AZ'67 maakte van Feyenoord
grote verliezer van „dubbels"
VAN DER KUIJLEN MAAKTE VAN PSV GROTE WINNAAR
IN ALKMAAR VOORTZETTING TWEEDE HELFT VAN ROTTERDAM
NEC streefde vergeefs naar sensatie
Uitslagen
en meer
sport in
eerste katern
op pagina
9
ROTTERDAM/ALKMAAR „Hans Kraay kan
gaan oogsten wat ik gezaaid heb". Joop Brand,
de scheidende oefenmeester van AZ'67, zei het niet
zonder een vleugje sarcasme. Begrijpelijk, want de
door het bestuur van AZ achteloos als „te licht"
aan de kant geschoven trainer, vond in de dubbele
confrontatie met Feyenoord een fors brok erken
ning. „Logisch toch", glunderde Brand. „Ik ben in
de ogen van het bestuur geen toptrainer. Iedereen
heeft nu kunnen zien wat ik van dit AZ gemaakt
heb. Laten we eerlijk zijn, ook zaterdagavond
hadden we moeten winnen. Wanneer we in de
Kuip een normaal arbitraal trio hadden gehad, zou
Feyenoord een dubbele nederlaag hebben geleden".
In die laatste opmerking van
Joop Brand schuilt veel waar
heid. Inderdaad had Feye
noord de overwinning van 3-2
die het zaterdagavond op AZ
bevocht, voor een belangrijk
deel aan scheidsrechter Van
Dijken en diens secondanten
te danken. Want zowel Feye-
noords eerste als derde doel
punt waren niet vrij van een
bedenkelijk buitenspelluchtje.
Voeg daarbij dat Van Dijken
een glaszuiver doelpunt van
Henk van Rijnsoever wegens
buitenspel afkeurde en het is
zonneklaar dat Joop Brand
met het kritiseren van de lei
ding enig recht van spreken
had.
Brand heeft echter met zijn
stelling dat Feyenoord met die
twee punten uit het Paasweek
einde blij mag zijn, niet hele
maal gelijk. Feyenoord speel
de in Rotterdam in de eerste
helft dermate superieur, dat
het een regelrecht wonder
was, dat de doelpuntenpro-
duktie in die fase bij twee
Feyenoord speelde vooral in
het eerste half uur uitstekend
voetbal. Met de ongrijpbare
Wim Jansen als absolute uit
blinker werd het hart van de
defensie van AZ om de haver
klap blootgelegd. Het leverde
Feyenoord slechts twee doel
punten op. waarmee AZ de
handen dicht mocht knijpen,
want voor hetzelfde geld had
Nico Jansen in die periode
niet twee, maar vijf treffers
kunnen produceren, terwijl
ook De Jong, Kristensen,
Vreijsen en Kreuz mogelijkhe
den kregen om doelman
Vooijs te passeren.
Gouden wissel
AZ werd pas een volwaardige
tegenstander toen Joop Brand
kort voor de rust voorstopper
Schouwenaar verving voor
Goedhart, waardoor Vonk
naar het centrum verhuisde
en De Vries van het midden
veld naar de verdediging. Een
gouden wissel van Brand,
want vanaf dat moment
kwam Feyenoord in het stuk
niet meer voor. Brand later:
„Die wissel was triest voor
Schouwenaar maar ik kon
niet anders. Het dreigde ach
terin helemaal fout te gaan".
Nico Jansen en Theo de Jong,
tot dan dartelend in de vuurli
nie van Feyenoord, kwamen
nauwelijks meer aan de bal,
waardoor de aanvalsstoten
geen enkel gevaarlijk element
meer inhielden, omdat Vreij
sen en Kristensen hun solo-ac
ties steeds voortijdig onder
broken zagen door de hard
maar fair ingrijpende verdedi
ging van AZ.
Ad Zonderland, Feyenoords
interim-trainer: „Het gebeurt
niet vaak dat Feyenoord op
eigen veld nauwelijks over de
eigen speelhelft komt. Tegen
dit AZ werden we echter ge
dwongen te verdedigen.
Slechts sporadisch konden we
Het voor Feyenoord goede begin van de dubbele
al gezien.
confrontatie met AZ'67. Nico Jansen (rechts) opent de score. Doelman Vooys wordt gepasseerd en Kreuz heeft dat
counteren. Wel een bewijs dat
AZ een zware opgave voor ons
was".
Feyenoord liep in Rotterdam
echter geen kleerscheuren op.
AZ bracht weliswaar door
Van Marwijk de achterstand
tot 1-2 terug, maar een onge
lukkig moment van Spelbos
kort na de rust bracht Feye
noord wederom een verschil
van twee doelpunten op. Ver
der dan een wonderschoon
doelpunt van Kees Kist kwam
AZ niet.
In Alkmaar stelde AZ echter
orde op zaken. Het beeld van
de tweede helft in Rotterdam
werd doorgetrokken. Want
hoewel Feyenoord Van Hane-
gem weer in de gelederen had
(hij verving de zaterdagavond
aan de schouder geblesseerde
Schneider), was het ander
maal AZ dat het spel maakte.
AZ was over alle linies de
betere ploeg, vooral aanval
lend want waar Feyenoord in
Vreijsen, Jansen en Kristensen
aanvallers had die niets in te
brengen hadden, beschikte AZ
in Van Marwijk en Kist over
frontstrijders die steeds weer
levensgevaarlijk opdoken voor
het doel van Treijtel.
Bij AZ mankeerde er maar
één ding aan: het maken van
doelpunten. De produktie
bleef beperkt tot een snelle
treffer van invaller Goedhart,
waarmee AZ maar karig be
loond werd. Gemeten naar de
kansen zou Feyenoord met
een nederlaag in de orde van
grootte van ten minste 3-0
niets te klagen hebben gehad.
Ad Zonderland later: „AZ
heeft ons overklast. Vooral in
de persoonlijke duels was AZ
stukken beter".
Feyenoord kon ook in de
tweede helft niets klaarma
ken. Zelfs de vervanging van
Van Hanegem voor Rami jak
(Van Hanegem: „Ik was ge
blesseerd". Zonderland: „Wil
lem vroeg om vervanging", en
clubarts Abarbanel: „Willem
geblesseerd? Ik weet van
niets") veranderde daar niets
aan.
Feyenoord bleef in alle linies
een gebrekkige forjnatie die
slechts mocht hopen op een
wonder. Dat wonder bleef ech
ter uit. Terecht, want het als
een leeuw vechtende AZ hield
Feyenoord tot in de laatste
minuut in een klemmende
greep.
Brand tot besluit: „Ook in con
ditioneel opzicht deed AZ niet
voor Feyenoord onder. Twee
wedstrijden binnen twee da
gen was voor ons geen pro
bleem. Ik zag in de laatste tien
minuten meer Feyenoorders
op hun tandvlees lopen dan
spelers van AZ".
Scoreverloop Feyenoord-AZ'67: 1.
Nico Jansen 1-0, 25. Nico Jansen
2-0, 42. Van Marwijk 2-1, 49. Spel
bos (eigen doel) 3-1, 72. Kist 3-2.
Scheidsrechter: Van Dijken. Toe
schouwers: 36.000.
Feyenoord: Treijtel; Schneider
(Everse), Rijsbergen, Van de Kor-
put. Vos; Wim Jansen, De Jong,
Kreuz; Vreijsen, Nico Jansen. Kris-
AZ'67: Vooys; Van Rijnsoever,
Schouwenaar (Goedhart), Spelbos.
Vonk; De Vries, Wildbret, Ny-
gaard; Hovenkamp, Kist, Van Mar-
Scoreverloop AZ'67-Feyenoord: 2.
Goedhart 1-0. Scheidsrechter: Hop
penbrouwer. Toeschouwers- 17.000.
AZ'67: Vooys; Van Rijnsoever.
Vonk, Spelbos. De Vries; Wildbret,
Hovenkamp, Nygaard; Goedhart,
Kist, Van Marwijk.
Feyenoord: Treijtel; Wim Jansen,
Rijsbergen, Van de Korput, Vos;
De Jong, Kreuz, Van Hanegem
(Ramljak); Vreijsen, Nico Jansen,
Kristensen.
ROB HARTOG
NIJMEGEN/EINDHOVEN Men kent het gebaar waarmee de
merkwaardige voetballer Willy van der Kuijlen een doelpunt
viert. Maar zo overtuigend als hij in deze competitie reeds
menigmaal de arm priemend in de lucht heeft gestoken, deed hij
het zaterdagavond in Nijmegen niet. Dit zat hem dwars: „Tegen
St. Etienne krijg ik de bal niet een keer goed op mijn schoenen
en hier vliegen ze er weer in. Natuurlijk is dat belangrijk maar
hoe komt het toch dat we er in die halve finale niet een maken".
Het raadsel zal wel altijd onopgelost blijven hoewel elders klonk:
„We kunnen ons nu helemaal gaan richten op de titel. De druk
van het Europa Cuptoernooi is weggevallen". Woorden die geen
opzienbarende inhoud hebben maar hier en daar vraagt men zich
in Eindhoven af of de ploeg dan toch nog niet de rijpheid en
grootheid heeft bereikt om ook op Europees niveau uit te blinken.
Want uitblinken deed PSV in het Goffertstadion wel degelijk.
NEC, een struikelblok in eigen omgeving, had niets in te brengen
Willy van der Kuylen, in duel met V.d. Berg. was
de koningsschutter voor PSV met vier van de vijf
doelpunten.
Zo resoluut deelde PSV de k.o.
uit na een aftastend begin dat
trainer Piet de Visser het
schaamrood bijkans naar de
kaken vloog. En al haalde
PSV twee dagen daarna in
eigen, weer volgepakte, omge
ving dat peil niet, ook toen
bleek NEC niet in staat het
verschil dat nog steeds zo dui
delijk blijkt tussen top en wat
subtop wordt genoemd, uit te
wissen.
Vier punten uit deze kapitale
ontmoetingen met een ploeg
die reikt naar de naam reuzen-
doder. Vijf doelpunten voor
PSV en daarvan vier op naam
van Willy van der Kuijlen, die
zijn kruit weer droog had. Er
zijn wedstrijden dat hij naar
zichzelf loopt te zoeken, er zijn
er waarin hij frank en vrij de
schoen tegen de bal zet en
moeiteloos scoort Zo'n wed
strijd speelde hij zaterdag. En
dan wordt Ralf Edström niet
eens zo hevig gemist. De kei
harde Zweed was er twee da
gen later weer bij en voelde
zich kiplekker, zoals hij ver
klaarde.
In die eerste confrontatie had
trainer Kees Rijvers om disci
plinaire redenen en ieder be
grijpt wel waarom" René
van de Kerkhof uit de basisop
stelling gelaten. Ten eerste
omdat hij tegen St. Etienne
tegen de opdracht in zichzelf
had opgeworpen tot de man
die (nutteloze) rushes onder
nam, ten tweede omdat hij
„stemming kweekt met zijn
herhaaldelijk gezeur over een
langdurig contract met op de
achtergrond het dreigement
dat hij anders verdwijnt". In
Eindhoven is men er niet ka
pot van. Daar staat de jeugdi
ge Guy Frangois, enige tijd
uitgeschakeld wegens een
knieblessure, gereed om zijn
plaats in te nemen.
PSV bewoog zich in Nijmegen
aanvankelijk over het veld als
een ploeg die de kat uit de
boom wenst te kijken. Tempo
loos voetbal maar wel steeds
balbezit. Het op een sensatie
beluste NEC trachtte het ini
tiatief te nemen maar kwam
tot slechts één positieve daad
waarbij Hoogendoorn com
pleet faalde. Het moeiteloos
heen en weer schuiven, dat
Beducht voor schutter V.d. Kuylen die een vrije trap
neemt, kijkt het uitgebreide muurtje van NEC achterom
naar het resultaat. Schellekens keert het schot maar
werd toch eenmaal gepasseerd in Eindhoven.
PSV demonstreerde, legde de
feilen van NEC meedogenloos
bloot Een ploeg die te veel
zwakke plekken telt om een
compact geheel te kunnen vor
men. Zoals PSV dat wel kan
zijn, en het ook toonde nadat
Van der Kuijlen een ragfijne
combinatie met Lubse doel
treffend had afgerond.
Het was het moment waarop
PSV resoluut de wedstrijd
greep en het zelfvertrouwen
eensklaps hersteld was. De tik
van St. Etienne was meteen
overwonnen en nog voor de
rust was de zege bereikt.
Een schot van Willy van de
Kerkhof kon door Visser nog
geretourneerd worden maar
Dahlqvist stond klaar om er
20 van te maken. NEC werd
na de rust volledig naar de
slachtbank gevoerd. Het
kwam er nauwelijks nog aan
te pas. Willy van der Kuijlen
scoorde nog tweemaal en
Hoogendoorn mocht een fout
je van Van Beveren, die de bal
uit een inzet van Zuidema niet
vasthield, afstraffen.
Maar twee dagen nadien, in
het eigen stadion, bezorgde
PSV de weer in massaal aan
tal opgekomen fans, af en toe
rillingen van ellende.
Weer had Rijvers de „dwarse"
René van de Kerkhof uit de
basisopstelling gelaten. Later
mocht hij invallen voor de ge
blesseerde v.d. Kuijlen zoals
hij in Nijmegen de plaats van
zijn broer had kunnen inne
men. Maar wel was „ijzeren"
Ralf Edström „helemaal fit,
ik heb nergens meer last van"
van de partij, waardoor
Deacy plaats had moeten ma
ken. De moeiteloze combina
ties waren verdwenen bij PSV,
dat in NEC een driftiger te
genstander ontmoette. De Nij-
megenaren hadden de decep
tie van de toch fors uitgevallen
nederlaag naast zich neerge
legd en togen fris ten aanval.
Het verschil in individuele
kwaliteit deed de meeste po
gingen van NEC stranden
maar eenmaal kwam Jan Pe
ters wat moet toch veel, te
veel, van hem komen in
riante scoringspositie, alleen
voor Van Beveren maar hij
produceerde een afzwaaier.
Pal daarop besliste PSV, weer
vroegtijdig, het tweede duel.
Marijnissen, toegevoegd aan
Willy van der Kuijlen als vas
te bewaker, tastte mis op een
prachtige beweging van de
„schutterskoning" die niet
eens hard uithaalde. Doelman
Schellekens was echter het
uitzicht benomen en de bal
passeerde ongehinderd de
doellijn.
Willy van der Kuijlen, die
merkwaardige speler, had zijn
plicht gedaan. Ietwat gebles
seerd liet hij zich in de tweede
helft vervangen door René van
de Kerkhof, die in de strijd
weinig gewicht in de schaal
Dat deed trouwens evenmin
Meijers, NEC's snelste aanval
ler die bofte met het dubbele
programma omdat hij zater
dag de gele kaart Deijkers
kreeg er gisteren een voor een
„wegwerpgebaar" had ge
kregen omdat hij Lubse on
deruit had gehaald. Hij slaag
de er niet in zijn directe tegen
stander Kees Krijgh voorbij te
stevenen. En als dat eens ge
beurde, bleek de defensie van
PSV hecht en mans genoeg
om gevaar tijdig te keren. Mi
nimaal gevaar want in dit no
gal gezapige duel kreeg slechts
Zuidema nog een mogelijk
heid, die echter door verkeerd
richten verloren ging. Doel
man Schellekens greep daar
entegen goed in bij pogingen
van Poortvliet en Lubse.
Het ene doelpunt van Van der
Kuijlen was beslissend, waar
mee tevens is aangetoond dat
NEC niet de vorm en de inspi
ratie bezat om de thuisneder
laag te wreken.
Een bar tevreden Kees Rij
vers, gehoord hoe Feyenoord
in Alkmaar ten onder was ge
gaan: „En nu gaan we een
paar dagen rusten. Noem het
maar vakantie. René van de
Kerkhof? Als hij wil, kan hij
weg. De sfeer en het geloof in
eigen kunnen zijn weer terug.
Dat willen we zo houden".
Nog vijf wedstrijden in deze
competitie, waaronder PSV
Feyenoord als voorlaatste.
Maar als het zo blijft, kan PSV
die zelfs verliezen
Scoreverloop NEC—PSV: 23. Van
der Kuijlen 0—1, 37. Dahlqvist
0-2, 66. Van der Kuijlen 0-3, 86.
Hoogendoorn 1—3, 89. Van der
Kuijlen 1—4. Scheidsrechter: Kei
zer. Toeschouwers: 25.000.
NEC: Schellekens; Visser, Korne-
lis, Gerritsen (Ruys), Mellaard; Ma
rijnissen, Peters, Hoogendoorn;
Gerdsen, Zuidema, Meijers.
PSV: Van Beveren; Deijkers
(Strik), Van Kraay, Stevens,
Krijgh; Willy van de Kerkhof (Re
né van de Kerkhof), Poortvliet,
V.d. Kuijlen; Dahlqvist, Lubse,
Scoreverloop PSV—NEC: 32. Van
der Kuijlen 10.
PSV: Van Beveren; Krijgh, Van
Kraay, Stevens, Deijkers; W. van
de Kerkhof, Van der Kuijlen (R.
van de Kerkhof), Poortvliet; Dahlq
vist (Deacy), Edström, Lubse.
NEC: Schellekens; Visser, Korne-
lis, Van den Berg, Mellaard; Hoog
endoorn, Peters, Marijnissen; Ruys
(Gerdsen), Zuidema, Meijers.
Herman van Bergem
mnHiniir^"
