AARLANDERVEEN KIJKT
MET ARGWAAN NAAR
KUNSTEN VAN KNELIS
Bijna klaar
voor première
Degradatiekandidaat Wernink vaagt
titelaspiraties Tegelhandel weg
WOENSDAG 18 FEBRUARI 1976
LEIDSE COURANT
Bezetters
Stadhuisplein
achten situatie
onhoudbaar
Van een onzer verslaggevers
LEIDEN De woonwagenbe
woners, die sinds een maand
bet Leidse Stadhuisplein bezet
te hebben andermaal een be
roep op Gedeputeerde Staten
van Zuid Holland gedaan hen
uit hun benarde positie te ver
lossen. Namens hen vraagt Ro
ger de Jager GS toestemming
te verlenen voorlopige staan
plaatsen op het voormalig
schoolterrein van het regionale
woonwagencentrum „Trekvliet-
plein" in te richten.
„De overbezetters zijn zich mo
menteel duidelijk bewust dat ze
op een ontoelaatbare wijze wor
den gemanipuleerd door de ver
schillende overheden, die geza
menlijk een oplossing moedwil
lig in de weg blijven staan,"
aldus de woordvoerder voor de
tijdelijke Stadhuispleinbewo
ners. „Wij willen duidelijk stel
len dat de huidige situatie on
houdbaar is, wanneer er geen
oplossing op wel zeer korte ter
mijn gevonden zal worden. Men
kan onmogelijk nog langer
doorgaan de woonwagenbewo
ners als „Untermenschen" te be
handelen."
Tevens deelt de heer De Jager
in zijn schrijven aan GS mee
dat het actiecomité „Stadhuis
plein" niet meer bestaat. „Wij
menen geen enkele verantwoor
ding in dit stadium meer te
kunnen aanvaarden voor wat de
bezetters van het Stadhuisplein
in hun wanhoop gaan doen."
Wel blijft Roger de Jager vech
ten voor de belangen van de
woonwagenbewoners in een
werkgroep „Noodweer".
Glastra van Loon
in Leiden:
„Invloed
stembusdemocra
tie beperkt"
Van een medewerker
Leiden Gisteravond had een
door de studentenvereniging
SSR georganiseerde discussie
plaats tussen de heer J. F. Gla
stra van Loon, Kamerlid voor
D'66 (voormalig staatssecretaris
van Justitie) en de heer H. H.
Drenth, Kamerlid voor de Pv
dA. De gespreksleider was de
heer v.d. Berg, politicoloog aan
de Leidse Universiteit.
Het thema van de discussie luid
de: Kunnen wij in Nederland
nog wel spreken van democra
tie, als de complexiteit van de
politieke en maatschappelijke
organisatie de invloed van de
stemgerechtigde zo gering
maakt.
Volgens de heer Glastra van
Loon is er in Nederland sprake
van een „stembusdemocratie",
die te weinig diepgeworteld is in
de maatschappij en daarom de
invloed zo beperkt. Hij vond het
verder moeilijk om de „machti
gen" in de maatschappij aan te
wijzen, omdat deze „machti
gen", waarmee hij dan de on
dernemers bedoelt, te sterk af
hankelijk zijn van de werkne-
mersorganisaties en de nood
zaak om lange-termijn investe
ringen te doen om de afzet te
verzekeren. Hoe groot het pro
bleem van de afzet is, blijkt
volgens hem wel uit de recent
aan het licht gekomen omkoop
schandalen.
Met betrekking tot de onderne-
I mingsraad merkte de heer Gla
stra van Loon op, dat de aan-
i dacht te sterk op de onderne-'
mingsraad is gericht en dat de
ondernemingsraad een tegen
speler van de directie is gewor
den en geen verbetering in
houdt. Het gaat erom de organi
satie te democratiseren, omdat
de organisatie onmisbaar is bij
het uitoefenen van macht. De
vakbonden, zo zei hij, zijn „het
breekijzer" om de organisatie te
democratiseren, en maken op
deze manier de ondernemings
raad overbodig.
Volgens de heer Drenth is onze
samenleving ondemocratisch.
Hij is een sterke voorstander
van de ondernemingsraad om
machtconcentraties en de sterke
machtspositie die de onderne
mer volgens hem inneemt tegen
te gaan. Als voorbeeld van die
machtspositie noemde de heer
Drenth de „gehoorzaamheids
plicht" van de werknemer en
het feit dat het stakingsrecht in
Nederland nauwelijks wordt er
kend.
Ooit een 75-farige man
Hf kunstjes zien doen in de
ringen? Nee? Ik wel. Die
primeur beleefde ik gis-
termiddag in Aarlander-
veen, waar ik even op
bezoek was bij Knelis
H den Braber, die jaren
geleden aan zijn keuken-
j|Ë plafond een dergelijk
gymnastiek-toestel liet
jH bevestigen om ook bin-
ee nenshuis een beetje aan
ffj de conditie te kunnen
s schaven. En hoewel hij
s= de laatste tijd weinig oe-
fende kwam hij gister-
middag toch nog rede-
lijk uit de verf. Het ma-
ken van een zgn. „vogel-
j=j nestje" (hoofd opgehe-
ven, handen en voeten
aan de ringen, holle rug)
H leverde wat problemen
op, maar het optrekken
k tot handstand verliep
sf gladjes, al noteerde ik
jÜ tijdens de oefening wel
een van kleur verschie-
fff tend hoofd en wat
=f schrikbewegingen van
de armspieren. Maar
ee moe werd Knelis den
Braber in ieder geval
gezond en lang leven. „Zoals
het nu met me loopt denk ik
ongeveer de 160 wei te halen",
verklapte hij mij, „maar je
weet het nooit, het kan net een
dag tegen zitten en dan ga je
voor de bijl."
Minstens 160 wil Knelis den
Braber dus worden en hij ver
telde mij hoe hij dat voor el-
niet. Hij was redelijk kaar gaat spelen. Er kwamen
goed door de test geko-
ee men.
De kunstjes in de ringen wa-
ren een logisch gevolg van een
gesprek dat ik gisteren met
EE deze bejaarde voerde en waar-
EE in hij mij uitgebreid vertelde
over zijn theoriën voor een
dikke boeken op tafel, uittrek
sels uit rapporten, overzichte
lijke statistieken en natuurlijk
ventileerde Den Braber, in het
dagelijks leven machine-bank
werker, ook de resultaten van
onderzoeken die hij in de laat
ste twintig jaren zelf heeft on
dernomen.
Centraal in zijn „blijf-gezond-
theorie" staat het dagelijks ge
bruik van gestaai, een poeder
achtige substantie in blik, be
reid uit gerstkorrels. In dat
goedje, in 1956 door Braber
ontdekt en daarna door een
fabrikant in Wormerveer op
de markt gebracht, zouden al
le ingrediënten voorkomen om
het op aarde extra lang uit te
houden. Knelis en zijn vrouw
zweren erbij en eten sindsdien
bijna niets anders. Zestig pro
cent van hun dagelijkse kost
bestaat uit gerstvoeding en ze
varen er wel bij. En met hen
een groot aantal houders van
reformhuizen, die met deze
voeding in blik ook goede za-
Knelis met zijn wichelroede. Waarheid of bedrog?
ken doen, zo hoorde ik.
Inmiddels is een groot deel
van de Aarlanderveense ge
meenschap „aangestoken"
door Den Braber. Zo heeft
warme bakker Van Leeuwen
in zijn assortiment ook het
gerstbrood op genomen en is
ook de dorpsarts Van der Ent
Braad, die eerst het veelvuldig
eten van gestaai niet zo zag
zitten, van gedachten veran
derd en gebruikt hij het nu
ook.
Den Braber: „Dat gestaai oer
gezond is blijkt wel uit het feit
dat bij de gerstetende volke
ren percentage-gewijs het aan
tal hart- en vaatziekten en
spijsverteringsstoornissen mi
niem is. Niet voor niets halen
veel gerstetende bewoners uit
bijv. de Kaukasus in Rusland
en Sardinië leeftijden van ver
boven de honderd jaar."
De 75-jarige Aardlanderveen-
der had als hij dat gewild had,
zo vertelde hij, rijk kunnen
worden aan zijn ontdekking.
„Maar", zegt hij, „met zakelij
ke dingen bemoei ik me liever
niet. Men heeft me wel meer
voor gek verklaard omdat ik
hier geen slaatje uit heb gesla
gen. Maar zo ben ik nu een
maal. Ik deed dit om de mens
heid een dienst te bewijzen."
Knelis den Braber, die door
veel van zijn dorpsgenoten als
„zonderling" wordt betiteld,
maar door anderen weer op
handen wordt gedragen, heeft
zich in klein Aardlanderveen
(1300 inwoners) ook nog op
een andere manier in de kijker
gewerkt Hij wit zich nog wel
eens op straat begeven met
zijn wichelroede, waarmee hij
bijvoorbeeld op zoek gaat
naar aardstralen, door de 75-
jarige omschreven als „stro
men kosmische deeltjes die
erg schadelijk kunnen werken
op de gezondheid."
Jaren geleden heeft Den Bra
ber, zo vertelde hij mij, zijn
handen vol gehad aan het
„doormeten" van het dorp. „Ik
ben in heel wat boerderijen en
Knelis aan de ringen
woonhuizen met mijn wichel-
roe op onderzoek uit geweest
en waar nodig heb ik ingegre
pen. Zo ontdekte ik eens in
een boerderij onder het bed
van een van de kinderen een
flinke dosis aardstralen. Het
kind dat er in sliep was al
lange tijd ziek. Ik heb toen
geadviseerd dat het ledikant
zou worden verplaatst Dat
deed men. Het kind was toen
snel beter."
Zo heb ik mijn wichelroede
ook eens gebruikt toen onze
dokter op vakantie ging. Die
wilde niet zeggen waar hij
naar toe ging, omdat hij einde
lijk eens een rustige vakantie
wilde hebben waar geen enke
le bekende hem zou kunnen
storen. Hij was nog maar net
weg of ik pakte de wereldatlas
erbij en hield er mijn wichel
roede boven^ De punt ging in
de richting van Parijs en bleef
er boven hangen. Toen wist ik
het. Een paar weken later
kwam de dokter terug en toen
ik hem tegenkwam vroeg ik:
„Hoe was het in Parijs?" De
dokter keek me met grote
ogen aan. „Hoe weet jij dat
nou", vroeg hij toen ongelo
vig."
En zo heeft Den Braber meer
verhalen. Hij vertelde mij dat
hij de wichelroede nu nog EE
maar sporadisch gebruikt Al-
leen nog af en toe als zijn EE
kleinkinderen op bezoek zijn. EE
Dan haalt hij er nog wel eens e=
een stuntje mee uit.
Ik vroeg aan Knelis of hij ook EËË
mij de wichelroede wilde de-
monstreren. Hij stemde daar EE
in toe. Terwijl hij de kamer uit
ging moest ik een kwartje ver- EEE
stoppen onder het dikwollen EE
tafelkleed. Knelis kwam weer EE
binnen. Aan het tafelkleed EE
was niets te zien. Geen bobbel, EE
geen opvallende plooi. Ge- =E
woon een vlak tafelkleed. EE
Toch wees de wichelroede op
de centimeter de plaats aan
waar ik het kwartje onder het EE
tafelkleed had verstopt. Toe
val?
Veel nuchtere Aarlanderveen- EE
ders lachen schamper om de EE
„kunsten" van Knelis. Het EE
dorp is verdeeld. Waarheid of EE
bedrog? Niemand durft een
oordeel uit te spreken. Voor E=
Knelis staat in ieder geval één EE
ding als een paal boven water, ee
Zijn „blijf-gezond-theorie" EE
heeft in ieder geval wat betreft EE
zijn uiterlijk zoden aan de dijk EE
gezet. Je zou hem beslist geen
75 geven. Maar het zal mij ee
benieuwen of 'ie op zijn 80-ste
nog steeds een vogelnestje kan
maken in de ringen.
H Expositie ten bate
M van Eva den Hartog
Leidenaar kocht
g ongezien
schilderij van
3 bijna 1000 piek
Van onze correspondent
ALPHEN AAN DEN RIJN
Dinsdagmiddag is in galerie
Van Zwieten in de Hooftstraat
de tentoonstelling geopend van
de Belgische politie-inspecteur
Luc Vanmaldeghem, die twintig
van zijn zelfgemaakte schilderij
en verkoopt ten bate van ma
joor Eva den Hartog, die mo
menteel in Bangladesh werk
zaam is.
Burgemeester mr. R. M. Gallas
sprak in zijn openingswoord
van een uitzonderlijke combina
tie: een politie-inspecteur, die
doorgaans veel werk moet ver
zetten en in zijn vrije tijd een
bekwaam schilder. Hij prees het
initatief van de heer Vanmal
deghem en sprak de wens uit,
dat alle schilderijen verkocht
zullen worden. De opening werd
ook bijgewoond door de heer
van Mossevelde, consul-generaal
van België, wethouder mevrouw
H. Donker (kunstzaken) en ver
tegenwoordigers van de Kultu-
rele Raad.
De tentoonstelling is al succes
vol begonnen. Een Leidenaar
belde op en kocht ongezien een
schilderij, terwijl drie anderen,
waaronder een Alphenaar even
eens een schilderij kochten. Alle
werken kosten 975,- zodat er
nu al 3900,- binnen is voor Eva
den Hartog.
Op de tentoonstelling zijn voor
al stillevens te zien zoals „Kope
ren ketel", „Stilleven Fazant",
„Keukentafel" en „Bloemtuil".
Het is de eerste keer dat Luc
Vanmaldeghem in Nederland
exposeert. In België heeft hij
veel exposities gehouden en
kreeg hij onderscheidingen voor
zijn werk.
De galerie is geopend van negen
tot zes uur en vrijdags tot negen
uur 's avonds. Zondag en maan
dag gesloten. Lux Vanmaldeg
hem heeft de eerste week van
de tentoonstelling, die drie we
ken gaat duren, verlof opgeno
men om zoveel mogelijk zelf bij
de verkoop aanwezig te zijn.
Hem wordt onderdak verleend
door mevrouw van Zwieten,
moeder van de galeriehouder.
Totaal hoopt Vanmaldeghem
ƒ21.000,- te kunnen overhandi
gen aan majoor Eva den Har-
Burgemeester Kret van Sassenheim kan tevreden
ee zijn. De dansmariekes die door zijn bemiddeling
f§Ë vanuit de drumband DOS werden geselecteerd om
te gaan optreden voor de carnavalsvereniging De
Saksen, doen het voortreffelijk. Gisteravond waren
s ze in de feestzaal bij Cees en Ineke onder leiding
van Ada van Vliet bezig aan hun derde repetitie-
avond en dat liep voortreffelijk.
eee Ze waren een beetje zenu-
ee wachtig want gisteravond
ee mochten ze ook voor het eerst
ee hun costuums aantrekken, die
ee destijds werden gebruikt door
ee de majorettes van DOS maar
ee die in de afgelopen weken zijn
ee vernaaid en'op maat zijn ge-
j= maakt voor de dansmariekes.
Ik hoorde van prins Klaas de
ee Eerste dat de dansmariekes
waarschijnlijk maar één jaar
in deze pakjes zullen optreden.
„Het is de bedoeling om vol-
gend jaar voor de meisjes een
ee soort berevelletjes te kopen.
Want daar liepen vroeger de
echte Saksen ook in". Dat kan
dus r
ii worden.
Ik hoorde dat de zaal en Cees
en Ineke voor volgende week
zaterdag, als De Saksen hun
verkiezing van de „Grootste
asbak" houden, eigenlijk al
was besproken voor de brui
loft van Truus van Rijn en
Gijs Rewijk. Truus en Gijs
hebben toen spontaan aange
boden om hun bruiloft dan
maar een week eerder te vie
ren. En ik hoorde dat De Sak
sen dat zo hebben gewaar
deerd dat ze op dc bruiloft van
Truus en Gijs een paar stun-
tjes gaan uithalen.
De dansmariekes van De Saksen zetten hun beste beentje voor.
Pim van der Meer van Zwaanvogels (links) scoort de vierde treffer in het duel met
Swift't Winkeltje. Hans van der Starp is te laat.
Van onze sportredactie man Wim Kemping niet tot
LEIDEN Het fel tegen degradatie strijdende Wernink zorgde grootse daden kwam. Nol en
gisteravond in de Groenoordhal voor de grootste verrassing door Piet Roozen de steunpilaren
Tegelhandel met 5-3 te kloppen. Deze eerste overwinning van van Tegelhandel blonken dit
Werning betekent dat Koos van Weerlee c.s. nog net niet zijn keer niet uit. Doelpuntenma-
gedegradeerd; voor Tegelhandel houdt het verlies in dat alle nog kers: Tomei (2x), Ton Werner,
overgebleven kampioensillussies buitenboord kunnen worden ge- Chris Looy en Hennie van Ber-
gooid. Koploper Zwaanvogels daarentegen, maakte tegen Swift kei. Voor Tegelhandel: Piet Roo-
't Winkeltje geen fout: 8-2. zen (2x) en Schenk.
TOPSCORERS: Jan van Duyn
(Zwaanvogels 1) 23; Ger de Roo-
de (LDWS) 19; Pim van der Meer
(Zwaanvogels 3) en Hans van
der Starp (Swift) 1) 14; Piet
Roozen (Tegelhandel) 2) 12; Nol
Roozen (Tegelhandel) en Piet Gu-
bler (Swift) 9.
STAND/UITSLAGEN: Hoofdklasse:
Swift 't Winkeltje Zwaanvogels
2-8; Wernink Tegelhandel 5-3.
Zwaanvogels 11' 8 1 2 17 61-36
LDWS 11 6 3 2 15 35-22
Tegelhandel
Swift Wink.
Wernink
De Vogels namen binnen zeven
minuten een 3-0 voorsprong
(treffers van Pim van der Meer,
Sjaak Matters en Jan van Duyn)
en die voordelige marge gaf
Zwaanvogels niet meer uit han
den. Via een 4-2 ruststand be
reikte Zwaanvogels een winnen
de 8-2 eindscore. Doelpuntenma
kers: Pim van der Meer (3x),
Gijs Collé (2x), Jan van Duyn,
Paul Wetselaar.
De zege die Wernink op zo ver
rassende Tegelhandel boekte
was een regelmatige. Wernink
toonde aan het sterke verdedi
gen nog niet te zijn verleerd,
terwijl snelle uitvallen tot vijf
maal toe doelpunten oplever
den. Ook al omdat Invaller-doel-
11 5 1 5 11 34-36
11 4 2 5 10 37-46
12 1 1 10 3 20-47
RES 1: Zwaanvogels 2 Gazelle
2 4-2; Leiden 2 Swift Wink. 2
2-0. 2A: Leiden Digros Stars 0-5;
Lugdunum VKP 4-4. RES 2A:
VN A 2 - Katwijk 2 2-2; SDO '67-2
LISC 2 9-2. RES 28: ASC 3 -
Van der Plas BMW 2 5-11; Katwijk
3 Oegstgeest 2 5-4; LFC 2
Unitas L. 3 1-3. 3B: Oranje Groen
Leidse Boys 6-4. 3C: FC Modern
VTL 11-2. 3E: Parlevliet - Fas-
son 13-4. RES 3A: Gazelle 3
SVLV 2 3-4. RES 38: SDO '67-3
Oranje Groen 2 4-1; Tegelhandel 3
LFC 3 4-1. RES 3D: Zwaanvo-
gels 4 - SLF 3 6-5; Unitas L. 4
Lugdunum 2 3-2; Leiden 4
LISC 3 0-3. JTJN AI: Unitas L -
SDO '67 5-3. JUN A2: Digros Stars
VTL 4-0; Lugdunum 2 Leidse
Boys 2 3-3; Oranje Groen
Boys 1 4-2.
Huisvesting
5 januari jl. stapte ik met mijn
A-urgentie kaart bij huisvesting
binnen. Met een verzoek om een
huis toegewezen te krijgen,
waarvan ik wist dat het al een
tijd leeg stond.
Ook wist ik, dat de tussenper
soon (makelaar) en de huiseige
naar bij voorbaat toestemming
gaven.
Op huisvesting is het verzoek
keurig netjes aangenomen en zij
zeiden mij, dat er binnen twee
weken een uitslag zou zijn.
Die twee weken werden drie
weken, voordat zij iets konden
vertellen. Toen bleek, dat een
benedenwoning alleen maar
voor mensen met een medische
indicatie wordt toegewezen.
Okay, heel terecht dat kan ik
begrijpen, als het allemaal niet
zo verrekte lang zou duren.
Huisvesting ging op zoek naar
zo'n echtpaar en zouden zij die
niet vinden, zouden wij het als
nog toegewezen krijgen. Op
mijn verzoek om een flat aan te
vragen, die al van voor Kerst
leeg stond, (inmiddels dus al
verhuurd) werd mij gezegd, dat
ik die niet moest gaan aanvra
gen (door huisvesting) omdat ik
dan bij de commissies zou wor
den beschreven als een minder
serieuze gegadigde.
Nu belde ik na het verstrijken
van weer twee weken op om te
horen of zij al een echtpaar
hadden gevonden. Dit wisten zij
mij niet te vertellen en ik moest
het de week daarop nog maar
eens proberen. Zo word ik dus
al twee maanden aan het lijntje
gehouden zonder dat er wezen
lijk iets gebeurd en je ook geen
ander huis mag aanvragen, als
je dat na lang zoeken toch nog
hebt gevonden. Je zoekt van
alles op, je loopt erachter aan
en het eind van het liedje is, dat
ze je niet eens kunnen bedanken
voor het huis waar je hen op
geattendeerd hebt En zelf zit je
dan met z'n tweeën nog steeds
in een hok van 5 bij 3 meter.
Het is voor mij duidelijk dat
huisvesting er niet van houdt als
mensen zelf initiatieven tonen
en daarom blijven zij met die
mensen sollen. Geen wonder,
dat deze op hun beurt erg agres
sief worden. Ik hoop dat deze
brief een bijdrage mag zijn in
het soepelere laten verlopen van
de ambtelijke molens.
Laat de raad zich eens buigen
over de vraag hoe persoonlijk
initiatief fatsoenlijkerwijze ge
honoreerd kan worden.
L. M. Simmerman, 3 oktober-
stnut 41a
