijn
schande ervaren. Na de enkelspelen zaterdag, waarin
alleen Hordijk tot winst kwam tegen Fok, keek de
ploeg uit Voorburg al tegen een nauwelijks te over
bruggen achterstand van 5-1 aan.
Soeters, speciaal voor dit weekeinde uit Engeland
overgekomen, zette Paul van Min op zijn plaats;
Schneider bewees dat vechtlust ver kan reiken tegen
Nick Fleury en Jan Lind deklasseerde Rob Mentink.
Vervolgens bouwde Jacky Fayter via Tine Zwaan de
marge uit, waarna het „geheime wapen" van Leimo
nias, Ada de Laive-Bakker in de baan kwam. „Nie
mand had erop gerekend dat Ada voor ons in het
enkelspel zou uitkomen", gniffelde Hans van de Weg
later. Ook Elly Blomberg niet, die in twee sets
capituleerde.
Kwaliteit
„We hebben ze op basis van tenniscapaciteiten ver
slagen", reageerde Peter Soeters. „Moet je maar
nagaan: Evert en ik hebben een drukke baan, Wouter
en Jan zitten voor hun eindexamen en Ada heeft
net een kind gehad. Als je dan toch van een ploeg
wint als Leeuwenbergh, waarvan de meeste leden
veel meer kunnen spelen dan wij, heeft de kwaliteit
gezegevierd".
Peter Soeters had gelijk, de betere mentaliteit van
zijn ploeg had mede de doorslag gegeven. Maar dat
wapen schoot toch tekort tegen Popeye in de finale.
Elly Vessies speelde juist één van haar betere partijen
tegen Jacky Fayter en Jan Lind moest zich overgeven
aan Frank Koning. „Juist uit die partijen had ik
winstpunten verwacht", vertelde Hans van de Weg.
„Dat het niet is gebeurd is één van de dingen die
een beetje is tegengevallen".
Opgelucht
Evert Schneider echter liet de Haagse aanhang weer
even opgelucht adem halen. Tenslotte had Leimonias
in het verleden wel eerder voor stuntjes gezorgd.
„Twee jaar geleden", herinnerde Hans van de Weg
zich, .stonden we tegen Popeye in de finale ook met
5-1 achter. We haalden toen op tot 5-5 en kregen
in de laatste mixed zelfs nog een matchpoint, dat
we overigens niet konden pakken".
Maar zie, ook in tennis zijn de wonderen de wereld
nog niet uit: Leimonias onthaalde zaterdag Leeuwen
bergh op een smadelijk verlies van 7-4, waardoor niet
de Voorburgers mochten aantreden tegen Popeye (dat
Tilburg de voet dwars zette), maar het kansloos
geachte Leimonias. Evenals twee jaar geleden bereik
te de Haagse formatie, die van het kwartet finalisten
het minst professioneel aan de weg timmert, daarmee
de eindstrijd. Daarin gingen de Hagenaars weliswaar
kansloos tenonder, maar de spanning bleef zeer lang
gehandhaafd.
Tot de achtste partij leek nog van alles mogelijk.
Popeye kon weliswaar bogen op een riante voor
sprong van 5-1 na de enkelspelen, waarin alleen
vechtjas Evert Schneider een punt kon pakken tegen
de ooit als talent afgeschilderde René Heffels, maar
de kansen in de dubbelspelen waren voor Leimonias
allerminst gering. Dat bewezen om te beginnen Jacky
Fayter en Ada de Laive die de marge afknabbelden
tot 5-2 door Elly Vessies en Anneloes Schothorst te
verslaan. „Je hebt in ieder geval de strijd open
gehouden", had Hans van de Weg zijn oudste speler
Evert Schneider (34) opgetogen toegevoegd toen hij
na tweeëneenhalf uur Heffels tot opgave had gedwon
gen. Dat hadden ook Wouter Fok en Jan Lind kunnen
doen als zij hun dubbel tegen Humphrey Hosé en
Martin Koek tot een goed eind hadden gebracht De
beide voor hun eindexamen studerende Hagenaars
hebben er alle mogelijkheden voor gehad, maar
strandden in het zicht van de haven.
André Bolhuis had een klopje over voor Jorritsma. Dat naar aanleiding
van de tweede treffer die de kritiek na afloop luwde. Wouter Kan (links)
en Paul Litjens bekijken het tafereel van dichtbij
Juan Arbos. Jpbbink (met Van
Eyck en Aberds debuterend in
Oranje) probeerde de Span
jaard nog de weg te versperren
door middel van een duw, maar
Arbos passeerde Sikking toch:
1—2. De tegentreffer was in de
26e minuut tot stand gekomen.
Paul Litjens lanceerde Bolhuis
voor een keer goed. En zo'n
kans, op dat moment de tweede
uitgespeelde bij Nederland, laat
een routinier zich niet ontfutse
len.
De vertoning op het middenveld
nam in de tweede helft zulke
gezapige vormen aan, dat doel
man Sikking zich („Tempo.
Kom op, vechten") luidkeels met
de mentale begeleiding moest
gaan bemoeien. Zijn kreten had
den pas in de allerlaatste mi
nuut van de wedstrijd succes.
Bolhuis (hij weer) was de man
van de voorbereiding. Jorritsma
degene van de bejubelde treffer
die de kritiek na afloop luwde.
Maar ook Hans Jorritsma wist
dat zijn treffer te danken was
geweest aan de nieuwe onder
grond. Doelman Giro verkeek
zich totaal op het niet eens zo
harde schot waarbij de bal zig
zaggend op hem afkwam. Daar
om waren de excuses in de rich
ting van de nieuwe omgeving
(voor Spanje de allereerste con
frontatie, terwijl Nederland al
had kunnen oefenen) niet te
recht.
Wouter Kan: „Dat kunstgras
was zo vermoeiend, dat ik het
gevoel had twee wedstrijden te
hebben gespeeld". Vermoeid
heid dus, maar ook de hand in
eigen boezem. Ron Steens: „Je
bent natuurlijk aan het experi
menteren, maar dit is al de der
de slechte wedstrijd achter el
kaar. Het wordt dus wel tijd,
dat er iets gaat gebeuren". En
wat dat betreft was de matige
prestatie tegen Spanje een goe
de les. Als Van Heumen het
tenminste zo wil zien. Hij zal
zich niet op het nieuwe mate
riaal kunnen blijven beroepen.
Wouter Kan optimistisch: „Ik
geloof in dit team. We wennen
er wel aan".
KEES KOOMAN
AMSTERDAM - Lei-
monias fungeerde
tenslotte als de grote
smaakmaker. Terwijl
van tevoren vrijwel
niemand een stuiver
durfde te geven voor
de kansen van de
ploeg van Klein
Zwitserland sloot
niet-spelend aanvoer
der Hans van de Weg
een weddenschap af
dat zijn equipe in ie
der geval de finale
zou bereiken. Dan
moest er worden ge
wonnen van „stadge
noot" Leeuwenbergh
en dat werd door
menigeen als een te
groot obstakel gezien
voor Leimonias.
UTRECHT Op het fleurige
groen van de (kunst)grasmat
van Kampong hadden sombere
blikken na de hockey-interland
Nederland—Spanje (2—2) toch
de overhand. Coach Wim van
Heumen glunderde wel, toen de
ook al blijmoedige Bram Leeu
wenhoek van het NOC hem
(met de woorden: „Dat viel niet
mee, hè") de hand sehudde,
maar om hen heen zwegen de
kritikasters niet. Routinier An
dré Bolhuis bijvoorbeeld, die
zich tenminste nog kon verheu
gen op een doelpunt van zijn
stick begeleidde de prestatie te
gen Spanje met: „Waardeloos.
Men begrijpt natuurlijk wel,
dat er iets moet gaan gebeu
ren". Klare taal, waarmee vals
optimisme bij vorbaat uit de
weg geruimd werd. Optimisme,
waarvoor natuurlijk helemaal
geen aanleiding was geweest,
als de allerlaatste seconden
niet dc voor Nederland onver
diende maar desalniettemin
veel bejubelde treffer hadden
opgeleverd.
Vandaar dat Wim van Heumen
in redelijk humeur op het meest
voor de hand liggende excuus
kon wijzen. De (inderdaad
vreemde) capriolen van het
kunstgras waren van grote in
vloed geweest Dat klopte, maar
de Spaanse coach had eraan
kunnen herinneren, dat zijn
ploeg nog nooit met een derge
lijke grasmat (zeg maar gerust
tapijt) was geconfronteerd. Bo
vendien konden moeilijkheden
van het kunstgras niets verbloe
men van de chronische matheid
die de voorhoede typeerde.
Daarom vooral kon Wouter Kan
zich na afloop verwonderd af
vragen: „Wat gebeurde er nu
eigenlijk in het veld? Niets to
ch?". Juist er gebeurde zater
dag in de interland in Utrecht
weinig attractiefs en het weinige
publiek paste zich keurig aan.
Het was doodstil op de tribunes.
Sneller
Het Nederlandse hockeyteam
miste een snelle spits die een
einde kon maken aan de grau
we middelmatigheid die het
Hans van de Weg had
Leeuwenbergh goed
geanalyseerd. Zijn takti-
sche aanwijzingen leid
den tot het succes voor
zijn ploeg.
seerd op de counter, maar niet
kon worden gevonden. Daar
voor ontbrak de creativiteit in
de voorhoede (en ook de kracht
van spelers als Hans Kruize en
Tim Steens, beiden geblesseerd)
maar maakte de defensie ook
grove fouten. In de dertiende
minuut bijvoorbeeld toen Fran
cisco Fabriges (met Juan Arbos
de grote uitblinker bij Spanje)
tegen een routinier als Kranen
burg een strafcorner kon force
ren. Juan Arbos velde het von
nis uit de rebound: 0—1. Nog
veel groter was de fout van
Wouter Kan twintig minuten la
ter, die de bal terugspeelde op....
stralende Kampongterrein in
z'n greep had. Bolhuis na
afloop in tegenstelling tot al
degenen die eerst herinnerden
aan de handicaps van de pri
meur van het speelveld: „Met
dat kunstgras ging het prima.
Ik had er geen last van. Condi
tioneel vergt het veel mer van
je, maar aan de andere kant
staat het voordeel van minder
overtredingen". Geen excuses,
dus wat betreft Bolhuis, wel
kritiek: „Ik wil de anderen niet
afvallen, maar er zal een vol
gende keer veel sneller moeten
worden gespeeld. En veel min
der individueel ook".
André Bolhuis had het niet eens
over de vele gemiste passes.
Coach Wim van Heumen wel die
echter in een adem wees op de
moeilijkheden die het felgroene
stukje land van Kampong met
zich meebrachten. Bij lengtepas-
ses zigzagde de bal als een dol
gedraaide komeet over het veld.
Van Heumen („Die gekke effec
ten schijnen er met een maand
of drie uit te zijn") wist het ook
voor de interland. En besefte
ook dat het antwoord school in
korte, snelle passes of langduri
ge individuele acties. „De creati
viteit ontbrak om solistisch te
werk te gaan. Daar hebben we
de mensen niet voor". Het was
de meest kritische aantekening
in het betoog van Wim van Heu
men, die er meteen weer een
lichtpuntje aan toevoegde. „Jan
Alberts was een uitzondering".
Hij had gelijk.
Raar
Het was tekenend voor de
ploeg, dat juist Alberts, een de
butant uit Tilburg, die na rust
Ron Steens („Ondanks mijn lan
ge biessureperiode stond ik
raar te kijken. Van Heumen
wisselde me zo hoorde ik na
afloop, om me te sparen") was
komen vervangen. Zoals ook de
cornerverhouding typerend was
voor de vertoning bij Kam
pong: vier voor Spanje voor
Nederland nul. Wouter Kan:
„Daaraan kon je goed zien, dat
er niets gebeurde".
Wat er wel gebeurde, was een
opeenhopging van spelers op
het middenveld. Nederland
werkte wel, dat moet worden
voorop gesteld maar had zelden
greep op de nieuwe achter
grond, die de Olympische ploeg
echter dadelijk ook in Montreal
te wachten staat. Belangrijker
echter was, dat het antwoord op
de Spaanse taktiek, louter geba-
Het doelpunt van André Bolhuis in beeld. De routinier die na afloop niet de moeilijkheden van het kunstgras als excuus wilde laanwenden.
