Dertien geluksgetal troonpretendent Maertem
Winnaar Cityloop: Ik ben
en blijf klein manneke
BEU) KLASSE APART IN AMSTEL GOLDRACE
Van Gerwen dankte
(derde) triomf aan
vele werk Groen
Ronde van België
martelgang
Merckx
Kromhout!
weer best
Hagenaar
BELG JOSÉ REVIJN MOET VECHTEN OM PLAATSJE MONTREAL
i
z
Gemeente:
Stichting
voor
organisatie
volgende
Cityloop
BREDA Gerrie van Gerwen heeft gisteren
in de 164 kilometer lange Omloop van de Baro
nie, met start en finish in Breda, zijn derde
klassieke zege van dit seizoen behaald. De Oost
brabander, die eerder dit jaar tweede werd in
de Ster van Zwolle en de Ronde van Belgisch-
Limburg en de Ronde van Zuid-Holland op zijn
naam schreef, won de sprint van een zeven man
sterke kopgroep.
Van Gerwen, die zich dit jaar alleen maar op de weg wil
toeleggen hij meed in de winter de baan al had zijn
overwinning voor een groot deel te danken aan Rolf Groen.
In de uiterst spectaculaire finale, waarin onophoudelijk werd
gedemareerd, scheurde namelijk de kopgroep in tweën en
raakte ook van Gerwen achterop. Steeds als Groen aan de
leiding reed, werd de kloof met de vluchters razendsnel
kleiner.
Vaif de Bunder wilde de spurt aantrekken voor zijn ploegge
noot Maas, maar Van Gerwen sprong onmiddellijk aan zijn
wiel en profiteerde dankbaar van het feit dat De Zeeuw hem
lanceerde.
De Nederlanders Gerry Slot/Martin Venix hebben zaterdag
avond in de Deutschlandhalle van West-Berlijn de drie
uurswedstrijd van de amateur vierdaagse gewonnen.
De Nederlandse amateurwielrenner Gerrit Pronk zegevierde
gisteren in Hoeleden (België) in een wegwedstrijd voor
amateurs over 108 kilometer.
MEERSSEN Hij droeg rugnummer dertien Freddy
Maertens. Maar het ongelukgsgetal hinderde hem
geen moment, zaterdag in de elfde Amstel Gold Race.
Wat moet het voor Hennie Kuiper van Raleigh diens
vazal Jan Raas en Joop Zoetemelk, het trio dat op
200 kilometer samen met Maertens aan de leiding
was gekomen, een enorme klap hebben betekend om
enkele minuten later, op een betrekkelijk vlak stukje
Limburgs land, het rugnummer dertien steeds klei
ner te zien worden, toen de eerste de beste tempover
hoging Maertens meteen definitief buiten bereik van
zijn 'concurrenten' bracht.
Hoe dapper Jantje Raas zich
ook afbeulde, om zijn 'meester'
Hennie Kuiper in de laatste der
tig kilometer van de loodzware
koers niet op een onoverbrugba
re afstand te laten rijden, tegen
deze Freddy Maertens was een
voudig niet te fietsen. Waar
Raas, die later Zoetemelk en
Kuiper op achterstand zou zet
ten en daarmee tweede zou wor
den op 4 1/2 minuut achter
Maertens, uitstekend reed, waar
Hennie Kuiper in de slotkilome-
ters een enorme inzinking moest
verwerken en Joop Zoetemelk
,een gebrek aan 'macht' niet kon
verhullen, bevestigde Freddy
Maertens, troonpretendent van
de aan macht inboetende wieier-
keizer Eddy Merckx, zijn mees
terlijke klasse.
De triomf van Freddy Maertens
was de triomf van de Flandria-
ploeg en de stalbaas, de slimme
Lomme Driessens. "Het was",
mijmerde Freddy Maertens la
ter in sappig Vlaams, "een zeer
lastige wedstrijd. Daarom was
het van het grootste belang dat
mijn ploeg zo achter mij stond.
We komen fantastisch met el
kaar overeen. Dat is formidabel
voor het moreel. Van Springel,
Pollentier en De Meyer, ze heb
ben allemaal hard voor mij ge
werkt. Het was onze bedoeling
steeds minstens één man in de
kopgroep te hebben, maar die
man zou dan geen kopwerk mo
gen doen".
Die tactiek werd vrijwel tot in
de perfectie uitgevoerd, vooral
in de finale van een koers, die
minder boeide dan voorgaande
edities, maar die toch nog ruim
schoots het predikaat "interes
sant" verdiende. Toen Wim de'
Waal bij Gronsveld, op de 168e
kilometer, de forse hoofdmacht
van een kleine vijftig coureurs
vaarwel zei en op avontuur
toog, kreeg hij prompt Maer
tens' eerste adjudant Herman
van Springel met zich mee. De
man die ooit eens door Jan
Janssen van de zege in de Tour
de France was afgehouden, had
evenwel zijn dag niet. De Waal
ging, ondanks waarschuwingen
van zijn ploegleider Henry An-
glade, alleen door maar moest
enkele kilometers verder het
zinloze van zijn poging ervaren.
Freddy Maertens had inmiddels
namelijk het sein voor de aan
val gegeven. "Bij de tweede ra
vitaillering, kregen we de wind
opzij. Daar ben ik gedemar
reerd. Kuiper, Raas, Zoetemelk,
Luc Leman en Cees Bal haak
ten aan. Vlak voor de Keuteberg
(drie kilometer verder) ben ik
opnieuw gesprongen. Bij de be
klimming nam Zoetemelk fan
tastisch over", verkondigde
Maertens, die toen al had kun
nen constateren dat Hennie Kui
per niet al te fameus reed. Ter
wijl Leman en Bal terugvielen,
stortten Maertens, Kuiper, Zoe
temelk en Raas zich gretig op
de moegestreden De Waal.
Op het moment dat Wim de
Waal, eens een uitblinkende
amateur, weer moest toetreden
tot het grote leger van de
"naamloze" profs, sloeg Freddy
Maertens zijn slag. "Ik hoefde
niet eens te demarreren, die
kleine tempoverhoging was al
voldoende om weg te komen",
glimlachte hij.
Viereneenhalve minuut na de
formidabele Maertens flitste
Jantje Raas in Meerssen over de
kalklijn. De tweede plaats was
de meer dan verdiende beloning
voor zijn goede werk. Toch kon
de iele Zeeuw zijn teleurstelling
niet verbergen. "Ik had me rus
tiger moeten houden", mompel
de Raas, die vanaf de eerste
kilometer in de voorste gelede
ren had gekoerst en bij vrijwel
elke ontsnapping was betrok
ken. "De aanval met Luc Leman
(na 125 km) had, achteraf beke
ken, veel meer kunnen opleve
ren dan de anderhalve minuut
winst die we nu te pakken kre
gen. Als we in hetzelfde tempo
waren doorgegaan, weet ik nog
niet of ze ons wel teruggepakt
zouden hebben".
Druivensuiker
"Na de Keuteberg", meende
Zoetemelk, "dacht ik dat of ik
of Maertens zou winnen. Het is
Maertens geworden omdat ik
de fout had gemaakt te weinig
te eten. Zoiets is me nog nooit
eerder overkomen. Ik heb nog
snel een paar klontjes druiven-
suiker genomen, maar toen was
het al te laat".
Ook Hennie Kuiper, de wereld
kampioen die tenslotte vijfde,
zou worden, voelde in de slotfa
se zijn laatste krachten wegeb
ben. Bij de beklimming van de
niet al te lastige Sibbergrubbe
verloor Kuiper tientallen secon
den en bij de laatste doortocht
op de Valkenbergse Cauberg
bedroeg zijn achterstand al bij
na vier minuten. "Het was een
ontzettend zware koers. Ik heb
lang genoeg van voren gereden,
maar steeds weer kwamen ren
ners die op achterstand waren
gezet terug.
Dat Maertens er tenslotte toch
alleen tussenuit kon gaan, was
niet te voorkomen. Hij reed ge
woon een klasse beter".
HARRY BRINK
RONSE De eerste erappe van de Ronde v
België is voor Eddy Marckx een ware marl
gang geworden. De Belgische houder van
werelduurrecord verloor in het tweede gedee
van de eerste etappe, een rit van 117 kilome
van Meerbeke naar Ronsse over vaak zeer sle
te wegen, vele minuten op Freddy Maertens,
winnaar van de Amsgel Goldrace die in
ronde van zijn eigen land opnieuw veel ma<
ten toon spreidt.
Eddy Merckx kon in de proloog een sprintwedstrijdje o
twintig kilometer, waarin wat seconden bonificatie te ven
'nen waren, de schade beperkt houden. Met de beste wil
de wereld ging dat in het tweede deel op weg naar Ron
niet meer. Merckx bleek al kort na de start in Meerb
de gevolgen van zijn val op de laatste dag van de Catalaa
week, nog lang niet te boven te zijn.
Nadat Maertens de helling Les Grises Baguettes zijn voorv
had gewisseld, werd het tempo opgevoerd. Dat werd ge
fataal voor Merckx, die op de kasseiwegen zijn linkerha
niet aan het stuur kon houden. De grote meester mo
lossen, werd door Cees Bal teruggebracht in de groep, mi
loste enkele kilometers verder opnieuw. Op dat moment v
het peloton uiteen in drie waaiers. Merckx kon zelfs de dei
waaier niet volgen. Zijn achterstand op de koplopers w<
steeds groter en bedroeg bij het binnenrijden van Rons
waar nog vier plaatselijke ronden moesten worden afgele
drie minuten en vijf seconden.
LEIDSE COURAN1
De atleet van Olympu
had er een achtti us
plaats (in 1.07.03) voo i
dig. In het „Haagse kl; »n
ment" werd Leo Meei i
se tweede (1.10.53)
Frank van der Sman 1
Sparta (1.11.07) derde.
was zo snel dat insiders
twijfelden aan de lengte va
parkoers en het later maa
veel afsnijden hielden. F
voorop gesteld stond de tei
slag van het keurkorps lc
(de eerste negeneindigden
nen de 1.05) die van de tw
City-Pier-Cityloop zo'n bot
evenement maakte. Tot de
behoorde ook Roelof Veld,
baanspecialist, die zijn ve
sende opmars bekroonde
een overwinning in de i
sprint op Ron Hill. De wond
zijn de wereld nog niet u
zo beschouwde de loper uit
venter zijn optreden in
Haag.
Met brede grijns en grote
wees hij op zijn voorbereidii
die verre van ideaal w<
"Vier weken geleden sche
ik een spiertje. Bovendien
ik grieperig".
Perplex
Roelof Veld stond zo pei
dat hij zich meteen voor
een marathon te lopen.
moet nog harder kunnen,
het goed blijft gaan do<
straks (3 mei) mee in Am
dam. En anders ga ik vai
zomer weer gewoon tien |L
meter of steeple chase doen
ben en blijf een baanlo)
Den Haag was voor Veld
het bewijs dat de vele 1
ningsarbeid van Olympi 1
kandidaten als Kalf en Vri
die ruim 200 kilometer
week trainen (en daarvoor
ve dagen opofferen), overt
is. "Je ziet het. Het tuu^
veel minder".
Levend bewijs voor die thr
was ook José Revijn, de po^
de uit Oudenaarde die elke i
gen om vier uur opstaat
daarom ook maar een keer»(]
dag kan werken aan Mont
Leedvermaak klonk in kt
stem, toen hij zei: "Hooguit
kilometer per week train rj
maar. Daarom had ik niet
dacht hier te winnen. Al b
weet dat er mannen meedf i
die twee keer per dag kunfci
trainen". Maar haast onmic r]
lijk nam José Revijn de rol u
underdog op, die hem in B< ti
is aangemeten. "Re ben en t
een klein manneke"
KEES KOOS
PAGINA 1
(Van onze sportredac 0
DEN HAAG - De prijs A
de beste Hagenaar dii
aan de City-Pier-Cit* i
was verbanden, ging ettj
als vorig jaar naar Hei
Kromhout.
Dringen op het Lange Voorhout, waar zich voordat de wedstrijdloop van start ging,
610 trimmers melden. Vol goede moed werden de eerste meters, van een traject van
zes kilometer afgelegd. Bij de finish (Houtrustbrug) was enthousiasme veranderd in
vermoeidheid. Vermoeidheid die werd beloond met een herinneringstegel. En daar ging
het om.
DEN HAAG - Met het
Binnenhof als indruk
wekkende entourage
deed José Revijn, win
naar van de City-Pier-Ci
tyloop, een uitspraak
waarmee hij zichzelf te
kort deed. "Ik ben en
blijf', riep de Belg aan
ieder die het horen wil
de, "eenklein manneke".
José Revijn, inderdaad
klein van postuur, vergat
daarbij gemakshalve dat
hij in de slijtageslag die
de halve marathon zater
dag was, in de slotfase
stoeide met de reputatie
van lopers als bijvoor
beeld Ron Hill. Het Belg-
je, postbode in de plaats
Oudenaarde, werd de re
gisseur van een boeiend
spektakelstuk, genoot er
als bejubelde triomfator
op het Binnenhof met
volle teugen van maar
wenste voor alles realist
te blijven. En de realiteit
stemde José Revijn bit
ter, bracht hem met zijn
gedachten bij de Belgi
sche titelstrijd waar hij
over vier weken hoe dan
ook de marathon zal
moeten winnen. Buiten
de fraaie klok die hoorde
bij de eerste prijs had
Revijn niet veel aan de
triomf in Den Haag.
Logisch dat de 28-jarige postbo
de met jaloezie over zijn Noord
erburen sprak. "In Belgie", be
gon hij zijn betoog op kousevoe
ten, "zijn veel te veel goede
atleten. Jullie hebben alleen
Hermens, de concurrentie is niet
groot. Bij ons kom je er niet aan
te pas". Kwade taal uitgespro
ken door een atleet die zijn kun
nen al zo vaak bewees, onder
andere met een vijfde plaats bij
de Europese kampioenschappen
in Rome, maar desondanks een
haast hopeloze strijd om erken
ning moet blijven voerèn. Voor
de Olympische Spelen zijn Roe-
lants en Lismont geselecteerd,
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG Ondanks de weer
tegenvallende publieke belang
stelling toonde Dick ündhout van
afdeling sportzaken Den Haag
zich bij de prijsuitreiking zo tevre
den dat hi) aandrong op een ver
volg.
Hij wees daarbij op groeiende
interesse voor de trimloop (610
deelnemers) die voorafging aan
de wedstrijd en het sterke deelne
mersveld in de halve marathon.
„Alleen zullen we moeten zor->
gen", aldus Undhout, „voor een
verdere uitbouw op het organisa
torische vlak. Het is misschien
nuttig daarom een stichting op te
richten met daarbij ruimschoots
plaats voor sponsors".
tegen demarreerde de Belg zo
vaak, dat bij het vijftien-kilome-
terpunt kilometerpunt (tijd:
44.50) nog maar drie lopers aan
de kop bijeen waren: de West
duitser Mann, de Brit Stewart
en de Belg Revijn. De kleinste
van de drie bleef de actiefste,
maar besloot tenslotte voor het
oog van veel te weinig toeschou
wers, een "rustpauze" in te las
sen.
Niet rap
"Ik kon maar niet wegkomen.
Daarom heb ik Mann maar een
tijd kop laten lopen. Juist op
José Revijn als bejubeld
triomfator op het Binnen
hof. „Misschien gaan de
ogen van de Belgische
bondsmensen nu open".
het moment waarop de drie
volgers (Poschmann, Norman
en Risa) zouden aansluiten ben
ik weer weggesprongen". De
dappere Chris Stewart vocht
terug, kwam bij maar moest
Revijn 800 meter voor het einde
toch weer laten gaan. De Belg
later: "Ik moest wel weg, want
in de spurt ben ik niet rap".
Een verrassende apotheose op
het Binnenhof bleef uit, de klei
ne José Revijn werd als eerste
bejubeld, voor Stewart èn dat
was wel onverwacht, Jef Nor-
man die zijn marathoncapacitei
ten in de laatste meters benutte.
De tijd van de winnaar (1.03.24)
de onmetelijke brede achterban
mag zich wezenloos vechten
voor de derde beschikbare
plaats in Montreal. Met die we
tenschap sprak José Revijn die
al eens een marathon in 2.15
liep, bitter: "Je hebt altijd wel
eens een slechte dag. Stel dat ik
dadelijk bij de titelstrijd tweede
wordt. Wel dan mag ik thuis
blijven." Hij voegde er een
Vlaamse versie van een bekend
nederlands gezegde aan toe:
"Als het slecht gaat dan hang
ik mijn spikes maar aan de
haken". José Revijn, door pessi
misme overmand zag op het
Binnenhof ook nog lichtpuntjes.
"Als ik bij de titelstrijd net zo
loop als vandaag is er niets aan
de hand. En wie weet gaan de
ogen van de Belgische bonds
mensen door deze zege wel
open".
Bewondering
Eindelijk schatte José Revijn
zijn overwinning in de tweede
City-Pier-Cityloop op de juiste
waarde. Niet voor niets oogstte
hij bewondering van bijvoor
beeld Ron Hill die ook al met
zijn gedachten in Montreal was.
Om die reden was hij ondanks
zijn teleurstellende klassering
tevreden. Buiten adem lispelde
hij blij: ik over zeven weken
moet lopen voor de Olympische
selectie ben ik pas een week
bezig met gerichte training. Het
is onmogelijk dat ik nu al snel
was. Daarom ben ik toch wel
blij".
De stotende klanken die hij
voortbracht zeiden genoeg over
de vermoeidheid. Een blik in de
galerijen van het Binnenhof
waar de atleten zich trachtten te
verkleden, onderstreepte de wij
ze waarop José Revijn had huis
gehouden. Het tempo dat hij en
de Westduitser Karl Mann be
paalden had het veelkleurige
veld van 270 lopers in record-
vaart uit elkaar geslagen. Bij
het tien-kilometerpunt, kilome
terpunt, in de ongelooflijk snelle
tijd van 30.06 gepasseerd, be
paalden nog maar negen man
met van de Nederlanders alleen
Roelof Veld de kopgroep. Daar
in het zicht van de Scheveningse
haven had Henk Kalf (de win
naar van vorig jaar na afloop:
"Het is bij ons, in Groningen, zo
lang koud gebleven, dat ik haast
niet op snelheid heb kunnen
trainen. Dat wreekt zich nu") al
af moeten haken. Op de boule
vard sleurde Revijn het lint nog
verder uiteen. Met de wind pal
Typerend beeld zaterdag in de City-Pier-Cityloop. Op de hoek Parklaan-Plesmanweg staat het verkeer tijdelijk
stil, in dit geval voor Roelof Veld en Ron Hill die in de slotfase een fraai duel om de achtste plaats uitvochten.
Foto's: Simon E. Smit
