over
„Zelfvertrouwen terug'
„Grote
rustbrenger"
,Team moet
groeien"
FRITS VAN DER HEIJDEN:
KANTEBEEN:
'njBERT KORT:
Het laatste voetbal-bolwerk in Leiden wankelt. UVS,
na het wegvallen van LFC, Lugdunum en Roodenburg
uit de hoogste zondagvoetbal-amateurafdelingen de
enige Leidse vertegenwoordiger in de hoofdklasse,
maakt moeilijke tijden door. In tegenstelling tot wat
de blauwwitten in de loop der seizoenen als gewoonte
hadden aangenomen (hoog meedraaien) is UVS nu wel
degelijk in degradatiegevaar. Al vanaf de derde wed
strijd in de zesentwintig duels tellende monster-compe-
Tekst: Gert-Jan Onvlee
en Piet van Dam
Foto's: Jacques Bavelaar
titie (trainer Gerard Dêsar: „Toen wist ik dat we het
zwaar zouden krijgen") bungelt de Kikkerpolder-for
matie in de onderste regionen van de ranglijst. Ge
plaagd door blessures - doelman Wijnand Sloos moest
twaalf wedstrijden aan de kant - en spelersproblemen
(nieuwkomer John Verschoor vertrok halverwege het
jaar naar LFC) leek de degradatie onafwendbaar
naderbij te komen. Maar. Er is nog hoop.
In de laatste drie wedstrijden tegen hooggeplaatste
tegenstanders (Spartaan, Elinkwijk, Unitas) werden
vier punten vergaard, waardoor de uitgangsstelling -
met het Amsterdamse AFC gedeeld voorlaatste - weer
„onverwacht aantrekkelijk" is geworden. Zeker met
het duel bij AFC voor de boeg.
UVS'ers over UVS. Over oorzaken? gevolgen en toe
komstperspectieven.
En de vraag: „Kan UVS wel degraderen?"
LEIDEN Frits van der Heijden, de 25-jarige aanvallende
middenvelder bij UVS. Hij typeert het UVS-van nu eigenlijk het
best. Met dezelfde wapens, die UVS momenteel hanteert om de
degradatiedans te ontspringen (inzet en mentaliteit) bereikte hij
na een tweejarig verblijf in het derde A-juniorenteam van UVS
en via het vijfde-, vierde-, derde- en tweede seniorenteam het
eerste elftal van UVS („Mijn hartewens als jeugdspeler"). Hij
verwacht dat UVS vijf of zes ploegen onder zich zal houden. „Maar
het is wat al teveel gezegd, om te stellen dat ik ervan overtuigd
ben", voegt hij er iets minder zeker aan toe.
Gerard Désar (links in de dug-out): „Optimaal functioneren
beetje. De jeugd die doorkomt
wil zich met alle geweld en inzet
waarmaken, terwijl de ouderen
in het team in zo'n situatie ook
nog eens een extra-inspanning
leveren om zich te handhaven.
Maar zo'n effect kan niet eeu
wig duren. Vandaar dat ik aan
het begin van dit seizoen stelde
dat wij met deze spelersgroep
een middelmatige hoofdklasser
zouden kunnen zijn. Maar dan
zou wel iedereen optimaal moe
ten functioneren. En dat is, me
de door allerlei problemen in de
beginfase zeker niet gebeurd".
Problemen die grote wrijvingen
opleverden. Désar daarover:
„Onverwacht grote wrijvingen,
zeker voor mij. Problemen tus-
„Het is een vreemde ervaring
om in degradatiegevaar te ver
keren. Ook in de periode, dat
het zo slecht ging geloofde je
gewoon niet dat je in die positie
stond. Het was ook zeker niet
zo, dat je toen voor de wedstrijd
al mentaal verslagen was. Bij de
aftrap ging je spelen alsof je
nog in de top meedraaide. Be
grijpelijk want je hebt tenslotte
nooit in die problemen gezeten.
Maar dan liep het in een wed
strijd weer tegen en dan ging je
meer tegen jezelf lopen voetbal
len.
We hadden dit ook niet ver
wacht. We dachten gewoon in
de top te gaan meedraaien. De
voorbereiding was uitstekend.
Met 22 man hebben we ons als
leeuwen uitgesloofd voor een
plaatsje in het eerste. En de
resultaten in de oefenwedstrij
den waren ook niet somber. We
begonnen gewoon erg ongeluk
kig. We haalden één punt uit zes
wedstrijden, maar dat was te
gen de ploegen die nu bovenaan
staan.
Je had een nieuwe achterhoede.
De routine ontbrak. Dat was
nog niet zo erg totdat
weer trainer van UVS) niet,
zoals sommige spelers, de wed
strijd tegen VUC aanwijst als de
ommekeer: „Er zat al een stij
gende lijn in. Die kwam ook
tegen VUC tot uiting, al verlo
ren we toen ongelukkig".
Na die wedstrijd tegen VUC
gooide Désar wel het tactische
roer om. „We zijn toen naar
4-4-2 overgeschakeld. Mattie
Kantebeen kwam op dat mo
ment in de ploeg. Niet omdat hij
nu zo'n veel betere voetballer
zou zijn als bijvoorbeeld een Wil
Henskens of Theo van Seggelen
(„Van de nieuwkomers uit LFC
tonen Van Seggelen en Hans
van Eijgen een goede mentali
teit") maar gewoon omdat Mat
tie altijd rustig blijft. Hij speelt
hoe dan ook z'n eigen spelletje
en zo'n man hadden we hard
nodig".
De ergste „hel" is voor UVS met
het oplossen van de problemen,
het weer optimaal functioneren
van de spelersgroep en het weer
behalen van punten nu achter
de rug.
Ook naar de mening van Désar:
„Als we optimaal („Een ander
woord is moeilijk te vinden")
blijven presteren, dan redden
we het dit seizoen zonder meer.
Daar durf ik m'n hand voor in
het vuur te steken. Maar als er
daarentegen weer grote proble
men zouden komen, krijgen we
het erg moeilijk. Zijn we eigen
lijk kansloos..."
Sloos: „We degraderen niet...."
LEIDEN Mattie Kantebeen. Dertig jaar nu. UVSer in hart en
nieren al maakte hij een drie seizoenen durende overstap naar
ASC. Nooit bereikte Kantebeen een echt vaste positie in het eerste
van UVS. Nu in de laatste drie wedstrijden wel. Als „grote
rustbrenger" op het middenveld moet Kantebeen in de 442-for-
matie van trainer Gerard Désar de kalmte in de ploeg houden.
Ondank*; het ontbreken van een operatief verwijderde meniscus
in de linkerknie (en een „kapotte" kruisband aldaar) gaat het
Kantebeen opmerkelijk goed af. Kantebeen kwam door de tacti
sche omzetting in de ploeg voor linkerspits Wil Henskens („Een
vervelende zaak voor die jongen").
„Ach, de grote rustbrenger. Per
soonlijk vind ik het een wat
overtrekken zaak al hoor je die
opmerking van alle kanten. En
is het ook wel zo dat we de
laatste wedstrijden juist door de
tactiek, juist door dat wijkend
verdedigen de punten hebben
gehaald. Maar, als het seizoen
voor UVS wat fortuinlijker was
verlopen, hadden ze echt geen
Kantebeen, of een andere speler
uit het tweede nodig gehad. Ik
bedoel maar. Alles is betrekke
lijk.
Voor UVS komt het natuurlijk
goed uit dat ik redelijk draai.
Een soort van tegenwicht vorm
in een ploeg die misschien als
geheel wat teveel voetbaltempe
rament heeft. Door mijn erva
ring, mijn routine werk ik nivel
lerend. Dat wel.
Ja, die tactiek. Op een gegeven
moment moest er natuurlijk iets
gebeuren. Je mag technisch mis
schien een knappe ploeg heb
ben, maar als je geen punten
haalt heb je daar weinig aan.
Dus ga je veranderen, meer ver
dedigend spelen. Met twee snel
le spitsen voor de uitvallen, die
daarbij dan nog bergen storend
werk moeten verrichten. En veel
moeten incasseren.
Dat incasseren, dat harde wer
ken vormt toch wel een tendens
in het huidige voetbal. Je moet
gewoon werkers in een elftal
hebben. Jongens die negentig
minuten blijven gaan. Sommige
spelers die vroeger in het eerste
speelden, zouden nu juist op die
punten wel eens door de mand
kunnen vallen.
Maar ik besef wel dat ik dan
toch een uitzondering ben. Ei
genlijk is het een paradox. Ik
heb het altijd van voetballen
moeten hebben dus ik zou zeker
nu minder tot m'n recht moeten
komen. Maar ik sta nu wel op
Mattie Kantebeen: „Verschillen zijn niet zo groot".
een wat uitgebalanceerder plek.
Ben misschien ook wat gerijpt
UVS zou trouwens op dit mo
ment al meer punten moeten
hebben. Ik heb het seizoen dan
wel niet al te intensief gevolgd,
maar de verschillen zijn niet zo
groot. Zeker niet in die zin dat
UVS zou moeten degraderen.
Désar vind ik persoonlijk een
goede trainer. Goed, hij zal ook
zijn fouten maken. Maar ik zou
nu niet kunnen zeggen: dat doet
'ie niet goed.
De fricties die dit seizoen zijn
ontstaan? Ook wat overtrokken.
In elke vereniging komen die'
moeilijkheden voor. Maar het is
toch een normale zaak dat ie
mand het niet redt, niet in dat
eerste komt?
UVS is op dit moment beslist
geen topploeg. Maar ook geer
ploeg om te degraderen. Zeke-
niet met die ongelooflijk positie
ve instelling die de jongens hr
gehele seizoen hebben geho
den".
Wijnand Sloos, de negenentwintig-jarige UVS-doel-
speelde ongewild ook een rol in het tot nu toe zo matig
seizoen. Al in de tweede wedstrijd tegen VUC werd zijn
in tweëen getrapt. Na elf en vier weken gips (Sloos
te vroeg weer, met trainen) maakte hij tegen VUC zijn
Een ongelukkige nederlaag volgde, maar daarna werden
weer punten gehaald. Sloos scoorde tot nu toe vijf punten
wedstrijden. Een score die hij niet aan zichzelf toeschrijft,
ook hij moet toegeven dat er met zijn vertrek en de komst
Drillenburg (drie wedstrijden) en Aad Otto (de resteren-
toch wel wat onder de lat veranderde,
eens. Ik sta nu al zo'n tien elftal moeten nu wennen a
dat eerste. Heb dus wel
in dat voetbal. En
jongens toevallig niet.
hun best gedaan,
kan je ook niet vragen,
k heb wel het idee dat het
heeft gekost dat ik
ri stond. Maar degrade-
we niet. Zelfs toen we
stonden, heb ik
Degrade-
en afgang
Ie hoogste
spelen en dan terug
Nee, dat kan eigenlijk
nog. Als we dit jaar het
redden zie ik UVS
weer hoge ogen
jonge jongens in het
hoofdklasse. Dat is normaal.
Volgend jaar zijn ze er aan ge
wend.
Dan verwacht ik ook Theo van
Seggelen in het eerste. Dat is de
enige van de nieuwkomers die
zich het hele seizoen positief
heeft opgesteld. Een John Ver
schoor bijvoorbeeld viel me wat
dat betreft zwaar tegen. En dan
later zeggen dat het een kwestie
van vriendjespolitiek is. Bela
chelijk. Als er iemand een kans
van Désar heeft gekregen is het
Verschoor wel. Hij is op alle
plekken in het elftal gepro
beerd. Ik vraag me zelfs af of
Gerard hem niet te lang de
hand boven het hoofd heeft ge
houden.
We spelen op dit moment degra
datievoetbal. Niet mooi. Maar
we moeten punten halen. En op
dit moment lukt dat weer. Dus
moesten we zo maar doorgaan
dit seizoen. Ik ben er nu ook
van overtuigd dat als we in een
wedstrijd voorkomen, we die
wedstrijd ook niet meer verlie
zen. Daar is de tactiek ook op
gebaseerd. Terecht vind ik.
Een slecht sêizoen had ik niet
echt verwacht, dit jaar. Maar we
hebben ook wel pech gehad.
Mijn blessure, andere blessures
en ongelukkige nederlagen. Als
het eenmaal tegenzit dan blijft
het ook tegenzitten. Daar moet
Désar het ook wel moeilijk mee
hebben. In zo'n eerste seizoen
direct alle tegenslag die je maar
kan hebben. Maar toch blijven
lachen, dat wel. Ik hoop ook dat
Gerard volgend jaar blijft. Het
is gewoon een goede trainer.
Zonder meer. En die problemen
dit seizoen? Ik geloof dat dat
mede komt doordat we niet
naar wens draaien. Bij een ho
ger geplaatste club kom je die
problemen volgens mij niet te
gen.
kopgroep van de hoofdklasse A
zou kunnen meedraaien. „Dat
heb ik ook direct gezegd. We
hebben dan wel een selectie die
in de breedte sterk kan worden
genoemd, maar voldoende top
pers waardoor je mee kan spe
len om het kampioenschap ont
breken". Ook het optimisme dat
aan het eind van vorig seizoen
de kop opstak toen veelbeloven
de talenten als Fred Filippo, Wil
Henskens en (eerder) Bert Kort
bleken goed te kunnen mee
draaien in het eerste team
zeven wedstrijden achtereen
werd niet verloren werd (toen
al) door Gerard Désar niet ge
deeld.
„Ik ken dat verschijnsel wel een
<IDEN Bert Kort eenentwintig jaar. De enige UVS'r, die nog
nden heeft met een andere degradatiekandidaat. Speelde als
veil jarige nog als jeugdspeler bij Aalsmeer en stapte halverwege
scht seizoen over naar het Leidse VNL, waar hij al na enkele
pdstrijden in het eerste elftal speelde. Belandde het daaropvol-
oinde jaar echter snel bij UVS. Heeft bij dat UVS als middenvel-
wir de taak „om de gaten te dichten" en vervult die rol bij de
it i idse hoofdmacht al bijna anderhalf jaar. Is ook één van de
on ^S'ers, die nooit in een eventuele degradatie geloofd heeft en
-ec met zekerheid vanuit gaat dat SDW, AFC, Zilvermeeuwen en
enjjalsmeer onder UVS gaan eindigen.
I Van onze sportredactie
I)EN Gerard Désar, bezig aan zijn eerste seizoen als trainer
UVS, zoekt de oorzaken van het (ook voor hem) teleurstellend
d- lopen seizoen niet in eerste instantie bij het gebrek aan routine
zijn selectiegroep. „Misschien dat het vertrek van wat oudere
d. |ers als Balkhoven, Lardé en Leget, wel enigszins in de
Staties heeft doorgespeeld. Maar ik zie de echte oorzaak toch
"^er in het niet optimaal functioneren van de selectiegroep in
'eerste gedeelte van de competitie. Binnen de selectie vormden
groepjes die niet allemaal hetzelfde doel nastreefden. Niet
maal trachtten door een optimale inzet werkelijk alles er uit
[alen. Waardoor weer de sfeer binnen de groep niet optimaal
j en waardoor UVS ook niet zo speelde als het had kunnen
nadat ik wat, noem het
iopulaire maatregelen had
offen (vertrek Verschoor),
im die sfeer terug. Nu kan
>ok stellen dat UVS er qua
italiteit, karakter en inzet
weer helemaal is. Qua voetbal
niet, maar dat is een ander
hoofdstuk".
Désar had, in tegenstelling tot
de toen heersende gedachte, niet
de verwachting dat UVS in de
e verdediging was in het be
niet op elkaar ingespeeld.
John Verschoor klopte het
et. Je kan als verdediger na-
ürlijk wel aanvallen, maar als
verdedigende taken ver
iet, dan gaat het fout Van
o' )hn kon je niet op aan. Hij
P eld geen opdracht Cor Pen-
I n inburg is een ouwe rot in het
jovik; die kom je als aanvaller
1st et voorbij. De jeugd is op dat
mt nog niet ervaren genoeg.
ore at moet allemaal nog komen.
cho et team moet nog naar elkaar
"igroeien.
oen Wijnand Sloos uit het elf-
verdween was de rust uit de
eg. Aad Otto is een goede
^eper, maar is wel kwalitatief
linder dan Wijnand. Als je Aad
tto op de training bezig ziet
dan zeg je gewoon: dat is klasse.
Maar hij is nog te onervaren om
een verdediging te leiden. Het is
ook moeilijk om meteen die
overstap van een vierde klasse-
vereniging naar een hoofdklas
ser te maken. Daar heb ik het
zelf ook moeilijk mee gehad.
Organiseren is moeilijk en dat
ontbrak er in het begin gewoon
aan. Wij verliezen nog al snel
ons hoofd. Met Mattie Kante
been op het middenveld is er
meer rust gekomen. Mattie is
een vader-figuur. Toen we over
schakelden van 4—33 naar
44—2 is het allemaal beter ge
gaan. Je hebt meer opvang op
het middenveld. Je hebt ook een
mannetje over. Zelf speel ik lie
ver aanvallend, maar een ploeg
heeft nu eenmaal iemand nodig,
die de gaten dicht en daar offer
ik mij dan voor op. Het verdedi
gende voetbal ligt ons toch wel.
Bert Kort (6) met Theo van Seggelen: „Nu meer rust
op het middenveld".
We hebben twee snelle spitsen
en die hebben de ruimte nodig.
Als je de tegenstander laat ko
men, vallen er in hun verdedi
ging juist gaten voor die twee.
Dus dat systeem moet je voorlo
pig blijven spelen. Het blijkt
gewoon dat je er punten mee
haalt. Ik wil natuurlijk niet zeg
gen dat je volgend jaar ook zo
moet spelen. Dan moeten we
gewoon weer opnieuw beginnen
en 4—3—3 spelen. Vorig jaar
hoefde je niet verdedigend te
spelen, omdat je al veilig stond.
We speelden veel vrijer. Nu mag
je niks meer riskeren en dat
komt het spel natuurlijk niet ten
goede. Ik moet wel zeggen, dat
we vorig jaar veel geluk had
den. Dat je toen wel wedstrijden
door een gelukkig doelpunt
won. Maar de competitie is an
ders geworden. De andere ploe
gen zijn feller gaan spelen. Met
techniek alleen redt je het niet
meer. Je zult zelf ook harder
moeten spelen".
